FEED Validator

for Atom and RSS and KML

Congratulations!

This is a valid RSS feed.

Recommendations

This feed is valid, but interoperability with the widest range of feed readers could be improved by implementing the following recommendations.

line 9, column 39: Email address is missing real name [help]

    <managingEditor>info@musicheaven.gr</managingEditor>
                                       ^

line 10, column 34: Email address is missing real name [help]

    <webMaster>info@musicheaven.gr</webMaster>
                                  ^

line 20, column 0: description should not contain iframe tag (3 occurrences) [help]

<p><iframe src="http://www.youtube.com/embed/ufRv6lrP2LU?wmode=transparent"  ...

line 62, column 135: description contains bad characters (11 occurrences) [help]

... ίξιμο είναι δικό μου. Ήμουν υπεύθυνος γι\x92 αυτό το δεντράκι, ήταν καθήκον ...
                                             ^

line 110, column 2: Missing atom:link with rel="self" [help]
```
  </channel>
  ^
```

Source: http://www.musicheaven.gr/html/modules/Blog/rss/feed.php?blogger=evgeniosasteris

<?xml version="1.0" encoding="iso-8859-7"?>

<rss version="2.0">
<channel>
<title>Λογοτεχνίζοντας</title>
<link>http://blogs.musicheaven.gr/evgeniosasteris</link>
<description>Μουσική, λογοτεχνία, προσωπικές σκέψεις και άλλα...</description>
<language>el</language>
<managingEditor>info@musicheaven.gr</managingEditor>
<webMaster>info@musicheaven.gr</webMaster>
<generator>PHP RSS Feed Generator</generator>
<item>
<title><![CDATA[Η Κατερίνα Οικονόμου διαβάζει Ευγένιο Αστέρι: Η θαλασσινή ηλιαχτίδα]]></title>
<description><![CDATA[Συνεχίζοντας την όμορφη συνεργασία με την σοπράνο Κατερίνα Οικονόμου, περνάμε σε ένα διήγημα που έγραψα το 2010, με τίτλο "Η θαλασσινή ηλιαχτίδα".
Από την συλλογή "Ιστορίες για μικρά και μεγάλα παιδιά", ένα σύνολο ταξιδιών στην Χώρα της Φαντασίας που ξεκίνησε το μακρινό 2003, μια περιπλάνηση η οποία συνεχίζεται και τελειωμό δεν έχει...!
Εύχομαι να σας αρέσει, εύχομαι να σας κάνει να ταξιδέψετε κι εσείς στην φαντασία σας, να γεμίσετε συναισθήματα, να δείτε θαύματα και να χτίσετε τα δικά σας!
Με φιλικούς χαιρετισμούς, 
Ευγένιος Αστέρις

<iframe src="http://www.youtube.com/embed/ufRv6lrP2LU?wmode=transparent" width="640" height="360" frameborder="0" allowfullscreen=""></iframe>]]></description>
<link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=42168</link>
<pubDate>Sun, 17 Jan 2021 17:15:00 +0000</pubDate>
<guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=42168</guid>
</item>
<item>
<title><![CDATA[Η Κατερίνα Οικονόμου διαβάζει Ευγένιο Αστέρι: Ο γλάρος των Χριστουγέννων]]></title>
<description><![CDATA[Συνεχίζοντας την όμορφη συνεργασία με την σοπράνο Κατερίνα Οικονόμου, περνάμε σε ένα διήγημα που έγραψα τα Χριστούγεννα του 2014, με τίτλο "Ο γλάρος των Χριστουγέννων".
Από την συλλογή "Ιστορίες για μικρά και μεγάλα παιδιά", ένα σύνολο ταξιδιών στην Χώρα της Φαντασίας που ξεκίνησα το μακρινό 2003, μια περιπλάνηση η οποία συνεχίζεται και τελειωμό δεν έχει...!
Εύχομαι να σας αρέσει, εύχομαι να σας κάνει να ταξιδέψετε κι εσείς στην φαντασία σας, να γεμίσετε συναισθήματα, να δείτε θαύματα και να χτίσετε τα δικά σας!
Με φιλικούς χαιρετισμούς,
Ευγένιος Αστέρις

