![[Valid RSS]](images/valid-rss-rogers.png "Valid RSS")
This is a valid RSS feed.
This feed is valid, but interoperability with the widest range of feed readers could be improved by implementing the following recommendations.
<managingEditor>info@musicheaven.gr</managingEditor>
^
<webMaster>info@musicheaven.gr</webMaster>
^
line 59, column 0: (5 occurrences) [help]
<p><iframe src="https://www.youtube.com/embed/8UN0lu6DUGE?wmode=transparent" ...
</channel>
^
<?xml version="1.0" encoding="iso-8859-7"?><!-- Generated on Thu, 25 Apr 2024 05:04:15 +0000 --><rss version="2.0"> <channel> <title>Το ΥποβρύχιΟ</title> <link>http://blogs.musicheaven.gr/demetresopc</link> <description>Υποβρύχιο, που αναδύεται όταν οι περιστάσεις το επιτρέπουν ή το απαιτούν..</description> <language>el</language> <managingEditor>info@musicheaven.gr</managingEditor> <webMaster>info@musicheaven.gr</webMaster> <generator>PHP RSS Feed Generator</generator> <item> <title><![CDATA[θυμάμαι, θυμάσαι;]]></title> <description><![CDATA[<p>Θυμάσαι τότε που μου χες πει;</p><p>Θυμάσαι τότε τι σου χα πει;</p><p>Θυμάσαι καθόλου που είχαμε μιλήσει;</p><p>Θυμάμαι που είχαμε καταλήξει.</p><p>Θυμάμαι πως είχαμε καταλήξει.</p><p>Θυμάμαι γιατί ζω σε αυτή την κατάληξη.</p><p>Θυμάμαι, ντρέπομαι που Θυμάμαι</p><p>Θυμάμαι, χαμογελώ όταν Θυμάμαι</p><p>Θυμάσαι που σου χα απαντήσει</p><p></p><p></p><p>Υ.Γ. έπρεπε δεν γινόταν αλλιώς</p><p></p><p>Υ.Γ.2 η πιο μεγάλη απόσταση είναι ο χρόνος</p><p>https://youtu.be/U1uxxECnhz4</p><p>Ας ευχαριστήσουμε όλοι μαζί την Ευγένεια της Μαρίας</p>]]></description> <link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=42786</link> <pubDate>Fri, 23 Jun 2023 14:53:00 +0000</pubDate> <guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=42786</guid> </item> <item> <title><![CDATA[Αφού λοιπόν ξεχάστηκα ]]></title> <description><![CDATA[<p>Γειά σας παλιοί και νέοι φίλοι<br />καιρό έχουμε να τα πούμε, καιρό έχει να σας γραψω τις σκέψεις μου, περάσαν χρόνια κυλήσαν νερά.<br /><br />έτσι νιώθω την ανάγκη να σας ξανασυστηθώ.<br />Είμαι ο Δημήτρης, 38 χρονών, είμαι δυσλεκτικός και ψιλοτεμπέλης σε ορισμένα θέματα οπότε και ανορθόγραφoς.<br />Ανεχτείτε με, μακάρι να ήταν αυτά τα λάθη μου.<br />Μουσικές σπουδές (μια που είμαστε σε μουσικό σάιτ) δεν έχω.<br />Από δουλειές έχω κάνει διάφορες του ποδαριου.<br />Τα τελευταια 21 χρονια μένω και ζω στην Μεγαλόνησο.<br />Μου αρέσει το χιούμορ και οτιδήποτε το παράγει(οπότε λατρεύω την μαμά του, την Ζωή).<br />Αγαπάω τον (αυτο)σαρκασμό και γοητεύομαι από την καλή ειρωνεία.<br />Να διευκρινίσω πως με την "καλή" εννοώ και την ποιοτική αλλά και αυτή που έχει καλή πρόθεση. Αυτή την ειρωνεία που είναι και πετυχημένη αλλά που δεν έχει κρυφή ατζέντα. Αυτή που κάνει την εμφάνιση της για να αλλάξει ταχύτητα (σ)την συζήτηση.<br />Είμαι φλύαρος αλλά μου αρέσει να εννοώ πάνω από ένα πράγμα με αυτό που λέω.<br />είμαι λακωνικός, αλλά σε αυτό το mode σπάνια γίνομαι κατανοητός στο επίπεδο που επιθυμω να επικοινωνώ με τους ανθρώπους.<br />και κάτι τελευταίο, λατρευω τις αντιφάσεις σε όλες τις εκφάνσεις.<br /><br />Λοιπόν τώρα που γνωριστήκαμε ας πάμε στο γιατί.<br />Γιατί ένας ανορθόγραφος την βρίσκει να γράφει; οκ, σε αυτό απάντησα πριν.<br />Γιατί αποφάσισε να γράψει ξανά μετά από τόσο καιρό; έχει κάτι να πει; <br />σας παρακαλω μην εχετε προσδοκίες.</p><p><br />Με είχε ρωτήσει ο Sven, [πριν καιρό, γιατί δεν γράφεις και είχα απαντήσει πως πλέον νιώθω να μην πνίγομαι. Είχα απαντήσει ευθαρσώς και ίσως ίσως αλλαζονικά πως πια δεν πνίγομαι, ίσως πια να έμαθα να κολυμπάω και πως ίσως να ν για αυτό πια που δεν πνίγομαι.<br />Ειρωνικό το γεγονός πως έμαθα κολύμπι στην 4η δημοτικού όταν πήγα να πνιγώ στον ’γιο Δημήτριο στον Βόλο (επικίνδυνα νερά). ’λλη μια ειρωνική αντίφαση είναι πως δεν έμαθα ακόμα την ορθογραφία της λέξης κίνδυνος.<br />Η αλήθεια είναι πως για χρόνια πλατσουριζω στα ρηχά και νιώθω πως κολυμπάω.<br />Έτσι σαν άλλος καραγκιόζης ξεγελάω την πείνα μου για την αρμύρα..</p><p><br />Τι ήταν αυτό που ήθελα όμως μες την νύχτα με τόση ανάγκη να μοιραστώ μαζί σας;</p><p><br />Αα, ναι, ήθελα να πω ΠΩς ΣΚΑΤ’ ΈΓΙΝΕ ΈΤΣΙ Ο ΚΌΣΜΟς ΜΑς;</p><p><br />Τιν τούτο το κακό; Τιν τουτη η ανοησία; <br />Μάθαμε να τυπώνουμε βιβλία και ξεχάσαμε πως να τα διαβάζουμε;</p><p><br />Μια πάχνη αποχαυνωτική κσι μυρωδάτη έχει τυλίξει την Πόλη μας και μάθαμε να ζούμε μαζί της, όταν πεινάμε πιάνουμε ένα κομμάτι και τρώμε.Όταν επιθυμούμε (και πόσο επιθυμούμε!!) πιάνουμε ένα κομμάτι της και ικανοποιούμαστε.<br />Μα κάτσε θα πεις, αν την τρώμε πως επιβιώνει; θα έπρεπε να τελεύει σιγά σιγά.</p><p><br />Εδώ είναι το ωραίο, την μεταβολίζουμε, την χεζουμε δηλαδή. Και η πάχνη συντηρείτε και αυξάνεται. Ναι, με τα δικά μας σκατά.</p><p>Έχουμε συνηθίσει(;) την γεύση την οσμή και τον λεκέ στα σωθικά μας.</p><p><br />Το πρόβλημα είναι πως έχουμε ξεχάσει πως να παράγουμε καλό ή κάλλος και αρκούμαστε με το να το αρπάζουμε από τους γύρω. Έτσι καταλήγουμε ο δίπλα να είναι μόνιμος και μονίμως (Ο) εχθρός. Η πλάκα είναι πως είμαστε κοινωνικά ζώα οπότε καταστρέφουμε την ιδια μας την φύση και δεν το βλέπουμε καν.</p><p><br />Μα είναι τόσο ωραία η ζωή (και) χωρίς την εκμεταλλευση.<br />Είναι τόσο όμορφο να δίνεις χωρίς να πάρεις.