FEED Validator

Congratulations!

This is a valid Atom 1.0 feed.

Recommendations

This feed is valid, but interoperability with the widest range of feed readers could be improved by implementing the following recommendations.

• line 1, column 118: Use of unknown namespace: http://schemas.google.com/blogger/2008 [help]

  ... r.com/styles/atom.css" type="text/css"?><feed xmlns='http://www.w3.org/2 ...
                                               ^

• line 1, column 118: Unable to validate namespace: http://schemas.google.com/g/2005. See the Google Data specification at https://developers.google.com/gdata/docs/1.0/elements [help]

  ... r.com/styles/atom.css" type="text/css"?><feed xmlns='http://www.w3.org/2 ...
                                               ^

• line 1, column 591: subtitle should not be blank [help]

  ... llujalakam</title><subtitle type='html'></subtitle><link rel='http://sch ...
                                               ^

• line 1, column 871: Self reference doesn't match document location [help]

  ... eds/1827382314235360705/posts/default'/><link rel='alternate' type='text ...
                                               ^

• line 1, column 0: content should not contain trbidi attribute (25 occurrences) [help]

  <?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?><?xml-stylesheet href="http://www.blog ...
  

• line 1036, column 0: style attribute contains potentially dangerous content: mso-ansi-language (1054 occurrences) [help]

  <span lang="ML" style="font-family: "Kartika& ...
  

Source: http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/feeds/posts/default