<iframe src="http://www.youtube.com/embed/Bzio-hu0NUs?wmode=transparent" width="560" height="315" frameborder="0" allowfullscreen=""></iframe>]]></description>
<link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=42120</link>
<pubDate>Fri, 18 Dec 2020 21:20:00 +0000</pubDate>
<guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=42120</guid>
</item>
<item>
<title><![CDATA[Η Κατερίνα Οικονόμου διαβάζει Ευγένιο Αστέρι]]></title>
<description><![CDATA[Μια όμορφη συνεργασία με την σοπράνο Κατερίνα Οικονόμου ξεκίνησε προσφάτως. 
Πρώτος καρπός: Η γόμα και το μολύβι, ένα διήγημα γραμμένο το 2018.
Εύχομαι να σας αρέσει!

Με φιλικούς χαιρετισμούς,
Ευγένιος Αστέρις


<iframe src="http://www.youtube.com/embed/7PNB2r5XaaA?wmode=transparent" width="560" height="315" frameborder="0" allowfullscreen=""></iframe>]]></description>
<link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=42108</link>
<pubDate>Fri, 04 Dec 2020 12:10:00 +0000</pubDate>
<guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=42108</guid>
</item>
<item>
<title><![CDATA[Το δεντράκι με τα λεμόνια]]></title>
<description><![CDATA[ή
"Οι πατρικές ευθύνες"
Πλήρωσα και το αγόρασα, χωρίς να το πολυσκεφτώ. Μου το πούλησε ένας ασυνείδητος έμπορος ζωής, δίχως να νοιαστεί αν θα το φρόντιζα, αν θα το αγαπούσα, αν θα το προστάτευα από το κρύο και τους ανέμους. Αν ήμουν κατάλληλος ή έτοιμος να γίνω «πατέρας ενός δέντρου».
«Πότιζέ το κάπου κάπου.», μου πέταξε καθώς έφευγα. «Και βάλτο στον ήλιο.»
Κι εγώ, χαρούμενος και τρισευτυχισμένος με το νέο μου απόκτημα, γύρισα σπίτι και άρχισα να το κανακεύω και να το θαυμάζω. Τις πρώτες ημέρες το είχα συνεχώς στο νου μου, ξυπνούσα και έβγαινα αμέσως στο μπαλκόνι να το δω, να το ποτίσω, να το μετακινήσω προς το σημείο με το περισσότερο φως, ξεχνώντας μέσα στον ενθουσιασμό μου πως ο ήλιος κινείται και πως είναι μάταιο να προσπαθείς να τον ακολουθήσεις.
Το καημένο το δεντράκι τα ανεχόταν όλα καρτερικά, ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα, καθώς - αφελώς σκεφτόμενος - δεν το είδα ποτέ να διαμαρτύρεται. Μα μήπως ήμουν και συνέχεια μαζί του; Αλίμονο, τα πρωινά έφευγα νωρίς και περνούσα όλη την μέρα μου στην δουλειά, με ένα σωρό άλλες έγνοιες και σκοτούρες. Κι όταν γυρνούσα τα απογεύματα, είχε ήδη νυχτώσει και - κατάκοπος καθώς ήμουν, δεν μπορούσα να ξεχωρίσω το χαμόγελο από την θλίψη.
Μήπως κάποια στιγμή έπαψα να το αγαπώ; Το σίγουρο είναι πως έπαψα να το σκέφτομαι, το ξέχασα για εβδομάδες απότιστο, μέχρι που κάποιος με ρώτησε πως τα πάω με το δεντράκι μου και τότε έτρεξα τρομαγμένος να το δω. Στεκόταν ακόμα στην θέση του, μα τα τέσσερα λεμονάκια με τα οποία ήταν κάποτε στολισμένο είχαν σκορπίσει στο μπαλκόνι.