<br /><br />Έχουμε ίντερνετ τα τελευταία 25 χρόνια και κοινωνικά αυτό δεν μας βοήθησε κάπου. Οι όμοιοι συνδιαλέγονται με τους όμοιους και οι απόψεις γίνονται σκληρές σαν τους ξύλινους φαλλούς ανοιχτήρια που πουλάνε στα τουριστικά.<br />Όσο γνωριζόμαστε τόσο απεχθανόμαστε, όμως είμαστε δεμένοι με αόρατες κλωστές ελαστικές και κουτουλάμε ο ένας πάνω στον άλλον.<br />ήρθε η πανδημία και είδα μια κάποια ελπίδα να έρχεται, και δεν μιλάω για τους νεκρούς, προς Θεού. (ναι είμαι τόσο κάφρος)<br />είδα μια ελπίδα πως θα σταματήσει να κινείται η Γη και να γνωριστούμε πραγματικά ο ένας με τον άλλον, αλλά πφφ.<br />Που να γνωρίσεις τον άλλον μέσα στο άγχος; Βασικά νομίζω πως είμαστε αλγόριθμοι που αναζητούν το άγχος, κάτι σαν Τραμπ και περουκίνι ένα πράγμα.</p><p><br />Ρε σεις, βγείτε στον δρόμο και κοιτάξτε τους ανθρώπους στα μάτια κι όταν με το καλό τελειώσετε και αδειάσετε ζητήστε τους συγνώμη κι ας μην σας έχουν κάνει κακό!!<br />Κοιτάξτε τον άλλον στα ματια.<br />Πάρτε μια βαθιά ανάσα και γλεντήστε την. Αυτή είναι ή συμβουλή που δίνω σε όποιον έχει πνευμόνια και άντερα</p><p>.<br />Ύστερα ήρθε ο Πούτιν και μπήκε στην Ουκρανία σαν να ήταν το εξοχικό του που το είχαν κάνει κατάληψη τίποτα πουθενάδες. Και πραγματικά δεν θα πάρω θέση για το πόσο λάθος είναι. όμως είδα και κει μια κάποια ελπίδα, είπα για όνομα την Ευρώπη, θα αντιταχθούμε όλοι σθεναρά σε αυτή την τρέλλα (γιατί τι είναι ο πόλεμος αν όχι τρέλλα;). είπα να, κάτι που μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι πως είναι λάθος!! αλλά πφφ, ποιός να συμφωνήσει και με ποιόν; <br />Στρατόκαυλοι από παντού πετάχτηκαν σαν απρόσκλητες αποτιστες πούτσες σε λεσβιακό τρίο.<br />Φανεροφασίστες από παντού ζήτσηαν την πάταξη του ναζισμού στην Ουκρανία. Μιλάμε για ΤΟΝ παραλογισμό.<br />Ρε μιλάμε πως μορφωμένοι άνθρωποι σκοτώνουν άλλους μορφωμένους ανθρώπους. Και ποιοι χάνουν; Οι άνθρωποι, και ποιοί κερδίζουν; οι εκμεταλλευτές. <br />Βασικά ντάξει, όλοι εμείς οι ευαίσθητα σκεπτόμενοι άνθρωποι χάσαμε με το που έπεσε η δεύτερη σφαίρα.<br />Ζωές χάνονται για γεωπολιτικά συμφέροντα. Δεν γίνεται αυτό ρε, δεν γίνεται να συμβαίνει αυτό το 2022. Μα πραγματικά βγήκαμε από τις σπηλιές πριν χιλιάδες χρόνια και δεν κάναμε ούτε ένα μέτρο διαδρομή από τότε;</p><p><br />Και τώρα που ειπα σπηλιές τι θυμήθηκα;</p><p>Φίλε άνδρα τι σκατά κάνεις; ολόκληρος μαντράχαλος και δεν ντρέπεσαι να κυκλοφορείς σαν έφηβος και να θεωρείς πως όλα σου θα σου τα συγχωρέσουν (κατα το ευαγγέλιο: έλα μωρέ, παιδιά είναι) και πως όλα σου ανήκουν; Λοιπόν άκου μικρό μου παπαράκι, τα παντελόνια τα φοράς για να κρατάς το τσουτσουνάκι σου μέσα. Το χεις;<br />Είμαστε στο 2022 κι ακόμα πιστεύουμε πως η Γυναίκα μας ανήκει.</p><p><br />Κατ αρχάς να πούμε τα βασικά, η Γυναίκα η σωστή η πρόστυχη είναι αερικό, δεν ανήκει πουθενά, μονο να την αναπνεύσεις μπορείς κι αυτό αν είσαι τυχερός και είσαι στον σωστό τόπο την σωστή ώρα όταν θα περάσει.</p><p><br />Νταξ;</p><p><br />Αν μια γυναίκα δεν σε θέλει ΞΕΠΕΡΝΑ ΤΟ.</p><p>Κανείς δεν είπε πόσο πολύ αγαπούσε ο Κώστας την Μαρία και τι ωραία που την σκότωσε.Δεν είναι αγάπη αυτό. Δεν θα σου πω τι είναι η αγάπη, δεν μπορώ να (σου) το εξηγήσω, όμως θα σου πω αυτό, η γυναικοκτονία δεν είναι αγάπη.</p><p><br />Θέλω να ζω σε έναν κόσμο που να μπορώ να πω σε μια Γυναικα πόσο όμορφη είναι χωρίς να την τρομάζει αυτή μου η παρόρμηση.Να ξέρει και να νιώθει πως αυτή μου η παρόρμηση σταματάει εκεί και πως δεν απαιτώ ούτε ζητώ κάτι από την ομορφια της. Να ξέρω πως μπορώ να εκφράσω τον θαυμασμό μου ένα ασφαλές μεσημέρι, σε μια τυχαία συνάντηση και ύστερα να συνεχίσουμε ο καθένας τον δρόμο του. <br />Όλο αυτό το όμορφο, το απλό, το χαλάς εσύ ηλίθιε. μου χαλάς τα μεσημέρια μου και καταστρέφεις την ζωή των Γυναικών.<br />Δεν είμαστε στις σπηλιές (που και να ήμασταν πάλι λάθος θα ήταν) για να αρπάζεις το θηλυκό.<br />Ρε ουρακοτάγκε της κακιάς ώρας, ο κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να κάνει τις επιλογές του και μαντεψε, μπορει να μην είσαι μέσα σε αυτές. Σε αυτή την περίπτωση απλά προχώρα. Πάρε το πρώτο πλοίο της γραμμής και άντε σπίτι σου, δεν υπάρχει λόγος να σκοτώσεις και να πετάξεις από τα βράχια αυτή που αγαπάς επειδή δεν είναι πια αυτή που αγαπάς. Φερσου σαν άντρας και σήκω φυγε. </p><p><br />Η λύση είναι απλή, αγαπήστε τους γιού σας, και δεν μιλάω στις μαναδες αλλά στους πατεράδες, αγαπήστε τους γιούς σας, πάρτε τους αγκαλιά, σ όποια ηλικία κι αν είναι και πειτε τους πως τους αγαπάτε. Δείξτε τους πως αυτό είναι η αγάπη, αγαπήστε την μητέρα τους και μην χάσετε ευκαιρία να είστε τρυφεροί μαζί της όταν είναι μπροστά οι γιοι σας. Είναι η μόνη περίπτωση για να γίνουν άνδρες</p><p><br /><br />Λέω να κάνουμε ένα πείραμα. Το να φερόμαστε χάλια ο ένας στον άλλον αποδεδειγμένα δεν δουλεψε, λέω να το γυρίσουμε για μια βδομάδα. να φερόμαστε όλοι καλά και ευγενικά.<br />Για μια βδομάδα, εε; κι άμα δούμε πως δεν δουλεύει κανένα πρόβλημα, ξαναγυρνάμε στα πρότερα. Αλλά να το δοκιμάσουμε όμως και αυτό πρώτα.<br /><br />Δεν ξέρω τι άλλο να πω, δεν είμαι φάρος των όσων πρεσβεύω, δεν είμαι καν ούτε κεράκι σε θαλασσοταραχή, όμως αν δεν μοιράσ(τ)ω τις σκέψεις μου πιστεύω πως θα παραμορφωθούν μέσα μου και δεν το θέλω, φοβάμαι πως θα χαθούν και ύστερα θα χαθώ και γω.