1. <?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?><?xml-stylesheet href="http://www.blogger.com/styles/atom.css" type="text/css"?><feed xmlns='http://www.w3.org/2005/Atom' xmlns:openSearch='http://a9.com/-/spec/opensearchrss/1.0/' xmlns:blogger='http://schemas.google.com/blogger/2008' xmlns:georss='http://www.georss.org/georss' xmlns:gd="http://schemas.google.com/g/2005" xmlns:thr='http://purl.org/syndication/thread/1.0'><id>tag:blogger.com,1999:blog-1827382314235360705</id><updated>2024-09-13T22:33:15.483-07:00</updated><title type='text'>Chinthakalude Chillujalakam</title><subtitle type='html'></subtitle><link rel='http://schemas.google.com/g/2005#feed' type='application/atom+xml' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/feeds/posts/default'/><link rel='self' type='application/atom+xml' href='http://www.blogger.com/feeds/1827382314235360705/posts/default'/><link rel='alternate' type='text/html' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/'/><link rel='hub' href='http://pubsubhubbub.appspot.com/'/><link rel='next' type='application/atom+xml' href='http://www.blogger.com/feeds/1827382314235360705/posts/default?start-index=26&amp;max-results=25'/><author><name>മോഹന്‍ കരയത്ത്</name><uri>http://www.blogger.com/profile/02117302031000036722</uri><email>noreply@blogger.com</email><gd:image rel='http://schemas.google.com/g/2005#thumbnail' width='32' height='30' src='//blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRhGPJRC8qxa3BFKnV07DPtpyrZgPGs_SSpIxZTXfwIdvtciBvqIS_kFCIcJErsVxd2vAa2kFN38Pn-LWQJoN9KPUl5w4hAP918U63aDQ2E5jnKgFrZ5ZJ_UrYNq_exg/s220/DSC_1739.JPG'/></author><generator version='7.00' uri='http://www.blogger.com'>Blogger</generator><openSearch:totalResults>38</openSearch:totalResults><openSearch:startIndex>1</openSearch:startIndex><openSearch:itemsPerPage>25</openSearch:itemsPerPage><entry><id>tag:blogger.com,1999:blog-1827382314235360705.post-7387337783543172531</id><published>2015-01-07T11:41:00.002-08:00</published><updated>2015-01-20T19:43:49.936-08:00</updated><title type='text'>കൊച്ചു കൊച്ചു സങ്കടങ്ങള്‍.....</title><content type='html'>&lt;div dir=&quot;ltr&quot; style=&quot;text-align: left;&quot; trbidi=&quot;on&quot;&gt;
2. <br />
3. <br />
4. വീട്ടിലുള്ള മൂന്നു വയസ്സുകാരനുവേണ്ടി ഒരു കളിപ്പാട്ടം വാങ്ങാനായാനാണ്, ഞാന്‍ ആ ഹൈപ്പര്‍ മാര്‍ക്കെറ്റിലെ ടോയ്സിന്റെ വിഭാഗത്തിലെത്തിയത്. വാരാന്ത്യദിനമായ വ്യാഴാഴ്ച്ചകളില്‍ ഈയൊരു സമ്മാനത്തിനായി കാത്തിരിക്കുന്ന ആ കുരുന്നിനെ നിരാശപ്പെടുത്താനിഷ്ടമില്ലാത്തതിനാല്‍, വലിയ വിലയൊന്നുമില്ലാത്ത എന്തെങ്കിലുമൊന്നു വാങ്ങിക്കൊണ്ടു പോകുന്നത്, ഇതിനോടകം എന്റെയൊരു  പതിവായിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു!!!<br />
5. <br />
6. <br />
7. നിര നിരയായി അടുക്കി വച്ചിരിക്കുന്ന, ചെറിയ വിലയില്‍ വാങ്ങാന്‍ പറ്റുന്ന  കളിപ്പാട്ടങ്ങളെ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട്, മുന്‍പോട്ടു നീങ്ങുകയായിരുന്നു ഞാന്‍. അല്‍പ്പം നടന്നപ്പോഴേക്കും  ഒരു കാര്യം എനിക്ക് വ്യക്തമായി. അവിടെ വച്ചിരിക്കുന്ന  കളിപ്പാട്ടങ്ങളില്‍ ഒട്ടുമുക്കാലും, ഞാന്‍ തന്നെ പലപ്പോഴായി വാങ്ങിയിട്ടുള്ളവ തന്നെയാണ്!!! അതുകൊണ്ടുതന്നെ പുതുതായി എന്തെങ്കിലും കണ്ണില്‍പ്പെടുന്നുണ്ടോ എന്ന് നോക്കി ഞാന്‍ വീണ്ടും നടത്തം തുടര്‍ന്നു. <br />
8. <br />
9. <br />
10. പെട്ടെന്നാണ് വളവുതിരിഞ്ഞു അപ്പുറത്തെ റാക്കുകള്‍ക്കിടയില്‍ നിന്നും  നീല കണ്ണുകളും ചെമ്പന്‍ മുടിയുമുള്ള ഒരു കൊച്ചു സുന്ദരിക്കുട്ടി, എന്‍റെ മുന്‍പിലേക്ക് ഓടി എത്തിയത്!!! ഞാന്‍ അവളെ ഉറ്റു നോക്കി. കഷ്ടിച്ചു  ഒരു മൂന്നു വയസ്സുണ്ടാകും അവള്‍ക്ക്.  ഉച്ചിയില്‍ അലസമായി കെട്ടിവച്ചിരിക്കുന്ന സമൃദ്ധമായ  മുടിയിഴകള്‍, ഓട്ടത്തിനൊപ്പം ചാഞ്ചാടുന്നത്, ഓമനത്തമുള്ള ആ മുഖത്തിന്റെ അഴക്‌ വര്‍ദ്ധിപ്പിക്കുന്ന, കൌതുകമുണര്‍ത്തുന്ന  ഒരു കാഴ്ചയായിരുന്നു !!! ഒറ്റ നോട്ടത്തില്‍ത്തന്നെ ആര്‍ക്കും ഇഷ്ടം തോന്നിപ്പോകുന്ന അവളാകട്ടെ, പെട്ടെന്ന് ഇടിച്ചു, ഇടിച്ചില്ല,  എന്ന മട്ടില്‍ എന്നെ  മുന്‍പിലായി   കണ്ട പരിഭ്രമത്തില്‍ ഓട്ടം  നിര്‍ത്തി, നാണിച്ചു എന്‍റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി ഒരു ചെറു  മന്ദഹാസത്തോടെ   ധൃതിയില്‍ എന്നെ  കടന്നു പോയി.<br />
11. <br />
12. <br />
13. അവള്‍ പോകുന്നതിനു തൊട്ടു മുന്‍പാണ്,  കയ്യില്‍ മുറുകെ പിടിച്ചിരുന്ന ആ കളിപ്പാട്ടത്തില്‍ എന്‍റെ കണ്ണുകള്‍ ഉടക്കിയത്." കൊള്ളാമല്ലോ!!!  ഇതുവരെ വാങ്ങാത്ത തരത്തിലുള്ള ഒന്നാണല്ലോ ഇത്!!!" ഞാന്‍ മനസ്സില്‍ പറഞ്ഞു.<br />
14. <br />
15. <br />
16. ചെറിയ കുട്ടികളുമായി ബീച്ചിലൊക്കെ പോകുമ്പോള്‍, കുട്ടികള്‍ക്ക് കളിക്കാനായി നിര്‍മ്മിച്ച ഒരു ബീച്ച് പ്ലേ കിറ്റായിരുന്നു അത്. ഒരു ചെറിയ പ്ലാസ്റിക് ബക്കറ്റിനുള്ളില്‍ നിറച്ചു വച്ചിരിക്കുന്ന മണ്ണ് കോരുന്ന ഷവലും, ഒരു മണ്ണ് മാന്തിയും, പിന്നെ ഒരു  ബോളും. ഒപ്പം   മണ്ണുകൊണ്ട് രൂപങ്ങള്‍ ഉണ്ടാക്കാനുള്ള  കുറച്ചു പ്ലാസ്റിക് മോള്‍ഡുകളും!!! ഇവയെല്ലാംകൂടി ചേര്‍ത്തു  ഒരു വലക്കുള്ളിലാക്കി ഭംഗിയായി കെട്ടിവച്ചിരിക്കുന്നു!!! അധികം തേടി അലയാതെ ഇത്തരമൊരു നല്ല കളിപ്പാട്ടം കാണിച്ചുതന്ന ആ കുഞ്ഞിനു മനസ്സാ നന്ദി പറഞ്ഞുകൊണ്ട്,  അത്തരമൊരെണ്ണം വാങ്ങാം എന്ന് കരുതി അതിന്‍റെ  ഉറവിടം തേടി  ഞാനും അപ്പുറത്തേക്ക് നടന്നു.<br />
17. <br />
18. <br />
19. ഒരു സെറ്റ് കയ്യിലെടുത്തുകൊണ്ട്‌ മറ്റു ചില സാധനങ്ങള്‍ കൂടി വാങ്ങാനുണ്ടായിരുന്നതിനാല്‍  അവ വച്ചിരിക്കുന്ന ഷെല്‍ഫുകള്‍ തേടി  ഞാന്‍ ആ മാര്‍ക്കെറ്റിന്‍റെ അകത്തളങ്ങളിലേക്ക്  കടന്നു.<br />
20. <br />
21. <br />
22. ഒരു അര മണിക്കൂറിനകം എനിക്കാവശ്യമുള്ള  സാധനങ്ങളൊക്കെ തപ്പിപ്പെറുക്കി  അവയുമായി ഞാന്‍ ചെക്ക് ഔട്ട്‌ കൌണ്ടറിലേക്ക് നീങ്ങി.അപ്പോഴാണ്‌ ഞാന്‍ മുന്പുകണ്ട ആ  കുട്ടിയേയും അവളുടെ അമ്മയെന്ന് തോന്നിക്കുന്ന ഒരു പര്‍ദ്ദാധാരിയെയും  ആ ക്യൂവിന്റെ അങ്ങേ തലക്കലായി കണ്ടത്. അമ്മയുടെ പര്‍ദ്ദായില്‍ ഉരുമ്മി നിന്നിരുന്ന അവളുടെ കയ്യില്‍ ആ ബീച്ച് സെറ്റിന്റെ കളിപ്പാട്ടം അപ്പോഴും ഒരു നിധി പോലെ ഭദ്രമായി പിടിച്ചിരിക്കുന്നതും എനിക്ക് കാണാമായിരുന്നു!!!<br />
23. <br />
24. <br />
25. ലെബനീസ് വംശജ എന്ന് തോന്നിപ്പിക്കുന്ന ആ സ്ത്രീയുടെ മുന്‍പിലുള്ള ട്രോളി  അപ്പോഴാണ്‌ ഞാന്‍ ശ്രദ്ധിക്കുന്നത്!!  നിറഞ്ഞു കവിയുന്ന തരത്തില്‍ കോസ്മെറ്റിക്ക് വസ്തുക്കള്‍ തുടങ്ങി ചെറുതും വലുതുമായ നിരവധി സാധനങ്ങള്‍ വാരി നിറച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നു അതിനുള്ളില്‍!!  അവരാകട്ടെ മറ്റൊന്നും ശ്രദ്ധിക്കാതെ അവയോരോന്നായി കൌണ്ടറിനു മുകളിലേക്ക് എടുത്തു വയ്ക്കുന്ന തിരക്കിലാണ്. കൌണ്ടറിലിരിക്കുന്ന ഫിലിപ്പീനി  പെണ്‍കുട്ടി, ചടുലമായ കരവിരുതോടെ അവയൊക്കെ മെഷീനില്‍ റീഡ് ചെയ്തതിനുശേഷം, കാരി ബാഗുകളിലാക്കുന്നു. ക്യൂവിലുള്ള ഞാനുള്‍പ്പെടെയുള്ളവര്‍, ഇതൊക്കെ വീക്ഷിച്ചുകൊണ്ട്‌ ക്ഷമയോടെ അവരവരുടെ ഊഴത്തിനായി, കാത്തുനില്‍ക്കുന്നു<br />
26. <br />
27. അവസാനത്തെ പാക്കെറ്റും കൌണ്ടറില്‍ വച്ചതിനുശേഷമാണ് അവര്‍, കുട്ടിയുടെ കയ്യിലിരിക്കുന്ന ആ കളിപ്പാട്ടം കണ്ടത്!!!. പെട്ടെന്നാണ് അവരുടെ മുഖഭാവം മാറിയത്!!! ഇരച്ചുവന്ന  കോപത്തില്‍ അതിന്‍റെ  തലയില്‍ത്തന്നെ സാമാന്യം ശക്തമായ ഒരടിയും കൊടുത്ത്, എന്തൊക്കെയോ ആക്രോശിച്ചുകൊണ്ട്, അവളുടെ കയ്യിലിരുന്ന ആ കളിപ്പാട്ടം ഒരു വാശിയിലെന്നവണ്ണം തട്ടിപ്പറിച്ചു അടുത്തുകണ്ട ഒരു ഷെല്‍ഫിന്റെ മുകളിലേക്ക് എടുത്തിട്ടു!!! താന്‍ ആശയോടെ ചേര്‍ത്തു  പിടിച്ചിരുന്ന കളിപ്പാട്ടം കൈവിട്ടുപോയതിലുള്ള സങ്കടം സഹിക്കാനാവാതെയുള്ള ആ കുഞ്ഞിന്റെ വായ്‌വിട്ടുള്ള  കരച്ചില്‍, ആ ക്യൂവില്‍ നിന്നിരുന്ന എല്ലാവരേയും സങ്കടപ്പെടുത്തി. ചെറിയൊരു ബാഗില്‍ നിന്നും ക്രെഡിറ്റ്‌ കാര്‍ഡ് എടുത്തു സാധനങ്ങളുടെ വിലയും കൊടുത്ത്,  ആ കളിപ്പാട്ടത്തിലേക്കു  തന്നെ തിരിഞ്ഞു നോക്കി കരഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്ന  ആ കുഞ്ഞിനേയും വലിച്ചുകൊണ്ട്, ട്രോളിയുമുന്തി അവര്‍ നീങ്ങുന്നത്‌,  ഞാനും വിഷമത്തോടെ നോക്കി നിന്നു.<br />
28. <br />
29. എന്നെ ഒരു തരത്തിലും ബാധിക്കുന്ന കാര്യമല്ലെങ്കില്‍ കൂടി, ആ സ്ത്രീയുടെ  അപ്പോഴത്തെ  പ്രവൃര്‍ത്തി, എത്ര ആലോചിച്ചിട്ടും ന്യായമാണെന്ന് കണ്ടെത്താന്‍, എനിക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല. എന്തുതന്നെ ആകട്ടെ, ആയിരമോ അല്ലെങ്കില്‍ അതില്‍ കൂടുതലുമോ വിലയുള്ള, ഒരു ട്രോളി നിറയേ സാധനങ്ങള്‍ വാങ്ങാന്‍ കഴിവുള്ള, സമ്പന്നയായ ആ സ്ത്രീക്ക്, അവരുടെതന്നെ ആ കൊച്ചുകുഞ്ഞിന്‍റെ സന്തോഷത്തിനായി, നിസ്സാര വിലയുള്ള ഒരു കളിപ്പാട്ടം വാങ്ങിക്കൊടുക്കുന്നതിലെ വൈമനസ്യം, അതേ പ്രായത്തില്‍ വീട്ടിലൊരു കുഞ്ഞുള്ള  എന്നിലെ  സാധാരണക്കാരന്‍റെ  മനസ്സിന്, ദുരൂഹമായ  ഒന്ന് തന്നെയായിരുന്നു!!! ഇവിടെ നടന്നത് ഒരു നിസ്സാര സംഭവമാണെന്ന് കരുതിയാല്‍ക്കൂടി, ശിക്ഷണമെന്ന ഓമനപ്പേരില്‍, തങ്ങളുടെ തന്നെ പിഞ്ചുകുഞ്ഞുങ്ങളുടെമേല്‍ കൊടും ക്രൂരതകള്‍ അഴിച്ചുവിടുന്ന  എത്രയോ മാതാപിതാക്കളേപ്പറ്റിയുള്ള  വാര്‍ത്തകള്‍, ദിനം തോറും നമ്മള്‍ കേള്‍ക്കുന്നു!!! എനിക്ക് മാത്രമല്ല, അവിടെ നിന്നിരുന്ന എല്ലാവരുടെ മനസ്സുകളിലൂടെയും  ഇതേ ചിന്തകള്‍ തന്നെയായിരിക്കും  കടന്നു പോയിരിക്കുക  എന്നുള്ളതില്‍,  എനിക്ക് ശരിക്കും ഉറപ്പുണ്ടായിരുന്നു!!!<br />
30. <br />
31. പായ്ക്ക് ചെയ്ത സാധനങ്ങളുമായി പാര്‍ക്കിംഗ് ഏരിയായിലുള്ള എന്‍റെ കാറിനടുത്തെത്തിയപ്പോള്‍, ഞാന്‍ ഒരിക്കല്‍ക്കൂടി  അവരെ കണ്ടു. യാദൃശ്ചികമായിരിക്കാം, എന്‍റെ കാറിന്‍റെ തൊട്ടു അടുത്ത ലെയ്നില്‍ തന്നെയായിരുന്നു അവരുടെ ആ വലിയ കാറും പാര്‍ക്ക് ചെയ്തിരുന്നത്!!! അതിന്റെ തുറന്നുവച്ച ഡിക്കിക്കുള്ളിലേക്ക്, ഡ്രൈവറെന്നു തോന്നിപ്പിക്കുന്ന , ഒരു മദ്ധ്യവയസ്കന്‍, ട്രോളിയില്‍ നിന്നും സാധനങ്ങള്‍ എടുത്തു വയ്ക്കുന്നു. എന്‍റെ കണ്ണുകള്‍ വീണ്ടും   ആ  കുരുന്നിനെ തേടുകയായിരുന്നു. അപ്പോഴും ഉരുണ്ടു കൂടുന്ന കണ്ണുനീര്‍ത്തുള്ളികള്‍ കുഞ്ഞിക്കൈകളാല്‍  തുടച്ചുകൊണ്ട്, അമ്മയെ തൊട്ടുരുമ്മി നില്‍ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു, അവളവിടെ.. ഞാന്‍ വേഗം തന്നെ അവളില്‍ നിന്നും  ദൃഷ്ടികള്‍ പിന്‍വലിച്ചു,  ആ സ്ത്രീയുടെ  കലുഷമായ മുഖത്തേക്ക് ഒന്നുകൂടി നോക്കി....<br />
32. <br />
33. ഷോപ്പിംഗ്‌ ബാഗിനുള്ളില്‍ എന്‍റെ വിരലുകള്‍ ആ കുഞ്ഞ് ആഗ്രഹിച്ച കളിപ്പാട്ടത്തില്‍ ശക്തിയില്‍ അമരുന്നത്, ഞാന്‍ അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. തുറന്നു കിടന്നിരുന്ന ആ വലിയ കാറിന്‍റെ ജനാലയിലൂടെ, ആരുടേയും ദൃഷ്ടിയില്‍ പെടാതെ,  അതെടുത്തു  ഉള്ളിലെ സീറ്റില്‍ വച്ചിട്ട് പോകാനായുള്ള എന്‍റെ മനസ്സിന്‍റെ  ആവേശത്തെ, ഭവിഷ്യത്തുകളെ ഭയന്ന് ഉള്ളില്‍ തന്നെയടക്കി, ഞാന്‍ പതിയേ കാര്‍ മുമ്പോട്ടെടുക്കാന്‍ തുടങ്ങി.......</div>
34. </content><link rel='replies' type='application/atom+xml' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/feeds/7387337783543172531/comments/default' title='Post Comments'/><link rel='replies' type='text/html' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/2015/01/blog-post.html#comment-form' title='15 Comments'/><link rel='edit' type='application/atom+xml' href='http://www.blogger.com/feeds/1827382314235360705/posts/default/7387337783543172531'/><link rel='self' type='application/atom+xml' href='http://www.blogger.com/feeds/1827382314235360705/posts/default/7387337783543172531'/><link rel='alternate' type='text/html' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/2015/01/blog-post.html' title='കൊച്ചു കൊച്ചു സങ്കടങ്ങള്‍.....'/><author><name>മോഹന്‍ കരയത്ത്</name><uri>http://www.blogger.com/profile/02117302031000036722</uri><email>noreply@blogger.com</email><gd:image rel='http://schemas.google.com/g/2005#thumbnail' width='32' height='30' src='//blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRhGPJRC8qxa3BFKnV07DPtpyrZgPGs_SSpIxZTXfwIdvtciBvqIS_kFCIcJErsVxd2vAa2kFN38Pn-LWQJoN9KPUl5w4hAP918U63aDQ2E5jnKgFrZ5ZJ_UrYNq_exg/s220/DSC_1739.JPG'/></author><thr:total>15</thr:total></entry><entry><id>tag:blogger.com,1999:blog-1827382314235360705.post-7090879263109261712</id><published>2014-11-03T08:44:00.000-08:00</published><updated>2014-11-04T07:25:00.049-08:00</updated><title type='text'>നിശ്ശബ്ദസേവനത്തിന്‍റെ  വേറിട്ട മുഖങ്ങള്‍!!!</title><content type='html'>&lt;div dir=&quot;ltr&quot; style=&quot;text-align: left;&quot; trbidi=&quot;on&quot;&gt;
35. <span style="font-size: small;"><br /></span>
36. <span style="font-size: small;"><br /></span><br />
37. <span style="font-size: small;">അടുത്ത സമയത്ത്  നാട്ടിലെ ഏതാനും നിയമപാലകര്‍, ഒരു ഹെല്‍മെറ്റ്‌ വേട്ടയ്ക്കിടെ രണ്ടു ചെറുപ്പക്കാരുടെ ദാരുണ മരണത്തിനു കാരണക്കാരായ വാര്‍ത്ത, അവിടെ വലിയ ഒരു കോളിളക്കം തന്നെ സൃഷ്ടിച്ചിരുന്നുവല്ലോ!! സ്വാഭാവീകമായി, കഴിഞ്ഞ ഏതാനും വര്‍ഷങ്ങളിലെ ദുബായ് ജീവിതത്തിനിടയില്‍,  ഇവിടുത്തെ നിയമപാലകരുമായി ഇടപഴകേണ്ടി വന്നിട്ടുള്ള പല സന്ദര്‍ഭങ്ങളേപ്പറ്റിയും ഓര്‍ത്തു പോയി!!  <br /><br />ദുബായ് പോലെ തിരക്കേറിയ ഗതാഗത സംവിധാനമുള്ള ഒരു നഗരത്തില്‍,  സ്വന്തമായി വാഹനം ഓടിക്കുന്ന ആര്‍ക്കും തന്നെ, പലപ്പോഴും തന്റേതല്ലാത്ത കാരണങ്ങള്‍ കൊണ്ടും, അപകടങ്ങളെ നേരിടേണ്ടി വരാറുണ്ട്. മിക്കപ്പോഴും അശ്രദ്ധയോടെ വാഹനം ഓടിക്കുന്ന മറ്റൊരാളായിരിക്കും,  നമ്മുടെ വാഹനത്തില്‍ വന്നു ഇടിച്ച് അപകടത്തിനു കാരണക്കാരനാവുക. സാധാരണയായി ഈ മാതിരി സന്ദര്‍ഭങ്ങളില്‍ പോലീസിനെ  വിവരം  ധരിപ്പിച്ചാല്‍,  അപകടത്തിന്‍റെ ഏറ്റക്കുറച്ചില്‍ അനുസരിച്ചു,  ഒന്നുകില്‍ അവര്‍ സംഭവ സ്ഥലത്തെത്തുകയോ, അല്ലെങ്കില്‍ നമ്മളോട് ഏറ്റവും അടുത്തുള്ള പോലീസ് സ്റ്റേഷനിലേക്ക് വരാന്‍ പറയുകയോ, ആണ് പതിവ്.<br /><br />ഇത്തരത്തിലുള്ള ഒരു അനുഭവം രണ്ടുമൂന്നു ദിവസങ്ങള്‍ക്ക് മുന്‍പ് എനിക്കുമുണ്ടായി. മെയിന്‍ റോഡിലേക്ക് കയറാനായി, സൈഡ് റോഡിലൂടെയെത്തിയ ഞാന്‍, റോഡ്‌ ക്ലിയര്‍ ആവാനായുള്ള കാത്തിരിപ്പിലായിരുന്നു. വലിയ ഒരു ഒച്ചയോടൊപ്പം പെട്ടെന്നുണ്ടായ ഒരു ഇടിയുടെ ആഘാതത്തില്‍,  ഞാന്‍ ഇരുന്നിടത്തുനിന്നും അല്‍പ്പം മുന്‍പോട്ടു ആഞ്ഞു പോയി!! അത്ര തന്നെ!! ദൈവം കാത്തു!!  മറ്റു കുഴപ്പങ്ങളൊന്നുമില്ല. ഞാന്‍ വേഗം പുറത്തേക്കിറങ്ങി നോക്കി.  എന്‍റെ ഹോണ്ടായെ തൊട്ടുരുമ്മി, ടൊയോട്ടായുടെ ഒരു മിനി വാന്‍!! തലയില്‍ കൈ വച്ചുകൊണ്ട് അതില്‍നിന്നും  ഇറങ്ങി വരുന്ന പാക്കിസ്ഥാനിയുടെ മുഖത്ത് ചമ്മലോടെയുള്ള ചിരി!! ഈ മാതിരി സന്ദര്‍ഭങ്ങളില്‍, നാട്ടിലേപ്പോലെ ശബ്ദമുയര്‍ത്താനോ, വഴക്കുണ്ടാക്കാനോ പോയിട്ട്,  ഒരു കാര്യവുമില്ല. എത്രയും വേഗം പോലീസിനെ വിവരം അറിയിക്കുക, അതാണ്‌ ചെയ്യാനുള്ളതും ചെയ്യേണ്ടതും!!<br /><br />അപകടം അത്ര സാരമുള്ളതല്ല എന്നുള്ളതിനാല്‍,  അവര്‍ ആവശ്യപ്പെട്ടതുപോലെ, അടുത്തുള്ള സ്റ്റേഷനിലേക്ക് തന്നെ പോകേണ്ടി വന്നു. ടോക്കണ്‍ എടുത്തു അധികം കാത്തിരിക്കുന്നതിനു മുന്‍പേതന്നെ, ഞങ്ങള്‍ക്ക് ഒരു ഓഫിസറുടെ മുന്‍പിലെത്താനായി. വളരെ സൌമ്യതയോടെ ആ ഉദ്യോഗസ്ഥന്‍, സംഭവത്തെപ്പറ്റി ഞങ്ങള്‍ രണ്ടാളോടും വിവരങ്ങള്‍ ചോദിച്ചു മനസ്സിലാക്കി. പിന്നീട് വേഗംതന്നെ ഞങ്ങള്‍ക്കൊപ്പം വന്നു, പുറത്തായി പാര്‍ക്ക്‌ ചെയ്തിരുന്ന വാഹനങ്ങളുടെ പരിശോധനയ്ക്കുശേഷം, എനിക്ക് പച്ചയും, പാക്കിസ്ഥാനിക്ക് ചുവപ്പും നിറങ്ങളിലുള്ള റിപ്പോര്‍ട്ട്‌ ഷീറ്റുകളും തന്നു, ഞങ്ങളെ യാത്രയാക്കി. എത്ര മര്യാദയുള്ള പെരുമാറ്റം!! അനാവശ്യ ശബ്ദമുയര്‍ത്തലുകളില്ല, വഴക്കില്ല, ബഹളങ്ങളില്ല, ദേഹോപദ്രവമില്ല, തികച്ചും കുറ്റമറ്റതായ നീതി നിര്‍വഹണത്തിന്റെ ഉദാത്തമായ ഒരു മാതൃക!!<br /><br />പുറത്തേക്കുള്ള വാതിലിലേക്ക് നടക്കുകയായിരുന്നു ഞങ്ങള്‍. അപ്പോഴാണ്‌ ഒരു ഡസ്കിനു പിറകിലായി ഇരുന്നിരുന്ന രണ്ടു പോലീസുകാരി പെണ്‍കുട്ടികള്‍ ഞങ്ങളെ കൈ കാട്ടി അങ്ങോട്ട്‌ വിളിച്ചത്. ' ഇനി ഇവിടെയെന്താണാവോ' എന്നുള്ള ഉദ്വേഗത്തോടെ, ഞങ്ങള്‍ അങ്ങോട്ടേക്ക് ചെന്നു. അപ്പോഴാണ്‌ അവര്‍ രണ്ടു ഫോമുകള്‍ എടുത്തു ഞങ്ങള്‍ക്ക് നേരെ നീട്ടിയത്. അതില്‍ പൂരിപ്പിക്കാനുള്ള ഏതാനും ചോദ്യങ്ങളാണ്. ഒന്ന് കണ്ണോടിച്ചപ്പോള്‍ മനസ്സിലായി, ഞങ്ങള്‍ ഏതു ആവശ്യത്തിനായാണോ അവിടെ ചെന്നത്, അതേ ആവശ്യം, ഞങ്ങളുടെ മനസ്സിന് തൃപ്തികരമായ രീതിയില്‍ തന്നെയാണോ അവിടെ ഞങ്ങളെ സ്വീകരിച്ച ഓഫീസര്‍ നിര്‍വഹിച്ചത്,  എന്ന് അറിയാനുള്ള ഒരു പിടി ചോദ്യങ്ങളായിരുന്നു അവയിലെല്ലാം!! സത്യം പറയാമല്ലോ, ആ ചോദ്യങ്ങള്‍ക്കൊന്നും തന്നെ നെഗറ്റീവായുള്ള ഒരു ഉത്തരമെഴുതാനായി,  ഒന്നും തന്നെ ഞങ്ങള്‍ രണ്ടാള്‍ക്കും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല!! ഫോമുകള്‍ പൂര്‍ത്തിയാക്കി തിരികെ വാങ്ങുമ്പോള്‍, ആ പെണ്‍കുട്ടികള്‍ മന്ദഹാസത്തോടെയുച്ചരിച്ച അറബി ഭാഷയിലെ നന്ദി വാക്കുകള്‍,  കേള്‍ക്കാന്‍ ഇമ്പമുള്ളതായിരുന്നു!!<br /><br />മറ്റൊരവസരത്തില്‍,  അലൈനില്‍ നിന്നും രാതിസമയം തിരികെ,  ദുബായിലേക്കുള്ള യാത്രയിലായിരുന്നു, ഞാനും എന്റെ ഒരു സുഹൃത്തും. ഏതാണ്ട് പാതി വഴി പിന്നിട്ടപ്പോഴാണ്, ഞങ്ങള്‍ അത് ശ്രദ്ധിച്ചത്. ഞങ്ങളുടെ തൊട്ടു പിറകിലായി,  ദുബായ് പോലീസിന്‍റെ ഒരു വണ്ടിയുമുണ്ട്.  മൂന്നു ലെയ്നുകളുള്ള റോഡാണ് അത് എന്നതുകൊണ്ട്,  അവര്‍ക്ക് ഞങ്ങളെ എപ്പോള്‍ വേണമെങ്കിലും ഓവര്‍ടേക്ക് ചെയ്തു കയറിപ്പോകാം. എന്നാല്‍ വളരെ നേരമായിട്ടും അവര്‍ അതിനു ശ്രമിക്കാതെ,  ഞങ്ങള്‍ക്ക് തൊട്ടു പിറകെ തന്നെ വരികയാണ്!!<br /><br />മനസ്സില്‍ ഒരു ചെറിയ ടെന്‍ഷന്‍ ഉരുണ്ടു കൂടുന്നത്, വണ്ടി ഓടിച്ചിരുന്ന ഞാന്‍ അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അറിഞ്ഞുകൊണ്ട് ഞങ്ങള്‍ രണ്ടു പേരും ഒരു നിയമ ലംഘനവും നടത്തിയതായി, ഓര്‍മ്മയിലില്ല.  ഞാന്‍ കാറിന്‍റെ വേഗം ഒന്ന് കൂട്ടി നോക്കി. ഇതാ, അവരും വേഗം കൂട്ടുന്നുണ്ട്!! ഞാന്‍ വേഗം കുറച്ചു നിയമം അനുശ്വാസിക്കുന്ന കുറഞ്ഞ സ്പീഡില്‍ ഓടിച്ചു നോക്കി. അത്ഭുതം തന്നെ!! ആ പോലീസുവണ്ടിയും, സ്പീഡ് കുറച്ചിരിക്കുന്നു!! എന്തോ പ്രശ്നമുണ്ടെന്ന് മനസ്സ് പറയുന്നു!! ഇനിയെല്ലാം വരുന്നിടത്തുവച്ചുതന്നെ കാണാം, ഞാനും മനസ്സിലുറപ്പിച്ചു.<br /><br />ഞങ്ങള്‍ ഒരു ചെറിയ ടൌണിനോടടുക്കുകയാണ്. റോഡില്‍ അതുവരെയുണ്ടായിരുന്ന അരണ്ട വെളിച്ചം, ഒരു പെട്രോള്‍ പമ്പും, റസ്റ്റോറന്‍റുകളുമൊക്കെയുള്ള  സ്ഥലത്തേക്ക് പ്രവേശിച്ചതോടെ, ഫ്ലഡ്ല് ലൈറ്റുകള്‍ക്ക് വഴിമാറി.  ഞാന്‍ രണ്ടും കല്‍പ്പിച്ചു വണ്ടി പമ്പിലേക്ക് ഓടിച്ചു കയറ്റി, പാര്‍ക്ക് ചെയ്തു പുറത്തിറങ്ങി. ആ പോലീസുവണ്ടിയും ഞങ്ങള്‍ക്ക് പിറകിലായി പാര്‍ക്ക് ചെയ്തു, ലൈറ്റ് മിന്നിച്ച് ഞങ്ങളെ അങ്ങോട്ടേക്ക് വിളിപ്പിച്ചു. മിടിക്കുന്ന ഹൃദയത്തോടെ ഞങ്ങള്‍ രണ്ടാളും, അവരുടെ അടുത്തേക്ക്‌ നീങ്ങി.<br /><br />ഞങ്ങള്‍ രണ്ടാള്‍ക്കും അറബി ഭാഷയിലുള്ള പാപ്പരത്തം ഈ മാതിരി സന്ദര്‍ഭങ്ങളിലാണ് വിനയായിത്തീരുന്നത്!! ഭാഗ്യം!! അവരിലൊരാള്‍ക്ക് ഇംഗ്ലീഷ് കുറച്ചൊക്കെ അറിയാം. അഭിവാദ്യങ്ങള്‍ക്ക് ശേഷം അവര്‍ വേഗം കാര്യത്തിലേക്ക് കടന്നു. കേട്ടപ്പോള്‍ കാര്യം നിസ്സാരം എന്ന് ഞങ്ങള്‍ക്ക് തോന്നിയെങ്കിലും, അവരുടെ വാക്കുകളില്‍ ഗൌരവം നിറഞ്ഞിരുന്നു. ഞങ്ങളുടെ കാറിന്‍റെ പിറകിലുള്ള ലൈറ്റുകള്‍ ഒന്നും തന്നെ, കത്തുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല!! ആ ഭാഗത്തേക്കുള്ള ഫ്യുസ് വല്ലതും കത്തിപ്പോയിരിക്കും!! അതായിരുന്നു അവര്‍ ഞങ്ങളെ പിന്തുടരുവാനുള്ള കാരണം!!  ഈ വിവരം ഞങ്ങളും, അവര്‍ പറയുമ്പോഴാണ് അറിയുന്നത്!! അലൈന്‍-ദുബായ്‌ റോഡില്‍ വാഹങ്ങളുടെ സ്പീഡ്‌ നൂറ്റി ഇരുപതായി നിജപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ടെങ്കിലും, പലപ്പോഴും അതിലൊക്കെ വളരെ കൂടുതല്‍ സ്പീഡില്‍ വാഹനങ്ങള്‍ ഓടിച്ചായിരിക്കും, പലരും വരുക. ഈ അവസരത്തില്‍ പിറകില്‍ ഒരു ലൈറ്റുകളും ഇല്ലാതെ ഒരു വണ്ടി മുന്‍പില്‍ പോവുകയാണെങ്കില്‍, അതിനെ തട്ടിയിട്ടിട്ടു മുന്‍പോട്ടു കുതിക്കാന്‍ പാകത്തില്‍ എത്രയെങ്കിലും വണ്ടികള്‍, വേഗത്തില്‍ ഒന്നിനുപുറകെ ഒന്നൊന്നായി വരുന്നുണ്ടാകും!! അത് മനസ്സിലാക്കി, ഞങ്ങളുടെ സുരക്ഷക്കു വേണ്ടി, ഞങ്ങള്‍ക്ക് പിറകിലായി അവര്‍ ഒരു കവചമായി വരുകയായിരുന്നു!! പമ്പില്‍ നിര്‍ത്തിയിട്ടിരുന്ന ഞങ്ങളുടെ വണ്ടിയുടെ നേര്‍ക്ക്‌ നോക്കി, അതിന്റെ ലൈറ്റുകള്‍ ശരിയാക്കിയതിനു ശേഷം മാത്രം, യാത്ര തുടരാന്‍ ഞങ്ങളെ ഉപദേശിച്ചതിനു ശേഷം, അവര്‍ വന്ന വഴിയെതന്നെ വാഹനമോടിച്ചു പോയി!!<br /><br />അവര്‍ പോയ വഴിയെ നോക്കി ഞങ്ങള്‍ ഒന്നും മിണ്ടാനാവാതെ,  അല്‍പ്പ നിമിഷങ്ങള്‍ അതേപടി നിന്നുപോയി!! ദൈവമേ,  ഇങ്ങനെയും ഉണ്ടല്ലോ പോലീസുകാര്‍!!  ദുബായ്‌ പോലീസിനെ മനസ്സാ നമിച്ചുപോയ നിമിഷങ്ങളായിരുന്നു അവ!!<br /><br />അടുത്തുള്ള കടയിലെ ചൂടു ചായക്കപ്പുകള്‍ക്ക്  മുമ്പിലിരിക്കുമ്പോഴും,  ഞങ്ങള്‍ രണ്ടാളും ചിന്തിച്ചിരുന്നത് ഒന്നുതന്നെ ആയിരുന്നു. ഒരു ലാഭേഛയും കൂടാതെ,  കിലോമീറ്ററുകള്‍ ഞങ്ങളെ പിന്തുടര്‍ന്ന്, ഞങ്ങള്‍ക്ക് കാവല്‍ വരാനായുള്ള അവരുടെ സേവന സന്നദ്ധതയും,  കൃത്യ നിര്‍വഹണത്തിലുള്ള അവരുടെ ഉറച്ച പ്രതിബദ്ധതയും!!  </span></div>
38. </content><link rel='replies' type='application/atom+xml' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/feeds/7090879263109261712/comments/default' title='Post Comments'/><link rel='replies' type='text/html' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/2013/03/blog-post.html#comment-form' title='10 Comments'/><link rel='edit' type='application/atom+xml' href='http://www.blogger.com/feeds/1827382314235360705/posts/default/7090879263109261712'/><link rel='self' type='application/atom+xml' href='http://www.blogger.com/feeds/1827382314235360705/posts/default/7090879263109261712'/><link rel='alternate' type='text/html' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/2013/03/blog-post.html' title='നിശ്ശബ്ദസേവനത്തിന്‍റെ  വേറിട്ട മുഖങ്ങള്‍!!!'/><author><name>മോഹന്‍ കരയത്ത്</name><uri>http://www.blogger.com/profile/02117302031000036722</uri><email>noreply@blogger.com</email><gd:image rel='http://schemas.google.com/g/2005#thumbnail' width='32' height='30' src='//blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRhGPJRC8qxa3BFKnV07DPtpyrZgPGs_SSpIxZTXfwIdvtciBvqIS_kFCIcJErsVxd2vAa2kFN38Pn-LWQJoN9KPUl5w4hAP918U63aDQ2E5jnKgFrZ5ZJ_UrYNq_exg/s220/DSC_1739.JPG'/></author><thr:total>10</thr:total></entry><entry><id>tag:blogger.com,1999:blog-1827382314235360705.post-5898067714625172215</id><published>2014-07-13T21:07:00.000-07:00</published><updated>2014-11-04T07:25:52.238-08:00</updated><title type='text'>ഒരു വേളാങ്കണ്ണി യാത്രയും ചില വേറിട്ട  കാഴ്ചകളും...</title><content type='html'>&lt;div dir=&quot;ltr&quot; style=&quot;text-align: left;&quot; trbidi=&quot;on&quot;&gt;
39. <br />
40. <span style="font-size: small;"><i><br /></i></span>
41. <span style="font-size: small;"><i><br /></i></span>
42. <span style="font-size: small;"><i>"യേശുദേവന്‍ ദേവാലയത്തിലെ ശ്രീഭണ്ടാരത്തിനു നേരെ ഇരിക്കുമ്പോള്‍ പുരുഷാരം  ഭണ്ടാരത്തില്‍ പണം ഇടുന്നതു നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു. ധനവാന്മാര്‍ പലരും വളരെ ഇട്ടു. ദരിദ്രയായ ഒരു വിധവ വന്നു ഒരു പൈസയ്ക്ക് ശരിയായ  രണ്ടു കാശ് ഇട്ടു. അപ്പോള്‍ അവന്‍  ശിഷ്യന്മാരെ അടുക്കല്‍ വിളിച്ചു, 'ഭണ്ടാരത്തില്‍ ഇട്ട എല്ലാവരെക്കാളും ഈ ദരിദ്രയായ വിധവ അധികം ഇട്ടിരിക്കുന്നു എന്ന് ഞാന്‍ സത്യമായിട്ടു നിങ്ങളോട് പറയുന്നു. എല്ലാവരും തങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയില്‍ നിന്നും ഇട്ടു. ഇവളോ തന്റെ ഇല്ലായ്മയില്‍ നിന്ന് തനിക്കുള്ളത് ഒക്കെയും തന്റെ ഉപജീവനം മുഴുവനും ഇട്ടു ' എന്ന് അവരോടു പറഞ്ഞു" </i></span><br />
43. <span style="font-size: small;"><i>                                                                                                        - ബൈബിളില്‍ നിന്ന്</i></span><span style="font-size: small;"><i>                  </i></span><br />
44.                                                                                             <br />
45.                                                                         <br />
46. അടുത്ത ചില ബന്ധുക്കള്‍ക്കൊപ്പമൊരു ചെന്നൈ സന്ദര്‍ശനത്തിനു  ശേഷം നാട്ടിലേക്കുള്ള മടക്ക യാത്രയിലായിരുന്നു,  ഞാനും കുടുംബവും. ചെന്നൈ നഗരക്കാഴ്ചകള്‍ ഒരു ഓട്ട പ്രദക്ഷിണത്തില്‍ ഒതുക്കാനുള്ള സമയമേ ലഭിച്ചിരുന്നുള്ളു എന്നതിനാല്‍,  മടക്ക യാത്രയെങ്കിലും  ഒരു  തീര്‍ഥാടന കേന്ദ്രം വഴിയായാല്‍ നന്ന് എന്ന് മനസ്സ് തീവ്രമായി  ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു. <br />
47. <br />
48. അങ്ങനെയാണ് അത് വേളാങ്കണ്ണി തീര്‍ത്ഥാടന കേന്ദ്രത്തിലേക്കുള്ള എന്റെ രണ്ടാമത്തെ യാത്രയായി മാറിയത്!!  സുനാമി തിരമാലകളുടെ താണ്ഡവത്തിനു  തൊട്ടു മുമ്പുള്ള  വര്‍ഷങ്ങളിലൊന്നിലായിരുന്നു അങ്ങോട്ടേക്കുള്ള എന്റെ കന്നി യാത്ര. അന്ന് ഞാന്‍ കണ്ട പരിമിതമായ ചുറ്റുപാടുകളില്‍  നിന്നും സുനാമിക്ക് ശേഷമുള്ള  പള്ളിയുടേയും  പരിസരപ്രദേശങ്ങളുടേയും,  വികസനത്തിന്റെ പാതയിലൂടെയുള്ള   മുന്നേറ്റം, എന്നെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തി!!  തലയെടുപ്പോടെ ഉയര്‍ന്നു നില്‍ക്കുന്ന കെട്ടിട സമുച്ചയങ്ങളും,  ജാതിമത ഭേദമന്യേ ഇടതടവില്ലാതെ ഒഴുകിയെത്തുന്ന ഭക്തജന പ്രവാഹവുമൊക്കെ ചേര്‍ന്ന്,  ഭക്തിയുടെ പരിവേഷത്തിനുമപ്പുറം,  തിരക്കേറിയ ഒരു കടലോര  പട്ടണത്തിന്റെ പ്രതിച്ഛായയും പ്രൌഡിയും  അതിനു ചാര്‍ത്തിക്കൊടുത്തിരിക്കുന്നു!!<br />
49. <br />
50. എല്ലായിടവും ഒന്ന് എത്തി നോക്കി  ചുറ്റിത്തിരിഞ്ഞു   വന്ന ഞങ്ങളെ,  ഉച്ച വെയിലിന്റെ കാഠിന്യം,  ശരിക്കും തളര്ത്തിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു!!  ഒടുവിലായാണ് അല്‍പ്പമൊരു മനശാന്തിക്കും,  ചെറിയൊരു വിശ്രമത്തിനുമായി, ഞങ്ങളാ പ്രധാന ദേവാലയത്തിന്റെ പ്രവേശന കവാടത്തിലെത്തിയത്. കാലണികള്‍ പുറത്തഴിച്ചുവച്ചു ഉള്ളിലേക്ക് കടന്ന ഞങ്ങളുടെ കണ്ണുകള്‍ക്ക് അകത്തെ മങ്ങിയ വെളിച്ചവുമായി പൊരുത്തപ്പെടാന്‍ അല്‍പം മടിയുള്ളതുപോലെ  തോന്നി!!  ഒടുവിലത്തെ നിരകളിലായി ഒഴിഞ്ഞു കിടന്നിരുന്ന ഇരിപ്പിടങ്ങളിലൊന്നില്‍ തിടുക്കത്തില്‍  ഞങ്ങളും ഉപവിഷ്ടരായി.<br />
51. <br />
52. അള്‍ത്താരയ്ക്കു മുമ്പില്‍ വിശേഷ വസ്ത്രങ്ങളണിഞ്ഞ പ്രധാന പുരോഹിതനും,  വെള്ള വസ്ത്രങ്ങളണിഞ്ഞ സഹായിയായ യുവ വൈദികനും,  ഭക്തിനിര്‍ഭരമായ ഈണത്തില്‍  എപ്പോഴൊക്കെയോ പ്രാര്‍ഥനകള്‍ ഉരുവിട്ടുകൊണ്ടിരുന്നു!!  സൌരഭ്യയാഗത്തിന്‍ ധൂമ സമമായ പവിത്ര  പശ്ചാത്തലവും, അതില്‍ ഒഴുകിയെത്തുന്ന  മൃദുമന്ത്രണങ്ങളുടെ  മാസ്മരീകതയുമൊക്കെ ചേര്‍ന്ന്,  ഹൃദയങ്ങളേയും  മനസ്സുകളേയും ഈശ്വര സന്നിധിയിലേക്കുയര്‍ത്തുന്ന  നിര്‍വൃതിയുടെ  ഒരുപിടി  നിമിഷങ്ങള്‍!!  കണ്ണുകള്‍ മെല്ലെ പൂട്ടി ധ്യാനനിരതരായി  ഞങ്ങളും,  അല്‍പസമയം ആ പ്രാര്‍ഥനയില്‍ പങ്കാളികളാകാനൊരു ശ്രമം നടത്തി....<br />
53. <br />
54. വീണ്ടും എപ്പോഴോ കണ്ണുകള്‍ തുറന്നപ്പോഴാണ് ഞാനാ വൃദ്ധയായ അമ്മയെയും,  കൂടെയുണ്ടായിരുന്ന യുവാവായ മകനെയും കണ്ടത്. ബഞ്ചുകളുടെ ഓരം ചേര്‍ന്ന് അള്‍ത്താരയിലേക്കുള്ള  വഴിയെ സാവധാനം മുമ്പോട്ട്‌ നീങ്ങുകയായിരുന്നു ഇരുവരും!!   ഒരു അതിശയം കാണുന്നതുപോലെ എന്റെ കണ്ണുകള്‍ ആ ചെറുപ്പക്കാരന്റെ കയ്യില്‍ ഭദ്രമായി കടലാസില്‍ പൊതിഞ്ഞ്  പിടിച്ചിരുന്ന  തെങ്ങിന്‍  തയ്യില്‍  ഉടക്കി നിന്നു!! ഈ ആരാധനയുടെ മദ്ധ്യത്തിലേക്ക് ആ തെങ്ങിന്‍ തൈയ്യുമായുള്ള അവരുടെ വരവിന്റെ ഉദ്ദേശം എത്ര ആലോചിച്ചിട്ടും എനിക്ക് അപ്പോള്‍ മനസ്സിലാകുന്നില്ലായിരുന്നു!! എങ്കിലും,   അള്‍ത്താരയുടെ അരണ്ട വെളിച്ചത്തില്‍ ആ  മുഖങ്ങളില്‍  നിഴലിച്ചിരുന്ന ഭാവങ്ങളില്‍,  ഈശ്വരനോടുള്ള നന്ദിയും സ്നേഹവും  കടപ്പാടുമൊക്കെ  മാറി മാറി  പ്രതിഫലിക്കുന്നത് ഒരു  കണ്ണാടിയിലെന്നോണം  എനിക്ക് കാണാമായിരുന്നു!!<br />
55. <br />
56. അള്‍ത്താരയ്കരികിലെത്തിയ അവരോട്  സഹ വൈദീകന്‍ ഏതോ നിര്‍ദേശങ്ങള്‍ നല്‍കുന്നതും,  അവര്‍ വശങ്ങളിലുള്ള ഒരു വാതില്‍ വഴി അകത്തേക്ക് പോകുന്നതും ഞാന്‍ കണ്ടു. അല്‍പസമയത്തിനകം തിരികെ വരുമ്പോള്‍ അവരുടെ കൈകളില്‍ ആ തെങ്ങിന്‍ തൈയ്യ്‌ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല!!<br />
57. <br />
58. കാര്യങ്ങള്‍ അപ്പോഴേക്കും  ഏറെക്കുറെ  ഞാന്‍ ഊഹിച്ചു കഴിഞ്ഞിരുന്നു.  തങ്ങളുടെ അദ്ധ്വാന ഫലത്തില്‍ നിന്നും ഏറ്റവും വിശിഷ്ടമായതിനെ തിരഞ്ഞെടുത്തു, തങ്ങള്‍ വണങ്ങുന്ന ഈശ്വരസന്നിധിയില്‍ കാണിക്കയര്‍പ്പിക്കാനായി, ഏതോ ദൂരെയുള്ള  ഗ്രാമത്തില്‍ നിന്നും എത്തിയവരായിരുന്നു ആ സാധുക്കള്‍ എന്ന് മനസ്സിലാക്കാന്‍,  അവരുടെ  നിറം മങ്ങിയ  മുഷിഞ്ഞ  വേഷങ്ങള്‍തന്നെ ധാരാളമായിരുന്നു!! <br />
59. <br />
60. തിരികെ നടന്നു വന്ന്, അള്‍ത്താരയ്ക്കു മുന്‍പില്‍ തൊഴുകൈകളോടെ മുട്ടുകുത്തിയിരുന്ന   അവരുടെ സംതൃപ്തി നിറഞ്ഞ മുഖങ്ങളിലേക്ക്, ഒരിക്കല്‍ കൂടി നോക്കാതിരിക്കാന്‍ എനിക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല!!  യഥാര്‍ത്ഥ ഭക്ത്തിയുടെ  ആ മുഖങ്ങള്‍ അത്രമാത്രം  എന്റെ മനസ്സിലും ചലനങ്ങള്‍ സൃഷ്ടിച്ചു കഴിഞ്ഞിരുന്നു!!<br />
61. <br />
62. അള്‍ത്താരയിലെ ചടങ്ങുകള്‍ ഏതാണ്ട്  അവസാനിക്കാറായിരുന്നു. തിരക്കൊഴിവാക്കാനായി ആദ്യം  പുറത്തേക്ക് നീങ്ങുന്നവര്‍ക്കൊപ്പം ഞങ്ങളും വാതില്‍ ലക്ഷ്യമാക്കി  നടന്നു. പാദരക്ഷകള്‍ അണിഞ്ഞു വെളിയിലേക്കിറങ്ങിയ ഞങ്ങളെ പ്രതീക്ഷിച്ചിട്ടെന്നപോലെ ,  ഇളം തെന്നലിനെ ആട്ടിയകറ്റിയ   വേനല്‍ച്ചൂട് അവിടെ  കാത്തുനില്‍ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു!!<br />
63. <br />
64. മടക്കത്തിലാണ് സുനാമിത്തിരമാലകളില്‍ ജീവന്‍  ബലിയര്‍പ്പിച്ച ആയിരങ്ങളുടെ ഓര്‍മ്മകള്‍ നിദ്ര കൊള്ളുന്ന, സ്മ്രതി മണ്ടപത്തിനു  മുമ്പില്‍ ഞങ്ങള്‍ എത്തിച്ചേര്‍ന്നത്!!  ഒരു നിമിഷം കണ്ണുകളടച്ചു അവരുടെ ആത്മാക്കള്‍ക്ക് നിത്യ ശാന്തി നേരുമ്പോഴും,  എന്റെ മനസ്സിന്റെ ഏതോ കോണുകളില്‍ യേശുദേവന്റെ വാക്കുകള്‍ അന്വര്‍ത്ഥമാക്കിയ ആ അമ്മയും മകനും ഉണ്ടായിരുന്നു,  വേളാങ്കണ്ണിയിലെ വേറിട്ടൊരു കാഴ്ചയായി.........<br />
65. <br /></div>
66. </content><link rel='replies' type='application/atom+xml' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/feeds/5898067714625172215/comments/default' title='Post Comments'/><link rel='replies' type='text/html' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/2014/07/blog-post.html#comment-form' title='6 Comments'/><link rel='edit' type='application/atom+xml' href='http://www.blogger.com/feeds/1827382314235360705/posts/default/5898067714625172215'/><link rel='self' type='application/atom+xml' href='http://www.blogger.com/feeds/1827382314235360705/posts/default/5898067714625172215'/><link rel='alternate' type='text/html' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/2014/07/blog-post.html' title='ഒരു വേളാങ്കണ്ണി യാത്രയും ചില വേറിട്ട  കാഴ്ചകളും...'/><author><name>മോഹന്‍ കരയത്ത്</name><uri>http://www.blogger.com/profile/02117302031000036722</uri><email>noreply@blogger.com</email><gd:image rel='http://schemas.google.com/g/2005#thumbnail' width='32' height='30' src='//blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRhGPJRC8qxa3BFKnV07DPtpyrZgPGs_SSpIxZTXfwIdvtciBvqIS_kFCIcJErsVxd2vAa2kFN38Pn-LWQJoN9KPUl5w4hAP918U63aDQ2E5jnKgFrZ5ZJ_UrYNq_exg/s220/DSC_1739.JPG'/></author><thr:total>6</thr:total></entry><entry><id>tag:blogger.com,1999:blog-1827382314235360705.post-347128232362327469</id><published>2014-04-14T19:31:00.000-07:00</published><updated>2014-11-04T07:26:04.133-08:00</updated><title type='text'>ഒരു ട്രാഫിക്‌ ബ്ളോക്കും വെറുതേ ചില ചിന്തകളും.......</title><content type='html'>&lt;div dir=&quot;ltr&quot; style=&quot;text-align: left;&quot; trbidi=&quot;on&quot;&gt;
67. <span style="font-family: inherit; font-size: small;"><br /></span>
68. <span style="font-family: inherit; font-size: small;"><br /></span>
69. <span style="font-family: inherit; font-size: small;">"പാദങ്ങളേ ഇല്ലാതിരുന്ന ഒരുവനെ കണ്ടുമുട്ടുന്നതുവരെ, പാദരക്ഷകള്‍  ഇല്ലാത്തതില്‍  ഞാന്‍ ദുഖിതനായിരുന്നു"</span><br />
70. <span style="font-family: inherit; font-size: small;"><br /></span><span style="font-size: small;">
71. <span style="font-family: inherit;"> അമേരിക്കന്‍ കൊമേഡിയനും അഭിനേതാവും എഴുത്തുകാരനുമായ സ്റ്റീവന്‍ റൈറ്റിന്റെ  വാക്കുകള്‍ ( I was sad because I had no shoes until  I met a man who had no feet ) ഞാനൊന്ന്</span><span style="font-family: inherit;"> മലയാളത്തില്‍</span><span style="font-family: inherit;"> </span></span><br />
72. <span style="font-family: inherit; font-size: small;">എഴുതാന്‍ ശ്രമിക്കുകയായിരുന്നു.</span><span style="font-family: inherit; font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"> സമീപ കാലത്ത് എന്നെ ഒരുപാട്</span></span><br />
73. <span style="font-family: inherit; font-size: small;">ആകര്‍ഷിച്ചിട്ടുള്ള ഉദ്ധരിണികളില്‍ ഒന്നായ ഇതിന്‍റെ മൂലഭാഷ്യം,</span><br />
74. <span style="font-family: inherit; font-size: small;">പേര്‍ഷ്യന്‍ കവിയായിരുന്ന ഷേക്ക്‌ സാദിന്റെ Gulistan അഥവാ Rose Garden എന്ന കഥാകവിതാ സമാഹാരത്തില്‍ നിന്നുള്ള ഒന്ന് രണ്ടു വരികളായിരുന്നു!! എത്രയോ അര്‍ത്ഥസംപുഷ്ടി നിറഞ്ഞു തുളുമ്പുന്ന വാക്കുകള്‍!!</span><br />
75. <span style="font-size: small;"><br /></span>
76. <span style="font-family: inherit; font-size: small;">ജീവിതം സുഗമവും സ്വച്ഛന്ദവുമായി, അല്ലലില്ലാതെ മുമ്പോട്ടു പോകുമ്പോള്‍ അവിചാരിതമായി കടന്നുവരുന്ന ബുദ്ധിമുട്ടുകളിലും പ്രശ്നങ്ങളിലും പതറിപ്പോകുന്നവരാണ് നാമെല്ലാം. മനുഷ്യ  മനസ്സുകളില്‍  'എന്തേ എനിക്ക് മാത്രം ഇങ്ങനെ?' എന്നുള്ള ചോദ്യങ്ങള്‍ ഒരുത്തരത്തിനായി വെമ്പല്‍ കൊള്ളുന്ന ഈ മാതിരി സന്ദര്‍ഭങ്ങളിലാണ്  നാം നമ്മുക്ക് ചുറ്റുമുള്ളവരുടെ ജീവിതങ്ങള്‍ കൂടി ഒന്ന് ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടതിന്റെ  ആവശ്യം അനിവാര്യമാകുന്നത്!! അപ്പോഴാണ്‌  ജീവിതത്തില്‍ അവര്‍ അനുഭവിക്കുന്ന കഷ്ടപ്പാടുകള്‍ നമുക്കുണ്ടായതിലുമൊക്കെ എത്രയോ മടങ്ങ്‌ വലുതാണെന്നും, </span><span style="font-family: inherit; font-size: small;"><span style="font-family: inherit;">അതിനുമുമ്പില്‍</span> </span><span style="font-family: inherit; font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;">നമ്മുടെ പ്രശ്നങ്ങളൊക്ക </span>എത്രയോ </span>  </span><br />
77. <span style="font-family: inherit; font-size: small;">നിസ്സാരങ്ങളാണെന്നും, നമ്മള്‍ തിരിച്ചറിഞ്ഞു തുടങ്ങുക!!</span><br />
78. <span style="font-family: inherit; font-size: small;"><br /></span>
79. <span style="font-family: inherit; font-size: small;">രണ്ടു മാസത്തെ അവധിക്കാലം നാട്ടില്‍ ചിലവഴിച്ചു വീണ്ടും ദുബായില്‍ എത്തിയപ്പോഴാണ് പതിവിലും കൂടുതലായ ട്രാഫിക്‌ തിരക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടു  തുടങ്ങിയത്. സ്കൂളുകള്‍ തുറന്നതും, ഷോപ്പിംഗ്‌ ഫെസ്റ്റിവല്‍ ആരംഭിച്ചതും, വാഹന റെജിസ്ട്രേഷന്‍  ഇംഗ്ളീഷ് അക്ഷരമാലയിലെ "O"യിലേക്ക് കടന്നതുമൊക്കെ  കാരണങ്ങളായി  </span><span style="font-family: inherit; font-size: small;"><span style="font-family: inherit;">ചൂണ്ടി </span></span><span style="font-family: inherit; font-size: small;"><span style="font-family: inherit;">കാണിക്കാമെങ്കിലും,</span> നിരത്തുകളിലെ ഈ വാഹന പെരുപ്പം, രാവിലെയും വൈകുന്നേരങ്ങളിലും ഉള്ള  പോക്കുവരവു തീര്‍ത്തും ദുസ്സഹമാക്കിത്തീര്‍ത്തിരുന്നു!! </span><br />
80. <span style="font-family: inherit; font-size: small;"><br /></span>
81. <span style="font-family: inherit; font-size: small;">പതിവായി ഞാന്‍ പോകുന്നതും വരുന്നതും, എയര്‍പോര്‍ട്ടിന് മുന്‍പിലുള്ള പ്രധാന പാത വഴിയാണ്. രാവിലത്തെ സമയം, എങ്ങനെയെങ്കിലും ഈ തിരക്കിലൂടെതന്നെ  ഓഫിസില്‍ ഒരുവിധത്തില്‍ എത്തിച്ചേര്‍ന്നാല്‍ത്തന്നെ, വൈകുന്നേരം ആറുമണിക്ക് വീട്ടിലേക്കു പുറപ്പെടുന്ന ഞാന്‍, മുന്‍പൊക്കെ ഇരുപത്തഞ്ചു മിനിട്ട് കൊണ്ട് എത്തിയിരുന്ന വീടണയണമെങ്കില്‍, ഇപ്പോള്‍ കുറഞ്ഞത് ഒരു മണിക്കൂര്‍ എങ്കിലും വേണ്ടിവരുന്നു! വൈകുന്നേരം വീട്ടുകാര്‍ക്കൊപ്പം രസകരമായി ചിലവഴിച്ചിരുന്ന പ്രൈം ടൈമിലുള്ള</span><span style="font-family: inherit; font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"> ഈ</span> ഗണ്യമായ കുറവ്, എന്നെ കുറച്ചൊന്നുമല്ല അലോരസപ്പെടുത്തിയിരുന്നത്!! ഇതിനൊരു പരിഹാരം ഉടനെതന്നെ കണ്ടേതീരൂ എന്ന് ചിന്തിക്കാന്‍ എനിക്കതൊരു കനത്ത പ്രേരണയാവുകയും ചെയ്തു.</span><br />
82. <span style="font-family: inherit; font-size: small;"><br /></span>
83. <span style="font-family: inherit; font-size: small;">പിറ്റെ ദിവസം ആറു മണിയാകാന്‍  കാത്തിരിക്കയായിരുന്നു </span><span style="font-family: inherit; font-size: small;"><span style="font-family: inherit;">ഞാന്‍</span>. വീട്ടിലേക്ക് അല്പം ദൂരക്കൂടുതല്‍ ഉണ്ടെങ്കിലും, വലിയ ബ്ലോക്കുകള്‍ ഒന്നും ഉണ്ടാവാനിടയില്ലാത്ത പുതിയൊരു വഴി, എന്റെ മനസ്സില്‍ അപ്പോഴേക്കും രൂപപ്പെട്ടുകഴിഞ്ഞിരുന്നു. ആവേശത്തോടെ തുടക്കം കുറിച്ച യാത്രയില്‍ ആദ്യ സിഗ്നലില്‍ത്തന്നെ അല്പസമയം കാത്തിരിക്കേണ്ടിവന്നു എങ്കിലും, ഇനി അങ്ങോട്ട്‌ തടസ്സങ്ങള്‍ ഇല്ലാതെ തന്നെ മുന്‍പോട്ടു പോകാം എന്നുള്ള ശുഭാപ്തി വിശ്വാസം, എന്റെ ഉള്ളിലെ ഉത്സാഹത്തെ ഊട്ടി ഉറപ്പിക്കാന്‍ ധാരാളമായിരുന്നു!!</span><br />
84. <span style="font-family: inherit; font-size: small;"><br /></span>
85. <span style="font-family: inherit; font-size: small;">ക്ലോക്ക്ടവര്‍ വരെ അമിതാഹ്ലാദത്തിനു വകയൊന്നും ഇല്ലാതിരുന്നത്, എന്നെ തെല്ല് നിരാശപ്പെടുത്തിയെങ്കിലും, അവിടെയെത്തിയപ്പോഴാണ് സത്യത്തില്‍, എത്രമാത്രം വലിയ ഒരു വിഡ്ഢിത്തത്തിലേക്കാണ് വീണ്ടുവിചാരമില്ലാതെ ഞാന്‍ എടുത്തു ചാടിയത് എന്ന് എനിക്ക്  ബോദ്ധ്യപ്പെട്ടു തുടങ്ങിയത്!! ശരിക്കും ഒരു പത്മവ്യൂഹത്തില്‍ അകപ്പെട്ട പ്രതീതിയുണര്‍ത്തി  മുന്‍പിലും പിറകിലും സൈഡിലുമായി, എണ്ണിയാലൊടുങ്ങാത്ത  വിവിധയിനം വാഹനങ്ങളുടെ  പടുകൂറ്റന്‍ നിരകള്‍ !! അവ ചലിക്കുന്നതാകട്ടെ, ഒച്ചിഴയുന്ന വേഗത്തിലും!! ഇരുപതു മിനിട്ടുകളെങ്കിലും കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവണം, മുന്പിലെവിടെയോ ട്രാഫിക്‌ നിയന്ത്രണത്തിന് എത്തിയ പോലീസ് കാറുകളുടെ സൈറണ്‍ ശബ്ദവും, ബീക്കണ്‍ ലൈറ്റുകളുടെ വെളിച്ചവും ശ്രദ്ധയില്‍ പെട്ടതോടെ, ഒന്നുറപ്പിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞു, ഇന്നിനി ഉടനെയൊന്നും വീട്ടിലെത്തുന്ന  പ്രശ്നമേയില്ല!!</span><br />
86. <span style="font-family: inherit; font-size: small;"><br /></span>
87. <span style="font-family: inherit; font-size: small;">എനിക്ക്  എന്നേത്തന്നെ ശപിക്കാന്‍ തോന്നിയ നിമിഷങ്ങളായിരുന്നു അവ!! അല്ലെങ്കിലും ഈ പ്രതിസന്ധി ഞാനായിത്തന്നെ തുടങ്ങി വച്ചതാണല്ലൊ!! ഒരു അര മണിക്കൂര്‍ നേരം കൂടി അതേ ഇരുപ്പ് തുടരേണ്ടി വന്നു. പിന്നീട് മുന്‍പിലുള്ള വണ്ടികള്‍ മെല്ലെ </span><span style="font-family: inherit; font-size: small;"><span style="font-family: inherit;">ഒന്ന് </span>ചലിച്ചു തുടങ്ങിയപ്പോഴാണ് വീണ്ടുമൊരു ഉണര്‍വ് തോന്നിയത്. പത്തടിയില്‍ കൂടുതല്‍ </span><span style="font-family: inherit; font-size: small;"><span style="font-family: inherit;">പക്ഷെ </span>ആ നീക്കത്തിനും, ആയുസ്സുണ്ടായിരുന്നില്ല. അടുത്ത പതിനഞ്ച്‌ നിമിഷങ്ങളും, ഒന്നും സംഭവിക്കാതെതന്നെ കടന്നു പോയി. ഒടുവില്‍ ഒത്തിരി വൈകിയാണെങ്കിലും, പോലീസിന്‍റെ നിയന്ത്രണത്തില്‍ വല്ലവിധേനയും അവിടെനിന്നു നീങ്ങാന്‍ സാധിച്ചെങ്കിലും, വഴി നീളെ</span><span style="font-family: inherit; font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"> തുടര്‍ന്നും പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത</span> തടസ്സങ്ങള്‍ നിരവധിയായിരുന്നു!! എന്തിനേറെ വിസ്തരിക്കുന്നു, അന്ന് ഞാന്‍ കറങ്ങിത്തിരിഞ്ഞു വീടെത്തിയപ്പോഴേക്കും, ഘടികാരസൂചികള്‍ ഒമ്പതുമണിയുടെ പടിവാതിലും താണ്ടി ബഹുദൂരം മുമ്പോട്ടു നീങ്ങിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു!!</span><br />
88. <span style="font-family: inherit; font-size: small;"><br /></span>
89. <span style="font-family: inherit; font-size: small;">വീട് അടുക്കാറായപ്പോഴാണ് എന്റെയുള്ളിലങ്ങനെയൊരു ചിന്ത ശക്തമാകാന്‍ തുടങ്ങിയത്. മര്യാദയ്ക്ക്  നല്ല ഒരു വഴിയേ ദിവസേന വന്നുകൊണ്ടിരുന്ന എനിക്ക്, അതവഗണിച്ചിട്ടു മറ്റു എളുപ്പ വഴികള്‍ തേടിയിറങ്ങിയതു കാരണം, ഇത്രമാത്രം ബുദ്ധിമുട്ട്  അനുഭവപ്പെട്ടെങ്കില്‍, </span><span style="font-family: inherit; font-size: small;"><span style="font-family: inherit;">നിത്യേന</span> അതേവഴിയിലുള്ള ബ്ലോക്കുകള്‍ ക്ഷമയോടെ താണ്ടി  വീടെത്താന്‍ വിധിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നവരെല്ലാം, എത്രമാത്രം കാത്തിരിപ്പും കഷ്ടതകളും  അനുഭവിക്കുന്നുണ്ടാവണം!! അങ്ങനെ നോക്കുമ്പോള്‍</span><br />
90. <span style="font-family: inherit; font-size: small;">ഞാന്‍ പതിവായി ഉപയോഗിച്ചിരുന്ന വഴികള്‍, എത്രയോ ഭേദപ്പെപ്പെട്ടവ തന്നെയായിരുന്നു!! നിസ്സാരമെന്നു തോന്നാമെങ്കിലും, വലിയൊരു</span><span style="font-family: inherit; font-size: small;">  </span><span style="font-family: inherit; font-size: small;"><span style="font-family: inherit;">സത്യം</span> ഈ അനുഭവത്തിലൂടെ ഞാന്‍ അപ്പോള്‍ </span><span style="font-family: inherit; font-size: small;">മനസ്സിലാക്കുകയായിരുന്നു!! </span><br />
91. <span style="font-family: inherit; font-size: small;">അതോടെ  ഇനിമേല്‍ എത്ര തന്നെ പ്രലോഭനങ്ങള്‍ ഉണ്ടായാലും എളുപ്പവഴികള്‍ തേടിയുള്ള മനസ്സിന്‍റെ ഈ പ്രയാണങ്ങള്‍ക്ക് ഒരു നിയന്ത്രണം ആവശ്യമാണെന്ന് മനസ്സില്‍  അടിവരയിട്ടുറപ്പിക്കയും ചെയ്തു. </span><span style="font-family: inherit; font-size: small;"> </span><br />
92. <span style="font-family: inherit; font-size: small;"><br /></span>
93. <span style="font-family: inherit; font-size: small;">പിറ്റേ ദിവസം പഴയ വഴിയിലൂടെത്തന്നെയുള്ള യാത്രയിലുടനീളം, പുതിയൊരു മനുഷ്യനിലേക്കുള്ള മാറ്റം ഞാന്‍ അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു!!  പരാതിയോ പിറുപിറുപ്പുകളോ ഇല്ലാതെ, സന്തോഷവും ശാന്തതയും  മാത്രമുള്ള മനസ്സുമായി ഒരു യാത്രീകന്‍!! വഴിയില്‍ എപ്പോഴോ അനുഭവപ്പെട്ട ചെറിയ തടസ്സങ്ങള്‍ പോലും, എന്നെ അപ്പോള്‍ ഒട്ടും അലോരസപ്പെടുത്തുന്നില്ലായിരുന്നു!! കാരണം,  തികഞ്ഞ  സമചിത്തതയോടെ, അതിലും നിറഞ്ഞ സംതൃപ്തിയോടെ, അവയെല്ലാം തരണം ചെയ്തു മുമ്പോട്ട്‌ പോകുവാന്‍ എന്റെ മനസ്സും അതിന്റെ നിയന്ത്രണത്തിലുള്ള വാഹനവും എപ്പോഴേ പാകപ്പെട്ടു കഴിഞ്ഞിരുന്നു!!! </span></div>
94. </content><link rel='replies' type='application/atom+xml' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/feeds/347128232362327469/comments/default' title='Post Comments'/><link rel='replies' type='text/html' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/2014/04/blog-post.html#comment-form' title='9 Comments'/><link rel='edit' type='application/atom+xml' href='http://www.blogger.com/feeds/1827382314235360705/posts/default/347128232362327469'/><link rel='self' type='application/atom+xml' href='http://www.blogger.com/feeds/1827382314235360705/posts/default/347128232362327469'/><link rel='alternate' type='text/html' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/2014/04/blog-post.html' title='ഒരു ട്രാഫിക്‌ ബ്ളോക്കും വെറുതേ ചില ചിന്തകളും.......'/><author><name>മോഹന്‍ കരയത്ത്</name><uri>http://www.blogger.com/profile/02117302031000036722</uri><email>noreply@blogger.com</email><gd:image rel='http://schemas.google.com/g/2005#thumbnail' width='32' height='30' src='//blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRhGPJRC8qxa3BFKnV07DPtpyrZgPGs_SSpIxZTXfwIdvtciBvqIS_kFCIcJErsVxd2vAa2kFN38Pn-LWQJoN9KPUl5w4hAP918U63aDQ2E5jnKgFrZ5ZJ_UrYNq_exg/s220/DSC_1739.JPG'/></author><thr:total>9</thr:total></entry><entry><id>tag:blogger.com,1999:blog-1827382314235360705.post-3810981807201681902</id><published>2014-03-17T12:41:00.000-07:00</published><updated>2014-11-04T07:26:16.502-08:00</updated><title type='text'> ഒരു ബസ്സ്‌ യാത്രയുടെ നടുക്കുന്ന ഓര്‍മ്മകളിലൂടെ.....</title><content type='html'>&lt;div dir=&quot;ltr&quot; style=&quot;text-align: left;&quot; trbidi=&quot;on&quot;&gt;
95. <br />
96. <span style="font-size: small;"><br /></span>
97. <span style="font-size: small;"><br /></span>
98. <span style="font-size: small;">എഞ്ചിനീയറിംഗ് കോളേജിലെ ആരംഭ ദിനങ്ങള്‍ ഏറെ കൌതുകം നിറഞ്ഞവയായിരുന്നു!! തികഞ്ഞ അപരിചിതത്വം തുടിച്ചു നിന്നിരുന്ന അന്തരീക്ഷവും ചുറ്റുപാടുകളും!! തൊട്ടു തലേ വര്‍ഷം വരെ  ബിരുദത്തിന് പഠിച്ചിരുന്ന  യൂണിവേഴ്സിറ്റി കോളേജില്‍ ഒരു മണിക്കൂര്‍ ദൈര്‍ഘ്യമുള്ള അഞ്ചു ക്ലാസ്സുകളായിരുന്നെങ്കില്‍  ഇവിടെ അത് സ്കൂള്‍ പഠനത്തിന്‍റെ പ്രതീതി ജനിപ്പിച്ചുകൊണ്ടുള്ള, ദൈര്‍ഘ്യം കുറഞ്ഞ ഏഴു ക്ലാസ്സുകളായിരുന്നു!! മാത്രവുമല്ല,  ഈ ഏഴു ക്ലാസ്സുകളില്‍ ഒരെണ്ണമെങ്കിലും, അദ്ധ്യാപകരുടെ അഭാവത്തില്‍ മിക്കവാറും ദിവസങ്ങളില്‍  ഫ്രീയും ആയിരുന്നു!! ക്ലാസ്സിലെ ലീഡര്‍ ആയി നിയമിക്കപ്പെടുന്ന ആളിന്റെ പ്രധാന ജോലി തന്നെ, ഇങ്ങനെ ഫ്രീ ആകുന്ന ക്ലാസ്സുകളിലേക്ക് രാവിലത്തെയോ വൈകുന്നേരത്തെയോ അവസാന ക്ലാസ്സ് എടുക്കാന്‍ വരുന്ന അധ്യാപകനെ കണ്ടെത്തി, അദ്ദേഹത്തെക്കൊണ്ട് ആ ക്ലാസ്സുകള്‍ നേരത്തേ എടുപ്പിച്ചു തീര്‍ക്കുക എന്നുള്ളതായിരുന്നു!!  അങ്ങനെയാകുമ്പോള്‍ രാവിലെയോ വൈകുന്നേരമോ, ആ ഒരു പിരീയേഡ്‌ നേരത്തെ തന്നെ,  കോളേജില്‍നിന്ന് മടങ്ങാമല്ലോ!!<br /><br />അങ്ങനെ ഫ്രീ ലഭിച്ച ഒരു വൈകുന്നേരമായിരുന്നു, വീട്ടിലേക്കു പോകാനുള്ള തിടുക്കത്തില്‍ തൊട്ടു താഴത്തായുള്ള ബസ്‌ സ്റ്റോപ്പില്‍  ഞാന്‍ കൂട്ടുകാരുമായി എത്തിച്ചേര്‍ന്നത്. അധികസമയം കാത്തു നില്‍ക്കേണ്ടി വന്നില്ല, ആളുകളെ കുത്തി നിറച്ച ഒരു ബസ്സ് വേഗത്തില്‍ വരുന്നത്, ദൂരത്തു നിന്നുതന്നെ ഞങ്ങള്‍ കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നു. പതിവുപോലെ നിര്‍ത്താതെ പോയെങ്കിലോ എന്നുള്ള ശങ്ക കാരണം,  എല്ലാവരും റോഡിന്‍റെ നടുവിലേക്ക് തന്നെ കയറി നിന്നു. വണ്ടി ഒരു ഇരമ്പലോടെ ഞങ്ങളെ തൊട്ടു തൊട്ടില്ലെന്ന മട്ടില്‍ നിന്നതും, എല്ലാവരും കൂടെ അതിനുള്ളിലേക്ക് ഇരച്ചു കയറിയതും ഒന്നിച്ചായിരുന്നു. ഡബിള്‍ ബെല്ല് കൊടുക്കുന്നതിന് മുന്‍പുതന്നെ വണ്ടി വീണ്ടും പാച്ചില്‍ തുടങ്ങിയിരുന്നു!!<br /><br />മുന്‍പിലെ തിരക്കിലൂടെ ഊളിയിട്ട് ടിക്കെറ്റ് കൊടുത്തുകൊണ്ട് എന്റെ അടുത്തേക്ക്‌ വന്ന കണ്ടെക്ടര്‍ ഞാന്‍ അന്നുവരെ ആ ബസ്സുകളിലൊന്നും കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത സൌമ്യനും സുമുഖനുമായ ഒരു പുതുമുഖമായിരുന്നു.  പുതിയ നിയമനമായിരിക്കണം, പ്രവൃത്തി പരിചയത്തിന്റെ പോരായ്മ ചലനങ്ങളിലുടനീളം പ്രകടമായിരുന്നു!! ടിക്കെറ്റ് റാക്കും ബാഗും ഇരുകൈകളിലുമായി ബാലന്‍സ് ചെയ്തു തിരക്കിലൂടെ നീങ്ങാനുള്ള കഷ്ടപ്പാട്  കണ്ടപ്പോള്‍ എനിക്ക് അദ്ദേഹത്തോട് സഹതാപം തോന്നി. അല്ലെങ്കിലും ഡ്രൈവറുടേതുമായി താരതമ്യപ്പെടുത്തുമ്പോള്‍ കണ്ടെക്ടറുടെ ജോലി തന്നെയാണ് ഭാരിച്ചത് എന്ന്  പലപ്പോഴും എനിക്ക് തോന്നിയിട്ടുമുണ്ട്!!  പഞ്ച് ചെയ്യാനായി ഞാന്‍ നീട്ടിയ കാര്‍ഡിലൊന്നു നോക്കി തികഞ്ഞ സൌഹൃദത്തില്‍  സ്വയം പഞ്ച് ചെയ്തോളാന്‍ പറഞ്ഞിട്ട് പിന്നോട്ടു നീങ്ങുമ്പോള്‍ എന്തുകൊണ്ടോ അദ്ദേഹത്തോടു തോന്നിയ  സഹതാപം ഒരു ചെറിയ ഇഷ്ടത്തിനു വഴി മാറുന്നത് ഞാന്‍ അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു!! വിദ്യാര്‍ഥികളെ സദാ ബദ്ധശതൃക്കളായി കാണുകയും അവരോട്‌ എപ്പോഴും പരുഷമായി പെരുമാറുകയും ചെയ്തിരുന്ന ഒരു ന്യൂനപക്ഷം ബസ്സ് ജീവനക്കാരില്‍നിന്നും തികച്ചും വ്യത്യസ്തന്‍ , എന്‍റെ മനസ്സില്‍ കടന്നു വന്ന ചിന്ത, അങ്ങനെതന്നെയായിരുന്നു. അതുകൊണ്ട് തന്നെ എന്നെ കടന്നുപോയ ആ ചെറുപ്പക്കാരന്റെ ചലനങ്ങളെ, തികഞ്ഞ കൌതുകത്തോടെ വീണ്ടും എന്റെ കണ്ണുകള്‍ പിന്തുടര്‍ന്നുകൊണ്ടിരുന്നു!!<br /><br />അപ്പോഴാണ്‌ ഓര്‍ക്കാപ്പുറത്ത് എന്നവണ്ണം അത് സംഭവിക്കുന്നത്!! ഒരു ഗട്ടറില്‍ വീണുപോയ കുലുക്കത്തില്‍ ബസ്സ് ഒന്ന് ആടിയുലഞ്ഞതും, എവിടെയെങ്കിലും ഒന്നെത്തിപ്പിടിക്കുവാന്‍ കഴിയുന്നതിനു മുന്‍പേ എല്ലാവരേയും ഞെട്ടിച്ചുകൊണ്ട് ആ പാവം ചെറുപ്പക്കാരന്‍ ഒരു നിലവിളിയോടെ ബസ്സിനു പുറത്തേക്ക് തെറിച്ചു വീണതും  നൊടി നേരത്തിനുള്ളിലായിരുന്നു!!<br /><br />എല്ലാ മുഖങ്ങളിലും പരിഭ്രാന്തി പടര്‍ന്ന നിമിഷങ്ങള്‍ !!  ഡ്രൈവര്‍ ഇതൊന്നും അറിയാതെ വണ്ടി പായിക്കുന്നു. എങ്ങനെയെങ്കിലും ബസ്സൊന്നു നിര്‍ത്തിക്കിട്ടാനുള്ള പരവേശത്തില്‍ ഞങ്ങളോരുത്തരും തുടര്‍ച്ചയായി മണിയടിച്ചു തുടങ്ങിയതോടെ, നിര്‍ത്തണോ വേണ്ടായോ എന്നുള്ള ശങ്കയിലായി ഡ്രൈവര്‍ !! പിന്നീടുയര്‍ന്ന കൂട്ട നിലവിളിക്കൊടുവില്‍ ബസ്സ് പൂര്‍ണ്ണമായി നിര്‍ത്തുന്നതിനു മുന്‍പുതന്നെ  ചാടിയിറങ്ങിയ ഞങ്ങള്‍  ആ ഹതഭാഗ്യനെ തിരക്കി പുറകിലേക്കോടാന്‍ തുടങ്ങി!!<br /><br />അര മൈലോളം ദൂരത്തില്‍ റോഡ്‌ നന്നാക്കാന്‍ കൊണ്ടുവന്നിട്ടിരുന്ന  മെറ്റല്‍ കൂനയ്ക്കരുകിലായി ഞങ്ങളെ കാത്തിരുന്ന  ദൃശ്യം, തീര്‍ത്തും ഭയാനകമായിരുന്നു!! മെറ്റല്‍ കൂനയിലേക്ക് മുഖമടിച്ചു വീണുരുണ്ടതിനാലാവണം, ഒരിഞ്ചു പോലുമില്ലാതെ മുഖമാസകലം ആഴത്തിലുള്ള മുറിവുകളുടെ ഒരു ചോരക്കളം!! റാക്കില്‍ നിന്നും ഇളകിത്തെറിച്ച്  മണ്ണിലും പൊടിയിലുമായി വിവിധ വര്‍ണ്ണങ്ങളില്‍ ചോര പുരണ്ടു ചിതറിക്കിടന്നിരുന്ന ടിക്കറ്റുകളും  ചില്ലറകള്‍ക്കൊപ്പം കാറ്റില്‍ ഇളകിക്കൊണ്ടിരുന്ന ഒരു പിടി  നോട്ടുകളും !! അവയുടെ  മദ്ധ്യത്തില്‍ അങ്ങിങ്ങു കീറിയ യൂണിഫോറത്തിനുള്ളില്‍ ശരീരമെമ്പാടും പരുക്കുകളേറ്റ നിലയില്‍  അബോധാവസ്ഥയിലാണ്ടുകിടന്നിരുന്ന ഒരു രൂപം!! അല്‍പ്പം മാറി കിടന്നിരുന്ന വള്ളി പൊട്ടിയ ഒരു ജോഡി ചെരുപ്പുകളും ഒരു ബാഗും!! ഇന്നും മനസ്സിന്‍റെ ക്യാന്‍വാസില്‍ മായിക്കാനാവാത്ത ഓര്‍മ്മകളുണര്‍ത്തി  മരവിച്ചു കിടക്കുന്ന ഒരു ചിത്രം!!<br /><br /> അതുവഴി വന്ന ഒരു കാര്‍ കൈ കാണിച്ചു നിര്‍ത്തി, അദ്ദേഹത്തെ വേഗം തന്നെ ഞങ്ങള്‍ മെഡിക്കല്‍കോളേജിലെ അത്യാഹിത വിഭാഗത്തില്‍ പ്രവേശിപ്പിച്ചു. മുറിവുകള്‍ സാമാന്യം ആഴത്തിലുള്ളതായിരുന്നതിനാലും, രക്തം അധികമായി വാര്‍ന്നു നഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നതിനാലും വളരെയധികം കുത്തിക്കെട്ടുകളും ബാന്‍ഡേജുകളും ആ മുഖത്തു വേണ്ടിവന്നിരുന്നു എന്ന് പിന്നീടുള്ള ദിവസങ്ങളില്‍ ഐസീയുവില്‍ ആയിരുന്ന അദ്ദേഹത്തെ കാണാന്‍ ചെന്നിരുന്ന ഞങ്ങള്‍ക്ക് മനസ്സിലായി.<br /><br />പഠനത്തിന്റേയും പരീക്ഷയുടേയും തിരക്കുകള്‍ കാരണം പിന്നീടൊരു സന്ദര്‍ശനത്തിന് അവസരം ലഭിച്ചില്ലെങ്കിലും, മാസങ്ങളുടെ ചികില്‍സ വേണ്ടിവന്നു അദ്ദേഹത്തിനു ആശുപത്രി വിടുവാന്‍ എന്ന്, അറിയാന്‍ കഴിഞ്ഞിരുന്നു. തുടര്‍ന്നുള്ള നാളുകളില്‍ ഏതൊരു ബസ്സില്‍ കയറിയാലും, ആദ്യം എന്റെ കണ്ണുകള്‍  നീളുന്നത് കണ്ടക്ടര്‍ സീറ്റിലേ</span><br />
99. <span style="font-size: small;">ക്കായിരിക്കും!! നിര്‍ഭാഗ്യമെന്നു പറയട്ടെ, അവിടെയുണ്ടായിരുന്ന എന്റെ ശേഷിച്ച പഠന കാലത്തിനിടയില്‍ ഒരിക്കല്‍ പോലും, ആ മുഖം ഒന്നുകൂടി കാണുവാന്‍ എനിക്ക് സാധിച്ചിട്ടില്ല!! ഒന്നു മാത്രം എനിക്കറിയാമായിരുന്നു, അപൂര്‍വമായി, ആദ്യ കാഴ്ച്ചയില്‍ത്തന്നെ എന്റെ മനസ്സില്‍ ഇടം നേടിയിരുന്ന ആ ചെറുപ്പക്കാരനെ  ഒരാവര്‍ത്തികൂടെ  കണ്ടുമുട്ടാനായി, വെറുതെയെങ്കിലും എന്റെ മനസ്സ് അക്കാലങ്ങളില്‍ തീവ്രമായി മോഹിച്ചിരുന്നു.........<br /><br /> </span></div>
100. </content><link rel='replies' type='application/atom+xml' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/feeds/3810981807201681902/comments/default' title='Post Comments'/><link rel='replies' type='text/html' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/2014/03/blog-post.html#comment-form' title='5 Comments'/><link rel='edit' type='application/atom+xml' href='http://www.blogger.com/feeds/1827382314235360705/posts/default/3810981807201681902'/><link rel='self' type='application/atom+xml' href='http://www.blogger.com/feeds/1827382314235360705/posts/default/3810981807201681902'/><link rel='alternate' type='text/html' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/2014/03/blog-post.html' title=' ഒരു ബസ്സ്‌ യാത്രയുടെ നടുക്കുന്ന ഓര്‍മ്മകളിലൂടെ.....'/><author><name>മോഹന്‍ കരയത്ത്</name><uri>http://www.blogger.com/profile/02117302031000036722</uri><email>noreply@blogger.com</email><gd:image rel='http://schemas.google.com/g/2005#thumbnail' width='32' height='30' src='//blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRhGPJRC8qxa3BFKnV07DPtpyrZgPGs_SSpIxZTXfwIdvtciBvqIS_kFCIcJErsVxd2vAa2kFN38Pn-LWQJoN9KPUl5w4hAP918U63aDQ2E5jnKgFrZ5ZJ_UrYNq_exg/s220/DSC_1739.JPG'/></author><thr:total>5</thr:total></entry><entry><id>tag:blogger.com,1999:blog-1827382314235360705.post-2545636572178478457</id><published>2013-10-30T20:33:00.000-07:00</published><updated>2014-11-04T07:26:32.215-08:00</updated><title type='text'>ഒരു ഗന്ധര്‍വ സംഗീതത്തിന്റെ ഉറവിടങ്ങള്‍ തേടി....</title><content type='html'>&lt;div dir=&quot;ltr&quot; style=&quot;text-align: left;&quot; trbidi=&quot;on&quot;&gt;
101. <!--[if gte mso 9]><xml>
102. <o:OfficeDocumentSettings>
103.  <o:AllowPNG/>
104. </o:OfficeDocumentSettings>
105. </xml><![endif]--><span style="font-size: small;"><br /></span>
106. <!--[if gte mso 9]><xml>
107. <w:WordDocument>
108.  <w:View>Normal</w:View>
109.  <w:Zoom>0</w:Zoom>
110.  <w:TrackMoves/>
111.  <w:TrackFormatting/>
112.  <w:PunctuationKerning/>
113.  <w:ValidateAgainstSchemas/>
114.  <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
115.  <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
116.  <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
117.  <w:DoNotPromoteQF/>
118.  <w:LidThemeOther>EN-US</w:LidThemeOther>
119.  <w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
120.  <w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
121.  <w:Compatibility>
122.   <w:BreakWrappedTables/>
123.   <w:SnapToGridInCell/>
124.   <w:WrapTextWithPunct/>
125.   <w:UseAsianBreakRules/>
126.   <w:DontGrowAutofit/>
127.   <w:SplitPgBreakAndParaMark/>
128.   <w:EnableOpenTypeKerning/>
129.   <w:DontFlipMirrorIndents/>
130.   <w:OverrideTableStyleHps/>
131.   <w:UseFELayout/>
132.  </w:Compatibility>
133.  <m:mathPr>
134.   <m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
135.   <m:brkBin m:val="before"/>
136.   <m:brkBinSub m:val="--"/>
137.   <m:smallFrac m:val="off"/>
138.   <m:dispDef/>
139.   <m:lMargin m:val="0"/>
140.   <m:rMargin m:val="0"/>
141.   <m:defJc m:val="centerGroup"/>
142.   <m:wrapIndent m:val="1440"/>
143.   <m:intLim m:val="subSup"/>
144.   <m:naryLim m:val="undOvr"/>
145.  </m:mathPr></w:WordDocument>
146. </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
147. <w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
148.  DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
149.  LatentStyleCount="267">
150.  <w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
151.   UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
152.  <w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
153.   UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
154.  <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
155.  <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
156.  <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
157.  <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
158.  <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
159.  <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
160.  <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
161.  <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
162.  <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
163.  <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
164.  <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
165.  <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
166.  <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
167.  <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
168.  <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
169.  <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
170.  <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
171.  <w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
172.  <w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
173.   UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
174.  <w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
175.  <w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
176.   UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
177.  <w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
178.   UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
179.  <w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
180.   UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
181.  <w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
182.   UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
183.  <w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
184.  <w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
185.   UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
186.  <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
187.   UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
188.  <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
189.   UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
190.  <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
191.   UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
192.  <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
193.   UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
194.  <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
195.   UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