Όσο κι αν κατηγόρησα τον δυνατό άνεμο και τις καιρικές συνθήκες, μέσα μου το ξέρω πως το φταίξιμο είναι δικό μου. Ήμουν υπεύθυνος γι\x92 αυτό το δεντράκι, ήταν καθήκον μου να το προστατεύσω από την σκληρότητα της φύσης, ήταν χρέος μου να αφουγκραστώ τα παραπονεμένα του τραγούδια τις νύχτες και να διακρίνω τις πικραμένες του ματιές τα πρωινά.
Και τώρα, απέμεινα μαζί του, το φροντίζω διπλά και τριπλά απ\x92 όσο συνήθιζα στις αρχές, κι ας είναι πλέον τέσσερις φορές λιγότερο όμορφο και φανταχτερό απ\x92 όταν το πρωτογνώρισα. Είμαι ακόμα υπεύθυνος για το δεντράκι, οι «πατρικές ευθύνες» δεν σταματούν εξαιτίας ενός μικρού ατυχήματος. Αντίθετα, πολλαπλασιάζονται, μα ευτυχώς κυριαρχεί πάντα η ελπίδα πως η επόμενη ημέρα θα είναι καλύτερη\x85]]></description>
<link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=36909</link>
<pubDate>Sun, 08 Mar 2015 11:57:00 +0000</pubDate>
<guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=36909</guid>
</item>
<item>
<title><![CDATA[Οι δρόμοι είναι και για τους τυφλούς επίσης...]]></title>
<description><![CDATA[   Ίσως να έχετε δει στα πεζοδρόμια κάτι στενές κίτρινες λωρίδες, με μια ξεχωριστή, ανάγλυφη υφή, η οποία δίνει μια παράξενη αίσθηση στο πέλμα. Ίσως να έχετε προσέξει ακόμη πως στο τέλος του πεζοδρομίου η λωρίδα αυτή αλλάζει και γεμίζει με μικρούς σβώλους, που επίσης ανιχνεύουμε ως κάτι το παράξενο. Ομολογώ πως ποτέ μου δεν αναρωτήθηκα σοβαρά για ποιον λόγο υπάρχουν αυτές οι λωρίδες στα πεζοδρόμια. Τις θεωρούσα απλά διακοσμητικά στοιχεία και κάποιες φορές μάλιστα τις έβρισκα και ενοχλητικές, ειδικά όταν κουβαλούσα κάποια βαλίτσα ή όταν έδενα το ποδήλατό μου σε κάποιο δέντρο. Σχετικά πρόσφατα όμως έμαθα την αλήθεια: αυτές οι λωρίδες είναι οδηγοί για τους τυφλούς. Από την αίσθηση στο πέλμα, μπορούν να καταλαβαίνουν πότε βρίσκονται σε πεζοδρόμιο και πότε τελειώνει ή αρχίζει το πεζοδρόμιο, ώστε να κινούνται με μεγαλύτερη ασφάλεια. Τι ιδιοφυής λύση! Και ακόμα, πόσο απλή! Ξοδεύουμε ίσως εκατομμύρια στις νέες τεχνολογίες, μα ίσως τελικά να μην βλάπτει να σκεφτόμαστε και λίγο πιο απλά ορισμένες φορές. Αρκεί να φέρνουμε στο κέντρο τον άνθρωπο... Ωστόσο, η γνώση αυτής της αλήθειας μας οδηγεί σε ένα σωρό ακόμα σκέψεις. Βλέποντας στα πεζοδρόμια, ακριβώς πάνω σ\x92 αυτές τις λωρίδες, μηχανάκια, αυτοκίνητα, ποδήλατα, ακόμα και στάσεις αστικού λεωφορείου, δεν μπορεί κανείς παρά να αναρωτηθεί ως πότε ο άνθρωπος θα παριστάνει τον τυφλό στους τυφλούς, ως πότε θα κρύβεται πίσω από φτηνές δικαιολογίες, ως πότε θα καταργεί μόνος του την ίδια την ανθρώπινη αξιοπρέπεια που με τόσο κόπο προσπαθούν ακόμα να διασώσουν ορισμένοι ρομαντικοί αιθεροβάμονες... ]]></description>