</p><p><br />Σας αφήνω με ένα τραγούδι για ένα αλλιώτικο παιδάκι που πέθανε από κλωτσιές μέρα μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας, στην πόλη που γεννήθηκε ο πολιτισμός και η δημοκρατία.<br /> Και είχε πει σε μια συνέντευξή του ο Ζακ, αν δείτε να επιτίθενται σε έναν αλλιώτικο αντιδράστε, δεν είναι αναγκαίο να πλακωθείτε αλλά τουλάχιστον αντιδράστε, ΦΩΝ’ΞΤΕ.<br /><br />Υ.γ. Τελικά είχες δίκιο Mpara, γράφω σαν να μιλάω<br />Υ.γ.2 κανονικά εδώ θα έλεγα κάτι για τα δελφίνια, αλλα πφφ, απλά αφήστε τα ήσυχα.</p><p></p><p><iframe src="https://www.youtube.com/embed/8UN0lu6DUGE?wmode=transparent" width="640" height="360" frameborder="0" allowfullscreen=""></iframe><br />Υ.γ3 ευχαριστώ όσους διάβασαν τις σκέψεις μου έναν έναν ξεχωριστά.</p><p></p><p>δεν άντεξα, έπρεπε να βάλω και την μήτρα του κειμένου, φοβερή ερμηνεία από την Σεμέλη</p><p></p><p><iframe src="https://www.youtube.com/embed/yqC_iUOFo8c?wmode=transparent" width="560" height="315" frameborder="0" allowfullscreen=""></iframe></p>]]></description> <link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=42449</link> <pubDate>Sat, 07 May 2022 01:21:00 +0000</pubDate> <guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=42449</guid> </item> <item> <title><![CDATA[Επιλογές]]></title> <description><![CDATA[<p>Εεεε ρε γλέντια!!!!</p><p></p><p>αχ ρε θεέ,</p><p></p><p>αχ ρε ζωή πλάκα που (την) έχεις.</p><p></p><p>Μαγικό πράγμα η ζωή φιλαράκο, μαγικό.</p><p></p><p>Εντυπωσιακό και συνάμα και εκπληκτικό.</p><p></p><p>Σε εκπλήσει σε κάθε στροφή, σε κάθε στενό και σε κάθε στάση.</p><p></p><p>Είναι ωραιο γιατί σου δίνει δυνατότητες, π.χ. να κάνεις επίγνωση την γνώση.</p><p></p><p></p><p>Τι όμορφη διαδικασία, εμπειρία το λέει ο άλλος, αλλά μην τον ακούς δεν ξέρει. </p><p></p><p></p><p>Η εμπειρία αφήνει ανοιχτό το παράθυρο για να έρθει η γνώση μέσω της επίγνωσης, όχι εμείς μιλάμε για εκείνη την διαδικασία που σου έχουν πει τι είναι η ζουμερή ζωντανή ντομάτα, που έχει ανδρωθεί σε πικάντικο χώμα και έχει ποτιστεί από αρμυρό ιδρώτα εραστών.έχεις μάθει τα πάντα για εκείνη, το χρώμα, την υφή το σχήμα, την γεύση αλλά ΔΕΝ την έχεις δαγκώσει.</p><p></p><p></p><p>Σου έχουν πει, αλλά αν δεν δαγκώσεις δεν ξέρεις,αυτό, αυτό το δάγκωμα αξίζει 8 ανάσες ετοιμαθάνατου.</p><p></p><p>Τι όμορφο πράγμα.φοβερό (ναι πρέπει να φοβάσαι και λίγο, λειτουργεί σαν πολλαπλασιαστής, ανοίγει τις υποδοχές στο νευρικό σύστημα και στον φλοιό του εγκέφαλο,υ σε πιάνει μια ελαφριά φαγούρα κάτω απ το τριχωτό της κεφαλής.)</p><p></p><p>Λοιπόν, μιλάω, για να γίνω ασκόπως πιο συγκεκριμένος, για οποιαδήποτε στιγμή συμβαίνει αυτή η διαδικασία.</p><p></p><p>Μιλάω ακόμα και για την στιγμή που σου έχουν αναλύσει σε μυθιστορήματα, πεζογραφήματα, ποιήματα, σε προφορικές ιστορίες το τι εστί Μαλάκας, συγνώμη Μεγάλος Μαλάκας (ΜΜ) αλλά δεν έτυχε να τον συναντήσεις.</p><p></p><p>Και έρχεται η στιγμή, έρχεται η στιγμή που η ζωή σε επιβραβεύει για την υπομονή σου και στον φέρνει μπροστά σου. Σου ρίχνει και μια μούντζα, καιωσου λέει "μπράβο μαλάκα, τώρα εγώ θα κάτσω εδώ στην γωνιά να τελειώσω το ποτάκι μου και να σε βλέπω να τα βγάζεις πέρα με τον ΜΜ."</p><p>Απολαυστική εμπειρία από την αρχή μέχρι το τέλος. </p><p></p><p></p><p>Η διασκέδαση δεν σταματάει ότι και αν μας συμβαίνει.</p><p></p><p></p><p></p><p>Κάθε ανάσα είναι γιορτή.</p><p></p><p>Ακόμα και την αυτοκτονία να σκέφτεσαι οφείλεις να διασκεδάζεις την κάθε στιγμή.Προσοχή δεν μέμφομαι την κατάθλιψη, την αίσθηση πως δεν έχει νόημα η κοινωνία του σήμερα, ή την τραγικότητα συμβάντων και στιγμών.</p><p>Όχι, όλα έχουν τον χώρο τους, τον χώρο που τους δίνουμε. Τον χώρο που εμείς τους δίνουμε.</p><p></p><p>Αυτό που λέω είναι πως οι περισσότερες στιγμές στην ζωή μας είναι κράμα από χλευασμό του σύμπαντος για την ανούσια τιποτένια φύση μας, απο θαυμασμό για όσα έχουμε προσφέρει ο ένας στον άλλον όντας απλώς πίθηκοι με εξελιγμένες δυνατότητες (ναι δίποδα Τσιπουράκι) σουρεαλισμού, τραγικότητας ομορφιάς και ασχήμιας.</p><p></p><p>Πιάσε τον εαυτό σου να περιμένει στην στάση το λεωφορείο.</p><p></p><p>Είναι μια στιγμή που περιέχει όλα τα ανωτέρω. Αυτό που μας ορίζει είναι ποιο συστατικό από αυτά επιλέγουμε να εισπράξουμε απ τον ουρανίσκο μας όταν πιπιλάμε την καραμέλα της ζωής. Πιο σημαντικό απ την επιλογή μας του αν θα περιμένουμε σε μια στάση το λεωφορείο είναι η επιλογή μας για την γεύση στην καραμέλα μας.</p><p></p><p>Μπορεί να μην έχεις την επιλογή του αν θα περιμένεις, αλλά έχεις την επιλογή του αν θα ακούς μουσική, ή τη μουσική θα ακούς. Αν θα χορεύεις στην βροχή ή αν θα βρίζεις την τύχη σου και την χαλασμένη σου ομπρέλα.</p><p></p><p>Επιλογές φίλε μου. <br />Κάνε αυτές που θες, αν δεν σου βγαίνει τουλάχιστον κάντες όπως θες. κράτα την επιλογή, σου ανήκει.</p><p></p><p>Και για να τελειώνω και με αυτό, όχι δεν είμαστε ένα χαζό πείραμα του Θεού που θέλει να δει αν θα κερδίσει το καλό ή το κακό. Ήξερε από πριν πως η βλακεία θα κερδίσει, του πούστη, Θεός είναι. </p><p></p><p>Δώρο μας έκανε, δώρο την επιλογή. Αυτό.</p><p></p><p></p><p>Τώρα θα μιλήσουμε για τον ΜΜ. Για τον τύπο που έχει κάνει όλες τις λάθος επιλογές στην ζωή του αλλά του φταίει η ζωή του. Τον τύπο που δεν κατάλαβε ποτέ πως η ζωή είναι πρωταθλητισμός, δεν το κατάλαβε και έτσι δεν είχε ποτέ την επιλογή του αν θα "τρέξει" ή όχι.