196.  <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
197.   UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
198.  <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
199.   UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
200.  <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
201.   UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
202.  <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
203.   UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
204.  <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
205.   UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
206.  <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
207.   UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
208.  <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
209.   UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
210.  <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
211.   UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
212.  <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
213.   UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
214.  <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
215.   UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
216.  <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
217.   UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
218.  <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
219.   UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
220.  <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
221.   UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
222.  <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
223.   UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
224.  <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
225.   UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
226.  <w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
227.  <w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
228.   UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
229.  <w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
230.   UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
231.  <w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
232.   UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
233.  <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
234.   UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
235.  <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
236.   UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
237.  <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
238.   UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
239.  <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
240.   UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
241.  <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
242.   UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
243.  <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
244.   UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
245.  <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
246.   UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
247.  <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
248.   UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
249.  <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
250.   UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
251.  <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
252.   UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
253.  <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
254.   UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
255.  <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
256.   UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
257.  <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
258.   UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
259.  <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
260.   UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
261.  <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
262.   UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
263.  <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
264.   UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
265.  <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
266.   UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
267.  <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
268.   UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
269.  <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
270.   UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
271.  <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
272.   UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
273.  <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
274.   UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
275.  <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
276.   UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
277.  <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
278.   UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
279.  <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
280.   UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
281.  <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
282.   UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
283.  <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
284.   UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
285.  <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
286.   UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
287.  <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
288.   UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
289.  <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
290.   UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
291.  <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
292.   UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
293.  <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
294.   UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
295.  <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
296.   UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
297.  <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
298.   UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
299.  <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
300.   UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
301.  <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
302.   UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
303.  <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
304.   UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
305.  <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
306.   UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
307.  <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
308.   UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
309.  <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
310.   UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
311.  <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
312.   UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
313.  <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
314.   UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
315.  <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
316.   UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
317.  <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
318.   UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
319.  <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
320.   UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
321.  <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
322.   UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
323.  <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
324.   UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
325.  <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
326.   UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
327.  <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
328.   UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
329.  <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
330.   UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
331.  <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
332.   UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
333.  <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
334.   UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
335.  <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
336.   UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
337.  <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
338.   UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
339.  <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
340.   UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
341.  <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
342.   UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
343.  <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
344.   UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
345.  <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
346.   UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
347.  <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
348.   UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
349.  <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
350.   UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
351.  <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
352.   UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
353.  <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
354.   UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
355.  <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
356.   UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
357.  <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
358.   UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
359.  <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
360.   UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
361.  <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
362.   UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
363.  <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
364.   UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
365.  <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
366.   UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
367.  <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
368.   UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
369.  <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
370.   UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
371.  <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
372.   UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
373.  <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
374.   UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
375.  <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
376.   UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
377.  <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
378.   UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
379.  <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
380.   UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
381.  <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
382.   UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
383.  <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
384.   UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
385.  <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
386.   UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
387.  <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
388.   UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
389.  <w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
390.   UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
391.  <w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
392.   UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
393.  <w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
394.   UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
395.  <w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
396.   UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
397.  <w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
398.   UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
399.  <w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
400.  <w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
401. </w:LatentStyles>
402. </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
403. <style>
404. /* Style Definitions */
405. table.MsoNormalTable
406. {mso-style-name:"Table Normal";
407. mso-tstyle-rowband-size:0;
408. mso-tstyle-colband-size:0;
409. mso-style-noshow:yes;
410. mso-style-priority:99;
411. mso-style-parent:"";
412. mso-padding-alt:0in 5.4pt 0in 5.4pt;
413. mso-para-margin-top:0in;
414. mso-para-margin-right:0in;
415. mso-para-margin-bottom:10.0pt;
416. mso-para-margin-left:0in;
417. line-height:115%;
418. mso-pagination:widow-orphan;
419. font-size:11.0pt;
420. font-family:"Calibri","serif";
421. mso-ascii-font-family:Calibri;
422. mso-ascii-theme-font:minor-latin;
423. mso-hansi-font-family:Calibri;
424. mso-hansi-theme-font:minor-latin;}
425. </style>
426. <![endif]-->
427.  
428. <br />
429. <div class="MsoNormal">
430. <span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><span lang="ML"><br /></span></span>
431. <span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><span lang="ML"><br /></span></span>
432. <span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><span lang="ML">ഇടതടവില്ലാതെ ചലിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന യന്ത്രങ്ങളുടെ ആരവം കാതുകളെ അലോരസപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ടിരുന്നു. എന്റെ കണ്ണുകള്‍ ക്ലോക്കിലേക്ക് നീണ്ടു. ഷിഫ്റ്റ്‌
433. അവസാനിക്കാന്‍ ഇനി കഷ്ടിച്ചു പത്തു നിമിഷങ്ങള്‍ മാത്രം.  അടുത്ത ഷിഫ്റ്റില്‍ വരുന്ന എഞ്ചിനീയര്‍ക്കു ഡ്യൂട്ടി
434. ഹാന്‍ഡ്‌ഓവര്‍ ചെയ്യാനുള്ള പേപ്പറുകള്‍ ശരിയാക്കുന്ന തിരക്കിലായിരുന്നു ഞാന്‍. അപ്പോഴാണ്‌
435. ആ വലിയ മെഷീനിന്റെ തമിഴനായ ഓപ്പറേറ്റര്‍ വിഷമിച്ച മുഖത്തോടെ എന്റെ അടുത്തെത്തിയത്.</span></span></div>
436. <div class="MsoNormal">
437. <span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><br /></span></div>
438. <span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><span lang="ML">"എന്ത് പറ്റി</span><span lang="EN">, </span><span lang="ML">എന്തെങ്കിലും പ്രശ്നം</span><span lang="EN">?" </span></span><br />
439. <div class="MsoNormal">
440. <span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><span lang="EN">  </span></span></div>
441. <span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><span lang="ML">ഉദ്വേഗം മറച്ചുവച്ചുകൊണ്ട് ഞാന്‍ ആരാഞ്ഞു.</span></span><br />
442. <div class="MsoNormal">
443. <span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><br /></span></div>
444. <span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><span lang="ML">"ഒന്നുമില്ല സാര്‍</span><span lang="EN">,  </span><span lang="ML">ആ മെഷീന്‍ വീണ്ടും പണി
445. മുടക്കി..."</span></span><br />
446. <div class="MsoNormal">
447. <span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><br /></span></div>
448. <span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><span lang="ML">അവന്‍ വിക്കി വിക്കി അത് പറഞ്ഞു നിര്‍ത്തിയപ്പോഴേക്കും, എന്റെ മനസ്സ് വരാന്‍പോകുന്ന
449. ഭവിഷ്യത്തുകളെപ്പറ്റി ചിന്തിച്ചു തുടങ്ങിയിരുന്നു. നാളെ അത്യാവശ്യമായി ഒരു വലിയ കമ്പനിയിലേക്ക് എത്തിച്ചു കൊടുക്കേണ്ടിയിരുന്ന
450. ചില യന്ത്ര ഭാഗങ്ങളായിരുന്നു ആ ആറു മെഷീനുകളിലും, ഓടിക്കൊണ്ടിരുന്നത്. ഇന്ന് രാത്രി
451. കൂടി നിര്‍ത്താതെ ഓടിയെങ്കില്‍ മാത്രമേ, അവര്‍ ആവശ്യപ്പെട്ട എണ്ണം തികച്ചു കൊടുക്കാന്‍
452. സാധിക്കുമായിരുന്നുള്ളൂ.</span></span><br />
453. <div class="MsoNormal">
454. <span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><br /></span></div>
455. <span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><span lang="ML">ഞാന്‍ വേഗം ബോസ്സിനെ വിളിച്ചു കാര്യം അവതരിപ്പിച്ചു. എത്രയും പെട്ടെന്ന് എന്തെങ്കിലും
456. ചെയ്തു മെഷീന്‍ പ്രവര്‍ത്തന ക്ഷമമാക്കിയതിനു ശേഷം മാത്രം പോയാല്‍ മതിയെന്നൊരു നിര്‍ദേശം
457. ലഭിച്ചതോടെ ഇന്നു സമയത്ത് വീടെത്തുന്ന കാര്യം  മറക്കുന്നത് തന്നെ നല്ലത്  എന്ന് ഞാന്‍ ഉറപ്പിച്ചു. ഷര്‍ട്ടിന്റെ കൈകള്‍ കയറ്റിവച്ച്, ഓപ്പറേറ്ററും മറ്റൊരു സഹായിയുമായി ഞാന്‍ വേഗം മെഷീനടുത്തേക്ക് നടന്നു.</span></span><br />
458. <div class="MsoNormal">
459. <span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><br /></span></div>
460. <span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><span lang="ML">ഭാഗ്യം!! പത്തു മിനിട്ടുകള്‍കൊണ്ട് എവിടെയാണ് പ്രോബ്ളം എന്നുള്ളത് കണ്ടുപിടിക്കാന്‍
461. കഴിഞ്ഞു. എങ്കിലും അത് പരിഹരിക്കണമെങ്കില്‍ ഇനിയും ഒരു മണിക്കൂര്‍നേരത്തെ ശ്രമം  വേണ്ടി വന്നേക്കും. അപ്പോഴേക്കും അടുത്ത ഷിഫ്ടിലേക്കുള്ള എന്റെ
462. സഹപ്രവര്‍ത്തകനും എത്തിച്ചേര്‍ന്നതോടെ, കാര്യങ്ങള്‍ കുറച്ചുകൂടി എളുപ്പമായി.</span></span><br />
463. <div class="MsoNormal">
464. <span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><br /></span></div>
465. <span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><span lang="ML">യന്ത്രം വീണ്ടും ചലിച്ചു തുടങ്ങിയപ്പോഴേക്കും, പതിനൊന്നര മണി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ഡ്രസ്സ്‌
466. ചേഞ്ച്‌ചെയ്തു ഞാന്‍ വേഗം പുറത്തിറങ്ങി. പന്ത്രണ്ട്മണിക്ക് മുന്‍പായി സ്റ്റേഷനില്‍
467. എത്തിയില്ലെങ്കില്‍ അവസാനത്തെ ട്രെയിനും പോയതുതന്നെ. ഞാന്‍ കാലുകള്‍ വലിച്ചുവച്ചു വേഗം
468. നടക്കാന്‍ തുടങ്ങി...</span></span><br />
469. <span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><br /></span>
470. <br />
471. <div class="MsoNormal">
472. <span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><span lang="ML">പാര്‍ക്ക് സ്റ്റേഷനില്‍ ട്രെയിനില്‍നിന്നും ഇറങ്ങുമ്പോള്‍ പന്ത്രണ്ടര മണി കഴിഞ്ഞിരുന്നു.
473. ഇനി ഇവിടെ നിന്നും രണ്ടു കിലോമീറ്ററോളം നടക്കാനുണ്ട്, താമസ സ്ഥലമായ തിരുവെല്ലിക്കേണിയിലേക്ക്.
474. കൂവം ആറില്‍നിന്നും അസുഖകരമായുള്ള ഗന്ധം വഹിച്ചുകൊണ്ടൊരു കാറ്റ് മെല്ലെ വീശുന്നതൊഴിച്ചാല്‍, പരിസരം പൊതുവേ മൂകമായിരുന്നു.</span></span></div>
475. <div class="MsoNormal">
476. <span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><br /></span></div>
477. <span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><span lang="ML">പാലം കയറി നേരെയുള്ള റോഡിലൂടെ നടക്കുമ്പോഴെല്ലാം എന്റെ ചിന്ത ഇനിയും എത്ര നാള്‍
478. കൂടി ഒരു നല്ല ജോലിക്കായുള്ള ഈ കാത്തിരിപ്പ് തുടരണം, എന്നതിനേപ്പറ്റിയായിരുന്നു. പഠനം കഴിഞ്ഞു  നാട്ടില്‍ത്തന്നെ തരപ്പെട്ട ഒരു വര്‍ഷത്തെ ഒരു ട്രെയിനിങ്ങിനു ശേഷം 
479. ചെന്നൈയിലേക്ക് വണ്ടി കയറിയ എനിക്ക്, ആദ്യമായി കിട്ടിയ ജോലിയായിരുന്നു ഇത്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ
480. ശമ്പളവും മറ്റു ആനുകൂല്യങ്ങളുമൊക്കെ തുലോം തുഛമായിരുന്നു. വീട്ടിലേക്കു ഒന്നും തന്നെ അയച്ചു കൊടുക്കെണ്ടതില്ല, എന്നുള്ളതു
481. മാത്രമായിരുന്നു, വലിയ ഒരു ആശ്വാസം. മാത്രവുമല്ല, സ്വന്തമായി ഒരു വാഹനം എന്നുള്ള കാര്യം, സ്വപ്നം പോലും  കാണാന്‍ കഴിയാതിരുന്ന കാലം!!! കഴിയുന്നതും
482. നടന്നും ട്രെയിനിലും ബസ്സിലുമൊക്കെയായി, ബുദ്ധിമുട്ടി സഞ്ചരിച്ചിരുന്ന കുറെയേറെ  നാളുകള്‍!!! എങ്കിലും പലതിലും വ്യത്യസ്തത പുലര്‍ത്തുന്ന  ഒരു അന്യ സംസ്കാരത്തെ അടുത്തുനിന്നു മനസ്സിലാക്കുന്നതിനും, അതിലുള്ള നന്മതിന്മകളെ ആവുന്നവിധത്തിലൊക്കെ  തിരിച്ചറിയുന്നതിനും, ഈ പതിവു യാത്രകള്‍ ഒരു നിമിത്തമാകുന്നതില്‍,  ഞാനും വളരെയധികം സന്തുഷ്ടനായിരുന്നു!!! </span></span><br />
483. <div class="MsoNormal">
484. <span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><br /></span></div>
485. <span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><span lang="ML">വാര്‍ മെമ്മോറിയല്‍ സെമിത്തേരിയുടെ അരികിലുള്ള റോഡിലൂടെ നടക്കുമ്പോള്‍ കാറ്റിനു
486. അല്‍പ്പം ശക്തി കൂടി വരുന്നതായി എനിക്ക് തോന്നി. അപ്പോഴാണ്‌ ഞാന്‍ പരിസരം ഒന്ന് ശ്രദ്ധിച്ചത്.
487. റോഡിലൊന്നും ഒറ്റ ആളു പോലുമില്ല. വല്ലപ്പോഴും കടന്നു പോകുന്ന ചില
488. വാഹനങ്ങള്‍ ഒഴിച്ചാല്‍, വഴി തീര്‍ത്തും വിജനമായിരിക്കുന്നു!! മുന്‍പൊരിക്കലും  ഇത്രയും താമസിച്ചു ഇതുവഴി വന്നിട്ടില്ലെന്ന്  ഞാന്‍ അപ്പോഴാണ് ഓര്‍മ്മിച്ചത്. ദുര്‍ബല മനസ്സുകളില്‍ ഭയമുളവാക്കുന്ന തരത്തിലൊരു    നിശബ്ദത, അവിടെയൊക്കെ തളം കെട്ടി നില്‍ക്കുന്നതുപോലെ!!</span></span><br />
489. <div class="MsoNormal">
490. <span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><br /></span></div>
491. <span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><span lang="ML">പെട്ടെന്ന് വീശിയ അടുത്ത കാറ്റിനോടൊപ്പം വൈദ്യുത ബന്ധവും വിഛേദിക്കപ്പെട്ടപ്പോള്‍,
492. മുമ്പോട്ടുള്ള വഴി കാണാന്‍ അല്‍പ്പം ബുദ്ധിമുട്ടായിത്തുടങ്ങി. ഏതാനും അടികള്‍ വച്ചതും, എന്റെ
493. കാലുകള്‍ താനേ നിശ്ചലങ്ങളായി. കാറ്റിനൊപ്പം</span><span lang="ML"> </span><span lang="ML">കാതുകളിലേക്ക് </span><span lang="ML"> </span><span lang="ML">ഒഴുകിയെത്തിയ ഒരു ഗന്ധര്‍വ സംഗീതത്തിന്റെ അലകളാണ് എന്നെ അവിടെത്തന്നെ
494. പിടിച്ചു നിര്‍ത്തിയത്!! ഒരായിരം സംഗീതജ്ഞന്മാരുടെ വാദ്യോപകരണങ്ങളില്‍ നിന്നും തരംഗങ്ങളായി അലയടിച്ചെത്തുന്ന
495. ആ അഭൌമ സംഗീതത്തിന്റെ മാസ്മരീകതയില്‍ ലയിച്ചു, സര്‍വവും മറന്നു ഞാന്‍ അവിടെത്തന്നെ
496. നിന്നുപോയി. ചെറുപ്പം മുതലേ സംഗീതം കേള്‍ക്കുന്നതും ആസ്വദിക്കുന്നതുമൊക്കെ ജീവിതത്തിന്റെ ഒരു ഭാഗമായിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു എങ്കിലും,  മനസ്സിന്റെ ആഴങ്ങളിലെവിടെയൊക്കെയോ  ചലനങ്ങള്‍ ഉളവാക്കുന്ന തരത്തിലുള്ള എന്തോ ഒരു വശ്യത, </span></span><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><span lang="ML"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span lang="ML"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span lang="ML">ഈ ഗാനത്തിന്</span></span></span></span>  ഉള്ളതായി എനിക്ക്   അനുഭവപ്പെടാന്‍ തുടങ്ങി. സ്ഥലകാല</span></span><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><span lang="ML"> ബോധമില്ലാതെ ആ വൈകിയ ഇരുട്ടിലും അത്  ആസ്വദിക്കാനായി എന്നെ അവിടെത്തന്നെ തറച്ചു നില്ക്കാന്‍
497. പ്രേരിപ്പിച്ചതും, മറ്റൊന്നുമായിരുന്നില്ല!!  </span><span lang="ML">എന്നാല്‍ എന്നെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ട് നിമിഷങ്ങള്‍ മാത്രം നീണ്ടുനിന്ന
498. ആ അലൌകീക സംഗീതം പൊടുന്നനവേ നിലച്ചതും, അല്‍പ്പം മുന്‍പ്  പോയിരുന്ന വൈദ്യുതി തിരികെ എത്തിയതും, ഒരുമിച്ചായിരുന്നു എന്ന് ഞാന്‍ കണ്ടു!!
499. ഞാന്‍ വീണ്ടും മുമ്പോട്ട്  </span></span><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><span lang="ML">നടത്തം തുടര്‍ന്നു....</span></span><br />
500. <div class="MsoNormal">
501. <span style="font-size: small;"><br /></span></div>
502. <div class="MsoNormal">
503. <span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><br /></span></div>
504. <span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><span lang="ML">അപ്പോഴാണ്‌ യുക്തിചിന്തകളുടെ ഒരു നീണ്ട നിര തന്നെ, ഒന്നിനുപിറകെ ഒന്നായി,
505. എന്റെ മനസ്സിലേക്ക് ഊളിയിട്ടു ഇറങ്ങാന്‍ തുടങ്ങിയത്. ഈ പാതിരാത്രി കഴിഞ്ഞ വിജനമായ
506. സ്ഥലത്ത്, ഇത്ര ഇമ്പകരമായ ഒരു ഗാനം വാദ്യഘോഷങ്ങള്‍ക്കൊപ്പം ഒരുക്കി ആലപിച്ചത്,
507. ആരായിരിക്കും?? അതുമല്ലെങ്കില്‍ എന്തിനുവേണ്ടി ആയിരിക്കും?? ഉത്തരം അന്വേഷിച്ച്  </span><span lang="ML"><span lang="ML">ചുറ്റും </span>പരതാന്‍ തുടങ്ങി</span></span><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><span lang="ML"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span lang="ML">യ എന്റെ ദൃഷ്ടികള്‍</span></span> പതിഞ്ഞത്, 
508. ഒരു വശത്ത് നിഴലുകള്‍ പാകിയ  വിജനമായ റോഡിലും, മറുവശത്ത്  ഭയമുളവാക്കി  മണ്ണിനു മുകളില്‍ നിരനിരയായി  ഉയര്‍ന്നു നില്‍ക്കുന്ന കല്ലറകളിലും!! ശത്രുക്കളുമായുള്ള ഏറ്റുമുട്ടലുകളില്‍ വീരമൃത്യു വരിച്ച ഒരു സംഘം സൈനീകരുടെ ഭൌതീകാവശിഷ്ടങ്ങള്‍, അവയ്ക്കുള്ളില്‍ നിതാന്ത നിദ്രയില്‍ ആണ്ട് കിടക്കുന്നുണ്ടാവും!! മനസ്സിനുള്ളില്‍  ഭയം അരിച്ചിറങ്ങിയ ആ നിമിഷങ്ങളില്‍ തന്നെയായിരുന്നു, അവിടെ നിന്നും അകലുവാനുള്ള വ്യഗ്രതയില്‍, 
509. കാലുകളുടെ വേഗത ഞാന്‍ അറിയാതെ തന്നെ വര്‍ദ്ധിച്ചതും!!</span></span><br />
510. <div class="MsoNormal">
511. <span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><br /></span></div>
512. <span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><span lang="ML">മൌണ്ട് റോഡു കടന്നതും, എല്ലിസ് റോഡിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചതുമൊന്നും ഞാന്‍ അപ്പോള്‍
513. അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല.   ശവക്കല്ലറകളില്‍ നിന്നുയര്‍ന്ന ആ മാസ്മര സംഗീതത്തിന്റെ മാറ്റൊലികള്‍ എന്റെ മനസ്സിന്റെ സമനിലയെ, </span></span><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><span lang="ML"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span lang="ML">അത്രമാത്രം </span></span>പിടിച്ചുലച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു!!  എല്ലിസ് റോഡിന്‍റെ അങ്ങേ തലക്കലുള്ള ഹബീബുള്ള തെരുവിലെ എന്റെ താമസ സ്ഥലത്തെത്തി,
514. വേഷം പോലും മാറാതെ കിടക്കയിലേക്ക് വീണത്‌ മാത്രമേ പിന്നീട്  എനിക്ക് ഓര്‍മ്മയുണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ...</span></span><br />
515. <div class="MsoNormal">
516. <span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><br /></span></div>
517. <span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><span lang="ML">പിറ്റേദിവസം ഉണര്‍ന്നപ്പോഴേക്കും, നേരം നന്നേ വൈകിയിരുന്നു. തലേ ദിവസം നടന്നതൊക്കെ
518. ഒരു സ്വപ്നമായിരുന്നോ എന്ന മനസ്സിന്റെ തോന്നല്‍ ശക്തമായതോടെ, ഉച്ചകഴിഞ്ഞ
519. സമയം ഞാന്‍ വീണ്ടും ആ വഴിയേതന്നെ ഒന്നുകൂടി പോയി നോക്കാന്‍ തീരുമാനിച്ചു. പകലിലെ ഗതാഗത ശബ്ദ കോലാഹലങ്ങള്‍ക്കിടയിലും,
520. ഒരു ഉത്തരത്തിനായി എന്റെ കണ്ണുകളും കാതുകളും ജാഗരൂഗമായിരുന്നെങ്കിലും, ഫലം നിരാശയായിരുന്നു.
521. ആ പരിസരത്തൊന്നും തന്നെ, അസമയത്ത് അങ്ങനെ ഒരു ഗാനാലാപനത്തിനുള്ള സാദ്ധ്യതകളോ,
522. സൌകര്യങ്ങളോ,  എവിടെയും</span></span><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><span lang="ML"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span lang="ML"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span lang="ML"> എനിക്ക്</span></span></span></span> കാണാന്‍ </span></span><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><span lang="ML"> കഴിഞ്ഞില്ല!!</span></span><br />
523. <div class="MsoNormal">
524. <span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><br /></span></div>
525. <span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><span lang="ML">തീര്‍ത്തും  നിരാശയില്‍ തിരികെ നടക്കുമ്പോള്‍, ഇനിയുള്ള രാതികളിലും അതേ വഴികളിലൂടെതന്നെ വീണ്ടും
526. വരേണ്ടി വരുന്നത് എങ്ങനെ ഒഴിവാക്കാം,  എന്നതിനുള്ള മാര്‍ഗങ്ങള്‍ തേടുകയായിരുന്നു, തുലോം ദുര്‍ബലമായ എന്റെ
527. മനസ്സ്!!</span></span><br />
528. <div class="MsoNormal">
529. <span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><br /></span></div>
530. <span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><span lang="ML">രണ്ടാഴ്ചകള്‍ക്കുശേഷമുള്ള ഒരു അവധി ദിവസം!!  ആ വര്‍ഷത്തെ
531. സ്വാതന്ത്ര്യദിനാഘോഷങ്ങളുടെ ഭാഗമായ മാര്‍ച്ച് പാസ്റ്റും പരേഡും, മരീനാ ബീച്ചില്‍ വച്ച് നടക്കുന്നത്
532. കാണുവാനായി, അതിനടുത്തായിത്തന്നെ താമസിച്ചിരുന്ന ഞാന്‍ കൂട്ടുകാരനൊപ്പം   ഇറങ്ങിത്തിരിച്ചതും,
533. തികച്ചും യാദൃശ്ചീകമായായിരുന്നു!! റോഡിനിരുവശവും നിറഞ്ഞു നിന്നിരുന്ന ആള്‍ക്കൂട്ടത്തിനു
534. നടുവില്‍ നിലയുറപ്പിച്ച</span></span><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><span lang="ML"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span lang="ML"> ഞങ്ങളുടെ കണ്ണുകള്‍</span></span>, വര്‍ണ്ണപ്പകിട്ടുള്ള വേഷങ്ങളണിഞ്ഞ് ഞങ്ങള്‍ക്ക് മുന്‍പിലൂടെ നൃത്തവും പാട്ടുമായി നീങ്ങുന്ന കുട്ടികളിലും, ചാരുതയാര്‍ന്ന തമിഴ് ഗ്രാമീണ
535. കലാദൃശ്യങ്ങളിലും, ഉടക്കി നിന്നു. ഓരോ ജില്ലകളേയും ഗവണ്മെന്‍റ് സ്ഥാപനങ്ങളെയും പ്രതിനിധീകരിച്ചു, മന്ദം മന്ദം ചലിക്കുന്ന അലങ്കാര ഫ്ളോട്ടുകള്‍ കടന്നു വരുമ്പോഴെല്ലാം, കരഘോഷങ്ങളോടെ വരവേല്‍ക്കുന്ന തമിഴ് ജനതയുടെ ആവേശമുണര്‍ത്തുന്ന ആഹ്ളാദാരവങ്ങള്‍, ഞങ്ങളുടെ മനസ്സുകളിലും ശരിക്കും ഒരു ഉത്സവ ലഹരി തന്നെ പകര്‍ന്നു കൊണ്ടിരുന്നു!! </span></span><br />
536. <div class="MsoNormal">
537. <span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><br /></span></div>
538. <span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><span lang="ML">പെട്ടെന്നാണ് പരിചിതത്വം തോന്നിപ്പിക്കുന്ന ഒരു സംഗീതത്തിന്റെ മൃദു മന്ത്രണങ്ങള്‍, ഓര്‍മ്മകളുടെ പുറന്തോടുകളെ ഭേദിച്ചുകൊണ്ട് ഒരായിരം തിരയിളക്കങ്ങളായി എന്റെ കര്‍ണ്ണങ്ങളിലേക്ക് ആര്‍ത്തലച്ചെത്തിയത്!! ദൈവമേ!! ഇത് അന്ന് രാത്രി കല്ലറകളില്‍ നിന്നുയര്‍ന്നു കേട്ട അതേ ഗാനം തന്നെയല്ലേ??? വര്‍ദ്ധിച്ച ഹൃദയമിടിപ്പോടെ, അതിലും വിഹ്വലമായ മനസ്സോടെ, ആ ആലാപനത്തിന്റെ ഉറവിടം തേടി ആള്‍ക്കൂട്ടത്തിനു
539. മുകളിലൂടെ എത്തിക്കുത്തി നോക്കിയ ഞാന്‍, ആ ദൃശ്യം കണ്ടതും, ഒരു നിമിഷം സ്തബ്ദനായി നിന്നുപോയി!!  ഇതാ മിലിട്ടറി
540. യൂണിഫോമണിഞ്ഞ ഒരു സംഘം ഗായകര്‍, ചിട്ടപ്പെടുത്തിയ വാദ്യഘോഷങ്ങളുടെ അകമ്പടിയോടെ, അതേ ഗാനം
541. ആലപിച്ചുകൊണ്ട്,  ചടുലമായ കാല്‍ വയ്പ്പുകളോടെ, </span></span><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><span lang="ML"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span lang="ML"> എന്റെ മുന്‍പിലേക്ക് </span></span>കടന്നു വന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു!! സര്‍വവും മറന്നു
542. ശ്വാസം അടക്കിപ്പിടിച്ച്, ആ കാഴ്ചയില്‍ </span></span><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><span lang="ML"> ലയിച്ചു ഞാന്‍ അത്ഭുതപരതന്ത്രനായി നിന്നു...... നേരെ മുന്നോട്ടുതന്നെ നോക്കി മാര്‍ച്ച് ചെയ്തിരുന്ന ആ ഓരോ സൈനികന്‍റെയും കണ്ണുകള്‍,എന്നെ കടന്നു പോകുന്നതിനു തൊട്ടു മുമ്പ്, ഒരു മാത്ര നേരത്തേക്കെങ്കിലും, എന്റെ കണ്ണുകളുമായി ഇടഞ്ഞിരുന്നു എന്നുള്ളത്, എന്റെ ഉള്ളിലെ   വെറുമൊ</span></span><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><span lang="ML"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span lang="ML">രു</span></span> തോന്നല്‍ മാത്രമായിരുന്നുവോ?? ഭയത്തിന്റെ ഒരായിരം ചെറു കമ്പനങ്ങള്‍, വിറങ്ങലിച്ചു നിന്ന എന്റെ നട്ടെല്ലിലൂടെ തരംഗങ്ങളായി മെല്ലെ അരിച്ചിറങ്ങാന്‍ തുടങ്ങിയത്, എന്റെ  അസ്വസ്ഥത അനുനിമിഷം വര്‍ദ്ധിപ്പിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.....തല ചുറ്റുന്നതു പോലെയും, കാഴ്ചയ്ക്ക്  മങ്ങലേല്‍ക്കുന്നതുപോലെയും, എനിക്ക് തോന്നിത്തുടങ്ങി.....</span></span><br />
543. <div class="MsoNormal">
544. <span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><br /></span></div>
545. <span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><span lang="ML">“എന്ത് പറ്റി, മുഖമാകെ വിളറിയിരിക്കുന്നല്ലോ, സുഖം തോന്നുന്നില്ലേ?? വേണമെങ്കില്‍
546. നമുക്ക് റൂമിലേക്ക്‌ പോകാം..”</span></span><br />
547. <span style="font-size: small;"><br /></span>
548. <span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><span lang="ML">എന്റെ മുഖത്തിലെ ഭാവമാറ്റം കണ്ടിട്ടാവണം, സുഹൃത്തിനു അപ്പോള്‍ അങ്ങനെ ചോദിക്കണമെന്ന് തോന്നിയത്..</span></span><br />
549. <div class="MsoNormal">
550. <span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><br /></span></div>
551. <span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;"><span lang="ML">ഒന്നും പറയാതെ, അവനോടൊപ്പം ധൃതിയില്‍ റൂമിലേക്ക്‌ നടക്കുമ്പോഴും, അകന്നു പോയിക്കൊണ്ടിരുന്ന
552. ആ ഗാനവീചികള്‍,  എന്റെ കര്‍ണ്ണങ്ങളില്‍ ഒരു ഇരമ്പലായി മുഴങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്നു, ഉത്തരങ്ങളില്ലാത്ത ഒരായിരം സമസ്യകളുമായി.......  </span></span></div>
553. </content><link rel='replies' type='application/atom+xml' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/feeds/2545636572178478457/comments/default' title='Post Comments'/><link rel='replies' type='text/html' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/2013/10/blog-post.html#comment-form' title='10 Comments'/><link rel='edit' type='application/atom+xml' href='http://www.blogger.com/feeds/1827382314235360705/posts/default/2545636572178478457'/><link rel='self' type='application/atom+xml' href='http://www.blogger.com/feeds/1827382314235360705/posts/default/2545636572178478457'/><link rel='alternate' type='text/html' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/2013/10/blog-post.html' title='ഒരു ഗന്ധര്‍വ സംഗീതത്തിന്റെ ഉറവിടങ്ങള്‍ തേടി....'/><author><name>മോഹന്‍ കരയത്ത്</name><uri>http://www.blogger.com/profile/02117302031000036722</uri><email>noreply@blogger.com</email><gd:image rel='http://schemas.google.com/g/2005#thumbnail' width='32' height='30' src='//blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRhGPJRC8qxa3BFKnV07DPtpyrZgPGs_SSpIxZTXfwIdvtciBvqIS_kFCIcJErsVxd2vAa2kFN38Pn-LWQJoN9KPUl5w4hAP918U63aDQ2E5jnKgFrZ5ZJ_UrYNq_exg/s220/DSC_1739.JPG'/></author><thr:total>10</thr:total></entry><entry><id>tag:blogger.com,1999:blog-1827382314235360705.post-8048648843965553850</id><published>2013-07-31T06:02:00.000-07:00</published><updated>2014-11-04T07:26:45.468-08:00</updated><title type='text'> എന്റെ തീവണ്ടി യാത്രകളിലെ വേറിട്ട കാഴ്ചകളിലൂടെ....</title><content type='html'>&lt;div dir=&quot;ltr&quot; style=&quot;text-align: left;&quot; trbidi=&quot;on&quot;&gt;
554. <span style="font-size: small;"><br /></span>
555. <span style="font-size: small;"><br /></span>
556. <span style="font-size: small;">യാത്രകള്‍ എന്നും ഒരു ഹരമായിരുന്ന എനിക്ക്, കാറിലോ, ബസ്സിലോ, വിമാനത്തിലോ അതുമല്ലെങ്കില്‍ കപ്പലിലോ ഉള്ള യാത്രകളേക്കാളും മനസ്സുകൊണ്ട് ഇഷ്ടമായിരുന്നത്, തീവണ്ടിയിലുള്ള യാത്രകളായിരുന്നു. ചെന്നൈയിലായിരുന്ന വര്‍ഷങ്ങളില്‍, മദ്ധ്യ വേനല്‍ അവധിക്കാലത്ത് നാട്ടിലേക്കുള്ള യാത്രകള്‍, അതുകൊണ്ട് തന്നെ എപ്പോഴും തീവണ്ടി മാര്‍ഗ്ഗമായിരുന്നു. ഏപ്രില്‍ മെയ്‌ മാസങ്ങളില്‍ സ്കൂളുകള്‍ക്ക് അവധിക്കാലമാകയാല്‍, കുടുംബമായി നാട്ടിലേക്ക് പോകുന്നവരുടെ തിരക്ക് ഏറ്റവും കൂടുതല്‍ അനുഭവപ്പെടുന്നതും, അപ്പോഴാണ്‌. കാലേകൂട്ടി റിസേര്‍വ് ചെയ്തില്ലെങ്കില്‍ സീറ്റുകള്‍ ലഭിക്കാനും ബുദ്ധിമുട്ടായിരിക്കും എന്നുള്ളതിനാല്‍, എല്ലാവരും നേരത്തെ തന്നെ ടിക്കെറ്റുകള്‍ എടുത്തു വയ്ക്കുാന്‍ ശ്രമിച്ചിരുന്നു.</span><br />
557. <span style="font-size: small;"><br /></span>
558. <span style="font-size: small;">ചെന്നൈയില്‍ നിന്നും നാട്ടിലേക്കുള്ള ഈ യാത്രകള്‍ക്ക്, രണ്ടു മാര്‍ഗ്ഗങ്ങള്‍ തിരഞ്ഞെടുക്കാമായിരുന്നു. ഏറ്റവും എളുപ്പവും സൗകര്യപ്രദവും, സേലം കോയമ്പത്തൂര്‍ വഴി നാട്ടിലേക്കുള്ളതായിരുന്നു. വൈകുന്നേരം ട്രെയിനില്‍ കയറിയാല്‍, പിറ്റേ ദിവസം രാവിലെ തന്നെ നാട്ടിലെത്തിച്ചേരാം. ഇനി എഗ്മോറില്‍ നിന്നും തിരുച്ചി  മധുര വഴി നാട്ടിലേക്കുള്ള ഒരു മാര്‍ഗം കൂടിയുണ്ട് എങ്കിലും, കൂടുതല്‍ ആളുകളും ആദ്യത്തെ മാര്‍ഗ്ഗമാണ് സാധാരണ തിരഞ്ഞെടുക്കാറുള്ളത്.എന്നാല്‍ ഞങ്ങളുടെ കാര്യത്തിലും ഒന്ന് രണ്ടു തവണ, ഈ പതിവ് തെറ്റിക്കേണ്ടതായി വന്നു. കാരണം തിരക്ക് മൂലം മറ്റേ മാര്‍ഗ്ഗത്തില്‍ സീറ്റുകള്‍ ലഭ്യമല്ലായിരുന്നു എന്നുള്ളത് തന്നെ. യാത്രാ സമയം അല്‍പ്പം കൂടും എന്നുള്ളതിനാല്‍  ആദ്യം കുറച്ചു വിഷമം തോന്നിയെങ്കിലും, വൈവിധ്യമാര്‍ന്ന  വേറിട്ടൊരു അനുഭവമായി പിന്നീട് ആ യാത്രകള്‍ മാറിയത്, എന്നെ കുറച്ചൊന്നുമല്ല  അതിശയിപ്പിച്ചതും സന്തോഷിപ്പിച്ചതും!!</span><br />
559. <span style="font-size: small;"><br /></span>
560. <span style="font-size: small;">ഒരു അവധിക്കാല സ്പെഷ്യല്‍ ട്രെയിന്‍ ആയിരുന്നു അതെന്നുള്ളതിനാല്‍, യാത്ര തുടങ്ങിയതും, രാവിലെ സമയത്തായിരുന്നു. നഗരം വിട്ടു കഴിഞ്ഞതും, അറിയപ്പെടാത്ത ഗ്രാമപ്രദേശങ്ങളുടെ നടുവിലൂടെയുള്ള സഞ്ചാരം, മനസിന് കുളുര്‍മ്മ നല്‍കിത്തുടങ്ങിയത് എത്ര വേഗമായിരുന്നു!! ഇരുവശങ്ങളിലും സമൃദ്ധിയായി തഴച്ചു വളര്‍ന്നു നില്‍ക്കുന്ന കൃഷിത്തോട്ടങ്ങള്‍ക്കിടയിലൂടെ താളത്തില്‍  ഓടിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ട്രെയിന്‍!! കണ്ണെത്താദൂരത്തോളം വ്യാപിച്ചു കിടക്കുന്ന ഏക്കറുകള്‍ വ്യാപ്തിയുള്ള കൃഷി ഭൂമി!! കണ്ണുകള്‍ക്കും മനസ്സിനും ഒരുപോലെ ആനന്ദം പകര്‍ന്നു നല്‍കുന്ന ഹരിത ഭംഗിയുടെ ഹരം പകരുന്ന കാഴ്ചകള്‍!!</span><br />
561. <span style="font-size: small;"><br /></span>
562. <span style="font-size: small;">ഇടയില്‍ തീവണ്ടി എപ്പോഴെങ്കിലും സിഗ്നല്‍ കാത്തു ഏതെങ്കിലും ചെറിയ സ്റ്റേഷനില്‍ കിടക്കേണ്ടി വരുമ്പോഴായിരിക്കും, ആ തമിഴ്‌ കുട്ടികളുടെ പഴങ്ങളുമേന്തിയുള്ള വരവ്!! ഇരു വശങ്ങളിലുമുള്ള പഴത്തോട്ടങ്ങളില്‍ നിന്നും അപ്പോള്‍ പറിച്ചെടുത്ത ഫ്രഷ്‌ പഴങ്ങള്‍ നിറച്ച കുട്ടകളുമായി, രണ്ടായി പിന്നിയിട്ട മുടിയും പാകമാകാത്ത ഉടുപ്പുകളുമണിഞ്ഞ ആ കുട്ടികള്‍ ട്രെയിനിനു പുറത്തു നമ്മളെ തേടിയെത്തുന്നു. ഇത് വഴിയുള്ള ഈ യാത്രകളെ ഏറ്റവും മാധുര്യമുള്ളതാക്കുന്നത്, വൈവിധ്യമുള്ള ഈ പഴങ്ങളുടെ സാന്നിദ്ധ്യമാണ്. ഓറഞ്ചും മുന്തിരിയും ആപ്പിളും മാങ്ങയും സപ്പോര്‍ട്ടയുമൊക്കെ ഫ്രഷ്‌ ആയിത്തന്നെ നിങ്ങള്ക്ക് മുമ്പില്‍ ഇതാ...ഞാന്‍ കൂടെയുള്ള കുടുംബങ്ങളെ ശ്രദ്ധിച്ചു. ഒരു പിക്നിക്കിനു പോകുന്ന പ്രതീതിയില്‍, എല്ലാവരും പഴങ്ങള്‍ വാങ്ങി കഴിക്കാന്‍  തയ്യാറായി കത്തികളുമൊക്കെയായാണ് വന്നിരിക്കുന്നത്!! ഓരോരുത്തരും അവരവര്‍ക്കിഷ്ടമുള്ള പഴങ്ങള്‍ വില പേശി വാങ്ങുന്നു!! ഇത് കൂടാതെ വില്‍പ്പനക്കാരുടെ കൂട്ടത്തില്‍, വിവിധയിനം പച്ചക്കറികളുടെ ഫ്രഷ്‌ ശേഖരവുമായി എത്തുന്നുന്നവരുമുണ്ട്!!</span><br />
563. <span style="font-size: small;"><br /></span>
564. <span style="font-size: small;">ഉച്ചയൂണ് പൊതിച്ചോറായി കൊണ്ടുവന്നിട്ടുള്ളതിനാല്‍, അത് വേറെ ഓര്‍ഡര്‍ ചെയ്യേണ്ട കാര്യമില്ല. അല്ലെങ്കിലും ട്രെയിന്‍ യാത്രയിലെ ഏറെ ആസ്വദിച്ചു കഴിക്കുന്നൊരു ആഹാരമാണ് ഈ ഭക്ഷണം!! വാട്ടിയ വാഴയിലയില്‍ പൊതിഞ്ഞെടുക്കുന്ന ഈ ചോറിന്റെയും കൂട്ടാനുകളുടെയും രുചി, അതു ഒരിക്കലെങ്കിലും കഴിച്ചിട്ടുള്ളവര്‍ക്ക് മറക്കാനാവില്ല!! അത്രയ്ക്കും സ്വാദിഷ്ടമായ ആഹാരമാണ് അത്!! എല്ലാവരും കൂടി പങ്കു വച്ചു  ആസ്വദിച്ചു കഴിക്കുന്ന ഈ ആഹാരത്തിനു ശേഷം ഒരു ചെറിയ മയക്കവും കൂടിയാകുമ്പോള്‍, മനസ്സിനും ശരീരത്തിനും വേണ്ടത്ര വിശ്രമവുമായി!!</span><br />
565. <span style="font-size: small;"><br /></span>
566. <span style="font-size: small;">ഉച്ച മയക്കത്തിനുശേഷം വീണ്ടും ഒരു കാപ്പിയുമായി പുറത്തുള്ള കാഴ്ചകളിലേക്ക്. വെയില്‍ മങ്ങി തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. റെയില്‍വേ ലൈനുകള്‍ക്കപ്പുറത്തുള്ള തെരുവോരങ്ങളില്‍ നിര നിരയായുള്ള ചെറിയ ചെറിയ വീടുകള്‍. വീടിനു മുന്‍പിലായുള്ള ചെറു മുറ്റത്ത് കളം വരച്ചു അതിനുള്ളില്‍ കളിക്കുന്ന പെണ്‍കുട്ടികള്‍!! വാതിലിനു മുന്‍പിലെ പടിക്കെട്ടുകളില്‍ ഏറ്റവും മുകളിലുള്ളതില്‍ ഗൃഹനാഥന്‍ ഒരു പത്രവുമായി ഇരിക്കുന്നുണ്ടാവും. അതിനു ഒരു പടിയെങ്കിലും താഴെ ഒരു ചെറിയ കുട്ടിയുമായി ഇരിക്കുന്ന വീട്ടമ്മ. കുഞ്ഞിനു പാല്‍ കൊടുക്കുകയോ മറ്റോ ആവും. പാല്‍ കുടിച്ചു കഴിഞ്ഞ കുഞ്ഞിനെ അമ്മ,  ചേച്ചിമാര്‍ക്കൊപ്പം കളിക്കാന്‍ മെല്ലെ ഇറക്കി വിടുന്നു. പിച്ച വച്ച് തന്റെ നേര്‍ക്ക്‌ നടന്നടുക്കുന്ന കുഞ്ഞു വാവയെ കളിക്കിടയിലും  ഓടി വന്നു എടുത്തു ഉമ്മ വച്ചുകൊണ്ട് തിരികെ അമ്മയുടെ കൈകളിലേക്ക് തന്നെ കൊടുക്കുന്ന ചേച്ചി. സമീപത്തായുള്ള ചെറു മൈതാനത്തില്‍ കൂട്ടുകാരുമൊത്ത് പന്തോ ക്രിക്കറ്റോ കളിക്കുന്ന ആണ്‍കുട്ടികള്‍. മണ്ണു റോഡിലൂടെ സൈക്കിള്‍ ചവിട്ടാന്‍ പഠിക്കുന്ന അനുജത്തിയെ സഹായിക്കുന്ന ചേട്ടന്‍!! എല്ലാം മനസ്സിന് ഒരുപാട് കുഞ്ഞു കുഞ്ഞു സന്തോഷങ്ങള്‍ പകര്‍ന്നു തരുന്ന കാഴ്ചകള്‍!! (പലപ്പോഴും ഈ കാഴ്ചകളില്‍ ലയിച്ചിരിക്കുമ്പോള്‍ ഈ ടെന്‍ഷനും തിരക്കുകളുമുള്ള ജീവിതമൊക്കെ മതിയാക്കി, ഇതുപോലെയുള്ള  ഒരു കൊച്ചു വീടിന്റെ ഉമ്മറത്ത് ആ ഗൃഹനാഥനെപ്പോലെ ഇരിക്കാന്‍, കൊതി തോന്നാറുണ്ട്!!)</span><br />
567. <span style="font-size: small;"><br /></span>
568. <span style="font-size: small;">നേരം ഇരുട്ടിത്തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. വെളിയിലെ കാഴ്ചകള്‍ക്കും മങ്ങലേറ്റു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു!! വീണ്ടും ശ്രദ്ധ അകത്ത് ചുറ്റുമുള്ളവരിലേക്കായി. അവര്‍ക്കൊപ്പം സൌഹൃദം പങ്കിട്ടു നാട്ടുകാര്യങ്ങളും വീട്ടുകാര്യങ്ങളും  ഒക്കെ ചര്‍ച്ച ചെയ്യുമ്പോള്‍, സമയം പോകുന്നത് അറിയില്ല. പിന്നീട്  ചെറിയ ഒരു ഭക്ഷണത്തിനു ശേഷം എല്ലാവരും ഉറങ്ങാനുള്ള തയ്യാറെടുപ്പിലേക്ക്... തലയിണകളും ഷീറ്റുകളുമൊക്കെയായി ഓരോരുത്തരും അവരവരുടെ ബെര്‍ത്തുകളിലേക്ക്, ഇനി രാവിലെ കാണാമെന്നുള്ള വിശ്വാസത്തില്‍.....</span><br />
569. <span style="font-size: small;"><br /></span>
570. <span style="font-size: small;">ഇടയ്ക്കെപ്പോഴോ ഉണരുമ്പോള്‍, ട്രെയിന്‍ അതിവേഗം പാഞ്ഞു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. കൂടെയുള്ളവരെല്ലാം സുഖ നിദ്രയില്‍. താഴെ ഇറങ്ങി സീറ്റിലിരുന്ന്  വെറുതെ പുറത്തേക്ക് നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു. സ്റോപ്പുകളില്ലാത്ത ചെറിയ സ്റ്റേഷനുകളിലെ  സിമെന്റ്ബെഞ്ചുകളില്‍, ഏതോ പാസഞ്ചര്‍ ട്രെയിനുകള്‍ക്കായി കാത്തിരിക്കുന്ന, ചെറു തമിഴ് കുടുംബങ്ങള്‍. സിഗ്നല്‍ കിട്ടിയതിനാലാവണം,നിര്‍ത്താതെ വേഗത കൂട്ടി വലിയ ശബ്ദത്തില്‍  പായുന്ന തീവണ്ടിയെ, അല്ഭുതത്തോടും ഉദ്വേഗത്തോടും കൂടി എഴുന്നേറ്റുനിന്നു നോക്കുന്ന അവരുടെ കുട്ടികള്‍!! അവരുടെ ചീകി വയ്ക്കാത്ത മുടിയിഴകള്‍,  ട്രെയിന്‍ അതിവേഗം കടന്നു പോകുമ്പോഴുള്ള  കാറ്റിലുലയുന്നത്, ആ മങ്ങിയ വെളിച്ചത്തിലും കൌതുകമുള്ള കാഴ്ച്ച്ചയായി!!</span><br />
571. <span style="font-size: small;"><br /></span>
572. <span style="font-size: small;">വീണ്ടും മുകളിലേക്ക്... എന്തോ അറിയില്ല, മനസ്സാകെ സന്തോഷവും സമാധാനവും കൊണ്ട് നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു!! ട്രെയിനിന്റെ താളനിബദ്ധതയോടെയുള്ള, സുഖമുള്ള ഉലച്ചിലില്‍, തൊട്ടിലിലാടുന്ന ഒരു  ഇളം പൈതലിന്റെ നിറഞ്ഞ  മനസ്സായിരുന്നു എനിക്ക് അപ്പോള്‍. സുഷുപ്തിയുടെ ആഴങ്ങളിലേക്ക് ഒരിക്കല്‍ കൂടി മുങ്ങിത്താഴുവാന്‍ എനിക്കത് ധാരാളമായിരുന്നു....</span></div>
573. </content><link rel='replies' type='application/atom+xml' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/feeds/8048648843965553850/comments/default' title='Post Comments'/><link rel='replies' type='text/html' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/2013/07/blog-post.html#comment-form' title='20 Comments'/><link rel='edit' type='application/atom+xml' href='http://www.blogger.com/feeds/1827382314235360705/posts/default/8048648843965553850'/><link rel='self' type='application/atom+xml' href='http://www.blogger.com/feeds/1827382314235360705/posts/default/8048648843965553850'/><link rel='alternate' type='text/html' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/2013/07/blog-post.html' title=' എന്റെ തീവണ്ടി യാത്രകളിലെ വേറിട്ട കാഴ്ചകളിലൂടെ....'/><author><name>മോഹന്‍ കരയത്ത്</name><uri>http://www.blogger.com/profile/02117302031000036722</uri><email>noreply@blogger.com</email><gd:image rel='http://schemas.google.com/g/2005#thumbnail' width='32' height='30' src='//blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRhGPJRC8qxa3BFKnV07DPtpyrZgPGs_SSpIxZTXfwIdvtciBvqIS_kFCIcJErsVxd2vAa2kFN38Pn-LWQJoN9KPUl5w4hAP918U63aDQ2E5jnKgFrZ5ZJ_UrYNq_exg/s220/DSC_1739.JPG'/></author><thr:total>20</thr:total></entry><entry><id>tag:blogger.com,1999:blog-1827382314235360705.post-3076618576331432455</id><published>2013-06-30T09:28:00.000-07:00</published><updated>2014-11-04T07:27:06.727-08:00</updated><title type='text'>ഒരു പീഡന കഥയുടെ പിന്നാമ്പുറങ്ങളിലൂടെ........</title><content type='html'>&lt;div dir=&quot;ltr&quot; style=&quot;text-align: left;&quot; trbidi=&quot;on&quot;&gt;
574. <span style="font-size: small;"><br /></span>
575. <span style="font-size: small;"><br /></span>
576. <span style="font-size: small;">ഗള്‍ഫില്‍ വന്നതിനുശേഷമുള്ള മറ്റൊരു അവധിക്കു നാട്ടില്‍
577. പോകാനായി എയര്‍പോര്‍ട്ടില്‍ എത്തിയതായിരുന്നു ഞാന്‍.  ഇങ്ങോട്ടുള്ള
578. വരവിന്‍റെ സമയത്ത് മറ്റു വിമാന കമ്പനികളെപ്പറ്റി വലിയ
579. അറിവൊന്നുമില്ലാതിരുന്നതിനാല്‍ എയര്‍ഇന്ത്യയില്‍ തന്നെയായിരുന്നു വരവ്.
580. എന്നാല്‍ രണ്ടു വര്‍ഷങ്ങള്‍, എനിക്ക് മറ്റുള്ള വളരെ നല്ല
581. എയര്‍ലൈനുകളെപ്പറ്റിയും, എയര്‍ഇന്ത്യയുട മോശം സേവനരീതികളെപ്പറ്റിയുമൊക്കെ
582. ഒത്തിരി കേട്ടറിവുകള്‍ പകര്‍ന്നു തന്നിരുന്നതിനാല്‍, പിന്നീട്
583. നാളിന്നുവരെയുള്ള ഒരു യാത്രയിലും, എയര്‍ഇന്ത്യയെ ആശ്രയിക്കാന്‍
584. പോയിട്ടില്ല. തന്നെയുമല്ല, ഓരോ യാത്രയിലും, പുതിയ എയര്‍ലൈനുകള്‍
585. പരീക്ഷിച്ചു നോക്കുക എന്നുള്ളതും, എനിക്ക് ഹരമുള്ള ഒന്നായി മാറി!! </span><br />
586. <span style="font-size: small;"><br /></span>
587. <span style="font-size: small;">ഇക്കുറി നറുക്ക് വീണത്‌ ഗള്‍ഫ്‌ എയറിനായിരുന്നു.
588. ചെന്നൈയിലേക്ക് (അന്നു ഞങ്ങള്‍ ചെന്നൈയിലായിരുന്നു താമസം) ദിവസേന സര്‍വീസ്
589. ഉണ്ടായിരുന്ന അതില്‍, ദുബായില്‍നിന്നും കയറിയാല്‍ മസ്ക്കറ്റില്‍ ചിലപ്പോള്‍
590. ഒരു ട്രാന്‍സിറ്റ്‌ കാണും, എന്നുള്ള ഒരു അസൌകര്യമൊഴിച്ചാല്‍, യാത്രയുടെ
591. കാര്യത്തില്‍ മറ്റു പ്രശ്നങ്ങള്‍ ഒന്നും തന്നെ ഇല്ലായിരുന്നു.</span><br />
592. <span style="font-size: small;"><br /></span>
593. <span style="font-size: small;">നാട്ടിലേക്കുള്ള  യാത്രയായിരുന്നതിനാല്‍, ഞാന്‍ പതിവ് പോലെ,
594. നേരത്തേ തന്നെ എയര്‍പോര്‍ട്ടില്‍ എത്തിയിരുന്നു. ഉറ്റവരെയും ഉടയവരെയും
595. കാണാനുള്ള ആവേശം, ചലനങ്ങള്‍ക്ക് മൊത്തം  ഒരു പുത്തന്‍ ഉണര്‍വ് പകരുന്നുണ്ടായിരുന്നു!!</span><br />
596. <span style="font-size: small;"><br /> മസ്കറ്റില്‍ ഇറങ്ങി, ട്രാന്‍സിറ്റിന്‍റെ നടപടിക്രമങ്ങള്‍ എല്ലാം പൂര്‍ത്തിയാക്കി ചെന്നൈയിലേക്കുള്ള 
597. പ്ലെയിനില്‍ കയറി ഇരുന്നപ്പോഴേക്കും, സമാധാനമായി. ഈ യാത്രയുടെ
598. ഒരുക്കങ്ങള്‍ക്കായി, കഴിഞ്ഞ ഒരാഴ്ച മുഴുവനും ശരിക്കും അലച്ചില്‍
599. തന്നെയായിരുന്നു. ഇനിയുള്ള നാല് മണിക്കൂറുകള്‍ ഒന്ന് വിശ്രമിക്കാം. ഞാന്‍
600. അവിടെയിരുന്നുകൊണ്ട് അടുത്തൊക്കെയുള്ള സീറ്റുകളില്‍ ആരൊക്കെയാണ്
601. ഇരിക്കുന്നതെന്ന് ശ്രദ്ധിച്ചു. തൊട്ടു അടുത്തുള്ള സീറ്റില്‍ ഇതുവരെ
602. ആളെത്തിയിട്ടില്ല. അതിനപ്പുറത്തെ സീറ്റില്‍  ഏതോ ഒരു കമ്പനിയുടെ
603. ഫോര്‍മാനേപ്പോലെയുള്ള ഒരു മദ്ധ്യവയസ്കനാണ്. ഞാന്‍ നോട്ടം പിന്‍വലിച്ചു മുന്‍പിലുള്ള സ്ക്രീനില്‍ കണ്ണ് നട്ടിരുന്നു.</span><br />
604. <span style="font-size: small;"><br /></span>
605. <span style="font-size: small;">അപ്പോഴാണ്‌ ഇരുനിറത്തില്‍, ഭംഗിയുള്ള മുഖത്തിനു ഒട്ടും യോജിക്കാത്ത വിധം, തീരെ പകിട്ടില്ലാത്ത വസ്ത്രങ്ങള്‍ ധരിച്ച്, തല സാരിയാല്‍ മൂടിയ  ഒരു സ്ത്രീ, എന്‍റെ അടുത്ത സീറ്റില്‍ വന്നു ഇരുന്നത്.  മുപ്പതുകളുടെ ആദ്യ പകുതിയിലെവിടെയോ പ്രായം. ഒരു ആശുപത്രി ജീവനക്കാരിയോ, ഒരു സ്കൂളിലെ ആയയോ, അതുമല്ലെങ്കില്‍ ഒരു വീട്ടു ജോലിക്കാരിയോ ആവാനാണ് സാദ്ധ്യത. യാത്ര ചെയ്തു അധികം പരിചയം ഇല്ലെന്നു തോന്നിപ്പിക്കുന്ന വിധം,  കയ്യിലുള്ള ഒരു  ഇടത്തരം  ബാഗ്, മുകളിലൊന്നും വയ്ക്കാതെ മടിയില്‍തന്നെ വച്ചു മുറുക്കെ പിടിച്ചിരിക്കയാണ്. സഹായാത്രീകയായതിനാലും, ഒരു സാധു
606. സ്ത്രീ എന്ന് തോന്നിയതിനാലും, ഞാന്‍ തന്നെ അവരുടെ അനുവാദത്തോടെ,  ആ ബാഗ്
607. വാങ്ങി മുകളിലുള്ള റാക്കില്‍ വച്ചു. നന്ദി പറഞ്ഞുകൊണ്ടുള്ള അവരുടെ
608. വാക്കുകളില്‍ നിന്നും, അവര്‍ തമിഴ് നാടിന്‍റെ ഏതോ ഉള്‍ഗ്രാമത്തില്‍
609. നിന്നുള്ളവരാണെന്ന്, എനിക്ക് മനസ്സിലായി.</span><br />
610. <span style="font-size: small;"><br /></span>
611. <span style="font-size: small;">പ്ലെയിന്‍ അപ്പോഴേക്കും മെല്ലെ ഉരുളാന്‍
612. തുടങ്ങിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അപ്പോഴാണ്‌ അവര്‍ ഇതുവരെയും സീറ്റ്‌ ബെല്‍റ്റുകൂടി
613. ഇട്ടിരുന്നില്ലെന്നു ഞാന്‍ കണ്ടത്. എയര്‍ഹോസ്റ്റെസ് ചെക്ക് ചെയ്തു വരുന്നത് കണ്ട ഞാന്‍ തന്നെ അവരെ അത് കെട്ടുവാനും സഹായിച്ചു.</span> <br />
614. <span style="font-size: small;"><br /></span>
615. <span style="font-size: small;">വിമാന യാത്രകളില്‍ എനിക്ക് ഏറ്റവും ഇഷ്ടമുള്ള ഒന്നാണ്, ടേക്ക് ഓഫിനു മുന്നോടിയായി, റണ്‍വേയുടെ  ഒരു അറ്റം വരെ വിമാനം മെല്ലെ ഉരുണ്ടു നീങ്ങുന്ന സമയം. എത്ര വലിപ്പമുള്ള വിമാനമായാല്‍പ്പോലും, ചെറിയ ചക്രങ്ങളില്‍  ഉരുളുന്ന, അല്‍പ്പം ഉലച്ചിലോടെയുള്ള അതിന്റെ അപ്പോഴത്തെ സഞ്ചാരത്തില്‍, ഒരു പക്ഷെ  മറ്റാര്‍ക്കും, അത്രയൊന്നും പ്രത്യേകതകള്‍  തോന്നുകില്ലായിരിക്കാം. എന്നാല്‍  ഒപ്പം അകന്നകന്നു പോകുന്ന വിളക്കുകാലുകളും, വാഹനങ്ങളും, മനുഷ്യരുമൊക്കെയായി, എന്നിലെ യാത്രീകന്‍റെ മനസ്സില്‍, അപ്പോഴൊക്കെ പ്രിയപ്പെട്ടതെന്തോക്കെയോ  ഉപേക്ഷിച്ചിട്ട് പോവുന്ന ഒരു തോന്നല്‍ ശക്തമാവാറുണ്ട്!!! അതുപോലെ തന്നെ അസ്വസ്ഥത ഉളവാക്കുന്ന ഒരു സന്ദര്‍ഭമാണ്, ലാന്‍ഡു ചെയ്യുന്നതിന് തൊട്ടു മുന്‍പുള്ള  നിമിഷങ്ങളും. വിളക്കുകളെല്ലാം അണച്ചു,  കാബിന്‍ക്രൂവെല്ലാം ലാന്‍ഡിങ്ങിനു തയ്യാറായി, സീറ്റുകളില്‍ ഇരിക്കാനുള്ള അറിയിപ്പ് കേട്ടു കഴിഞ്ഞുള്ള നിശബ്ദത, അതാണ്‌ അക്ഷരാര്‍ഥത്തില്‍ എന്നെ ടെന്‍ഷനാക്കുന്നത്!! എവിടേയും അനക്കവും ഒച്ചയുമൊന്നുമില്ലാതെ, ഏതോ വിപത്ത് സംഭവിച്ചേക്കാം എന്ന മട്ടിലുള്ള , കാത്തിരിപ്പ് ശരിക്കും ഭയം ജനിപ്പിക്കുന്നു.... നിമിഷങ്ങളുടെ മാത്രം ദൈര്‍ഘൃമുള്ള ഈ സമയം, വിമാനയാത്രകളിലെ ഏറ്റവും അപകടം പതിയിരിക്കുന്ന നിമിഷങ്ങളുടെ മുന്നോടിയാകാം, എന്നു  പലയിടങ്ങളിലും വായിച്ചിട്ടുള്ളത്, അപ്പോള്‍ വേണ്ടായെങ്കിലും, ഓര്‍മ്മയില്‍ വരും. എന്നാല്‍ വിമാനം ഭൂമിയെ തൊടുന്നതോടെ, ആശങ്കകള്‍ക്കെല്ലാം വിരാമമിട്ടുകൊണ്ട്, നാടിന്‍റെ മണ്ണിലെത്തിയതിന്‍റെ  ആഹ്ലാദത്തില്‍, മനസ്സ്  ആശ്വസിക്കയാവും!!</span><br />
616. <span style="font-size: small;"><br /></span>
617. <span style="font-size: small;">വിമാനം പറന്നുയര്‍ന്നു ലെവലിലുള്ള യാത്ര തുടങ്ങിയപ്പോഴാണ്,
618. ഞാന്‍ അത് ശ്രദ്ധിച്ചത്. അടുത്തിരിക്കുന്ന സ്ത്രീയുടെ മനസ്സിനെ കാര്യമായി
619. എന്തോ അലട്ടുന്നുണ്ട്. ഏതോ വലിയ ഒരു സങ്കടം ആ മുഖത്തു ശരിക്കും നിഴലിക്കുന്നുണ്ട്. എല്ലാം നഷ്ടപ്പെട്ട മട്ടില്‍ തളര്‍ന്നുള്ള അവരുടെ ആ ഇരിപ്പ് എന്റെ മനസ്സിനെ  അസ്വസ്ഥമാക്കാന്‍ തുടങ്ങിയതും അപ്പോഴായിരുന്നു.
620. പൊതുവേ ഇങ്ങനെയുള്ള യാത്രകളില്‍, ഞാന്‍ അടുത്തിരിക്കുന്നവരെ ഒരിക്കലും
621. ശല്യപ്പെടുത്താറില്ല. നമ്മള്‍ മറ്റുള്ളവരുടെ സ്വകാര്യതകളിലേക്ക് എന്തിനു ക്ഷണിക്കാതെ കടന്നു ചെല്ലണം? ഇതാണ്  അപ്പോഴൊക്കെ എന്‍റെ മനസ്സില്‍ വരുന്ന ചിന്ത. എന്നാല്‍ ഇവിടെ, എന്റെയുള്ളിലെ
622. സഹതാപവും ജിജ്ഞാസയും ഒന്നിച്ചപ്പോള്‍, അവരോടു ആ ദുഖത്തിന്റെ കാരണം ആരായണം
623. എന്നുള്ള ഒരു നിര്‍ബന്ധം, എന്‍റെ ഉള്ളില്‍ ശക്തമായിക്കൊണ്ടിരുന്നു.
624. ഒടുവില്‍ അങ്ങനെയാണ് രണ്ടും കല്‍പ്പിച്ചു ഞാന്‍ അവരോടു, എങ്ങോട്ടാണ്
625. യാത്രയെന്നും, എവിടെ നിന്നാണ് വരുന്നത് എന്നും മറ്റുമുള്ള വിവരങ്ങള്‍, അവരുടെ തന്നെ ഭാഷയില്‍ ചോദിക്കാന്‍ ഒരുങ്ങിയത്.</span><br />
626. <span style="font-size: small;"><br /></span>
627. <span style="font-size: small;">ആദ്യം ഒരു അപരിചിതനായ എന്നോട് മനസ്സ് തുറക്കാന്‍ മടിച്ചെങ്കിലും,  വിശ്വാസത്തിലെടുക്കാം എന്ന് തോന്നിയതിനു ശേഷമുള്ള അവരുടെ വാക്കുകള്‍, അനര്‍ഗ്ഗളമായ ഒരു പ്രവാഹമായി മാറുന്നത്, ഞാന്‍ തെല്ല് അമ്പരപ്പോടെയാണ് നോക്കിയിരുന്നത്!! അതുവരെ അനുഭവിച്ച സ്വകാര്യ ദുഃഖങ്ങള്‍ മനസ്സ് തുറന്നു ആരുമായെങ്കിലുമായൊന്നു പങ്കു വയ്ക്കണം, എന്ന് വിചാരിച്ചിരുന്ന പോലെ, അവര്‍ പിന്നീട് പറഞ്ഞ കഥകള്‍, എന്നില്‍ ശരിക്കും നടുക്കമുളവാക്കാന്‍ പോന്നവയായിരുന്നു!!</span><br />
628. <span style="font-size: small;"><br /></span>
629. <span style="font-size: small;">ഒരു സ്കൂളിലെ ക്ലീനിംഗ് ജോലിക്കെന്നു പറഞ്ഞാണ്, അവരെ
630. തമിഴ്നാട്ടിലുള്ള ഒരു റിക്രൂട്ടിംഗ് ഏജന്‍റ്, ഗള്‍ഫിലേക്ക് കയറ്റി വിട്ടത്.
631. അതിനായി അവര്‍ക്ക് പണയപ്പെടുത്തേണ്ടി വന്നതോ, അവരുടെ കിടപ്പാടവും
632. കെട്ടുതാലി ഒഴിച്ചുണ്ടായിരുന്ന സകല ആഭരണങ്ങളും!!
633. എന്നാല്‍ കൂലി വേലക്കാരനും, രോഗിയുമായ ഭര്‍ത്താവിനേയും, മൂന്നും അഞ്ചും
634. വയസ്സ് മാത്രം പ്രായമുള്ള രണ്ടു ചെറിയ കുട്ടികളേയും, ഭര്‍ത്തൃ 
635. മാതാവിനൊപ്പം വിട്ടു വന്ന അവര്‍ക്ക്, അവിടെ ലഭിച്ച ജോലിയോ, തുശ്ചമായ
636. ശമ്പളമുള്ള  ഒരു അറബി വീട്ടിലെ ജോലിക്കാരിയുടേതും!! രാവിലെ നാലു
637. മണിക്കെഴുന്നേറ്റു തുടങ്ങുന്ന വീട്ടുജോലികള്‍ തീര്‍ന്നു, നടുവ് ഒന്ന്
638. ചായിക്കാറാകുമ്പോഴേക്കും രാത്രി പതിനൊന്നു മണിയെങ്കിലുമാകും!! വാരത്തില്‍ ഒരു ദിവസം പോലും അവധിയില്ലാത്ത, വിശ്രമമില്ലാത്ത ജോലികള്‍!!</span><br />
639. <span style="font-size: small;"><br /></span>
640. <span style="font-size: small;">ആ വീട്ടിലെ ഗൃഹനായിക, ഒരു സ്കൂള്‍ അധ്യാപികയായിരുന്നു. കുട്ടികളുമൊത്ത് രാവിലെ ഏഴു മണിക്ക് സ്കൂളിലേക്ക് പുറപ്പെടുന്ന അവര്‍, മടങ്ങിയെത്തുന്നത്
641. ഉച്ചയ്ക്ക് ഒരു മണിക്ക് ശേഷമാണ് . അതുവരെ  ജോലിക്കൊന്നും പോകാതെ വീട്ടില്‍
642. തന്നെയിരിക്കുന്ന ഗൃഹനാഥനും, അയാളുടെ കണ്ണ് കാണാന്‍ വയ്യാത്ത വൃദ്ധയായ
643. അമ്മയും മാത്രമാണ് വീട്ടിലുണ്ടാവുക!! വീടിനുള്ളിലെ ഈ പ്രത്യേക സാഹചര്യങ്ങളാണ്, ഈ സ്ത്രീയുടെ പീഢനങ്ങളുടെ തുടക്കങ്ങള്‍ക്ക് വഴി തുറന്നത്!!</span><br />
644. <span style="font-size: small;"><br /></span>
645. <span style="font-size: small;">ഭാര്യ കുട്ടികളുമൊത്ത് സ്കൂളില്‍ പോയിക്കഴിഞ്ഞാല്‍പ്പിന്നെ, വീട്ടുകാരന്‍  തരം കിട്ടുമ്പോഴെല്ലാം ജോലിക്കാരിയുടെ അടുത്തെത്തും. കണ്ണ് കാണാന്‍ പാടില്ലാത്ത അയാളുടെ വൃദ്ധ മാതാവ്, അവരുടെ കിടക്കയില്‍ തന്നെയായിരിക്കുന്നത് അയാള്‍ക്കൊരു സൌകര്യമായി.
646. ആദ്യമൊക്കെ വെറും നിര്‍ദോഷമായ സംഭാഷണങ്ങളില്‍ തുടങ്ങിയായിരിക്കും,
647. ജോലിക്കാരിയോടുള്ള ഇയാളുടെ സമീപനം. ദിവസങ്ങള്‍ കഴിയുന്നതോടെ സംഭാഷണങ്ങളും പ്രവൃത്തികളും, സഭ്യതയുടെ അതിര്‍വരമ്പുകള്‍ ലംഘിച്ചു തുടങ്ങുന്നു. അറിയാതെ ജോലിയില്‍ മുഴുകി നില്‍ക്കുമ്പോള്‍, പുറകില്‍കൂടി വന്നു കെട്ടിപ്പിടിച്ച് ഉപദ്രവിക്കുക തുടങ്ങിയ പ്രവര്‍ത്തികള്‍ തീരെ ചെറുത്തു നില്‍ക്കാന്‍  കഴിയാതെ വന്നപ്പോള്‍, ഭാര്യയെ വിവരം അറിയിക്കുമെന്ന് ഭീഷണിപ്പെടുത്തി നോക്കി. എന്നാല്‍ അതും ഫലം  കണ്ടില്ല.
648. കാരണം സ്വതവേ ദീനക്കാരിയായ ഭാര്യക്ക്, ഭര്‍ത്താവ് അടുത്തു വരുന്നതേ
649. ഇഷ്ടമല്ല. അതുകൊണ്ടുതന്നെ അയാളുടെ ഈ മാതിരി ചാപല്യങ്ങള്‍ക്ക് നേരെ, അവരും
650. മനപ്പൂര്‍വ്വം കണ്ണടയ്ക്കുകയാണ് പതിവെന്നു, പോകെ പോകെ മനസ്സിലായി.
651. ജോലിക്കാരികളെ സ്പോണ്സര്‍ ചെയ്തു നിര്‍ത്തുന്നതിന്‍റെ ഉദ്ദേശം തന്നെ
652. ഇതൊക്കെയാണെന്നു, അയല്‍പക്കത്തുള്ളവരും കൂടി പറഞ്ഞതോടെ, ജോലികള്‍
653. വേഗത്തില്‍ തീര്‍ത്തു, ഉച്ചയ്ക്ക് ഭാര്യ ജോലി കഴിഞ്ഞെത്തുന്നതുവരെയുള്ള
654. സമയം, സ്വയ രക്ഷക്കായി, അവര്‍ വീടിനു പുറത്തെവിടെയെങ്കിലും പോയി ഇരിക്കാന്‍ തുടങ്ങി.</span><br />
655. <span style="font-size: small;"><br /></span>