<link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=27619</link>
<pubDate>Fri, 18 Jun 2010 14:06:00 +0000</pubDate>
<guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=27619</guid>
</item>
<item>
<title><![CDATA[Το πιο λυπηρό ουράνιο τόξο που έχω δει ποτέ μου...]]></title>
<description><![CDATA[Τράβηξε την προσοχή μου από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας του. Το παρακολούθησα να σχηματίζεται αργά, να καταλαμβάνει τον χώρο γύρω του, να βάφει με τα δικά του χρώματα το προηγουμένως μονότονο περιβάλλον του. Ήταν μια μάχη, την οποία κερδίζει πάντοτε ο πιο δυνατός, ο βαμμένος με τα πιο ζωηρά χρώματα. Είναι γραμμένο από την φύση να χάνει πάντα το λευκό από το κόκκινο ή το μπλε ή το πράσινο, μέχρι την στιγμή που ξεπηδάει ξαφνικά σαν συνδυασμός όλων αυτών των συνιστωσών. Μα εκείνη την στιγμή παρακολουθούσα την φάση της ήττας. Αν και παραδοσιακά ένα ουράνιο τόξο οφείλει να σέβεται τον σχηματισμό ενός τόξου, το συγκεκριμένο αγνοούσε προκλητικά όλους τους κανόνες του παιχνιδιού, σχηματίζοντας τα πιο παράξενα σχέδια και τους πιο εξωτικούς συνδυασμούς χρωμάτων. Ήταν στ\x92 αλήθεια μια μαγική διαδικασία που έλκυε την ματιά, που υπνώτιζε την σκέψη, που θόλωνε τον νου χαράζοντας νέα μονοπάτια προς τα πιο φανταστικά ταξίδια. Ήταν μεσημέρι, ο ήλιος ζεστός, η μέρα πανέμορφη και γλυκιά. Ο ουρανός δεν είχε ούτε ένα σύννεφο, μα κάπου κρυμμένο έβλεπε κανείς ένα φευγαλέο δάκρυ. Αν και όμορφο, ήταν λυπηρό, γιατί εκείνο το "ουράνιο" τόξο ήταν τελικά θαλάσσιο, καθώς έπλεε πάνω σε ένα μεγάλο στρώμα λαδιού, ίσως και πετρελαίου, ξεχασμένο από ποιος ξέρει ποιους ασυνείδητους παραθεριστές...]]></description>
<link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=27582</link>
<pubDate>Sat, 12 Jun 2010 16:47:00 +0000</pubDate>
<guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=27582</guid>
</item>
<item>
<title><![CDATA[Ο γιατρός των χόμπυ]]></title>
<description><![CDATA[Μέσα σ\x92 αυτήν την τρελή καθημερινότητα, όπου όλα εξελίσσονται απίστευτα γρήγορα, το να έχεις χόμπυ μοιάζει μάλλον με περιττή πολυτέλεια. Γιατί να βάλεις στο πρόγραμμά σου κάτι που δεν σε ωφελεί άμεσα; Πολλές φορές λες ότι δεν βρίσκεις χρόνο, άλλες ότι δεν αισθάνεσαι καλά, άλλες ότι σου έτυχε κάτι ξαφνικό. Χίλιες δυο δικαιολογίες προς το μόνο πρόσωπο από το οποίο δεν θα έπρεπε να κρύβεσαι: εσένα. Κάποιες φορές αναγκάζεσαι να τα ξεκινήσεις πάλι με το ζόρι, όπως μπορεί να συμβεί για παράδειγμα με την γυμναστική που στην