Μιλάμε για εκείνον που η ανάσα του είναι δύσκολο πράγμα, που συνεχίζει να απαχαυνώνεται χαιδεύοντας το πουλί του ενώ έχει τελειώσει ήδη 8 φορές, μόνος του.</p><p></p><p>Ο Θεός τον εφερε κοντά μας για μας, για να τον γνωρίσουμε και να κάνουμε την επιλογή αν θέλουμε να γίινουμε ή να μην γινουμε σαν αυτόν.</p><p></p><p>Υ.Γ. σας εύχομαι ένα όμορφο υπόλοιπο καλοκαιριού.</p><p>Υ.Γ. Τα δελφίνια ξέραν , πριν από μας και επιστρέψαν στο νερό.</p><p></p><p>Το τραγούδι είναι από Ορέστη Ντάντο, τον νέο προσωπικό μου ήρωα.</p><p></p><p>https://www.youtube.com/watch?v=YUh25OahJyM</p>]]></description> <link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=40420</link> <pubDate>Mon, 16 Jul 2018 23:27:00 +0000</pubDate> <guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=40420</guid> </item> <item> <title><![CDATA[Απόσπασμα]]></title> <description><![CDATA[<p>"Μην αφήνεις τον εαυτό σου να γίνεται θύμα της εποχής του. Δεν είναι η εποχή μας που θα μας διαλύσει, όπως δεν είναι ούτε και η κοινωνία. Έτσι και κατηγορήσεις την κοινωνία, καταντάς να καταφεύγεις στην κοινωνία για να βρεις την λύση. [...]. Σήμερα υπάρχει η τάση να συγχωρούνται οι ηθικές ευθύνες απ τα άτομα και να θεωρούνται θύματα των κοινωνικών συνθηκών. Αν χάψεις τέτοιο παραμύθι και το αγοράσεις, το πληρώνεις με την ψυχή σου. Δεν είναι οι άντρες που περιορίζουν τις γυναίκες. Δεν είναι οι κανονικοί που περιορίζουν τις αδερφές. Δεν είναι οι λευκοί που περιορίζουν τους μαύρους. Αυτό που περιορίζει τους ανθρώπους είναι η έλλειψη χαρακτήρα. Αυτό που περιορίζει τους ανθρώπους είναι πως δεν έχουν το θάρρος του κερατά, δεν έχουν την φαντασία, να πρωταγωνιστήσουν στην ίδια τους την ταινία κια ακόμα λιγότερο να την σκηνοθετήσουν. Μπλιάχ!"</p><p>Τομ Ρόμπινς, Τρυποκάρυδος.</p><p></p><p>Ωραίο πράμα η ζωή, και για φαντάσου, μας ανήκει.</p><p></p><p>Υ.Γ. Είθε να διαβαστούν τα βιβλία του Τομ Ρόμπινς χωρίς να διαστρεβλωθούν.</p><p>Υ.Γ.2 τα δελφίνια κολυμπούν ακόμα. Ευχαριστώ.</p><p>Tip χάριν της ικανοποίησης μέσω της συναντίληψης: Ο τίτλος, όπως και σχεδόν όλα τα πράγματα είναι διφορούμενος.</p>]]></description> <link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=39861</link> <pubDate>Fri, 28 Jul 2017 17:53:00 +0000</pubDate> <guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=39861</guid> </item> <item> <title><![CDATA[Αλήθειες]]></title> <description><![CDATA[<p>Αν μ' αγαπάς μην μου το πεις,</p><p></p><p> στον εαυτό σου ψέμματα μην πεις.</p><p></p><p>μ' αν την αλήθεια σου πιστέψεις,</p><p>μα 'π' την αλήθεια σου αν πειστείς,</p><p>ή αν στο τέλος τέλος απ' την αλήθεια σου πιαστείς</p><p></p><p>μην φοβηθείς, μην φοβηθείς,</p><p></p><p>στην κόλασή σου θα καείς.</p><p></p><p>------------------------------------------------------</p><p></p><p></p><p>ποτέ δεν με τράβηξε η ποιήση.</p><p></p><p>δεν την ένοιωθα, εκτός απ' του Αγγελάκα σε περιπτώσεις που με πετύχαιναν σε περίεργες στροφές του εσωτερικού χορού μου.</p><p>και να 'μαι, να ξυπνάω λουσμένος στον ιδρώτα και καρφωμένος από μια αράδα λέξεις.</p><p>να προσπαθώ να συντονίσω τις σκέψεις μου και αυτές να αιμμοραγούν απ' τα λεπίδια λέξεις.</p><p>να νοιώθω αγαλίαση μόνο όταν αυτές μπαίνουν στην σειρά τους.</p><p>μια σειρά που ορίστικε πριν από τις εμπειρίες μου.</p><p></p><p>Η Στιγμή της αποκάλυψης, της προσωπικής και Δικής μας αποκάλυψης έρχετε την ώρα που διαβάζεις μια αλυσίδα λέξεων που το καθαρό τους νόημα σε (ξε)πλένει όπως την συρματόβουρτσα.</p><p>μοιράζομαι την τελευταία μου ανακάλυψη</p><p>https://www.youtube.com/watch?v=r2O-ILPS8cw</p><p><iframe src="http://www.youtube.com/embed/r2O-ILPS8cw?wmode=transparent" width="640" height="360" frameborder="0" allowfullscreen=""></iframe></p><p></p><p>Υ.Γ. δελφίνια δεν έχει αυτή την φορά, παρά μόνο μια αναφορά πως έχασα την ευκαιρία να κολυμπήσω με ένα ζεύγος για λιγότερο από 24ώρες. ’λλο ένα σημείο για το σάκο του ανεκπλήρωτου λοιπόν.</p>]]></description> <link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=38817</link> <pubDate>Thu, 25 Aug 2016 21:50:00 +0000</pubDate> <guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=38817</guid> </item> <item> <title><![CDATA[Λέξεις και στεγανά.]]></title> <description><![CDATA[<p>Είναι κάποιες λέξεις που η συλλήβδην χρήση τους έχει καταστρέψει 1ον, την έννοια τους και 2ον και κυριότερον την σκέψη μας και κατ' επέκταση (περισσότερο του δεύτεου και λίγότερο του πρώτου) τον τρόπο αντιμετώπισής (μας) των καταστάσεων και των εμπειριών μας , την ερμηνεία των εικόνων και την ανάπτυξη των θεωριών μας. και τέλος, την αποτελεσματικότητά μας στην εξεύρεση λύσεων. Την στάση μας σε μια κατάσταση, που συχνά και αυθαίρετα μεταφράζεται σαν στάση ζωής. κι αυτό, ειδικά, το τελευταίο φτίαχνει ένα τέτοιου είδους κλουβί μια τέτοια (αυτο)παγίδα που περιορίζει τις κινήσεις και την ευελιξία μας στα όρια του γελοίου και του τραγικού.</p><p><br />Είναι κάποιες λέξεις που δημιουργούν στεγανά σκέψης. Έτσι ερμηνεύουμε τις καταστάσεις μέσα από ένα πρίσμα που σβήνει μνήμες κατα το δοκούν, όπως μας συμφέρει, για να μπορέσουμε να διατηρήσουμε το αλάθητο της σκέψης μας (τι αχρείαστη και σπάταλη ανθρώπινη συνήθεια.)