656. <span style="font-size: small;">ഒന്ന് ഒന്നര മാസം ഇങ്ങനെയുള്ള ദുരിതങ്ങളിലൂടെ എങ്ങനെ തള്ളി
657. നീക്കി എന്നറിയില്ല. മാസം തികഞ്ഞപ്പോള്‍ ശമ്പളം കിട്ടുമല്ലോ എന്നുള്ള ഒരു
658. ആശ്വാസം ഉണ്ടായിരുന്നതും, വൃഥാവിലായി. ശമ്പളം ചോദിക്കുമ്പോഴൊക്കെ, അടുത്ത
659. മാസം ഒന്നിച്ചു തരാം, എന്നായി ഉത്തരം!! എങ്കിലും സാരമില്ല, രണ്ടു മാസത്തെ
660. തുക ഒന്നിച്ചു കിട്ടുമല്ലോ എന്ന് കരുതി ആശ്വസിച്ചിരിക്കുമ്പോഴാണ്,
661. വഴിത്തിരിവുണ്ടാക്കിയ ആ സംഭവം അരങ്ങേറിയത്!!</span><br />
662. <span style="font-size: small;"><br /></span>
663. <span style="font-size: small;">അന്നും പതിവുപോലെ അതിരാവിലെ തന്നെ, ഭാര്യ കുട്ടികളുമായി
664. സ്കൂളില്‍പോയിരുന്നു. ഏകദേശം പത്തു മണിയായപ്പോള്‍ അയാള്‍ പാചകം
665. ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്ന ഇവരുടെ പുറകിലെത്തി അവരെ തൂക്കിയെടുത്തുകൊണ്ട് ബെഡ്
666. റൂമിലേക്ക്‌ നടന്നു. അലമുറയിട്ടുകൊണ്ട് ചെറുത്തുനിന്ന ഇവര്‍ക്ക്, അയാളുടെ
667. പിടിയില്‍നിന്നും കുതറി മാറാന്‍ ആവുന്നത്ര ശ്രമിച്ചെങ്കിലും, സാധിച്ചില്ല.
668. ഇതിനകം ബെഡ് റൂമിലെത്തിയിരുന്ന അയാള്‍ ഇവരെ കിടക്കയിലേക്ക് മറിച്ചിടാന്‍ ശ്രമിച്ചു.. ഈ സമയത്താണ് ഇവര്‍ രണ്ടും കല്‍പ്പിച്ചു അയാളുടെ കയ്യില്‍ കടന്നു പിടിച്ചതും കടിച്ചു മുറിവേല്‍പ്പിച്ചതും!! പല്ല് കൊണ്ടുള്ള സാമാന്യം ആഴത്തിലുള്ള മുറിവായിരുന്നതിനാല്‍, രക്തം ധാരാളമായി ഒഴുകാന്‍ തുടങ്ങിയിരുന്നു. അത് വക വയ്ക്കാതെ  അയാള്‍ വര്‍ദ്ധിച്ച കോപത്തോടെ അവരുടെ നേര്‍ക്ക്‌ ശരിക്കും മര്‍ദ്ദനമുറകള്‍ അഴിച്ചു വിടാന്‍ തുടങ്ങി. ഒടുവില്‍ അവശയായ, അവരെ ആ മുറിയില്‍തന്നെ പൂട്ടിയിട്ടതിനു ശേഷം,  രക്തം വാര്‍ന്നൊഴുകുന്ന കയ്യുമായി,അയാള്‍
669. വണ്ടിയെടുത്തു വെളിയിലേക്ക് പോയി. അവരാകട്ടെ, ഇനിയെന്ത് സംഭവിക്കും
670. എന്നുള്ള ആശങ്കയോടെ, ആ മുറിയുടെ മൂലയില്‍ ഭയന്ന് വിറച്ചിരുന്നു....</span><br />
671. <span style="font-size: small;"><br /></span>
672. <span style="font-size: small;">രണ്ടു മണിക്കൂറിനു ശേഷം അയാള്‍ തിരിച്ചെത്തിയപ്പോള്‍, കയ്യിലെ മുറിവ് ബാന്‍ഡേജു ചെയ്തിരുന്നു. തന്നെയുമല്ല,  ഇവരെ ക്യാന്‍സല്‍ ചെയ്യാനുള്ള പേപ്പറുകളും ഒപ്പം കൊണ്ടുവന്നിരുന്നു. അതിലൊക്കെ ഭയപ്പെടുത്തി ഒപ്പ് വയ്പ്പിച്ച ശേഷം, ഇവരോട് ഉടന്‍തന്നെ
673. നാട്ടില്‍പോകാന്‍ തയ്യാറാവാനും പറഞ്ഞു. തന്നെ ഒന്ന് സഹായിക്കാനോ, തന്‍റെ
674. നിസ്സഹായാവസ്ഥ ഒന്ന് വെളിപ്പെടുത്താനോ, ആരും തന്നെ തുണയില്ലാത്ത ആ
675. അവസ്ഥയില്‍, ഇവര്‍ക്ക്  അയാളെ അനുസരിക്കയല്ലാതെ, വേറെ വഴിയൊന്നും
676. ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. എന്തിനേറെ പറയുന്നു, ഇമ്മിഗ്രേഷന്‍ ഓഫീസില്‍ നിന്നും
677. ക്യാന്‍സല്‍ പേപ്പറുകള്‍ എല്ലാം ധൃതിയില്‍ ശരിയാക്കി, അയാള്‍ അന്നത്തെ
678. ഫ്ലൈറ്റിനു തന്നെ ഇവരെ നാട്ടിലേക്ക് കയറ്റിവിട്ടു!!
679. ശമ്പള ഇനത്തില്‍ കിട്ടാനുള്ള ഒന്നും തന്നെ കൊടുത്തതുമില്ല. നോക്കണേ, ഇവരുടെ
680. ഒരു കഷ്ടകാലം!! കൊടിയ മര്‍ദ്ദനമുറകള്‍ ഏറ്റുവാങ്ങിയിട്ടും, മാനം കാത്തു സൂക്ഷിക്കാനായി ഈ സ്ത്രീ കാണിച്ച ധൈര്യത്തെ, എത്ര കണ്ടു പ്രശംസിച്ചാലാണ് മതിയാവുക?? എനിക്ക് അവരോടുള്ള ബഹുമാനം ഇരട്ടിക്കുകയായിരുന്നു....</span><br />
681. <span style="font-size: small;"><br /></span>
682. <span style="font-size: small;">ഇത്രയൊക്കെ കേട്ടുകഴിഞ്ഞപ്പോള്‍, അവരുടെ കയ്യില്‍ ഇപ്പോള്‍
683. എത്ര രൂപ ഉണ്ടെന്നോ, കുഞ്ഞുങ്ങള്‍ക്കായി എന്തെങ്കിലും വാങ്ങിയിട്ടുണ്ടോ
684. എന്നൊക്കെ, ചോദിക്കാതിരിക്കാന്‍, ഒരു അച്ഛന്‍ കൂടിയായ എന്‍റെ മനസ്സ്
685. അനുവദിച്ചില്ല. സത്യത്തില്‍ അവര്‍ എന്നോട് അത് പറഞ്ഞില്ലെങ്കില്‍കൂടി,
686. ഞാന്‍ മനസ്സിലാക്കിയതനുസരിച്ചു, അവരുടെ കയ്യില്‍ ഇപ്പോള്‍ ആ ചെറിയ ബാഗില്‍
687. ഉള്ളതല്ലാതെ ഒന്നും തന്നെ ഇല്ല. ഇല്ലാത്ത ഒരു വലിയ തുക ചിലവാക്കിയായിരുന്നല്ലോ, ഇവരുടെ ജോലിക്കായുള്ള വരവ് തന്നെ!! തിരിച്ചു ചെല്ലുന്നതോ, ഒന്നും തന്നെ കയ്യിലില്ലാത്ത അവസ്ഥയിലും!! ഞാന്‍ ചിന്തയിലാണ്ടിരുന്നു....</span><br />
688. <span style="font-size: small;"><br /></span>
689. <span style="font-size: small;">യാത്ര അവസാനിക്കാറായിരുന്നു. സമയം കടന്നു പോയത്
690. അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല. ഇടയ്ക്കെപ്പോഴോ കാബിന്‍ക്രൂ കൊണ്ട് തന്നിരുന്ന ഭക്ഷണം,
691. കഴിച്ചെന്നു വരുത്തി, എന്ന് മാത്രം. ആ സ്ത്രീയാണെങ്കില്‍ ഒന്നും തന്നെ
692. കഴിക്കുന്നുമുണ്ടായിരുന്നില്ല!!</span><br />
693. <span style="font-size: small;"><br /></span>
694. <span style="font-size: small;">ഇക്കുറി ലാന്‍ഡിങ്ങിന്‍റെ സങ്കീര്‍ണ്ണതകളില്‍ നിന്നും
695. എന്തോ, മനസ്സ് മുക്തമായിരുന്നു. കാരണം അവിടെ മറ്റെന്തൊക്കെയോ ചിന്തകള്‍
696. നിറഞ്ഞു നില്‍ക്കുകയായിരുന്നു. ഇമ്മിഗ്രേഷന്‍ നൂലാമാലകള്‍ കഴിഞ്ഞതോടെ ഇനി
697. എനിക്ക്, ബാഗ്ഗേജുകള്‍ ശേഖരിച്ചു പുറത്തേക്ക് കടന്നാല്‍ മതി. ഞാന്‍
698. എനിക്കൊപ്പം ഉണ്ടായിരുന്ന ആ സ്ത്രീയെ നോക്കി. ആകെ ഉള്ള ആ ചെറിയ ബാഗ്, അവര്‍
699. ഇപ്പോഴും മുറുകെ പിടിച്ചിരിക്കയാണ്. വേറെ ബാഗേജുകള്‍ ഒന്നും അവര്‍ക്ക്
700. ശേഖരിക്കാനായി ഇല്ല. വെളിയില്‍ എന്നെ സ്വീകരിച്ചു, വെറും പത്തു
701. മിനിട്ടുകളുടെ മാത്രം ദൂരത്തായുള്ള എന്‍റെ വീട്ടിലേക്കു കൊണ്ടുപോകാന്‍, മകനും
702. ഭാര്യയും, അക്ഷമയോടെ കാത്തു നില്‍ക്കുന്നുണ്ടാവും. ഈ സ്ത്രീക്കായി അങ്ങനെ
703. ആരും തന്നെ ഉണ്ടാവില്ല, എന്ന് അവര്‍ നേരത്തെ പറഞ്ഞിരുന്നതു ഞാന്‍ ഓര്‍ത്തു. പുറത്തിറങ്ങി ഏതെങ്കിലും ദീര്‍ഘദൂര ബസ്സ് പിടിച്ചു, അവര്‍ക്ക് സ്വന്ത ഊരിലെക്കുള്ള യാത്ര തുടരേണ്ടി വരും....</span><br />
704. <span style="font-size: small;"><br /></span>
705. <span style="font-size: small;">ഞാന്‍ അവരോടു അവിടെ തന്നെ നില്‍ക്കാനായി പറഞ്ഞിട്ട്, വേഗം
706. ഡ്യൂട്ടി ഫ്രീ ഷോപ്പിലേക്ക് കയറിച്ചെന്നു. കൊച്ചു കുട്ടികള്‍ക്ക്
707. ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന കുറെ മിട്ടായികളും, അവിടെ കിട്ടുന്ന, അവര്‍ക്ക് വേണ്ടുന്ന
708. മറ്റു കുറച്ചു സാധനങ്ങളും വാങ്ങി പാക്ക്‌ചെയ്തു അവരുടെ അടുത്തെത്തി, അത്
709. അവരെ ഏല്‍പ്പിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.</span><br />
710. <span style="font-size: small;"><br /></span>
711. <span style="font-size: small;">“നോക്കൂ, ഇതില്‍ നിങ്ങളുടെ കുഞ്ഞുങ്ങള്‍ക്ക്‌ കൊടുക്കാനുള്ള, അവര്‍ ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന കുറച്ചു സാധനങ്ങളാണ്. തന്നെയുമല്ല,
712. നിങ്ങളുടെ കയ്യില്‍, വഴിച്ചെലവിനുള്ള നിസ്സാര തുകയേ ഉള്ളൂ എന്നും,
713. എനിക്കറിയാം. ഞാനും  വലിയ ധനികനൊന്നുമല്ല എങ്കിലും, നിങ്ങളുടെ ദയനീയാവസ്ഥ
714. മുഴുവനും അറിഞ്ഞു കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ എനിക്കും വളരെ വിഷമം തോന്നുന്നു. പണം ഇന്ന്
715. ചിലപ്പോള്‍ ഉണ്ടെന്നിരിക്കും, നാളെ ചിലപ്പോള്‍ അത്, എന്‍റെ കയ്യിലും
716. ഇല്ലാതെ വരാം!! അതുകൊണ്ട്  ഇപ്പോള്‍ കുറച്ചു പണം ഞാന്‍ നിങ്ങള്‍ക്ക് തന്നാല്‍,  ഒരു സഹോദരന്‍ തരുന്നതായി കണക്കാക്കി, നിങ്ങള്‍ അത് വാങ്ങുമെങ്കില്‍, എനിക്കും സന്തോഷമായി..."</span><br />
717. <span style="font-size: small;"><br /></span>
718. <span style="font-size: small;">പറഞ്ഞു
719. നിറുത്തിയതിനു ശേഷം, വിമാനമിറങ്ങിയാലുടന്‍ ഉണ്ടായേക്കാവുന്ന
720. ചിലവിലേക്കായി, ദുബായില്‍ നിന്നുതന്നെ മാറ്റിക്കൊണ്ടു വന്നിരുന്ന കുറച്ച്
721. ഇന്ത്യന്‍രൂപാ അടങ്ങിയ ഒരു കവര്‍, ഞാന്‍ അവര്‍ക്ക് നേരെ നീട്ടി.</span><br />
722. <span style="font-size: small;"><br /></span>
723. <span style="font-size: small;">സാധുവായിരുന്നെങ്കിലും, അഭിമാനമുള്ള സ്ത്രീ തന്നെയായിരുന്നു
724. അവര്‍!! ആദ്യമൊന്നും അത് വാങ്ങാന്‍ അവര്‍ കൂട്ടാക്കിയില്ലെങ്കിലും, എന്‍റെ
725. നിര്‍ബന്ധത്തിനു വഴങ്ങി,  പിന്നീട് അവര്‍ അത് എന്‍റെ കയ്യില്‍ നിന്നും വാങ്ങി. ആ സമയം നിറഞ്ഞു വന്നിരുന്ന അവരുടെ കണ്ണുകള്‍, ഞാന്‍ കണ്ടില്ലെന്നു നടിക്കുമ്പോഴും, ഇനി വീട്ടിലെത്തിയാലുള്ള അവരുടെ അവസ്ഥ  എന്തായിരിക്കും എന്നുള്ളതായിരുന്നു എന്റെ ചിന്തകള്‍. കടം കൊടുത്തവര്‍ ഒരു വശത്ത് അവരെ ഞെരുക്കുമ്പോള്‍, ഉപജീവനത്തിന്‍റെ പ്രശ്നം വലിയ ഒരു ചോദ്യചിഹ്നമായി മറുവശത്ത്!! എല്ലാ പ്രതീക്ഷകള്‍ക്കും വിരാമമിട്ടുകൊണ്ടാണല്ലോ  അകാലത്തിലുള്ള അവരുടെ ഈ തിരിച്ചു വരവ്!!
726. അവരുടെ അഡ്രസ്‌ വാങ്ങുന്നതിലൊന്നും കാര്യമില്ലെന്ന് എനിക്കറിയാമായിരുന്നു.
727. കാരണം ഞാന്‍ വിചാരിച്ചാല്‍ അവര്‍ക്ക് മറ്റൊരു ജോലി വാങ്ങി കൊടുക്കാനോ
728. ഒന്നും, സാധിക്കുമായിരുന്നില്ല. പിന്നെ വെറുതെ വാഗ്ദാനങ്ങള്‍ കൊടുത്തിട്ട്
729. എന്ത് നേടാന്‍?</span><br />
730. <span style="font-size: small;"><br /></span>
731. <span style="font-size: small;">പുറത്തേക്കുള്ള വഴി അവര്‍ക്ക്
732. കാണിച്ചു കൊടുത്തതിനുശേഷം,  ബാഗ്ഗേജുകള്‍ ശേഖരിക്കാനായി, ഞാന്‍ കണ്‍വയര്‍
733. ബെല്‍റ്റിന് അരികിലേക്ക് മെല്ലെ നീങ്ങി......</span><br />
734. <span style="font-size: small;"><br /></span>
735. <span style="font-size: small;">വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക്
736. ശേഷവും, ആ ചെറിയ ബാഗും, ഞാന്‍ കൊടുത്ത പാക്കറ്റുകളും, ഒരു നിധി പോലെ
737. മുറുകെ പിടിച്ചു, കൂടെക്കൂടെ എന്നെ തിരിഞ്ഞു നോക്കി
738. അകലങ്ങളിലേക്ക് മറയുന്ന ആ രൂപം, എന്റെ മനസ്സിന്റെ കോണുകളിലെവിടെയോ,
739. നൊമ്പരമുണര്‍ത്തുന്ന ഒരു ഓര്‍മ്മയായി ഇന്നും അവശേഷിക്കുന്നു........   </span><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></span></div>
740. </content><link rel='replies' type='application/atom+xml' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/feeds/3076618576331432455/comments/default' title='Post Comments'/><link rel='replies' type='text/html' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/2013/06/blog-post.html#comment-form' title='13 Comments'/><link rel='edit' type='application/atom+xml' href='http://www.blogger.com/feeds/1827382314235360705/posts/default/3076618576331432455'/><link rel='self' type='application/atom+xml' href='http://www.blogger.com/feeds/1827382314235360705/posts/default/3076618576331432455'/><link rel='alternate' type='text/html' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/2013/06/blog-post.html' title='ഒരു പീഡന കഥയുടെ പിന്നാമ്പുറങ്ങളിലൂടെ........'/><author><name>മോഹന്‍ കരയത്ത്</name><uri>http://www.blogger.com/profile/02117302031000036722</uri><email>noreply@blogger.com</email><gd:image rel='http://schemas.google.com/g/2005#thumbnail' width='32' height='30' src='//blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRhGPJRC8qxa3BFKnV07DPtpyrZgPGs_SSpIxZTXfwIdvtciBvqIS_kFCIcJErsVxd2vAa2kFN38Pn-LWQJoN9KPUl5w4hAP918U63aDQ2E5jnKgFrZ5ZJ_UrYNq_exg/s220/DSC_1739.JPG'/></author><thr:total>13</thr:total></entry><entry><id>tag:blogger.com,1999:blog-1827382314235360705.post-5205274920032828080</id><published>2013-05-13T19:28:00.000-07:00</published><updated>2014-11-04T07:27:18.907-08:00</updated><title type='text'>വേട്ടക്കാരന്‍....</title><content type='html'>&lt;div dir=&quot;ltr&quot; style=&quot;text-align: left;&quot; trbidi=&quot;on&quot;&gt;
741. <span style="font-size: small;"><br /></span>
742. <span style="font-size: small;"><br /></span>
743. <span style="font-size: small;">കയ്യിലുള്ള ഒഴിഞ്ഞ കൂട്ടിലേക്ക് നോക്കുമ്പോഴൊക്കെ പക്ഷി വേട്ടക്കാരന്‍റെ മനസ്സ് അസ്വസ്ഥമാകുന്നുണ്ടായിരുന്നു. മൂന്നു ദിവസങ്ങളായി കുടിലില്‍ അടുപ്പ് പുകഞ്ഞിട്ട്. ഭാര്യയുടെയും, കരഞ്ഞു തളര്‍ന്ന കുഞ്ഞുങ്ങളുടെയും മുഖങ്ങള്‍ മനസ്സില്‍ തെളിഞ്ഞപ്പോള്‍  കാലുകള്‍ക്ക് വേഗം പോരെന്നു തോന്നി. ഇന്നെങ്കിലും ഒരു ജോഡി തത്തകളെയോ, അല്ലെങ്കില്‍ മൈനകളെയോ കിട്ടിയില്ലെങ്കില്‍......<br /><br />ദൂരത്തു നിന്ന് തന്നെ ആ തത്തയെ അയാള്‍ക്ക് കാണാമായിരുന്നു. വൃക്ഷത്തിന് മുകളിലുള്ള വലയില്‍ കുരുങ്ങി കിടക്കുകയാണ് അത്. ഇടയ്ക്കിടെ ചിറകുകള്‍ വിടര്‍ത്താന്‍ ശ്രമിക്കുന്നുമുണ്ട്.  മരത്തിനു മുകളിലെത്തി സൂക്ഷമതയോടെ വലയില്‍ നിന്നും അതിനെ അയാള്‍ കൈകളില്‍ എടുത്തു. നല്ല ഭംഗിയും വലിപ്പവുമുണ്ട്!! അയാള്‍ക്ക് സന്തോഷമായി. അതിന്‍റെ ഇണയെ തേടി അയാളുടെ കണ്ണുകള്‍ ചുറ്റും പരതി. അതും ആ മരത്തിന്‍റെ തന്നെ മറ്റൊരു കൊമ്പില്‍ ഇരിപ്പുണ്ട്. ഇടയ്ക്കിടെ ഇണയെ നോക്കി അവ്യക്തമായി എന്തൊക്കെയോ ചിലയ്ക്കുന്നുമുണ്ട്. അതിനെ കൂടി കിട്ടിയിരുന്നെങ്കില്‍ നന്നായിരുന്നു എന്ന് അയാള്‍ ഓര്‍ത്തു!! എങ്കിലും, അത് അത്ര എളുപ്പമുള്ള ഒന്നല്ല, എന്ന് അയാള്‍ക്കറിയാമായിരുന്നു.  താഴെ ഇറങ്ങി തത്തയെ കൂട്ടില്‍ അടച്ചതിനുശേഷം അതുമായി അയാള്‍  കവലയിലേക്ക് നടന്നു.<br /><br />ഇടയ്ക്കെപ്പോഴോ തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോള്‍, ആ ഇണ തത്തയും ചിലച്ചുകൊണ്ട് പുറകെ പറന്നു വരുന്നതു അയാള്‍ കണ്ടു.. ഇത് ജീവിതമാണ്. ഇവിടെ അനുകമ്പയ്ക്കൊന്നും ഒരു സ്ഥാനവുമില്ല. അയാള്‍ കാലുകള്‍ വലിച്ചുവച്ചു വേഗത്തില്‍ നടന്നു...<br /><br />കവലയിലെത്തിയതും, എവിടെ നിന്നോ മുന്‍പിലായി ഓടിയെത്തിയ ബാലന്‍റെ കണ്ണില്‍ നിറയെ തത്തയോടുള്ള ആഗ്രഹം മുറ്റി നിന്നിരുന്നു.<br /><br />"ഇതിനെ എനിക്ക് തരുമോ?"  അവന്‍റെ ചോദ്യത്തില്‍ അയാള്‍ക്ക്‌ അതിശയമൊന്നും തോന്നിയില്ല.<br /><br />"ഇരുപത്തഞ്ചു രൂപ ഉണ്ടോ? എങ്കില്‍ എടുത്തോളൂ.."<br /><br />അയാളുടെ സ്വരത്തില്‍ ഒട്ടും മാര്‍ദ്ദവം കലര്‍ന്നിരുന്നില്ല..<br /><br />അവന്‍ വേഗം പോക്കറ്റില്‍ കയ്യിട്ടു ഒരു പത്തു രൂപയും ഏതാനും ചില്ലറയും എടുത്തു അയാള്‍ക്ക്‌ നേരെ നീട്ടി.<br /><br />"ഇത്രയുമേ കയ്യിലുള്ളൂ", അവന്‍റെ സ്വരം താണിരുന്നു.<br /><br />അവനെ ശ്രദ്ധിക്കാതെ, വളവു തിരിഞ്ഞു വരുന്ന സ്വാമിയിലും പരിവാരങ്ങളിലുമായി അയാളുടെ കണ്ണുകള്‍ ഒരു നിമിഷം ഉടക്കി നിന്നു. സ്വാമി തൊട്ടു മുന്‍പിലായി വന്നു നിന്നപ്പോള്‍, അയാള്‍ക്ക് ആദ്യമായി അമ്പരപ്പ് തോന്നി.<br /><br />"ഇതിനെ എനിക്ക് തന്നേക്കൂ, എത്ര വേണം?" സ്വാമിയുടെ വാക്കുകള്‍ അയാളില്‍ അത്ഭുതമുണര്‍ത്തി.!!<br /><br />"ഇരുപത്തഞ്ചു രൂപ സ്വാമി", വിനയം കലര്‍ത്തി അയാള്‍ പറഞ്ഞു.<br /><br />"കൂടുതലാണല്ലോ, ഒരു പതിനഞ്ചാകാം, എന്താ?"<br /><br />മറുപടിക്ക് മുന്‍പ്, അവര്‍ക്കരികിലായി നീക്കി നിര്‍ത്തിയ കാറില്‍ നിന്നും കൂളിംഗ് ഗ്ലാസ്സ് ധരിച്ച് പുറത്തിറങ്ങിയ സ്ത്രീയിലേക്ക് അയാളുടെ ദൃഷ്ടികള്‍ നീണ്ടു. ആരെയും ശ്രദ്ധിക്കാതെ അയാള്‍ക്കരുകിലേക്ക്  നടന്നു വന്നു അവര്‍ ചോദിച്ചു.<br /><br />"എനിക്ക് ഈ തത്തയെ ആവശ്യമുണ്ട്. എത്രയാ വില?"</span><br />
744. <span style="font-size: small;"><br /></span>
745. <span style="font-size: small;"><br /></span>
746. <span style="font-size: small;">യാന്ത്രീകമെന്നോണം അയാളുടെ ചുണ്ടുകള്‍ ആവര്‍ത്തിച്ചു, "ഇരുപത്തഞ്ചു രൂപാ"<br /><br />"ഇരുപതു പോരെ?" പറഞ്ഞുകൊണ്ട് തന്നെ ഹാന്‍ഡ്‌ ബാഗില്‍ നിന്നും ഒരു ഇരുപതിന്‍റെ നോട്ട് അവര്‍ വലിച്ചെടുത്തു.<br /><br />അയാള്‍ക്ക്‌ പുറകില്‍ ആ ഇണക്കിളിയുടെ രോദനം നേര്‍ത്തിരുന്നു. <br /><br />എല്ലാ കണ്ണുകളും അയാളിലായിരുന്നു!! അയാളുടെ കൈകള്‍ കൂടിന്‍റെ കൊളുത്ത് നീക്കി തത്തയെ പുറത്തെടുത്തു. ഇരുകൈകളാലും അതിനെ പൊതിഞ്ഞു പിടിച്ചുകൊണ്ടു അതിന്‍റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് ഒരു വട്ടം സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി. പിന്നെ പെട്ടെന്ന് തിരിഞ്ഞു ഇണയെ നോക്കി കൈകള്‍ ആവേശത്തോടെ വായുവിലേക്കുയര്‍ത്തി, മുകളിലേക്ക് അതിനെ പറത്തി വിട്ടു.<br /><br />"ശ്.. ശ്.. ശ്...." ആളുകളില്‍ നിന്നുയര്‍ന്ന സീല്‍ക്കാരങ്ങള്‍ക്കൊപ്പം ഒരുമിച്ചു പറന്നുയര്‍ന്ന പക്ഷികളില്‍ നിന്നുയര്‍ന്ന ആഹ്ലാദാരവങ്ങള്‍, അയാളുടെ മനസ്സിലൊരു ലഹരിയായി പടര്‍ന്നു....<br /> </span><br />
747. <span style="font-size: small;">പിന്നെ, കിളിക്കൂടിന്‍റെ വാതില്‍ അടച്ചു അതും കയ്യിലെടുത്തു അവര്‍ക്കിടയിലൂടെ അയാള്‍ മുമ്പോട്ട് ആഞ്ഞു നടന്നു....<br /> </span></div>
748. </content><link rel='replies' type='application/atom+xml' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/feeds/5205274920032828080/comments/default' title='Post Comments'/><link rel='replies' type='text/html' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/2013/05/blog-post.html#comment-form' title='14 Comments'/><link rel='edit' type='application/atom+xml' href='http://www.blogger.com/feeds/1827382314235360705/posts/default/5205274920032828080'/><link rel='self' type='application/atom+xml' href='http://www.blogger.com/feeds/1827382314235360705/posts/default/5205274920032828080'/><link rel='alternate' type='text/html' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/2013/05/blog-post.html' title='വേട്ടക്കാരന്‍....'/><author><name>മോഹന്‍ കരയത്ത്</name><uri>http://www.blogger.com/profile/02117302031000036722</uri><email>noreply@blogger.com</email><gd:image rel='http://schemas.google.com/g/2005#thumbnail' width='32' height='30' src='//blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRhGPJRC8qxa3BFKnV07DPtpyrZgPGs_SSpIxZTXfwIdvtciBvqIS_kFCIcJErsVxd2vAa2kFN38Pn-LWQJoN9KPUl5w4hAP918U63aDQ2E5jnKgFrZ5ZJ_UrYNq_exg/s220/DSC_1739.JPG'/></author><thr:total>14</thr:total></entry><entry><id>tag:blogger.com,1999:blog-1827382314235360705.post-9031549881319975256</id><published>2013-04-15T19:46:00.000-07:00</published><updated>2014-11-04T07:27:38.106-08:00</updated><title type='text'>ഹബീബുള്ള തെരുവിലെ പ്രണയ നാളുകള്‍!!!!</title><content type='html'>&lt;div dir=&quot;ltr&quot; style=&quot;text-align: left;&quot; trbidi=&quot;on&quot;&gt;
749. <span style="font-size: small;"><br /></span>
750. <span style="font-size: small;"><br /></span>
751. <span style="font-size: small;">ട്രാന്‍സിറ്റ്‌ ലോഞ്ചിലെ സ്പീക്കറുകളില്‍നിന്നും,  വിമാനം പുറപ്പെടാന്‍ അല്‍പ്പം വൈകും എന്ന അറിയിപ്പ് വന്നപ്പോള്‍,  കാത്തിരുന്ന മുഖങ്ങളിലെല്ലാം അസ്വസ്ഥത നിഴലിക്കുന്നത്,  ഞാന്‍ കാണുണ്ടായിരുന്നു!! എന്‍റെ അടുത്തിരുന്ന സ്ത്രീയുടെ മടിയില്‍ ഉറങ്ങുന്ന കുഞ്ഞിന്‍റെ മുഖത്ത്,  ഉറക്കത്തിനിടയില്‍ മിന്നി മറയുന്ന പുഞ്ചിരി,  കാണാന്‍ ശേലുള്ളതായിരുന്നു..<br /><br />അടുത്തെവിടെയോ ഒരു ഒച്ചയും ബഹളവും കേട്ടപ്പോള്‍, ഞാന്‍ തല പൊക്കി നോക്കി. അപ്പോള്‍ വന്നിറങ്ങിയ ഏതോ വിമാനത്തില്‍ നിന്നും പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങിയ യാത്രക്കാര്‍, ഗ്ലാസ് ചുവരിനപ്പുറമുള്ള ഇടനാഴിയിലൂടെ അകത്തേക്ക് പോകുന്നതു കാണാമായിരുന്നു.<br /><br />കടന്നു പോകുന്നവരെ അലസമായി നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്ന എന്‍റെ ഹൃദയമിടിപ്പ് ഒരു നിമിഷം  ഒന്ന് താളം തെറ്റിയതുപോലെ... ഞാന്‍ വീണ്ടും വീണ്ടും നോക്കി. ദൈവമേ!!! ഇത് അവള്‍ തന്നെയല്ലേ?? ഒരു മഴവില്ലിന്റെ ചാരുതയോടെ, ഒരിക്കല്‍ എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളില്‍ നിറഞ്ഞു നിന്നിരുന്ന എന്‍റെ പ്രിയപ്പെട്ടവള്‍?? കാലത്തിന്റെ കരങ്ങള്‍ എത്ര തന്നെ മായ്ക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചിട്ടും, ഒളി മങ്ങാതെ എന്റെ മനസ്സിന്റെ ക്യാന്‍വാസില്‍ ഇന്നും തെളിഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്നവള്‍?? ഗ്ലാസ് ചുവരിനപ്പുറത്തായി,  തോളില്‍ ഒരു കുട്ടിയേയും വഹിച്ച് സാവധാനം നടന്നുവരുന്ന അവളെ ഞാന്‍ കണ്ണിമയ്ക്കാതെ നോക്കി നിന്നു.  ഭര്‍ത്താവായിരിക്കും, കറുത്ത് തടിച്ച ഒരു കഷണ്ടിക്കാരന്‍ കുറച്ചു മുന്‍പിലായി ഭാരമുള്ള രണ്ടു ബാഗുകളും തൂക്കി,  നടക്കുന്നുണ്ട്.  <br /><br />ഞാന്‍ വേഗം എഴുന്നേറ്റു ബാഗും ലാപ്ടോപ്പും സീറ്റില്‍ തന്നെ വച്ചിട്ട്,  ഗ്ലാസ് ചുമരിനരുകിലേക്ക് നടന്നു. അവള്‍ കടന്നു പോകുമ്പോള്‍ അവളെ ഒന്നുകൂടി അടുത്തു കാണാനായി മനസ്സ് വല്ലാതെ തുടിക്കുന്നു. ഗ്ലാസ്സില്‍ മുഖം ചേര്‍ത്തു വച്ചിരുന്ന എന്നെ കടന്നുപോകുമ്പോള്‍,  എന്‍റെ വശത്തേക്ക് പെട്ടെന്ന് നോക്കിയ അവളുടെ കാലുകള്‍ ഒരു നിമിഷം നിശ്ചലമായി. ആ മിഴികളില്‍  ഒരു തിരയിളക്കം ഞാന്‍ കണ്ടുവോ?? അവിശ്വസനീയമായത് ഏതോ കാണുന്നതുപോലുള്ള ഒരു ഭാവത്തോടെ, മടിച്ചു മടിച്ചു മുന്‍പോട്ടു നടന്നു തുടങ്ങിയ അവള്‍,  മെല്ലെ ഒന്ന് തിരിഞ്ഞു  നോക്കിയതോടെ എനിക്ക് ഉറപ്പായി, അവളും എന്നെ തിരിച്ചറിഞ്ഞിരിക്കുന്നു!! അകലെ വേഗത്തില്‍ നീങ്ങുന്ന ഭര്‍ത്താവിന്‍റെ അരുകിലെത്തിപ്പെടാന്‍ കാലുകള്‍ വലിച്ചു വച്ചു നടക്കുമ്പോഴും,  ദൃഷ്ടിയില്‍ നിന്നും മറയുന്നതിനു മുന്‍പായി ഒന്നു കൂടി തിരിഞ്ഞു നോക്കാനും, അധരങ്ങളില്‍, ഒളിപ്പിച്ചു വച്ച ഒരു മന്ദഹാസം എനിക്ക് സമ്മാനിക്കാനും അവള്‍ മറന്നില്ല!!  </span><br />
752. <span style="font-size: small;"><br /></span>
753. <span style="font-size: small;">എന്‍റെ ഉള്ളം മധുരമുള്ള  ഒരായിരം ഓര്‍മ്മകളുടെ പൂന്തോട്ടമായി  മാറിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു!!  തിരികെ നടന്നു സീറ്റില്‍ ഇരിക്കുമ്പോള്‍,  മനസ്സെന്ന നൂലുപൊട്ടിയ പട്ടം, ഒരു കൌമാരക്കാരി തെലുങ്ക് പെണ്‍കുട്ടിയുടെ അരുകിലേക്ക്‌ പറക്കുകയായിരുന്നു!! <br /><br />എഞ്ചിനീയറിംഗ് പഠനം പൂര്‍ത്തിയാക്കി, ജോലിക്കായുള്ള തിരച്ചിലിന്‍റെ സമയം.  ഗ്രാമത്തിലെ വസതിയിലിരുന്നു ശ്രമിച്ചാല്‍ മാത്രം ജോലി തരപ്പെടുകയില്ലെന്ന സത്യം,  അധികം വൈകാതെ തന്നെ അറിഞ്ഞു തുടങ്ങി. ചെന്നൈയിലുള്ള ഒരു ബന്ധുവിന്‍റെ നിര്‍ദ്ദേശപ്രകാരം,  സമയം പാഴാക്കാതെ ഞാന്‍ അങ്ങോട്ടേക്കുതന്നെ വണ്ടി കയറിയതും,  അതുകൊണ്ട് തന്നെയായിരുന്നു!! <br /><br />അങ്ങനെയാണ് ചെന്നൈയിലെ തിരുവല്ലിക്കേണിയിലുള്ള,  മാര്‍ക്കെറ്റിനു പുറകിലെ ഹബീബുള്ള തെരുവില്‍,  ഒരു അന്തേവാസിയായി ഞാന്‍ പ്രവാസ ജീവിതം ആരംഭിക്കുന്നത്!! വൃത്തിഹീനമായ ഇടുങ്ങിയ തെരുവിന്‍റെ ഇരുവശങ്ങളിലും,  പഴയ രീതിയില്‍ ഉയര്‍ന്ന മതില്‍ക്കെട്ടുകളുള്ള ഇരുനില വീടുകള്‍!! പടിപ്പുര വാതില്‍ തുറക്കുമ്പോള്‍ മാത്രം ദൃശ്യമാവുന്ന അകത്ത് മൂന്നു വശങ്ങളിലായി,  ഇടുങ്ങിയ മുറികളുള്ള വാസ സ്ഥലങ്ങള്‍!!  അതിനുള്ളിലെ പരിമിതികള്‍ക്കുള്ളില്‍, പരിഭവമില്ലാതെ  കഴിഞ്ഞു കൂടുന്ന തെലുങ്കരുടേയും,  കന്നടക്കാരുടേയും,  തമിഴരുടേയും ഇടത്തരം കുടുംബങ്ങള്‍!! <br /><br />ഇത്തരമൊരു പടിപ്പുര വാതിലിനു നേരെ എതിര്‍ വശത്തുള്ള കെട്ടിടത്തിന്‍റെ ഒന്നാം നിലയിലായിരുന്നു, എന്‍റെ താമസം. എന്‍റെ റൂമിനു തൊട്ടു മുന്‍പിലായുള്ള ബാല്‍ക്കണിയിലെ അരഭിത്തിയില്‍ കയറി ഇരുന്നാല്‍, താഴെ തെരുവിലെ ജീവിതം പച്ചയായി തന്നെ കണ്ടുകൊണ്ടിരിക്കാം. ആ ദിവസങ്ങളില്‍ പ്രത്യേകിച്ച് ജോലിയൊന്നും ഇല്ലായിരുന്നതിനാല്‍,  ഭക്ഷണവും ഉറക്കവും ഒഴികെയുള്ള സമയങ്ങളില്‍,  എന്‍റെ ഇരിപ്പിടം മിക്കവാറും ഒരു പിടി പത്രങ്ങള്‍ക്കൊപ്പം,  ഈ ബാല്‍ക്കണി തന്നെയായി!! <br /><br />തലയുയര്‍ത്തി നേരെ നോക്കിയാല്‍, എതിര്‍ വശത്തെ വീടിനുള്ളിലെ നടുത്തളത്തില്‍ തുണിയലക്കുന്ന, അല്ലെങ്കില്‍ ബോര്‍വെല്‍ പൈപ്പില്‍നിന്നും വെള്ളം അടിച്ചെടുക്കുന്ന,  മൂക്കുത്തിയും, വലിയ പൊട്ടുകളുമണിഞ്ഞ തെലുങ്കത്തികളെയോ,  തമിഴത്തികളെയോ ഒക്കെ കാണാം. അവരുടെയൊക്കെ മുക്കാലും നഗ്നരായ ചെറു കുട്ടികള്‍,  ശബ്ദമുണ്ടാക്കിക്കൊണ്ട് അവിടെയൊക്കെ ഓടിക്കളിക്കുന്നുണ്ടാവും!! തെരുവിലാകട്ടെ ഐസ്ക്രീംകാരനോ,  പച്ചക്കറിക്കാരനോ,  അല്ലെങ്കില്‍ പഴവണ്ടിക്കാരനോ ഒക്കെ,  മണിയടിച്ചുകൊണ്ട് പോകുന്നുണ്ടാവും. അപ്പോഴൊക്കെ പടിപ്പുരവാതില്‍ തുറന്നു പുറത്തേക്ക് എത്തിനോക്കുന്ന അമ്മമാരുടെ ചേലത്തുമ്പുകളില്‍ പിടിച്ചുകൊണ്ടു,  ആ കുഞ്ഞുങ്ങളും വിസ്മയം വിടരുന്ന കണ്ണുകളുമായി,  ഒപ്പമുണ്ടാവും!!<br /><br />ജോലിയില്ല എന്നൊരു വിഷമമൊഴിച്ചാല്‍,  തെരുവിലേക്ക് നോക്കിയിരുന്നാല്‍ സമയം പോകുന്നത് തീരെ അറിയില്ല. ജീവിതവും മരണവുമൊക്കെ,  നമുക്കിവിടെ പച്ചയായിതന്നെ കാണാം. ചിലപ്പോള്‍ അത് വാദ്യമേളങ്ങളുടെ അകമ്പടിയോടെ,  നൃത്തം ചെയ്തു നീങ്ങുന്ന ശവ ഘോഷയാത്രയുടെ രൂപത്തില്‍!! മറ്റു ചിലപ്പോള്‍ പുതിയതും പഴയതുമായ രാഗങ്ങളിലുള്ള സിനിമാപാട്ടുകളുടെ അകമ്പടിയോടെ,  ബാന്‍ഡ് മേളക്കാര്‍  നയിക്കുന്ന വിവാഹ ഘോഷയാത്രകളായി!!<br /><br />എതിര്‍ വശത്തെ കോമ്പൌണ്ടില്‍,  ഏറ്റവും വലതുവശത്തുള്ള വീട്ടില്‍ താമസിക്കുന്നത്, ഒരു തെലുങ്ക് കുടുംബമായിരുന്നു. ഭര്‍ത്താവും ഭാര്യയും ഒരു കൈക്കുഞ്ഞും അടങ്ങുന്ന,  ചെറു കുടുംബം. ഭര്‍ത്താവ് രാവിലെ സൈക്കിളില്‍ ജോലിക്ക് പോയിക്കഴിഞ്ഞാല്‍,  ആ സ്ത്രീയെ കുഞ്ഞുമായി തുണി നനക്കുന്നിടത്തും, വെള്ളം കുടങ്ങളില്‍ നിറയ്ക്കുന്നിടത്തുമൊക്കെ കാണാം. അധികം ആരോടും അടുപ്പമില്ലാത്ത ഒരു പ്രകൃതമായിരുന്നു ആ കുടുംബത്തിന്റേതെന്നു,  കുറച്ചു നാളുകളില്‍ തന്നെ എനിക്ക് ബോദ്ധ്യമായി.<br /><br />നാലുമണിക്കുള്ള ഒരു ചായ കുടിച്ചുകൊണ്ട് ബാല്‍ക്കണിയില്‍ ഇരിക്കുമ്പോഴാണ്,  അതിഥികളായി അവര്‍ എത്തുന്നത്!!  പടിപ്പുരയ്ക്ക് മുന്‍പിലായി നിര്‍ത്തിയ സൈക്കിള്‍ റിക്ഷയില്‍ നിന്നും ആദ്യം ഇറങ്ങിയത്,  അവളായിരുന്നു.  പതിനേഴിന്‍റെ പടിവാതിക്കല്‍ എത്തി നില്‍ക്കുന്ന,  ഇരുനിറത്തില്‍, വടിവൊത്ത ശരീരപ്രകൃതിയോടുകൂടിയ, പ്രസരിപ്പുള്ള ഒരു ദാവണിക്കാരി !!  വിടര്‍ന്ന വലിയ കണ്ണുകളും, ചെറിയ വായും,  ഉയര്‍ന്ന പുരികങ്ങളുമുള്ള, മൂക്കുത്തിയണിഞ്ഞ ആ  തെലുങ്കു സുന്ദരിയെ,  ഒറ്റ നോട്ടത്തില്‍ തന്നെ ആരും ഇഷ്ടപ്പെട്ടുപോകും!!  പിന്നെയുള്ളത് പത്തു വയസ്സുള്ള ഒരു ആണ്‍കുട്ടിയും, ഇവരുടെ അമ്മയാകാന്‍ സാധ്യതയുള്ള ഒരു തടിച്ച സ്ത്രീയും.  ഇതിനകം പടിപ്പുരവാതില്‍ തുറന്നെത്തിയ ഗൃഹനായികയോടൊപ്പം, കലപില സംസാരിച്ചുകൊണ്ട് അവരെല്ലാം അകത്തേക്ക് പോകുന്നത്, ഞാന്‍ കൌതുകത്തോടെ നോക്കിയിരുന്നു.<br /><br />ഏതാണ്ട് അഞ്ചു മിനിട്ടുകള്‍ കഴിഞ്ഞു കാണും,  ഒരു വീഴ്ചയുടെ ശബ്ദം കേട്ടാണ്,  ഞാന്‍ വീണ്ടും അങ്ങോട്ട്‌ നോക്കിയത്. ആ ബാലന്‍റെ പുറകെ, അവന്‍റെ കൈയിലുള്ള ഏതോ വാങ്ങിയെടുക്കാനായി പുറത്തേക്ക് ഓടി വന്ന സ്പീഡില്‍,  ആ മഞ്ഞ ദാവണിക്കാരി ആ പടിക്കെട്ടു കണ്ടില്ലെന്നു തോന്നുന്നു. ദാ കിടക്കുന്നു അവള്‍,  താഴെ, കമിഴ്ന്നടിച്ച്!! ആ കിടപ്പില്‍ നിന്ന് തല ഉയര്‍ത്തി നോക്കിയതോ,  എന്‍റെ മുഖത്തേക്കും!! ലജ്ജകൊണ്ട് ചുവന്നു തുടുത്ത മുഖവുമായി, അകത്തേക്ക് ഓടുന്ന അവളെ കാണാന്‍ അപ്പോള്‍ നല്ല ശേലായിരുന്നു!! എന്നെ അഭിമുഖീകരിക്കാനുള്ള പ്രയാസം കൊണ്ടായിരിക്കും, അന്ന് പിന്നെ അവളെ പുറത്തേക്കൊന്നും കണ്ടില്ല.<br /><br />അടുത്ത ദിവസം തുടങ്ങി,  ബാല്‍ക്കണിയിലെ എന്‍റെ ഇരിപ്പിന്‍റെ ദൈര്‍ഘ്യം കൂടി കൂടി വന്നു. കാരണം ആ സുന്ദരി തന്നെ!!  ആ വീട്ടിലെ ഗൃഹനാഥന്‍ രാവിലെ ജോലിക്കായി പോയിക്കഴിഞ്ഞാല്‍,  അവിടുത്തെ കുഞ്ഞിനേയും ഒക്കത്ത് വച്ചുകൊണ്ട് ആ തളത്തിലൊക്കെ ചുറ്റി നടക്കലാണ്,  അവളുടെ പണി. കൃത്യമായ ഇടവേളകളില്‍,  ആ ഭംഗിയുള്ള കണ്ണിണകള്‍ എന്നെ തേടിയെത്തുന്നത് ഒട്ടൊരു കൌതുകത്തോടെയാണ്, ആദ്യമൊക്കെ ഞാന്‍ നോക്കി നിന്നത്!! അവളെ പ്രകോപിപ്പിക്കാനായി മുഖം കൊണ്ട് ഞാന്‍ എന്തെങ്കിലും ഗോഷ്ടി കാണിച്ചാല്‍,  നാണത്തില്‍ പൊതിഞ്ഞ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അവള്‍ ഓടി അകത്തേക്ക് കയറും!! പിന്നെ കുറെയേറെ നേരത്തേക്ക് അവള്‍ പുറത്ത് ഇറങ്ങുകയില്ല.<br /><br />ദിവസം തോറുമുള്ള ഈ സന്തോഷാനുഭവങ്ങള്‍ക്കൊരു ഒരു ചെറു തടസ്സം സൃഷ്ടിച്ചു കൊണ്ട്,  എനിക്ക് ഒരു ജോലി ലഭിച്ചതും,  ഈ സമയത്ത് തന്നെയായിരുന്നു!! അവിടെയും അല്‍പ്പം ഭാഗ്യം,  എന്നോടൊപ്പം ഉണ്ടായിരുന്നു. എനിക്ക് ലഭിച്ച ജോലി,  ഷിഫ്റ്റ്‌ സംവിധാനത്തിലുള്ള ഒന്നായിരുന്നു.  അതുകാരണം അതിരാവിലെ പോയാല്‍, ഉച്ചയ്ക്ക് രണ്ടു മണിയോടെ തിരികെ എത്താം. ഇനി ഉച്ച കഴിഞ്ഞുള്ള ഡ്യൂട്ടി ആണെങ്കില്‍,  രാത്രി പത്തു മണിക്ക് തിരികെ വന്നാലും, പിറ്റേ ദിവസം ഉച്ചക്ക് ഒരു മണി വരെയുള്ള സമയം ഫ്രീ ആയിരിക്കും!!   ഈ ഒഴിവു സമയങ്ങളില്‍,  മറ്റെല്ലാവരും ജോലിക്ക് പോയിരിക്കും എന്നുള്ളതിനാല്‍,  ഞങ്ങളുടെ ഈ സല്ലാപം ആരുമറിയാതെ തുടരാന്‍ എളുപ്പമായിരുന്നു!! . നമ്മളെ ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന, നമ്മുടെ വരവിനായി കാത്തിരിക്കുന്ന ഒരു പെണ്‍കുട്ടി,  ഇനി അവള്‍ ഏതു ഭാഷക്കാരിയോ, ജാതിക്കാരിയോ തന്നെ ആകട്ടെ, തൊട്ട് അപ്പുറത്തെ ചുമരിനുള്ളില്‍ ഉണ്ട് എന്നുള്ള ചിന്ത തന്നെ മതിയല്ലോ,  ആ പ്രായത്തിലുള്ള ഒരു സാധാരണ ചെറുപ്പക്കാരന്‍റെ ദിവസങ്ങളെ വര്‍ണ്ണാഭമാക്കാന്‍!!  ജീവിതത്തില്‍ ഞാന്‍ ഏറ്റവും അധികം സന്തോഷിച്ചിരുന്ന നാളുകളായിരുന്നു അവ!! <br /><br />'കമലു ', അതായിരുന്നു അവളുടെ പേരെന്നു ഞാന്‍ ഇതിനോടകം മനസ്സിലാക്കിയിരുന്നു!!   പരസ്പരമുള്ള നോട്ടങ്ങളും,  അംഗവിക്ഷേപങ്ങളും, മന്ദഹാസങ്ങളുമൊഴിച്ചാല്‍,  ഞങ്ങളുടെ സൗഹൃദം തുലോം ശുഷ്ക്കമായിരുന്നു.  കാരണം, ആ വലിയ തളത്തിനുള്ളില്‍ നിന്നും,  അവള്‍ തനിയെ ഒരിക്കല്‍ പോലും തെരുവിലേക്ക് വന്നിട്ടില്ല. അഥവാ വന്നാല്‍ തന്നെ,  കൂടെ ആരെങ്കിലും വലിയവര്‍,  ഒപ്പമുണ്ടാവും. ഇനി അതുമല്ല,  ഈ കടമ്പകള്‍ എല്ലാം കടന്നു ഒന്നു കണ്ടുമുട്ടിയാല്‍ തന്നെ,  അവളുടെ തെലുങ്ക് ഭാഷ, വില്ലന്‍റെ രൂപത്തില്‍ ഞങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ മൌനരാഗം മൂളുന്നുണ്ടാവും!!!!</span><br />
754. <span style="font-size: small;"><br /></span>
755. <span style="font-size: small;">എങ്കിലും ഈവക നൂലാമാലകളൊന്നും തന്നെ, അവള്‍ക്കു എന്നോടും എനിക്ക് തിരിച്ചവളോടുമുള്ള ഇഷ്ടം പ്രകടിപ്പിക്കുന്നതിന് ഒരിക്കലും, തടസ്സം സൃഷ്ടിച്ചിരുന്നില്ല. ഞാന്‍ ജോലി കഴിഞ്ഞു എത്തുന്ന സമയം,  കുട്ടിയേയും ഒക്കത്ത് വച്ചുകൊണ്ടുള്ള പടിവാതുക്കലെ അവളുടെ കാത്തു നില്‍പ്പ് തന്നെ,  അക്ഷരാര്‍ഥത്തില്‍ എന്‍റെ മനസ്സിനെ കോരിത്തരിപ്പിച്ചിരുന്നു!!  ഇതാ, എവിടെ നിന്നോ, എന്തിനായോ, എപ്പോഴോ കടന്നു വന്ന ഒരു പെണ്‍കുട്ടി!! അതും ഒരു അന്യ ഭാഷക്കാരി!! ആകസ്മീകമായി കണ്ടുമുട്ടിയ ഒരു ചെറുപ്പക്കാരനെ,  ജാതിയുടെയും, മതത്തിന്‍റെയും, ഭാഷയുടെയും അതിരുകളൊന്നും തന്നെ വക വയ്ക്കാതെ,  എന്തുകൊണ്ടോ  ഇഷ്ടപ്പെടാന്‍ തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു!! പക്വതയില്ലാത്ത കൌമാരത്തിന്‍റെ വികൃതിയാകാം ഇതൊക്കെ, എന്ന് പറഞ്ഞു, വേണമെങ്കില്‍  മുഖം തിരിച്ചു നില്‍ക്കാം. ഇവളിലും അഴകേറിയ എത്രയോ കുട്ടികളെ, ദിവസവും കാണാറുണ്ട്‌?? പിന്നെ ഇവളോട് മാത്രം എന്തുകൊണ്ട്, മറ്റാരോടും തോന്നാത്ത ഈ ഇഷ്ടം??  ഇവളെ കാണുമ്പോള്‍ മാത്രം എന്തേ മനസ്സും ശരീരവും സന്തോഷത്തിന്‍റെ പെരുമ്പറ മുഴക്കാന്‍ വെമ്പുന്നു??  ഏറെ നേരം അവളെ കാണാതിരിക്കുമ്പോള്‍,  മനസ്സ് എന്തേ ആധിയിലും ഉദ്വേഗത്തിലും വിങ്ങാന്‍ തുടങ്ങുന്നു?? എന്തോ,  ഇവയ്ക്കൊന്നും ശരിയായ ഒരു ഉത്തരം അന്നൊന്നും എനിക്കും ഇല്ലായിരുന്നു എങ്കിലും, വെറുമൊരു കൌതുകത്തിനുമപ്പുറം, എപ്പോഴോ മുതല്‍,  ഞാനും അവളെ ആത്മാര്‍ഥമായി സ്നേഹിച്ചു തുടങ്ങി, എന്നുള്ളത്, നിഷേധിക്കാനാവാത്ത ഒരു യാഥാര്‍ത്യമായിക്കഴിഞ്ഞു എന്ന് എനിക്കും ബോദ്ധ്യമായി!!</span><br />
756. <span style="font-size: small;"><br />രണ്ടു മാസങ്ങള്‍ കടന്നു പോയത് എത്ര വേഗത്തിലായിരുന്നു!!  ഒപ്പം ആ സന്തോഷാനുഭവങ്ങളുടെ മുഹൂര്‍ത്തങ്ങളും!!  ഞങ്ങളുടെ ഇടയില്‍ വളര്‍ന്നു വന്ന ഇഷ്ടം, ഒരു നേരം പോലും അന്യോന്യം കാണാതിരിക്കാന്‍ സാധിക്കാത്ത ഒരു അവസ്ഥയിലേക്ക് കടന്നിരുന്നു!!  ഈ നിരുപദ്രവങ്ങളായ ഇഷ്ടം പങ്കു വയ്ക്കലുകള്‍, മറ്റാരുടെയെങ്കിലും ദൃഷ്ടിയില്‍ പെടുന്നുണ്ടോ എന്ന് പോലും, ശ്രദ്ധിക്കാതെ  കടന്നു പോയ നാളുകള്‍!!</span><br />
757. <span style="font-size: small;"><br /></span>
758. <span style="font-size: small;"> അന്ന് എനിക്ക് രാവിലെയുള്ള ഷിഫ്റ്റായിരുന്നതിനാല്‍,  വെളുപ്പിനെ അഞ്ചുമണിക്ക് തന്നെ ഞാന്‍ ജോലി സ്ഥലത്തേക്ക് പുറപ്പെട്ടിരുന്നു. തിരികെ രണ്ടു മണിയോടെ വീട്ടിലെത്തുമ്പോള്‍,  പതിവ് പോലെ അവളെയും കുഞ്ഞിനേയും അന്ന് പടിവാതിക്കല്‍ കാണാനില്ലായിരുന്നു. മുകളില്‍ കയറി ബാല്‍ക്കണിയില്‍ നിന്നും അവളുടെ വീട്ടിലേക്കു നോക്കിയപ്പോള്‍, കതകും ജനലുമൊക്കെ അടഞ്ഞു കിടക്കുന്നു.  എന്‍റെ ഉള്ളൊന്നു കാളി. പെട്ടെന്ന് തന്നെ ഞാന്‍ ആശ്വസിച്ചു, വല്ല ഷോപ്പിങ്ങിനും എല്ലാവര്‍ക്കുമൊപ്പം അവളും പോയിക്കാണും!! നല്ല ക്ഷീണം ഉണ്ടായിരുന്നതിനാല്‍,  ഒന്ന് മയങ്ങാനായി ഞാന്‍ റൂമിലേക്ക്‌ നടന്നു.<br /><br />അഞ്ചു മണിക്ക് എഴുന്നേറ്റ ഞാന്‍, ചായക്കാരന്‍ പയ്യന്‍ പതിവായി ആ സമയത്ത് കൊണ്ടുതരുന്ന ചായയുമായി, ബാല്‍ക്കണിയില്‍ ഇരുപ്പുറപ്പിച്ചു. ആവൂ, ഇപ്പോള്‍ കതകും ജനലുമൊക്കെ തുറന്നു കിടപ്പുണ്ട്. ആശ്വാസമായി! ഞാന്‍ ചായ മെല്ലെ കുടിച്ചുകൊണ്ട് അവള്‍ക്കായി കാത്തിരുന്നു. അര മണിക്കൂര്‍ നേരത്തെ കാത്തിരിപ്പിനൊടുവിലും, അവിടുത്തെ സ്ത്രീയെയും കുട്ടിയേയും പല തവണ കണ്ടെങ്കിലും, അവളെ മാത്രം കാണാതായപ്പോള്‍, മനസ്സില്‍ വീണ്ടും ആപല്‍ശങ്കകള്‍ ഉരുണ്ടു കൂടാന്‍ തുടങ്ങി!! <br /><br />മനസ്സില്‍ ഒരു കൊള്ളിയാന്‍ മിന്നിയത് അപ്പോഴാണ്‌. കൂടെ ഇടിവെട്ട് പോലെ ആ യാഥാര്‍ത്യവും!! അവധിക്കാലം കഴിഞ്ഞതോടെ അവള്‍ തിരികെ അവളുടെ സ്വന്ത നാട്ടിലേക്ക് പോയിക്കാണുമോ??  മനസ്സിനെ തളര്‍ത്തിയ ആ ചിന്തയോടൊപ്പം പേരറിയാത്തൊരു നൊമ്പരം ഉള്ളിലെവിടെയോ ശക്തമാകാന്‍ തുടങ്ങിയതും,  അപ്പോഴായിരുന്നു!! <br /><br />"എന്‍റെ സാറേ, അപ്പുറത്തുണ്ടായിരുന്ന ആ വിരുന്നുകാരൊക്കെ,  ഇന്ന് രാവിലെ തന്നെ കെട്ടിപ്പെറുക്കി പോയല്ലോ. പോകുന്ന സമയം വരെ ആ പെണ്ണ് ഇങ്ങോട്ട് തന്നെ നോക്കി അവിടെയെല്ലാം നടക്കുന്നതു ഞാന്‍ കണ്ടിരുന്നു."<br /><br />ചായക്കാരന്‍ പയ്യന്‍ അടുത്തു വന്നതും പറഞ്ഞതും ഒന്നും,  ഞാന്‍ അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല.  എന്‍റെ മുഖത്ത് തന്നെ നോക്കിക്കൊണ്ട് വീണ്ടും അവന്‍ അത് പറയുമ്പോള്‍,  അവന്‍റെ ദൃഷ്ടികളെ നേരിടാനാവാതെ, ഞാന്‍ വേറെ എവിടെയോ നോക്കുന്നതായി ഭാവിച്ചു.<br /><br />"സാറിനവളെ ഇഷ്ടമായിരുന്നു, ഒരുപാട്,  ഇല്ലേ സാര്‍? അവള്‍ക്കു സാറിനോടും അങ്ങനെ തന്നെയായിരുന്നു എന്ന് എനിക്ക് അറിയാമായിരുന്നു..."<br /><br />അവന്‍റെ പതിഞ്ഞ ശബ്ദത്തില്‍ സങ്കടം നിറഞ്ഞു നിന്നിരുന്നു.  ഒന്നും പറയാനാവാതെ,  അവനു മുഖം കൊടുക്കാതെ,  ഞാന്‍ മെല്ലെ എഴുന്നേറ്റു പോയി എന്‍റെ കിടക്കയിലേക്ക് വീണു.....ആ കുറഞ്ഞ സമയം കൊണ്ട് തന്നെ അവള്‍ എനിക്ക് എത്രമാത്രം പ്രിയപ്പെട്ടവളായി തീര്‍ന്നിരുന്നു എന്ന്,  എനിക്ക് അപ്പോഴാണ്‌ തികച്ചും ബോധ്യമായത്!! ഇത്ര വേഗത്തില്‍ ഈ വേര്‍പാട് സംഭവിക്കുമെന്ന്, ഞങ്ങള്‍ രണ്ടാളും ഒരിക്കല്‍ പോലും ചിന്തിച്ചിരുന്നില്ലല്ലോ എന്നോര്‍ത്തപ്പോള്‍, എന്റെ സങ്കടം ഇരട്ടിയായി. ഉറക്കം അരികില്‍ എത്താന്‍ മടിച്ചുനിന്ന ആ രാത്രിയും തുടര്‍ന്നുള്ള രാത്രികളും, എന്‍റെ വിങ്ങുന്ന  മനസ്സ് അവളുടെ സാമീപ്യത്തിനു വേണ്ടി, നിശബ്ദമായി കേണുകൊണ്ടിരുന്നു.....<br /><br />ഞാന്‍ പിന്നെ  അധികകാലം ആ വീട്ടില്‍ തുടര്‍ന്നില്ല. തുടരാന്‍ എനിക്ക് സാധിച്ചില്ല എന്ന് പറയുന്നതു തന്നെയായിരുന്നു സത്യം. കമലുവിന്റെ പാദസരങ്ങളുടെ കിലുക്കങ്ങളില്ലാത്ത,  നിശ്ശബ്ദത തളംകെട്ടി നിന്നിരുന്ന ആ നടുത്തളം കാണുന്നതുതന്നെ,  പിന്നെ പിന്നെ എനിക്ക് വിഷമമായി.  അത്ര മാത്രം ആ പെണ്‍കുട്ടിയുടെ പെട്ടെന്നുള്ള വിടവാങ്ങല്‍, എന്‍റെ മനസ്സിന്  താങ്ങാവുന്നതിലും അധികം നൊമ്പരം, ആ നാളുകളില്‍ തന്നുകൊണ്ടിരുന്നു!! അണ്ണാനഗറിലുള്ള കമ്പനിയുടെ താമസ സ്ഥലത്തേക്ക് വൈകാതെ ഞാന്‍ പടിയിറങ്ങുമ്പോഴും, എതിര്‍വശത്തെ പടിവാതിക്കല്‍ കുട്ടിയേയും ഒക്കത്ത് വച്ചു എന്നെ കാത്തു നിന്നിരുന്ന എന്‍റെ കമലുവിന്റെ മുഖമായിരുന്നു, മനസ്സ് മുഴുവനും.... സ്വപ്നങ്ങള്‍ ഉറങ്ങുന്ന  കണ്ണുകളില്‍, ഒരു കടലോളം സ്നേഹം ഒളിപ്പിച്ചു വച്ചിരുന്ന, ഗ്രാമീണ നിഷ്കളങ്കതയുടെ  മുഖം........  <br /><br />"യാത്രക്കാരുടെ ശ്രദ്ധയ്ക്ക്........,  ഒമാന്‍ എയറിന്‍റെ വിമാനത്തില്‍ കൊച്ചിയിലേക്ക് പുറപ്പെടാനുള്ള യാത്രക്കാര്‍,  ദയവായി ബോര്‍ഡിംഗ് പാസ്സുകളുമായി, വിമാനത്തിനകത്തേക്ക് പ്രവേശിക്കാന്‍ തയ്യാറാവുക......." <br /><br />ഉച്ചഭാഷിണിയില്‍ നിന്നുയര്‍ന്ന ശബ്ദം,  ചിന്തകളുടെ ലോകത്തുനിന്നും നിന്നും ഒരു ഞെട്ടലോടെ എന്നെ  ഉണര്‍ത്തി.  ഞാന്‍ സാവധാനം ലാപ്ടോപും ബാഗും എടുത്തു,  ഇതിനോടകം രൂപം കൊണ്ടിരുന്ന നീളമേറിയ ക്യുവിന്‍റെ ഒരറ്റത്തേക്ക്, മെല്ലെ നടക്കാന്‍ തുടങ്ങിയിരുന്നു.......</span></div>
759. </content><link rel='replies' type='application/atom+xml' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/feeds/9031549881319975256/comments/default' title='Post Comments'/><link rel='replies' type='text/html' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/2013/04/blog-post.html#comment-form' title='11 Comments'/><link rel='edit' type='application/atom+xml' href='http://www.blogger.com/feeds/1827382314235360705/posts/default/9031549881319975256'/><link rel='self' type='application/atom+xml' href='http://www.blogger.com/feeds/1827382314235360705/posts/default/9031549881319975256'/><link rel='alternate' type='text/html' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/2013/04/blog-post.html' title='ഹബീബുള്ള തെരുവിലെ പ്രണയ നാളുകള്‍!!!!'/><author><name>മോഹന്‍ കരയത്ത്</name><uri>http://www.blogger.com/profile/02117302031000036722</uri><email>noreply@blogger.com</email><gd:image rel='http://schemas.google.com/g/2005#thumbnail' width='32' height='30' src='//blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRhGPJRC8qxa3BFKnV07DPtpyrZgPGs_SSpIxZTXfwIdvtciBvqIS_kFCIcJErsVxd2vAa2kFN38Pn-LWQJoN9KPUl5w4hAP918U63aDQ2E5jnKgFrZ5ZJ_UrYNq_exg/s220/DSC_1739.JPG'/></author><thr:total>11</thr:total></entry><entry><id>tag:blogger.com,1999:blog-1827382314235360705.post-6652434856358662418</id><published>2013-03-26T21:04:00.000-07:00</published><updated>2014-11-04T07:27:52.444-08:00</updated><title type='text'>സുകുമാരിയമ്മ...ഓര്‍മ്മകളിലൂടെ....</title><content type='html'>&lt;div dir=&quot;ltr&quot; style=&quot;text-align: left;&quot; trbidi=&quot;on&quot;&gt;
760. <span style="font-size: small;"><br /></span>
761. <span style="font-size: small;"><br /></span>
762. <span style="font-size: small;">വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു മുന്‍പ്,  ചെന്നൈ വിമാനത്താവളത്തിനടുത്തുള്ള നങ്കനല്ലൂര്‍ എന്ന ചെറിയൊരു പ്രാന്ത പ്രദേശം!! അവിടെ ഞങ്ങള്‍ ഒരു ചെറിയ മലയാളീ സമാജം ഉണ്ടാക്കിയെടുത്തപ്പോള്‍, അതിന്റെ ഉല്‍ഘാടനത്തിനായി ക്ഷണിച്ചു കൊണ്ടുവന്നത്, അന്ന് സിനിമയില്‍ തിളങ്ങി നിന്നിരുന്ന സുകുമാരിയമ്മയെയും,  ടി.കെ. ബാലചന്രന്‍ മാഷിനേയുമായിരുന്നു.  ഇവരേ വിളിച്ചുകൊണ്ടുവരാനായി വേറൊരു ഭാരവാഹിയാണ് പോയിരുന്നത് എങ്കിലും, പരിപാടി കഴിഞ്ഞു ഇവരേ രണ്ടുപേരെയും തിരികെ അവരവരുടെ വീടുകളില്‍ എത്തിക്കേണ്ട ദൌത്യം, എനിക്കായിരുന്നു.<br /><br />പരിപാടി വന്‍ വിജയമായിരുന്നു. ബാലചന്ദ്രന്‍ മാഷിന്റെതായിരുന്നു ഉല്‍ഘാടന പ്രസംഗം. സുകുമാരിയമ്മ നാട മുറിക്കുക മാത്രമായിരുന്നു ചെയ്തത് എങ്കിലും, ആ ഹൃസ്വനിമിഷങ്ങള്‍ കൊണ്ടു തന്നെ അവര്‍ ഞങ്ങളുടെ എല്ലാവരുടെയും ഹൃദയം കവര്‍ന്നു. അതുവരെ സിനിമാക്കാരെപ്പറ്റിയുണ്ടായിരുന്ന എന്‍റെ മനോഭാവത്തിലും വലിയ മാറ്റം ഉണ്ടായി!!<br /><br />തിരികെ കാറില്‍ ഞാന്‍ ഇരുവരുമായി പോകുമ്പോള്‍, സുകുമാരിയമ്മ എന്നോട് വളരെ കാര്യമായി എന്നെയും കുടുംബത്തെയുമൊക്കെപ്പറ്റി ചോദിച്ചത്, ഇന്നും ഞാന്‍ സന്തോഷത്തോടെ ഓര്‍ക്കുന്നു. ഒരു ജാടകളുമില്ലാത്ത ആ വലിയ കലാകാരിയുടെ പെരുമാറ്റം എന്നെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തി!! പുറകില്‍ ഇരുന്നുള്ള അവരുടെ സിനിമ സംബന്ധിയായ സംഭാഷണങ്ങളില്‍ അന്യനായ എന്നെയും,  അവര്‍ പങ്കാളിയാക്കിയിരുന്നു. അന്നുമുതല്‍ എനിക്ക് അവരോടുണ്ടായിരുന്ന ആദരവ്, ഇന്നും ഞാന്‍ അതുപോലെ കാത്തു സൂക്ഷിക്കുന്നു.<br /><br />അതിനു ശേഷം എത്രയെത്ര സിനിമകളില്‍,  എത്രയെത്ര ഭാഷകളില്‍,  വൈവിധ്യമുള്ള വേഷങ്ങള്‍!! മലയാള സിനിമയുടെ ചരിത്രത്തില്‍,  സുവര്‍ണ രേഖകളില്‍ എഴുതി ചേര്‍ക്കേണ്ടതായ ഒരു വ്യക്തിത്വം!!<br /><br />മലയാള സിനിമ എന്നെന്നും ഓര്‍മ്മകളില്‍ സൂക്ഷിക്കാനൊരുങ്ങുന്ന ആ വലിയ കലാകാരിക്ക്, ആദരാഞ്ജലികള്‍ നേരട്ടെ.....</span></div>
763. </content><link rel='replies' type='application/atom+xml' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/feeds/6652434856358662418/comments/default' title='Post Comments'/><link rel='replies' type='text/html' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/2013/03/blog-post_26.html#comment-form' title='9 Comments'/><link rel='edit' type='application/atom+xml' href='http://www.blogger.com/feeds/1827382314235360705/posts/default/6652434856358662418'/><link rel='self' type='application/atom+xml' href='http://www.blogger.com/feeds/1827382314235360705/posts/default/6652434856358662418'/><link rel='alternate' type='text/html' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/2013/03/blog-post_26.html' title='സുകുമാരിയമ്മ...ഓര്‍മ്മകളിലൂടെ....'/><author><name>മോഹന്‍ കരയത്ത്</name><uri>http://www.blogger.com/profile/02117302031000036722</uri><email>noreply@blogger.com</email><gd:image rel='http://schemas.google.com/g/2005#thumbnail' width='32' height='30' src='//blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRhGPJRC8qxa3BFKnV07DPtpyrZgPGs_SSpIxZTXfwIdvtciBvqIS_kFCIcJErsVxd2vAa2kFN38Pn-LWQJoN9KPUl5w4hAP918U63aDQ2E5jnKgFrZ5ZJ_UrYNq_exg/s220/DSC_1739.JPG'/></author><thr:total>9</thr:total></entry><entry><id>tag:blogger.com,1999:blog-1827382314235360705.post-7035476521436432830</id><published>2013-03-05T20:09:00.001-08:00</published><updated>2014-11-04T07:28:52.682-08:00</updated><title type='text'>സംഭ്രാന്തി പരത്തിയ ചില നിമിഷങ്ങളിലൂടെ.....</title><content type='html'>&lt;div dir=&quot;ltr&quot; style=&quot;text-align: left;&quot; trbidi=&quot;on&quot;&gt;
764. <br />
765. <br />
766. വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു മുന്‍പുള്ള ഒരു ഈദ് അവധിക്കാലം. നാലഞ്ചു ദിവസം ഒന്നിച്ച് അവധി കിട്ടിയപ്പോള്‍ ദോഹയിലുള്ള എന്റെ ഭാര്യയുടെ ഒരു ബന്ധുവും കുടുംബവും, ഞങ്ങളെ ദോഹ കാണാനായി അങ്ങോട്ടേക്ക് ക്ഷണിച്ചു. ഒരുക്കങ്ങളെല്ലാം പൂര്‍ത്തിയാക്കി  ഒരു വ്യാഴാഴ്ച രാവിലെയാണ്, ഞാന്‍ ഭാര്യയും മകനുമൊത്ത് ദുബായ് എയര്‍പോര്‍ട്ടില്‍ നിന്നും യാത്ര തിരിച്ചത്.<br />
767. <br />
768. ദുബായ്  ദോഹ യാത്രയുടെ കൌതുകമുള്ള ഒരു പ്രത്യേകത എന്താണെന്ന് വച്ചാല്‍, ദുബായ്‌ എയര്‍പോര്‍ട്ടില്‍  നിന്നും നമ്മള്‍ ഏതു സമയത്ത് യാത്ര തിരിച്ചാലും, ദോഹ എയര്‍പോര്‍ട്ടില്‍ ഇറങ്ങുമ്പോള്‍, അവിടുത്തെ സമയവും, നമ്മള്‍ യാത്ര തിരിച്ചപ്പോഴുള്ള  അതേ സമയം തന്നെ  ആയിരിക്കും!! അന്തര്‍ ദേശീയ സമയ മേഖലകളിലുള്ള സമയ വ്യത്യാസവും, ദുബായ് ദോഹ പറക്കലിനെടുക്കുന്ന സമയ ദൈര്‍ഘ്യവും കൂടി ചേരുമ്പോഴാണ്, ഈ അത്ഭുതം സംഭവിക്കുന്നത്!! എന്നാല്‍ മടക്ക യാത്രയിലാവട്ടെ, ദുബായില്‍ നമ്മള്‍ ഇറങ്ങുമ്പോഴേക്കും, ദുബായ് ഘടികാരങ്ങള്‍ രണ്ടു മണിക്കൂര്‍ മുന്‍പിലായി തന്നെ  ഓടുന്നുണ്ടാവും!!<br />
769. <br />
770. വിമാനത്താവളത്തില്‍ സ്വീകരിക്കാനെത്തിയ ഡോക്ടര്‍ കുടുംബത്തോടൊപ്പം, ഞങ്ങള്‍ അവരുടെ വീട്ടിലേക്കു പോയി.  ഊണിനും വിശ്രമത്തിനും ശേഷം,  ഡോക്ടര്‍ ഞങ്ങള്‍ എല്ലാവരേയും ദോഹാ നഗരത്തിന്‍റെ വിസ്മയ കാഴ്ച്ചകള്‍ക്ക് നടുവില്‍ വിട്ടിട്ട്, തന്‍റെ ക്ലിനിക്കിലേക്ക് യാത്രയായി. അവിടുത്തെ ഓരോ ദൃശ്യങ്ങള്‍ ആസ്വദിക്കുമ്പോഴും ഞങ്ങളിലെ ദുബായ് മനസ്സുകള്‍, ആ രണ്ടു നഗരങ്ങള്‍ തമ്മിലുള്ള ഒരു താരതമ്യ പഠനത്തിലായിരുന്നു എന്നുള്ളതായിരുന്നു വാസ്തവം!! ഒന്‍പതു മണിക്ക് ശേഷമുള്ള നഗരക്കാഴ്ച്ചകളില്‍, ഡോക്ടറും ഞങ്ങളോടൊപ്പം പങ്കു ചേര്‍ന്നു. <br />
771. <br />
772. അടുത്ത ദിവസത്തെ ഞങ്ങള്‍ക്കെല്ലാവര്‍ക്കുമുള്ള  ഉച്ച ഭക്ഷണം വര്‍ഷങ്ങളായി ദോഹാ നിവാസികളായ ഒരു പുരാതന  മലയാളി കുടുംബത്തോടൊപ്പം ആയിരുന്നു. ഡോക്ടറുടെ കുട്ടികളെ വീട്ടു കാവല്‍ ഏല്‍പ്പിച്ചതിനു ശേഷം, ഡോക്ടര്‍ കുടുംബത്തോടൊപ്പം ഞങ്ങള്‍ ആ വീട്ടില്‍ കൃത്യ സമയത്ത് തന്നെ എത്തിച്ചേര്‍ന്നു.  അന്യോന്യം വിശേഷങ്ങള്‍ പങ്കു വച്ചു, വിഭവ സമൃദ്ധമായ ഭക്ഷണവും കഴിച്ചു ഞങ്ങള്‍ അവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങുമ്പോള്‍, ഏകദേശം രണ്ടു രണ്ടര മണിയായിരുന്നു. മൂന്നാമത്തെ നിലയിലായിരുന്ന ആ പഴക്കമുള്ള വീടിന്റെ പ്രധാന വാതിലിനു മുന്‍പില്‍ തന്നെയായിരുന്നു ലിഫ്റ്റ്‌. അതുകൊണ്ട് തന്നെ ലിഫ്റ്റിന്റെ വാതില്‍ അടയുന്ന സമയം വരെയും, അവരെല്ലാവരും  ഞങ്ങളെ യാത്രയയക്കാനായി, വാതിലിനു മുമ്പിലുണ്ടായിരുന്നു.<br />
773. <br />
774. പഴക്കം ചെന്ന ഇടുങ്ങിയ ആ ലിഫ്റ്റിന്‍റെ മരപ്പാളികള്‍ ഇരു വശങ്ങളില്‍ നിന്നും സാവധാനം ചേര്‍ന്നടയുന്നത് നോക്കി നിന്നിരുന്ന ഞങ്ങള്‍ അഞ്ചു പേരും,  സന്തോഷത്തിലായിരുന്നു.  ആഢൃത്തം നിറഞ്ഞു നിന്നിരുന്ന ആ കുടുംബത്തെ പരിചയപ്പെടാനും, അവര്‍ ഒരുക്കിത്തന്ന രുചികരമായ ഭക്ഷണം ആസ്വദിക്കാനും കഴിഞ്ഞതിലുമുള്ള സംതൃപ്തി ഞങ്ങള്‍ അന്യോന്യം പങ്കു വച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന അതേ സന്ദര്‍ഭത്തിലാണ്,  ഒരു ഇരമ്പലോടെ ആ ലിഫ്റ്റിന്റെ താഴേക്കുള്ള ചലനം നിലച്ചത്!!<br />
775. <br />
776. അതുവരെ ശബ്ദ മുഖരിതമായിരുന്ന ലിഫ്റ്റിനകം, മുകളിലുള്ള, കാലപ്പഴക്കത്താല്‍ ചലന ശേഷി തീരെ പരുങ്ങലിലായ ഒരു പങ്കയുടെ കരകര ശബ്ദമൊഴിച്ചാല്‍, പാടേ നിശബ്ദതയിലാണ്ടു. ലിഫ്റ്റിലെ പഴയ ബള്‍ബിന്റെ അരണ്ട വെളിച്ചത്തില്‍, ഭിത്തിയില്‍ ചാരി നിന്നിരുന്ന  എല്ലാ മുഖങ്ങളിലും,  പരിഭ്രാന്തിയുടെ നേര്‍ത്ത ഭാവങ്ങള്‍ ഇഴഞ്ഞെത്തുന്നത് ഞാന്‍ ഒരല്‍പ്പം ആശങ്കയോടെയാണ് നോക്കി നിന്നത്!!<br />
777. <br />
778. നിന്നിടത്തു നിന്നും ചലിക്കാന്‍ പോലും മറന്നു പോയ ഏതാനും നിമിഷങ്ങള്‍!! പിന്നെ പിന്നെ ആ യാഥാര്‍ത്ഥ്യം എല്ലാവരുടെയും മനസ്സുകള്‍ക്കുള്ളിലേക്ക് അരിച്ചിറങ്ങി,  അതേ, നമ്മളെല്ലാവരും ഇതിനകത്ത് കുടുങ്ങിയിരിക്കുന്നു!!  ഇതിനകം സമനില വീണ്ടെടുത്തിരുന്ന ഡോക്ടറുടെയും എന്റെയും കൈവിരലുകള്‍, ആ ലിഫ്റ്റിന്റെ സ്വിച്ച് ബോര്‍ഡിലെ എല്ലാ ബട്ടനുകളിലൂടെയും നിരവധി തവണ കയറി ഇറങ്ങിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു!! ഒരു ചലനവുമില്ലാതെ ലിഫ്റ്റ്‌ ഒരേ നില്‍പ്പാണ്!!<br />
779. <br />
780. അപ്പോഴാണ്‌ മൊബൈല്‍ഫോണുകളെപ്പറ്റി ഓര്‍മ്മ വന്നത്.  എന്നാല്‍ ദുബായ് സിം കാര്‍ഡ് മാത്രം ഉണ്ടായിരുന്നതിനാല്‍, ദുബായില്‍ നിന്നുള്ള ഞങ്ങള്‍ ആരും തന്നെ ഫോണുകള്‍ കയ്യിലെടുത്തിരുന്നില്ല.  ഇനി ഒരേ ആശ്രയം ഡോക്ടറുടെ മൊബൈല്‍ ആണ്.  അപ്പോഴാണ്‌ ഡോക്ടര്‍ ആ ഞെട്ടിക്കുന്ന സത്യം വിളിച്ചു പറഞ്ഞത്. അദ്ദേഹം മൊബൈല്‍ താഴെ പാര്‍ക്ക് ചെയ്തിരിക്കുന്ന കാറിനുള്ളില്‍ തന്നെ വച്ചിട്ടാണ് വന്നിരിക്കുന്നതെന്ന്!!<br />
781. <br />
782. സമയം കടന്നു പോയിക്കൊണ്ടിരുന്നു. ഞങ്ങള്‍ മാറി മാറി അലമുറയിട്ടു വെളിയിലുള്ള ആരുടെയെങ്കിലും ശ്രദ്ധ ആകര്‍ഷിക്കാനായി ശ്രമിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. കൂട്ടത്തില്‍ ലിഫ്റ്റിന്റെ കതകില്‍ ആഞ്ഞു ഇടിക്കുന്നുമുണ്ട്. എന്നാല്‍ എന്തുകൊണ്ടോ  ഈ ശബ്ദ കോലാഹലങ്ങളൊന്നും വെളിയിലുള്ള ആരും കേള്‍ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല!! ഒന്നാമത് അന്നൊരു വെള്ളിയാഴ്ച ദിവസം!!  അവധിയായതിനാല്‍ മിക്കവാറും എല്ലാവരും  ഉച്ചഊണ് കഴിഞ്ഞു വിശ്രമിക്കുന്ന സമയം!!  താമസക്കാര്‍ അധികമില്ലാത്ത മൂന്നു നില ഫ്ലാറ്റ്‌ ആയതിനാല്‍ ആളുകളുടെ പോക്കുവരവും കുറവ്. അതിനാലൊക്കെ പുറത്തുനിന്നും സഹായം ലഭിക്കാനുള്ള സാദ്ധ്യത കുറവാണെന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായി.<br />
783. <br />
784. ലിഫ്റ്റിനകത്തെ കാഴ്ചകള്‍ ഇപ്പോള്‍ അത്ര സുഖമുള്ളതായിരുന്നില്ലെന്നു ഞാന്‍ കണ്ടു. ഡോക്ടറുടെ ഭാര്യ കുട്ടികളുടെ പേരുകള്‍ ഉച്ചരിച്ചുകൊണ്ട് കരയാന്‍ തുടങ്ങിയിരുന്നു. എന്റെ ഭാര്യയുടെ മുഖത്തിലും ഭീതി തളം കെട്ടി നില്‍ക്കുന്നു. കണ്ണുകള്‍ ഇപ്പോള്‍ തുളുമ്പി വീഴും എന്നുള്ള നിലയില്‍, എന്നെ നോക്കുന്നു. എന്റെ മകന്‍ തികച്ചും മൂകനായി ചലനമറ്റ് ഭിത്തിയില്‍ ചാരി നില്‍ക്കുന്നു. ഇതിനകം സ്വിച്ച് ബോര്‍ഡിലെ വിരലുകളുടെ അഭ്യാസം അവസാനിപ്പിച്ച ഡോക്ടറുടെ മുഖത്തിലും ഒരുതരം  നിരാശയും നിസ്സഹായതയും നിഴല്‍ വിരിച്ചിരിക്കുന്നു!!<br />
785. <br />
786. പൊതുവേ  ഭയമുളവാക്കുന്ന രണ്ടു സന്ദര്‍ഭങ്ങളാണ് ജീവിതത്തില്‍ എനിക്ക് അഭിമുഖീകരിക്കേണ്ടി വന്നിട്ടുള്ളത്.  ഒന്ന് ഉയരങ്ങളെപ്പറ്റിയുള്ള ഭയം!! ജോലിയുടെ ഭാഗമായാല്‍ പോലും ഒരുപാട് ഉയരമുള്ള സ്ഥലങ്ങളിലെ ജോലികള്‍ ഞാന്‍ സാധാരണ ഒഴിവാക്കുകയാണ് പതിവ്!! ഇനി മറ്റൊന്ന്, ലിഫ്റ്റ്‌ പോലെയുള്ള ഇടുങ്ങിയ അടച്ചുപൂടിയ സ്ഥലങ്ങളില്‍ ഏറെ നേരം നില്‍ക്കേണ്ടി വരുന്നത്!! നഗര ജീവിതത്തില്‍ ഫ്ലാറ്റുകളിലെ ലിഫ്റ്റ്‌ യാത്രകള്‍, ഒഴിവാക്കാന്‍ പറ്റാത്തവയാണെങ്കിലും, കഴിയുന്നതും ഒറ്റക്കുള്ള സഞ്ചാരം ഒഴിവാക്കാറുണ്ട്!! അതുകൊണ്ടുതന്നെ ഉള്ളില്‍ ഭയം ഉണ്ടെങ്കിലും, കൂടെ ഉള്ളവര്‍ക്ക് ധൈര്യം കൊടുക്കേണ്ടത് കൂട്ടത്തില്‍ സാങ്കേതീക വൈദഗ്ധ്യമുള്ള എന്റെ കടമയാണെന്ന വിശ്വാസത്തില്‍, ഞാന്‍ വേഗം കര്‍മ്മനിരതനായി.<br />
787. <br />
788. പുറകിലേ ലിഫ്റ്റിന്‍റെ ചുവരില്‍ ശരീരം ഉറപ്പിച്ചുകൊണ്ട്, ഞാന്‍ കാലുയര്‍ത്തി ലിഫ്റ്റിന്റെ കതകില്‍ ആഞ്ഞു ചവിട്ടാന്‍ തുടങ്ങിയത്, അപ്പോഴായിരുന്നു.  ആദ്യത്തെ ഏഴ് എട്ടു ചവിട്ടുകള്‍ കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍,  മരത്തിലുള്ള പാളികളില്‍ ചെറിയ പൊട്ടലുകള്‍ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാന്‍ തുടങ്ങി.  ശ്രമം ഫലിക്കുന്നു എന്ന് കണ്ടപ്പോള്‍, ഡോക്ടറും മകനും കൂടി സഹായത്തിനെത്തി. കുറച്ചു നേരത്തെ ഞങ്ങളുടെ ശക്തിയായ  ചവിട്ടില്‍, രണ്ടു പാളികളും തമ്മില്‍ ഒരു കൈയ്യുടെ വിരലുകള്‍ കടത്താനായുള്ള വിടവ് ഉണ്ടായി വരുന്നത്, ഞങ്ങള്‍ വളരെ ആശ്വാസത്തോടെയാണ് കണ്ടത്!!. പിന്നെ എല്ലാം എളുപ്പമായിരുന്നു. ഇരു കൈകളാലും വാതില്‍പ്പാളികള്‍ ഇരുവശത്തേക്കുമായി വലിച്ചിളക്കി, ഒരാളിന് കടക്കാനുള്ള വിടവ് ഉണ്ടാക്കി. അതിനു പുറത്തായി ഉണ്ടായിരുന്ന ഇരുമ്പ് അഴിയുള്ള ഗേറ്റ് പെട്ടെന്ന് തന്നെ അകന്നു തന്നു. ലിഫ്റ്റ്‌ രണ്ടു നിലകളുടെ ഒത്ത നടുക്ക് വന്നാണ് നിന്നിരിക്കുന്നത്!! അതുകൊണ്ടുതന്നെ പുറത്തു കടക്കാന്‍ കാലുകള്‍ അരയാള്‍ പൊക്കത്തില്‍, പൊക്കി ചവിട്ടിയാല്‍ മാത്രമേ, വെളിയില്‍ ഇറങ്ങാന്‍ കഴിയൂ. ഞങ്ങള്‍ ആദ്യം സ്ത്രീകളെയെല്ലാം പൊക്കിയെടുത്തു വെളിയില്‍ ഇറക്കി. പിന്നെ ഞങ്ങളും കടന്നു.<br />
789. <br />
790. കോണിപ്പടികളിലൂടെ താഴെ റോഡില്‍ എത്തിയപ്പോഴും, ഞങ്ങള്‍ ആരെയും കണ്ടിരുന്നില്ല!! താഴെയെത്തി കാര്‍ തുറന്നു  ഫോണ്‍ എടുത്തു ലിഫ്റ്റ്‌ പൊളിച്ചടുക്കിയ വിവരം, ഗൃഹനാഥനെ അല്‍പ്പം ചമ്മലോടെ അറിയിച്ച ശേഷം, ഞങ്ങള്‍ വേഗം തന്നെ വീട്ടിലേക്കു തിരിച്ചു. അന്നു മുഴുവനും, തിരികെ ദുബായിക്ക് പുറപ്പെടുന്ന പിറ്റേ ദിവസവുമൊക്കെ, ഞങ്ങള്‍ നടത്തിയ സാഹസീകമായ ആ ഉദ്യമത്തെക്കുറിച്ചുള്ള പേടിപ്പെടുത്തുന്ന ഓര്‍മ്മകളായിരുന്നു, ഞങ്ങള്‍ ഓരോരുത്തരുടെയും മനസ്സുകളില്‍!! ആ ലിഫ്റ്റ്‌ ചവിട്ടിപ്പൊളിക്കാന്‍ സാധിക്കാതിരിക്കുകയും, കൂടുതല്‍ നേരം അതിനുള്ളില്‍ തന്നെ കുടുങ്ങിപ്പോകയും ചെയ്തിരുന്നെങ്കില്‍!!<br />
791. <br />
792. വര്‍ഷങ്ങള്‍ എത്ര വേഗത്തിlല്‍  കടന്നു പോയിരിക്കുന്നു!! അന്നത്തെ ആ വിപത്തിനു മുമ്പായി, ഞങ്ങള്‍ക്ക് ആതിഥ്യമരുളിയ അതേ വീട്ടിലെ ഒരു പെണ്‍കുട്ടി, പിന്നീട്, ഞങ്ങളുടെ കുടുംബത്തിന്‍റെ വിളക്കായി കടന്നുവന്നതും,  ഞങ്ങളുടെ എല്ലാവരുടെയും പ്രിയങ്കരിയായി മാറിയതും എത്ര വേഗത്തിലായിരുന്നു!! <br />
793. <br />
794. <br />
795. <br />
796. <br /></div>
797. </content><link rel='replies' type='application/atom+xml' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/feeds/7035476521436432830/comments/default' title='Post Comments'/><link rel='replies' type='text/html' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/2013/03/blog-post_5.html#comment-form' title='13 Comments'/><link rel='edit' type='application/atom+xml' href='http://www.blogger.com/feeds/1827382314235360705/posts/default/7035476521436432830'/><link rel='self' type='application/atom+xml' href='http://www.blogger.com/feeds/1827382314235360705/posts/default/7035476521436432830'/><link rel='alternate' type='text/html' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/2013/03/blog-post_5.html' title='സംഭ്രാന്തി പരത്തിയ ചില നിമിഷങ്ങളിലൂടെ.....'/><author><name>മോഹന്‍ കരയത്ത്</name><uri>http://www.blogger.com/profile/02117302031000036722</uri><email>noreply@blogger.com</email><gd:image rel='http://schemas.google.com/g/2005#thumbnail' width='32' height='30' src='//blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRhGPJRC8qxa3BFKnV07DPtpyrZgPGs_SSpIxZTXfwIdvtciBvqIS_kFCIcJErsVxd2vAa2kFN38Pn-LWQJoN9KPUl5w4hAP918U63aDQ2E5jnKgFrZ5ZJ_UrYNq_exg/s220/DSC_1739.JPG'/></author><thr:total>13</thr:total></entry><entry><id>tag:blogger.com,1999:blog-1827382314235360705.post-3943828749019116842</id><published>2013-02-11T19:21:00.002-08:00</published><updated>2014-11-03T08:44:41.546-08:00</updated><title type='text'>അതിര്‍ത്തി   ലംഘിച്ചൊരു  നുഴഞ്ഞുകയറ്റം!!!!                     </title><content type='html'>&lt;div dir=&quot;ltr&quot; style=&quot;text-align: left;&quot; trbidi=&quot;on&quot;&gt;
798. <br />
799. <span style="font-size: small;"><br /></span>