συστήνει ο ορθοπεδικός για να ξαναβρείς την φόρμα σου (όπως συνέβη σε μένα σήμερα). Μόνο που τότε το χόμπυ παύει να είναι χόμπυ και θυμίζει περισσότερο θεραπευτική αγωγή παρά ψυχαγωγία. Το σημαντικότερο τότε είναι να μετατρέψεις την «θεραπεία» σε «χαρά». Το πρόβλημα είναι πως υπάρχουν χόμπυ για τα οποία κανένας αληθινός γιατρός δεν θα σου πει ποτέ να ασχοληθείς ξανά μαζί τους. Αν όμως υπήρχε ένας γιατρός των χόμπυ, σίγουρα θα μπορούσε να σου πει «Ξέρεις, πρέπει να παίξεις ξανά κιθάρα» ή «Λυπάμαι που το λέω, αλλά πρέπει να αρχίσεις και πάλι να ζωγραφίζεις πριν να είναι πολύ αργά». Και τότε θα ακολουθούσες αναγκαστικά την συμβουλή του. Ίσως να γκρίνιαζες και λίγο αλλά θα την ακολουθούσες. Μην περιμένεις ωστόσο να χτυπήσει μέσα σου το καμπανάκι αυτού του γιατρού για να ξεκινήσεις ξανά αυτό που άφησες μισό. Μην επιτρέψεις την επανεμφάνιση ενός χόμπυ ως θεραπευτική αγωγή. Έχεις πάντα καιρό να ξαναβρείς την χαμένη χαρά της δημιουργίας! ]]></description>
<link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=27521</link>
<pubDate>Mon, 07 Jun 2010 21:10:00 +0000</pubDate>
<guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=27521</guid>
</item>
<item>
<title><![CDATA[Θαλασσινές πτήσεις]]></title>
<description><![CDATA[Διάλεξε το σημείο χωρίς να το πολυσκεφτεί. Κάποιο χωρίς πολύ κόσμο, ίσα ίσα για να είναι πιο άνετα. Στο κάτω κάτω, τι σημασία είχε; Με τέτοια ζέστη ούτε που τον ένοιαζε που θα έστηνε την ομπρέλα του. ’πλωσε την λιτή πραμάτεια του \x96ψάθα, σακίδιο, καπέλο- γδύθηκε, παστώθηκε με την αντηλιακή κρέμα. Πράξεις μηχανικές, καθαρά από μια παλιά συνήθεια που κανείς δεν γνωρίζει ποιος την πρωτοκαθιέρωσε.Προχώρησε αργά αργά μέχρι το πρώτο κύμα. Το νερό ήταν κρύο, η διαφορά θερμοκρασίας αισθητή. Πήρε μια βαθιά ανάσα, αφέθηκε ελεύθερος και έπειτα... πετούσε... Ναι, πετούσε! Μέσα σε έναν παράξενο, νοτισμένο αιθέρα που έγλυφε με μικρά αρμυρά χάδια όλο του το σώμα... Λες και το σώμα του ήταν ξαφνικά ανάλαφρο σαν πούπουλο, υποβασταζόμενο από δυνατά φτερά που του χάρισε κάποιος αόρατος Δαίδαλος κι αυτός σαν άλλος Ίκαρος τα χρησιμοποιούσε ενθουσιασμένος με την προοπτική ενός εναέριου ταξιδιού. Έκανε μια δοκιμαστική πτήση για να δει τις δυνατότητές του. Είχε πλήρη ελευθερία κινήσεων με μικρό κόπο. Μπορούσε να κινηθεί προς όποια κατεύθυνση ήθελε, να επιταχύνει, να επιβραδύνει, να παραμένει σε ένα σταθερό σημείο. Μπορούσε να κερδίζει και να χάνει ύψος από την στεριά \x96τον βυθό- ανά πάσα στιγμή, με μερικές απλωτές προς την μια ή την άλλη πλευρά. Κοίταξε ψηλά τον ουρανό. Γαλανός όπως και πριν, γεμάτος με γλάρους που χαμογελούσαν με τα