</p><p><br />και τι άλλο είναι η ευφυία από τον οργασμό της μνήμης και της συνδιαστικότητάς;</p><p>Κι αν έχω δίκιο ως εδώ, ας αναλογιστούμε το έγκλημα της ανθρωπότητας όταν προσκολάτε σε λέξεις. Όταν τις χρησιμοιποιεί έτσι που να τελειώνουν.</p><p></p><p>Οι λέξεις έχουν ιστορία.</p><p><br />Κάθε λέξη δημιουργεί εικόνες, μικρές εκρήξεις στον εγκεφαλικό μας φλοιό, όπως εκείνες οι καραμέλες που τρώγαμε μικροί και έκαναν μικρες εκρήξεις στην στοματική μας κοιλότητα.</p><p>Κάθε λέξη έχει αντιστοιχία σε κάποια εμπειρία μας. κάθε που την ακούμε ή την διαβάζουε, κάθε που την συναντάμε ανασύρουμε απ την μνήμη μας την εμπειρία την γνώση και την επίγνωση που έχουμε και την συνδιάζουμε με το καινούργιο αυτό ερέθισμα.</p><p></p><p>Κάποιες λέξεις (αν όχι όλες) έχουν γεννηθεί από την ανάγκη να εκφράσουμε εν συντομία μια κατάσταση που σε άλλη περίπτωση θα χρειαζόμασταν μια παράγραφο ή ένα ολόκληρο κείμενο. π.χ. η λέξη σουρεαλισμός. αν κάθε φορά που θέλαμε να χρησιμοποιήσουμε αυτόν τον όρο λέγαμε τον ορισμό θα νυχτώναμε μόνο για το καλημέρα.</p><p>Όμως δεν γίνεται να χρησιμοιποιούμε λέξεις όπως μας βολέβει επειδή ταιριάζει κάπως στην ιδέα ή στην θεωρία μας. Είναι κατάχρηση της δύναμης του λόγου.</p><p></p><p>Κάθε λέξη προέρχεται από εικόνες, είναι εικόνες.</p><p>Η επιτυχία (με την έννοια του όσο πιο ευρέως αποδεκτό) κρύβεται σε αυτή την ιδέα.</p><p>Ο τρόπος που χρησιμοποιείς τις λέξεις και οι εικόνες που δημιουργείς με αυτές πρέπει να ταιριάζουν με τις εμπειρίες όσο το δυνατόν περισσότερων ανθρώπων αν θες να έχεις επιτυχία.Ένα μικρό παράδειγμα ίσως να είναι είναι τα επιτυχημένα τραγούδια που μιλάνε για χαμένες αγάπες, ή για συναντήσεις your are baeatiffull, οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο κλπ..</p><p></p><p>Μια από τις μεγαλύτερες απάτες που έχει φάει ο πολιτισμός μας (ας δεχθούμε αυτή την λέξη για οικονομία) και που ακόμα κρατάει στα δόντια της, είναι ο ρατσισμός.</p><p></p><p>Το πολιτισμένο κομμάτι της ανθρωπότητας θεωρεί πως το πρόβλημα είναι ο ρατσισμός. και το αποτέλεσμα αυτού, το μίσος.</p><p></p><p>Η αλήθεια (μου) είναι πως συμβαίνει ακριβώς το ανάποδο.</p><p></p><p></p><p>Ας πάμε σε ένα παράδειγμα. Το έκζεμα. ......................</p><p>προκαλεί φαγούρα ξηροδερμία φλεγμονή και ερεθισμό.</p><p>Τα συμπτώματα είναι αυτά που προκαλεί, κι αν πας σε έναν γιατρό θα προσπαθήσει, σαν άλλος πολιτισμένος, να γιατρέψει τα συμπτώματα.</p><p>Θα σου δώσει ενυδατική κρέμα για να σταματήσει την ξηροδερμία, θα σου δώσει κορτιζόνη για να εξαλείψει την φαγούρα και τον ερεθισμό και πάει λέγοντας.</p><p>τίποτα από αυτά δεν καταφέρνουν το επιθυμητό αποτέλεσμα, ούτε κάν η απομόνωση από τα πράγματα που το επηρρεάζουν, όπως π.χ. η επαφή με την βρωμιά ή με όξυνες επιφάνειες.</p><p></p><p>Είναι το λάθος που κάνουν οι γνωρίζοντες.</p><p></p><p>Αν πας σε έναν σοφό όμως θα σου πεί, πως αυτό που βιώνεις είναι μια αντίδραση του οργανισμού σου για να σου πει πως κάτι σου λείπει, στο παράδειγμά μας είναι η βιταμίνη έψιλον, στο θέμα μας είναι η ψυχοσωματική ολοκλήρωση.</p><p></p><p>Αυτό που λείπει από έναν άνθρωπο που μισεί είναι η ολοκλήρωσή του.</p><p>Όταν φτάσεις να μην μισείς ολοκληρώνεσαι.</p><p></p><p>Ο ρατσισμός είναι μια διέξοδος για το ακαταλάγιαστο μίσος του ανθρώπου.</p><p>Αν δεν είχε εφεύρει τον ρατσισμό (με την ευρύτερη έννοια του "μισώ το διαφορετικό") θα είχε βρει (έχει βρει και δες λίγο καλύτερα την κατίνα στην γειτονιά σου και θα το νοιώσεις.) κάτι άλλο για να μπορεί να μισεί.</p><p></p><p>Απ την άλλη είναι τόσο αλληλένδετα το μίσος και ο ρτσισμός στην ιστορία του ανθρώπου που είναι δύσκολο να πούμε ποιό δημιουργεί ποιό. Αλλά, αν λειτουργήσουμε με την μέθοδο της ατοπης απαγωγής τότε έχουμε καθαρό νικητη.</p><p>Χωρίς τον ρατσισμό θα υπήρχε το μίσος, ενώ αν απ τον ρατσισμό αφαιρέσουμε το μίσος τότε δεν έχουμε ρατσισμό. έχουμε κάτι άλλο που η ουσία του είναι αγνή, έχουμε την συνηδητοποίηση του διαφορετικού.</p><p></p><p>Ο ρατσισμός είναι το παιδί, το μίσος είναι ο πατέρας. Μάνα είναι το διαφορετικό, η Γη.</p><p>Το πρόβλημα δεν μπορεί να είναι το παιδί. ούτε η Μάνα.</p><p>Η Γη τρέφει ότι της φυτέψεις και ο καρπός δεν έφταιξε ποτέ τπυ επειδή είναι δηλητηριώδης.</p><p>Το πρόβλημα δεν είναι το μίσος για το διαφορετκο. το πρόβλημα είναι το μίσος.</p><p></p><p>Αν προσπαθείς να εξαλείψεις το μίσος για το διαφορετικό είτε συλλογικά είτε προσωπικά τότε είσει άξιος της μοίρας σου.</p><p></p><p>Το πρόβλημα είναι το μίσος.</p><p>Το μίσος πρέπει να αντιμετωπίσεις.</p><p>Ο ρατσισμός είναι δικαιολογία για να εκγράσεις το μίσος.</p><p></p><p>Είναι αποδεκτό πως σαν φυλή η λευκή δεν έχει την ίδια αλτηκότητα με αυτή της μάυρης. Αλλά είσαι ρατσιστής αν πεις πως αν υπάρχουν διαφορές στο σώμα σίγουρα υπάρχουν διαφορές και στην πνευματική ικανότητα. Για παράδειγμα η "κουλτούρα" σε αυτή την συλλογική χάνει την δύναμή της γιατί βολεύει τον συλογιζόμενο. Όπως δεν είναι επικίνδυνο να πεις πως οι ασιάτες έχουν διαφορετική κουλτούρα από τους τεξανούς έτσι θα έπρεπε να μην είναι κατακριτέο να έχεις μια προκατάληψη για άτομα που μεγάλωσαν για παράδειγμα σε γκέτο με την ευρεία έννοια της λέξης.