800. <span style="font-size: small;">"നാളെ ഉച്ച കഴിഞ്ഞു നമ്മള്‍ രണ്ടാളും അല്‍ഐന്‍ വരെ പോകുന്നു,  വൈകുന്നേരം തന്നെ തിരികെയും വരുന്നു"<br /><br />മുമ്പില്‍  തുറന്നു വച്ചിരുന്ന പിരിഞ്ഞു കിട്ടാനുള്ള തുകകളുടെ ലിസ്റ്റിലേക്ക് നോക്കി ബോസ്സ് എന്നോട് അത് പറഞ്ഞപ്പോള്‍, അതില്‍ അസ്വാഭാവികമായി  ഒന്നും  തന്നെ  എനിക്ക്  തോന്നിയില്ല.  യുഎഇയുടെ പൂന്തോട്ട നഗരം എന്ന് പ്രസിദ്ധിയാര്‍ജിച്ച അലൈനിലേക്കുള്ള യാത്രകള്‍, എനിക്ക് എന്നും ഒരു ഹരമായിരുന്നു!!   പച്ചപ്പിന്‍റെ ധാരാളിത്തം വിളിച്ചോതുന്ന തെരുവോര വൃക്ഷലതാദികളും, നിറയെ പൂത്തുലഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്ന മലര്‍വാടികളും,  തലയെടുപ്പോടെ ഉയര്‍ന്നു നില്‍ക്കുന്ന മലനിരകളും ഒക്കെ ചേര്‍ന്ന അല്‍ഐന്‍, സഞ്ചാരികളുടെ മനം കവര്‍ന്ന നഗരമായതില്‍, ഒട്ടും തന്നെ അതിശയോക്തി ഇല്ല.!! അതുകൊണ്ട് തന്നെ ദുബായിയുടെ മനം മടുപ്പിക്കുന്ന കൃത്രിമ ദൃശ്യങ്ങളില്‍ നിന്ന് ഒരു മോചനം,  അത് ഏതാനും മണിക്കൂറുകളുടെ മാത്രം  ദൈര്‍ഘൃമുള്ളതായിരുന്നാല്‍ പോലും, എന്നെ സംബന്ധിച്ചടത്തോളം ഹൃദ്യമായ ഒരു അനുഭവമായിരുന്നു!! <br /><br />ദുബായിലുള്ള ഞങ്ങളുടെ സ്ഥാപനം ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്ന ചില ഉല്‍പ്പന്നങ്ങള്‍, അല്‍ഐനിലുള്ള കുറച്ചു ഉപഭോക്താക്കള്‍ സ്ഥിരമായി വാങ്ങാറുണ്ടായിരുന്നു സാധനങ്ങള്‍ വാങ്ങുന്നതല്ലാതെ അവരില്‍  നീന്നും  ഇതിന്‍റെ പേയ്മെന്റ് വാങ്ങി എടുക്കുക എന്നുള്ളത് ഒരു ഭഗീരഥ പ്രയഗ്നം തന്നെയാണ്. അതിനായി മിക്കവാറും മാസത്തില്‍ ഒരു തവണ എങ്കിലും അല്‍ഐനില്‍ പോകേണ്ടി വരും. അത്തരം ഒരു യാത്രയുടെ കാര്യമാണ് ബോസ്സ് എന്നോട് സൂചിപ്പിച്ചത്. വില്‍ക്കുന്ന ഉല്‍പ്പന്നങ്ങളില്‍ അപൂര്‍വമായി മാത്രം കണ്ടേക്കാവുന്ന എന്തെങ്കിലും നിര്‍മ്മാണ വൈകല്യങ്ങളെപ്പറ്റി മനസ്സിലാക്കുകയും,  തിരികെ വന്നു ആ ഫീഡ്ബാക്ക് നിര്‍മ്മാണ യൂണിറ്റിനു കൈമാറുകയും ചെയ്യുക എന്നുള്ളതാണ്, എന്നെയും ഈ യാത്രകളില്‍ കൂടെ കൂട്ടുന്നതിന്‍റെ ഗൂഢ ലക്ഷ്യം!! <br /><br />വ്യാഴാഴ്ച ഉച്ചകഴിഞ്ഞ സമയത്തായിരുന്നു ഞങ്ങളുടെ യാത്ര എന്നതിനാല്‍ അല്‍ഐനില്‍ നിന്നും ദുബായില്‍ വാരാന്ത്യം ആഘോഷിക്കാനെത്തുന്നവരുടെ വലിയ  വാഹനങ്ങള്‍, കണ്ണഞ്ചിപ്പിക്കുന്ന വേഗത്തില്‍ ഞങ്ങള്‍ക്കെതിരെ ചീറിപാഞ്ഞു  വരുന്ന കാഴ്ച, ഉള്‍ക്കിടിലമുണര്‍ത്തുന്നതായിരുന്നു!!  ഇടയ്ക്കൊരു ചായകുടിയ്ക്കുള്ള സമയം നഷ്ടപ്പെടുത്തിയതൊഴിച്ചാല്‍,  ഏകദേശം ഒന്നര മണിക്കൂര്‍ കൊണ്ട് ഞങ്ങള്‍ ലക്ഷ്യ സ്ഥാനത്തെത്തിച്ചേര്‍ന്നു. <br /><br />പേയ്മെന്റ് കളക്ഷന്‍ ഒക്കെ ഒന്ന് രണ്ടു മണിക്കൂറിനകം കഴിഞ്ഞു കിട്ടി. അതുകൊണ്ടുതന്നെ  അധികം വൈകുന്നതിനു മുമ്പായി ഞങ്ങള്‍ക്ക് മടക്ക യാത്ര ആരംഭിക്കാനും കഴിഞ്ഞു.<br /><br />നഗരത്തില്‍ നിന്നും പുറത്തേക്കുള്ള വഴിയില്‍ ഏതാണ്ട് പതിനഞ്ചില്‍ കൂടുതല്‍ റൌണ്ട്എബൌട്ടുകള്‍ നിശ്ചിത വേഗതയ്ക്കുള്ളില്‍  മാത്രമായി കടക്കേണ്ടതുണ്ട്. ഏതാനും റൌണ്ട്എബൌട്ടുകള്‍ പിന്നിട്ടു കഴിഞ്ഞപ്പോഴാണ് വണ്ടി ഓടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന ബോസ്സില്‍ നിന്നും ആ ചോദ്യം ഉയര്‍ന്നത്.<br /><br />"താങ്കള്‍ ഇതുവരെ അല്‍ഐന്‍ നഗരം മുഴുവനായും കണ്ടു കാണാന്‍ സാധ്യത ഇല്ലല്ലൊ. അതുകൊണ്ട് നമുക്ക് ഇന്ന് നഗരം മുഴുവനും ഒന്ന് ചുറ്റിയടിച്ചിട്ടു തിരികെ പോയാലോ??"<br /><br />മറുപടി പറയുന്നതിന് മുമ്പ് ഞാന്‍ ഒന്ന് ആലോചിച്ചു.  ഇന്ന് ഇനി നേരെ വീട്ടിലേക്കു പോയാല്‍ മതിയല്ലോ. ഭാര്യയെ വിളിച്ചു അല്പ്പം ലേറ്റാകും എന്നു പറഞ്ഞാല്‍ മാത്രം മതി,  പിന്നെ പ്രശ്നമൊന്നുമില്ല. <br /><br />എന്‍റെ മൌനം സമ്മതം എന്ന് കരുതിയാവണം,  അപ്പോഴേക്കും വണ്ടി ഗതി മാറ്റി അറിയാത്ത വഴികളിലൂടെയൊക്കെ മറ്റു വണ്ടികള്‍ക്ക് പുറകെയുള്ള പ്രയാണം തുടങ്ങിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു!!  ഇംഗ്ലീഷുകാരൊക്കെ ഈ സമയത്തുപയോഗിക്കുന്ന ആ പ്രയോഗം മനസ്സിലേക്കോടിയെത്തി,  അതെ, 'വി സ്റ്റാര്‍ട്ടഡ് പെയ്ന്റിംഗ് ദി സിറ്റി റെഡ്'  <br />നിയോണ്‍ വെളിച്ചത്തില്‍ കുളിച്ചുനില്‍ക്കുന്ന നഗരദൃശ്യങ്ങള്‍ മനസ്സിന് കുളിര്‍മ്മ പകരുന്നതായിരുന്നു.  ഉത്സവകാലമായതിനാലാവാം,   മരച്ചില്ലകളൊക്കെ വര്‍ണ ദീപപ്രഭയില്‍ ചെറുകാറ്റിനൊപ്പം മെല്ലെ ഇളകുന്ന കാഴ്ച മനസ്സിന്‍റെയുള്ളിലും പുത്തനുണര്‍വ് പകരുന്നുണ്ടായിരുന്നു!!<br /><br />കുറെയേറെ നേരം കാഴ്ചകള്‍ കണ്ടു നീങ്ങിയ ഞങ്ങള്‍,  ഇരുവശങ്ങളിലും കാബിനുകളും ഗേറ്റുകളുമുള്ള ഒരു വഴിയെ അകത്തേക്ക് കടന്നതും, മുമ്പേ പോയ  വാഹനങ്ങള്‍ക്കു പിറകെ തന്നെയായിരുന്നു. വശങ്ങളിലുള്ള കടകളില്‍ കണ്ണുകളോടിച്ച് നീങ്ങുന്ന  ഞങ്ങള്‍ അല്‍പ്പം  മുമ്പിലായി പതിയിരിക്കുന്ന വലിയൊരു വിപത്തിനെപ്പറ്റി അപ്പോഴും തീര്‍ത്തും അഞ്ജരായിരുന്നു!! <br /><br />കുറച്ചു ദൂരം കൂടി മുമ്പോട്ടു പോയിക്കാണും,  അപ്പോഴാണ് ഞങ്ങള്‍ക്ക് മുമ്പിലായി പോയിക്കൊണ്ടിരുന്ന  വാഹനങ്ങളൊക്കെ മൂന്നുനാല് ലൈനുകളിലായുള്ള  ഒരു ക്യൂ സിസ്റ്റത്തിന്‍റെ ഭാഗമാകുന്നത് അല്‍പ്പം ആശങ്കയോടെ ഞങ്ങളുടെ ശ്രദ്ധയില്‍പെട്ടത്!!<br /><br />"വല്ല വാഹന ചെക്കിംഗുമായിരിക്കും,  ഏതായാലും വണ്ടിയുടെ പേപ്പറുകളും നമ്മുടെയൊക്കെ തിരിച്ചറിയല്‍ കാര്‍ഡുകളുമൊക്കെ പുറത്തെടുത്തു വച്ചേക്കാം" അവയൊക്കെ പുറത്തേക്കെടുത്തുകൊണ്ട്  ബോസ്സ് എന്നോടായി പറഞ്ഞു. <br /><br />രേഖകളൊക്കെ റെഡിയാക്കിവച്ചുകൊണ്ട്, മുമ്പിലുള്ള കാറിനെ പിന്തുടര്‍ന്ന് ഞങ്ങള്‍ ചെക്ക്പോയിന്റിലേക്ക്, സാവധാനം നീങ്ങികൊണ്ടിരുന്നു. തൊട്ടു മുമ്പിലുണ്ടായിരുന്ന വണ്ടി ചെക്കിംഗ് കഴിഞ്ഞു കടന്നു പോയി. അടുത്തത് ഞങ്ങളുടെ ഊഴമാണ്.<br /><br />ഗ്ലാസ്സുകളൊക്കെ  താഴ്ത്തി വച്ചിരുന്നതിനാല്‍ വണ്ടി നിന്നതും സൈഡിലുള്ള കാബിനുള്ളില്‍ നിന്നും ഒരു കൈ പുറത്തേക്ക് നീണ്ടുവന്നു. ഒപ്പം ഒരു ചോദ്യവും “പാസ്പോര്‍ട്സ് പ്ലീസ്”<br /><br />ഞങ്ങള്‍ക്കുണ്ടായ ഞെട്ടലില്‍ നിന്നും ഉണര്‍ന്നു വന്നപ്പോഴേക്കും, അടുത്ത ഓര്‍ഡറും വന്നു കഴിഞ്ഞു, "വേഗം, വേഗം" ഞങ്ങളുടെ കയ്യില്‍ എവിടെനിന്ന് പാസ്പോര്‍ട് ഉണ്ടാവാന്‍?? ഉണ്ടായിരുന്ന ഐഡി കാര്‍ഡുകളുമൊക്കെ കാണിച്ചു ഒരു വിശദീകരണം നല്‍കാന്‍ അറിയാവുന്ന അറബിയില്‍  ബോസ്സും ആംഗലേയത്തില്‍  ഞാനും ഒരു ശ്രമം നടത്തി നോക്കി. ങ്ങൂഹും....ഒന്നും അങ്ങോട്ട് ഏല്‍ക്കുന്നില്ല!! “പാസ്പോര്‍ട്  ഇല്ലാതെ നിങ്ങള്‍ എങ്ങനെ ഒമാനിലേക്ക് കടന്നു??” ഇതാണ് അദ്ദേഹം ഞങ്ങളോട് തിരിച്ചും മറിച്ചും ചോദിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നത്.<br /><br />കാര്യങ്ങള്‍ ഒരിടത്തും എത്തുന്നില്ല എന്ന് കണ്ടപ്പോള്‍  ഞങ്ങളുടെ വണ്ടി സൈഡിലേക്ക് മാറ്റി ഇട്ടിട്ടു അകത്തേക്ക് വരാന്‍  പറഞ്ഞിട്ട് അദ്ദേഹം അടുത്ത വണ്ടി ചെക്ക് ചെയ്യാനായി തുടങ്ങി.<br /><br />വണ്ടി ഒതുക്കിയിട്ടിട്ടു അകത്തേക്ക് ചെന്ന ഞങ്ങളെ എതിരേറ്റത് വളരെ ചെറുപ്പക്കാരനായ ഒരു പോലീസ് ഓഫീസറായിരുന്നു. വളരെ ശാന്തമായി സംസാരം തുടങ്ങിയ ആ ചെറുപ്പക്കാരന്‍റെ പ്രകൃതം ഞങ്ങളുടെ പരിഭ്രമത്തിനു അല്‍പ്പമൊരു അയവു വരുത്തി എന്ന് വേണമെങ്കില്‍  പറയാം!! അദ്ദേഹത്തില്‍  നിന്നുമാണ് യുഎഇയുടെ ഭാഗമായ അല്‍ഐനില്‍  നിന്നും അനധികൃതമായി അതിര്‍ത്തി കടന്നു ഞങ്ങള്‍ ഇപ്പോള്‍ ഒമാന്‍റെ ഭാഗമായ ബുറൈമിയിലാണ് നില്‍ക്കുന്നത് എന്നുള്ള സത്യം, മനസ്സിലാക്കുന്നത്!! തുടര്‍ന്ന് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു തന്നത് പ്രകാരം, ഈ ചെക്ക്പോസ്റ്റ്കടന്നു ദുബായിലേക്ക് പോകണമെങ്കില്‍,  കൈവശം പാസ്പോര്‍ട്ടുകള്‍  നിര്‍ബ്ബന്ധമായും ഉണ്ടായിരിക്കണം. ഇല്ലെങ്കില്‍ അനധികൃത നുഴഞ്ഞുകയറ്റത്തിനു ജെയിലില്‍ കിടക്കേണ്ടി വരും!!<br /><br />സംഗതികളുടെ പൂര്‍ണ ഗൌരവം ബോദ്ധ്യമായതോടെ രക്ഷപെടാനായുള്ള പഴുതുകള്‍  തേടി മനസ്സ് ജാഗരൂഗമായി!! ആരറിഞ്ഞു, ഒമാന്‍റെ ഭാഗമായ ബുറൈമിയുടെ ഒരു ഭാഗം  അല്‍ഐന്‍  നഗരത്തിന്‍റെ ഉള്ളിലേക്കായി കയറി കിടക്കുന്നുണ്ടെന്ന്?? അതുകൊണ്ടുതന്നെ  ഞങ്ങള്‍ അറിഞ്ഞുകൊണ്ടല്ലെങ്കിലും ഈ വിദേശഭൂമിയിലേക്ക്  കാലുകുത്താനുണ്ടായ  കാര്യകാരണങ്ങള്‍ പൊടിപ്പും തൊങ്ങലുമൊന്നുമില്ലാതെ, ഉള്ളത് ഉള്ളതുപോലെ, സാവധാനം ഞങ്ങള്‍  മാറിമാറി അദ്ദേഹത്തോട് പറഞ്ഞു കേള്‍പ്പിച്ചു.<br /><br />ഒടുവില്‍  ഞങ്ങളുടെ ദയനീയാവസ്ഥ ബോദ്ധ്യമായതിനാലാണോ എന്നറിയില്ല, അദ്ദേഹം ഒരു പോംവഴി നിര്‍ദ്ദേശിച്ചു. അതായത്, ഞങ്ങള്‍ക്ക് വേണമെങ്കില്‍ ഞങ്ങള്‍ വന്ന വഴിയെ തന്നെ തിരികെ പോകാം. അടുത്തു തന്നെയുള്ള ഒരു ഇടുങ്ങിയ യൂറ്റേണ്‍പാത ചൂണ്ടി കാണിച്ചുകൊണ്ട് അത് വഴിയെ പോയിക്കൊള്ളാന്‍ അദ്ദേഹം ഒടുവില്‍ ഞങ്ങള്‍ക്ക് അനുമതി തന്നു.<br /><br />ഹാവൂ! സമാധാനമായി! ഞങ്ങള്‍ അദ്ദേഹം കാണിച്ചുതന്ന വഴിയെ മടക്ക യാത്ര ആരംഭിച്ചു. എന്നാല്‍ ഈ സമാധാനത്തിനു അല്‍പ്പ നിമിഷങ്ങളുടെ മാത്രം ആയുസ്സായിരുന്നു ഉണ്ടായിരുന്നത് എന്ന് ഞങ്ങള്‍ അപ്പോള്‍ അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല!!<br /><br />അല്‍പ്പ ദൂരം സഞ്ചരിച്ചുകഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ഞങ്ങള്‍ ആദ്യം അറിയാതെ കയറിവന്ന ചെക്ക്പോസ്റ്റില്‍ എത്തിച്ചേര്‍ന്നു. ഈ തവണയും സൈഡിലുള്ള കാബിനില്‍ ആളനക്കം ഒന്നും പുറമേ നിന്നും കണ്ടില്ല. ഗേറ്റും തുറന്നിട്ടിരിക്കയായിരുന്നതിനാല്‍ ഞങ്ങള്‍ ഗേറ്റ് കടന്നു പുറത്തിറങ്ങി ദുബായിലേക്കുള്ള റോഡു കണ്ടെത്തി വേഗത്തില്‍  യാത്ര തുടര്‍ന്നു.<br /><br />കഷ്ടിച്ച് ഒരു റൌണ്ട്എബൌട്ട്  പിന്നിട്ടു കഴിഞ്ഞപ്പോഴാണ് ഞങ്ങള്‍ രണ്ടാളും ഒരു നേര്‍ത്ത സൈറണിന്‍റെ ശബ്ദം അകലെയെവിടെനിന്നോ കേള്‍ക്കാന്‍  തുടങ്ങിയത്. ക്രമേണ വര്‍ദ്ധിച്ചുവരുന്ന ശബ്ദത്തിന്‍റെ ഉറവിടം തേടി റിയര്‍വ്യൂ മിററില്‍ നോക്കിയ എനിക്ക്, രണ്ടു പോലീസ് വണ്ടികള്‍  ബീക്കണ്‍ ലൈറ്റുകള്‍ ഇട്ടുകൊണ്ട് പുറകില്‍, ദൂരത്തുനിന്നും  പാഞ്ഞു വരുന്നത് കാണാന്‍ കഴിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. <br /><br />“പോലീസായിരിക്കും, കഷ്ടം തന്നെ, ഏതോ ഒരു ഹതഭാഗ്യന്‍ അപകടത്തില്‍ പെട്ടിട്ടുണ്ടാവും!!” ബോസ്സിന്‍റെ ആത്മഗതം അല്‍പ്പം ഉച്ചത്തിലായിപ്പോയി.<br /><br />പറഞ്ഞു തീരുന്നതിനു മുമ്പുതന്നെ ആ രണ്ടു വണ്ടികളും ഇടിമുഴക്കം പോലെ സൈറണ്‍  മുഴക്കിക്കൊണ്ട് ഞങ്ങളുടെ ലെയ്നിലേക്ക് വെട്ടിച്ചുകയറി ഞങ്ങള്‍ക്ക് മുമ്പിലായി വഴിവിലങ്ങി കിതച്ചും കൊണ്ട് ബ്രേയ്ക്കിട്ടു നിന്നു!!<br /><br />സ്തബ്ദരായി ഇരുന്നു പോയ ഞങ്ങളുടെ വണ്ടി ആ വണ്ടികളിലൊന്നിനെ തൊട്ടു തൊട്ടില്ലെന്ന മട്ടില്‍ ഉലഞ്ഞു നിന്നതു അതിന്‍റെ ബ്രേക്കിന്‍റെ പ്രവര്‍ത്തനക്ഷമതയേക്കാള്‍ ഞങ്ങളുടെയാരുടെയോ ഭാഗ്യം കൊണ്ടാണെന്നാണ് ഞാന്‍ ഇന്നും വിശ്വസിക്കുന്നത്!!! മിന്നല് വേഗത്തില്‍  മുമ്പിലുള്ള  വണ്ടികളില്‍ നിന്നും രണ്ടു യൂണിഫോറംധാരികള്‍  ചാടിയിറങ്ങി ഞങ്ങളുടെ വണ്ടിയുടെ ഇരുവശങ്ങളിലായി നിലയുറപ്പിച്ചു!!<br /><br />കാറിന്‍റെ ചില്ലുകളില്‍ ഉറക്കെ തട്ടിക്കൊണ്ടു അവര്‍ ഞങ്ങളുടെ ഐഡി കാര്ഡുകള്‍ ചോദിച്ചു വാങ്ങി. തുടര്‍ന്ന് അവരുടെ വണ്ടികള്‍ക്ക് പുറകെ വേഗം വരാനും പറഞ്ഞു.<br /><br />അവരോടൊപ്പം വീണ്ടും ഞങ്ങളാ ചെക്ക്പോസ്റ്റിലൂടെ ബുറൈമിയില്‍ എത്തിച്ചേര്‍ന്നു. വണ്ടി പാര്‍ക്ക് ചെയ്തതിനുശേഷം അകത്തേക്ക് ചെന്ന ഞങ്ങളോട് നേരത്തെ ചോദിച്ചിരുന്ന അതെ ചോദ്യങ്ങള്‍ തന്നെ വീണ്ടും ചോദിക്കാന്‍ തുടങ്ങി.!! ഇപ്പോഴത്തെ കുറ്റം, ഒമാനില്‍ നിന്നും അനധികൃതമായി യുഎഇയിലേക്ക് കടക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു എന്നുള്ളതാണ്. ഞങ്ങള്‍ ഇതേ ചെക്ക്പോസ്റ്റില്‍ കൂടി തന്നെയാണ് ആദ്യം കടന്നു വന്നത് എന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് അവര്‍ വിശ്വസിക്കുന്നില്ല. ഞങ്ങളുടെ ആളുകള്‍  കാവല്‍ നില്ക്കുന്ന ഗേറ്റ് കടന്നു ഒരിക്കലും നിങ്ങള്‍ക്ക് അകത്തേക്ക് കടക്കാന്‍ സാധിക്കുകയില്ല എന്നുള്ളതാണ് അവരുടെ ഭാഷ്യം!! ഞങ്ങള്‍ വരുമ്പോള്‍ അവിടെ ആരും ചെക്കിംഗിനായി ഇല്ലായിരുന്നു എന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് അവര്‍ സമ്മതിക്കുന്നില്ല. കുറെ നേരത്തെ വാദപ്രതിവാദങ്ങള്‍ക്ക് ശേഷം മുമ്പ് ഞങ്ങള്‍ ദുബായിക്ക് പോകാനായി ശ്രമിച്ച അതെ ചെക്ക്പോസ്റ്റുവഴി പോകാന്‍ പറഞ്ഞു അവര്‍ ഞങ്ങളെ അങ്ങോട്ടുതന്നെ വിട്ടു!!<br /><br />കുറച്ചു ദൂരം മുമ്പോട്ടു പോയതിനുശേഷം ഞങ്ങള്‍ വണ്ടി നിറുത്തി ആലോചിച്ചു. തിരികെ അതെ ചെക്ക്പോയിന്റിലേക്ക് ചെന്നിട്ട് കാര്യമില്ല. അവിടെ നിന്നാണല്ലോ നല്ല വാക്ക് പറഞ്ഞു ഞങ്ങളെ ഇങ്ങോട്ട് വിട്ടത്. അതിനാല്‍ ഇനിയും എങ്ങനെ അങ്ങോട്ടുതന്നെ ചെല്ലും?? ആകെ പ്രതിസന്ധിയിലായി എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ മതിയല്ലോ!!<br /><br />ഇരുവശത്തുമുള്ള കടകള്‍ കണ്ട ഞങ്ങള്‍ അതിലൊന്നിലേക്ക് കയറി ചെന്ന്  പാകിസ്ഥാനിയായ കടക്കാരനോട്  കാര്യങ്ങള്‍ പറഞ്ഞു. ഞങ്ങള്‍ ചെയ്തത് വലിയ ഒരു മണ്ടത്തരമായിപ്പോയി എന്ന് അയാളും പറഞ്ഞു. ഏക പോംവഴി തിരികെ ചെന്ന് അവരുടെതന്നെ കൈയ്യോ കാലോ പിടിച്ചു ദുബായിലേക്ക് പോവുകയാണെന്ന് അയാളും അഭിപ്രായപ്പെട്ടതോടെ, ആകെ  ആശയക്കുഴപ്പത്തിലായി !!<br /><br />വീണ്ടും അതേ ചെക്ക്പോസ്റിലേക്ക് ഭയാശങ്കകളോടെ ഞങ്ങള്‍ നീങ്ങി. വണ്ടി പാര്‍ക്ക് ചെയ്തു അകത്തേക്ക് ചെന്ന ഞങ്ങളോട് ആ കര്‍ക്കശക്കാരനായ ഓഫീസര്‍ നിങ്ങള്‍ ഇനിയും പോയില്ലേ എന്നൊരു ചോദ്യം! ഞങ്ങള്‍ക്കുള്ളത് ഒരേ ഉത്തരങ്ങള്‍! ഒരു രക്ഷയുമില്ല. ഞങ്ങളോട് അങ്ങോട്ട്മാറി നില്ക്കാന്‍ പറഞ്ഞിട്ട് അയാള്‍ അയാളുടെ മറ്റു ജോലികളിലേക്ക് കടന്നു.<br /><br />ഞങ്ങള്‍ കെട്ടിടത്തിനു വെളിയിലേക്കിറങ്ങി. ഇരുട്ട് നന്നേ വ്യാപിച്ചു കഴിഞ്ഞിരുന്നു. വിശപ്പും ദാഹവും ഒരുവശത്ത്, എങ്ങനെ തിരികെ പോകും എന്ന ആധി മറ്റൊരു വശത്ത്!! ഒടുവില്‍ ഇനി ഒമാനിലെ ഏതെങ്കിലും ജെയിലിലായിരിക്കുമോ ഇന്നത്തെ അന്തിയുറക്കം? ആലോചിച്ചിട്ടു ഒരു എത്തും പിടിയും കിട്ടിയില്ല.<br /><br />അപ്പോഴാണ്  ഭാര്യയേയും മകനെയും പറ്റി ഓര്‍മ്മ വന്നത്. വേഗം മൊബൈല്‍ എടുത്ത് ഭാര്യയെ വിളിച്ചു ചുരുക്കമായി സംഗതികളുടെ കിടപ്പുവശം അവളെ അറിയിച്ചു. ഒപ്പം ഭാഗ്യം തുണച്ചാല്‍ വീണ്ടും കാണാം എന്നും!! അവള്‍
801. കരഞ്ഞു
802. തുടങ്ങുന്നതിനു മുമ്പ് 'വിഷമിക്കാനൊന്നുമില്ല, വീണ്ടും വിളിക്കാം ' എന്നു  മാത്രം പറഞ്ഞു ഫോണ്‍ കട്ട്‌ ചെയ്തു!!<br /><br />അപ്പോഴാണ് കാവല്‍ക്കാരുടെ ഷിഫ്റ്റ് ചേഞ്ച് ചെയ്യുന്നതിനുള്ള ചില നീക്കങ്ങള്‍ ഞങ്ങളുടെ ശ്രദ്ധയില്‍ പെട്ടത്! ഉള്ളിലുണ്ടായിരുന്ന ഏതാനും പോലീസുകാരൊക്കെ വെളിയില്‍ വന്നു നിന്ന  ഒരു വണ്ടിയില്‍ കയറുന്നതും വേറെ കുറച്ചു പേര്‍ അകത്തേക്ക് പോകുന്നതും ഞങ്ങള്‍ കണ്ടു. പോയവരുടെ കൂട്ടത്തില്‍ ഞങ്ങളെ അവിടെ പിടിച്ചു നിര്‍ത്തിയ ഓഫീസറും ഉണ്ടായിരുന്നു എന്നുള്ളത് ഞങ്ങള്‍ തെല്ല് ആശ്വാസത്തോടെയാണ് നോക്കിക്കണ്ടത്!! പോകുന്നതിനുമുമ്പ് അയാള്‍ ഞങ്ങളെ നോക്കി അകത്തേക്ക് ചെല്ലാനായി ഒരു ആംഗ്യവും കാണിച്ചിരുന്നു.<br /><br />പുതിയതായി എത്തിയ ഓഫീസര്‍ക്ക് ഒന്ന് സെറ്റില്‍ ചെയ്യാനുള്ള സമയം കൊടുത്തതിനു ശേഷം, ഞങ്ങള്‍ മെല്ലെ അകത്തേക്ക് ചെന്നു. പ്രസന്നത ഒട്ടും കൈവിടാത്ത മുഖഭാവവുമായി ഒരു ചെറുപ്പക്കാരന്‍!! ചോദ്യങ്ങളെല്ലാം അദ്ദേഹവും ഒന്നുകൂടി ആവര്‍ത്തിക്കുകയും മുമ്പ് പറഞ്ഞ അതെ ഉത്തരങ്ങള്‍ ഞങ്ങള്‍ പറയുകയും ചെയ്തു. പക്ഷെ എന്തോ, പുതിയ ആള്‍ക്കു ഞങ്ങള്‍ പറയുന്നത് മനസ്സിലാക്കാനുള്ള ക്ഷമ ഉണ്ടായിരുന്നത്, ഞങ്ങളുടെ ഭാഗ്യം എന്നല്ലാതെ എന്ത് പറയാന്‍? കൂടാതെ അദ്ദേഹത്തിനു അല്‍പ്പസ്വല്‍പ്പ ഉറുദുവും മനസ്സിലാകുന്നുണ്ടായിരുന്നു എന്നുള്ളത് ഞങ്ങളെ കുറച്ചൊന്നുമല്ല ആശ്വസിപ്പിച്ചത്!! കാര്യങ്ങള്‍ ഏകദേശം ബോധ്യപ്പെട്ടതിനുശേഷം, അറിവില്ലായ്മ നിമിത്തം എത്ര വലിയ ഒരു പ്രശ്നത്തിലേക്കാണ് ഞങ്ങള്‍ വന്നു പെട്ടിരിക്കുന്നത് എന്ന് അദ്ദേഹം ഞങ്ങള്‍ക്ക് മനസ്സിലാക്കി തന്നു. നുഴഞ്ഞു കയറ്റം തടയാനായി നേരത്തെ അടച്ചിട്ടിരുന്ന ഈ ചെക്ക്പോസ്റ്റ്‌  ഇരു വശത്തുമുള്ള താമസക്കാരുടെ അപേക്ഷപ്രകാരം, ഏതാനും വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു മുന്‍പാണ് വീണ്ടും തുറന്നു കൊടുത്തത്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ ചെക്കിംഗും വളരെ കര്‍ശനമാണ്. ഒടുവില്‍,  ഇനിമേല്‍ ഇത് ആവര്‍ത്തിക്കരുത് എന്നുള്ള ഒരു താക്കീതോടെ വന്ന
803. വഴിയേ തന്നെ
804. പോയിക്കൊള്ളാന്‍ അദ്ദേഹം അനുമതി തന്നപ്പോള്‍, എല്ലാ ദൈവങ്ങള്‍ക്കുമൊപ്പം, അറിയാവുന്ന ഭാഷകളിലെല്ലാം തന്നെ ഞങ്ങള്‍ അദ്ദേഹത്തിനും നന്ദി പറഞ്ഞു!!!<br /><br />വീണ്ടും ദുബായിലേക്കുള്ള വഴികളിലൂടെ വണ്ടി നീങ്ങിത്തുടങ്ങിയപ്പോള്‍, ഞങ്ങള്‍ രണ്ടാളും തികച്ചും നിശ്ശബ്ദരായിരുന്നു!! ഒരു പക്ഷെ  കഴിഞ്ഞ രണ്ടു മൂന്നു മണിക്കൂറിനുള്ളിലെ സംഭവവികാസങ്ങളെല്ലാം   മനസ്സിന്‍റെ തിരശ്ശീലയില്‍ ഒരു ചലച്ചിത്രത്തിലെന്നപോലെ തെളിഞ്ഞും</span><br />
805. <span style="font-size: large;"><span style="font-size: small;">മറഞ്ഞും വന്നു കൊണ്ടിരുന്നതിനാലാവാം, മറവിയുടെ ആഴങ്ങളിലേക്ക് മറയാന്‍  മടിച്ചുനില്‍ക്കുന്ന  ഒരു 
806. പേടി സ്വപ്നമായി.....
807. <br /><br />                                <br /> </span></span></div>
808. </content><link rel='replies' type='application/atom+xml' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/feeds/3943828749019116842/comments/default' title='Post Comments'/><link rel='replies' type='text/html' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/2013/02/blog-post.html#comment-form' title='18 Comments'/><link rel='edit' type='application/atom+xml' href='http://www.blogger.com/feeds/1827382314235360705/posts/default/3943828749019116842'/><link rel='self' type='application/atom+xml' href='http://www.blogger.com/feeds/1827382314235360705/posts/default/3943828749019116842'/><link rel='alternate' type='text/html' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/2013/02/blog-post.html' title='അതിര്‍ത്തി   ലംഘിച്ചൊരു  നുഴഞ്ഞുകയറ്റം!!!!                     '/><author><name>മോഹന്‍ കരയത്ത്</name><uri>http://www.blogger.com/profile/02117302031000036722</uri><email>noreply@blogger.com</email><gd:image rel='http://schemas.google.com/g/2005#thumbnail' width='32' height='30' src='//blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRhGPJRC8qxa3BFKnV07DPtpyrZgPGs_SSpIxZTXfwIdvtciBvqIS_kFCIcJErsVxd2vAa2kFN38Pn-LWQJoN9KPUl5w4hAP918U63aDQ2E5jnKgFrZ5ZJ_UrYNq_exg/s220/DSC_1739.JPG'/></author><thr:total>18</thr:total></entry><entry><id>tag:blogger.com,1999:blog-1827382314235360705.post-7120673263314142582</id><published>2013-01-13T19:04:00.000-08:00</published><updated>2014-11-04T07:29:05.725-08:00</updated><title type='text'>വാര്‍ദ്ധക്യം ഒരു ശാപമായിത്തീരുമ്പോള്‍.....</title><content type='html'>&lt;div dir=&quot;ltr&quot; style=&quot;text-align: left;&quot; trbidi=&quot;on&quot;&gt;
809. <div style="text-align: left;">
810. <span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace; font-size: small;"><br /></span></div>
811. <span style="font-family: inherit; font-size: small;"><br /></span><span style="font-family: inherit; font-size: small;">
812. </span><span style="font-family: inherit; font-size: small;">
813.  
814. </span><br />
815. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
816. <span lang="ML" style="font-size: small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">നിര നിരയായി
817. ഒഴുകി വന്നിരുന്ന കാറുകള്‍ ചുവന്ന വെളിച്ചത്തിനു മുമ്പിലെത്തിയതും, വേഗത കുറച്ചു ഒന്നൊന്നായി
818. നിശ്ചലമായി</span></span><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; font-size: small;">! </span><span lang="ML" style="font-size: small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">ഇനി ഒരു അഞ്ചു മിനിറ്റ് എങ്കിലുമാകും,
819. അത് വീണ്ടും പച്ചയാവാന്‍</span></span><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; font-size: small;">! </span><span lang="ML" style="font-size: small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">ഞാന്‍ വെറുതേ പുറത്തേക്ക് നോക്കിയിരുന്നു</span></span><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; font-size: small;">.
820. </span><span lang="ML" style="font-size: small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">അപ്പോഴാണ്‌ ആ ദയനീയ രൂപത്തില്‍ എന്‍റെ കണ്ണുകള്‍ ഉടക്കിയത്!!</span></span></div>
821. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
822. <span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; font-size: small;"><br /></span><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; font-size: small;">
823. </span><span lang="ML" style="font-size: small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">മുക്കാലും നരച്ച മുടി നെറ്റിയിലേക്ക് പാറി പറന്നു കിടക്കുന്നു!</span></span><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; font-size: small;"> </span><span lang="ML" style="font-size: small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">മുഖത്ത് ഇനി വേറെ ചുളിവുകള്‍ക്ക് സ്ഥലമില്ലാതായിക്കഴിഞ്ഞു! പഴകി, പിഞ്ഞി,
824. നിറം മങ്ങിയ വസ്ത്രങ്ങള്‍</span></span><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; font-size: small;">! </span><span style="font-size: small;">
825. <span lang="ML"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">താടി ക്രമാധികമായി </span></span>
826. <span lang="ML"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">വളര്‍ന്നിറങ്ങിയിരിക്കുന്നു</span></span><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">! പഴഞ്ചന്‍ </span><span lang="ML"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">ചെരുപ്പണിഞ്ഞ പാദങ്ങളില്‍ മണ്ണും പൊടിയും ധാരാളം!!</span></span></span><br />
827. <span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; font-size: small;"><br /></span><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; font-size: small;">
828. </span><span lang="ML" style="font-size: small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">ആ  വൃദ്ധരൂപം വേച്ചുവേച്ചു നടന്നു, എന്‍റെ ചില്ലുഗ്ലാസ്സിനു വെളിയിലായി വന്നു നിന്നു. ഒരു കയ്യിലും തോളിലുമായി വര്‍ണ്ണ മുത്തുമണികളാല്‍ കൊരുത്തെടുക്കപ്പെട്ട കുറച്ചധികം ജപമാലകള്‍!! മറുകയ്യില്‍ ഖുറാന്‍ സൂക്തങ്ങള്‍ ആലേഖനം ചെയ്യപ്പെട്ട, ചുമരില്‍ തൂക്കിയിടാവുന്ന ഒരു കൂട്ടം ചെറു ഫലകങ്ങളും തുണിച്ചുരുളുകളും!!</span></span><span lang="ML" style="font-size: small;"><span lang="ML"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"> കഴുത്തിലൂടെ ചുറ്റി, ചുമലില്‍ തൂങ്ങുന്ന മുഷിഞ്ഞ ഒരു വലിയ തുണി സഞ്ചി!! കുണ്ടിലായ </span></span></span><span style="font-size: small;">
829. <span lang="ML"><span lang="ML"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">കണ്ണുകളില്‍ പ്രത്യാശയുടെയോ</span></span></span>
830. <span lang="ML"><span lang="ML"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">പ്രതീക്ഷയുടെയോ ഒരു മിന്നി വെട്ടം കാണാമായിരുന്നെങ്കിലും, ആ ദൃഷ്ടികള്‍</span></span><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"> ഇപ്പോള്‍ എന്‍റെ മുഖത്തേക്ക് തന്നെ ഊന്നിയിരിക്കുന്നു!! ദീനത മുറ്റിനില്‍ക്കുന്ന ആ നോട്ടത്തില്‍  'ഇതിലേതെങ്കിലുമൊന്നു വാങ്ങിക്കൂടെ?' എന്ന്, എന്നോടായുള്ള, മൂകമായ ഒരു അഭ്യര്‍ത്ഥന, എളുപ്പത്തില്‍ വായിച്ചെടുക്കാം!!</span></span></span><br />
831. <span lang="ML" style="font-size: small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"><br /></span></span><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; font-size: small;">
832. </span><span lang="ML" style="font-size: small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">ഞാന്‍ ഒരു നിമിഷം ആലോചിച്ചിരുന്നു!! സഹതാപത്തി</span></span><span style="font-size: small;">
833. <span lang="ML"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">ന്‍റെ ഒരു</span></span>
834. <span lang="ML"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"> നേര്‍ത്ത ഉറവ ഉള്ളിലെവിടെനിന്നോ കിനിഞ്ഞിറങ്ങുന്നു.</span></span></span><br />
835. <span lang="ML" style="font-size: small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">സൈഡിലേക്കുള്ള ഏതോ ഒരു സിഗ്നല്‍ പച്ചവെളിച്ചം കാട്ടിയിരിക്കണം, ആ വശത്തുനിന്നുമുള്ള വാഹനങ്ങള്‍ വളവുതിരിഞ്ഞു ചീറിപ്പാഞ്ഞു വരുന്നത് കാണാമായിരുന്നു. സമയം അധികമില്ല!! എന്‍റെ വിരലുകള്‍ യാന്ത്രീകമായി ജനാലച്ചില്ല് താഴ്ത്താനുള്ള സ്വിച്ചിലേക്ക് നീങ്ങി. അപ്പോഴാണ് അതുവരെ മിണ്ടാതെ അടുത്തിരുന്ന ഭാര്യയില്‍ നിന്നും, അപ്രതീക്ഷിതമായി ഉയര്‍ന്നു വന്ന ആ </span></span><span style="font-size: small;">
836. <span lang="ML"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">ചോദ്യം എന്‍റെ വിരലുകളെ</span></span>
837. <span lang="ML"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">നിശ്ചലമാക്കിയത്!!</span></span></span><br />
838. <span lang="ML" style="font-size: small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"><br /></span></span><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; font-size: small;">
839. </span><span lang="ML" style="font-size: small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">"എന്തിനാ ഇപ്പൊ അതു തുറക്കുന്നത്? ഇതൊക്കെ വാങ്ങാനാ?? ഇതൊക്കെ വാങ്ങി നമുക്കെന്തു ചെയ്യാനാ??"</span></span><br />
840. <span lang="ML" style="font-size: small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"><br /></span></span><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; font-size: small;">
841. </span><span lang="ML" style="font-size: small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">ശരിയാണല്ലോ!! അവള്‍ ചോദിച്ചതിലും കാര്യമുണ്ടായിരുന്നു!!</span></span><br />
842. <span lang="ML" style="font-size: small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">അന്യ മതസ്ഥരും, അറബി ഭാഷ വായിക്കാനോ എഴുതാനോ </span></span><br />
843. <span lang="ML" style="font-size: small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">അറിവില്ലാത്തവരുമായ  ഞങ്ങള്‍ക്ക്, ആ വൃദ്ധന്‍റെ </span></span><br />
844. <span lang="ML" style="font-size: small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">കയ്യിലുണ്ടായിരുന്നവയില്‍ ഏതു വാങ്ങിയാലും, വെറുതേ</span></span><br />
845. <span lang="ML" style="font-size: small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">വീട്ടില്‍ സൂക്ഷിച്ചുവയ്ക്കാം എന്നുമാത്രം!!</span></span><br />
846. <span lang="ML" style="font-size: small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"><br /></span></span><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; font-size: small;">
847. </span><span lang="ML" style="font-size: small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">ഞാന്‍ ഒന്നും മിണ്ടാതെ ചില്ല് താഴ്ത്തി, വേഗംതന്നെ രണ്ടു മൂന്നു സാധനങ്ങള്‍ കയ്യിലെടുത്തു, ചോദിച്ച വിലയും എടുത്തു കൊടുത്തു!! ആ വൃദ്ധ മുഖത്തില്‍ തെളിഞ്ഞുവന്ന സന്തോഷവും പ്രകാശവും, കൊടുത്ത പണത്തിലുമധികമായുള്ള ഒരു സംതൃപ്തി </span></span><span lang="ML" style="font-size: small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">എന്‍റെ </span></span><span lang="ML" style="font-size: small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">ഉള്ളിലും</span></span><span style="font-size: small;">
848. <span lang="ML"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">നിറയ്ക്കുന്നത്, ഞാന്‍ അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു!!!</span></span></span>
849.  
850. <span lang="ML" style="font-size: small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"> </span></span><br />
851. <span lang="ML" style="font-size: small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"><br /></span></span>
852. <span lang="ML" style="font-size: small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">"സാരമില്ല, നമ്മുടെ ഏതെങ്കിലും മുസ്ലീം സുഹൃത്തുക്കള്‍ക്ക് സമ്മാനമായി കൊടുക്കാമല്ലോ!!"</span></span><br />
853. <span style="font-size: small;"><br /></span>
854. <span lang="ML" style="font-size: small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">വാങ്ങിയ സാധനങ്ങള്‍ ഭാര്യയുടെ കയ്യില്‍ കൊടുത്തുകൊണ്ട് ഞാന്‍ പറഞ്ഞപ്പോള്‍,കൊച്ചുകുട്ടികളുടെ കൌതുകത്തോടെ അവയെ </span></span><br />
855. <span lang="ML" style="font-size: small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">ഏറ്റുവാങ്ങിയ  അവളുടെ മുഖവും, പ്രസന്നമായി!!</span></span><br />
856. <span lang="ML" style="font-size: small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"><br /></span></span><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; font-size: small;">
857. </span><span lang="ML" style="font-size: small;"><span lang="ML"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">സിഗ്നല്‍
858. വീണിരിക്കണം</span></span><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">, ജനാലച്ചില്ല് ഉയര്‍ത്തുമ്പോഴേക്കും, </span></span><span lang="ML" style="font-size: small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">മുന്‍പിലുള്ള
859. കാറുകള്‍  നീങ്ങാന്‍ </span></span><span lang="ML" style="font-size: small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">തുടങ്ങിയിരുന്നു</span></span><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; font-size: small;">.</span><br />
860. <span lang="ML" style="font-size: small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">ആ വൃദ്ധരൂപത്തെ ഒന്നുകൂടി തിരിഞ്ഞുനോക്കി ഞാനും വണ്ടി</span></span><br />
861. <span lang="ML" style="font-size: small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">മുമ്പോട്ടെടുത്തു</span></span><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; font-size: small;">. അതിനോടകം ആ രൂപം സാവധാനം നടന്നു അപ്പുറത്തുള്ള ഒരു ഫുട്പാത്തിന്‍റെ വക്കില്‍ ഇരിക്കുന്നത്, സൈഡ്  മിററില്‍  കൂടി എനിക്ക് കാണാമായിരുന്നു, അടുത്ത ചുവന്ന വെളിച്ചത്തിനായുള്ള കാത്തിരിപ്പാകാം!!! </span></div>
862. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
863. <span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; font-size: small;"><br /></span></div>
864. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
865. <span lang="ML" style="font-size: small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">വീടെത്തുവോളം
866. ആ കാഴ്ച കണ്‍മുമ്പില്‍നിന്നും മറഞ്ഞിരുന്നില്ല</span></span><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; font-size: small;">. അദ്ധ്വാനത്തിന്‍റെ നാളുകള്‍ക്കു വിടചൊല്ലി,വിശ്രമജീവിതം നയിക്കേണ്ട ഈ പ്രായത്തിലും, വെയിലെന്നോ മഴയെന്നോ നോക്കാതെ, ഒരു നേരത്തെ അഷ്ടിക്കു വേണ്ടി അലയേണ്ടിവരുന്ന ഇവരുടെ വിധി, എത്ര ക്രൂരമാണ്!!! </span><span lang="ML" style="font-size: small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">ഇതുപോലെ വാര്‍ദ്ധക്യകാലത്ത് മക്കളാലും </span></span><br />
867. <span lang="ML" style="font-size: small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">ഉറ്റവരാലും
868. ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ട എത്രയോ ജന്മങ്ങള്‍, നാം നിത്യേനയെന്നോണം കാണുന്നുണ്ട്</span></span><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; font-size: small;">! </span><span lang="ML" style="font-size: small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">ഒരുപക്ഷെ ഓമനിച്ചു വളര്‍ത്തി വലുതാക്കിയ മക്കള്‍  തന്നെയായിരിക്കും, ഇവരുടെ ഇന്നത്തെ അവസ്ഥയ്ക്കു
869. കാരണം</span></span><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; font-size: small;">. </span><span lang="ML" style="font-size: small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">പ്രായമേറിയ വൃദ്ധജനങ്ങള്‍  ആര്‍ക്കും വേണ്ടാതാകുന്ന ഒരു സമൂഹത്തിലാണ്, നമ്മളൊക്കെ
870. ഇന്ന് ജീവിക്കുന്നത്</span></span><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; font-size: small;">. </span><span lang="ML" style="font-size: small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">ഇളം പ്രായത്തില്‍  </span></span><span style="font-size: small;">
871. <span lang="ML"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">സര്‍വതും</span></span>
872. <span lang="ML"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">കൊടുത്ത് വളര്‍ത്തി വലുതാക്കി, തന്‍കാലില്‍  നില്ക്കാറാക്കുവോളം കൂടെ ഇരുന്നു പോറ്റിയ മാതാപിതാക്കളെ,</span></span></span><br />
873. <span lang="ML" style="font-size: small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">എത്ര പെട്ടെന്നാണ് ഇന്നത്തെ ഇളംതലമുറ മറന്നുകളയുന്നത്</span></span><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; font-size: small;">?</span></div>
874. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
875. <span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; font-size: small;"><br /></span></div>
876. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
877. <span lang="ML" style="font-size: small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">അസുഖങ്ങള്‍  ബാധിച്ചു കിടന്നപ്പോഴൊക്കെ, </span></span><span style="font-size: small;">
878. <span lang="ML"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">എത്രയോ രാവുകളിലും</span></span>
879. <span lang="ML"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">പകലുകളിലും,
880. ഇവര്‍</span></span>
881. <span lang="ML"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">മക്കള്‍ക്ക്‌വേണ്ടി ഊണും ഉറക്കവും</span></span></span>
882. <br />
883. <span lang="ML" style="font-size: small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">പോലും
884. ഉപേക്ഷിച്ചു അവരെയും നോക്കി ഇരുന്നിട്ടുണ്ടാവും!! മക്കള്‍ക്ക്‌ ഒരു പ്രയാസം വരുമ്പോള്‍,  ഇവരൊക്കെ എല്ലാം മറന്നു അവരുടെ അടുക്കലേക്ക് ഓടിയെത്തുന്നു.
885. അവരുടെ ഏത് ആവശ്യങ്ങളും, സ്വന്ത ആവശ്യങ്ങളെ മാറ്റിനിര്‍ത്തി, നിര്‍വഹിച്ചു
886. കൊടുക്കുന്നു. അവരുടെ ഉയര്‍ച്ചയുടെ ഓരോ പടവുകളിലും, കാപട്യമില്ലാത്ത സന്തോഷം പ്രകടിപ്പിക്കുന്നു.</span></span><span style="font-size: small;">
887.  
888.  
889. <span lang="ML"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">ഇതല്ലേ</span></span>
890. <span lang="ML"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">മാതാപിതാക്കളുടെ</span></span>
891.  
892. <span lang="ML"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"> മക്കളോടുള്ള കലവറയില്ലാത്ത </span></span>
893. <span lang="ML"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">സ്നേഹത്തിന്‍റെ</span></span>
894. <span lang="ML"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">മുഖം!! ഈ ലോകത്തില്‍  അതിനു </span></span>
895. <span lang="ML"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">പകരം വയ്ക്കാന്‍വേറെ</span></span>
896. <span lang="ML"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">എന്താണുള്ളത്</span></span><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">?</span></span></div>
897. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
898. <span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; font-size: small;"><br /></span></div>
899. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
900. <span lang="ML" style="font-size: small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">ഇങ്ങനെ നിസ്വാര്‍ത്ഥമായി
901. സ്നേഹിച്ചുകൊണ്ട്, തങ്ങള്‍ക്കുള്ളതൊക്കെയും നല്‍കി, അവസാനകാലത്ത് </span></span><span style="font-size: small;">
902. <span lang="ML"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">അവരോടൊപ്പം</span></span>
903. <span lang="ML"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">ആയിരിക്കാന്‍  ആഗ്രഹിക്കുന്ന ഇവരെ, </span></span>
904. <span lang="ML"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">വൃദ്ധസദനത്തിലും മറ്റും</span></span>
905. <span lang="ML"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">ഉപേക്ഷിച്ചു,
906. സ്വന്തം സുഖം മാത്രം തേടി പോകുന്ന എത്രയോ മക്കളെ, ഈ കാലത്തില്‍  നമുക്ക് കാണാനാവും!! മക്കള്‍,</span></span>
907. <span lang="ML"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">അവരവരുടെ ജീവിതം</span></span>
908. <span lang="ML"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">സന്തോഷകരമാക്കാന്‍  ഏതറ്റം വരെ പോകാനും തയ്യാറാവുമ്പോള്‍, അവിടെ വിസ്മരിക്കപ്പെടുന്നത്
909. ജന്മം നല്‍കിയ  </span></span>
910. <span lang="ML"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">മാതാവും പിതാവും</span></span>
911. <span lang="ML"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">ഒക്കെത്തന്നെയാവും!!
912. ഉയരങ്ങളില്‍നിന്നും ഉയരങ്ങളിലേക്കുള്ള അവരുടെ ഈ പരക്കം പാച്ചിലിനിടയില്‍, </span></span>
913. <span lang="ML"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">മക്കളിലാരുടെയെങ്കിലും</span></span>
914. <span lang="ML"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">ഒരു വിളിക്ക് വേണ്ടി ദിവസങ്ങള്‍ എണ്ണി കാത്തിരിക്കുന്ന എത്രയോ മാതാപിതാക്കന്മാരെ ഇന്ന്
915. നമ്മുടെയൊക്കെ കണ്മുന്‍പില്‍, വീടുകളിലും വൃദ്ധസദനങ്ങളിലുമായി  നമുക്ക് കാണാം!!</span></span></span></div>
916. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
917. <span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; font-size: small;"><br /></span></div>
918. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
919. <span lang="ML" style="font-size: small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">കൂട്ടുകുടുംബങ്ങളില്‍ നിന്നും അണുകുടുംബത്തിലേക്കുള്ള
920. പുതിയ തലമുറയുടെ മാറ്റമാകാം, ഇതിന്‍റെയൊക്കെ ഒരു ആരംഭം എന്ന് വേണമെങ്കില്‍  ചിന്തിക്കാം. മറ്റൊന്നുള്ളത്, ഇന്നത്തെ കാലത്ത്
921. ഭര്‍ത്താവും ഭാര്യയും കൂടി ജോലി ചെയ്തെങ്കില്‍ മാത്രമേ ഒരു ശരാശരി കുടുംബത്തിനു സുഭിക്ഷമായി
922. കഴിയാനുള്ള വക ഉണ്ടാക്കാന്‍ സാധിക്കയുള്ളൂ എന്ന സ്ഥിതിവിശേഷം! അതിന്‍റെ ഫലമായി, താമസിക്കുന്ന
923. സ്ഥലത്തിന്‍റെ ചുറ്റുവട്ടത്ത് തന്നെ എല്ലാവര്‍ക്കും വേണ്ട തൊഴിലവസരങ്ങള്‍  ഇല്ലാത്തതിന്‍റെ പേരില്‍ 
924. ദൂരദിക്കുകളിലേക്ക് ചേക്കേറാന്‍ നിര്‍ബന്ധിതരാകുന്ന മക്കള്‍!! അപ്പോള്‍ കുടുംബത്തില്‍  അവശേഷിക്കുന്ന പ്രായമായവരെ, അവിടെത്തന്നെ വിട്ടേച്ചു
925. പോകേണ്ട ഒരു ഗതികേടില്‍ ഇവര്‍ എത്തിപ്പെടുന്നു! ഇതിന്‍റെ അനന്തര ഫലമോ,  മുതിര്‍ന്നവരുടെ ഒറ്റപ്പെടലും!! കൃഷി അല്ലെങ്കില്‍  കച്ചവടം അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള തൊഴിലുകള്‍  വിരളമാവുകയും, അതില്‍നിന്നും കിട്ടാവുന്ന വരുമാനത്തിന്
926. </span></span><span style="font-size: small;">
927. <span lang="ML"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">പരിധി ഉണ്ടാവുകയും</span></span>
928. <span lang="ML"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">ചെയ്തതോടെ, ആളുകള്‍  ജോലി
929. തേടി ദൂരദിക്കുകളിലേക്ക് വരെ, ഉറ്റവരെ ഒറ്റക്കാക്കി പോകാന്‍  തയ്യാറാവുന്നു. </span></span>
930. <span lang="ML"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">അങ്ങനെ</span></span>
931. <span lang="ML"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">സൃഷ്ടിക്കപ്പെടുന്ന അണുകുടുംബങ്ങളില്‍, മുതിര്‍ന്ന തലമുറയോടുള്ള ബന്ധങ്ങളില്‍ വിള്ളല്‍ 
932. വീഴുന്നത് സ്വാഭാവീകം! കൊച്ചുകുട്ടികള്‍ക്കു വരെ മുതിര്‍ന്നവരെ എങ്ങനെ ബഹുമാനിക്കണം, അവരോടു എങ്ങനെ പെരുമാറണം, എന്ന് അറിയാനും മനസ്സിലാക്കാനുമുള്ള അവസരങ്ങള്‍ ഇല്ലാതാവുന്നു. അങ്ങനെ</span></span><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">
933. </span><span lang="ML"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">ബന്ധങ്ങളുടെ ശൈഥില്ല്യത്തിന്</span></span><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"> 
934. </span><span lang="ML"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">അവിടെ നിന്നും  തുടക്കമാകുന്നു!!</span></span></span></div>
935. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
936. <span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; font-size: small;"><br /></span></div>
937. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
938. <span lang="ML" style="font-size: small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">ഈ സ്ഥിതികള്‍ക്കൊന്നും
939. ഉടനെ ഒരു മാറ്റം ഉണ്ടാവുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കാന്‍  വകയില്ല. നാമൊക്കെ ധന സമ്പാദനത്തോടൊപ്പം, ബന്ധങ്ങളുടെ
940. സൂക്ഷ്മ പരിപാലനത്തിനും പ്രാധാന്യം കൊടുത്തു കൊണ്ടുള്ള ഒരു ജീവിതം നയിക്കാന്‍  </span></span><span style="font-size: small;">
941.  
942. <span lang="ML"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">താത്പര്യം</span></span>
943. <span lang="ML"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">കാണിക്കാത്തിടത്തോളം,</span></span>
944. <span lang="ML"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"> ഒന്നിനും ഒരു പരിഹാരമുണ്ടാവുകയില്ല
945. എന്ന് തറപ്പിച്ചു തന്നെ പറയാം!! അങ്ങനെ എല്ലാവരും
946. ചിന്തിക്കുന്ന ഒരു കാലം വേഗം വരണമേ എന്ന പ്രത്യാശയോടെ, നമുക്ക് കുറച്ചുകൂടി
947. കാത്തിരിക്കാം, ആ നല്ല നാളുകള്‍ക്കായി!!!</span></span></span></div>
948. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
949. <span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; font-size: small;"><br /></span></div>
950. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
951. <span lang="ML" style="font-size: small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">ചിന്തകള്‍ക്ക്
952. കടിഞാണിട്ടു മോനെയുമെടുത്തു</span></span><span lang="ML" style="font-size: small;"><span lang="ML"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">കൊണ്ട്,</span></span><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"> ഞാന്‍ അച്ഛന്‍ കിടക്കുന്ന മുറിയിലേക്ക് മെല്ലെ
953. നടന്നു!!!!</span></span></div>
954. <div style="text-align: left;">
955. <span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
956. </div>
957. </content><link rel='replies' type='application/atom+xml' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/feeds/7120673263314142582/comments/default' title='Post Comments'/><link rel='replies' type='text/html' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/2013/01/blog-post_13.html#comment-form' title='17 Comments'/><link rel='edit' type='application/atom+xml' href='http://www.blogger.com/feeds/1827382314235360705/posts/default/7120673263314142582'/><link rel='self' type='application/atom+xml' href='http://www.blogger.com/feeds/1827382314235360705/posts/default/7120673263314142582'/><link rel='alternate' type='text/html' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/2013/01/blog-post_13.html' title='വാര്‍ദ്ധക്യം ഒരു ശാപമായിത്തീരുമ്പോള്‍.....'/><author><name>മോഹന്‍ കരയത്ത്</name><uri>http://www.blogger.com/profile/02117302031000036722</uri><email>noreply@blogger.com</email><gd:image rel='http://schemas.google.com/g/2005#thumbnail' width='32' height='30' src='//blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRhGPJRC8qxa3BFKnV07DPtpyrZgPGs_SSpIxZTXfwIdvtciBvqIS_kFCIcJErsVxd2vAa2kFN38Pn-LWQJoN9KPUl5w4hAP918U63aDQ2E5jnKgFrZ5ZJ_UrYNq_exg/s220/DSC_1739.JPG'/></author><thr:total>17</thr:total></entry><entry><id>tag:blogger.com,1999:blog-1827382314235360705.post-1227473554309611419</id><published>2013-01-05T18:54:00.000-08:00</published><updated>2015-03-03T07:14:27.765-08:00</updated><title type='text'>കേഴുക  മനസ്സേ......</title><content type='html'>&lt;div dir=&quot;ltr&quot; style=&quot;text-align: left;&quot; trbidi=&quot;on&quot;&gt;
958. <span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace; font-size: small;"><br /></span>
959. <span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace; font-size: small;"><br /></span>
960. <span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace; font-size: small;">കുറച്ചു പാരാസിറ്റമോള്‍ ഗുളികകള്‍ വാങ്ങാനായി മെഡിക്കല്‍ സ്റ്റോറില്‍ കയറിയതായിരുന്നു ഞാന്‍. മെഡിക്കല്‍ സ്റ്റോറിന്‍റെ ഉടമയായ തോമസ്‌ സാറിനെ എനിക്ക് നേരത്തേതന്നെ പരിചയം ഉണ്ട്. സാര്‍ തിരക്കിലാണെന്ന് കണ്ടതും, ഞാന്‍ അല്‍പ്പം ഒതുങ്ങി മാറി നിന്നു. തിരക്ക് കഴിഞ്ഞോട്ടെ. ഇതിനോടകം എന്നെ കണ്ട സാര്‍ കൈ ഉയര്‍ത്തി ഒരു ആംഗ്യം കാണിച്ചിട്ട് വീണ്ടും തിരക്കിലേക്ക് ഊളിയിട്ടു.</span><br />
961. <span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace; font-size: small;"><br />
962. തോമസ്‌ സാറിന്‍റെ ഭാര്യ ഫാര്‍മസിസ്റ്റ് ആണ്. സര്‍ക്കാര്‍ ജോലിയില്‍നിന്നു വിരമിച്ചതിനുശേഷം,  സാറും ഭാര്യക്കൊപ്പം രാവിലെ മുതല്‍ കടയില്‍ ഉണ്ടാകും. സാറിനും കൂടി വരാന്‍ കഴിഞ്ഞതോടെ, നേരത്തെ കടയില്‍ സഹായി ആയി നിന്നിരുന്ന ആളിനെ ഒഴിവാക്കാനും സാധിച്ചു. രണ്ടാളും ചേര്‍ന്ന് സാമാന്യം തെറ്റില്ലാത്ത ഒരു വരുമാനം കടയില്‍ നിന്നും ഉണ്ടാക്കുന്നുമുണ്ട്. റിട്ടയര്‍മെന്‍റ് ബോറടി  ഒഴിവാക്കാനായതിനാല്‍, സാറിനും താത്പര്യമായിരുന്നു ഈ പണി!</span><br />
963. <span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace; font-size: small;"><br />
964. ഇഷ്ടം പോലെ സമ്പാദിച്ചിരുന്നെങ്കിലും അറു പിശുക്കനായിരുന്നു  സാര്‍, എന്നുള്ള കാര്യം, സാറിനെ പരിചയമുള്ളവര്‍ക്കെല്ലാം  അറിയാം. സംഭാവനയ്ക്കായോ, ധര്‍മ്മത്തിനായോ ആളുകള്‍ ചെന്നാല്‍ അവരെ ചീത്ത പറഞ്ഞു ഓടിക്കുമായിരുന്നു സാര്‍. അതുകൊണ്ട് തന്നെ പൊതുജനങ്ങളുടെ ഇടയില്‍ സാറിന് അത്രയൊന്നും  മതിപ്പും ബഹുമാനവും ആരും കൊടുത്തിരുന്നുമില്ല!! സാറാകട്ടെ അതൊന്നും ഒട്ട് ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നുമില്ല!!</span><br />
965. <span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace; font-size: small;"><br />
966. കടയിലെ തിരക്ക് അല്‍പ്പം കുറഞ്ഞു എന്ന് കണ്ടപ്പോള്‍, സാര്‍ എന്‍റെ അടുത്തേക്ക്‌ വന്നു എന്താണ് വേണ്ടത് എന്ന് അന്വേഷിച്ചു. ഗുളികകളുടെ കാര്യം പറഞ്ഞതും സാര്‍ അതെടുത്തിട്ടു വരാനായി അകത്തേക്ക് പോയി. ഒരു ഫുള്‍ ബോക്സ് ഗുളികകളുമായി സാര്‍ വന്നപ്പോള്‍ തന്നെയായിരുന്നു,കൌതുകം തോന്നിപ്പിക്കുന്ന ആ പത്തുവയസ്സുകാരന്‍ കടയിലേക്ക് ഓടിക്കയറി വന്നതും! കയ്യില്‍ ചുരുട്ടി പിടിച്ചിരുന്ന ഒരു മരുന്നിന്‍റെ ചീട്ടു സാറിന് കൊടുത്തുകൊണ്ട് അവന്‍ പറഞ്ഞു,</span><br />
967. <span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace; font-size: small;"><br />
968. "സാര്‍,  ഇതിലെഴുതിയിരിക്കുന്ന മരുന്നുകളൊക്കെ ഇവിടെ കിട്ടുമോ? എന്റെ   അമ്മയ്ക്കാണ് സാര്‍. ഭയങ്കര വലിവും ശ്വാസംമുട്ടലും, വെളുപ്പിനേ തുടങ്ങിയതാ സാര്‍, ഞങ്ങള്‍ പലതും ചെയ്തുനോക്കിയിട്ടും  ഒരു കുറവുമില്ല.പിന്നെ നിവൃത്തിയില്ലാതെ ഡോക്ടറെ കണ്ടപ്പോഴാണ്, </span><span style="font-size: small;">ഈ മരുന്നുകളെല്ലാം ഉടനേ കൊടുത്തില്ലെങ്കില്‍ ജീവനു തന്നെ ആപത്താകുമെന്ന് പറഞ്ഞത്! മരുന്ന് ഒന്ന് വേഗം കിട്ടിയിരുന്നെങ്കില്‍...!" അവന്‍ ശ്വാസം വിടാതെ  പറഞ്ഞു നിര്‍ത്തി.</span><br />
969. <span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace; font-size: small;"><br />
970. തോമസ്‌ സാര്‍ കുറിപ്പടി വാങ്ങി നോക്കി.  ഒന്നും പറയാതെ പോയി, അകത്തുനിന്നും മരുന്നുകളുമായി വന്നു അതിന്‍റെ കവറില്‍ രേഖപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്ന വിലകള്‍ നോക്കി ബില്‍ എഴുതാന്‍ തുടങ്ങി.</span><br />
971. <span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace; font-size: small;">ഞാന്‍ ഈ നേരമത്രയും ആ ബാലനെത്തന്നെ നോക്കുകയായിരുന്നു. മുഷിഞ്ഞു അഴുക്ക് പിടിച്ച വസ്ത്രങ്ങള്‍, ഒറ്റ നോട്ടത്തില്‍ തന്നെ അവന്‍ ഏതോ പാവപ്പെട്ട റിക്ഷാക്കാരന്‍റെയോ,കൂലിപ്പണിക്കാരന്‍റെയോ കുട്ടിയാണെന്ന് വിളിച്ചറിയിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. എങ്കിലും, അവന്‍റെ മുഖത്തു  നിഴലിച്ചിരുന്ന ദയനീയതയാകാം, എന്‍റെ മനസ്സില്‍ അവനോടൊരു അലിവുണര്‍ത്താന്‍ കാരണമായതെന്ന് തോന്നുന്നു.</span><br />
972. <span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace; font-size: small;"><br />
973. "എണ്‍പത്തിയെട്ടു രൂപ അറുപതു പൈസാ"  തോമസ്‌ സാര്‍ അവനോടായി ബില്ലും മരുന്നുകളുടെ കവറും നീട്ടിക്കൊണ്ടു പറഞ്ഞു.</span><br />
974. <span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace; font-size: small;"><br />
975. അവന്‍ മുഷിഞ്ഞ പോക്കറ്റില്‍ കയ്യിട്ട് ഏതാനും പഴകിയ നോട്ടുകളും കുറച്ചു ചില്ലറയും പുറത്തെടുത്തു സാറിന്‍റെ നേര്‍ക്ക്‌ നീട്ടി. അവ വാങ്ങി എണ്ണിത്തിട്ടപ്പെടുത്തി സാര്‍ അവനോടു പറഞ്ഞു,</span><br />
976. <span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace; font-size: small;"><br />
977. "എടാ, ഇത് എല്ലാം കൂടി എഴുപത്തിയാറ് രൂപയേ ഉള്ളൂ, ബാക്കി രൂപാ എവിടെ?"</span><br />
978. <span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace; font-size: small;"><br />
979. "ബാക്കി...ഇപ്പോള്‍ ഇല്ല സാര്‍,  നാളെ കട തുറക്കുമ്പോള്‍ തന്നെ എത്തിക്കാം,  ദയവുചെയ്ത് മരുന്ന് തന്നൂടെ സാര്‍ , അമ്മയ്ക്ക് തീരെ വയ്യാത്തതുകൊണ്ട് ചോദിക്കുന്നതാ.." അവന്‍ അയാളോട് കേണു.</span><br />
980. <span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace; font-size: small;"><br />
981. തോമസ്‌ സാറിന് കുലുക്കമൊന്നുമില്ല.  സാര്‍ എന്നോടായി പറഞ്ഞു.</span><br />
982. <span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace; font-size: small;">"ഇവറ്റകളെയൊന്നും വിശ്വസിക്കാന്‍ കൊള്ളില്ല.പറയുന്നതൊക്കെ  കള്ളമായിരിക്കും!  കാശില്ലെന്നൊക്കെ പറയുന്നത് വെറുതെയാ. ഞാനിതൊക്കെ ദിവസവും കാണുന്നതല്ലേ"  സാറിന്‍റെ പറച്ചിലില്‍ അവനോടുള്ള വെറുപ്പ്‌ നിറഞ്ഞു നിന്നിരുന്നു!!</span><br />
983. <span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace; font-size: small;"><br />
984. "നീ കാശു മുഴുവനും കൊണ്ട് തന്നിട്ട് മരുന്ന് കൊണ്ടുപോ" അവന്‍റെ മുമ്പില്‍ വച്ചിരുന്ന  മരുന്നുകളെടുത്തു അയാള്‍ റാക്കില്‍ തിരികെ വച്ചു,അവന്‍ കൊടുത്ത കാശും തിരികെ കൊടുത്തു.</span><br />
985. <span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace; font-size: small;"><br />
986. ബാലന്‍റെ മുഖത്തുണ്ടായ
987. ദുഖവും നിരാശയും ഞാനും
988. കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നു.  തോമസ്‌ സാര്‍ ഇതിനോടകം മറ്റൊരു കസ്റ്റമറെ അറ്റന്‍ഡ് ചെയ്യാനായി അപ്പുറത്തേക്ക് 
989. പോയിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു!!</span>
990. <br />
991. <span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace; font-size: small;"><br />
992. സാര്‍ തിരികെ വരുമ്പോഴും, അവന്‍
993. പ്രതീക്ഷയോടെ അയാളുടെ
994. മുഖത്തേക്ക്തന്നെ നോക്കി കാത്തു നില്‍ക്കുകയായിരുന്നു. എന്നാല്‍ അവനെ ഒന്ന് നോക്കുക പോലും ചെയ്യാതെ, സാര്‍ എന്നോട് വിശേഷങ്ങള്‍ തിരക്കാന്‍ തുടങ്ങിയതും, നിറഞ്ഞുവന്ന കണ്ണുകള്‍ തുടച്ചുകൊണ്ട് ആ ബാലന്‍ മെല്ലെ കടയില്‍നിന്നും ഇറങ്ങി ഇരുട്ടിലേക്ക് നടന്നുപോയി.</span><br />
995. <span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace; font-size: small;"><br />
996. എനിക്ക് ശരിക്കും വിഷമം തോന്നിയ നിമിഷങ്ങളായിരുന്നു അവ! ഇയാള്‍ക്ക് ആ പന്ത്രണ്ടു രൂപ ചില്ലറ പിന്നീട് തന്നാല്‍ മതിയെന്ന് അവനോടു പറഞ്ഞുകൂടെ??
997. അയാളും കേട്ടതല്ലേ അവന്‍റെ
998. അമ്മയുടെ അവസ്ഥ? ഇത്രയ്ക്കും മനസാക്ഷിയില്ലാത്ത ഇയാളൊക്കെ ഒരു മനുഷ്യനാണോ?? മനസ്സില്‍ തിളച്ചുവന്ന അമര്‍ഷം അടക്കാന്‍, അയാളുടെ മുന്‍പില്‍ എനിക്ക് ശരിക്കും അഭിനയിക്കേണ്ടി വന്നു!!</span><br />
999. <span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace; font-size: small;"><br />
1000. പോരാതെ വന്ന ആ നിസ്സാര തുക  എനിക്ക് വേണമെങ്കില്‍ അവനുവേണ്ടി കൊടുക്കാമായിരുന്നു. എങ്കിലും എന്‍റെ കയ്യില്‍ നിന്നും ആ പൈസാ വാങ്ങുന്നത് സാറിന് കുറച്ചിലാവും എന്ന് എനിക്ക് ഒരു തോന്നല്‍!! സാറിന്‍റെ അത്രയൊന്നും തന്നെ സമ്പന്നനല്ലാത്ത എന്നില്‍നിന്നും അദ്ദേഹം ആ സൌജന്യം സ്വീകരിക്കാനുമിടയില്ല. തന്നെയുമല്ല ഇതുകാരണം അവിടെ ഞങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ 'എനിക്കില്ലാത്ത മഹാമനസ്ക്കത നിനക്കോ'  എന്നുള്ള  ഒരു
1001. ഈഗോ സംഘര്‍ഷത്തിനും
1002. സാദ്ധ്യതയുണ്ട്. അങ്ങനെ ചിന്തിച്ചപ്പോഴാണ് എനിക്ക് ചെയ്യാന്‍ കഴിയുന്ന മറ്റൊരു എളുപ്പമായ കാര്യമുണ്ടല്ലോ എന്ന് ഞാന്‍ ഓര്‍ത്തത്!! ഞാന്‍  സാറിനോട് യാത്ര പറഞ്ഞു ആ ബാലന്‍ പോയ വഴിയെ വേഗം നടക്കാന്‍ തുടങ്ങി!!</span><br />
1003. <span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace; font-size: small;"><br />
1004. പല വഴികളിലൂടെയും ഞാന്‍ അവനെ തിരഞ്ഞു നടന്നു എങ്കിലും, നിരാശയായിരുന്നു ഫലം!!  എവിടെയും അവനെ കണ്ടെത്താനായില്ല! കരഞ്ഞുകൊണ്ട് ഇറങ്ങിപ്പോയ പോയ ആ കുട്ടിക്ക് ആശ്വാസമായി, ഒരു ചെറിയ നന്മ ചെയ്യാനുള്ള അവസരം നഷ്ടമായല്ലോ എന്നോര്‍ത്ത് എനിക്ക് ദുഃഖം തോന്നി!  
1005. അപ്പോഴേക്കും നേരം നന്നേ
1006. ഇരുട്ടിത്തുടങ്ങിയതിനാല്‍, വീടെത്താനുള്ള ധൃതിയില്‍, മനസ്സോടെയല്ലെങ്കിലും ആ ശ്രമം ഉപേക്ഷിച്ച് ഒടുവില്‍ എനിക്കും വീട്ടിലേക്കു മടങ്ങേണ്ടി വന്നു!!</span><br />
1007. <span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace; font-size: small;"><br />
1008. വീട്ടിലെത്തിയതിനുശേഷവും എന്‍റെ മനസ്സ് സ്വസ്ഥമായിരുന്നില്ല.  ഞാന്‍ ഭാര്യയോട് നടന്ന സംഭവങ്ങളൊക്കെ പറഞ്ഞു.</span><br />
1009. <span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace; font-size: small;"><br />
1010. "അയാള്‍ അല്ലെങ്കിലും ഒരു മനുഷ്യപ്പറ്റില്ലാത്തവനാണ്, അറുത്ത കൈക്ക് ഉപ്പ് തേയ്ക്കാത്തവന്‍, ദുഷ്ടന്‍" <span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">അവളുടെ  അമര്‍ഷവും അണപൊട്ടി!!</span></span><br />
1011. <span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace; font-size: small;"><br />
1012. "പോട്ടെ, വിട്ടുകള, നമുക്ക് എന്ത് ചെയ്യാന്‍ പറ്റും??"      ഞാന്‍ അവളെ  സാന്ത്വനപ്പെടുത്താനായി പറഞ്ഞതാണെങ്കിലും മനസ്സ് വിങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു!</span><br />
1013. <span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace; font-size: small;"><br />
1014. നാലഞ്ചു ദിവസങ്ങള്‍ക്ക് ശേഷമായിരുന്നു, ബസ്സിറങ്ങി വീട്ടിലേക്കുള്ള വഴിയില്‍ വച്ച്, വീണ്ടുമവനെ ഞാന്‍ കണ്ടുമുട്ടിയത്.  അവന്‍റെ കയ്യില്‍ മുറുകെ പിടിച്ചുകൊണ്ടു കൂടെ ഒരു ചെറിയ പെണ്‍കുട്ടിയും ഉണ്ടായിരുന്നു. അവന്‍റെ കുഞ്ഞനുജത്തിയാവണം!! എത്ര കരുതലോടെയും സ്നേഹത്തോടെയുമാണ് അവന്‍ അവളെ ചേര്‍ത്തു പിടിച്ചിരിക്കുന്നത്!! ഞാന്‍ ആ കാഴ്ചയില്‍ ലയിച്ച് ഒരു നിമിഷം അവിടെത്തന്നെ നിന്ന് പോയി!!പിന്നെ നടപ്പിന് വേഗം കൂട്ടി അവന്‍റെ അടുത്തെത്തി.</span><br />
1015. <span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace; font-size: small;"><br />
1016. "ഒന്ന് നില്‍ക്കൂ കുട്ടീ, ചോദിക്കട്ടെ.." ഞാന്‍ അടുത്തു ചെന്നു മെല്ലെ അവന്‍റെ കരം കവര്‍ന്നു.</span><br />
1017. <span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace; font-size: small;">അവന് എന്നെ അറിയാമായിരുന്നില്ല,    എങ്കിലും  എന്‍റെ കയ്യ് വിടുവിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചില്ല.</span><br />
1018. <span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace; font-size: small;"><br />
1019. "നിന്‍റെ അമ്മയ്ക്ക് ഇപ്പോള്‍ എങ്ങനെ ഉണ്ട് കുട്ടീ?" ഞാന്‍ മെല്ലെ അവന്‍റെ മുഖത്തേക്ക് തന്നെ നോക്കിക്കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.</span><br />
1020. <span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace; font-size: small;"><br />
1021. ആ മുഖത്ത് ദുഃഖം ഉരുണ്ടു കൂടുന്നതും,   കണ്ണുകള്‍ നിറഞ്ഞു കവിയുന്നതും ഒരു ആന്തലോടെ ഞാന്‍ നോക്കിനിന്നു.</span><br />
1022. <span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace; font-size: small;"><br />
1023. "അമ്മ ഞങ്ങളെയെല്ലാം വിട്ടു പോയി സാര്‍, വേണ്ട മരുന്നുകളൊന്നും സമയത്ത് വാങ്ങിക്കൊടുക്കാന്‍ ഞങ്ങള്‍ക്ക് കഴിയാതെ പോയി.അച്ഛനും സുഖമില്ലാതെ കുറച്ചുനാളായി കിടപ്പിലായിരുന്നു. ഇന്നേയ്ക്ക് നാല് ദിവസ്സമായി സാര്‍ അമ്മ പോയിട്ട്....."  അവന്‍റെ ശബ്ദം നേര്‍ത്തുവന്നു ഒരു തേങ്ങലോളം എത്തിയിരുന്നു! അവന്‍റെ കുഞ്ഞു പെങ്ങളാകട്ടെ,  മുഖം പുറകിലൊളിപ്പിച്ചു, ആശ്രയത്തിനെന്നോണം അവനെ ഇറുകെ പിടിക്കുന്നത്‌ എനിക്ക് കാണാമായിരുന്നു.</span><br />
1024. <span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace; font-size: small;"><br />
1025. കേട്ടത് വിശ്വസിക്കാനാവാതെ ഞാന്‍ ഒരു നിമിഷം അസ്തപ്രജ്ഞനായി നിന്നുപോയി!!  ഇതാ, എന്നെക്കൊണ്ട് അന്നു വളരെ എളുപ്പത്തില്‍  ചെയ്യാമായിരുന്ന ഒരു ചെറിയ സഹായം, വെറും ദുരഭിമാനത്തിന്‍റെ പേരില്‍ ഒഴിവാക്കിയതിന്‍റെ ഫലം! വിലപ്പെട്ട ഒരു ജീവന്‍ അന്യായമായി,  അകാലത്തില്‍ പൊലിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ഒരു പക്ഷെ അന്നു തികയാതെവന്ന പൈസ കൊടുത്ത് ആ മരുന്ന് വാങ്ങാന്‍ ഞാന്‍  അവനെ സഹായിച്ചിരുന്നെങ്കില്‍, ഈ കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ അമ്മ ഇപ്പോഴും  ജീവനോടെ ഉണ്ടാവുമായിരുന്നു!!അങ്ങനെ ചിന്തിച്ചപ്പോള്‍</span><br />
1026. <span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace; font-size: small;">സാധുക്കളായ ഈ  കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ ദുരവസ്ഥയില്‍ പരോക്ഷമായെങ്കിലും എനിക്കും ഒരു പങ്കുണ്ടായിരുന്നു എന്ന സത്യം,എന്നെ കുറച്ചൊന്നുമല്ല വേദനിപ്പിച്ചത്!!</span><br />
1027. <span style="font-size: small;"><br /></span>
1028. <span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace; font-size: small;">എനിക്ക്  ആരോടൊക്കെയോ അമര്‍ഷം തോന്നി.അത് ഒരുപക്ഷെ കഠിനഹൃദയനായ തോമസ്‌ സാറിനോടാവാം,അല്ലെങ്കില്‍ അയാളെപ്പോലെ മനസാക്ഷിയില്ലാതെ പാവങ്ങളോട് പെരുമാറുന്ന ഇന്നത്തെ സാമൂഹ്യ വ്യവസ്ഥയോടാകാം, അതോന്നുമല്ലെങ്കില്‍ സമയത്ത് ഒന്നും ചെയ്യാന്‍ സാധിക്കാതിരുന്ന എന്റെ നിസ്സഹായതയോടുമാകാം!!</span><br />
1029. <span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace; font-size: small;"><br />
1030. അതെന്തായാലും,കുറ്റബോധം നിറഞ്ഞു വിങ്ങുന്ന ഹൃദയവുമായി, ആ കുട്ടികളെ വിട്ടു  വീട്ടിലേക്കു മടങ്ങുമ്പോഴും,‍മനസാക്ഷിയോടുള്ള ഒരു ചോദ്യച്ചിഹ്നമായി ആ പത്തു വയസ്സുകാരന്റെ വിതുമ്പുന്ന മുഖം എന്‍റെ കണ്‍മുമ്പില്‍ തന്നെയുണ്ടായിരുന്നു!!മനസ്സില്‍ ഉരുണ്ടുകൂടിയ ദുഃഖം,കണ്ണുകളില്‍ നനവ്‌ പടര്‍ത്തുന്നതും,ഒഴുകിയിറങ്ങാനുള്ള വെമ്പലില്‍, അവ കാഴ്ചയ്ക്കു് മങ്ങലേല്‍പ്പിക്കുന്നതും, ഞാന്‍ അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു...</span><br />
1031. <span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace; font-size: small;"><br /></span>
1032. <span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace; font-size: small;">അതെ, മനസ്സ് കേഴുകയായിരുന്നു, മൂകമായി!!!</span></div>
1033. </content><link rel='replies' type='application/atom+xml' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/feeds/1227473554309611419/comments/default' title='Post Comments'/><link rel='replies' type='text/html' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/2013/01/blog-post.html#comment-form' title='12 Comments'/><link rel='edit' type='application/atom+xml' href='http://www.blogger.com/feeds/1827382314235360705/posts/default/1227473554309611419'/><link rel='self' type='application/atom+xml' href='http://www.blogger.com/feeds/1827382314235360705/posts/default/1227473554309611419'/><link rel='alternate' type='text/html' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/2013/01/blog-post.html' title='കേഴുക  മനസ്സേ......'/><author><name>മോഹന്‍ കരയത്ത്</name><uri>http://www.blogger.com/profile/02117302031000036722</uri><email>noreply@blogger.com</email><gd:image rel='http://schemas.google.com/g/2005#thumbnail' width='32' height='30' src='//blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRhGPJRC8qxa3BFKnV07DPtpyrZgPGs_SSpIxZTXfwIdvtciBvqIS_kFCIcJErsVxd2vAa2kFN38Pn-LWQJoN9KPUl5w4hAP918U63aDQ2E5jnKgFrZ5ZJ_UrYNq_exg/s220/DSC_1739.JPG'/></author><thr:total>12</thr:total></entry><entry><id>tag:blogger.com,1999:blog-1827382314235360705.post-4771060002060006159</id><published>2012-12-29T18:56:00.000-08:00</published><updated>2014-11-04T07:44:31.020-08:00</updated><title type='text'>പുഴയോരത്തില്‍ ഇനി തോണി എത്തില്ല.........</title><content type='html'>&lt;div dir=&quot;ltr&quot; style=&quot;text-align: left;&quot; trbidi=&quot;on&quot;&gt;
1034. <br />
1035. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1036. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN;">പരമുനായരുടെ ചായക്കടയില്‍ പതിവുപോലെ ചായ</span></div>
1037. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1038. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN;">കുടിച്ചും
1039. നാട്ടുകാര്യം പറഞ്ഞും <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ഇ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN;">രിക്കുകയായിരുന്നു
1040. അവരൊക്കെ. അപ്പോഴാണ്‌ പോക്കരുടെ മക</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ന്‍ മണ്ടന്‍ </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN;">സലിം ഓടി വന്നു ആ</span></div>
1041. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1042. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN;">വാര്‍ത്ത അവിടെ വിളമ്പിയത്</span><span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">.</span></div>
1043. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1044. <span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;"><br /></span></div>
1045. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1046. <span style="font-size: small;"><br /></span></div>
1047. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1048. <span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">"<span lang="ML">നിങ്ങ</span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ള്‍<span style="mso-spacerun: yes;">  </span>അറി</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">ഞ്ഞോ</span><span lang="EN" style="font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">, </span><span lang="EN" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">നമ്മുടെ </span><span lang="ML" style="font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN;">കടവി</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ല്‍ ദേ പാ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN;">ലം പണി
1049. </span></div>
1050. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1051. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN;">തുടങ്ങാ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ന്‍<span style="mso-spacerun: yes;">  </span>പോ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN;">ണു</span><span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">!!"</span></div>
1052. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1053. <span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;"><br /></span></div>
1054. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1055. <span style="font-size: small;"><br /></span></div>
1056. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1057. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">ചായ
1058. കുടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നവരുടെയൊക്കെ ശ്രദ്ധ അവനി</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ലേ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">ക്കായി</span><span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">.</span></div>
1059. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1060. <span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;"><br /></span></div>