καμώματά του. Ένας από αυτούς ήρθε κοντά του και έκανε μαζί του μερικούς γύρους, μέχρι που τον χαιρέτισε με ένα δυνατό φτερούγισμα. Κάπου \x96ίσως όμως και να του φάνηκε μόνο, νόμισε πως αναγνώρισε το βλέμμα του γλάρου Ιωνάθαν. Ήταν κάτι πραγματικά μαγικό, σαν ένα ανέλπιστο δώρο για την αρχή των διακοπών του. Ό,τι έπρεπε για να ξεχάσει τις σκοτούρες και τις έννοιες της δουλειάς του. Πετούσε και πετούσε δίχως σταματημό, σαν παιδί που δεν χορταίνει το νέο του παιχνίδι, μέχρι που σουρούπωσε, οπότε και προσγειώθηκε απαλά στα ρηχά νερά της παραλίας.Ο ήλιος έδυσε, οι τελευταίοι παραθεριστές φύγαν. Μαζί τους και ο Ίκαρος, ψημένος ίσως από τον ήλιο μα με τα φτερά του έτοιμα να ανοίξουν ξανά με την πρώτη ευκαιρία...]]></description>
<link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=24462</link>
<pubDate>Sun, 19 Jul 2009 22:46:00 +0000</pubDate>
<guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=24462</guid>
</item>
<item>
<title><![CDATA[Οικογενειακό γεύμα]]></title>
<description><![CDATA[   Τις ώρες της μελαγχολίας μου, μου έρχονται στο νου ένα σωρό δυσάρεστες και πεσιμιστικές ιδέες. Σκέφτομαι λόγου χάρη πως η ζωή είναι μια δίχως νόημα διαδρομή και κάθε μέρα πρέπει να φάμε για να ζήσουμε, ώστε να μπορέσουμε να φάμε και την επόμενη, φτιάχνοντας έτσι έναν άχρηστο κύκλο από ακόμη πιο άχρηστα και ανούσια φαγοπότια. Ευτυχώς αυτές οι σκέψεις ανατρέπονται από την ίδια τη ζωή και αυτό με κάνει ξανά ευτυχισμένο. Μου αρέσουν πολύ τα γεύματα όπου μαζεύεται ολόκληρη η οικογένεια, τέσσερις ψυχές που χαιρόμαστε μια υπέροχη κυριακάτικη μέρα. Κι αυτά δεν είναι πραγματικά καθόλου ανούσια, ίσα ίσα μάλιστα! Για την μητέρα-μαγείρισσα, η διαδικασία ξεκινάει από πολύ νωρίς, καθώς πρέπει να ετοιμάσει το γεύμα. Βγάζει λοιπόν τις κατσαρόλες της και τα ταψιά της, καθαρίζει τις κουτάλες της, σηκώνει τα μανίκια και ρίχνεται με τα μούτρα στη δουλειά. Εκείνες τις ώρες σκέφτεσαι πως καλύτερα να μην είσαι μπροστά της, γιατί θα την δυσκολέψεις. Όμως αναγκαστικά ξυπνάς και πηγαίνεις στην κουζίνα να την καλημερίσεις. Και με πόσο μεγάλο χαμόγελο σε υποδέχεται τότε, παρά την κούραση και τις σκοτούρες του μαγειρέματος! Και πως γίνεται πάντα, να σου ετοιμάζει ένα πεντανόστιμο πρωινό χωρίς να μένει πίσω το μαγείρεμα! Και επειδή η ζωή είναι πάντα απρόβλεπτη και έτσι γίνεται και πιο πικάντικη άλλωστε, όλο και κάποιο υλικό θα έχει ξεφύγει από τα πέντε αόρατα ζευγάρια χέρια που χάρισε απλόχερα ο Θεός σε κάθε μητέρα. Κι έτσι, αφού καβγαδίσεις λίγο με τον αδερφό σου, ντύνεσαι και φεύγεις για το σούπερ μάρκετ. Έχουν και τα ψώνια την χάρη τους άλλωστε. Ακόμα και όταν πας στο ταμείο