(Γκέτο είναι και οι βαθύπλουτοι που χαριεντίζονται μόνο μεταξύ τους. Γκέτο είναι και μια παρέα που συναναστρέφεται μόνο με τον εαυτό της. Γκέτο με την έννοια της αποκομμένης μικροκοινωνίας.) Μια προκατάληψη όμως που δεν θα εππηρεάζει τις αντιδράσεις αλλά θα σε προετοιμάζει να έχεις σχέδιο β΄.</p><p>Μην μπερδεύεις την "προετοιμασία" με την "αντίδραση" και την "δράση". Είναι ανεξάρτητες έννοιες που ναι μεν συνδέονται και ίσως αλληλοεξαρτώνται αλλά δεν ταυτίζοντα αδερφέ.</p><p></p><p>Μην είσαι μύωπας όταν συλλογίζεσαι.</p><p><br /> Ένας τυφλός συνήθως έχει οξεία αφή όσφρηση και ακοή. Δηλαδή κάπου υστερεί και κάπου υπερτερεί, η διαχρονική επικράτηση της ισορροπίας με άλλα λόγια. Και στην βάση της ισορροπίας κάνενας δεν είναι κατώτερος ή ανώτερος (κάνε την χάρη στον εαυτό σου και χάραξε ταττού αυτή την φράση στον εγκέφαλό σου.)</p><p>Όλα εξαρτώνται απ το παιχνίδι και τους κανόνες του.</p><p>Ο στίβεν χόγκιγκς σίγουρα στην φυσική είναι μανούλα αλλά δεν μπορεί να παίξει μπάσκετ. Αν ο τζόρταν προσπαθήσει να παίξει ηθική με τον Σωκράτη θα χάσει. Έτσι έχουν τα πράγματα.</p><p></p><p><br />Το διαφορετικό δεν είναι κάτι κακό αλλά κάτι αναγκαίο, κάτι όμορφο που μπορούμε και πρέπει να χρησιμοποιούμε για την εξέλιξη της ανθρωπότητας.</p><p></p><p>Ένας ποδοσφαιριστής δεν θεωρείται τέλειος επειδή δεν μπορεί να παίζει άριστα και επίθεση και άμυνα. Μια ομάδα όμως μπορεί να θεωρηθεί τέλεια.όταν τις αδυναμίες του ενός τις καλύπτουν διαρκώς οι άλλοι 10. Όταν δεν υπάρχει αδύναμος κρίκος επειδή η ομαδικότητα καλύπτει την όποια αδυναμία.</p><p>Όσο σαν ανθρωπότητα συνεχίζουμε να κατασπαραζόμαστε μεταξύ μας για την επικράτηση του δυνατότερου τόσο θα χάνουμε (από) τον στόχο μας.</p><p>Αν η ανθρωπότητα είχε προπονητή αντί για Θεό τότε θα είχαμε μετοικίσοι στον άρη αιώνες πριν, και χωρίς διαστημόπλοια.</p><p>Ας επανέλθουμε όμως.</p><p>Βλέπουμε ένα επεισόδιο στο οποίο 2 λευκοί βαράνε έναν μαύρο. Αυτό δεν είναι ένα ρατσιστικό επεισόδιοκαι (άσε τα κανάλια να βαράνε εκεί που σε πονάει) αλλά ένα επεισόδιο που ο βατήρας του είναι το μίσος. Είναι περιστατικό μίσους. Οι2 λευκοί μισούν, μισούν τον μάυρο; όχ κατ' ανάγκη. Μισούν τον ίδιο τους τον εαυτό μισούν το ανολοκλήρωτο κομμάτι τους και αν τους έδινουν μια φέτα ψωμί άνετα θα καθόντουσαν και θα τρώγαν τον εαυτό τους. Αυτό κάνουν όταν χτυπάνε. Ανολοκλήρωτος είσαι όταν προσπαθείς να αποδείξεις πως είσαι δυνατότερος, ανώτερος σοφότερος ή κάτι. Βιώνεις μια κρίση γιατί σου λείπει ένα κομμάτι. Πάνω στον πανικό σου επιτίθεσαι. ξυπνάνε τα ζωωδη ένστικτά σου και επιτίθεσαι για να βγεις νικητής. γελοιέσαι όμως γιατί ακόμα κι αν νίκησες έχασες ένα κομμάτι σου. Και το επαναλαμβάνεις αυτό σου το λάθος γιατί δεν έμαθες να αντιλαμβάνεσαι τα λάθη σου, να τα αποδέχεσαι και κατ επεκταση να δέχεσαι το είναι σου. και πάνω από όλα επαναλαμβάνεσαι γιατί δεν μπορείς να δεχθείς πως δεν έχεις δίκιο. Ποιό εύκολα πέφτεις απ την ταράτσα παρά να αποδεχτείς το λάθος σου. Επίσης αυτή η ψευδαίσθηση της επικράτησης σε γεμίζει χαρά. Ψεύτικη χαρά. Ψεύτικη ολοκλήρωση. γιατί ξέρεις πως ο αντίπαλος ήταν απροετοίμαστος. ήταν κατώτερος για την συγκεκριμένη μάχηκλπ. Δεν ικανοποιήσε όμως γιατί ξέρεις πως το να επικρατείς στον αδύνατο είναι ευτελές. Οπότε είσαι και συ ευτελής και συνεχίζεις να τρως την σάρκα σου όπως όταν συνεχίζεις να ξύνεις την πληγή σου. Είσαι εθισμένος στο ψεύτικο. το συνηδητοποιείς και τρελένεσαι. και συνεχίζεις να βρίσκεσαι σε αυτή την κρίση μέχρι να πεθάνεις.</p><p>Σε όλες τις πολεμικές τέχνες οι δάσκαλοι σου θυμίζουν πως πάντα θα υπάρχει κάποιος δυνατότερός σου.</p><p></p><p>Ας επανέλθουμε όμως</p><p></p><p>Αν αυτοί οι 2 λευκοί δεν είχαν μίσος μέσα τους δεν θα χτύπαγαν έναν μαύρο επειδή είναι μαύρος. Θα κάναν άλλα πράγματα μαζί του.</p><p>Αυτό που πρέπει να καταπολεμήσουμε δεν είναι ο ρατσισμός από όπου κι αν προέρχετε, αλλά το μίσος, από όπου κι αν προέρχετε, από όπου κι αν πηγάζει.</p><p>Αυτή την αέναη τροφοδοσία του μίσους πρέπει να διακόψουμε. κάτι τέτοιο είχε πει και ο Ιησούς όταν έλεγε: αγάπη ρε μαλάκες, αγάπη!!</p><p></p><p>Ναι, η λύση είναι αγάπη, να δείχνουμε αγάπη στο μίσος. Ποιός έχει σήμερα τόσα αποθέμματα αγάπης αναρωτιέσαι και αυτοδικαιολογήσε. Η αγάπη όμως δεν είναι αγαθό αλλά κατάσταση που βιώνεις. Είναι το φως της που ζεσταίνει τους γύρω, ναι αλλά δεν είναι ενέργεια να εξαντλείται, εκπέμπει/δημιουργεί/προσφέρει ενέργεια αλλά είναι κατάσταση, και ως τέτοια είναι ανεξάντλητη.</p><p></p><p>Αλλά όταν χρησιμοποιούμε τόσο λάθος τις λέξεις πως να μην οδηγούμαστε σε τόσο λάθος σημεία που να είναι 2φορές άξιον θαυμασμού τα όσα έχουμε επιτύχει σαν ανθρωπότητα;</p><p></p><p><br />Βέβαια εδώ τίθεται ένα άλλο ερώτημα, αν υπάρχει αυτή η ισσοροπία του σύμπαντος τότε η αγάπη δημιουργεί το μίσος. Και το μίσος αγάπη. οπότε ξεπλένουμε τους κακούς και κατηγορούμε τους καλούς;</p><p>Μην πέφτεις σε αυτή την παγίδα. Μην πέφτεις στα στεγανά που έχεις δημιουργήσει για τις λέξεις. Το μίσος δεν σβήνει με την αγάπη αλλά αντιμετωπίζεται με την αγάπη. το μίσος δεν μπορούμε να το σβήσουμε απ τον χάρτη, ούτε είναι επικοδομοιτικό να κάνουμε πως δεν υπάρχει, μπορούμε όμως να το χρησιμοποιήσουμε, μπορούμε να το μεταλλάξουμε σε κάτι άλλο. Σε κάθε έναν από μας αντιστοιχεί μια ποσότητα μίσους (και αγάπης) το τι θα το κάνουμε και το τι μπορούμε να το κάνουμε είναι προσωπικό θέμα του καθ ενός. και ως τέτοιο θα πρέπει ο καθένας να βρει την απάντηση που του ταιριάζει.