1061. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1062. <span style="font-size: small;"><br /></span></div>
1063. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1064. <span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">"<span lang="ML">എന്താ</span></span><span lang="EN" style="font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">, </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>എന്താ നീ പറഞ്ഞത്</span><span lang="EN" style="font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">??"</span></div>
1065. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1066. <span lang="EN" style="font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><br /></span></div>
1067. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1068. <span style="font-size: small;"><br /></span></div>
1069. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1070. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">അനേകം
1071. കണ്ഠങ്ങളില്‍നിന്നും ആ ചോദ്യം ഉയര്‍ന്നു വന്നതോടെ </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">മണ്ടന്‍<span style="mso-spacerun: yes;">  </span>സ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">ലിം ഒന്ന് പരുങ്ങി</span><span lang="EN" style="font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">, </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>എല്ലാവരെയും ഒന്ന്
1072. നോക്കിയിട്ട് </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">അവന്‍</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN;"> തുടര്‍ന്നു</span><span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">....</span></div>
1073. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1074. <span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;"><br /></span></div>
1075. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1076. <span style="font-size: small;"><br /></span></div>
1077. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1078. <span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">"<span lang="ML">ദേ വിശ്വാസമില്ലെങ്കില്‍</span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">
1079. എ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">ല്ലാവരും
1080. പുറത്തോട്ടു ഒന്നിറങ്ങി നോക്കിക്കേ</span><span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">.<span lang="ML">മൂന്നു ലോറിക</span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ള്‍<span style="mso-spacerun: yes;">  </span>അ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">വിടെ സാധനം ഇറക്കുന്നത് കണ്ടോ</span><span lang="EN" style="font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">?"</span></div>
1081. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1082. <span lang="EN" style="font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><br /></span></div>
1083. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1084. <span style="font-size: small;"><br /></span></div>
1085. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1086. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">പറഞ്ഞു
1087. തീരും മുന്‍പേ എല്ലാവരും പുറത്തിറങ്ങി അവ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ന്‍</span></div>
1088. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1089. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">പ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">റഞ്ഞ ഇടത്തേക്ക് നോക്കി</span><span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">.
1090. <span lang="ML">ശരിയാണല്ലോ</span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">!</span><span lang="ML" style="font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"> </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN;">അല്‍പ്പം അകലെയായിരുന്നെങ്കിലും ലോറികളില്‍നിന്നും</span></div>
1091. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1092. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN;">ഇറക്കിക്കൊണ്ടിരുന്ന കമ്പിയും കോണ്‍ക്രീറ്റ് ജെല്ലിയുമൊക്കെ</span></div>
1093. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1094. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN;">അവരും കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നു</span><span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">!!</span></div>
1095. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1096. <span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;"><br /></span></div>
1097. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1098. <span style="font-size: small;"><br /></span></div>
1099. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1100. <span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">"<span lang="ML">അപ്പോ</span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ള്‍</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;"> </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">പാ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">ലം പണി
1101. ഇനി ഉടനെ തന്നെ ആരംഭിക്കു</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">മല്ലോ!!</span><span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">"</span></div>
1102. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1103. <span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;"><br /></span></div>
1104. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1105. <span style="font-size: small;"><br /></span></div>
1106. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1107. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">ആള്‍ക്കൂട്ടത്തില്‍നിന്നും
1108. ആരോ പറഞ്ഞു</span><span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">.</span></div>
1109. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1110. <span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;"><br /></span></div>
1111. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1112. <span style="font-size: small;"><br /></span></div>
1113. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1114. <span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">"<span lang="ML">ആരംഭിക്കട്ടെ പിള്ളേച്ചാ</span></span><span lang="EN" style="font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">, </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN;">എത്ര നാളുകൊണ്ട്</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN;">   നമ്മളൊക്കെ </span></div>
1115. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1116. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN;">കാത്തിരിക്കുകയാ</span><span lang="EN" style="font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">, </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN;">ഇനിയെങ്കിലും </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ഇത് </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ഒന്ന് തുടങ്ങി പൂര്‍ത്തിയാക്കിയാല്‍,ആ ഒടിഞ്ഞു പറിഞ്ഞ വള്ളത്തിലെ <span style="mso-spacerun: yes;">  </span>ഭ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN;">യ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">പ്പാടോടെയുള്ള</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN;"> </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">യാത്ര
1117. ഒഴിവാക്കാമല്ലോ!!"</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">
1118. പരമുനായ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ര്‍<span style="mso-spacerun: yes;"> 
1119. </span>പ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">റഞ്ഞു നിര്‍ത്തി</span><span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">.</span></div>
1120. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1121. <span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;"><br /></span></div>
1122. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1123. <span style="font-size: small;"><br /></span></div>
1124. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1125. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">ആ
1126. പറഞ്ഞതിനോട് എല്ലാവ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ര്‍ക്കും</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;"> യോജിപ്പായിരുന്നു</span><span lang="EN" style="font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">,</span><span lang="EN" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN;"> </span><span lang="EN" style="font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN;">ഒരാളൊഴിച്ച്</span><span lang="EN" style="font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">,<span style="mso-spacerun: yes;">  </span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN;">രാമന്‍കുട്ടി</span><span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">!!! <span lang="ML">കാരണവും ചെറുതൊന്നുമല്ലായിരുന്നു!!</span></span><span lang="ML" style="font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"> </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN;">രാമന്‍കുട്ടി</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">യായിരുന്നു </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN;">ആ കടവിലെ </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">കടത്തുകാരന്‍</span><span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">!!
1127. <span lang="ML">തലമുറകളായി ആ കടവിലെ വള്ളക്കടത്തിന്‍റെ ചുമതല ഒരു അവകാശമായി
1128. ലഭിച്ചതായിരുന്നു രാമന്‍കുട്ടിക്ക്</span>. <span lang="ML">അച്ഛന്‍റെ മരണശേഷം
1129. കടത്തുകാര</span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ന്‍റെ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;"> ജോലി സ്വാഭാവീകമായി മകനില്‍</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"> തന്നെ<span style="mso-spacerun: yes;">  </span>വ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">ന്നുചേര്‍ന്നു</span><span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">..മകനാകട്ടെ, </span></div>
1130. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1131. <span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;"><span lang="ML">താ</span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ന്‍<span style="mso-spacerun: yes;">  </span>ഏ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">റ്റെടുത്ത ചുമതല </span><span lang="EN" style="font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"> </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN;">മഴയെന്നോ</span><span lang="EN" style="font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">, </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN;">വെയിലെന്നോ
1132. ഉള്ള വ്യത്യാസമൊന്നുമില്ലാതെ, വളരെ സന്തോഷത്തോടെയും</span></div>
1133. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1134. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN;">കൃത്യനിഷ്ട്ടയോടെയും </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN;">ചെയ്തും വന്നിരുന്നു</span><span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">.</span></div>
1135. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1136. <span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;"><br /></span></div>
1137. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1138. <span style="font-size: small;"><br /></span></div>
1139. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1140. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">വള്ളത്തിന്‍റെ
1141. അമരപ്പടിയിലിരുന്നു നിര്‍മ്മാണ സാമഗ്രിക</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ള്‍
1142. ഇ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">റക്കുന്നത്, രാമ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ന്‍കു</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">ട്ടിയും കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നു</span><span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">! <span lang="ML">വേന</span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ല്‍<span style="mso-spacerun: yes;">  </span>കടുത്തി</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">രുന്നതിനാല്‍ </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">പുഴ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">
1143. തീരെ വറ്റിയിരുന്ന സമയമായിരുന്നു</span><span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">.
1144. <span lang="ML">ഈ സമയം കടവ് കടക്കുന്നതിനു വള്ളത്തി</span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ന്‍റെ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">
1145. ആവശ്യം ഇല്ലാതിരുന്നതിനാ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ല്‍, വര്‍ഷം തോറും</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;"> വള്ളത്തി</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ന്‍റെ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">
1146. അറ്റകുറ്റപ്പണികളൊക്കെ ചെയ്തിരുന്നത് ഈ സമയത്തായിരുന്നു</span><span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">.<span lang="ML"> പാലം </span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">പണി ഏതാണ്ട് ഉറപ്പായതോടെ </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">ഇനിയിപ്പോള്‍ ഇതൊന്നും ചെയ്തിട്ടും  ‍</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;"> കാര്യമില്ല എന്ന് രാമ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ന്‍കുട്ടിയും തീരുമാനിച്ചു.</span><span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">.<span lang="ML">ഏതാനും മാസങ്ങള്‍ക്കുള്ളി</span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ല്‍ പാ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">ലം പണി പൂര്‍ത്തിയാകു</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ന്നതോടെ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;"> ഈ വള്ളക്കാര</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">നേയും അയാളുടെ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;"> വള്ളത്തിനേയും ആര്‍ക്കും ആവശ്യം ഉണ്ടാവുകയില്ല എന്ന് അയാ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ള്‍ സ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">ങ്കടത്തോടെ
1147. ഓര്‍ത്തു</span><span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">.<span lang="ML">അതുകൊണ്ടുതന്നെ ആ നിര്‍മാണസാമഗ്രികളൊക്കെ </span></span></div>
1148. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1149. <span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;"><span lang="ML">ത</span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ന്‍റെ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;"> നെഞ്ചത്തേക്ക് തന്നെയാണ്
1150. ഇറക്കുന്നത് എന്ന് അയാള്‍ക്ക്‌ അപ്പോള്‍</span></div>
1151. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1152. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">തോന്നിപ്പോയി</span><span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">!!</span></div>
1153. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1154. <span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;"><br /></span></div>
1155. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1156. <span style="font-size: small;"><br /></span></div>
1157. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1158. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">കഴിഞ്ഞുപോയ
1159. ആ നല്ല നാളുകളെയോര്‍ത്തപ്പോ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ള്‍</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;"><span style="mso-spacerun: yes;"> രാമന്‍കുട്ടിയുടെ</span> കണ്ണുക</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ള്‍</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;"><span style="mso-spacerun: yes;"> 
1160. </span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">അ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">റിയാതെ നിറഞ്ഞുവന്നു</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">!! മഴക്കാലമാകുമ്പോള്‍<span style="mso-spacerun: yes;"> 
1161. </span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">നി</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">റഞ്ഞു ഇരു </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">കരകളിലേ</span><span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">ക്കും കവിഞ്ഞൊഴുകുന്നപുഴ!! അക്കരെ ഭാഗത്തുള്ള <span lang="ML">സ്കൂളിലേ</span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ക്കും
1162. ചന്തയിലേക്കും</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">
1163. പോകാനായി രാവിലെ ഏഴു മണിയോടെ തന്നെ കടവി</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ല്‍<span style="mso-spacerun: yes;"> എത്തുന്ന  </span>കു</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">ട്ടികളു</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ടേയും മുതിര്‍ന്നവരുടേയും</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;"> തിരക്ക്!</span><span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;"> <span lang="ML">പിന്നീടങ്ങോട്ടുള്ള വിശ്രമമില്ലാത്ത മണിക്കൂറുകള്‍!!</span> എല്ലാവരേയും കുഴപ്പമൊന്നുമില്ലാതെ <span lang="ML"> അക്കരെ
1164. എത്തിച്ചുകഴിയുമ്പോഴേക്കും തളര്‍ന്നു അവശനായിട്ടുണ്ടാവും</span>! <span lang="ML">എങ്കിലും
1165. ആ സമയ</span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ത്തൊ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">ക്കെ എല്ലാവരില്‍നിന്നും ലഭിച്ചിരുന്ന ബഹുമാനവും സ്നേഹവുമൊക്കെ എന്തോരു ഹരമായിരുന്നു തനിക്ക്</span><span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;"><span lang="ML">!! ആ കുട്ടികളുടെ മുമ്പിലൊക്കെ തനിക്കൊരു ഹീറോയുടെ പരിവേഷമാണുണ്ടായിരുന്നത്! </span></span></div>
1166. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1167. <span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;"><span lang="ML"><br /></span></span></div>
1168. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1169. <span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;"><span lang="ML"><br /></span></span></div>
1170. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1171. <span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;"><span lang="ML">ഓരോ വള്ളവും  </span></span><span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;"><span lang="ML">ഒന്നിടവിട്ടു ആണ്‍കുട്ടികളെയും പെണ്‍കുട്ടികളെയും
1172. </span></span></div>
1173. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1174. <span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;"><span lang="ML">കൊണ്ടാണ്</span></span><span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;"><span lang="ML">  അക്കരയ്ക്കു </span></span><span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;"><span lang="ML">പോ</span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">യിരു</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">ന്നത്</span><span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">.</span></div>
1175. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1176. <span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;"><span lang="ML">കിഴക്കന്മലകളില്‍നിന്നും
1177. ഉരുള്‍പൊട്ട</span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ല്‍<span style="mso-spacerun: yes;">  </span>മൂ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">ലമോ മറ്റോ ആറ്റിലൂടെ </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">മലവെള്ളം
1178. </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">വന്നു കരകവിഞ്ഞു
1179. ഒഴുകുമ്പോള്‍</span><span lang="EN" style="font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">, </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN;">അക്കരയ്ക്ക് വള്ളം വയ്ക്കാനായി </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">കൂട്ടത്തിലുള്ള </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN;">ബലവാന്മാരായ ആണ്‍കുട്ടികളുടെ കയ്യിലും ഓരോ തുഴയും കൊടുത്തു
1180. ഒരു സഹായത്തിനായി തലപ്പത്ത് ഇരുത്തുമായിരുന്നു</span><span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">! <span lang="ML">അന്നൊക്കെ തനിക്കും എന്തൊരു ഉശിരായിരുന്നു</span>!!
1181. <span lang="ML">ഒരു വള്ളം അക്കരെ പോയിവരുന്നതിനു അപ്പോഴൊക്കെ കുറഞ്ഞത് ഒരു
1182. മണിക്കൂറെങ്കിലുമാകും</span>. <span lang="ML">വള്ളത്തി</span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ല്‍<span style="mso-spacerun: yes;">   </span>ക</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">യറിക്കഴിഞ്ഞാ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ലോ</span><span style="font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">, </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">എ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">ല്ലാവരും
1183. താഴെ കുത്തിയിരിക്കണം എന്നുള്ളത് ഒരു അലിഖിത നിയമമാണ്</span><span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">.<span lang="ML"> ഇല്ലെങ്കി</span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ല്‍<span style="mso-spacerun: yes;">  </span>ബാ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">ലന്‍സ് കിട്ടാതെ വള്ളം വല്ലാതെ
1184. കിടന്നു ഉരുളാനും ഉലയാനും തുടങ്ങും</span><span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">!
1185. <span lang="ML">മഴ പെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നാല്‍പോലും കുട തുറന്നു വള്ളത്തി</span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ല്‍<span style="mso-spacerun: yes;">  </span>ഇ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">രിക്കാ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ന്‍ ആരെയും താന്‍ <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>അ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">നുവദിക്കാറില്ല</span><span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">. <span lang="ML">അതുകൊണ്ടൊക്കെ തന്നെ<span style="mso-spacerun: yes;">  </span>തന്‍റെ<span style="mso-spacerun: yes;"> 
1186. </span>ജീവിതകാലത്ത് ഒരു ചെറിയ അപകടം പോലും ഉണ്ടായിട്ടില്ലെന്ന് </span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">അയാള്‍</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;"> അഭിമാനത്തോടെ ഓര്‍ത്തു</span><span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">!!
1187. </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ഒടുവിലിതാ ഈ ജോലിയുടെയും</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;"> നാളുക</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ള്‍ എ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">ണ്ണപ്പെട്ടു
1188. കഴി</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ഞ്ഞിരിക്കുന്നു!! അക്കരെ ആളുകള്‍
1189. കാത്തുനില്‍ക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോള്‍ </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">ഒരു നെടുവീര്‍പ്പോടെ </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ചിന്തകളില്‍നിന്നുണര്‍ന്നു അയാള്‍ തുഴ കയ്യിലെടുത്തു.</span><span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">.</span></div>
1190. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1191. <span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;"><br /></span></div>
1192. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1193. <span style="font-size: small;"><br /></span></div>
1194. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1195. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN;">പാലം പണി പറഞ്ഞതുപോലെ ദ്രുത ഗതിയില്‍തന്നെ
1196. നടക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു</span><span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">. </span><br />
1197. <span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;"><span lang="ML"><br /></span></span>
1198. <span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;"><span lang="ML"><br /></span></span>
1199. <span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;"><span lang="ML">ഒടുവി</span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ല്‍ സ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">കല പണികളും പൂര്‍ത്തിയാക്കിയ പാലം </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ഉ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">ല്‍ഘാടനത്തിനു
1200. </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">വേണ്ടിയുള്ള കാത്തിരിപ്പായി. അപ്പോഴും രാമന്‍കുട്ടിയുടെ
1201. വള്ളത്തില്‍ നല്ല തിരക്കായിരുന്നു. കാരണം ഉല്‍ഘാടനത്തിനു മുന്‍പുള്ള ഉപയോഗം തടയാനായി, പാലത്തിലേക്കുള്ള</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;"> രണ്ടു പ്രവേശനമാര്‍ഗവും താത്കാലികമായി
1202. അടച്ചുവച്ചിരിക്കയായിരുന്നു</span><span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">.</span></div>
1203. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1204. <span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;"><br /></span></div>
1205. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1206. <span style="font-size: small;"><br /></span></div>
1207. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1208. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">അതിനിടെ മഴക്കാലം ശക്തിയോടെ തിരിച്ചെത്തിയിരുന്നു.</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN;"> </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">പുഴയിലെ ജലനിരപ്പ്‌ അനുദിനം
1209. ഉയരുന്നത് അയാളും </span></div>
1210. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1211. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഉല്‍ഘാടനത്തിനു </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN;">തലേ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN;">ദിവസം </span></div>
1212. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1213. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN;">രാമന്‍കുട്ടിയെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ഏറെ വിഷമം പിടിച്ച ഒന്നായിരുന്നു</span><span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">. <span lang="ML">കടവി</span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ല്‍ കാത്തുനിന്ന അവസാനത്തെ ആളിനെയും കരയില്‍ </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">എത്തിച്ചപ്പോഴേക്കും,
1214. നേരം നന്നേ ഇരുട്ടിയിരുന്നു</span><span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">.<span lang="ML">അതിനോടൊപ്പം  </span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ആളുകളെ
1215. അക്കരെയിക്കരെ എത്തിക്കുമ്പോഴൊക്കെ ഓരോരുത്തരില്‍നിന്നും </span></div>
1216. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1217. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">"നാളെ മുതല്‍ എന്താ
1218. പണി</span><span style="font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">?" </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">എന്നുള്ള ചോദ്യങ്ങളും അയാളെ കുഴക്കിയിരുന്നു!! താന്‍ തന്നെ ഈ ചോദ്യം
1219. എത്രയോ തവണ തന്‍റെ </span></div>
1220. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1221. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">മനസ്സിന്‍റെ കണക്കുപുസ്തകത്തില്‍ ഒരു ഉത്തരത്തിനായി കൂട്ടിയും കിഴിച്ചും നോക്കിയിരിക്കുന്നു!!
1222. ഒരിക്കല്‍ തന്‍റെ സാമ്രാജ്യമായിരുന്ന ഈ കടവിലെ രാജ്യമില്ലാ രാജാവായി നാളെ മുതല്‍ മറ്റുള്ളവരുടെ നിന്ദയും പരിഹാസവും സഹിച്ചു ജീവിക്കുന്നതില്‍
1223. ഭേദം, ഇവിടം വിട്ടു വേറെ എങ്ങോട്ടെങ്കിലും പോകുന്നതാണ് നല്ലതെന്ന് അയാള്‍ക്ക് തോന്നിത്തുടങ്ങിയത് അങ്ങനെയായിരുന്നു! രാവിലേ മുതല്‍ തന്നെ ഈ ചിന്ത തെളിഞ്ഞും മറഞ്ഞും തന്‍റെ മനസ്സില്‍ ഊളിയിട്ടുകൊണ്ടിരുന്നു.</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"> ഇപ്പോള്‍ അത് കുറെക്കൂടെ ശക്തമായിരിക്കുന്നു. </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">അതെ, അത് </span></div>
1224. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1225. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">തന്നെയാണ് തനിക്കുള്ള ശരിയായ വഴി! എത്രയും വേഗം, </span></div>
1226. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1227. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">കഴിയുന്നതും </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">നാളെ തന്നെ, </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">നേരം </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">വെളുക്കുന്നതിനു മുന്‍പ് </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ഇവിടം</span></div>
1228. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1229. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">വിട്ട് പോകണം.
1230. തീരുമാനം ഉറപ്പിച്ചതോടെ മനസ്സ് ഒരു നിമിഷം  ശാന്തമാകുന്നതായി അയാള്‍ക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടു.</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;"> </span></div>
1231. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1232. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;"><br /></span></div>
1233. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1234. <span style="font-size: small;"><br /></span></div>
1235. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1236. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">ഇനി
1237. വല്ലതും കഴിച്ചു ഒന്ന് വിശ്രമിക്കണം. വെളുപ്പിനെ പോകാനുള്ളതല്ലേ.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>പതിവുപോലെ രാമന്‍കുട്ടി വള്ളവുമായി
1238. മുകളിലേക്ക് ധൃതിയില്‍ </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">തുഴഞ്ഞു</span><span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">.<span lang="ML"> ജലനിരപ്പ്‌</span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"> ഉയരുന്നതിനോടൊപ്പം, കാറ്റും മഴയും ശക്തമാകുന്നുമുണ്ട്. മുകളിലേക്കുള്ള പോക്ക്
1239. ദുഷ്ക്കരമാകുന്നത് അയാള്‍ അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. എങ്കിലും </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">അല്‍പ്പം മുകളിലുള്ള കടവി</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ല്‍ എത്തി, വ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">ള്ളം കെട്ടിയിട്ട ശേഷം, അയാ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ള്‍ കേ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">ളുണ്ണിയുടെ ഷാപ്പിലേക്ക്
1240. കയറിച്ചെന്നു</span><span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">.</span></div>
1241. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1242. <span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;"><br /></span></div>
1243. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1244. <span style="font-size: small;"><br /></span></div>
1245. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1246. <span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">“<span lang="ML">ഇന്ന് ഒത്തിരി വൈകിപ്പോയല്ലോ രാമന്‍കുട്ടി! </span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ഈ കാറ്റിലും മഴയിലും നീ ഇന്ന് വരുമെന്ന് ഞാനും ഓര്‍ത്തില്ല."<span style="mso-spacerun: yes;">  </span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">കേളുണ്ണി
1247. കുശലം </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">പറഞ്ഞു.</span><span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">.</span></div>
1248. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1249. <span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;"><br /></span></div>
1250. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1251. <span style="font-size: small;"><br /></span></div>
1252. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1253. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">"</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ഇന്ന് വരാതിരിക്കാന്‍ പറ്റുമായിരുന്നില്ല
1254. മുതലാളീ"<span style="mso-spacerun: yes;">  </span>അയാള്‍ പിറുപിറുത്തു..</span></div>
1255. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1256. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><br /></span></div>
1257. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1258. <span style="font-size: small;"><br /></span></div>
1259. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1260. <span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">“</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ഓ</span><span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">,<span lang="ML"> ഇന്ന് നിന്‍റെ അവസാനത്തെ ദിവസമായിരുന്നല്ലോ</span></span><span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">, <span lang="ML">ഞാന്‍ അത് ഓര്‍ത്തില്ല. നാളെ മുത</span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ല്‍ ഇ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">നി </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">നിന്‍റെ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;"> വള്ളം ആര്‍ക്കും വേണ്ടാതാവുകയല്ലേ</span><span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">?”</span></div>
1261. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1262. <span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;"><br /></span></div>
1263. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1264. <span style="font-size: small;"><br /></span></div>
1265. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1266. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">രാമന്‍കുട്ടിയുടെ കനത്ത <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>മുഖഭാവം</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN;">
1267. കേളുണ്ണിയെയും നിശബ്ധനാക്കി</span><span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">. </span></div>
1268. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1269. <span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;"><span lang="ML">അയാ</span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ള്‍ പി</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">ന്നീട് ഒന്നും ചോദിച്ചില്ല</span><span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">.</span></div>
1270. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1271. <span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;"><br /></span></div>
1272. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1273. <span style="font-size: small;"><br /></span></div>
1274. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1275. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN;">പതിവിനു വിരുദ്ധമായി രാമന്‍കുട്ടി </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">അന്ന് </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN;">ഇരട്ടിയിലധികം </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">കുപ്പികള്‍ കാലിയാക്കി.</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN;"> ദുഖങ്ങള്‍ക്കെല്ലാം
1276. അവധി കൊടുത്ത് തനിക്കിന്ന് സുഖമായിട്ടു ഒന്ന് ഉറങ്ങണം</span><span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">, <span lang="ML">നാളെ താന്‍ എവിടെയായിരിക്കും എന്ന് തനിക്ക്
1277. പോലും ഉറപ്പില്ലല്ലോ!!</span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"> ഉറയ്ക്കാത്ത
1278. കാലുകളില്‍ ആ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">ടിയാടി </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">അയാള്‍ </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">പുറത്തേക്ക് പോകുന്നത്<span style="mso-spacerun: yes;"> 
1279. </span>കേളുണ്ണി സഹതാപത്തോടെ<span style="mso-spacerun: yes;">  </span>നോ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ക്കിനിന്നു.</span></div>
1280. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1281. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><br /></span></div>
1282. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1283. <span style="font-size: small;"><br /></span></div>
1284. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1285. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">തോരാത്ത മഴയെ വകവയ്ക്കാതെ </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN;">വള്ളത്തി</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ല്‍ ക</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN;">യറിയിരുന്നു തുഴ കയ്യിലെടുത്തു രാമന്‍കുട്ടി താഴേക്കു തുഴയാനാരംഭിച്ചു</span><span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">.<span lang="ML"> എത്രതന്നെ തുഴഞ്ഞിട്ടും വള്ളം
1286. നിന്നിടത്തുനിന്നും അനങ്ങുന്നില്ലെന്ന് അയാള്‍ കണ്ടു</span>. <span lang="ML">ഓ</span>,
1287. <span lang="ML">വള്ളത്തിന്‍റെ കെട്ട് അഴിച്ചുവിടാ</span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ന്‍<span style="mso-spacerun: yes;"> കൂടി താന്‍  </span>മ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">റന്നിരിക്കുന്നു! ഇത്ര</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">യും</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">
1288. മറവി </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">മുന്‍പൊരി</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">ക്കല്‍പോലും </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">തനിക്ക് </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">ഉണ്ടായിട്ടില്ലല്ലോ എന്ന്
1289. അയാ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ള്‍ അ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">പ്പോ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ള്‍ ഓ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">ര്‍ത്തു</span><span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">!!</span></div>
1290. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1291. <span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;"><br /></span></div>
1292. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1293. <span style="font-size: small;"><br /></span></div>
1294. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1295. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN;">ശക്തമായ മഴയും കാറ്റും </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">കാഴ്ചയെ മറയ്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;"> കിഴക്ക</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ന്‍<span style="mso-spacerun: yes;">  </span>മ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">ലകളിലെവിടെയോ ഉരുള്‍പൊട്ടിയ കാര്യം ആരോ
1296. നേരത്തെ പറഞ്ഞിരുന്നത്, അയാളുടെ ഓര്‍മയി</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ല്‍ ഓ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">ടിയെത്തി</span><span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">. <span lang="ML">വള്ള</span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ത്തില്‍</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;"> മഴവെള്ളം കുറച്ചേറെ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">
1297. കയറിയിരിക്കുന്നു.<span style="mso-spacerun: yes;"> കാറ്റിന്‍റെയും വെള്ളത്തിന്‍റെയും വേഗത കാരണം, </span>വള്ളം </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">ആടിയുലയുന്നത് നിയന്ത്രിക്കാ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ന്‍<span style="mso-spacerun: yes;">  </span>അ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">യാ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ള്‍<span style="mso-spacerun: yes;">ക്ക്  </span>നന്നേ പാ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">ടുപെടേണ്ടി വന്നു</span><span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">. ഇരുട്ടില്‍ വ്യക്തമായി </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="mso-spacerun: yes;"> ഒന്നും തന്നെ  </span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല</span><span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">. <span lang="ML">കുടിച്ചത് കുറെയധികമായിപ്പോയിരിക്കുന്നു</span>! <span lang="ML">തന്‍റെ
1298. തുഴച്ചിലിന് ഇപ്പോള്‍ പഴയ ശക്തി</span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">യില്ലെന്ന് അയാള്‍ ഒരു  നടുക്കത്തോടെ തിരിച്ചറിഞ്ഞു!!</span></div>
1299. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1300. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><br /></span></div>
1301. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1302. <span style="font-size: small;"><br /></span></div>
1303. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1304. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN;">ശക്തമായ ഒരു മിന്നലും കാതടപ്പിക്കുന്ന ഒരു ഇടിയും</span><span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">!! <span lang="ML">ഒപ്പം വലിയ ശ</span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ക്തിയോ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">ടെ വള്ളത്തി</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ല്‍<span style="mso-spacerun: yes;"> ഭാരമേറിയ </span>എ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">ന്തോ വന്നിടിച്ചെന്ന് അയാ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ള്‍<span style="mso-spacerun: yes;">  </span>അ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">റിഞ്ഞു</span><span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">. ഇടിയുടെ ആഘാതത്തില്‍ <span lang="ML">വള്ളത്തിന്‍റെ ഒരു വശം പൊളിഞ്ഞിളകുന്നതും, അതിലൂടെ മലവെള്ളം ഇരച്ചു കയറുന്നതും
1305. താ</span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ന്‍ ആ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;"> വെള്ളത്തിലേക്ക് </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ചുഴറ്റി എറിയപ്പെടുന്നതും, അടുത്ത മിന്നല്‍ വെളിച്ചത്തില്‍ അയാള്‍ കണ്ടു! </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">നിലയില്ലാ വെള്ളത്തി</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ല്‍<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>മു</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">ങ്ങിപ്പൊങ്ങു</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">മ്പോ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">ഴും,
1306. ഒരു പിടിവള്ളിക്കായി അയാളുടെ ദുര്‍ബലമായ </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">കൈകള്‍
1307. വെ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">ള്ളത്തിനു
1308. മുകളില്‍ പരതിക്കൊണ്ടിരുന്നു</span><span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">.
1309. <span lang="ML">കടപുഴകി,പുഴയിലൂടെ ഒഴുകിവന്നു</span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">, ശക്തിയില്‍</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;"> വള്ളത്തിലിടിച്ച മരത്തടിക്കൊപ്പം ഒഴുകിക്കൊണ്ടിരുന്ന ശരീരം, പുതിയ പാലത്തിന്‍റെ കോണ്‍ക്രീറ്റ്‌</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;"> തൂണുകളില്‍ തടിയോടുചേര്‍ന്ന്</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;"> ഇടിച്ചു
1310. നിന്നപ്പോഴേക്കും </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">പ്രജ്ഞ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">യറ്റി</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">രുന്നു</span><span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">. </span></div>
1311. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1312. <span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;"><br /></span></div>
1313. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1314. <span style="font-size: small;"><br /></span></div>
1315. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1316. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">നേരം </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN;">പരപരാ വെളുക്കും മുന്‍പേ മലവെള്ളപ്പാച്ചി</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ല്‍ </span></div>
1317. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1318. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">കാ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN;">ണാനോടിയെത്തിയ </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">നാട്ടുകാര്‍ക്ക് </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>കണിയായത്, പാലത്തി</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ന്‍റെ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN;"> തൂണുകള്‍ക്കിടയി</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ലായി ജലപ്പരപ്പില്‍ <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>പൊന്തി നിന്നിരുന്ന </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN;">ഒരു കൂറ്റ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ന്‍ വൃക്ഷ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN;">ക്കൊമ്പും,
1319. അതി</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ന്‍റെ</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN;"> ചില്ലകളിലൊന്നില്‍</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="mso-spacerun: yes;">  </span>മു</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN;">റുകെ പിടിച്ചിരുന്ന തണുത്തു മരവിച്ച ഒരു
1320. കൈപ്പത്തിയുമായിരുന്നു</span><span style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: small;">!!!<span style="mso-spacerun: yes;">  </span></span></div>
1321. <div style="text-align: left;">
1322. <br /></div>
1323. </div>
1324. </content><link rel='replies' type='application/atom+xml' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/feeds/4771060002060006159/comments/default' title='Post Comments'/><link rel='replies' type='text/html' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/2012/12/blog-post_29.html#comment-form' title='15 Comments'/><link rel='edit' type='application/atom+xml' href='http://www.blogger.com/feeds/1827382314235360705/posts/default/4771060002060006159'/><link rel='self' type='application/atom+xml' href='http://www.blogger.com/feeds/1827382314235360705/posts/default/4771060002060006159'/><link rel='alternate' type='text/html' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/2012/12/blog-post_29.html' title='പുഴയോരത്തില്‍ ഇനി തോണി എത്തില്ല.........'/><author><name>മോഹന്‍ കരയത്ത്</name><uri>http://www.blogger.com/profile/02117302031000036722</uri><email>noreply@blogger.com</email><gd:image rel='http://schemas.google.com/g/2005#thumbnail' width='32' height='30' src='//blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRhGPJRC8qxa3BFKnV07DPtpyrZgPGs_SSpIxZTXfwIdvtciBvqIS_kFCIcJErsVxd2vAa2kFN38Pn-LWQJoN9KPUl5w4hAP918U63aDQ2E5jnKgFrZ5ZJ_UrYNq_exg/s220/DSC_1739.JPG'/></author><thr:total>15</thr:total></entry><entry><id>tag:blogger.com,1999:blog-1827382314235360705.post-1014145776439232025</id><published>2012-12-05T19:17:00.000-08:00</published><updated>2014-11-04T07:44:51.552-08:00</updated><title type='text'>ക്ഷണഭംഗുരമീ  ജീവിതം.................</title><content type='html'>&lt;div dir=&quot;ltr&quot; style=&quot;text-align: left;&quot; trbidi=&quot;on&quot;&gt;
1325. <span style="font-size: small;"><br /></span>
1326. <br />
1327. <div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
1328. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><br /></span>
1329. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><br /></span>
1330. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ഞാന്‍ ചെന്നൈയില്‍ താമസിച്ചിരുന്ന കാലം! ചെറുകിട തൊഴില്‍സ്ഥാപനങ്ങള്‍<span style="mso-spacerun: yes;">   </span>നടത്തിക്കൊണ്ടിരുന്ന ഒരുപിടി ആളുകള്‍, അന്ന് എനിക്കവിടെ
1331. സുഹൃത്തുക്കളായി <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ഉണ്ടായിരുന്നു.</span></div>
1332. <div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
1333. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്ന
1334. ജോലിയുടെ ഭാഗമായി, എനിക്ക്</span></div>
1335. <div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
1336. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">പലപ്പോഴും ഇവരുടെയൊക്കെ സ്ഥാപനങ്ങള്‍<span style="mso-spacerun: yes;">  </span></span></div>
1337. <div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
1338. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">സന്ദര്‍ശിക്കേണ്ട <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ആവശ്യവും അടിക്കടി ഉണ്ടാകുമായിരുന്നു. </span></div>
1339. <div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
1340. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><br /></span></div>
1341. <div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
1342. <span style="font-size: small;"><br /></span></div>
1343. <div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
1344. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ഈ സ്നേഹിതരുടെ ഗണത്തില്‍, തികച്ചും വ്യത്യസ്ഥത പുലര്‍ത്തിയിരുന്ന ഒരാളുണ്ടായിരുന്നു!! ഞങ്ങളൊക്കെ സ്നേഹപൂര്‍വ്വം ചന്ദ്രേട്ടന്‍ എന്ന് വിളിച്ചിരുന്ന അദ്ദേഹം,
1345. ശുഭാക്തി വിശ്വാസത്തിന്‍റെ അവസാന വാക്കായിരുന്നു എന്ന് തന്നെ പറയാം..</span></div>
1346. <div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
1347. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><br /></span></div>
1348. <div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
1349. <span style="font-size: small;"><br /></span></div>
1350. <div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
1351. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">എന്‍റെ അഭിപ്രായത്തില്‍ മനുഷ്യരെ, അവരുടെ ഉള്ളിലെ </span></div>
1352. <div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
1353. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">എനര്‍ജി ലെവലിന്‍റെ അടിസ്ഥാനത്തില്‍,
1354. മൂന്നായി തരം തിരിക്കാം എന്ന് തോന്നുന്നു. ഒന്നാമത്, എപ്പോഴും പോസിറ്റീവ് ആയി ചിന്തിക്കുകയും,
1355. ആ രീതിയിലുള്ള ഊര്‍ജം പ്രസരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന
1356. ഒരു കൂട്ടര്‍. രണ്ടാമത്, ഇതിനു<span style="mso-spacerun: yes;">  </span>നേരെ വിപരീതമായി, എപ്പോഴും തടസ്സങ്ങളെപ്പറ്റി </span></div>
1357. <div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
1358. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ചിന്തിക്കുകയും, ആ രീതിയില്‍ </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">പ്രതികരിച്ച് നെഗറ്റീവ് ഊര്‍ജം
1359. പുറപ്പെടുവിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരു വിഭാഗം. ഇനി മൂന്നാമത്, ന്യുട്രല്‍ എനര്‍ജിയുമായി <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ജീവിക്കുന്ന മറ്റൊരു കൂട്ടര്‍! <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ഇവരാകട്ടെ, ഒന്നിനോടും അമിത പ്രതിപത്തിയൊന്നുമില്ലാതെ,
1360. വരുന്നിടത്തുവച്ച് കാണാം, എന്ന രീതിയില്‍, ജീവിതം കഴിച്ചു കൂട്ടുന്നു!! ഇതില്‍ ആദ്യം
1361. പറഞ്ഞ കൂട്ടത്തിലായിരുന്നു, എന്‍റെ സുഹൃത്തായ ചന്ദ്രേട്ടന്‍!</span></div>
1362. <div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
1363. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><br /></span></div>
1364. <div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
1365. <span style="font-size: small;"><br /></span></div>
1366. <div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
1367. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ചന്ദ്രേട്ടന്‍റെ ഒരു പ്രത്യേകത ഞാന്‍ ശ്രദ്ധിച്ചിട്ടുള്ളത്, അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഉള്ളിലുള്ള
1368. ഒടുങ്ങാത്ത ആത്മവിശ്വാസമാണ്! അദ്ദേഹത്തിന്റെ അടുത്തെത്തി <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ഒരു അഞ്ചു മിനിട്ട് സംസാരിക്കുന്നതിനകം തന്നെ, അദ്ദേഹത്തില്‍നിന്നും
1369. ഒരു ഊര്‍ജപ്രവാഹം നമ്മളിലേക്കു പകരുന്നതായി നമുക്ക് <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>അനുഭവപ്പെടും!.<span style="mso-spacerun: yes;"> 
1370. </span>അതുവരെ ഒരു പക്ഷെ വിവിധ സമ്മര്‍ദ്ദങ്ങളാല്‍ നമ്മുടെ മനസ്സ്<span style="mso-spacerun: yes;">  </span>പ്രക്ഷുബ്ദ്രമായിരുന്നാല്‍പോലും,<span style="mso-spacerun: yes;">  </span>ആ അഞ്ചു മിനിട്ടുകള്‍ക്കുള്ളില്‍, എല്ലാം മറന്നു
1371. നമ്മളും ഉന്മേഷഭരിതരാകും, തീര്‍ച്ച! അത്രയ്ക്കുണ്ട് അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ ആ വ്യക്തിപ്രഭാവം!!! (ഇങ്ങനെ പ്രകാശം പരത്തുന്ന വ്യക്തിത്വമുള്ള ചിലരെയെങ്കിലും, നിത്യജീവിതത്തില്‍ ഒരുപക്ഷെ നിങ്ങളും കണ്ടിട്ടുണ്ടാവും!!) </span></div>
1372. <div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
1373. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><br /></span></div>
1374. <div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
1375. <span style="font-size: small;"><br /></span></div>
1376. <div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
1377. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ഇതിനൊക്കെ പുറമെ ചന്ദ്രേട്ടന്‍ വളരെ പ്ലാനിംഗ് ഉള്ള ഒരു വ്യക്തി കൂടിയായിരുന്നു. ചിലപ്പോഴൊക്കെ അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ </span></div>
1378. <div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
1379. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ദീര്‍ഘവീക്ഷണത്തില്‍ </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">എനിക്ക് അത്ഭുതം തോന്നിയിട്ടുണ്ട്!!
1380. അന്നുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ ആസ്തിയെപ്പറ്റി അദ്ദേഹം പലപ്പോഴും എന്നോട് വാചാലനാവുമായിരുന്നു!!
1381. ഒരിക്കല്‍<span style="mso-spacerun: yes;">  </span>അദ്ദേഹം എന്നോട് പറയുകയായിരുന്നു,
1382. ഇപ്പോള്‍ എനിക്കുള്ള ഒരു കോടിയുടെ സമ്പത്ത്, അടുത്ത വര്‍ഷം ഈ സമയമാകുമ്പോള്‍, രണ്ടു
1383. കോടിയില്‍<span style="mso-spacerun: yes;">  </span>കൂടുതലായിരിക്കണം!! അതിനായി ഞാന്‍<span style="mso-spacerun: yes;">  </span>ചെയ്യാന്‍പോകുന്നത് ഇതൊക്കെയാണെന്നു പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അദ്ദേഹം കുറെയേറെ </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">പ്രൊജക്റ്റ്കളെപ്പറ്റി </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">എന്നോട് വിശദമായിത്തന്നെ പറയും.എല്ലാം വളരെ
1384. കൃത്യതയോടെ തന്നെ </span><br />
1385. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ചെയ്തുതീര്‍ക്കും എന്നുള്ള</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ഉറച്ച ആത്മവിശ്വാസവും, അതോടൊപ്പം പ്രകടിപ്പിക്കുകയും
1386. ചെയ്യും!! എന്തിനേറെ, ഇതെല്ലാം കേട്ട്, അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ അടുക്കല്‍നിന്നും  മടങ്ങുമ്പോള്‍,
1387. നമുക്കും ജീവിതത്തില്‍ ഇതുപോലെ, എന്തെങ്കിലുമൊക്കെ
1388. ചെയ്‌താല്‍കൊള്ളാം എന്നുള്ള ശക്തമായ ഒരു തോന്നല്‍ ഉള്ളിലുളവാക്കാനും, ആ വാക്കുകള്‍
1389. പ്രചോദനമാകുമായിരുന്നു!!!!</span></div>
1390. <div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
1391. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><br /></span></div>
1392. <div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
1393. <span style="font-size: small;"><br /></span></div>
1394. <div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
1395. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">വര്‍ഷങ്ങള്‍<span style="mso-spacerun: yes;">  </span>എത്ര വേഗമാണ് കടന്നു പോയത്!
1396. ഒടുവില്‍<span style="mso-spacerun: yes;">  </span>ഒരു സുപ്രഭാതത്തില്‍ ബിസിനസ്സ് ലോകത്തോട്
1397. താത്ക്കാലിക വിട ചൊല്ലി, ഞാന്‍ ദുബായിലേക്ക് യാത്രയായപ്പോഴും, ചന്ദ്രേട്ടന്‍<span style="mso-spacerun: yes;">  </span>അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ സ്വപ്ന പദ്ധതികളുമായി നന്നേ തിരക്കിലായിരുന്നു!!!</span></div>
1398. <div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
1399. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><br /></span></div>
1400. <div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
1401. <span style="font-size: small;"><br /></span></div>
1402. <div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
1403. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">മനുഷ്യജീവിതത്തിന്‍റെ ക്ഷണികതയെപ്പറ്റി<span style="mso-spacerun: yes;"> 
1404. </span>ഓര്‍ക്കാനുള്ള ഒരു ചുറ്റുപാടിലായിരുന്നില്ല, ഞാനും ആ സമയമൊക്കെ! ജീവിതസാഹചര്യങ്ങളില്‍<span style="mso-spacerun: yes;">  </span>വന്നു ചേര്‍ന്ന മാറ്റങ്ങള്‍ ഉള്‍ക്കൊള്ളാന്‍<span style="mso-spacerun: yes;">  </span>ശ്രമിക്കുന്നതിനിടെ, നാട്ടിലായിരുന്ന ഉറ്റവരെത്തന്നെ
1405. ഓര്‍ക്കുന്നത് ആ ദിനങ്ങളില്‍<span style="mso-spacerun: yes;">  </span>തുലോം വിരളമായിരുന്നു!
1406. അത്രയ്ക്കുണ്ടായിരുന്നു ഗള്‍ഫ്‌ജോലിയില്‍ നടാടെ പ്രവേശിച്ച ഒരു തുടക്കക്കാരന്‍റെ ബുദ്ധിമുട്ടുകളും,
1407. കുടുംബത്തെ വിട്ടു നില്‍ക്കേണ്ടിവന്നപ്പോഴുള്ള മാനസീക സംഘര്‍ഷങ്ങളും!</span></div>
1408. <div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
1409. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><br /></span></div>
1410. <div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
1411. <span style="font-size: small;"><br /></span></div>
1412. <div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
1413. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">അതിനിടെ തികച്ചും അപ്രതീക്ഷിതമായാണ് ഒരു ദിവസം, അശനിപാതം  പോലെ ആ നടുക്കുന്ന വാര്‍ത്ത
1414. എന്നെ തേടി എത്തിയത്!! ചന്ദ്രേട്ടന്‍<span style="mso-spacerun: yes;">  </span>ഒരു കാര്‍<span style="mso-spacerun: yes;">  </span>ആക്സിഡെന്റില്‍ ഈ ലോകത്തോട് വിട പറഞ്ഞു ഓര്‍മ്മയായിത്തീര്‍ന്നിരിക്കുന്നു!!!</span></div>
1415. <div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
1416. <span style="font-size: small;"><br /></span></div>
1417. <div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
1418. <span style="font-size: small;"><br /></span></div>
1419. <div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
1420. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">കേട്ടത് വിശ്വസിക്കാനാവാതെ ഒരു നിമിഷം അസ്ഥപ്രജ്ഞനായി ഞാന്‍ നിന്നു പോയി! ഇതാ കിറു
1421. കൃത്യമായ പ്ലാനിംഗുകളും, അതിനെ വെല്ലുന്ന ആത്മവിശ്വാസവുമായി,
1422. അടിവച്ചു അടിവച്ചു ഉയരങ്ങള്‍<span style="mso-spacerun: yes;">  </span>കീഴടക്കിയിരുന്ന
1423. ഒരാള്‍! എവിടെയാണ് അദ്ദേഹത്തിനു പിഴവ് പറ്റിയത്? തന്‍റെ അണുവിട തെറ്റാതുള്ള, നേരത്തെ
1424. തയ്യാറാക്കി വച്ചിരുന്ന മാസ്റ്റര്‍ പ്ലാനിന്‍റെ പണിപ്പുരകള്‍, എങ്ങനെ ഇത്രവേഗം <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>നിശ്ചലമായി? ഒരു ബ്രാഹ്മണനായി ജനിച്ചു , പൂജാദികര്‍മ്മങ്ങള്‍ എല്ലാംതന്നെ വിധിപ്രകാരം </span></div>
1425. <div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
1426. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">മുറപോലെ ദിവസവും കഴിച്ചിരുന്ന</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">  തനിക്ക്, സംഭവിക്കാന്‍<span style="mso-spacerun: yes;">  </span>  പോകുന്ന വിപത്തിനെപ്പറ്റി
1427. ഒരു നേരിയ സൂചന, സ്വപ്നങ്ങളിലൂടെ പോലും </span></div>
1428. <div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
1429. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ലഭിക്കാതിരുന്നത് എന്തുകൊണ്ടാണ്? ഉത്തരങ്ങള്‍<span style="mso-spacerun: yes;">  </span>ഇല്ലാതെ നീണ്ടു നീണ്ടു പോകുന്ന ഒരു പാട് ചോദ്യങ്ങള്‍,
1430. ആ ദിവസങ്ങളിലെ എന്‍റെ രാത്രികളെ </span></div>
1431. <div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
1432. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">അസ്വസ്ഥമാക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു!!!</span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"> അത്രമാത്രം ചന്ദ്രേട്ടന്‍ എന്ന വ്യക്തിയെ ഞാന്‍<span style="mso-spacerun: yes;">  </span>ഇഷ്പ്പെടുകയും, ആ വ്യക്തിത്വം ഞാന്‍<span style="mso-spacerun: yes;">  </span>പോലുമറിയാതെ എന്നെ സ്വാധീനിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു!!!!
1433. </span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ചെയ്തുതീര്‍ക്കാനും <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>വെട്ടിപ്പിടിക്കാനുമായി ഒരുപാട് ടാര്‍ജെറ്റുകള്‍<span style="mso-spacerun: yes;">  </span>ബാക്കിവച്ച്, ആരോടും യാത്രാമൊഴി ചൊല്ലാതെ, അദ്ദേഹം ഇത്രവേഗം  മറ്റൊരു ലോകത്തേക്ക് എന്തിന് യാത്രയായി????</span></div>
1434. <div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
1435. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><br /></span></div>
1436. <div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
1437. <span style="font-size: small;"><br /></span></div>
1438. <div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
1439. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ഒരു പക്ഷെ അവിടെയും, പൂര്‍ത്തിയാക്കാനുള്ള ഒരുകൂന ടാര്‍ജെറ്റുകളുടെ നടുത്തളത്തിലാവും
1440. അദ്ദേഹം ഇപ്പോഴും </span></div>
1441. <div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
1442. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">എന്ന്, വിശ്വസിക്കാന്‍ ഞാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നു!!അപ്പോഴും മനുഷ്യജീവിതത്തിന്‍റെ ക്ഷണികതയെപ്പറ്റി അദ്ദേഹം അവശേഷിപ്പിച്ചിട്ടുപോയ ചിന്തകള്‍, </span></div>
1443. <div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
1444. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">ഒരു ജീവിതകാലം മുഴുവനും
1445. ഓര്‍മ്മിക്കാനുള്ള പ്രഹേളികയായിത്തന്നെ  ബാക്കിയാകുന്നു!!! <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
1446. <br /></div>
1447. </content><link rel='replies' type='application/atom+xml' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/feeds/1014145776439232025/comments/default' title='Post Comments'/><link rel='replies' type='text/html' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/2012/12/blog-post.html#comment-form' title='6 Comments'/><link rel='edit' type='application/atom+xml' href='http://www.blogger.com/feeds/1827382314235360705/posts/default/1014145776439232025'/><link rel='self' type='application/atom+xml' href='http://www.blogger.com/feeds/1827382314235360705/posts/default/1014145776439232025'/><link rel='alternate' type='text/html' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/2012/12/blog-post.html' title='ക്ഷണഭംഗുരമീ  ജീവിതം.................'/><author><name>മോഹന്‍ കരയത്ത്</name><uri>http://www.blogger.com/profile/02117302031000036722</uri><email>noreply@blogger.com</email><gd:image rel='http://schemas.google.com/g/2005#thumbnail' width='32' height='30' src='//blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRhGPJRC8qxa3BFKnV07DPtpyrZgPGs_SSpIxZTXfwIdvtciBvqIS_kFCIcJErsVxd2vAa2kFN38Pn-LWQJoN9KPUl5w4hAP918U63aDQ2E5jnKgFrZ5ZJ_UrYNq_exg/s220/DSC_1739.JPG'/></author><thr:total>6</thr:total></entry><entry><id>tag:blogger.com,1999:blog-1827382314235360705.post-6816879820127972017</id><published>2012-11-17T19:12:00.000-08:00</published><updated>2015-03-03T07:17:22.442-08:00</updated><title type='text'>ഒരു  അമ്മമനസ്സിന്‍റെ വിങ്ങലുകള്‍!!!!</title><content type='html'>&lt;div dir=&quot;ltr&quot; style=&quot;text-align: left;&quot; trbidi=&quot;on&quot;&gt;
1448. <br />
1449. <div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
1450. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
1451. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">അടുക്കളയിലെ പണികള്‍
1452. ഏതാണ്ട് ഒന്ന് തീര്‍ന്നുകഴിഞ്ഞപ്പോഴാണ് മോനെ ഒന്ന് പോയി നോക്കണം എന്ന തോന്നല്‍ എന്നില്‍
1453. ശക്തമായത്. ഞാന്‍ വേഗം ബെഡ്റൂമി</span><span style="font-size: small;">ന്‍റെ</span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;"> വാതില്‍</span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;"> തുറന്നു അവനെ നോക്കി. </span></span></div>
1454. <div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
1455. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">അവന്‍ സുഖമായ ഉറക്കം
1456. തന്നെയാണ്. നീങ്ങികിടന്ന പുതപ്പ് ഒന്നുകൂടി വലിച്ചു അവനെ പുതപ്പിച്ചു ഞാന്‍ അവ</span><span style="font-size: small;">ന്‍റെ</span><span style="font-size: small;"> മുഖത്തേക്കുതന്നെ നോക്കിക്കൊണ്ട് അവ</span><span style="font-size: small;">ന്‍റെ</span><span style="font-size: small;"> അരികിലായി ഇരുന്നു. പാവം അവന്‍ അറിയുന്നില്ല
1457. ഇന്നത്തെ ദിവസം അവ</span><span style="font-size: small;">ന്‍റെ</span><span style="font-size: small;"> ജീവിതത്തിലെ ഏത്രയോ പ്രാധാന്യമുള്ള ഒന്നാണെന്ന്. വര്‍ഷങ്ങള്‍ നീണ്ടു
1458. നില്‍ക്കുന്ന ഒരു വലിയ സപര്യയ്ക്ക് ഇന്ന് തുടക്കം കുറിക്കുകയാണ്. ഇന്ന് മുതലാണ് അവന്‍ സ്കൂളില്‍ പോകാന്‍ തുടങ്ങുന്നത്.
1459. എ</span><span style="font-size: small;">ന്‍റെ</span><span style="font-size: small;"> മനസ്സി</span><span style="font-size: small;">ന്‍റെ</span><span style="font-size: small;"> ഒരു പകുതി, സന്തോഷിക്കയായിരുന്നെ</span><span style="font-size: small;">ങ്കി</span><span style="font-size: small;">ലും, മറ്റേ പകുതി ഉള്ളില്‍ കരയുകയായിരുന്നു.
1460. പാവം എ</span><span style="font-size: small;">ന്‍റെ</span><span style="font-size: small;"> കുഞ്ഞു അറിയുന്നില്ലല്ലോ എത്ര വലിയ ഒരു ഭാരമാണ് അവ</span><span style="font-size: small;">ന്‍റെ</span><span style="font-size: small;"> കുഞ്ഞു തോളുകളില്‍ ഇ</span><span style="font-size: small;">ന്നു</span><span style="font-size: small;"> മുതല്‍ അവന്‍ ചുമക്കാന്‍ വിധിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നതെന്ന്!!</span></span></div>
1461. <span style="font-size: small;">
1462.  
1463. </span><br />
1464. <div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
1465. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">ഏട്ടനെ രാവിലെ ഓഫീസിലേക്ക്
1466. യാത്രയയക്കാന്‍ എന്നും ഞാനും മോനും കൂടിയാണ് വാതില്‍വരെ ചെല്ലുന്നത്. അഛനു ടാറ്റാ പറഞ്ഞു
1467. കഴിഞ്ഞാല്‍പിന്നെ ആ ലോകത്തില്‍ ഞങ്ങള്‍ രണ്ടാളും മാത്രമേ ഉള്ളൂ. ഞാനും എന്റെ ഉണ്ണിക്കുട്ടനും
1468. മാത്രം!! അവ</span><span style="font-size: small;">ന്‍റെ</span><span style="font-size: small;"> കളിയും ചിരിയും കൊഞ്ചലും ചിണുങ്ങലുമൊക്കെയുള്ള ആ ലോകത്തില്‍ ഞങ്ങള്‍
1469. രണ്ടാളും ഒരുപാട് സന്തോഷിച്ചിരുന്നു. അവ</span><span style="font-size: small;">ന്‍റെ</span><span style="font-size: small;"> എല്ലാ ആവശ്യങ്ങള്‍ക്കും അവനു എന്നെ വേണം!</span><span style="mso-spacerun: yes;"><span style="font-size: small;">  </span></span><span style="font-size: small;">അവനോടൊപ്പം കളികളിലേര്‍പ്പെടുന്നതും, അവനെ കുളിപ്പിക്കുന്നതും,
1470. അവനു ചോറുവാരിക്കൊടുത്തു അവനെ ഊട്ടുന്നതും, അവനു ഉറക്കം വരുന്നു എന്ന് തോന്നുമ്പോള്‍</span><span style="mso-spacerun: yes;"><span style="font-size: small;">  </span></span><span style="font-size: small;">അവനെ താരാട്ട് പാടി ഉറക്കുന്നതുമൊക്കെയായി എ</span><span style="font-size: small;">ന്‍റെ</span><span style="font-size: small;"> സമയം പോകുന്നത് ഞാന്‍പോലും അറിയുന്നുണ്ടാവില്ല. അവനോടൊപ്പം ചിലവഴിക്കുന്ന ആ ഓരോ
1471. നിമിഷങ്ങളും എനിക്ക് എത്ര മാത്രം സന്തോഷം തരുന്നു എന്ന് എനിക്ക്
1472. പറഞ്ഞറിയിക്കാനാവില്ല. ഒടുവില്‍ വൈകിട്ട് എട്ടനെത്തുമ്പോഴാണു, അവന്‍ എന്‍റെ കൈയ്യില്‍നിന്ന്
1473. അല്‍പ്പ നേരത്തേക്കെങ്കിലും വിട്ടു നില്‍ക്കുന്നത്!! അത് വരെയുള്ള ആ
1474. സമയത്തിനുള്ളില്‍ വേറെ ആരുംതന്നെ ആ ലോകത്തേക്ക് കടന്നു വരുന്നത് പോലും ഞങ്ങള്‍ക്ക്
1475. ഇഷ്ടമല്ലായിരുന്നു. അവ</span><span style="font-size: small;">ന്‍റെ</span><span style="font-size: small;"> കളിയും ചിരിയുമൊക്കെ എന്നോട് മാത്രമേ ആകാവൂ. ഒരു പക്ഷെ
1476. അവ</span><span style="font-size: small;">ന്‍റെ</span><span style="font-size: small;"> കാര്യത്തില്‍ ഞാന്‍ അത്രമാത്രം സ്വാര്‍ത്ഥയായിരുന്നിരിക്കും!! എന്തോ ആ സ്വാര്‍ത്ഥതയാണ്
1477. എന്നിലെ മാതൃത്വത്തി</span><span style="font-size: small;">ന്‍റെ</span><span style="font-size: small;"> സന്തോഷം എന്ന് ഞാന്‍ വിശ്വസിച്ചിരുന്നു!!</span></span></div>
1478. <span style="font-size: small;">
1479.  
1480. </span><br />
1481. <div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
1482. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">എന്നാല്‍ ഇന്നു മുതല്‍
1483. ഈ രീതികള്‍ക്കൊക്കെ ഒരു മാറ്റം വരാന്‍ പോവുകയാണെന്നോര്‍ത്തപ്പോള്‍ എ</span><span style="font-size: small;">ന്‍റെ</span><span style="font-size: small;"> കണ്ണുകള്‍ വീണ്ടും
1484. നിറയാന്‍ തുടങ്ങി.</span><span style="mso-spacerun: yes;"><span style="font-size: small;">  </span></span><span style="font-size: small;">അവന്‍റെ തലമുടിക്കുള്ളിലൂടെ
1485. എന്റെ വിരലുകള്‍</span></span></div>
1486. <div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
1487. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">മൃദുവായി ഇഴഞ്ഞു നടന്നു.</span></span></div>
1488. <span style="font-size: small;">
1489.  
1490. </span><br />
1491. <div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
1492. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">"നീ അവനെ ഇതുവരെ
1493. ഉണര്‍ത്തിയില്ലേ</span></span><span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">?"</span></span></div>
1494. <span style="font-size: small;">
1495.  
1496. </span><br />
1497. <div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
1498. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">ബാത്ത് റൂമില്‍നിന്നും
1499. ഇറങ്ങി വന്ന ഏട്ടന്‍റെ ചോദ്യം എന്നെ</span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;"> കര്‍മമനിരതയാക്കി. ഞാന്‍ കുനിഞ്ഞു അവന്‍റെ ചെവിയില്‍ മന്ത്രിച്ചു.</span></span></div>
1500. <span style="font-size: small;">
1501.  
1502. </span><br />
1503. <div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
1504. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">"മോനേ</span></span><span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">, </span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">കുട്ടാ, എണീക്കടാ"
1505. </span></span></div>
1506. <span style="font-size: small;">
1507.  
1508. </span><br />
1509. <div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
1510. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">അവന് ‍ഒന്ന് അനങ്ങിയതിനുശേഷം
1511. വീണ്ടും ഉറങ്ങാനുള്ള പുറപ്പാടാണ്.</span></span></div>
1512. <span style="font-size: small;">
1513.  
1514. </span><br />
1515. <div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
1516. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">"മോനേ, എണീക്കെടാ
1517. കുട്ടാ"</span></span></div>
1518. <span style="font-size: small;">
1519.  
1520. </span><br />
1521. <div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
1522. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">ഞാന്‍ വീണ്ടും അവനെ വിളിച്ചു.
1523. ഇത്തവണ അവന്‍ കണ്ണുകള്‍ മെല്ലെ തുറന്നു എന്നെ നോക്കി. അവ</span><span style="font-size: small;">ന്‍റെ</span><span style="font-size: small;"> കുഞ്ഞു മുഖം സന്തോഷം
1524. കൊണ്ട് വിടരുന്നത് ഞാന്‍ കണ്ടു</span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;"> അവന്‍റെ കുഞ്ഞിക്കൈകള്‍ മുകളിലേക്കുയര്‍ത്തി </span></span></div>
1525. <div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
1526. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">എന്‍റെ കഴുത്തിലൂടെ കോര്‍</span><span style="font-size: small;">ത്തു</span><span style="font-size: small;">പിടിച്ചു എന്‍റെ മുഖം അവന്‍റെ മുഖത്തോട് അടുപ്പിച്ചു. അവന്‍റെ
1527. കുഞ്ഞു മുഖം മുഴുവനും ഞാന്‍ </span><span style="mso-spacerun: yes;"><span style="font-size: small;"> </span></span><span style="font-size: small;">ഉ</span><span style="font-size: small;">മ്മക</span><span style="font-size: small;">ളാ</span><span style="font-size: small;">ല്‍</span><span style="font-size: small;"> ‍മൂടി.
1528. കഴുത്തിനടിയില്‍ ഉമ്മ വയ്ക്കുമ്പോള്‍, എപ്പോഴത്തെയും പോലെ അവന്‍ ശബ്ദമുണ്ടാക്കി </span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">ചിരിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. അവ</span><span style="font-size: small;">ന്‍റെ</span><span style="font-size: small;"> ആ ചിരിക്കുന്ന മുഖത്തേക്ക് നോക്കുമ്പോള്‍, ദൈവമേ</span></span><span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">, </span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">ഈ കുരുന്നിനെയാണല്ലോ
1529. ഇനി ഞാന്‍ മണിക്കൂറുകളോളം</span><span style="mso-spacerun: yes;"><span style="font-size: small;">  </span></span><span style="font-size: small;">വിട്ടു നിക്കാന്‍ പോകുന്നത്
1530. എന്ന് ഓര്‍ത്തപ്പോഴേക്കും വീണ്ടും എന്‍റെ മനസ്സ് വിങ്ങാന്‍ തുടങ്ങി</span></span><br />
1531. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">.</span></span><br />
1532. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">ഞാന്‍ അവനെ വാരി എടുത്തുകൊണ്ട്
1533. ബാത്ത് റൂമിലേക്ക്‌ നടന്നു. ബാത്ത് റൂമില്‍നിന്നും തിരികെ ഇറങ്ങുമ്പോള്‍ അവനു തന്നെ തോന്നിക്കാണും
1534. ‘ഈ അമ്മയ്ക്കിതെന്താ ഇന്ന് പററിയെ’ എന്ന്.‘ഇത്ര നേരത്തെ എന്നെ എന്തിനാ വിളിച്ചെഴുന്നെല്‍പ്പിച്ചത്</span></span><span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">?</span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">’</span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">അവനെ ഞാന്‍ മടിയിലിരുത്തി, </span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">രാവിലത്തെ </span></span></div>
1535. <div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
1536. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">ഭക്ഷണം ധൃതിയില്‍ കഴിപ്പിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. എന്നത്തെക്കാള്‍ </span></span></div>
1537. <div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
1538. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">നേരത്തെ </span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">ആയതിനാലായിരിക്കും,
1539. അവന്‍ കാര്യമായൊന്നും </span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">കഴിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ലെന്നു
1540. ഞാന്‍ കണ്ടു. പാവം, ഇനി അവനു എപ്പോഴാണ് വയര്‍ നിറയെ അവന്‍റെ ഇഷ്ടാഹാരങ്ങള്‍ കിട്ടുക?</span></span></div>
1541. <span style="font-size: small;">
1542.  
1543. </span><br />
1544. <div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
1545. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">പുതിയ ഡ്രസ്സുകള്‍ ധരിപ്പിക്കുമ്പോഴും,
1546. വെളിയിലെവിടെയോ പോകുന്നു എന്നല്ലാതെ സ്കൂളിന്‍റെ വിലക്കുകളുടെ ലോകത്തേക്കാണ് ഈ യാത്രയുടെ
1547. ലക്ഷ്യം എന്ന് അവന്‍ അറിയുന്നില്ലല്ലോ!!</span><span style="font-size: small;"> സ്കൂളി</span><span style="font-size: small;">ന്‍റെ </span><span style="font-size: small;">കാര്യം </span><span style="font-size: small;">പറയുന്നത് </span><span style="font-size: small;">അവനു </span><span style="font-size: small;">ഒരിക്കല്‍പോലും  </span><span style="font-size: small;">ഇ</span><span style="font-size: small;">ഷ്ട</span><span style="font-size: small;">മായിരുന്നില്ലല്ലോ!!</span><span style="font-size: small;"> </span><span style="font-size: small;"> ഇന്നു മുതല്‍ അവന്‍റെ മുന്‍പി</span><span style="font-size: small;">ല്‍</span><span style="font-size: small;"> ‍വിലക്കുകളുടെ
1548. ഒരു പുതിയ ലോകം തുറക്കുന്നു. ഒരു കുന്നോളം ‘നോ’കളുടെ ലോകം!! എന്തിനും ഏതിനും അവിടെ   വിലക്കായിരിക്കും.
1549. അവനു ഇഷ്ടമുള്ള ഇടത്തേക്ക് പോകാനോ, ഇഷ്ടമുള്ള കളികളില്‍ ഏര്‍പ്പെടാനോ ഉള്ള സ്വാതന്ത്ര്യം
1550. അവനില്ല. കൈകളും  കാലുകളുമൊക്കെ അവര്‍ പറയുന്നതു</span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">പോലെ </span><span style="font-size: small;">മാത്രമേ അവനു ചലിപ്പിക്കാനാവൂ.
1551. അവര്‍ പറയുന്ന ഇട</span><span style="font-size: small;">ത്തില്‍</span><span style="font-size: small;"> മാത്രമേ ഇരിക്കാവൂ, അവര്‍ പറയു</span><span style="font-size: small;">മ്പോള്‍</span><span style="font-size: small;"> ‍മാത്രമേ അവിടെനിന്നും ചലിക്കാവൂ. അവര്‍
1552. പറയുന്നതൊക്കെ ശ്രദ്ധിച്ചു കേട്ടില്ലെങ്കില്‍, അവര്‍ അവനെ ഉച്ചത്തില്‍  ശാസിച്ചെന്നിരിക്കും! അവന്‍ കരഞ്ഞാല്‍ പോലും  ആ കരച്ചില്‍ കേള്‍ക്കാന്‍ അവര്‍ക്ക് സമയമുണ്ടാവില്ല! ആ സമയങ്ങളിലൊക്കെ അവന്‍റെ കുഞ്ഞിക്കണ്ണുകള്‍ എന്നെ അവിടെയൊക്കെ തേടുന്നുണ്ടാവും!! അവന്‍ തനിയെ ഒരിടത്തിരുന്ന് വിങ്ങിവിങ്ങി കരയുന്ന കാഴ്ച, എന്‍റെ കണ്ണുകളെ വീണ്ടും ഈറനാക്കുന്നു!!</span></span><br />
1553. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span></div>
1554. <div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
1555. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">അമ്മയെക്കൂടാതെയുള്ള ആ പകലുകളുടെ
1556. സിംഹഭാഗവും ഇന്ന് മുതല്‍ അവന്‍ ആ ‘നോ’ കളുടെ ലോകത്ത് ജീവിക്കാന്‍
1557. വിധിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു!!! ആകെ മൊത്തം അവന്‍റെ സ്വതന്ത്ര ലോകത്തി</span><span style="font-size: small;">ന്‍റ പരിധി ഇനിമുതല്‍ </span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">വീട്ടിലുള്ള സമയത്തേക്ക് മാത്രമായി ചുരുങ്ങുന്നു. ഇന്ന് മുതല്‍ തിരികെ
1558. വീട്ടിലെത്തുമ്പോള്‍ അവനു എന്നോട് പറയാന്‍ നൂറു നൂറു പരാതികളും പരിഭവങ്ങളും
1559. ഉണ്ടായിരിക്കും!! “അമ്മെ ആ കുട്ടി എന്നെ അടിച്ചു, അമ്മെ ആ മിസ്സ്‌ ഇന്ന് എന്നെ 
1560. വഴക്ക് പറഞ്ഞു, അമ്മ എന്തേ എന്‍റെ അടുത്തു വരാതെയിരുന്നത്? ഞാന്‍ അമ്മയെ</span></span><br />
1561. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">കാണാന്‍ എത്ര  നേരംകൊണ്ട് നോക്കിയിരിക്കുന്നു?" എന്നൊക്കെ നിറകണ്ണുകളോടെ വിതുമ്പുന്ന സ്വരത്തില്‍ </span><span style="font-size: small;">ഇനി അവന്‍ എന്നോട് പറയുവാന്‍ തുടങ്ങും!!</span><span style="font-size: small;">അപ്പോഴൊക്കെ അവനെ അണച്ചുപിടിച്ചു ആശ്വസിപ്പിച്ചുകൊണ്ട്‌ ഉമ്മകളാല്‍ അവനെ പൊതിയുമ്പോള്‍, എനിക്കും കരച്ചില്‍ വരും!! ഇന്നുവരെ ഒരു നോട്ടം കൊണ്ട് പോലും അവനെ   വേദനിപ്പിച്ചിട്ടില്ലാത്ത എനിക്ക്
1562. അതൊക്കെ ഓര്‍ത്തപ്പോള്‍ മനസ്സ്  വീണ്ടും  സങ്കട കടലായി മാറുന്നു!!! </span></span></div>
1563. <span style="font-size: small;">
1564.  
1565. </span><br />
1566. <div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
1567. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">ഞാന്‍ എന്തുകൊണ്ടാണ് ഇങ്ങനെയൊക്കെ ചിന്തിക്കുന്നത്?ഒരു പക്ഷെ </span></span><br />
1568. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">ഇതൊക്കെ </span><span style="mso-spacerun: yes;"><span style="font-size: small;"> </span></span><span style="font-size: small;">അവനോടുള്ള എന്‍റെ അമിത</span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">വാത്സല്യത്തിന്‍റെ ഫലമായുള്ള, മനസ്സിന്‍റെ
1569. ഒരു കോംപ്ലെക്സ്  ആയിരിക്കുമോ?? അവന്‍റെ വളര്‍ച്ചയില്‍ സന്തോഷിക്കുന്ന എന്നിലെ മറ്റേ </span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">പകുതിയെ തന്നെയല്ലേ എല്ലാവരെയുംപോലെ </span></span><br />
1570. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">ഞാനും</span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കേണ്ടത്?</span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">എങ്കിലും അവിടെയെവിടെയോ,</span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">എന്നെപ്പോലെ </span></span><br />
1571. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">ചിന്തിക്കുന്ന അമ്മമാര്‍ ഈ</span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;"> ലോകത്തില്‍  വേറെയും  ഉണ്ടായിരിക്കില്ലേ??</span><span style="mso-spacerun: yes;"><span style="font-size: small;"> ഉണ്ടായിരിക്കും എന്നു തന്നെ </span></span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="mso-spacerun: yes;"><span style="font-size: small;">വിശ്വസിച്ച് ഞാന്‍ </span></span><span style="font-size: small;"> എന്‍റെ വിങ്ങുന്ന
1572. മനസ്സിനെ ഒന്ന് ആശ്വസിപ്പിച്ചോട്ടെ!!</span></span><br />
1573. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
1574. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">നിറഞ്ഞുവരുന്ന നീര്‍ത്തുള്ളികള്‍ മനസ്സിന്‍റെ തേങ്ങലുകള്‍ക്ക് മറയിടാനെന്നോണം  കാഴ്ച്ചയെ മൂടികൊണ്ടിരുന്നു!!</span></span><br />
1575. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">അവനു മുഖം കൊടുക്കാതെ ഞാന്‍ സാവധാനം കുനിഞ്ഞു, അവന്‍റെ കുഞ്ഞു </span></span><br />
1576. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">പാദങ്ങളില്‍ പുതിയ  ഷൂസുകള്‍
1577. അണിയിക്കാന്‍ തുടങ്ങി.......</span></span></div>
1578. <span style="font-size: small;">
1579.  
1580. </span><br />
1581. <div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
1582. <br /></div>
1583. <br /></div>
1584. </content><link rel='replies' type='application/atom+xml' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/feeds/6816879820127972017/comments/default' title='Post Comments'/><link rel='replies' type='text/html' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/2012/11/blog-post_17.html#comment-form' title='16 Comments'/><link rel='edit' type='application/atom+xml' href='http://www.blogger.com/feeds/1827382314235360705/posts/default/6816879820127972017'/><link rel='self' type='application/atom+xml' href='http://www.blogger.com/feeds/1827382314235360705/posts/default/6816879820127972017'/><link rel='alternate' type='text/html' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/2012/11/blog-post_17.html' title='ഒരു  അമ്മമനസ്സിന്‍റെ വിങ്ങലുകള്‍!!!!'/><author><name>മോഹന്‍ കരയത്ത്</name><uri>http://www.blogger.com/profile/02117302031000036722</uri><email>noreply@blogger.com</email><gd:image rel='http://schemas.google.com/g/2005#thumbnail' width='32' height='30' src='//blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRhGPJRC8qxa3BFKnV07DPtpyrZgPGs_SSpIxZTXfwIdvtciBvqIS_kFCIcJErsVxd2vAa2kFN38Pn-LWQJoN9KPUl5w4hAP918U63aDQ2E5jnKgFrZ5ZJ_UrYNq_exg/s220/DSC_1739.JPG'/></author><thr:total>16</thr:total></entry><entry><id>tag:blogger.com,1999:blog-1827382314235360705.post-3464869074896138846</id><published>2012-11-11T19:03:00.000-08:00</published><updated>2014-11-04T07:45:16.785-08:00</updated><title type='text'>സംഭവിക്കുന്നതെല്ലാം നല്ലതിന് മാത്രമല്ലേ????  </title><content type='html'>&lt;div dir=&quot;ltr&quot; style=&quot;text-align: left;&quot; trbidi=&quot;on&quot;&gt;
1585. <br />
1586. <br />
1587. <span style="font-size: small;">ജീവിതത്തില്‍ ആകസ്മീകമായി പ്രയാസങ്ങള്‍ നേരിടേണ്ടിവരുമ്പോള്‍, തികഞ്ഞ ഈശ്വരവിശ്വാസികള്‍കൂടി പലപ്പോഴും പതറിപ്പോകുന്നത് നേരില്‍ കാണാനിടയായിട്ടുണ്ട്!  ശുഭാപ്തിവിശ്വാസികളുടെ നിയമാവലിയില്‍ ഈ പ്രയാസങ്ങളുടെ മദ്ധ്യത്തിലും ഒരു വെള്ളിരേഖ കണ്ടെത്തി, ജീവിതം  മുന്‍പോട്ടുതന്നെ കൊണ്ടു പോകണം എന്ന് ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കുന്നു.  ഏതാണ്ട് സമാനമായ,  'സംഭവിക്കുന്നതെല്ലാം നല്ലതിന് മാത്രം'  എന്ന് പ്രമാണവുമായി,  പല മതങ്ങളും ഈ ചിന്താഗതിയെ പിന്തുണയ്ക്കുന്നുമുണ്ട്!!  നിസ്സാരമെന്നു തോന്നാമെങ്കിലും, ചില വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് മുന്‍പ് ഉണ്ടായ ഒരു അനുഭവം എന്‍റെ മനസ്സിനേയും ഈ രീതിയില്‍ ചിന്തിക്കാന്‍ പ്രേരിപ്പിക്കുന്ന വിധത്തിലുള്ള  ഒന്നായിരുന്നു!!<br /><br />ദുബായില്‍ ആദ്യമായി ജോലിക്കു വന്നെത്തിയ നാളുകളില്‍ത്തന്നെ, ഇവിടെനിന്നും ഒരു ഡ്രൈവിംഗ് ലൈസന്‍സ് സംഘടിപ്പിക്കുക എന്നുള്ളത്,  ഒരു ബാലികേറാമല തന്നെയാണ് എന്ന് ഞാന്‍ മനസ്സിലാക്കിയിരുന്നു!!  എങ്കിലും മൂന്ന് ടെസ്റ്റുകള്‍ക്കുള്ളില്‍ അത് ലഭിച്ചപ്പോഴുണ്ടായ സന്തോഷത്തോടൊപ്പം ഇനി ഏതു കാര്‍ വാങ്ങുന്നതായിരിക്കും നല്ലത്, എന്നുള്ള ആശയക്കുഴപ്പവും എന്നെ ഒരു പ്രതിസന്ധിയിലാക്കിയിരുന്നു!കാരണം ഇവിടെ അത്രയും വൈവിദ്ധ്യമാര്‍ന്ന കൊതിപ്പിക്കുന്ന വാഹനങ്ങളുടെ ഒരു നീണ്ട നിര </span><br />
1588. <span style="font-size: small;">തന്നെ നമ്മെ കാത്തിരിപ്പുണ്ട്!  കൂട്ടുകാരില്‍ പലരും ജാപ്പനീസ് നിര്‍മ്മിത കാറുകളുടെ ഗുണമേന്മയേയും ഇന്ധനലാഭത്തെപ്പറ്റിയുമൊക്കെ വാതോരാതെ വിസ്തരിക്കുമ്പോഴും എന്‍റെ മനസ്സിലെമ്പാടും ഓടിക്കളിച്ചിരുന്നത്  നാട്ടില്‍ ഇടയ്ക്കിടെ കാണാന്‍ കഴിഞ്ഞിരുന്ന ബെന്‍സ് കാറുകള്‍ തന്നെ ആയിരുന്നു!!  അതൊക്കെ ഓടിച്ചുകൊണ്ടുപോകുന്നവരെ അല്‍പ്പം അസൂയയുള്ള കണ്ണുകളോടെയാണെങ്കിലും,  പലപ്പോഴും നോക്കിനിന്നിട്ടുള്ളത് ഞാന്‍ അപ്പോള്‍ ഓര്‍ത്തു.  നാട്ടിലാണെങ്കില്‍ ഒരു ബെന്‍സ് കാര്‍ സ്വന്തമാക്കണമെങ്കില്‍ ‍കുടുംബം തന്നെ എഴുതി വില്‍ക്കേണ്ടിവരും എന്നും എനിക്ക് അറിയാമായിരുന്നു. എന്നാല്‍ ഇവിടെ ഒരു മൂന്ന് നാല് വര്‍ഷം പഴക്കം മാത്രമുള്ള</span><br />
1589. <span style="font-size: small;">ഒരു ബെന്‍സ്കാര്‍ വാങ്ങാന്‍,അത്ര വളരെ</span><br />
1590. <span style="font-size: small;">ഭാരിച്ച തുകയൊന്നും ആവശൃമില്ല എന്നതിനാല്‍ എന്ത് വന്നാലും ശരി ഒരു </span><br />
1591. <span style="font-size: small;">ബെന്‍സ് തന്നെയാകട്ടെ എന്‍റെ  ആദ്യത്തെ കാര്‍ എന്ന് ഞാനുമങ്ങു തീരുമാനിച്ചു!!<br /><br />കൂട്ടുകാര്‍ക്കെല്ലാം  എതിര്‍പ്പുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും,  പിന്നീട് കാര്യങ്ങള്‍ വളരെ എളുപ്പത്തില്‍ത്തന്നെ നടന്നുകിട്ടി.  സത്യം പറയട്ടെ, ബെന്‍സ് കമ്പനിയുടെ പ്രശസ്തി പോലെ തന്നെ, അടുത്ത ഏതാനും വര്‍ഷങ്ങളോളം,   മറ്റൊരു വണ്ടിയെപ്പറ്റി ചിന്തിക്കേണ്ട ഒരു സന്ദര്‍ഭം പോലും ഈ കാര്‍ എനിക്ക് തന്നിട്ടില്ല. അത്ര നല്ല സുഖമുള്ള സേവനമായിരുന്നു അത് അക്കാലമത്രയും എനിക്ക് തന്നുകൊണ്ടിരുന്നത്!!   പിന്നീട് എപ്പോഴോ,  എന്‍റെ ബെന്‍സിനോടുള്ള കമ്പം കുറഞ്ഞതുകൊണ്ടായിരിക്കും,  അടുത്ത ഒരു സുഹൃത്തിന് അതിനെ കൈമാറിയതിനുശേഷം,   ഞാന്‍ മറ്റൊരു പുതിയ ജാപ്പനീസ് നിര്‍മ്മിത വാഹനത്തിലേക്ക് ചേക്കേറിയത്!!<br /><br />എന്തായാലും ഈ പറയാന്‍ പോകുന്ന സംഭവം നടക്കുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ ഈ ബെന്‍സു തന്നെയാണു ഉപയോഗിച്ചിരുന്നത്.  പതിവുപോലെ ഒരു പ്രവൃത്തി ദിവസം രാവിലെ,  ഞാന്‍ ഫ്ലാറ്റില്‍ നിന്നും താഴെ വന്നു പുറത്തു പാര്‍ക്ക്‌ ചെയ്തിരുന്ന കാറിനടുത്തെത്തിയതായിരുന്നു. വണ്ടിയുടെ മുന്‍ഭാഗത്ത് എന്തോ ഒരു പ്രത്യേകത ശ്രദ്ധയില്‍പ്പെട്ട ഞാന്‍ അടുത്തു ചെന്ന് സൂക്ഷിച്ചുനോക്കുമ്പോഴാണു അതിന്‍റെ മുന്‍ഭാഗത്തുള്ള ബമ്പറും അതില്‍ ഉറപ്പിച്ചിരുന്ന നമ്പര്‍ പ്ലേറ്റും കാണാനില്ല എന്ന ദയനീയ സത്യം മനസ്സിലാക്കുന്നത്!! ഇന്നലെ വരെ ഇവ രണ്ടും വണ്ടിയില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നല്ലോ എന്ന് ഞാന്‍ ഓര്‍ത്തു.  അഥവാ വൈകുന്നേരത്തെ വീട്ടിലേക്കുള്ള വരവില്‍ താഴെ എങ്ങാനും ഇളകി വീണിട്ടുണ്ടെങ്കില്‍ത്തന്നെ,  മുന്‍ഭാഗത്തെ ചക്രങ്ങള്‍ അതിനു മുകളിലൂടെ കയറി ഇറങ്ങുമ്പോള്‍ തന്നെ,  ഞാന്‍ വിവരം അറിയേണ്ടതല്ലേ? എന്‍റെ ചിന്ത ആ വഴിക്കായിരുന്നു.  അങ്ങനെയാണെങ്കില്‍ ഇവ രണ്ടും ആരോ ആവശ്യക്കാര്‍ ഊരി എടുത്തതകാനാണ് സാദ്ധ്യത. കൃത്രിമ നമ്പര്‍ പ്ലേറ്റു വച്ച് പല കുറ്റകൃത്യങ്ങളും നടത്താനുള്ള സാദ്ധ്യതയും തള്ളിക്കളയാനാവില്ല!!<br /><br />ഞാന്‍ വേഗം ഞങ്ങളുടെ ബില്‍ഡിംഗ്‌ സെക്യൂരിറ്റി വിഭാഗത്തിലെ ജോലിക്കാരെ സമീപിച്ചു വിവരം പറഞ്ഞു.  എന്നാല്‍ ഒരു ഫ്ലാറ്റിനു ഒരു കാര്‍ മാത്രമേ ബേസ്മെന്റിലുള്ള സൌജന്യ പാര്‍ക്കിംഗ് ഉപയോഗിക്കാന്‍ അനുമതി ഉള്ളൂ എന്നതിനാലും,  ഇത് ഞങ്ങളുടെ തന്നെ രണ്ടാമത്തെ കാര്‍ ആയതിനാലും അത് വെളിയില്‍ കോംപൌണ്ടില്‍ എവിടെയെങ്കിലും മാത്രമേ പാര്‍ക്ക്‌ ചെയ്യാന്‍ പാടുള്ളൂ.  അതുകൊണ്ടുതന്നെ സെക്യൂരിറ്റി ജീവനക്കാര്‍ക്ക് ഈ വണ്ടിയുടെ ഉത്തരവാദിത്വം ഇല്ല എന്നവര്‍ എന്നെ പറഞ്ഞു മനസ്സിലാക്കി.  എങ്കിലും അവര്‍ അന്വേഷിക്കാം എന്ന് ഉറപ്പു തന്നു.<br /><br />ഓഫീസിലെത്താനുള്ള സമയം അതിക്രമിച്ചിരിക്കുന്നു!! ഞാന്‍ വേഗം അടുത്ത നടപടിയിലേക്ക് കടന്നു.  സാധാരണഗതിയില്‍ ഒരു പുതിയ ബമ്പര്‍ വാങ്ങി ഫിറ്റ്‌ ചെയ്‌താല്‍ തീരുന്ന കാര്യമേ ഉള്ളൂ എങ്കില്‍ ഞാനും അതുതന്നെ ചെയ്യുമായിരുന്നു. എന്നാല്‍ ഇവിടെ പ്രശ്നം അല്‍പ്പം സങ്കീര്‍ണമാണ്!! ദുബായില്‍ നമ്പര്‍ പ്ലേറ്റ് കളഞ്ഞുപോയാല്‍ അടുത്തുള്ള പോലീസ് സ്റ്റേഷനില്‍ ചെന്ന് ആദ്യം റിപ്പോര്‍ട്ട്‌ ചെയ്യണം. അവര്‍ അതിന്‍റെ സത്യാവസ്ഥ പരിശോധിച്ചതിനുശേഷം ഒരു റിപ്പോര്‍ട്ട്‌ തരും.  അതുമായി വാഹന റെജിസ്ട്രേഷന്‍ ഓഫീസില്‍ ചെന്ന് റിപ്പോര്‍ട്ട്‌ കൊടുത്ത് ഫീസും അടച്ചാല്‍ പുതിയ നമ്പര്‍ പ്ലേറ്റ് തരും!  പറഞ്ഞപ്പോള്‍ എത്ര പെട്ടെന്ന് കാര്യം നടന്നു! എങ്കിലും നാട്ടിലെ അത്രയൊന്നും താമസം വരുകയില്ലെങ്കിലും,  ഇതിന്‍റെ പുറകെയൊക്കെ കുറച്ചെങ്കിലും നടക്കേണ്ടി വരും എന്ന് ഉറപ്പാണ്. ഞാന്‍  ഏതായാലും കാറുമായി ഓഫീസിലേക്ക് പുറപ്പെട്ടു. വഴിയിലെങ്ങും പോലീസ് വണ്ടിയൊന്നും കാണരുതേ എന്നുള്ള പ്രാര്‍ത്ഥന ഏതായാലും ഫലിച്ചു!!. പോലീസിന്‍റെ കണ്ണിലൊന്നും പെടാതെ തന്നെ സുഖമായി ഓഫീസിലെത്തി.<br /><br />സാധാരണ ഞാന്‍ കാര്‍ പാര്‍ക്ക്‌ ചെയ്യുന്ന സ്ഥലത്തുതന്നെ പാര്‍ക്ക്‌ ചെയ്തതിനുശേഷം അവിടെയെല്ലാം വെറുതെ എങ്കിലും ഒന്ന് പരിശോധിച്ചു. ഭാഗ്യത്തിന്  അവിടെ എങ്ങാനും വീണു കിടപ്പുണ്ടെങ്കിലോ? ഏതായാലും ഒന്നും തന്നെ കാണാഞ്ഞതിനാല്‍ നിരാശനായി ബാഗുമെടുത്ത് ഞാന്‍ ഓഫീസ്സിനുള്ളിലേക്ക് നടന്നു. അപ്പോഴാണ്‌ എന്നെ കാത്തിട്ടെന്നവണ്ണം ഒരു ജോലിക്കാരന്‍ അവിടെ നില്‍ക്കുന്നത് ഞാന്‍ ശ്രദ്ധിച്ചത്!! എന്നെ കണ്ട ഉടനെ അവന്‍ അടുത്തുവന്നു പറയാന്‍ തുടങ്ങി..<br /><br />" സാര്‍, ഇന്നലെ സാര്‍ പോയതിനുശേഷം കാര്‍ പാര്‍ക്ക് ചെയ്ത സ്ഥലത്തിനരുകില്‍ നിന്ന് ഒരു  കാറിന്‍റെ നമ്പര്‍ പ്ലേറ്റും ബമ്പറും ഇളകിവീണത് ഞങ്ങള്‍ക്ക് കിട്ടിയിരുന്നു. സാറിന്‍റേതായിരിക്കില്ല  എന്ന് കരുതിയാണ് ഉടനെ വിളിച്ചു ചോദിക്കാതിരുന്നത്.  ബമ്പര്‍ ഒന്ന് വന്നു നോക്കൂ സാര്‍"<br /><br />അവന്‍ പറഞ്ഞു നിറുത്തിയതും, ഞാന്‍ സന്തോഷത്തോടെ അവനൊപ്പം ചെന്നു.  ഇനി എന്ത് പറയാന്‍! അവ രണ്ടും എന്‍റെ വണ്ടിയുടേത് തന്നെയായിരുന്നു!  ഏതായാലും പോലീസിന്‍റെ നൂലാമാലകളില്‍ നിന്നും രക്ഷപെട്ട സന്തോഷത്തോടെ ഞാന്‍ രണ്ടു ജോലിക്കാരെ വിളിച്ചു അതെല്ലാം പഴയപടി വണ്ടിയില്‍ ഫിറ്റ്‌ ചെയ്യാന്‍ പറഞ്ഞിട്ട് ഓഫീസില്‍ വന്നു ഇരുന്നു. വാസ്തവത്തില്‍ സംഭവിച്ചത് എന്തായിരിക്കും എന്ന് എനിക്ക് അപ്പോള്‍ മനസ്സിലായി. വണ്ടി പാര്‍ക്ക്‌ ചെയ്യുന്നതു  റോഡില്‍നിന്നു അല്‍പ്പം സ്ലോപ്പ് ആയി കിടക്കുന്ന, ചുമരിനോട് ചേര്‍ന്നുള്ള ഒരു സ്ഥലത്താണ്.  മറ്റു വാഹനങ്ങളും അപ്പുറത്തും ഇപ്പുറത്തുമായും പാര്‍ക്ക് ചെയ്തിട്ടുണ്ടാവും!! വലിയ വാഹനങ്ങളാണ് ഇവിടെ പാര്‍ക്ക്‌ ചെയ്യുന്നതെങ്കില്‍ സ്ഥലത്തിന് റോഡിലേക്കുള്ള ചരിവ് കാരണം, അബദ്ധവശാല്‍ വാഹനം  തനിയേ ഉരുണ്ടു റോഡിലേക്ക് ഇറങ്ങാതിരിക്കാനായി, പുറകിലെ ടയറുകള്‍ക്ക് വലിയ കല്ലുകള്‍ കൊണ്ട് അട വയ്ക്കുമായിരുന്നു. പലപ്പോഴും‍  ഞാന്‍ കാര്‍ റിവേര്‍സ് എടുത്തു റോഡിലേക്ക് ഇറക്കുമ്പോള്‍ ഈ കല്ലുകളില്‍ ചിലത് മുന്‍വശത്തെ ബമ്പറില്‍ അറിയാതെ തട്ടുമായിരുന്നു.  ഇന്നലെയും അതുതന്നെ സംഭവിച്ചിരിരിക്കും.  ആ തട്ടലില്‍ ബമ്പര്‍ ഇളകി വീണതൊന്നും ഞാനും ശ്രദ്ധിച്ചിട്ടുണ്ടാവില്ല!! കാര്‍ റിവേര്‍സില്‍ റോഡിലേക്ക്  ഇറങ്ങുന്നതിനാല്‍, അഥവാ ബമ്പര്‍ ഇളകി വീണിട്ടുണ്ടെങ്കില്‍ക്കൂടി, ടയറുകള്‍ അതിനു മുകളില്‍ കൂടി കയറി ഇറങ്ങുന്ന പ്രശ്നവും ഇല്ലല്ലോ!  അതുകൊണ്ട് തന്നെ ഈ നടന്ന സംഭവമൊന്നും ഞാനുമറിയാതെ പോയി!!!<br /><br />ഇതിനകം ബമ്പര്‍ ഫിറ്റ്‌ ചെയ്യാന്‍ പോയവര്‍ ഉടന്‍തന്നെ  വീണ്ടും എന്നെ കാണാന്‍ വന്നപ്പോള്‍ ഞാന്‍ അക്ഷരാര്‍ത്ഥത്തില്‍ അസ്വസ്ഥനായി.<br /><br /> "ഇനി എന്താണ് പ്രശ്നം?"</span> <span style="font-size: small;"><br />എന്‍റെ വാക്കുകള്‍ക്കു കനം വച്ചിരുന്നത് ഞാന്‍ അറിഞ്ഞില്ലെന്നു നടിച്ചു.<br /><br />"സാര്‍ ഒന്നുകൂടി കാറിന്‍റെ അടുത്തുവരെ വന്നാല്‍ നന്നായിരുന്നു..." <br /><br />അവരില്‍ ഒരുവന്‍ പറഞ്ഞു നിറുത്തി.<br /><br />ഞാന്‍ ഒന്നും പറയാതെ അവരോടൊപ്പം വീണ്ടും കാറിന്‍റെ അടുക്കലേക്ക് നടന്നു. എനിക്ക് അപ്പോഴേക്കും അവരോടു അല്പം ഈര്‍ഷ്യ തോന്നിത്തുടങ്ങിയിരുന്നു.  ബമ്പര്‍ ഒന്നും ഇതുവരെ  ഫിറ്റ്‌ ചെയ്തിരുന്നില്ല!! അതുകൊണ്ടുതന്നെ മുന്‍വശത്തെ രണ്ടു ടയറുകളുടെയും ഏതാണ്ട് നല്ല ഭാഗവും മുന്‍പില്‍ നിന്നും നോക്കുമ്പോള്‍ ശരിക്കും വ്യക്തമായി കാണാമായിരുന്നു.  അവരിലൊരുവന്‍ പെട്ടെന്ന്  കുനിഞ്ഞു ഒരു ടയറിന്‍റെ മുന്‍വശം തൊട്ടുകാണിച്ചിട്ടു പറഞ്ഞു..<br /><br />"നോക്കൂ സാര്‍, ഈ ടയറിന്‍റെ ഈ ഭാഗം രണ്ടിഞ്ചു നീളത്തില്‍ കീറി ഇരിക്കയാണ്!! അല്‍പ്പം കൂടി ഡീപ് ആയിരുന്നെങ്കില്‍ ഇതിനകം ഇത് പൊട്ടിപ്പിളരുമായിരുന്നു!! ഇപ്പോള്‍ കണ്ടുപിടിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞത് സാറിന്‍റെ ഭാഗ്യം തന്നെ!!!"<br /><br />അവന്‍റെ വാക്കുകള്‍ എന്നെ സ്തബ്ദനാക്കി!! അതുവരെ അവരോടു തോന്നിയ ഈര്‍ഷ്യയെല്ലാം എവിടെയോ പോയിമറഞ്ഞു!!  ശരിയല്ലേ?  ഞാന്‍ ആലോചിച്ചു.  ദുബായിലെ നല്ലവരായ പോലീസ് പല തവണ വാഹനങ്ങളുടെ ടയറുകള്‍ കുറ്റമറ്റതായിരിക്കണം എന്ന് എല്ലാ മീഡിയവഴിയും മുന്നറിയിപ്പ് തന്നിരുന്നതൊക്കെ എന്‍റെ ഓര്‍മ്മയില്‍ പെട്ടെന്ന് തെളിഞ്ഞു വന്നു. എങ്കിലും എന്‍റെ വണ്ടിക്കു ഓഫീസിനും വീടിനുമിടയിലുള്ള ചെറിയ ദൂരം മാത്രമേ ദിവസവും  ഓട്ടം ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ എന്നതിനാലും, എന്‍റെ ടയറുകളുടെ ബട്ടണുകള്‍ ഇപ്പോഴും വലിയ തേയ്മാനം ഇല്ലാതെ കണ്ടിരുന്നതിനാലും, ടയറുകളുടെ കാര്യത്തില്‍ ഞാന്‍ വേണ്ടത്ര ശ്രദ്ധ ചെലുത്തിയിരുന്നില്ല എന്നുള്ളതായിരുന്നു സത്യം!!  ദുബായിലെ റോഡുകളില്‍ മിനിമം ഒരു എണ്‍പത്/നൂറ് കി.മി.  സ്പീടിലെങ്കിലും വണ്ടി ഓടിച്ചേ മതിയാവൂ. അങ്ങനെതന്നെ ദിവസവും  സാധാരണഗതിയില്‍  പോയിക്കൊണ്ടിരുന്ന എന്നെ കാത്തു, അപകടം അടുത്തു തന്നെ ഒരു ടയര്‍ പൊട്ടിത്തെറിയുടെ രൂപത്തില്‍ പതിയിരുപ്പുണ്ടായിരുന്നു എന്നുള്ളതും, ഒരു വാസ്തവം തന്നെ ആയിരുന്നില്ലേ?  അന്ന് ഞാന്‍ അറിയാതെയാണെങ്കിലും ആ ബമ്പര്‍ ഊരി വീഴാനും,  അതുവഴി ആ ടയറിന്‍റെ സ്ഥിതി എനിക്ക് കാണിച്ചുതരുവാനും, ഏതു ശക്തിയാണ് ഇത്ര  കൃത്യമായി പ്രവര്‍ത്തിച്ചത്?<br /><br />ആവോ?  'സംഭവിച്ചതെല്ലാം നന്മക്കായി മാത്രം'  എന്ന് വിശ്വസിക്കാനല്ലാതെ ഇന്നും എനിക്കതിനുമാത്രം </span><br />
1592. <span style="font-size: small;">ഒരു ഉത്തരം ഇല്ല!!!ഒരു പക്ഷെ നിങ്ങള്‍ക്കെങ്കിലും????</span></div>
1593. </content><link rel='replies' type='application/atom+xml' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/feeds/3464869074896138846/comments/default' title='Post Comments'/><link rel='replies' type='text/html' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/2012/11/blog-post.html#comment-form' title='11 Comments'/><link rel='edit' type='application/atom+xml' href='http://www.blogger.com/feeds/1827382314235360705/posts/default/3464869074896138846'/><link rel='self' type='application/atom+xml' href='http://www.blogger.com/feeds/1827382314235360705/posts/default/3464869074896138846'/><link rel='alternate' type='text/html' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/2012/11/blog-post.html' title='സംഭവിക്കുന്നതെല്ലാം നല്ലതിന് മാത്രമല്ലേ????  '/><author><name>മോഹന്‍ കരയത്ത്</name><uri>http://www.blogger.com/profile/02117302031000036722</uri><email>noreply@blogger.com</email><gd:image rel='http://schemas.google.com/g/2005#thumbnail' width='32' height='30' src='//blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRhGPJRC8qxa3BFKnV07DPtpyrZgPGs_SSpIxZTXfwIdvtciBvqIS_kFCIcJErsVxd2vAa2kFN38Pn-LWQJoN9KPUl5w4hAP918U63aDQ2E5jnKgFrZ5ZJ_UrYNq_exg/s220/DSC_1739.JPG'/></author><thr:total>11</thr:total></entry><entry><id>tag:blogger.com,1999:blog-1827382314235360705.post-3612274320704662080</id><published>2012-10-28T20:10:00.000-07:00</published><updated>2014-11-04T07:46:06.135-08:00</updated><title type='text'>മധുരബാല്യത്തിന്‍റെ ചെപ്പ് തുറന്നപ്പോള്‍!!!!!                                                       </title><content type='html'>&lt;div dir=&quot;ltr&quot; style=&quot;text-align: left;&quot; trbidi=&quot;on&quot;&gt;
1594. <span style="font-size: small;"><br /></span>
1595. <span style="font-size: small;"><br /></span>
1596. <span style="font-size: small;">മദ്ധ്യവേനല്‍ അവധിക്കാലം ഞങ്ങള്‍ കുട്ടികള്‍ എക്കാലവും പ്രതീക്ഷയോടെ കാത്തിരിക്കുന്ന ഒന്നായിരുന്നു.  സ്കൂളിന്‍റെ നൂലാമാലകളില്‍നിന്നും താത്കാലീകമായെങ്കിലും വിടുതല്‍ ലഭിക്കുന്ന ആ ദിവസങ്ങളെ,  ഞങ്ങള്‍ എല്ലാവരും  അത്രയധികം ഇഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നു!! അവധിക്കാലമായാല്‍ അച്ഛന്‍റെ സഹോദരിമാരുടെ മക്കളും, സഹോദരന്‍റെ മക്കളുമൊക്കെയായി അഞ്ചാറു കുട്ടികള്‍,  ഞങ്ങളുടെ തറവാടുവീട്ടില്‍ ഒന്നുരണ്ടാഴ്ച്ചത്തെ താമസത്തിനെത്തുന്നത് പതിവായിരുന്നു.  പത്തു വയസ്സില്‍ താഴെയുള്ള മൂന്ന് ആണ്‍കുട്ടികളും രണ്ടു പെണ്‍കുട്ടികളും,  പിന്നെ പതിനൊന്നു വയസ്സുകാരനായ ഞാനും!  കൂട്ടത്തില്‍ മുതിര്‍ന്നവന്‍ ഞാനായതിനാല്‍ ഇവരുടെയൊക്കെ നേതാവ്‌ ഞാനായിരിക്കും എന്ന് പ്രത്യേകിച്ച്  പറയേണ്ടതില്ലല്ലൊ!!!<br /><br />മദ്ധ്യവേനല്‍ അവധിക്കാലം മാമ്പഴക്കാലം കൂടിയാണ്!  വീടിനു ചുറ്റുമുള്ള നിരവധി മാവുകളില്‍ ആ സമയത്ത് നിറയെ പഴുത്തതും പഴുക്കാറായതുമായ മാങ്ങാകള്‍ നിറഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്ന സമയമാണത്!!!  കാറ്റത്ത് പൊഴിഞ്ഞു വീഴുന്ന മാമ്പഴം പെറുക്കാനോടുന്ന ഞങ്ങളില്‍ പലരും, ഓട്ടത്തിനിടയില്‍ വീണു കാലും കൈയും ഒക്കെ  മുറിച്ചുകൊണ്ട് വരുന്നതും സാധാരണയായിരുന്നു.  അപ്പോഴൊക്കെ അമ്മമാരില്‍നിന്നും ലഭിക്കുന്ന  ശകാരമൊന്നും ഞങ്ങളാരും അത്ര കാര്യമാക്കിയിരുന്നതുമില്ല!!.<br /><br />ദിവസം മുഴുവനും വിവിധയിനം കളികളില്‍ ഏര്‍പ്പെട്ടിരുന്നെങ്കിലും, മുതിര്‍ന്നവരോടൊപ്പം  അധികം അകലെയല്ലാതെ ഒഴുകുന്ന അച്ചന്‍കോവിലാറ്റില്‍ കുളിക്കാന്‍ കൊണ്ടുപോകുന്നതും, വീടിനു പുറകിലുള്ള മലകളിലേക്ക് പിക്നിക്‌ പോകുന്നതുമൊക്കെയാണ് ഞങ്ങളെല്ലാം വളരെയധികം ഇഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്ന മറ്റിനങ്ങള്‍!!<br /><br />ഞങ്ങളുടെ ഗ്രാമത്തിലെ വീട് സ്ഥിതിചെയ്യുന്നത് ഒരു മലയുടെ താഴ്‌വാരത്തിലാണ്.  അതുകൊണ്ടുതന്നെ വീടിന്‍റെ പുറകിലുള്ള ഞങ്ങളുടെ കൃഷിസ്ഥലങ്ങളൊക്കെ, തട്ട് തട്ടായി ഉള്ളവയാണ്. കൃഷി ചെയ്തിരിക്കുന്ന അവസാനത്തെ തട്ടുകഴിയുമ്പോള്‍,  കുറ്റിച്ചെടികള്‍ നിറഞ്ഞുനില്‍ക്കുന്ന മലയുടെ തുടക്കമായി!  അവിടം തുടങ്ങി ശരിയായ വഴികളൊന്നും കാണുകയില്ല. കുറ്റിച്ചെടികള്‍ വകഞ്ഞുമാറ്റി ഒരു ഊഹം വച്ചു മുകളിലേക്ക് കയറിയാല്‍,  അല്‍പ്പ സമയത്തിനുള്ളില്‍ മലയുടെ ഒത്ത നിറുകയിലെത്താം.അടുത്തടുത്തായി മലകളുടെ ഒരു നിര തന്നെ അവിടെ ഉണ്ട്. അവിടെനിന്നും പാറക്കെട്ടുകള്‍ നിറഞ്ഞ  അടുത്ത മലയിലേക്കുള്ള യാത്രാമദ്ധ്യേയാണ്,  പാറകള്‍ക്കുള്ളിലായുള്ള ഒരു ഗുഹയുള്ളത്!  പണ്ടുകാലത്ത് പുലികള്‍ കുടുംബമായി ഈ ഗുഹയ്ക്കുള്ളില്‍ താമസിച്ചിരുന്നു എന്നാണു മുതിര്‍ന്നവര്‍ ഞങ്ങള്‍ക്ക് പറഞ്ഞു തന്നിട്ടുള്ളത്.  അതുകൊണ്ട് ഈ ഗുഹ 'പുലിപ്പാറ'  എന്ന പേരിലാണു അറിയപ്പെട്ടിരുന്നത്.<br /><br />ഇത്തവണത്തെ അവധിക്കാലത്ത് കുട്ടികളെ പുലിപ്പാറ കാണിക്കാന്‍ മുതിര്‍ന്നവര്‍ ആരും തന്നെ ഇല്ലായിരുന്നതിനാല്‍,  ആ ദൌത്യം ഞാന്‍ തന്നെ സ്വയം ഏറ്റെടുക്കുകയായിരുന്നു!  കുട്ടികളെയൊക്കെ നല്ലവണ്ണം നോക്കിക്കൊള്ളാം</span><br />
1597. <span style="font-size: small;">എന്നുള്ള ഉറപ്പിന്‍മേല്‍ അമ്മ എനിക്ക് സമ്മതം തന്നതോടെ ഉച്ചകഴിഞ്ഞു പുറപ്പെടാനായുള്ള ഒരുക്കങ്ങള്‍ ഞങ്ങള്‍ ആരംഭിച്ചു.  ഈ മലമുകളിലൊക്കെ എപ്പോഴും നല്ല കാറ്റ്  വീശുന്നുണ്ടായിരിക്കും എന്നതിനാല്‍ ഞങ്ങള്‍ ഒരു പട്ടം കൂടി ഉണ്ടാക്കികൊണ്ടുപോകാന്‍ തീരുമാനിച്ചു. അതനുസരിച്ചു പട്ടം റെഡിയാക്കി അമ്മയറിയാതെ അമ്മയുടെ തയ്യല്‍ മെഷീന്‍റെ ഒരു റോള്‍ നൂലും ഞങ്ങള്‍ സംഘടിപ്പിച്ചു!  നാലുമണിക്കുള്ള സ്നാക്ക്സും ജൂസുമൊക്കെ അമ്മ നേരത്തെതന്നെ പായ്ക്ക് ചെയ്ത്‌ ഒരു ബാഗിലാക്കി തന്നിരുന്നു. അങ്ങനെ അതൊക്കെ ചുമന്നുകൊണ്ട്  ഞങ്ങള്‍ യാത്ര തുടങ്ങി!!<br /><br />ഓ,  ഇതിനിടയില്‍ ഒരു പ്രധാന വ്യക്തിയെപ്പറ്റി പറയാന്‍ ഞാന്‍ വിട്ടുപോയി!  ബോബനും മോളിയും കാര്‍ട്ടൂണുകളില്‍ കാണുന്നതുപോലെ,   ഞങ്ങള്‍ വീട്ടില്‍ വളര്‍ത്തിയിരുന്ന ജിമ്മി എന്ന ഞങ്ങളുടെ നായയായിരുന്നു, അത്.  ഞങ്ങള്‍ കുട്ടികള്‍ എവിടെ പോയാലും ഞങ്ങളോടൊപ്പം അവനും ഉണ്ടാവും.  ഒരിക്കല്‍ ഞങ്ങളെ പിന്തുടര്‍ന്ന് അവന്‍ സ്കൂളില്‍ വരെ  ഒപ്പം വന്നു,  ഞങ്ങള്‍ ഇരിക്കുന്ന ബെഞ്ചിന്‍റെ അടിയില്‍ ഇരിപ്പായി!  പിന്നെ അദ്ധ്യാപകന്‍ വന്നു വടിയെടുത്തു അടിച്ചോടിച്ചപ്പോള്‍ അവന്‍ തിരികെ പോകുന്നത് ഞങ്ങള്‍ സങ്കടത്തോടെ നോക്കിനിന്നു.  ഏതായാലും ഈ യാത്രയിലും അവന്‍ വിളിക്കാത്ത ഒരു അതിഥിയായി ഞങ്ങളോടൊപ്പം കൂടിയത് ഞങ്ങള്‍ക്കും സന്തോഷമായിരുന്നു!!!<br /><br />ആദ്യത്തെ മലമുകളില്‍ എത്തിയപ്പോഴേക്കും എല്ലാവരും തളര്‍ന്നിരുന്നു. അമ്മയുടെ ജൂസും വെള്ളവുമൊക്കെ കുടിച്ചു ഉന്മേഷം വീണ്ടെടുത്തു ഞങ്ങള്‍ പുലിപ്പാറ ലക്ഷ്യമാക്കി  നടപ്പ് തുടര്‍ന്നു.  ശരിയായ വഴിയൊന്നും ഇല്ലാത്തത് ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടാക്കിയെങ്കിലും, കുറ്റിച്ചെടികളില്‍ ചിലതില്‍ പഴുത്തു നില്‍ക്കുന്ന കായ്കള്‍ തിന്നാവുന്നതാണെന്ന് എനിക്കറിയാമായിരുന്നതിനാല്‍ ഞാന്‍ അതൊക്കെ പറിച്ചു കുട്ടികള്‍ക്ക് തിന്നാനായി കൊടുക്കുമായിരുന്നു!!അതുകൊണ്ട് കുട്ടികളൊക്കെ വളരെ സന്തോഷത്തിലായിരുന്നു. അങ്ങനെ  ഞങ്ങള്‍ ഒടുവില്‍ ആ ഗുഹയില്‍ എത്തിച്ചേര്‍ന്നു. ഗുഹയ്ക്കകത്ത് തല കുനിച്ചു മാത്രമേ കടക്കാനാവൂ. ഉള്ളില്‍ കടന്നു  അല്‍പ്പ സമയം ചിലവഴിച്ചതിനുശേഷം    അതിനകത്തുനിന്നും ഇറങ്ങി ഞങ്ങള്‍ അടുത്ത മലയിലേക്ക് നീങ്ങി.  ഈ മല മുഴുവനും ഞാന്‍ മുമ്പ് പറഞ്ഞതു പോലെ പാറക്കെട്ടുകളാണ്.ഒന്നിന് പുറകിലൊന്നായി നിരന്നു നില്‍ക്കുന്ന പാറക്കൂട്ടങ്ങള്‍!!!  അതില്‍ ഏറ്റവും ഉയരമുള്ള പാറയുടെ മുകളില്‍ എല്ലാവരെയും ഞാന്‍ വലിച്ചുകയറ്റി. നല്ല കാറ്റുണ്ടായിരുന്നതിനാല്‍  ഞങ്ങള്‍  വന്നപ്പോള്‍ത്തന്നെ പട്ടം പറത്തി  മുകളിലേക്കുയര്‍ത്തി,  അതിന്‍റെ നൂല്‍ ഒരു ചെടിയില്‍ കെട്ടിയിട്ടിരുന്നു!!!.<br /><br />കുറെയേറെ നേരം ചെലവിട്ടതിനുശേഷം, ബാക്കി  ഉണ്ടായിരുന്ന സ്നാക്ക്സും ഞങ്ങള്‍ എല്ലാവരും ചേര്‍ന്ന് കഴിച്ചു  തീര്‍ത്തു.  ജിമ്മിക്കും അവന്‍റെ വിഹിതം കൊടുക്കാന്‍ ഞങ്ങള്‍ മറന്നില്ല. വീട്ടിലുണ്ടാക്കുന്ന ഭക്ഷണം എന്തുതന്നെയായാലും ഇങ്ങനെയുള്ള യാത്രാവേളകളില്‍ കഴിക്കുമ്പോഴാണ്, അവ എത്രമാത്രം സ്വാദിഷ്ടമാണെന്നു നമുക്കൊക്കെ കൃത്യമായി അനുഭവപ്പെടുന്നത്!!!</span><br />
1598. <span style="font-size: small;"><br /></span>
1599. <span style="font-size: small;">ഒടുവില്‍ മടക്കയാത്രയ്ക്കുള്ള സമയമായി.</span><br />
1600. <span style="font-size: small;">അവിടെ നിന്നാല്‍ സൂര്യാസ്തമയം  ഭംഗിയായി കാണാം എന്നുള്ളതിനാല്‍, അതുകൂടി കണ്ടിട്ട് മടങ്ങാം എന്ന് ഞങ്ങള്‍ തീരുമാനിച്ചു .പക്ഷെ അത് ഒരു വലിയ അബദ്ധമായിപ്പോയെന്നു മനസ്സിലാക്കിയപ്പോഴേക്കും വൈകിപ്പോയിരുന്നു!!!<br /><br />സൂര്യാസ്തമയം കഴിഞ്ഞാല്‍ ഇരുട്ട് പരക്കുന്നത് വളരെ വേഗത്തിലാണ്.ഇരുട്ടായിക്കഴിഞ്ഞാല്‍ മലമ്പ്രദേശമായതിനാല്‍ കുറ്റിച്ചെടികള്‍‍ക്കിടയിലൊക്കെ ഇഴജന്തുക്കള്‍ ഇര തേടിയിറങ്ങുന്ന സമയമാണെന്ന് അമ്മ പറയുന്നത്, എന്‍റെ മനസ്സില്‍ ഭയമുളവാക്കിയിരുന്നു!! അതുകൊണ്ടുതന്നെഅപ്പോഴും    പറന്നുകൊണ്ടിരുന്ന പട്ടം പോലും തിരിച്ചെടുക്കാനായി   നില്‍ക്കാതെ, ഞാന്‍ ധൃതി കൂട്ടി കുട്ടികളെയും കൊണ്ട് തിരികെയുള്ള യാത്ര ആരംഭിച്ചു.</span><br />
1601. <span style="font-size: small;"><br /></span>
1602. <span style="font-size: small;">അസ്തമിച്ചതിനുശേഷവും കുറച്ചുനേരത്തേക്ക് ഉണ്ടായിരിക്കുന്ന വെളിച്ചത്തില്‍ ഞങ്ങള്‍ പാറകള്‍ ഉള്ള മലയുടെ ഭാഗം , കടന്നുകഴിഞ്ഞിരുന്നു.  ഇനി ഉള്ള ഭാഗം കടക്കുന്നതാണ് ദുര്‍ഘടം.അപ്പോഴേക്കും ഇരുട്ട് ശരിക്കും </span><br />
1603. <span style="font-size: small;">പരന്നുകഴിഞ്ഞതിനാല്‍ ശരിയായ വഴിതന്നെയായിരിക്കും എന്നുള്ള ഊഹത്തില്‍, കുറ്റിച്ചെടികള്‍ വകഞ്ഞു മാറ്റി ഞാന്‍ അവരെ മുന്‍പോട്ടു നയിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. ഒരു പത്തു മിനിട്ടുകളായപ്പോഴാണ്, എനിക്ക് ആ ആപത്ശങ്ക ആദ്യമായി  തോന്നിത്തുടങ്ങിയത്. ഞങ്ങള്‍ വന്ന വഴി ഇതുതന്നെയല്ലേ?  അടുത്തുതന്നെ  ഞെട്ടലുളവാക്കുന്ന മറ്റൊരു യാഥാര്‍ത്ഥ്യവും, എനിക്കായി കാത്തിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു!!!  കുറച്ചു മുന്‍പുവരെ ഞങ്ങളോടൊപ്പം ഉണ്ടായിരുന്ന ജിമ്മി,  ഇപ്പോള്‍ ഞങ്ങളോടോപ്പമില്ല!!<br /><br /> പരിഭ്രാന്തിപരത്തിയ ആ നിമിഷത്തില്‍ തന്നെയായിരുന്നു, 'ജിമ്മീ.....'  എന്ന് ആറു കണ്ഠങ്ങളില്‍ നിന്നും ഒരുമിച്ചുയര്‍ന്ന ആ നിലവിളി!! എന്നാല്‍ ഞങ്ങളെ നിരാശരാക്കിക്കൊണ്ട് അത്  അവിടെങ്ങും പ്രതിധ്വനിക്കുന്നതല്ലാതെ,  ജിമ്മിയുടെ പ്രതികരണമൊന്നുമില്ല!!!. ഞങ്ങള്‍ നിന്നിടത്തുതന്നെ നിന്നുകൊണ്ട് വീണ്ടും വീണ്ടും അവനെ മാറി മാറി വിളിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.  അതിനിടയില്‍ എപ്പോഴോ അങ്ങ് ദൂരത്തുനിന്നും അവന്‍റെ ഒരു കുരയുടെ നേര്‍ത്ത ശബ്ദം കേട്ടതുപോലെ എനിക്ക് തോന്നി.  മറ്റുള്ളവരെ നിശബ്ദരാക്കിക്കൊണ്ട് ഞാന്‍ ഒന്നുകൂടി അവനെ ഉച്ചത്തില്‍ വിളിച്ചു.  ഇത്തവണ ഞങ്ങള്‍ എല്ലാവരും തന്നെ അത് വ്യക്തമായും കേട്ടു.  ഞങ്ങള്‍ നില്‍ക്കുന്നതിനു കുറച്ചു ദൂരെയായി  ഇടതുവശത്തുനിന്നുമാണ് ആ ശബ്ദം വരുന്നത്.  ഞാന്‍ വീണ്ടും അവന്‍റെ പേര് വിളിച്ചുകൊണ്ട്  ആ ഭാഗം </span><br />
1604. <span style="font-size: small;">ലക്ഷ്യമാക്കി കുട്ടികളുമായി നീങ്ങി. അഞ്ചു മിനിട്ടുകളിലെ നടപ്പിനൊടുവില്‍, ഒരു വലിയ കുറ്റിച്ചെടിയുടെ മറവിലായി അവനെ കണ്ടെത്തിയത്എനിക്ക് വളരെയധികം  ആശ്വാസം പകര്‍ന്നുതന്ന ഒരു കാര്യമായിരുന്നു.  ഞങ്ങളെ എല്ലാവരെയും ഒന്ന് നോക്കി വാലാട്ടിയതിനുശേഷം,  അവന്‍ ഞങ്ങള്‍ക്ക് മുന്‍പിലായി അതിവേഗം മുന്‍പോട്ടു  തന്നെ</span><br />
1605. <span style="font-size: small;">തെല്ലും  സംശയമില്ലാതെ നടക്കാനാരംഭിച്ചു.<br /><br />ഒട്ടും മടിച്ചുനില്‍ക്കാതെ കുട്ടികളെയും വിളിച്ചുകൊണ്ട് ഞാനും അവനെ പിന്തുടര്‍ന്നു.  ഇടയ്ക്കിടെ ഞങ്ങള്‍ ഒപ്പമെത്താന്‍ വേണ്ടി അവന്‍ തിരിഞ്ഞുനോക്കി  ഞങ്ങള്‍ക്കായി കാത്തുനില്‍ക്കുമായിരുന്നു. പത്തു നിമിഷങ്ങള്‍ അവനെ പിന്തുടര്‍ന്നപ്പോഴേക്കും കൃഷിയിടങ്ങളുടെ പച്ചപ്പ്, മങ്ങിയ വെളിച്ചത്തിലും കണ്ടുതുടങ്ങിയത്  ഞങ്ങള്‍ക്ക് സന്തോഷം പകരുന്ന ഒരു കാഴ്ച്ചയായിരുന്നു!!!!!  അവന്‍ പോയിക്കൊണ്ടിരുന്ന വഴി തന്നെയായിരുന്നു ഞങ്ങള്‍ ആദ്യം വന്നിരുന്ന  ശരിയായ വഴിയും!!<br /><br />പിന്നയുള്ളത് ഇറക്കമായിരുന്നതിനാല്‍ വളരെ വേഗം തന്നെ ഞങ്ങള്‍ താഴെ എത്തിച്ചേര്‍ന്നു.  അപ്പോഴേക്കും ഞങ്ങളെ കാണാതെ പരിഭ്രാന്തരായ ഞങ്ങളുടെ വീട്ടുകാര്‍,  ഞങ്ങളുടെ ഒരു പണിക്കാരനെ ഞങ്ങളെ തിരയാനായി വിട്ടിരുന്നു. ഞങ്ങളെ കണ്ടതും അയാളുടെ കയ്യിലുണ്ടായിരുന്ന ചൂട്ടുകറ്റയുടെ വെളിച്ചത്തില്‍,   അയാളോടൊപ്പം ഞങ്ങള്‍ ആറുപേരും സുരക്ഷിതരായി വീട്ടില്‍ എത്തിച്ചേര്‍ന്നു!<br /><br />നിറയെ മണ്ണും പൊടിയും പുരണ്ടു, മുള്‍ച്ചെടികളുടെ പോറലുകളുമേറ്റു ക്ഷീണിതരായ, ആറു ചെറുശരീരങ്ങള്‍, ഒടുവില്‍  അമ്മമാരുടെ  സ്നേഹകരങ്ങളുടെ ബന്ധനത്തിലായപ്പോള്‍, എല്ലാവര്‍ക്കുമുണ്ടായ ആശ്വാസം കുറച്ചൊന്നുമായിരുന്നില്ല!!!<br /><br />നേരത്തെ പുറപ്പെടാഞ്ഞതിനു അമ്മയുടെ </span><br />
1606. <span style="font-size: small;">വക ശകാരവും ശാസനയും എനിക്ക് </span><br />
1607. <span style="font-size: small;">ചെറുതായി  ലഭിച്ചെങ്കിലും ആപത്തൊന്നുമില്ലാതെ എല്ലാവരെയും സുരക്ഷിതരായി  വീടെത്തിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞതില്‍,എന്‍റെ അമ്മയ്ക്കും എന്നെപ്പറ്റി  അഭിമാനം തോന്നിയ സന്ദര്‍ഭമായിരുന്നു അത്!!! അപ്പോഴേക്കും ഞാനാകട്ടെ, ഇതിനൊക്കെ  എന്നെ സഹായിച്ച , 'ഞാനൊന്നുമറിഞ്ഞില്ലേ'  എന്ന മട്ടില്‍ അടുത്തുതന്നെ കിടന്നിരുന്ന ജിമ്മിയുടെ അടുത്തു ചെന്ന്,  അവനെ വാരിയെടുത്തു അവന്‍റെ തലയില്‍ അരുമയോടെ തലോടാന്‍ തുടങ്ങിയിരുന്നു!!എന്‍റെ മുഖത്തേക്ക് സൂക്ഷിച്ചുനോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്ന അവന്‍റെ കണ്ണുകളില്‍,  എനിക്ക് അവനോടുള്ള നന്ദിയും കടപ്പാടും പ്രതിഫലിക്കുന്നത്,</span><br />
1608. <span style="font-size: small;">അവനും അറിയുന്നുണ്ടാവുമെന്നു ഞാന്‍ ആത്മാര്‍ഥമായും ആശിച്ച പോയ നിമിഷങ്ങളായിരുന്നു അവ!!!!</span></div>
1609. </content><link rel='replies' type='application/atom+xml' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/feeds/3612274320704662080/comments/default' title='Post Comments'/><link rel='replies' type='text/html' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/2012/10/blog-post_28.html#comment-form' title='12 Comments'/><link rel='edit' type='application/atom+xml' href='http://www.blogger.com/feeds/1827382314235360705/posts/default/3612274320704662080'/><link rel='self' type='application/atom+xml' href='http://www.blogger.com/feeds/1827382314235360705/posts/default/3612274320704662080'/><link rel='alternate' type='text/html' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/2012/10/blog-post_28.html' title='മധുരബാല്യത്തിന്‍റെ ചെപ്പ് തുറന്നപ്പോള്‍!!!!!                                                       '/><author><name>മോഹന്‍ കരയത്ത്</name><uri>http://www.blogger.com/profile/02117302031000036722</uri><email>noreply@blogger.com</email><gd:image rel='http://schemas.google.com/g/2005#thumbnail' width='32' height='30' src='//blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRhGPJRC8qxa3BFKnV07DPtpyrZgPGs_SSpIxZTXfwIdvtciBvqIS_kFCIcJErsVxd2vAa2kFN38Pn-LWQJoN9KPUl5w4hAP918U63aDQ2E5jnKgFrZ5ZJ_UrYNq_exg/s220/DSC_1739.JPG'/></author><thr:total>12</thr:total></entry><entry><id>tag:blogger.com,1999:blog-1827382314235360705.post-706539632373602036</id><published>2012-10-21T19:14:00.000-07:00</published><updated>2014-11-04T07:46:22.058-08:00</updated><title type='text'>പകച്ചുനില്‍ക്കാതെ   മുന്‍പോട്ട്!!!</title><content type='html'>&lt;div dir=&quot;ltr&quot; style=&quot;text-align: left;&quot; trbidi=&quot;on&quot;&gt;
1610. <br />
1611. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1612. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
1613. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">ഡിപ്പാര്‍ച്ചര്‍ കാര്‍ഡു പൂരിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന
1614. എന്‍റെ അരികിലേക്ക് കരഞ്ഞു കലങ്ങിയ കണ്ണുകളോടെ ഒരു പെണ്‍കുട്ടി നടന്നുവരുന്നത്, ഞാന്‍
1615. കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഏറിയാല്‍ ഒരു ഇരുപത്തിയാറു അല്ലെങ്കില്‍ ഒരു ഇരുപത്തിഎഴു വയസ്സ്
1616. തോന്നിക്കും. വിടര്‍ന്നു</span><span style="mso-spacerun: yes;"><span style="font-size: small;">  </span></span><span style="font-size: small;">ഭംഗിയുള്ള ജീവന്‍
1617. തുടിക്കുന്ന കണ്ണുകള്‍ സമ്മാനിക്കുന്ന</span><span style="mso-spacerun: yes;"><span style="font-size: small;">  </span></span><span style="font-size: small;">ഒരു
1618. പ്രത്യേക അഴക്‌, ആ മുഖത്തിന് ഉണ്ടായിരുന്നു </span><span style="font-size: small;">എങ്കിലും, ആ കണ്ണുകള്‍ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പുന്നത് കാണുന്ന
1619. ആര്‍ക്കും അവളോട് ഒരു അനുകമ്പ തോന്നുമായിരുന്നു!.</span></span></div>
1620. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1621. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span></div>
1622. <div style="text-align: left;">
1623. <span style="font-size: small;">
1624.  
1625. </span></div>
1626. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1627. <br /></div>
1628. <div style="text-align: left;">
1629. <span style="font-size: small;">
1630.  
1631. </span></div>
1632. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1633. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">എന്‍റെ അടുത്തു വന്നതും പാസ്പോര്‍ട്ടും
1634. അതില്‍ നിന്നും ഒരു ഫോറവും എന്‍റെ നേരെ നീട്ടിക്കൊണ്ടു അവള്‍ മെല്ലെ ചോദിച്ചു..</span></span></div>
1635. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1636. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span></div>
1637. <div style="text-align: left;">
1638. <span style="font-size: small;">
1639.  
1640. </span></div>
1641. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1642. <br /></div>
1643. <div style="text-align: left;">
1644. <span style="font-size: small;">
1645.  
1646. </span></div>
1647. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1648. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">“ചേട്ടാ ഈ ഫോറം ഒന്ന് ഫില്ലപ്പു ചെയ്തുതരുമോ</span></span><span lang="EN" style="mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">?"</span></span></div>
1649. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1650. <span lang="EN" style="mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span></div>
1651. <div style="text-align: left;">
1652. <span style="font-size: small;">
1653.  
1654. </span></div>
1655. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1656. <br /></div>
1657. <div style="text-align: left;">
1658. <span style="font-size: small;">
1659.  
1660. </span></div>
1661. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1662. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">അവളുടെ കരഞ്ഞു കലങ്ങിയ കണ്ണുകള്‍
1663. കാണുന്ന ഒരാള്‍ക്കും ആ അപേക്ഷ നിരസിക്കാന്‍ ബുദ്ധിമുട്ടാകും എന്ന് എനിക്ക് അറിയാമായിരുന്നു.</span></span></div>
1664. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1665. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span></div>
1666. <div style="text-align: left;">
1667. <span style="font-size: small;">
1668.  
1669. </span></div>
1670. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1671. <br /></div>
1672. <div style="text-align: left;">
1673. <span style="font-size: small;">
1674.  
1675. </span></div>
1676. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1677. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">ഞാന്‍ വേഗം തന്നെ അവളുടെ ഫോറം
1678. ഫില്ലപ്പ് ചെയ്യാന്‍ തുടങ്ങി. പൂര്‍ത്തിയാക്കിയ ഫോറത്തില്‍ അവള്‍ ഒപ്പിടേണ്ട സ്ഥലം
1679. ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചുകൊണ്ട് ഞാന്‍ മെല്ലെ അവളോട്‌ അവളുടെ സങ്കടത്തിന്‍റെ കാരണം
1680. ആരാഞ്ഞു.</span></span></div>
1681. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1682. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span></div>
1683. <div style="text-align: left;">
1684. <span style="font-size: small;">
1685.  
1686. </span></div>
1687. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1688. <br /></div>
1689. <div style="text-align: left;">
1690. <span style="font-size: small;">
1691.  
1692. </span></div>
1693. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1694. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">ഗദ്ഗദം ഇറ്റു വീഴുന്ന അവളുടെ
1695. വാക്കുകളിലൂടെ, ഞാന്‍ ആ ദയനീയ സത്യം മനസ്സിലാക്കി. നാല് ദിവസങ്ങള്‍ക്ക് മുന്‍പ്
1696. അവളുടെ ഭര്‍ത്താവ് ആകസ്മീകമായി മരണപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു!! കൂടുതലായൊന്നും
1697. ചോദിക്കാതെതന്നെ അവള്‍ ആ സംഭവം, എന്നെ പറഞ്ഞു മനസ്സിലാക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു.</span></span></div>
1698. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1699. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span></div>
1700. <div style="text-align: left;">
1701. <span style="font-size: small;">
1702.  
1703. </span></div>
1704. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1705. <br /></div>
1706. <div style="text-align: left;">
1707. <span style="font-size: small;">
1708.  
1709. </span></div>
1710. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1711. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">സന്തോഷകരമായ ഒരു
1712. കുടുംബജീവിതമായിരുന്നു അവരുടേത്. അബുദാബിയില്‍ ഒരു ആശുപത്രിയില്‍ ജോലി നോക്കുന്ന
1713. അവളുടെ, ഭര്‍ത്താവ് വടക്കേ ഇന്ത്യയിലെ ഒരു നഗരത്തില്‍ ജോലിയിലായിരുന്നു.
1714. പെട്ടെന്നൊരു ദിവസമായിരുന്നു ശരീരത്തിനു അസ്വാസ്ഥ്യം അനുഭവപ്പെട്ടതും,
1715. നാട്ടിലേക്ക് ചികിത്സക്കായി വണ്ടി കയറുകയാണെന്നുമുള്ള ഫോണ്‍ സന്ദേശം അവള്‍ക്കു
1716. ലഭിക്കുന്നതും!. കാര്യമായ അസുഖമൊന്നും ആരോഗ്യവാനായിരുന്ന ഭര്‍ത്താവിനുണ്ടാകാന്‍ </span><span style="mso-spacerun: yes;"><span style="font-size: small;"> </span></span><span style="font-size: small;">സാധ്യത ഇല്ലെന്നു കരുതിയ അവളും, ആ സന്ദേശം അത്ര
1717. കാര്യമായി എടുത്തിരുന്നില്ല. എന്നാല്‍ മൂന്നു ദിവസങ്ങള്‍ക്ക് ശേഷം ലഭിച്ച വിവരം, അക്ഷരാര്‍ത്ഥത്തില്‍
1718. അവളെ ഞെട്ടിക്കുന്നതായിരുന്നു!! ഗുരുതരമായ  കരള്‍രോഗം ബാധിച്ച വിവരം വൈകിയറിഞ്ഞ ഒരു യാഥാര്‍ത്ഥ്യമായപ്പോള്‍, അദ്ദേഹത്തിന്റെ
1719. ആയുസ്സ് നീട്ടിക്കിട്ടാന്‍ ഒരു വഴിയും </span></span></div>
1720. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1721. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">വൈദ്യശാസ്ത്രത്തിന്‍റെ മുമ്പില്‍ ഇല്ലായിരുന്നത്രേ! വേഗത്തില്‍ തരപ്പെടുത്തിയ
1722. അവധിയില്‍, വീട്ടിലെത്തിയ അവള്‍ക്ക്, അതുകൊണ്ടുതന്നെ അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ ജീവനറ്റ ശരീരമാണ് കാണാന്‍
1723. കഴിഞ്ഞത്!</span></span></div>
1724. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1725. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span></div>
1726. <div style="text-align: left;">
1727. <span style="font-size: small;">
1728.  
1729. </span></div>
1730. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1731. <br /></div>
1732. <div style="text-align: left;">
1733. <span style="font-size: small;">
1734.  
1735. </span></div>
1736. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1737. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">അവര്‍ക്കുണ്ടായിരുന്ന ഒരു
1738. കുട്ടിയുടെ കാര്യമായിരുന്നു അതിലൊക്കെ സങ്കടകരമായുണ്ടായിരുന്നത്. രണ്ടു
1739. വയസ്സുള്ള</span><span style="mso-spacerun: yes;"><span style="font-size: small;">  </span></span><span style="font-size: small;">കുട്ടിയെ ജനിച്ചനാള്‍ മുതല്‍ </span><span style="mso-spacerun: yes;"><span style="font-size: small;"> </span></span><span style="font-size: small;">ഭര്‍ത്താവിന്റെ വീട്ടില്‍ അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ അമ്മയായിരുന്നു വളര്‍ത്തിയിരുന്നത്. അവധിക്കു രണ്ടുപേരും നാട്ടിലെത്തുമ്പോഴായിരുന്നു,
1740. കുട്ടിക്ക് അഛനമ്മമാരോടോത്തു അല്‍പ്പദിവസങ്ങള്‍ ചെലവഴിക്കാന്‍ കിട്ടിയിരുന്നത്.
1741. ലീവ് നീട്ടിയെടുക്കാന്‍ നിവൃത്തിയില്ലാത്തതിനാല്‍, അവള്‍ ജോലിക്കുവേണ്ടി വേഗംതന്നെ </span><span style="font-size: small;">മടങ്ങിവന്നിരിക്കയാണ്. എങ്ങനെയെങ്കിലും
1742. മോനെ നല്ല രീതിയില്‍ അച്ഛനില്ലാത്ത  കുറവ് അറിയിക്കാതെ വളര്‍ത്തണം, </span><span style="mso-spacerun: yes;"><span style="font-size: small;"> </span></span><span style="font-size: small;">അതുമാത്രമാണ്‌ ഇനിയവളുടെ ഏക ലക്‌ഷ്യം!</span></span></div>
1743. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1744. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span></div>
1745. <div style="text-align: left;">
1746. <span style="font-size: small;">
1747.  
1748. </span></div>
1749. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1750. <br /></div>
1751. <div style="text-align: left;">
1752. <span style="font-size: small;">
1753.  
1754. </span></div>
1755. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1756. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">അവള്‍ പറഞ്ഞു നിര്‍ത്തിയപ്പോള്‍
1757. എനിക്ക് ആ ചെറിയ പ്രായത്തിലേ വിധവയാകാന്‍ വിധിക്കപ്പെട്ട പെണ്‍കുട്ടിയോട്, ഉള്ളില്‍ ഒരുപാട് സഹതാപം
1758. തോന്നി. ജീവിക്കാനുള്ള ബദ്ധപ്പാടിനൊടുവില്‍ ജീവിതം തന്നെ കൈവിട്ടു പോയ അവസ്ഥയിലല്ലേ അവളിപ്പോള്‍? ഒരു
1759. പക്ഷെ ഒന്നിച്ചുള്ള ഒരു ജീവിതമായിരുന്നെങ്കില്‍, ഇത്ര വേഗം അദ്ദേഹം അവളെ വിട്ടു പോകുമായിരുന്നില്ല
1760. എന്ന് അവള്‍ പറയുമ്പോള്‍, അവളുടെ കണ്ണുകള്‍ വീണ്ടും നിറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. </span><span style="font-size: small;">എന്തുമാത്രം </span><span style="mso-spacerun: yes;"><span style="font-size: small;"> </span></span><span style="font-size: small;">പ്രതീക്ഷകളോടെ </span><span style="font-size: small;">ജീവിതം ആരംഭിച്ചവരാവും അവര്‍! പരസ്പര
1761. സ്നേഹത്തിലും വിശ്വാസത്തിലും കെട്ടിപ്പടുത്ത ദാമ്പത്യവല്ലരിയില്‍ ജനിച്ച
1762. കുഞ്ഞിന്‍റെ ഭാവി ഭദ്രമാക്കാന്‍ അമ്മയും</span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;"> അഛനും, വെവ്വേറെ രാജ്യങ്ങളില്‍ ജോലിയില്‍!
1763. എപ്പോഴോ വീണുകിട്ടുന്ന ഏതാനും </span><span style="mso-spacerun: yes;"><span style="font-size: small;"> </span></span><span style="font-size: small;">അവധിക്കാലദിനങ്ങളില്‍
1764. മാത്രമായി ഒതുങ്ങിപ്പോകുന്ന അവരുടെ ദാമ്പത്യ ജീവിതം! അതുകഴിഞ്ഞാല്‍ വീണ്ടും ഒറ്റപ്പെട്ട
1765. അവസ്ഥകളിലേക്ക് മടങ്ങുന്ന അമ്മയും അച്ഛനും മകനും!! ഇതേമാതിരിയുള്ള എത്രയോ കുടുംബങ്ങളെ കാണാം ഇന്ന് നമുക്ക് ചുറ്റും!!</span></span></div>
1766. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1767. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span></div>
1768. <div style="text-align: left;">
1769. <span style="font-size: small;">
1770.  
1771. </span></div>
1772. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1773. <br /></div>
1774. <div style="text-align: left;">
1775. <span style="font-size: small;">
1776.  
1777. </span></div>
1778. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1779. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">ജീവിതത്തിന്‍റെ ക്ഷണീകതയെപ്പറ്റി
1780. ഇതുമാതിരി സന്ദര്‍ഭങ്ങളിലാണ് നമ്മള്‍ പലപ്പോഴും ചിന്തിച്ചുപോകുന്നത്! വളരെ
1781. പ്രതീക്ഷകളുമായി ഒരു ജീവിതം തുടങ്ങി ആ ദാമ്പത്യ വല്ലരിയില്‍ ഒരു കുഞ്ഞുമായിക്കഴിയുമ്പോള്‍,
1782. പെട്ടെന്ന് ഒരു ദിവസം കൂടെയുള്ള സഹയാത്രികന്‍ വിടപറഞ്ഞു മറയുമ്പോഴുള്ള</span><span style="mso-spacerun: yes;"><span style="font-size: small;">  </span></span><span style="font-size: small;">ആ ദുഃഖം, ഏതൊരാള്‍ക്ക് സമചിത്തതയോടെ നോക്കിനില്‍ക്കാനാവും?
1783. അതും ജീവിച്ചിരിക്കുന്നവരുടെ മുന്‍പില്‍ ഒരു ജീവിതം, ഒട്ടുമുക്കാലും ബാക്കിനില്‍ക്കുമ്പോള്‍! അധികാരദുര്‍മോഹത്തിന്‍റെ സാക്ഷാത്‌ക്കാരത്തിനായി, നിഷ്കളങ്കരായ മനുഷ്യരെ
1784. നിഷ്ക്കരുണം ഇല്ലാതാക്കുന്ന ഭരണാധികാരികളുള്ള</span><span style="font-size: small;"> രാജ്യങ്ങളിലും,ഇത് തന്നെ മറ്റൊരു </span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">രൂപത്തില്‍ </span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">ഇന്ന് </span><span style="font-size: small;">സംഭവിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു! പട്ടാളത്തിന്‍റെയും ഭീകരവാദികളുടെയും കൊടും ക്രൂരതകള്‍, ലോകത്തിന്റെ പലഭാഗങ്ങളിലും ഇന്ന് എത്രയോ കുടുംബങ്ങളെ അനാഥത്വത്തിലേക്ക് </span></span></div>
1785. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1786. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">തള്ളിവിടുന്നു!!</span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"><span style="font-size: small;"> </span></span></span><span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">എത്രയോ</span><span style="mso-spacerun: yes;"><span style="font-size: small;">  </span></span><span style="font-size: small;">സ്ത്രീകളും </span><span style="font-size: small;">കുഞ്ഞുങ്ങളും വൃദ്ധജനങ്ങളും ഓരോ ദിവസവും നിരാലംബരാവുന്നു!
1787. പത്രമാധ്യമങ്ങളിലൊക്കെ ഉറ്റവരുടെ ചേതനയറ്റ ശരീരങ്ങളില്‍ വീണുകിടന്നു വാവിട്ടു
1788. നിലവിളിക്കുന്ന ഓരോ മുഖങ്ങളും, മനസാക്ഷിക്കൊരു വെല്ലുവിളിയായി ദിവസവും കാഴ്ചയ്ക്കു
1789. മുന്‍പില്‍ അണിനിരക്കുന്നു! </span><span style="font-size: small;">വിധിയുടെ ക്രൂരവിനോദത്തിനിരയാകുന്ന ഈ ഹതഭാഗ്യര്‍ക്ക്, അവരുടെ ശേഷിച്ച ജീവിതത്തിന്‍റെ അനിശ്ചിതത്വത്തിനു  മുന്‍പില്‍, എത്രനാള്‍ വെറുതേ പകച്ചുനില്‍ക്കാനാവും?</span></span></div>
1790. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1791. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span></div>
1792. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1793. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span></div>
1794. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1795. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">അപ്പോഴാണ്‌  ഒടുവിലായെങ്കിലും,  നമ്മളൊക്കെ ആ പരമസത്യത്തിലേക്ക്
1796. യാന്ത്രികമായി എത്തിച്ചേരുന്നത്! മരണം ബാക്കിവച്ചിട്ടു പോകുന്നവര്‍ക്ക് ജീവിതം മറ്റേതെങ്കിലും വഴികളിലൂടെയെങ്കിലും, തുടരാതിരിക്കാനാവില്ല! കുറഞ്ഞപക്ഷം നമ്മളെ ആശ്രയിച്ചു ജീവിക്കാന്‍
1797. വിധിക്കപ്പെട്ടവര്‍ക്കുവേണ്ടിയെങ്കിലും, നമ്മള്‍ ഈ യാത്ര തുടര്‍ന്നേ മതിയാവൂ.
1798. ജീവിതം നമ്മളെയൊക്കെ പഠിപ്പിക്കുന്ന ഒരു വലിയ പാഠവും </span><span style="mso-spacerun: yes;"><span style="font-size: small;"> </span></span><span style="font-size: small;">ഇത് തന്നെയല്ലേ?</span></span></div>
1799. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1800. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span></div>
1801. <div style="text-align: left;">
1802. <span style="font-size: small;">
1803.  
1804. </span></div>
1805. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1806. <br /></div>
1807. <div style="text-align: left;">
1808. <span style="font-size: small;">
1809.  
1810. </span></div>
1811. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1812. <span lang="ML" style="font-family: "Kartika","serif"; mso-ansi-language: EN; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="font-size: small;">ദുബായില്‍ വിമാനമിറങ്ങി അവളോട്‌
1813. യാത്ര പറയുമ്പോഴും, ഇണയെ നഷ്ടപ്പെട്ടു ജീവിതത്തില്‍</span><span style="mso-spacerun: yes;"><span style="font-size: small;">  </span></span><span style="font-size: small;">താത്കാലികമായെങ്കിലും ഒറ്റയ്ക്കായിപ്പോയ ആ പാവം  പെണ്‍കുട്ടിയുടെ
1814. ദുഃഖം നിഴലിക്കുന്ന മുഖം, എന്‍റെ മനസ്സിനുള്ളില്‍ ഒരു വിങ്ങലായി
1815. നിറഞ്ഞുനിന്നിരുന്നു!!!! </span></span></div>
1816. <div style="text-align: left;">
1817. <span style="font-size: small;">
1818.  
1819. </span></div>
1820. <div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
1821. <br /></div>
1822. <br /></div>
1823. </content><link rel='replies' type='application/atom+xml' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/feeds/706539632373602036/comments/default' title='Post Comments'/><link rel='replies' type='text/html' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/2012/10/blog-post_21.html#comment-form' title='22 Comments'/><link rel='edit' type='application/atom+xml' href='http://www.blogger.com/feeds/1827382314235360705/posts/default/706539632373602036'/><link rel='self' type='application/atom+xml' href='http://www.blogger.com/feeds/1827382314235360705/posts/default/706539632373602036'/><link rel='alternate' type='text/html' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/2012/10/blog-post_21.html' title='പകച്ചുനില്‍ക്കാതെ   മുന്‍പോട്ട്!!!'/><author><name>മോഹന്‍ കരയത്ത്</name><uri>http://www.blogger.com/profile/02117302031000036722</uri><email>noreply@blogger.com</email><gd:image rel='http://schemas.google.com/g/2005#thumbnail' width='32' height='30' src='//blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRhGPJRC8qxa3BFKnV07DPtpyrZgPGs_SSpIxZTXfwIdvtciBvqIS_kFCIcJErsVxd2vAa2kFN38Pn-LWQJoN9KPUl5w4hAP918U63aDQ2E5jnKgFrZ5ZJ_UrYNq_exg/s220/DSC_1739.JPG'/></author><thr:total>22</thr:total></entry><entry><id>tag:blogger.com,1999:blog-1827382314235360705.post-7103174805868432890</id><published>2012-10-07T19:41:00.000-07:00</published><updated>2014-11-04T07:46:31.773-08:00</updated><title type='text'>പ്രതിസന്ധികളില്‍ തളരാതെ.....  </title><content type='html'>&lt;div dir=&quot;ltr&quot; style=&quot;text-align: left;&quot; trbidi=&quot;on&quot;&gt;
1824. <br />
1825. <span style="font-size: large;"><br /><span style="font-size: small;">അബുദാബിയിലുള്ള ഒരു ദേശീയ സ്ഥാപനത്തിന്‍റെ,  ബഹുനില ഓഫീസ് മന്ദിരത്തിന്‍റെ പണികള്‍ ഏതാണ്ട് പൂര്‍ത്തിയാകാറായ സമയത്താണ്, ദുബായിലുള്ള ഞങ്ങളുടെ കമ്പനിക്ക്‌,  അവിടെനിന്നും ഒരു വര്‍ക്കിനുള്ള ഓര്‍ഡര്‍ ലഭിക്കുന്നത്. അല്‍പ്പം സാങ്കേതികത ഇതില്‍ ഉള്‍ക്കൊള്ളുന്നതിനാല്‍,  ഇവിടെ അതേപ്പറ്റി അല്‍പ്പമെങ്കിലും വിവരിക്കാതെ മുന്‍പോട്ടു  പോകുന്നത്  ശരിയല്ല  എന്ന് തോന്നുന്നു!<br /><br />ഈ ബഹുനിലക്കെട്ടിടത്തിന്‍റെ രണ്ടാമത്തെയും</span></span><br />
1826. <span style="font-size: small;">ഇരുപത്തിമൂന്നാമത്തെയും, നിലകളിലാണ്,  കെട്ടിടത്തിനുള്‍വശം ശിതീകരിക്കാനായുള്ള ഏസി പ്ലാന്റുകള്‍ സ്ഥാപിച്ചിരിക്കുന്നത്.  ഈ പ്ലാന്റുകള്‍ പ്രവര്‍ത്തിക്കുമ്പോഴുണ്ടാകുന്ന ശബ്ദമലിനീകരണം തടയാന്‍ വേണ്ടി,  യന്ത്രങ്ങളുടെ മുന്‍ഭാഗത്ത്‌ അക്കോസ്റ്റിക് പാനലുകള്‍ സ്ഥാപിക്കുന്നു.  ഈ പാനലുകള്‍ ശബ്ദത്തെ അബ്സോര്‍ബു ചെയ്യാന്‍ പറ്റിയ വസ്തുക്കളെക്കൊണ്ട് നിര്‍മ്മിച്ചിരിക്കുന്നതിനാല്‍,  ഇവകള്‍ സ്ഥാപിച്ചതിനുശേഷം ഒട്ടും തന്നെ ശബ്ദം </span><br />
1827. <span style="font-size: small;">പുറത്തേക്ക് വരുകയില്ല. ഈ പാനലുകള്‍ </span><br />
1828. <span style="font-size: small;">ഉറപ്പിക്കാനായുള്ള ഫ്രെയിംവര്‍ക്ക് ചെയ്തു,  അത് </span><br />
1829. <span style="font-size: small;">ഈ ഫ്ലോറുകളില്‍ സ്ഥാപിക്കുക എന്നുള്ളതാണ്,  </span><br />
1830. <span style="font-size: small;">ഞങ്ങളുടെ ജോലി. അതിനായുള്ള ഇരുമ്പ് ബീമുകള്‍ ഇരുപതടി നീളത്തിലുള്ളത്,  താഴെ കൊണ്ടുവന്നു വച്ചിട്ടുണ്ട്. അതെടുത്ത് അളവിനനുസരിച്ചു മുറിച്ചു, കുറുകെയും നെടുകെയുമായി വെല്‍ഡു ചെയ്തു ഫ്രെയിം ഉണ്ടാക്കി, ഫ്ലോറുകളില്‍ ഉറപ്പിക്കണം. രണ്ടാമത്തെ നിലയിലേക്ക് വേണ്ട ബീമുകള്‍,  ജോലിക്കാര്‍ ചുമന്നുകൊണ്ട്തന്നെ  പടിക്കെട്ടുകള്‍ കയറി, അകത്ത് എത്തിച്ചു.  അങ്ങനെ ഏതാനും ദിവസങ്ങള്‍കൊണ്ട് ആ ഫ്ലോറിലെ പണി പൂര്‍ത്തിയായി.<br /><br />ഇതിനിടയില്‍ ഈ പണിക്കായി ഇത്രയും ആളുകളെ,  ദിവസവും വെളുപ്പിനെ ദുബായില്‍നിന്നും </span><br />
1831. <span style="font-size: small;">അബുദാബിക്ക് കൊണ്ടുപോയി, തിരികെ വൈകുന്നേരം കൊണ്ടുവരുന്നത്‌,  അത്ര പ്രായോഗികമായി തോന്നാത്തതിനാല്‍,  അബുദാബിയില്‍ തന്നെയുള്ള ഒരു സ്നേഹിതന്റെ ഫ്ലാറ്റില്‍ രണ്ടു മൂന്ന് റൂമുകള്‍ വാടകയ്ക്ക് എടുത്തിരുന്നു.. സ്നേഹിതന്റെ ഫാമിലി അവധിക്കു നാട്ടില്‍ പോയയത് ഞങ്ങള്‍ക്ക് ഉപകാരമായി!!! ഈ നല്ല സ്നേഹിതന്‍ അതിരാവിലെ എഴുന്നേറ്റു ഞങ്ങള്‍ക്കായി ചൂട് ചായ ഉണ്ടാക്കി,  ഓരോരുത്തരും കിടന്നിരുന്ന സ്ഥലത്ത്</span><br />
1832. <span style="font-size: small;">കൊണ്ടുവന്നു  തന്നിരുന്നത്,  ഇപ്പോഴും നന്ദിയോടെ ഓര്‍ക്കുന്നു!! ഇത് ഓര്‍ത്ത്‌  ഇവിടെ പറയാന്‍ മറ്റൊരു കാര്യവും ഉണ്ട്. ഈ സ്നേഹിതന്‍ ഇതുകഴിഞ്ഞ് ഏതാണ്ട് ഒരു വര്‍ഷത്തിനുള്ളില്‍ ഒരു ഹൃദയാഘാതത്തെ തുടര്‍ന്ന് ഈ ലോകം വിട്ടു പോയി!!!<br /><br />ഞങ്ങള്‍ പണി തുടര്‍ന്നുകൊണ്ടിരുന്നു.  ഇനിയുള്ളത്  ഇരുപത്തിമൂന്നാമത്തെ ഫ്ലോറിലെ പണിക്കായി</span><br />
1833. <span style="font-size: small;">ബീമുകള്‍, അവിടേക്ക് എത്തിക്കേണ്ട ജോലിയാണ്..  കെട്ടിടത്തിന്റെ മറ്റു പണികള്‍ ഏതാണ്ട് പൂര്‍ത്തിയായിരുന്നതിനാല്‍,  മുകളില്‍ സാധനങ്ങള്‍ ഓരോ ഫ്ലോറിലേക്കും എത്തിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന ക്രെയിനുകളൊക്കെ, പ്രവര്‍ത്തനം നിര്‍ത്തി അഴിച്ചു</span><br />
1834. <span style="font-size: small;">മാറ്റിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു!  അതിനാല്‍ ഈ ബീമുകള്‍ </span><br />
1835. <span style="font-size: small;">മുകളിലെത്തിക്കാനുള്ള മാര്‍ഗ്ഗം തേടി,  ഞാന്‍ ഈ നിര്‍മ്മാണത്തിന്റെ മുഴുവന്‍ ചുമതല വഹിക്കുന്ന വെള്ളക്കാരന്‍ എന്‍ജിനീയറെ, കാണാന്‍ ചെന്നു. ലിഫ്റ്റുകളുടെ ഉയരം കുറവായതിനാല്‍,  ബീമുകള്‍ അതുപയോഗിച്ച് മുകളിലേക്ക് കൊണ്ടുപോകാന്‍ സാദ്ധ്യമായിരുന്നില്ല.<br /><br />ഒടുവില്‍ അദ്ദേഹം ഒരു മാര്‍ഗ്ഗം നിര്‍ദ്ദേശിച്ചു.  കെട്ടിടത്തിന്റെ പുറത്തെ ചുമരില്‍ പതിക്കാനായുള്ള കണ്ണാടി പാനലുകള്‍ മുകളിലേക്ക് കൊണ്ടുപോകാനും ഉറപ്പിക്കാനുമുള്ള ജോലികള്‍ക്കായി  ഉപയോഗിച്ചിരുന്ന ഒരു തൊട്ടില്‍,  പുറത്തുണ്ടായിരുന്നു.  അതിനുള്ളില്‍ രണ്ടു പേര്‍ കയറി നിന്നതിനുശേഷം,  അഞ്ചോ ആറോ ബീമുകള്‍ കുത്തനെ പിടിച്ചുകൊണ്ടു,  ഉള്ളില്‍ത്തന്നെയുള്ള സ്വിച്ച് പ്രവര്‍ത്തിപ്പിച്ചു മുകളില്‍ ചെന്ന്,  ജനാല വഴി ഉള്ളിലേക്ക് ബീമുകള്‍  ഇറക്കുക.  വേറെ വഴികള്‍ ഒന്നും ഇല്ലായിരുന്നതിനാല്‍,  </span><br />
1836. <span style="font-size: small;">റിസ്ക്‌ എടുത്തായാലും അങ്ങനെ തന്നെചെയ്യാം</span><br />
1837. <span style="font-size: small;">എന്ന് ഞാനും  ഉറപ്പിച്ചു.  അടുത്ത ദിവസം വെള്ളിയാഴ്ചയായതിനാല്‍ അന്ന് ക്രേഡിലും ഫ്രീയായിരിക്കും.രാവിലേതന്നെ രണ്ടു മൂന്നു പേരുമായിവന്നാല്‍ ബീമുകളെല്ലാം രണ്ടു മണിക്കൂറുകള്‍ കൊണ്ട് മുകളിലെത്തിച്ചിട്ടു അടുത്ത ദിവസം വന്നു പണി തുടങ്ങാം എന്ന് ഞാന്‍ തീരുമാനിച്ചു!!<br /><br />ഈ തൊട്ടിലുകള്‍ നിങ്ങളൊക്കെ കണ്ടിട്ടുണ്ടെങ്കിലും, </span><br />
1838. <span style="font-size: small;">അതിന്‍റെപ്രവര്‍ത്തനത്തെപ്പറ്റി ഇവിടെഅല്‍പ്പം</span><br />
1839. <span style="font-size: small;">പറയേണ്ടിയിരിക്കുന്നു!   കോയിലുകളായി  </span><br />
1840. <span style="font-size: small;">ചുറ്റി വച്ചിരിക്കുന്ന വൈദ്യുതി  കേബിളിന്‍റെ</span><br />
1841. <span style="font-size: small;">താഴെയുള്ള അറ്റം,  താഴെത്തന്നെയുള്ള ഏതെങ്കിലും പവര്‍ ലൈനില്‍ ഘടിപ്പിക്കുന്നു.  തൊട്ടിലിനകത്ത് നില്‍ക്കുന്ന ആള്‍ അതില്‍തന്നെയുള്ളസ്വിച്ച് പ്രവര്‍ത്തിപ്പിച്ചാല്‍,മുകളിലേക്കോ താഴേക്കോ തൊട്ടിലുമായി നീങ്ങാം.  ആവശ്യമുള്ള സ്ഥലത്തെത്തിയാല്‍ ബട്ടണ്‍ അമര്‍ത്തി ക്രേഡില്‍ നിര്‍ത്തുകയും ചെയ്യാം.കെട്ടിടത്തിന്റെ ഏറ്റവും മുകളിലായി ഉറപ്പിച്ചിരിക്കുന്ന ഉരുക്ക് റോപ്പുകളാണ്,ഈ    തൊട്ടിലിനെ  താങ്ങി  നിര്‍ത്തുന്നത്!!</span><br />
1842. <span style="font-size: small;"><br /></span>
1843. <span style="font-size: small;">വെള്ളിയാഴ്ച രാവിലെ തന്നെ, ‍ഉയരങ്ങളെ </span><br />
1844. <span style="font-size: small;">ഭയമില്ലാത്ത രണ്ടു ജോലിക്കാരേയും കൂട്ടി ഞാന്‍ സൈറ്റിലെത്തി. അവധിദിവസമായിരുന്നതിനാല്‍ സൈറ്റ് തീര്‍ത്തും വിജനമായിരുന്നു!! അഞ്ചു ബീമുകള്‍ കയറ്റിയപ്പോഴേക്കും,  രണ്ടു സ്റ്റീല്‍ റോപ്പുകളില്‍തൂങ്ങി നില്‍ക്കുന്ന   തൊട്ടിലിന്‍റെ  ബാലന്‍സിംഗിനു ആട്ടം തുടങ്ങിയതിനാല്‍,  കൂടുതല്‍ കയറ്റാന്‍ നില്‍ക്കാതെ സ്വിച്ച് പ്രവര്‍ത്തിപ്പിച്ചു മുകളിലേക്ക് പോകാന്‍ ഞാന്‍ അവരോടു പറഞ്ഞു.<br /><br />ആടിആടിയുള്ള തൊട്ടിലിന്റെ പോക്ക്,  താഴെനിന്നു അവരെ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന എനിക്കത്ര പന്തിയായി തോന്നിയിരുന്നില്ല. കൂടാതെ ശക്തമായ കാറ്റും ഇടയ്ക്കിടെ വീശാന്‍ തുടങ്ങിയിരുന്നു!!എന്‍റെ ഉള്ളില്‍ നേരിയ ഒരു ഭയം അരിച്ചുകയറാന്‍ തുടങ്ങിയത്, ഞാന്‍ അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു!!  തൊട്ടിലിനു വല്ലതും സംഭവിച്ചാല്‍, രണ്ടു ചെറുപ്പക്കാരുടെ ജീവനുകള്‍ക്ക് ഞാന്‍ ഉത്തരം പറയേണ്ടതോടൊപ്പം,ശിഷ്ടകാലം അറബി ജെയിലിലും കഴിച്ചുകൂട്ടാം!! ഈ ഒരു ഐഡിയാ പറഞ്ഞുതന്ന സായിപ്പിന്റെ ബുദ്ധിയില്‍,  എനിക്ക് ആദ്യമായി സംശയം തോന്നിത്തുടങ്ങി!!  "ദൈവമേ, ഈ ഒരു ട്രിപ്പ്‌,ഈ, ഒരേ ഒരെണ്ണം മാത്രം,  കഴിഞ്ഞു കിട്ടിയാല്‍ പിന്നെ,  ഞാന്‍</span><br />
1845. <span style="font-size: small;">തന്നെ വേറെ ഏതെങ്കിലും ഒരു വഴിയില്‍ സകല ബീമുകളും എത്തിച്ചോളാമേ" എന്ന് ഞാന്‍ അറിയാവുന്ന ദൈവങ്ങളെയെല്ലാം വിളിച്ചു പ്രാര്‍ത്ഥിക്കാന്‍ തുടങ്ങിയതും അപ്പോഴായിരുന്നു.<br /><br />എന്തോ എന്ന്അറിയില്ല,ആപ്രാര്‍ത്ഥനയുടെ പകുതി മാത്രമേ ദൈവങ്ങള്‍  അപ്പോള്‍ കേള്‍ക്കാന്‍ തയ്യാറായിരുന്നുള്ളൂ എന്ന്, അടുത്ത നിമിഷങ്ങളില്‍ എനിക്ക് മനസ്സിലായി!!  വലിയ ഒരു  മുരള്‍ച്ചയോടെ   തൊട്ടിയുടെ മുകളിലേക്കുള്ളചലനം നിലച്ചതും,  വൈദ്യുതി താഴെനിന്നും കൊടുത്തുകൊണ്ടിരുന്ന കേബിള്‍ ‍തൊട്ടിലിനടിഭാഗത്തുനിന്നും   പൊട്ടി </span><br />
1846. <span style="font-size: small;">താഴേക്ക് പതിച്ചതും ഒപ്പമായിരുന്നു!!<br /><br />ഞാന്‍ സ്തബ്ധനായി നിന്നുകൊണ്ട് ആ കാഴ്ച കണ്ടു!! കാറ്റിലുലയുന്ന തൊട്ടിലിനുള്ളില്‍ ബീമുകള്‍ വീഴാതെ താങ്ങിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ട്,  രണ്ടു സാധു ജോലിക്കാര്‍ ആകാശത്തിനും ഭൂമിക്കുമിടയില്‍, തൃശങ്കുവിലെന്നോണം നില്‍ക്കുകയാണ്!  ജീവന് അപകടമൊന്നും തത്ക്കാലം ഇല്ലെങ്കിലും,  എത്ര നേരം ആ പൊരിഞ്ഞ വെയിലില്‍ ഭയപ്പാടോടെ മുന്നൂറടിയോളം ഉയരത്തില്‍,  അവര്‍ നില്‍ക്കേണ്ടിവരും, എന്ന് എനിക്കും,  നിശ്ചയമില്ല. കാറ്റിന്‍റെ ശക്തി കൂടുകയോ, അതുമല്ലെങ്കില്‍ കുത്തനേ പിടിച്ചുകൊണ്ടുനില്‍ക്കുന്ന</span><br />
1847. <span style="font-size: small;">ബീമുകളിലേതെങ്കിലും  വഴുതി കൈയില്‍നിന്നും  </span><br />
1848. <span style="font-size: small;">വീഴുകയോ ചെയ്‌താല്‍ , തൊട്ടിലിന്‍റെ  ബാലന്‍സ് </span><br />
1849. <span style="font-size: small;">തെറ്റി അത്  മൊത്തമായി ഒരു  വശത്തേക്ക് </span><br />
1850. <span style="font-size: small;">ചരിയും എന്നുള്ള   കാര്യം    ഉറപ്പാണ്!!!   </span><br />
1851. <span style="font-size: small;">അതോടെ സര്‍വവും അവിടെ അവസാനിക്കും!!!വെള്ളിയാഴ്ചയായതിനാല്‍എല്ലാവര്‍ക്കും അവധിദിവസമാണ്!  ഒറ്റ കുഞ്ഞിനെപ്പോഴും ഒരു സഹായത്തിനു വിളിക്കാനായി  ആ പരിസരത്തെങ്ങും കാണാനുമില്ല!!<br /><br />ഞാന്‍  ‍വേഗംതന്നെ സമനില വീണ്ടെടുത്തു.</span><br />
1852. <span style="font-size: small;">ഉടനെ ചെയ്യേണ്ടത്,  താഴെ പൊട്ടി</span><br />
1853. <span style="font-size: small;">വീണു കിടക്കുന്ന കേബിളിലേക്കുള്ള</span><br />
1854. <span style="font-size: small;">വൈദ്യുതി ബന്ധം വിഛേദിക്കുക,  എന്നുള്ളതാണ്.  അറിയാതെ ആരെങ്കിലും അതില്‍ ചവിട്ടിയാല്‍, ഷോക്കടിച്ചു ജീവന്‍ പോകും എന്നുള്ളത് ഉറപ്പാണ്!!  അതിനായി  കേബിള്‍ വന്ന വഴി പിന്തുടര്‍ന്നു പോയ എന്‍റെ മുന്‍പില്‍ പക്ഷെ ,  പൂട്ടിയ നിലയിലുള്ള  ഒരു മുറിയാണ് കാണാന്‍ കഴിഞ്ഞത് !!അതിന്‍റെ വാതിലിനടിയിലൂടെ കേബിള്‍ പുറത്തേക്ക് എടുത്തിരിക്കയാണ്!  അത് എനിക്ക് മറ്റൊരു ഷോക്കായി!!<br /><br />മുകളില്‍ നില്‍ക്കുന്നവരുടെ കാര്യമോര്‍ത്തപ്പോള്‍,  എന്‍റെ പരിഭ്രമം ഇരട്ടിച്ചു. ഞാന്‍ ആരെയെങ്കിലും സഹായത്തിനു കിട്ടുമോ എന്ന് അന്വേഷിച്ചു മുന്‍പോട്ടു നടക്കാന്‍ തുടങ്ങി!!!<br /><br />പെട്ടെന്നാണ് എവിടെനിന്നോ  പൊട്ടി   </span><br />
1855. <span style="font-size: small;">വീണതുപോലെ  യൂണിഫോറമണിഞ്ഞ ഒരു സര്‍ദാര്‍ജി, എനിക്കെതിരെ  വരുന്നത് ഞാന്‍ കണ്ടത്!!.അവിടുത്തെ സെക്യൂരിറ്റി  ജീവനക്കാരനാണെന്നു തോന്നുന്നു. എനിക്ക് അദ്ദേഹമപ്പോള്‍ ഒരു ദൈവദൂതനെക്കാള്‍ പ്രിയപ്പെട്ടവനായിരുന്നു!!! എന്‍റെ പരിഭ്രമം നിറഞ്ഞ മുഖം ശ്രദ്ധിച്ച അദ്ദേഹം കാര്യങ്ങള്‍ തിരക്കി.ഒരു വിധത്തില്‍ അറിയാവുന്ന  ഉറുദുവില്‍ കാര്യങ്ങളൊക്കെ</span><br />
1856. <span style="font-size: small;">പറഞ്ഞു,     ഒടുവില്‍,  വായുവില്‍ ‍ തൂങ്ങി </span><br />
1857. <span style="font-size: small;">നില്‍ക്കുന്ന  സഹപ്രവര്‍ത്തകരെയും </span><br />
1858. <span style="font-size: small;">കാട്ടിക്കൊടുത്തപ്പോഴാണ്, സംഗതിയുടെ ഗൌരവം</span><br />
1859. <span style="font-size: small;">അദ്ദേഹത്തിനും ബോദ്ധ്യമായത്!!!<br /><br />സെക്യൂരിറ്റി വിഭാഗത്തിലായതിനാല്‍,   വൈദ്യുതിമുറിയുടെ ചാവി അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ കയ്യില്‍ത്തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നത് ഭാഗ്യമായി.  മുറി തുറന്നു കേബിള്‍ അഴിച്ചെടുത്തു  അതുമായി ഞങ്ങള്‍ ‍ലിഫ്റ്റിലൂടെ  ഇരുപതാമത്തെ നിലയിലേക്ക് കുതിച്ചു.   ജനാല വലിച്ചു തുറന്നു പുറത്തേക്ക് നോക്കിയപ്പോള്‍ അല്‍പ്പം മുകളിലായി തൊട്ടില്‍ കണ്ടു.  ഹാവൂ,  ആശ്വാസമായി!!ഇനി മാനേജുചെയ്യാവുന്ന കാര്യമേ ഉള്ളൂ.  പൊട്ടി തൂങ്ങി കിടന്ന കേബിള്‍  ‍വല്ല വിധേനയും എത്തിപിടിച്ചു,  കയ്യില്‍ കൊണ്ടുപോയ കേബിളുമായി യോജിപ്പിച്ചു താഴേക്ക് ഇട്ടു. വീണ്ടും താഴെ ഇറങ്ങി മുറിക്കകത്തെ പ്ലഗ്ഗില്‍  കേബിള്‍ ഘടിപ്പിച്ചപ്പോള്‍, കാതുകള്‍ക്ക് ഇമ്പമഴയായി,  തൊട്ടില്‍ ഒരു ഇരമ്പലോടെ വീണ്ടും </span><br />
1860. <span style="font-size: small;">സജീവമായി!<br /><br />ആ ഒരേ ട്രിപ്പോടുകൂടിത്തന്നെ,  ആ പണി ഞങ്ങള്‍ അവസാനിപ്പിച്ചു.ഒരു പക്ഷെ , അഞ്ചു ബീമുകളുടെയും രണ്ടു ആളുകളുടെയും</span><br />
1861. <span style="font-size: small;">ഭാരം താങ്ങാന്‍ കഴിയാതെ, ആ വൈദ്യുത കേബിളിനു പകരം, തൊട്ടില്‍ തൂക്കി ഇട്ടിരുന്ന കേബിളുകളിലൊന്നായിരുന്നു പൊട്ടിയിരുന്നതെങ്കില്‍ സംഭവിക്കുന്നത് മറ്റൊരു വലിയ ദുരന്തമാകുമായിരുന്നു !!!അതുകൊണ്ടുതന്നെ, പിന്നീട് മറ്റൊരു മാര്‍ഗ്ഗത്തിലൂടെയാണ്,  ആ ബീമുകള്‍ മുകളിലെത്തിച്ചതും,  ആ പണി സമയത്ത് തന്നെ തീര്‍ത്ത്‌ കൊടുത്തതും!!!<br /><br />പിന്നീട് ദുബായില്‍ തിരികെ എത്തി,  ദൈനംദിനകാര്യങ്ങളുമായി ജീവിതം മുന്‍പോട്ടു പോകുമ്പോഴും,  അന്ന് എന്തുമാത്രം അപകടം പിടിച്ച ഒരു ഉദ്യമത്തിലാണ് ഞങ്ങള്‍ ഏര്‍പ്പെട്ടിരുന്നത് എന്ന് മറ്റുള്ളവര്‍  പറയുമ്പോള്‍,   മനസ്സിലേക്ക് ആ പരിഭ്രാന്തിയുടെ നിമിഷങ്ങള്‍, ഒരു പേടിസ്വപ്നം പോലെ  അലയടിച്ചെത്തുമായിരുന്നു!!!!!</span><br />
1862. <br /></div>
1863. </content><link rel='replies' type='application/atom+xml' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/feeds/7103174805868432890/comments/default' title='Post Comments'/><link rel='replies' type='text/html' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/2012/10/blog-post_7.html#comment-form' title='14 Comments'/><link rel='edit' type='application/atom+xml' href='http://www.blogger.com/feeds/1827382314235360705/posts/default/7103174805868432890'/><link rel='self' type='application/atom+xml' href='http://www.blogger.com/feeds/1827382314235360705/posts/default/7103174805868432890'/><link rel='alternate' type='text/html' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/2012/10/blog-post_7.html' title='പ്രതിസന്ധികളില്‍ തളരാതെ.....  '/><author><name>മോഹന്‍ കരയത്ത്</name><uri>http://www.blogger.com/profile/02117302031000036722</uri><email>noreply@blogger.com</email><gd:image rel='http://schemas.google.com/g/2005#thumbnail' width='32' height='30' src='//blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRhGPJRC8qxa3BFKnV07DPtpyrZgPGs_SSpIxZTXfwIdvtciBvqIS_kFCIcJErsVxd2vAa2kFN38Pn-LWQJoN9KPUl5w4hAP918U63aDQ2E5jnKgFrZ5ZJ_UrYNq_exg/s220/DSC_1739.JPG'/></author><thr:total>14</thr:total></entry><entry><id>tag:blogger.com,1999:blog-1827382314235360705.post-3734569340615139627</id><published>2012-10-01T19:54:00.000-07:00</published><updated>2014-11-04T07:46:44.273-08:00</updated><title type='text'>വളര്‍ത്തു  മൃഗങ്ങള്‍  ഇങ്ങനെയും!!!!!!  </title><content type='html'>&lt;div dir=&quot;ltr&quot; style=&quot;text-align: left;&quot; trbidi=&quot;on&quot;&gt;
1864. <span style="font-size: small;"><br /></span>
1865. <span style="font-size: small;"><br /></span>
1866. <span style="font-size: small;">വളര്‍ത്തു മൃഗങ്ങളോടുള്ള  എന്‍റെ അതിയായ  ഇഷ്ടത്തെപ്പറ്റി ഞാന്‍ മുന്‍പൊരിക്കല്‍  ഇവിടെത്തന്നെ  പറഞ്ഞിരുന്നു. പട്ടണത്തില്‍ ജനിച്ചു ഗ്രാമത്തിലേക്ക് പറിച്ചുനടപ്പെട്ട ഒരു ബാല്യമായിരുന്നു എനിക്കുണ്ടായിരുന്നത് എന്നതിനാല്‍,  ഗ്രാമത്തിലെ എല്ലാ വീടുകളെയും പോലെ, എന്‍റെ വീട്ടിലും പട്ടിയും പൂച്ചയും പശുവും ആടും കോഴികളുമൊക്കെ, ഓര്‍മ്മ വച്ച കാലം മുതല്‍ തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നു. എന്നാല്‍ ബാല്യം  കൌമാരത്തിന് വഴി മാറികൊടുത്തിരുന്ന കാലത്താണ്, ദേശവും കാലവും ഭാഷയുമൊക്കെ മാറുന്ന മുറയ്ക്ക്, ഇവയിലും വൈവിധ്യം ഉണ്ടാകാന്‍  സാദ്ധ്യത ഉണ്ടെന്നു എനിക്ക്  മനസ്സിലായത്.<br /><br />മൊബൈലും ഫേസ്ബുക്കുമൊന്നും ഇല്ലായിരുന്ന ആ കാലത്ത്, നാടിനകത്തും പുറത്തും സുഹൃത്തുക്കളെ കണ്ടെത്തിയിരുന്നത്, തൂലിക സുഹൃത്ബന്ധങ്ങളിലൂടെയായിരുന്നു. ഏതെങ്കിലും മാസിക വഴിയോ മറ്റോ ലഭിക്കുന്ന മേല്‍വിലാസത്തില്‍  കത്തുകളയച്ചു, അവര്‍  അയയ്ക്കുന്ന മറുപടിക്കത്തുകളിലൂടെ ആ സൗഹൃദം വളര്ത്തിയെടുത്തിരുന്നു പലരും. ഇക്കൂട്ടത്തില്‍ എനിക്കും ഉണ്ടായിരുന്നു അമേരിക്കന്‍  വംശജരായ ഏതാനും സ്നേഹിതര്‍! എയര്‍ മെയിലില്‍ വന്നിരുന്ന  അവരുടെ കത്തുകള്‍ അന്നൊക്കെ, വളരെ ആവേശത്തോടെയാണ് വരവേറ്റിരുന്നത്!! അത് പൊട്ടിച്ചു വായിക്കുമ്പോഴുള്ള സന്തോഷവും, കൂട്ടുകാരുടെ ഇടയില്‍  നിന്നും ലഭിക്കുന്ന അസൂയയുടെ നിറം കലര്‍ന്ന അഭിനന്ദനങ്ങളുമൊക്കെ, ഇന്നും മസ്സില്‍  മായാതെ  പച്ച പിടിച്ചു നില്‍ക്കുന്ന ഓര്‍മ്മകളിലുണ്ട്!!!<br /><br />ഈ കുട്ടികളുടെ കൂട്ടത്തില്‍ ഷെറി എന്ന് പേരുള്ള ഒരു പെണ്‍കുട്ടി അവളുടെ പെറ്റിനെപ്പറ്റി എന്നെ  അറിയിച്ചപ്പോഴാണ്, പെറ്റുകളുടെ പട്ടികയില്‍ മറ്റു ജീവികളും ഉള്‍പ്പെടും, എന്ന് ആദ്യമായി ഞാന്‍ മനസ്സിലാക്കുന്നത്!!  ഷെറിയുടെ പെറ്റ് ഒരു ചീങ്കണ്ണിക്കുഞ്ഞായിരുന്നു!!! അതിലും അത്ഭുതം അതിന്റെ നീളം എത്രത്തോളം ഉണ്ടായിരുന്നു എന്ന്  എനിക്ക് മനസ്സിലാക്കിത്തരാനായി, അവള്‍ കണ്ടുപിടിച്ച  രസമുള്ള ഒരു  മാര്‍ഗ്ഗമായിരുന്നു!!! ചെറിയ കുട്ടിയായിരുന്നതിനാല്‍  നീളം അളക്കാനുള്ള അളവുകളായ ഇഞ്ചും അടിയും ഒന്നും എന്നെപ്പോലെതന്നെ  അവള്‍ക്കും, അഞ്ജാതമായിരുന്നു! മോഹന്‍ എന്നുള്ള എന്‍റെ പേരുകൂടി എങ്ങനെയാണ് ഉച്ചരിക്കേണ്ടതെന്നു അവള്‍ എന്നോട് ഒരിക്കല്‍ ചോദിച്ചിട്ടുണ്ട്! പെറ്റിനെപ്പറ്റി  അവള്‍ എഴുതിയ കത്തില്,  ZIG-ZAG  ആയിട്ട് കുറച്ചു നീളത്തില് ഒരു വര അവളങ്ങു വരച്ചു!! അത്ര തന്നെ!  എന്നിട്ട് എന്നോട് പറഞ്ഞു, നീ ഈ വരയങ്ങു STRAIGHTEN  ചെയ്തു നോക്കിയാല്‍ എന്‍റെ ചീങ്കണ്ണിക്കുഞ്ഞിന്റെ നീളം കിട്ടുമെന്ന്!!  എങ്ങനെയുണ്ട് ആ ബാലികയുടെ ചെറിയ ബുദ്ധിയിലുദിച്ച ഈ വലിയ ഐഡിയ???<br /><br />പില്‍ക്കാലത്ത്  ദുബായിലേക്ക് ചേക്കേറിയപ്പോഴാണ്,  നമ്മുടെ മനസ്സില്‍  ഒരിക്കല്‍പോലും ഇല്ലാത്ത  മറ്റു ചിലവയെ കൂടി,  പെറ്റുകളുടെ ആ പട്ടികയില്‍  ഉള്‍പ്പെടുത്താം എന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായത്!<br /><br />ഷേക്ക്ഫാമിലിയുടെ ഒരു വില്ലയിലുള്ള ചില അറ്റകുറ്റപ്പണികളുടെ  എസ്ടിമേറ്റ് എടുക്കാനാണ് ഞാനും സഹായിയും കൂടി അവിടേക്ക് ചെന്നത്.  അവരുടെ അടുക്കളയിലും ചില റിപ്പെയര്‍  ജോലികള്‍  ഉണ്ടെന്നു പറഞ്ഞതിനാല്‍,   കുശിനിക്കാരനായ മലയാളി ചെറുപ്പക്കാരന്‍  സന്തോഷത്തോടുകൂടി ഞങ്ങളെ അകത്തേക്ക് കൂട്ടിക്കൊണ്ടു പോയി. ചുവരുകളുടെ ചില റിപ്പെയര്‍ പണികള്‍ക്കായി ഞാന്‍ ടേപ്പ്  കൊണ്ട് അതിന്റെ അളവുകള്‍,  വിശാലമായ പാതകത്തിന്റെ മുകളില്‍  കയറി നിന്നുകൊണ്ട് എടുക്കുകയായിരുന്നു. ഒരു നിമിഷം എന്തോ കാരണത്താല്‍ പേട്ടെന്ന് താഴേക്കു നോക്കിയ ഞാന്‍  അടുത്ത ക്ഷണം ഒരു നിലവിളിയോടെ താഴേക്കു ചാടി!!  നല്ല കറുത്ത നിറത്തിലുള്ള ഒരു പാമ്പ് ഒരു പാത്രത്തിനകത്തുനിന്നും മെല്ലെ തല പൊക്കി എന്നെത്തന്നെ ഉറ്റുനോക്കുന്നത്, ഉള്‍ക്കിടിലത്തോടെയാണ് ഞാന്‍ കണ്ടത്!!! എന്റെ പരിഭ്രാന്തിനിറഞ്ഞ  മുഖം ശ്രദ്ധിച്ച ആ ചെറുപ്പക്കാരന്‍ ഒരു ചെറു ചിരിയോടെ എന്നോട് പറയുകയാണ്, അവരുടെ അര്‍ബാബിന്റെ മകന്‍ ഓമനിച്ചു വളര്‍ത്തു  ഒരു പാമ്പാണതെന്ന്.<br /><br />പറഞ്ഞു തീര്‍ന്നില്ല,  സുമുഖനായ ഒരു അറബി ചെറുപ്പക്കാരന്‍ വാതില്‍  തുറന്നു ഞങ്ങളെ അഭിവാദ്യം ചെയ്തുകൊണ്ട് അകത്തേക്ക് കടന്നു വന്നു. ധരിച്ചിരുന്ന വേഷത്തില്‍ നിന്നും  ഓഫീസ് കഴിഞ്ഞുള്ള വരവാണ് അത് എന്ന് ഞങ്ങള്‍ക്ക് മനസ്സിലായി. അകത്ത് വന്ന അദ്ദേഹം വേഗംതന്നെ ആ പാമ്പിനെ കൈകളില്‍ വാരി  എടുത്തു അതിന്റെ മുഖത്തില്‍  മുത്തം കൊടുക്കുന്നത് ഞങ്ങള്‍ തെല്ല് ഭയത്തോടെയാണ്  നോക്കിനിന്നത്!!!  അറബി ഭാഷ വശമില്ലായിരുന്നതിനാല്‍  പാമ്പിനോട് എന്തൊക്കെയാണ് അദ്ദേഹം  പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നത് എന്ന്  ഞങ്ങള്‍ക്കും മനസ്സിലായില്ല!!!  വല്ലവിധേനയും വന്ന ജോലി പൂര്ത്തിയാക്കി ഞങ്ങള്‍ വേഗം തന്നെ സ്ഥലം വിട്ടെന്നു പറഞ്ഞാല്‍  മതിയല്ലോ!!!<br /><br />മറ്റൊരിക്കല്‍, ഇതുപോലെലെതന്നെയുള്ള ഒരു അറബി വില്ലയുടെ അകത്ത് കടന്നപ്പോള്‍,  സാമാന്യം വലിയ ഒരു  മൃഗശാല തന്നെ അതിനുള്ളില്‍  കാണാനിടയായി! പുറത്തെ ചുറ്റുമതിലിനോട് ചേര്‍ത്തു പണികഴിപ്പിച്ചിരിക്കുന്ന പൈപ്പു ഫ്രേമുകളിലായി, വലകള്‍  ഉറപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു. അതിനുള്ളില്‍  ചെറുതും വലുതുമായ ഒരുപാട് പക്ഷികള്‍! ലവ്ബേര്ഡ്സ് മുതല്‍  വലിപ്പമുള്ള ആഫ്രിക്കന്‍ തത്തകള്‍ വരെയുണ്ട് ആ കൂടുകള്‍ക്കുള്ളില്‍! മറ്റൊരു ഭാഗത്ത് കുറച്ചു കുരങ്ങുകള്‍! കൂടാതെ പുല്ത്തകിടികളില്‍  യഥേഷ്ടം മേയുന്ന മയിലുകള്‍! പുറത്തേക്കുള്ള ഗേറ്റ് തുറക്കുമ്പോള്‍  ഇവകള്‍ വെളിയില്‍ പോകാതെ സൂക്ഷിക്കണം എന്ന് ഞങ്ങള്‍ക്കു നേരത്തെതന്നെ അറിയിപ്പ് ലഭിച്ചിരുന്നു. അവയിലോന്നിന്റെ പീലികള്‍  വിരിച്ചുള്ള നൃത്തം കാണാന്‍,  ജോലികള്‍ നിര്‍ത്തി വച്ചു ഞങ്ങളുടെ പണിക്കാരും കൂടുന്നത് ഞാന്‍ കണ്ടു.<br /><br />രണ്ടാഴ്ചകള്‍ക്കു മുന്പു,  ഓഫീസിന്റെ വാതില്‍  തുറന്നു ശുഭ്രവസ്ത്രധാരിയായ ഒരു  അറബി മുന്‍പില്‍ വന്നു  ഇരുന്നപ്പോള്‍,  ഏതോ പണികളുടെ കാര്യത്തിനായിരിക്കും എന്ന് ഞാന്‍  വിചാരിച്ചു. പക്ഷെ വിചിത്രമായ ഒരാവശൃവുമായാണ് അദ്ദേഹം എത്തിയിരിക്കുന്നത്! അദ്ദേഹത്തിന്റെ കാറില്‍  ഒരു കുറുക്കനെ കൊണ്ടുവന്നിട്ടുണ്ട്! വീട്ടില്‍ ഓമനിച്ചു വളര്‍ത്തുന്ന ഇതിന്‍റെ കഴുത്തിലെ തുടല്‍ എങ്ങനെയോ  ഇറുകി, മാംസവും തുളച്ചിറങ്ങി അവിടെയെല്ലാം അഴുകിയിരിക്കുകയാണ്! അദ്ദേഹത്തിനു ആ തുടല്‍ എങ്ങനെയെങ്കിലും മുറിച്ചു മാറ്റിക്കൊടുണം. ഞാന്‍ പോയി നോക്കിയപ്പോള്‍ ആ ജീവി വേദന കൊണ്ടാണോ എന്നറിയില്ല, ആ കൂടിനകത്ത് പരിഭ്രാന്തിയോടെ ഓടി നടക്കുകയാണ്! കുറച്ചു ശ്രമകരമായിരുന്നെന്കിലും, ഞങ്ങളുടെ ജോലിക്കാര്‍ വിദഗ്ദമായി തന്നെ കഴുത്തില്നിന്നും അത് കട്ട്ചെയ്തു മാറ്റി ആ സാധു ജീവിയുടെ ജീവന്‍  രക്ഷിച്ചു!!! അങ്ങനെ നമ്മുടെ കുറുക്കനും ഇവിടെയൊരു പെറ്റാണ്!!<br /><br />ഇവിടുത്തെ ദേശീയ പക്ഷിയായ ഫാല്‍ക്കനെപ്പറ്റി ഒരു വാക്ക്  പറയാതെപോയാല്‍,  അത് നീതിയാവില്ല. ഞങ്ങളുടെ ജോലിസ്ഥലത്ത്, ഓരോ ആവശ്യങ്ങള്‍ക്കായി  സമീപിക്കുന്ന അറബികളില്‍ ചിലര്‍ വന്നിരുന്നത്,  കൈത്തണ്ടയില്‍  ഇരുപ്പുറപ്പിചിരിക്കുന്ന തലയെടുപ്പുള്ള  ഈ പക്ഷികളുമായാണ്! നായാട്ടിനും മറ്റും ഉപയോഗിക്കുന്ന ഈ ദേശീയപക്ഷികളില്‍ ചില ഇനങ്ങള്‍ക്കോക്കെ, പ്രാദേശിക വിപണികളില്‍  പൊള്ളുന്ന വിലയാണെന്ന് അവര്‍  അഭിമാനത്തോടെ പറഞ്ഞുതരുമ്പോള്‍,  ഞാന്‍  അത്ഭുതത്തോടെ കേട്ടുനില്‍ക്കുമായിരുന്നു!!! </span></div>
1867. </content><link rel='replies' type='application/atom+xml' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/feeds/3734569340615139627/comments/default' title='Post Comments'/><link rel='replies' type='text/html' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/2012/10/blog-post.html#comment-form' title='10 Comments'/><link rel='edit' type='application/atom+xml' href='http://www.blogger.com/feeds/1827382314235360705/posts/default/3734569340615139627'/><link rel='self' type='application/atom+xml' href='http://www.blogger.com/feeds/1827382314235360705/posts/default/3734569340615139627'/><link rel='alternate' type='text/html' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/2012/10/blog-post.html' title='വളര്‍ത്തു  മൃഗങ്ങള്‍  ഇങ്ങനെയും!!!!!!  '/><author><name>മോഹന്‍ കരയത്ത്</name><uri>http://www.blogger.com/profile/02117302031000036722</uri><email>noreply@blogger.com</email><gd:image rel='http://schemas.google.com/g/2005#thumbnail' width='32' height='30' src='//blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRhGPJRC8qxa3BFKnV07DPtpyrZgPGs_SSpIxZTXfwIdvtciBvqIS_kFCIcJErsVxd2vAa2kFN38Pn-LWQJoN9KPUl5w4hAP918U63aDQ2E5jnKgFrZ5ZJ_UrYNq_exg/s220/DSC_1739.JPG'/></author><thr:total>10</thr:total></entry><entry><id>tag:blogger.com,1999:blog-1827382314235360705.post-5181913897625928761</id><published>2012-09-24T19:37:00.000-07:00</published><updated>2014-11-04T07:46:51.542-08:00</updated><title type='text'>അമ്മയല്ലാതൊരു ദൈവമുണ്ടോ..........</title><content type='html'>&lt;div dir=&quot;ltr&quot; style=&quot;text-align: left;&quot; trbidi=&quot;on&quot;&gt;
1868. <span style="font-size: small;"><br /></span>
1869. <span style="font-size: large;"><span style="font-size: small;"><br />"അമ്മയല്ലാതൊരു ദൈവമുണ്ടോ,                                      <br />അതിലും വലിയൊരു കോവിലുണ്ടോ"<br />പുറത്ത് വെയില്‍ കത്തിക്കാളുകയായിരുന്നു.  കാറിനുള്ളിലെ ശിതീകരിച്ച അന്തരീക്ഷത്തില്‍,  ഒരു സ്നേഹിതന് വേണ്ടിയുള്ള കാത്തിരിപ്പ് തുടങ്ങിയിട്ടു,  നേരം  കുറേയേറെയായി!!  റേഡിയോയില്‍ നിന്നും ഒഴുകിയെത്തിയ ഗാനത്തിന്റെ ഈരടികള്‍ പാതി മയക്കത്തിലായിരുന്ന മനസ്സിന്റെ പൂമുറ്റത്ത്,  അമ്മയെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരായിരം വര്‍ണ്ണക്കുടകള്‍ നിവര്‍ത്തി വച്ചു!!!<br /><br />അമ്മ ഞങ്ങളെയൊക്കെ വിട്ടു കണ്‍മുമ്പില്‍നിന്നും മറഞ്ഞിട്ട്,  ഒരു വ്യാഴവട്ടം കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു! എങ്കിലും തറവാടിന്‍റെ മുമ്പിലെ വരാന്തയുടെ പടികളിലൊന്നില്‍,  ഇപ്പോഴും എനിക്കായി കാത്തിരിക്കുന്ന മുഖമാണ് ഓര്‍മ്മകളില്‍ നിറയെ.<br /><br />അമ്മയെപ്പറ്റി പറയുമ്പോഴല്ലേ എല്ലാവര്‍ക്കും നൂറു നൂറു  നാവുകള്‍! വിശന്നു കരയുന്നതിനുമുന്പേ,  വയറുനിറയുവോളം പാലൂട്ടുന്ന, പിച്ചവച്ചു നടക്കുമ്പോള്‍, വീഴുന്നതിന് മുന്‍പേതന്നെ,  പിന്നില്‍നിന്നും സ്നേഹ കരങ്ങളാല്‍ താങ്ങുന്ന, വികൃതികള്‍ കാട്ടുമ്പോഴും, മറ്റുള്ളവരില്‍നിന്നും ശകാരമോ ശിക്ഷയോ ഏറ്റുവാങ്ങുവാന്‍ സമ്മതിക്കാതെ,  പുറകില്‍ ഒളിപ്പിച്ചുപിടിക്കുന്ന, ചെറിയ ക്ലാസ്സുകളിലെ പാഠങ്ങളൊക്കെ എനിക്ക് മുന്‍പേതന്നെ പഠിച്ചു,  എന്നെ എപ്പോഴും തയ്യാറാക്കി സ്കൂളിലേക്ക് അയച്ചിരുന്ന,  എന്തിനേറെ,  കോളേജ് പഠനത്തിനായി ദൂരെയുള്ള അമ്മയുടെ വീട്ടിലേക്കു പോകുന്നതിനു തലേ രാത്രിയില്‍,  ആരും കാണാതെ, കുഞ്ഞു കുഞ്ഞു നാണയങ്ങളും നോട്ടുകളും ചേര്‍ത്തു വച്ച സമ്പാദ്യം മുഴുവനും,  നിറഞ്ഞ മനസ്സോടെ എന്നെ ഏല്പ്പിക്കുന്ന ആ സ്നേഹനിധിയെ,  ഞാന്‍ എങ്ങനെ ഓര്‍ക്കാതിരിക്കും!!!  ഇത്രമാത്രം എന്നെ സ്നേഹിച്ചിരുന്ന വേറെയാരും തന്നെ, ഈ ലോകത്തില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല എന്നുള്ള സത്യം മനസ്സിലാക്കാന്‍,  ഞാനെന്തേ ഇത്ര വൈകിപ്പോയി???????<br /><br />അമ്മയുടെ ബാല്യം സന്തോഷഭരിതമായിരുന്നു എന്ന് അമ്മ തന്നെ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.തലസ്ഥാന നഗരിയില്‍ത്തന്നെ ജനിച്ചുവളര്‍ന്ന അമ്മ പഠിചിരുന്നതും അക്കാലത്തെ നല്ലൊരു  സ്കൂള്‍ ആയ മോഡല്‍ സ്കൂളില്‍ തന്നെയായിരുന്നു. കൂട്ടുകാരികളുമോത്തു, മ്യുസിയത്തിനകത്തുകൂടിയുള്ള എളുപ്പവഴിയേ നടന്നാണ് അമ്മ സ്കൂളില്‍ പോയിരുന്നത്.  പഠിക്കാന്‍ സമര്‍ഥയായിരുന്ന അമ്മയെ,  അദ്ധ്യാപികമാര്‍ക്കും ഇഷ്ടമായിരുന്നു! നര്‍മ്മബോധം വേണ്ടുവോളം ഉണ്ടായിരുന്ന അമ്മയുടെ ചെറിയ ചെറിയ വികൃതികളൊക്കെ,  അതുകൊണ്ടുതന്നെ അവരൊക്കെ കണ്ടില്ലെന്നു നടിച്ചിരുന്നു. എങ്കിലും ഒരിക്കല്‍ മാത്രം അവര്‍ അമ്മയെ കൈയ്യോടെ പിടികൂടി!<br /><br />അമ്മയ്ക്ക് ആള്‍ജിബ്ര വളരെ പ്രയാസമുള്ള ഒരു വിഷയമായിരുന്നു. ഒരു ദിവസം ആള്‍ജിബ്ര മിസ്സ്‌ വരുന്നതിനുമുമ്പ് അമ്മ ഒരു ചോക്ക് പീസെടുത്തു ബോര്‍ഡില്‍ ഇങ്ങനെ എഴുതി വച്ചു! "ALGEBRA IS A ZEBRA, WHICH IS LIKE A COBRA"  ഒറ്റനോട്ടത്തില്‍ അര്‍ഥമില്ലാത്ത കുറെ വാക്കുകള്‍!എങ്കിലും അതിലെ പ്രാസം ഉള്ള പ്രയോഗം വായിച്ചു കുട്ടികളെല്ലാം ആര്‍ത്തു ചിരിക്കാന്‍ തുടങ്ങി! ഈ സമയത്തായിരുന്നു ആള്‍ജിബ്ര മിസ്സിന്റെ വരവ്!  പോരേ പൂരം!  എന്നാല്‍  അവിടെയും അമ്മ കഠിനശിക്ഷകളൊന്നുമില്ലാതെ രക്ഷപെട്ടു! നൂറു തവണ ബോര്‍ഡില്‍ എഴുതിവച്ചിരുന്ന വാക്യം തന്നെ അടുത്ത ദിവസം വരുമ്പോള്‍ എഴുതിക്കൊണ്ട് വരാന്‍ പറഞ്ഞു!! അത്ര തന്നെ!!  പിന്നീട് തരം കിട്ടുമ്പോഴൊക്കെ അമ്മാവന്‍മാരോട് ചേര്‍ന്ന് ഞങ്ങളും ഈ വാചകം പറഞ്ഞു അമ്മയെ കളിയാക്കുമായിരുന്നു!!!!<br /><br />വിവാഹം ഒക്കെ കഴിഞ്ഞു ബാങ്ക് ഉദ്യോഗസ്ഥനായ ഭര്‍ത്താവുമൊത്ത്, പല സ്ഥലങ്ങളിലും അമ്മ താമസിച്ചിരുന്നു. തമിഴ്‌ സംസാരിക്കുന്ന കന്യാകുമാരി ജില്ലയില്‍ താമസിച്ചിരുന്ന കാലത്ത്, തമിഴ്‌ ഭാഷയും അമ്മ,  സ്വായത്തമാക്കിയിരുന്നു! പില്‍ക്കാലത്തില്‍,  തമിഴിലെ പ്രസിദ്ധമായ 'ആനന്ദവികടന്‍'  മാസികയിലെ കുട്ടിക്കഥകളൊക്കെ ഞങ്ങള്‍ കുട്ടികളെ ചുറ്റുമിരുത്തി വായിച്ചു,  മലയാളത്തിലാക്കി കേള്‍പ്പിക്കുമായിരുന്നത് ഞാന്‍ ഇപ്പോഴും ഓര്‍ക്കുന്നു!!!<br /><br />ആ നല്ല ദിനങ്ങള്‍ക്കെല്ലാം അന്ത്യം കുറിച്ചുകൊണ്ട് ഒടുവില്‍  അമ്മ കിടപ്പിലായി.  പിന്നീട് അവധിക്കു പോകുമ്പോഴൊക്കെ അടുത്തിരുന്നു ഇഷ്ടമുളള പാട്ടുകള്‍ കേള്‍പ്പിച്ചുമൊക്കെ അമ്മയ്ക്ക് പരമാവധി സന്തോഷം കൊടുക്കാന്‍ ഞാന്‍ ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു!  എങ്കിലും അവസാനമായി ആ മിഴികളടയുന്ന സമയത്ത്  എനിക്ക് ആ അരികിലുണ്ടാവാന്‍ കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല എന്നുള്ളത് ഇന്നും ഒരു തീരാ ദുഃഖമായി അവശേഷിക്കുന്നു!!  അബോധാവസ്ഥയില്‍ ആയിരുന്നിട്ടുകൂടി   ഇടയ്ക്കെപ്പോഴോ ബോധം തെളിയുമ്പോഴൊക്കെ അമ്മയുടെ ചുണ്ടുകള്‍ "എന്റെ മോന്‍ വന്നോ?"  എന്ന വാക്കുകള്‍  അസ്പഷ്ടമായി  ഉരുവിടുന്നുണ്ടായിരുന്നത്രെ!!<br /><br />ഗാനം എപ്പോഴേ നിലച്ചിരുന്നു!  നിരനിരയായുള്ള  പരസ്യങ്ങളുടെ വരവ് തുടങ്ങിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു! കണ്ണുകളില്‍ ഉരുണ്ടുകൂടിയ നീര്‍ത്തുള്ളികള്‍  ഒരുനിമിഷം കാഴ്ചയ്ക്ക് മങ്ങലേല്‍പ്പിച്ചുകൊണ്ട് കവിളുകളെ ഈറനാക്കാന്‍  തുടങ്ങിയിരുന്നു!! !  തപ്പിത്തടയുന്ന വിരലുകള്‍  യാന്ത്രീകമായി റേഡിയോയുടെ ഓഫ്‌ ബട്ടണിലേക്ക് നീങ്ങുമ്പോഴും,  മനസ്സിന്റെ ഉള്ളറകളിലെവിടെയോ ഒരു വിങ്ങലുണര്‍ത്തി  ആ നേര്‍ത്ത ശബ്ദം അലയടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു..... "എന്റെ മോന്‍ വന്നോ???"</span></span></div>
1870. </content><link rel='replies' type='application/atom+xml' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/feeds/5181913897625928761/comments/default' title='Post Comments'/><link rel='replies' type='text/html' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/2012/09/blog-post_24.html#comment-form' title='19 Comments'/><link rel='edit' type='application/atom+xml' href='http://www.blogger.com/feeds/1827382314235360705/posts/default/5181913897625928761'/><link rel='self' type='application/atom+xml' href='http://www.blogger.com/feeds/1827382314235360705/posts/default/5181913897625928761'/><link rel='alternate' type='text/html' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/2012/09/blog-post_24.html' title='അമ്മയല്ലാതൊരു ദൈവമുണ്ടോ..........'/><author><name>മോഹന്‍ കരയത്ത്</name><uri>http://www.blogger.com/profile/02117302031000036722</uri><email>noreply@blogger.com</email><gd:image rel='http://schemas.google.com/g/2005#thumbnail' width='32' height='30' src='//blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRhGPJRC8qxa3BFKnV07DPtpyrZgPGs_SSpIxZTXfwIdvtciBvqIS_kFCIcJErsVxd2vAa2kFN38Pn-LWQJoN9KPUl5w4hAP918U63aDQ2E5jnKgFrZ5ZJ_UrYNq_exg/s220/DSC_1739.JPG'/></author><thr:total>19</thr:total></entry><entry><id>tag:blogger.com,1999:blog-1827382314235360705.post-4058892332241072317</id><published>2012-09-18T20:06:00.000-07:00</published><updated>2014-11-04T07:47:01.270-08:00</updated><title type='text'>അദ്ധ്യയനാനുഭവങ്ങളുടെ  പിന്നാമ്പുറങ്ങളിലൂടെ...  </title><content type='html'>&lt;div dir=&quot;ltr&quot; style=&quot;text-align: left;&quot; trbidi=&quot;on&quot;&gt;
1871. <br />
1872. <span style="font-size: small;"><br /></span>
1873. <span style="font-size: large;"><span style="font-size: small;">എഞ്ചിനീയറിംഗിന്റെ ആദ്യവര്‍ഷ പഠന വിഷയങ്ങളില്‍,  ഇഗ്ലീഷ് ഭാഷയും ഉള്‍പ്പെടുത്തിയിരുന്നത് എനിക്ക് ഒട്ടേറെ സന്തോഷം തന്നിരുന്ന ഒരു കാര്യമായിരുന്നു!   ചെറുപ്പം മുതല്‍ക്കുതന്നെ ഭാഷാപഠനത്തെ, അത് ഏതു ഭാഷയായാല്‍പ്പോലും,   ഞാന്‍  അത്രമാത്രം ഇഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നു.   ഇതുകൂടാതെ ഇതുവരെ പഠിച്ചതിന്‍റെ തുടര്‍ച്ചയായ കണക്കും മറ്റൊരു  വിഷയമായിരുന്നു.   പിന്നെ  ഉണ്ടായിരുന്നത് സാങ്കേതികത്വത്തിന്‍റെതായ കൂറ്റന്‍ അറിവുകള്‍ പകര്‍ന്നു നല്‍കാനായി മലര്‍ക്കെ തുറന്നിട്ടിരിക്കുന്ന നിരവധി വാതായനങ്ങളായിരുന്നു!   അവകളിലൂടെ കടന്നുപോകുമ്പോഴൊക്കെ തുടര്‍ന്നുള്ള വര്‍ഷങ്ങളിലെ ബൃഹത്തായ പഠനത്തിനുള്ള  അടിസ്ഥാനതത്വങ്ങള്‍ കുഞ്ഞു കുഞ്ഞു അറിവുകളായി ഞങ്ങളുടെയൊക്കെ ബുദ്ധിയുടെ ഉള്ളറകളെ മെല്ലെ മെല്ലെ  നിറച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു!!!!<br /><br />ഇതില്‍ ആദ്യം പറഞ്ഞ ഇംഗ്ലീഷും കണക്കും പഠിപ്പിച്ചിരുന്നത്,  മറ്റു  സാധാരണ arts/science  കോളേജുകളില്‍ നിന്നും വന്നിരുന്ന പ്രഗല്‍ഭരായ അദ്ധ്യാപകരായിരുന്നു.  അതിലൊരു ഇംഗ്ലീഷ് അദ്ധ്യാപകന്റെ ക്ലാസ്സുകള്‍ അതീവ ഹൃദ്യങ്ങളായിരുന്നു എന്ന് ഞാന്‍ ഇപ്പോഴും നിറഞ്ഞ മനസ്സോടെ ഓര്‍ക്കുന്നു!!!<br /><br />കണക്ക് പഠിപ്പിക്കാനായി വന്നിരുന്നത് മദ്ധ്യവയസ്കനായ ഒരു മാന്യ ദേഹമായിരുന്നു.  ജോമെട്രിയും അതിന്റെ പിന്‍ഗാമിയുമായ ട്രിഗോണോമെട്രിയും പഠിപ്പിക്കാന്‍ ഇത്രയും സമര്‍ഥനായ ഒരു അദ്ധ്യാപകന്‍ അന്ന് വേറെ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല എന്ന് നിസ്സംശയം പറയാം!!<br /><br />ഈ അദ്ധ്യാപകന്റെ പഠിപ്പിക്കലിന്റെ രീതി തന്നെ ഒന്ന് വേറെയായിരുന്നു.  ഒരു കൈയ്യില്‍ നിറയെ ചോക്കുകഷണങ്ങളുമായി അതിവേഗം ക്ലാസിലേക്ക് കടന്നുവരുന്ന ഇദ്ദേഹം, ആരെയും ഗൌനിക്കാതെ നേരെ ബോര്‍ഡിന്റെ അടുത്തു ചെന്ന് ഒരു പ്രോബ്ലം മുഴുവനായും അതില്‍ എഴുതി വയ്ക്കുന്നു.  തുടര്‍ന്നാണ് ഇദ്ദേഹത്തിന്റെ തനതായ അദ്ധ്യാപനശൈലി പുറത്തു വരുന്നത്!<br /><br />ക്ലാസ്സ് ആകമാനം ഒന്ന് വീക്ഷിച്ചതിനുശേഷം അദ്ദേഹം ഏതെങ്കിലും ഒരു കുട്ടിയുടെ നേര്‍ക്ക്‌ കൈ ചൂണ്ടുന്നു!<br /><br />'യൂ  സ്റ്റാന്റ്അപ്പ്‌ ആന്‍ഡ്‌ റീഡ്‌ ദി ക്യൊസ്ററൃന്‍'<br /><br />ആ ഹതഭാഗ്യന്‍ വേഗം എഴുന്നേറ്റുനിന്നു.  തപ്പിയും തടഞ്ഞും ബോര്‍ഡിലുള്ള പ്രോബ്ലം വായിക്കുന്ന അവന്റെ മനസ്സിലുള്ളത് ഞങ്ങളും വായിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു പത്തുമുപ്പതുപേര്‍ നിരന്നു ഇരിക്കുന്ന ഈ ക്ലാസില്‍ ഈ കുന്തമോക്കെ വായിച്ചുകേള്‍പ്പിക്കാന്‍  ഈയുള്ളവനെ മാത്രമേ കിട്ടിയുള്ളോ എന്നതാണ് അവന്‍റെ സംശയം! കാലത്തെ കണി കണ്ടവനെ ശപിച്ചുംകൊണ്ട് അവന്‍ വായന പൂര്‍ത്തിയാക്കുമ്പോഴേക്കും,  അടുത്ത ഇരയ്ക്കുള്ള ചോദ്യവുമായി അദ്ദേഹം റെഡിയായിക്കഴിഞ്ഞിരിക്കും!  വേറെ ഒരുവന് നേര്‍ക്ക്‌ വിരല്‍ ചൂണ്ടി അടുത്ത ചോദ്യം ഇതാ..<br /><br />'ഹിയര്‍, വാട്ട്‌ ആര്‍ ഗിവണ്‍?'<br /><br />രണ്ടാമത്തെ ഈ ഹതഭാഗ്യന്റെ വിധി കുറച്ചുകൂടി കഠിനമാണ്.  'ഇവിടെ എന്ത് തന്നിരുന്നാലും എനിക്കൊന്നുമില്ല, എന്നെ വെറുതേ വിട്ടുകൂടേ' എന്നമട്ടിലുള്ള അവന്റെ നില്പ് കാണുമ്പോള്‍തന്നെ  ഞങ്ങള്‍ ചിരിയമര്‍ത്താന്‍ പാടുപെടുകയായിരിക്കും!!  ഇത് അവനു കുരിശായെന്നു കണ്ടതും,  സാറ് തന്നെ ഒടുവില്‍  അവന്‍റെ രക്ഷക്കെത്തുകയായി!    ഈ ചോദ്യത്തില്‍ ഇവിടെ എന്തെല്ലാം തന്നിരിക്കുന്നു എന്ന് കണ്ടുപിടിച്ചു,   ക്ലാസ്സിനെ  അറിയിക്കാന്‍ സാറും അവനെ ഹെല്‍പ്‌ ചെയ്യുന്നു. അങ്ങനെ ആ കുരുക്കും അഴിച്ചെടുത്തു   എന്ന് ഞങ്ങളൊക്കെ ആശ്വസിച്ചിരിക്കുമ്പോഴാണ്  അശനിപാതം പോലെയുള്ള  അടുത്ത ചോദ്യത്തിന്റെ വരവ്.<br /><br />'ഹിയര്‍, വാട്ട്‌ ഈസ്‌ ടു ബി ഫൌണ്ട് ഔട്ട്‌?'<br /><br />വിരല്‍ ചൂണ്ടിയ ഭാഗത്തേക്ക് ഞങ്ങള്‍ ഒന്നു പാളി നോക്കി . എലിക്കുഞ്ഞു പോലെയുള്ള ഒരു അപ്പാവിയാണ് അവിടെ ഇത്തവണ എഴുന്നേല്‍ക്കാന്‍ വിധിക്കപ്പെട്ടിരുന്നത്!!!<br /><br />'ഇത് ഇന്ന് എന്നെയും കൊണ്ടേ പോവുകയുള്ളൂ എന്ന് തോന്നുന്നു, വരാനുള്ളത് ഒരിക്കലും വഴിയില്‍ തങ്ങുകയില്ലല്ലോ ദൈവമേ..!'<br /><br />അവന്റെ ആത്മഗതം പിറുപിറുപ്പായി പുറത്തുവന്നത്,  അല്പം അകലെ ഇരുന്നിരുന്ന ഞങ്ങള്‍ക്കും  കേള്‍ക്കാമായിരുന്നു!!!<br /><br />ബുദ്ധിമാനായ സാറിന് മനസ്സിലായി,  ഈ ജന്മം മുഴുവനും തീരുന്ന സമയം വരെ കാത്തിരുന്നാലും ഇതിന്റെ ഉത്തരം ഇവന്‍റെ വായില്‍ നിന്നും കിട്ടുകയില്ല എന്ന്!  വീണ്ടും ഹെല്‍പ്‌ ചെയ്യാന്‍ ഒരിക്കല്‍ക്കൂടി അദ്ദേഹം തയ്യാറാകുന്നു.  പാവം ഞങ്ങളുടെ സാറിന്‍റെ ഒരു വിധി നോക്കണേ...<br /><br />അങ്ങനെ ആ കടമ്പയും കടന്നു കിട്ടി!  ഇനി ഞങ്ങള്‍ക്ക് എല്ലാവര്ക്കുംതന്നെ ഒന്ന് വിശ്രമിക്കാം.  കാരണം,  ഇനിയത്തെ അഭ്യാസം  സാറിനുമാത്രമുള്ള ഒരു കിടിലന്‍,   സോളോ പെര്‍ഫോര്‍മെന്‍സാണ്.  അതില്‍ മാത്രം ഞങ്ങള്‍ക്കാര്‍ക്കും യാതൊരു പങ്കുമില്ല!!!<br /><br />ധൃതിയില്‍ വീണ്ടും ബോര്‍ഡിനടുത്തേക്ക് നീങ്ങുന്ന അദ്ദേഹം, ഇത്തവണ യുദ്ധം വിജയിച്ചതിനുശേഷമേ തിരിഞ്ഞുനോക്കൂ  എന്ന വാശിയിലാണെന്നു ഞങ്ങള്‍ക്ക് അനുഭവത്തില്‍ നിന്നും അറിയാം.  മുഴുവന്‍ ഉത്തരവും ബോര്‍ഡില്‍ എഴുതിയിട്ടതിനുശേഷം,  വിജയശ്രീലാളിതനായി അദ്ദേഹം ഞങ്ങളെ എല്ലാം ഒന്ന് ഇരുത്തി നോക്കും. 'കണ്ടോടെ, നീയൊക്കെ, എങ്ങനുണ്ട് എന്‍റെ ബുത്തി' എന്ന് പറയുന്നത് പോലെ...<br /><br />ഇപ്പോള്‍  വീണ്ടും ബോള്‍ ഞങ്ങളുടെ കോര്‍ട്ടിലാണ്.  വേണ്ടിയവനൊക്കെ ബോര്‍ഡിലുള്ള ഉത്തരം നോക്കി മായിക്കുന്നതിനുമുമ്പ് വേഗം പകര്‍ത്തിക്കോണം.  പിന്നെ വിലപിച്ചിട്ട് കാര്യമില്ല ഇവിടെ ഞങ്ങള്‍ വേഗം കര്‍മനിരതരാവുന്നു!!<br /><br />എന്തൊക്കെപ്പറഞ്ഞാലും ഈ ഒരു രീതിയില്‍, ഒട്ടുവളരെ പ്രോബ്ലംസ് സ്വയം ചോദിക്കുന്ന ലളിതമായ ചോദ്യങ്ങളിലൂടെ, ഞങ്ങള്‍ക്കെല്ലാം സോള്‍വ്‌ ചെയ്യാന്‍ കഴിഞ്ഞിരുന്നു എന്നുളളതാണ് സാറിന്‍റെ പഠിപ്പിക്കലിന്‍റെ വിജയ രഹസ്യം!!!!<br /><br />വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കുശേഷം തിരിഞ്ഞുനോക്കുമ്പോള്‍   അദ്ദേഹത്തെക്കുറിച്ചുള്ള നല്ല ഓര്‍മകളില്‍ മനസ്സ് നിറയുന്നതു ഞാന്‍ അറിയുന്നു. തീര്‍ന്നിട്ടില്ല,  ഇനിയും  പറയാനുണ്ട് ഇതുപോലെ നല്ലവരായ ചില ഗുരുക്കന്മാരെപ്പറ്റിയും അവരുടെ തനതു അദ്ധ്യയന ശൈലികളെപ്പറ്റിയും.   അതൊക്കെ പിന്നൊരിക്കലാവാം എന്ന് വിചാരിക്കുന്നു!!!! <br /><br />ഇനി പറയൂ,  ഇത്രയും നല്ല ഗുരുക്കന്മാരെ ലഭിച്ച ഞങ്ങള്‍ ഭാഗ്യം ചെയ്തവരായിരുന്നു  എന്ന് നിങ്ങള്‍ക്കും തോന്നുന്നില്ലേ?????</span><br /> </span></div>
1874. </content><link rel='replies' type='application/atom+xml' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/feeds/4058892332241072317/comments/default' title='Post Comments'/><link rel='replies' type='text/html' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/2012/09/blog-post_18.html#comment-form' title='12 Comments'/><link rel='edit' type='application/atom+xml' href='http://www.blogger.com/feeds/1827382314235360705/posts/default/4058892332241072317'/><link rel='self' type='application/atom+xml' href='http://www.blogger.com/feeds/1827382314235360705/posts/default/4058892332241072317'/><link rel='alternate' type='text/html' href='http://chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/2012/09/blog-post_18.html' title='അദ്ധ്യയനാനുഭവങ്ങളുടെ  പിന്നാമ്പുറങ്ങളിലൂടെ...  '/><author><name>മോഹന്‍ കരയത്ത്</name><uri>http://www.blogger.com/profile/02117302031000036722</uri><email>noreply@blogger.com</email><gd:image rel='http://schemas.google.com/g/2005#thumbnail' width='32' height='30' src='//blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRhGPJRC8qxa3BFKnV07DPtpyrZgPGs_SSpIxZTXfwIdvtciBvqIS_kFCIcJErsVxd2vAa2kFN38Pn-LWQJoN9KPUl5w4hAP918U63aDQ2E5jnKgFrZ5ZJ_UrYNq_exg/s220/DSC_1739.JPG'/></author><thr:total>12</thr:total></entry></feed>

If you would like to create a banner that links to this page (i.e. this validation result), do the following:

1. Download the "valid Atom 1.0" banner.

2. Upload the image to your own server. (This step is important. Please do not link directly to the image on this server.)

3. Add this HTML to your page (change the image src attribute if necessary):

   <a href="http://www.feedvalidator.org/check.cgi?url=http%3A//chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/feeds/posts/default"><img src="valid-atom.png" alt="[Valid Atom 1.0]" title="Validate my Atom 1.0 feed" /></a>

If you would like to create a text link instead, here is the URL you can use:

http://www.feedvalidator.org/check.cgi?url=http%3A//chinthakaludechillujalakam.blogspot.com/feeds/posts/default

Home · About · News · Docs · Terms