κρατώντας ένα μικρό λεμόνι με την τιμή κολλημένη πάνω του και όλοι σε κοιτάνε περίεργα... Δεν είναι όμορφες κάτι τέτοιες στιγμές; Κι όταν τελικά φτάσει η ώρα του φαγητού, η μητέρα μας ξελαρυγγιάζεται να μας φωνάζει να έρθουμε στο τραπέζι. Η καημενούλα... Αυτή έχει φυσικά το δίκιο της γιατί τόσους κόπους έκανε. Μα εμείς εκείνοι την ώρα είμαστε απασχολημένοι σε δήθεν σοβαρές εργασίες, λες και πραγματικά υπάρχει κάτι πιο σοβαρό από την οικογένεια μαζεμένη. Κι όταν τελικά έρχεται και μας τραβάει με το ζόρι, πάλι όμορφα είναι γιατί μας θυμίζει σκηνές από κόμικς. Κι εκείνος ο συνωστισμός στο μπάνιο για το ποιος θα πλύνει πρώτος τα χέρια του...! Κι έπειτα, την ώρα του φαγητού, ο πατέρας γεμίζει τα ποτήρια μας με κρασί και λέει «στην υγειά μας» και τσουγγρίζουμε και αυτό μας κάνει να νιώθουμε πιο οικογένεια. Πόσα νέα ανταλλάσσουμε τότε! Και πόσες κουβέντες κάνουμε και τι γέλια ρίχνουμε...! Κι όταν τελειώσει το φαγητό, μαζεύουμε τα πιάτα και πίνουμε ένα απολαυστικό καφεδάκι! Είναι όμορφη η οικογενειακή ζωή και μου έλειψε τόσο καιρό που έλειπα... Ένα γεύμα ήταν αρκετό για να σβήσει από την μνήμη μου κάθε άσχημη στιγμή μοναξιάς... Κρίμα που θα κάνω καιρό να ξαναζήσω κάτι τόσο όμορφο και ξεχωριστό... Αλλά υπομονή...! ]]></description>
<link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=22925</link>
<pubDate>Tue, 24 Mar 2009 09:55:00 +0000</pubDate>
<guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=22925</guid>
</item>
<item>
<title><![CDATA[Χριστουγεννιάτικες σκέψεις...]]></title>
<description><![CDATA[   Αυτό που μου αρέσει περισσότερο στα Χριστούγεννα είναι η απλότητα και η γαλήνη που τα περιβάλλει. Κι ίσως αυτό να είναι και το "μαγικό πνεύμα των Χριστουγέννων", γιατί σίγουρα μας γαληνεύει και μας λιγάκι. Κι έτσι, όσο αγχωμένοι και να είμαστε τρέχοντας πάνω κάτω σαν ζουρλαμένοι για να προλάβουμε δώρα και επισκέψεις, κατά βάθος το χαιρόμαστε! Όλοι χαιρόμαστε να μιλάμε στους άλλους, να λέμε τα νέα μας και να ανταλλάσσουμε ευχές, ακόμη και με αυτούς που είχαμε να τους δούμε ένα χρόνο... Κι αυτό είναι τόσο μαγικό και τόσο λυπηρό μαζί, γιατί όταν τελειώνουν οι γιορτές κάνουμε πάλι να τους μιλήσουμε ένα χρόνο... Αλλά ας μην αναφέρουμε λυπηρά πράγματα... Λοιπόν, την μέρα των Χριστουγέννων, ξυπνάμε από πολύ πρωί για να φάμε την πεντανόστιμη τηγανιά, αψηφώντας όλες τις ιατρικές συμβουλές. Και μετά περιμένουμε να έρθουν οι γείτονες να «κλέψουν» από την δικιά μας τηγανιά αλλά και να πάμε κι εμείς σ\x92 αυτούς για να δούμε τι σόι τηγανιά φτιάξανε. Και έχει κάτι το μαγικό αυτό το ταξίδι μέσα στις γεύσεις, γιατί είναι μια μέρα που σου ανοίγουν