</p><p></p><p>Ας σταματήσουμε να δεσμευόμαστε απ' τις λέξεις. Μπορεί να είναι βολικά οχήματα αλλά δεν περνάνε από πόρτες. Μην τις κάνουε δύσκαμπτες γιατί δύσκαμπτες γίνονατι και οι σκέψεις μας ύστερα. Τι ζωή θα ζούσαμε αν συνέχεια βρισκόμασταν μέσα στο αυτοκίνητό μας;</p><p>Οι λέξεις είναι κανάλια, όχι στεγανά.</p><p></p><p></p><p>___________________________</p><p></p><p></p><p>Μια μέρα ξαφνικά, η παλιά, πληγή</p><p></p><p>που έκρυβες τόσα χρόνια βγάζει, φως</p><p></p><p>και αναρωτιέσαι πως, μπορεί, να ακούς</p><p></p><p>σ' αυτήν την πόλη αηδόνια, αφού, εκεί</p><p></p><p>βαθιά που έχεις κρυφτεί</p><p></p><p>η λύπη κι η χαρά, έχουνε να 'ρθούν χρόνια</p><p></p><p></p><p>Μια μέρα έτσι απλά, μια, μικρή</p><p></p><p>αχτίνα που επιπλέει, ψηλά, εκεί</p><p></p><p>είναι αρκετή, σιγά, σιγά</p><p></p><p>αρχίζεις και αναπνέεις</p><p></p><p>άσε με εδώ, μ' αρέσει από το βυθό, να βλέπω που επιπλέεις...</p><p></p><p>Π. Παυλίδης</p><p></p><p>________________________</p><p></p><p>Υ.Γ. Δεν έχει τραγούδι σήμερα, μόνο στίχους.</p><p></p><p>Υ.Γ.2 λένε πως τα δελφίνια το έχουν ξεπεράσει το θεματάκι τους με το μίσος.</p>]]></description> <link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=38479</link> <pubDate>Fri, 15 Apr 2016 23:28:00 +0000</pubDate> <guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=38479</guid> </item> <item> <title><![CDATA[Διαπίστωση]]></title> <description><![CDATA[<p>Όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα τον τρων οι κότες.</p><p></p><p></p><p>Όποιος ανακατεύεται με τους ηλίθιους τον τρώει ο κώλος του.</p><p></p><p></p><p></p><p></p><p>Υ.Γ. κάτι θα ξέρουν τα δελφίνια.</p>]]></description> <link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=38416</link> <pubDate>Thu, 31 Mar 2016 19:39:00 +0000</pubDate> <guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=38416</guid> </item> <item> <title><![CDATA[Η τέχνη του να κάνεις ζωή αυτό που γουστάρεις.]]></title> <description><![CDATA[<p>Καλλιτέχνης θα πει έμπνευση.</p><p></p><p>https://youtu.be/6aSlHRvbtMg<iframe src="http://www.youtube.com/embed/https://youtu.be/6aSlHRvbtMg?wmode=transparent" width="640" height="360" frameborder="0" allowfullscreen=""></iframe></p><p>Γεμίζεις, καθώς αυτό που βλέπεις δεν είναι παράσταση, αλλά στάση ζωής. </p><p>Η αυθεντικότητα το μεγαλύτερο απ' τα ταλέντα του.</p>]]></description> <link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=38406</link> <pubDate>Tue, 29 Mar 2016 19:58:00 +0000</pubDate> <guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=38406</guid> </item> <item> <title><![CDATA[Νύχτες και νύχτες.]]></title> <description><![CDATA[<p>Και τι θες άραγε να μου πεις, και μ΄ενοχλείς μέσα στην νύχτα, που τάχα δεν κατέχω;</p><p><br />Πως είναι οι άνθρωποι μικροί (που τους πατούν τα πόδια τους τα ίδια) και τα βουνά μεγάλα;</p><p>Πως κι δυό τους τον ουρανό τον σκίζουνε μα να τον αγγίξουν ποτέ τους δεν κατάφεραν;</p><p>Πως κι οι γλάροι σαν πουλιά να περπατήσουν δεν μπορούνε μα ούτε και να πετάξουνε ποτέ τους προσπαθήσαν;</p><p></p><p><br />Υ.Γ. Η αντίδραση σημαντικότερη της δράσης.<br />Υ.Γ.2 Το νου σας στα δελφίνια.</p><p></p><p>Φώτο: Κορυφή Αστράκας, Γκαμήλα. Βουνό που χωρίζει την Κόνιτσα και τα γύρω χωριά απ΄τα Ιωάννινα και τον κόσμο.</p>]]></description> <link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=38148</link> <pubDate>Sat, 23 Jan 2016 03:38:00 +0000</pubDate> <guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=38148</guid> </item> <item> <title><![CDATA[Βύθιση]]></title> <description><![CDATA[<p>Η καθημερινότητά μας είναι μια βύθιση.</p><p></p><p>Το άσχημο δεν είναι αυτό, αλλά το γεγονός πως εμείς δεν έχουμε την όρεξη να αλλάξουμε, να ξεκουνήσουμε λιγάκι απ την θέση μας.</p><p></p><p>Θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο και βαριόμαστε να αλλάξουμε σεντόνια στο κρεβάτι μας.</p><p></p><p>Το σημείο που βρισκόμαστε είναι το άθροισμα των πράξεών μας, ή των επιλογών μας.<br />Αν το πάρουμε μαθηματικά θα δούμε το λάθος μας, αλλά όχι, ποιος έχει όρεξη για επαλήθευση;</p><p></p><p>Δεν ξέρω αν είμαστε δημιουργήματα του άπειρου ή του θεού, ξέρω όμως πως οι ικανότητές και οι δυνατότητες μας είναι αν όχι άπειρες τουλάχιστον κατα πολύ ανώτερες από αυτό που είμαστε και από αυτό που καθημερινά καταφέρνουμε.</p><p></p><p>Είμαστε θλιβεροί, ο θεός σίγουρα είναι σε κατάθλιψη και αλκοολικός.</p><p></p><p>Από την αρχή της κοινωνίας μας κάποιος εξουσιάζει και κάποιος εξουσιάζεται, και πάντα ο πρώτος το κάνει σε βάρος του δεύτερου.</p><p>Όλες οι επαναστάσεις του δεύτερου σταμάτησαν μόλις πήρε την εξουσία στα χέρια του.</p><p>Όπως λέει και ο κάθε άλλο παρά σοφός λαός "θα γυρίσει ο τρόχος και θα γαμήσει κι ο φτωχός" και δεν φταίει που δεν γυρίζει ο τροχός, γιατί αυτό συμβαίνει πότε πότε, αλλά πως ο φτωχός περιμένει πότε θα γαμήσει. </p><p>Περνάει τα ζόρια του Ιησού για να κυνηγήσει ένα πιάτο φαΐ, που το τρώει χωρίς σεβασμό και ενώ έχει κρύψει το ενοχλητικό φως της αξιοπρέπειας, και αντί να πει "ρε μαλάκες σταματήστε ένα λεπτό να το συζητήσουμε, γιατί χρειαζόμαστε κάποιον να μας πηδάει; και γιατί χρειαζόμαστε εμείς να πηδάμε κάποιον;" λέει "θα δείτε ρε, μια μέρα θα σας κάνω να με παρακαλάτε για να δώσω ένα πιάτο φαΐ στα μούλικα σας.