όλοι πρόθυμα την πόρτα τους και τσακίζονται να μοιραστούν μαζί σου το φαγητό τους. Και με την φτωχική τηγανιά σου ταίζεις ολόκληρη την γειτονιά. Δεν είναι θαύμα αυτό; Έχει όμως και κάτι το λυπηρό μέσα του αυτό το θαύμα, γιατί ξάφνου σκέφτεσαι πως οι καημένοι οι πλούσιοι έχουν του κόσμου τα φαγητά αλλά κανέναν φίλο για να τα μοιραστούν, έτσι καλά κρυμμένοι που είναι πίσω από τα πλούτη τους... Αλλά ας μην αναφέρουμε λυπηρά πράγματα... Ας πάμε στους δρόμους, όπου γίνεται πανικός! Όλοι είναι έξω, αγοράζουν, κοιτάζουν τα μαγαζιά, πηγαίνουν για καφέ και πορτοκαλάδα! Εκεί έξω είμαστε κι εμείς, περπατάμε στον δρόμο φορτωμένοι με σακούλες και τσάντες γεμάτες δώρα! Ο ’γιος Βασίλης έρχεται και φέτος, είναι εδώ για μας, για τους μικρούς και τους μεγάλους! Τι κρίμα όμως που κάποια παιδιά αναγκάζονται να πουλάνε σπίρτα για να ζήσουν... Τι κρίμα που τόσα χρόνια μετά δεν έχουμε διδαχθεί τίποτα από το <a href="http://www.phys.uoa.gr/%7Enektar/arts/prose/hans_christian_andersen_girl_matches.htm">παραμύθι του ’ντερσεν</a>... Τι κρίμα να προσπερνάμε αυτά τα παιδιά αδιάφοροι, μεθυσμένοι από την δική μας υλική ευτυχία... Αλλά ας μην αναφέρουμε λυπηρά πράγματα... Κάπου, ψηλά, κάποιος βλέπει όλα τα δυσάρεστα και φροντίζει για όλα τα παρατημένα παιδιά Του. Και τα μάτια Του χύνουν καυτά δάκρυα που παγώνουν από το κρύο και φτάνουν σε μας σαν λεπτό, απαλό, όμορφο χιόνι... Είναι το δώρο Του προς όλους μας. Γιατί στον χιονοπόλεμο κανείς δεν ξεχωρίζει κι αυτό μας κάνει να θυμόμαστε πως αυτή τη μέρα μοιραζόμαστε όλοι μας την ίδια χαρά...]]></description>
<link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=21271</link>
<pubDate>Tue, 23 Dec 2008 14:33:00 +0000</pubDate>
<guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=21271</guid>
</item>
</channel>
</rss>

If you would like to create a banner that links to this page (i.e. this validation result), do the following:

Download the "valid RSS" banner.
Upload the image to your own server. (This step is important. Please do not link directly to the image on this server.)
Add this HTML to your page (change the image src attribute if necessary):

<a href="http://www.feedvalidator.org/check.cgi?url=http%3A//www.musicheaven.gr/html/modules/Blog/rss/feed.php%3Fblogger%3Devgeniosasteris"><img src="valid-rss-rogers.png" alt="[Valid RSS]" title="Validate my RSS feed" /></a>

If you would like to create a text link instead, here is the URL you can use:

http://www.feedvalidator.org/check.cgi?url=http%3A//www.musicheaven.gr/html/modules/Blog/rss/feed.php%3Fblogger%3Devgeniosasteris

Home · About · News · Docs · Terms