</p><p></p><p>Έχω ξαναπεί πως είναι δύσκολη λέξη η αλληλεγγύη, και βαριά η έννοια που κουβαλά όμως έπρεπε να είναι η λέξη που θα μαθαίναμε πριν το "μαμά" και το "μαμ" (πόσο κοντά αυτές οι 2 λέξεις)</p><p></p><p>Έχουμε χάσει την έννοια του δικαίου, και δεν την ψάχνουμε κιόλας.</p><p>Πρώτα δικαιολογούμε τον εαυτό μας, πριν ακόμα κάνουμε πράξη την σκέψη μας έχουμε ετοιμάσει την δικαιολογία μας. Πρώτα αυτό κάνουμε και ζήτημα αν ύστερα πράττουμε και τίποτα άλλο.</p><p></p><p>Έχουμε φτιάξει, εδώ και χιλιάδες χρόνια ένα σύστημα που ΔΕΝ ΔΟΥΛΕΎΕΙ και δεν περνάει απ το κουκούτσι μας όχι να το αλλάξουμε αλλά να σκεφτούμε έστω λίγο έξω απ το καβούκι μας.</p><p>Μαθαίνουμε πως κανένας δεν είναι ανώτερος από μας αλλά δεν το πάμε λίγο πιο πέρα, δεν την ολοκληρώνουμε αυτή την ιδέα. Δεν μας μαθαίνουν την υπόλοιπη σκέψη και ούτε θέλουμε να την μάθουμε άλλωστε. Αλλά επειδή είμαι ενοχλητικός τύπος θα σου την πω ολόκληρη.</p><p></p><p>Κανένας δεν είναι ανώτερος από μας, οπότε ούτε κατώτερος.</p><p></p><p>Δεν έχει νόημα η ζωή που κάνουμε γιατί ποτέ δεν της δώσαμε.</p><p></p><p>Τίποτα δεν σαπίζει περισσότερο έναν άνθρωπο απ τις ανεκμετάλλευτες ικανότητές του.</p><p></p><p>Ξεκινάμε την ζωή κλαίγοντας, ένας μύθος λέει πως κλαίμε απ την χαρά μας που πήραμε ΑΝ’ΣΑ.</p><p>Και μετά βάζουμε στόχο αυτή η ανάσα να είναι η σημαντικότερη σε ένα αντίστροφο κρεσέντο ανούσιας πορείας.</p><p></p><p>Δεν το ψάχνουμε καθόλου, δεν ακούμε και δεν νοιώθουμε όταν μας μιλάει ο άλλος. Δεν μας ενδιαφέρει άλλωστε, εμείς έχουμε τα δικά μας.</p><p></p><p>Στάσου μια στιγμή ρε μαλάκα μου και αναρωτίσου αν αυτό που ζεις σ αρέσει.</p><p>Στάσου μια στιγμή και φαντάσου πως θα ήθελες να είναι για να σου αρέσει.</p><p>Προσπάθησε να σκεφτείς χωρίς να βάλεις μέσα έννοιες όπως λεφτά, αμάξια, σπίτια. και χλίδα.(από πάντα μου έκανε εντύπωση και ένοιωθα την βαθιά ειρωνεία των προγόνων μας που έφτιαξαν τις λέξεις "χλίδα" και ¨λίγδα" ώστε να μοιάζουν ηχητικά.)</p><p></p><p>Κάνε αυτό το πείραμα και μοιράσου την σκέψη σου.</p><p></p><p>Προσωπικά όσες φορές το έκανα το μόνο που σκέφτηκα είναι πως θα με ικανοποιούσε αν μπορούσα να βοηθήσω τους άλλους.</p><p>Φαντάσου λέει, σχολεία και κοινωνία να βάζει διαγωνίσματα όχι το ποιος έμαθε καλύτερα την ύλη, αλλά για το ποιος βοήθησε περισσότερο τους άλλους. Μαλάκα μου ο κόσμος δεν θα ήταν απλά ουτοπικός, θα σταμάταγε η γη και θα άρχιζε να γυρίζει ο ήλιος γύρω μας!!</p><p>Δεν υπάρχει συλλογικότητα, ο καθένας προσπαθεί να βγει πάνω απ τον άλλον. </p><p></p><p>Είμαστε μικρά πλάσματα οι άνθρωποι, Είμαστε το σκατό του σύμπαντος που ξέχασε να το θάψει.</p><p>Αν κάποια στιγμή μας ανακαλύψουν ανώτεροι πολιτισμοί θα είναι απ την μπόχα μας.</p><p></p><p>Το δυσκολότερο κομμάτι είναι όταν προσπαθείς να μοιράσεις τέτοιου είδους ιδέες. Δεν το γουστάρει ο κόσμος. Βάζει τοίχο τον φόβο του και πορεύεται, αλήθεια, δεν ξέρω για που. Αφού η ζωή μας δεν έχει νόημα.</p><p>Δεν υπάρχει δυσκολότερο πράγμα απ το να σπρώξεις κάποιον να μετακινηθεί απ το σημείο που βρίσκεται και να πάει εκεί που θα του αρέσει.</p><p></p><p>’σχημες σκέψεις στα μέσα του καλοκαιριού, δεν λέω, αλλά αν δεν σκεφτείς το καλοκαίρι, πότε θα το κάνεις;</p><p></p><p>Ποιος ο λόγος να κάτσεις δίπλα από ένα ποτάμι, αν όχι για να ακούσεις το τραγούδι που έχει να σου πει;</p><p></p><p>Αυτή την στιγμή που διαβάζεις αυτές τις λέξεις κάποιος παίρνει αντικαταθλιπτικά, κάποιος ζητιανεύει, ένας άλλος κάνει εμετό λόγο βουλιμίας και κάποιος βιάζει ένα παιδί.<br />Υπάρχει λόγος σε όλο αυτό το λάθος;</p><p>Πόσο προσπάθησε ο καθένας μας να το αλλάξει;</p><p>Ναι είναι δική σου και δική μου δουλειά όλο αυτό. Μπορείς να συνεχίσεις να κοιτάς την πάρτη σου και να σκέφτεσαι πόσο γαμάτος τύπος είσαι, αλλά συνεχίζεις να πατάς στα σκατά. Ακόμα κι αν δεν τα κοιτάς σίγουρα θα τα μυρίζεις.</p><p>Αν δεν θα παλέψουμε για την δικαιοσύνη ας παλέψουμε για την παιδεία.Ας παλέψουμε για τα παιδιά. Αυτός ο κόσμος τους ανήκει.</p><p>Κάνε την ζωή σου τέχνη που είχε πει και ο άλλος, διάβασε, μάθε, παίξε, σκέψου, οργανώσου και εκφράσου. Μην κάθεσαι και βάφεις τα νύχια σου. </p><p></p><p>Κάνε ένα δώρο στον εαυτό σου, άλλαξε την στάση σου στην ζωή. ’λλαξε την έτσι που να σε γεμίζει ολοκληρωτικά και αληθινά και όχι φτηνά και πρόσκαιρα.</p><p><iframe src="http://www.youtube.com/embed/lhNUUCCLQZ4?wmode=transparent" width="640" height="360" frameborder="0" allowfullscreen=""></iframe></p><p><br />Υ.Γ. Θα ήθελα να ήμουν δελφίνι, θα σκεφτόμουν λιγότερο και θα έπαιζα περισσότερο.</p>]]></description> <link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=37435</link> <pubDate>Mon, 27 Jul 2015 23:55:00 +0000</pubDate> <guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=37435</guid> </item> </channel></rss>If you would like to create a banner that links to this page (i.e. this validation result), do the following:
Download the "valid RSS" banner.
Upload the image to your own server. (This step is important. Please do not link directly to the image on this server.)
Add this HTML to your page (change the image src attribute if necessary):
If you would like to create a text link instead, here is the URL you can use:
