![[Valid RSS]](images/valid-rss-rogers.png "Valid RSS")
This is a valid RSS feed.
This feed is valid, but interoperability with the widest range of feed readers could be improved by implementing the following recommendations.
<managingEditor>info@musicheaven.gr</managingEditor>
^
<webMaster>info@musicheaven.gr</webMaster>
^
line 14, column 80: (215 occurrences) [help]
<description><![CDATA[<em>Το μαύρο παραμύθι μου γεννήθηκε μια νύχτα<br ...
^
line 41, column 32: (2 occurrences) [help]
<title><![CDATA[Σαν βγω απ\x92 αυτή τη φυλακή..]]></title>
^
</channel>
^
<?xml version="1.0" encoding="iso-8859-7"?><!-- Generated on Fri, 26 Apr 2024 09:23:24 +0000 --><rss version="2.0"> <channel> <title>Όσα ήθελα να πω πριν μου χαθείς</title> <link>http://blogs.musicheaven.gr/gkokk</link> <description></description> <language>el</language> <managingEditor>info@musicheaven.gr</managingEditor> <webMaster>info@musicheaven.gr</webMaster> <generator>PHP RSS Feed Generator</generator> <item> <title><![CDATA[Χρόνια μετρημένα]]></title> <description><![CDATA[<em>Το μαύρο παραμύθι μου γεννήθηκε μια νύχτα<br />σ\x92 ένα Σεπτέμβρη σκοτεινό όπως τα παραμύθια<br />τριάντα-ένα χρόνια πριν που χάθηκε το φως<br /><br />η πρώτη λέξη που έμαθα \x93σταμάτα και ξεκίνα\x94<br />ξεκίνησα με την αυγή και τέλειωσα τυφλός<br />να πεις δεν είχα όραση, μυαλό, προμετωπίδα<br />διαύγεια ίσως πνεύματος κι απόρθητο σκοπό;<br />δίψα να μάθω πράγματα που μ\x92 άφησαν απ\x92 έξω<br />σ\x92 ένα κατώφλι της ζωής, αγάπη να ζητώ<br /><br />να πεις πως ήμουν άδικος, φτωχός κι αδικημένος<br />αλήτης ίσως του έρωτα κι αγύρτης της ψυχής;<br />αλχημιστής, φιλόσοφος και ρόδο πικραμένο<br />στο μνήμα πάνω γράψτε μου \x93χαμένος της ζωής\x94<br /><br />τα πήρα και τα σήκωσα, τα γράμματα, τις λέξεις<br />μετά τα περιέλουσα με πράγματα δικά μου<br />από το μίγμα πρόβαλλε μι\x92 αγάπη στην καρδιά μου<br />και να, με εγκατέλειψε σαν \x91ξώγαμο παιδί<br /><br />χημεία θέλει ο έρωτας κι ωραία παραμύθια<br />μα είναι αλήθεια, έζησα και πρέπει ν\x92 ακουμπήσω<br />να ξαποστάσω ελαφρά στο χώμα που γεννήθηκα<br />κι αυτό αν με χρειάζεται, ε ας με πάρει πίσω<br /><br />τυφλώθηκα - όχι, τα μάτια μου κοιτούν από διόπτρες<br />τυφλώθηκε η ψυχή μου και δεν ξέρω που πατώ<br />κι άμα κανείς στο δρόμο, δει να παραπατάω<br />απλώστε μου το χέρι σας κι εγώ θα το φιλώ<br /><br />να προσκυνάω έμαθα και να ζητώ συγνώμη<br />συγνώμη όμως τίμια, για λόγο σοβαρό<br />όχι αστεία συγνώμη για κάποιο πρόσφατο <br />κι αστείο χωρισμό, όχι!<br />ούτε στον εαυτό μου δε θα το συγχωρούσα<br /><br />παρ\x92 ότι είπα κι έκανα, μ\x92 αντρίκεια λόγια<br />ένα μου έμεινε απωθημένο τόσο<br />που το μυαλό ασυναίσθητα, ολοένα, τριγυρνά<br />σαν μεθυσμένο τόξο<br />ήταν εκείνο που έχασα στο τρένο το στερνό<br /><br />μια στάση ίσως της ζωής που λέγεται \x93γυναίκα\x94<br />δεν έμαθα, δεν ξέρω, πως να σας το πω;<br />δεν έμαθα πως ξέφυγε από μένα<br />εγώ που όλα ήθελα, λίγο να τα γευτώ<br /><br />τώρα, τι μένει πια; χρόνια τριάντα-ένα<br />άντε τριάντα-δύο, του χρόνου κάηκα<br />φεύγω από τώρα, μη με προλάβουν τα χειρότερα<br />έτσι, επειδή ψέλλισα με τόλμη \x93σ\x92 αγαπώ\x94<br /><br />η πρώτη λέξη που έμαθα \x93σταμάτα και ξεκίνα\x94<br />η δεύτερη \x93μαμά-μπαμπάς\x94 και \x93φίλος-αδερφός\x94<br />η τρίτη λέξη μ\x92 έκαψε, τη φώναξα \x93γυναίκα\x94<br />με πρόδωσε, με σκότωσε, με έκοψε στα δυο<br /><br />πενθώ για το δικό μου το χαμό, γι\x92 άλλον κανένα<br />για το δικό μου τ\x92 όνειρο που χώρισε στα δυο<br />γι\x92 αυτό μην κάνετε όνειρα, λαχεία μετρημένα<br />κληρώνει σ\x92 έναν μια φορά και πάει στο καλό<br />κι οι άλλοι στον παράδρομο, θυμούνται μια Μαρία<br /><br />όπως και να την πεις, σκιάζεσαι<br />φοβάσαι μήπως τ\x92 όνειρο σε βρει και σε πλακώσει<br />κερδίζοντας το λήγοντα στο τυχερό λαχείο<br />φτάνει, πολλά είπα, απλά τυπώστε στο μυαλό<br />τα χρόνια μετρημένα, κλείνω τα τριάντα-ένα.<br /><br /><br />γιώργος_κ</em>]]></description> <link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=19497</link> <pubDate>Fri, 19 Sep 2008 16:39:00 +0000</pubDate> <guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=19497</guid> </item> <item> <title><![CDATA[Το γράμμα που άργησε να φέρει ο ταχυδρόμος στην καρδιά σου]]></title> <description><![CDATA[Δυο-τρία πράγματα ακόμα που δεν είπα και θα φύγω απ\x92 τη ζωή σου. <br />Που δε τα μίλησα ποτέ, μήτε με γράμματα τα διάβασες, μήτε άκουσες ποτέ σε ξένο στόμα. <br />Δυο-τρία γράμματα με κόκκινο από αίμα και του έρωτα μελάνι, με τα πολύχρωμα στιλάκια που μου έγραφες κι εσύ. <br />Τα φύλαγα προσεχτικά εν\x92 άλλο Καλοκαίρι, σε μια κόκκινη καρδιά που ράγισε έναν Αύγουστο και που ήλπιζα μαζί, πως θα προλάβουμε του Αυγούστου το φεγγάρι.<br />Ήταν γιατί, ήσουν εσύ η πρώτη μου αγάπη, εσύ που με ταξίδεψες σε τόπο μακρινό.<br />Μα δεν κρατώ κακία για όσα πρόσφερες απλόχερα με το \x91να σου το χάδι, μα ευχή μου αυτή η συμφορά μακριά κι από εχθρό. <br />Ήταν γιατί, πόσο σε έκλαψα ποτέ δε θα το μάθεις, γιατί εσύ μου είπες πρώτη εν\x92 \x93Αντίο, σ\x92 αγαπώ\x94. <br />Φόρεσα έτσι ένα ψεύτικο χαμόγελο στην πιο στερνή συνάντηση και είπα για καλό σου, μείνε έτσι μην αλλάξεις. <br />Μα ήρθε και χαιρέτησα τα μάτια σου, τ\x92 απόβραδο, με πήρε πίσω απ\x92 το κατόπι ο εφιάλτης. <br />Κρύβοντας έντεχνα τα μάτια μου απ\x92 το κλάμα, να μη με δεις πόσο λυπήθηκα για σένα κι ο,τι είπες, να μη σκεφτείς καθόλου πως χάνοντας εσένα, έχασα κι όλη τη ζωή.<br />Αυτή την ψεύτικη ή την κάλπικη που φτιάχναμε σα θάλασσα γαλάζια και ρίξαμε τα όνειρα, καράβια να πνιγούνε. <br />Σε έχασα και έμαθα πόσο στοιχίζει η αγάπη, πόσο κοστίζει ο έρωτας που κόπηκε στα δυο. <br />Έμαθα πως στα ψέματα στηρίζεται το χάδι, για να \x91χει ο καθένας μας απλά μια συντροφιά. <br />Γι\x92 αυτό κοντά σου τώρα, μη ζητάς πάλι να έρθω. <br />Το παρελθόν είναι σκληρό γι\x92 αυτούς που το θυμούνται κι όσο γυρίζει πίσω η σκέψη στον καιρό, πικραίνονται σαν πρώτα. <br />Μπήκα στ\x92 αμάξι κι έκλεισα την πόρτα, με τα παράθυρα κλειστά κι αμπαρωμένα. <br />Τα δάκρυα δε νοιάστηκα κι αν βρέχανε τα χέρια, γλιστρούσαν στο τιμόνι με σβηστή τη μηχανή. <br />Ήτανε βλέπεις πάντοτε που αναζητούσα εμένα, σε κάποια δίδυμη ψυχή τριγύρω απ\x92 τη ζωή μου. <br />Ήθελα βλέπεις να τη μοιραστεί μαζί μου. <br />Το ξέρω, τη μοιράστηκες. <br />Τον πόνο στην ψυχή; <br />Σου είχα πει, ας ζήσουμε αυτό που μας συμβαίνει, γιατί ίσως δεν προλάβουμε να δούμε την αυγή. <br />Στο σπίτι σύρθηκα αργά, είχε νυχτώσει, τα μάτια καθώς κλαίγανε και βάδιζα σκυφτά, να μη με δει ανθρώπου άλλου μάτι, να μη με νιώσει, να μη με λυπηθεί, γι\x92 αυτά που κλαίει η αγάπη. <br />Γονάτισα στα τέσσερα και βρόντηξα την πόρτα, δε μ\x92 ένοιαζε κι αν πρόβαλλε θλιμμένο το φεγγάρι, μονάχα που με πρόδωσε η πρώτη μου αγάπη, δε μ\x92 ένοιαζε πια τίποτα κι αν φύγω απ\x92 τη ζωή. <br />Και πλάνταξα και έκλαιγα στα τέσσερα για ώρες, τα μάτια μου πρηστήκανε, μαυρίσαν απ\x92 το κλάμα. <br />Θυμάμαι τηλεφώνησε η θεία μου η Ντολόρες, με ρώτησε τι έπαθα, \x93έχασα στα χαρτιά\x94. <br />Ποτέ δε το περίμενα έτσι να\x92 ναι η αγάπη, να \x91χει βουλιάξει ολότελα στην πίκρα και στο κλάμα. <br />Τι να το κάνω δυο βραδιές κι αν πλάγιασα μαζί σου; <br />Εκείνο που μου έμεινε, μια πίκρα μοναχά. <br />Ρωτάς λοιπόν και σήμερα γιατί δε σ\x92 απαντάω; <br />Σε έψαξα, σε έψαχνα βδομάδες με τ\x92 Αντίο. <br />Που ήσουν και κρυβόσουνα γλυκό μου εσύ θηρίο; <br />Σου έγραφα για μένα τις αλήθειες που \x91χα πει. <br />Κι εσύ με ένα αντάλλαγμα με έκοψες στα δύο, πιο μακριά από μένα να ζητάς γλυκό φιλί.<br /><br /><br />γιώργος_κ]]></description> <link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=18407</link> <pubDate>Tue, 29 Jul 2008 21:05:00 +0000</pubDate> <guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=18407</guid> </item> <item> <title><![CDATA[Στην παλιά μας γειτονιά]]></title> <description><![CDATA[<em>Στην παλιά μας γειτονιά, έξω βρέχει ένα χρόνο<br />πάνω σύννεφα βαριά, ξεφυλλίζουνε τον πόνο<br />μέσα κάνει παγωνιά, τι κι αν φτάνει καλοκαίρι<br />αν δεν πιάνει εν\x92 αγόρι το κορίτσι του απ\x92 το χέρι<br /><br />κι έτσι άρχισε να τρέχει ο καιρός, σαν ακροβάτης<br />ένας γνώριμος σακάτης, που τον έλουσε το φως<br />κι από \x91κει που \x91ταν τυφλός γεννημένος απ\x92 τη στάχτη<br />μ\x92 ένα σάλτο πάλι χόρεψε, στου πάθους το χορό<br /><br />νέα μέρα έτσι αρχίζει, τα παλιά παραμερίζει<br />κι ο,τι άφησαν, στης μνήμης τα ντουλάπια, οι ενοχές<br />έρχεται \x91να αεράκι, στο μικρό μας μπαλκονάκι<br />και φυσάνε με μανία, της αγάπης οι πνοές<br /><br />φου και φου, παλιά ιστορία, πως την έλεγαν, Μαρία<br />Παναγιώτα, Δεσποινάκι, Γιώτα, Μαίρη ή Μαράκι;<br />έρχεται \x91να αεράκι, στο μικρό παραθυράκι<br />και ξεχύνονται απ\x92 τη σκόνη, αχ του έρωτα οι φωνές<br /><br />στην παλιά μας γειτονιά, έξω βρέχει ένα χρόνο<br />πάνω σύννεφα βαριά, ξεφυλλίζουνε τον πόνο<br />μέσα κάνει παγωνιά, τι κι αν φτάνει καλοκαίρι<br />αν δεν πιάνει εν\x92 αγόρι το κορίτσι του απ\x92 το χέρι.<br /><br /><br />γιώργος_κ</em>]]></description> <link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=18405</link> <pubDate>Tue, 29 Jul 2008 20:47:00 +0000</pubDate> <guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=18405</guid> </item> <item> <title><![CDATA[Κρίνο της σιωπής]]></title> <description><![CDATA[<p><em>Το μόνο που ζητώ για να μου πεις<br />αν μένεις έτσι αμόλυντη όπως σ\x92 έμαθα<br />αγνή, σαν ένα κρίνο της σιωπής<br />που εφύτρωσε στο χώμα του για μένα</em></p><p><em>θυμάσαι πως μεγάλωνες στα χέρια μου;<br />τριαντάφυλλο που χάιδευα στα φύλλα<br />που φίλαγα τα μάτια του και πέθαινα<br />σε χίλια σ\x92 αγαπώ του, ονειρεμένα</em></p><p><em>ετούτη την αγάπη να \x91χω πλάι μου<br />και τίποτα στον κόσμο, απ\x92 τ\x92 άγγιγμά της<br />οι νύχτες με το σώμα της στα χέρια μου<br />τρελαίνοντας τα γόνιμα όνειρά της</em></p><p><em>αλίμονο κι αν άλλαξες στο ελάχιστο<br />με διάλεξες, σε διάλεξε το εγώ μου<br />ποτέ μου δε θα ξόδευα τη χάρη μου<br />ποτέ και τον αμόλυντο εαυτό μου</em></p><p><em>το μόνο που ζητώ για να μου πεις<br />κι ας είναι μια κουβέντα τελευταία<br />γεννιόμαστε απ\x92 τον έρωτα ΕΜΕΙΣ<br />ή σβήνουμε, αστέρια από τη μέρα;</em></p><p><br /><em>γιώργος_κ</em></p>]]></description> <link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=18404</link> <pubDate>Tue, 29 Jul 2008 20:46:00 +0000</pubDate> <guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=18404</guid> </item> <item> <title><![CDATA[Σαν βγω απ\x92 αυτή τη φυλακή..]]></title> <description><![CDATA[<p>Γεια σου. Ποιο είναι τ\x92 όνομα σου; Μίλα. Μίλα μου ψιθυριστά. Σιγά, να μην τ\x92 ακούει κανένας τ\x92 όνομά σου. Μίλα μου αθόρυβα, όπως περνά στον ουρανό ένα σύννεφο. Όπως διαλύεται το δάκρυ στις λακκούβες των χειλιών σου. Πες μου ποιος άνεμος σε έφερε, γιατί άργησες; Πες μου, γιατί να \x91ναι τα μάτια σου πιο γαλανά απ\x92 τη θάλασσα, γιατί τα χείλη σου πιο κόκκινα απ\x92 το αίμα; Τι σ\x92 έκαμε να \x91ρθεις, ψιθύρισέ μου. Στο πλάι μου, ποιο αγέρι σε ακούμπησε γλυκά στην αγκαλιά μου; Τι σ\x92 έφερε κοντά μου, ζητώντας γιατρειά απ\x92 την αγάπη μου; Ψέματα. Έχω πάψει ν\x92 αγαπώ. Είμαι αναίσθητος, τρελός, παράφρονας. Είμαι κλεισμένος χρόνια σε μια φυλακή βιβλίων, που με κοιτάζουν απ\x92 τους τοίχους σα να θέλουν να με φάνε. Είμαι έγκλειστος σου λέω χρόνια, σε ιδιωτικό φρενοκομείο, χωρίς παράθυρα και πόρτα. Κι απ\x92 αυτή τη φυλακή μιλάω τώρα. Τριγύρω πεταμένα, σκόρπια τα χαρτιά μου. Οι σκέψεις μου πετάνε στο δωμάτιο σκορπισμένες. Μιλώ σε τοίχους που δεν έχουνε αυτιά να με ακούσουν και σε πατώματα που όσο κι αν τα βρέχω με το δάκρυ, δε με νιώθουν. Κι αν κάνω πως ξεσκίζω κάποια μέρα και τις φλέβες μου, εκείνα δε θα νιώσουν, το αίμα όλου του κορμιού μου που θα στάζει. Κάνω παρέα μ\x92 άψυχα πράγματα. Μελάνια, πλαστικούς στιλούς, κομμάτια εφημερίδας και περιοδικά ληγμένα. Εδώ, μες στο βασίλειο του καπνού, μια γκρίζα απόχρωση κυριαρχεί και ψέμα. Πολύ ψέμα. Χούφτες το ψέμα που \x91χουν πει. Δε θα \x91βρεις άλλο τίποτα στο λέω, να πλανάται στον αέρα. Μια λάμπα \x91κατοστάρα που την καίω όλη μέρα. Κι απάνω στον λευκό τον τοίχο καρφωμένο, σημείωσα τη μέρα που μου ήρθες. Σου χάιδεψα απαλά τους ώμους να καθίσεις. Κι απλώνονταν τα πλούσια μελαχρινά μαλλιά σου στο κορμί. Να πόσο απαλό είναι το δέρμα σου. Ποιο είναι τ\x92 όνομά σου; Δε βλέπω παραισθήσεις. Κοιτάζω όσο πιο βαθιά μπορώ τις κόρες των ματιών, να πάρω τις χαμένες απαντήσεις. Ποιοι πόθησαν ετούτο το κορμί, για πες μου; Ποιοι το χάρηκαν; Ποιοι γεύτηκαν πιο πρώτοι τους χυμούς του; Tο άρωμα του αλαβάστρινου κορμιού σου, ποιοι σου το \x91κλεψαν; Σημείωσα τη μέρα που μου ήρθες. Γνωρίζω και τη μέρα που θα φύγεις. Μ\x92 απάθεια σου λέω, δε το νοιάζομαι. Αυτό που \x91ναι να γίνει θ\x92 απογίνει κι αυτό που \x91ναι γραφτό θα ειπωθεί. Αντίο κι ας σε γνώρισα για λίγο. Κρατώ στο πέρασμά σου μόνο τούτο: \x93αν θέλεις να προκόψεις, φύγε απ\x92 το δωμάτιο και πνίξε τους φονιάδες του εαυτού σου...\x94</p><p>γιώργος_κ</p>]]></description> <link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=17885</link> <pubDate>Wed, 09 Jul 2008 20:41:00 +0000</pubDate> <guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=17885</guid> </item> <item> <title><![CDATA[Βανίλια]]></title> <description><![CDATA[<p><em>Εσύ αγόρασες φιλί και κεχριμπάρι απ\x92 τη Συρία<br />χρυσό απ\x92 το Λίβανο<br />εγώ το δάκρυ σου<br />παντρέψαμε το μίγμα και μας βγήκε προδοσία<br />κι η μοναξιά τις κρύες νύχτες περιμένει στη γωνία<br />δεν αγοράσαμε αγάπη απ\x92 τις μακρινές Ινδίες<br />μονάχα δύο πλαστικά φιλιά που κλέψαμε απ\x92 τον άνεμο<br />είκοσι-τρία χάδια απ\x92 τον οίστρο μιας ποιητικής μαγείας</em></p><p><em>ήσουν η μάνα μου στην παγωμένη Καισαρεία<br />κι εγώ μικρός Χριστός να περιμένει ντάντεμα απ\x92 τα μάτια <br />και τη γλύκα των χειλιών σου</em></p><p><em>περνώντας ο Βασίλης απ\x92 τη στέγη μου, δεν πρόλαβε παρά <br />ν\x92 αφήσει δύο κέρινα φιλιά στο τζάκι, για να σε θυμάμαι<br />σε περιμένει ένα κεράκι φράουλας στο δώμα που δε λέει <br />ν\x92 ανάψει<br />σε περιμένει κι ένα πήλινο κερί του Halloween, που γύρω <br />απ\x92 το φιτίλι του στήσαν χορό παραμονή Χριστούγεννα <br />κομμάτια πεθαμένου έρωτα με άρωμα βανίλια</em></p><p><em>κάποιο Χειμώνα μου \x91ταξες, θα \x91ρθεις για να το δεις να σιγοκαίει<br />κι όσο θυμάμαι τα τριαντάφυλλα που πέθαναν λησμονημένα <br />κάτι μου λέει πως δε θα \x91ρθεις</em></p><p><em>τότε λοιπόν σε ποιον να τα χαρίσω αυτά που ζήλεψα;<br />κι αυτά που με το μόχθο μου τα φρόντισα <br />να μη γεράσουν απ\x92 το χρόνο</em></p><p><em>τώρα που θα \x91σαι αλλιώτικη εκεί στα ξένα<br />δε θα \x91ναι πέτρινα παλάτια πια τα μάτια σου, δίπλα στη θάλασσα<br />για κάποιον άλλο τα όνειρά σου θα κυλούνε σαν τα κύματα<br />το καρδιοχτύπι της ψυχής που πόθησε το βλέμμα μου <br />θα \x91χει ορφανέψει<br />πασπαλισμένο μ\x92 ελαιόλαδο ψωμί <br />γλυκαίνει τον ξερό μου ουρανίσκο<br />τα χείλη στέγνωσαν κι η γλώσσα<br />πάνε μήνες<br />φαρμάκι στο λαιμό η λαβωμένη αγάπη<br />πικρές οι λέξεις που κονόμησα γι\x92 αντάλλαγμα <br />απ\x92 τα κάλαντα της μέρας</em></p><p><em>μου έγραφες, αγόρασες κουράγιο με τα τελευταία χρήματα<br />και βάζο για τα κόκκινα τριαντάφυλλα που σου \x91δωσα<br />λεφτά δεν περισσέψαν για μια στάλα αγάπη;</em></p><p><em>γνωρίζεις πως κι οι δυο πληρώσαμε τη μοναξιά χρυσάφι<br />θετούς γονείς ζητήσαμε και φτάσαν<br />μητέρα η απομόνωση, πατέρας ο καημός<br />αδέρφια μας η πίκρα, η μιζέρια, ο στεναγμός<br />εγγόνια τ\x92 ανεκπλήρωτα κρυφά απωθημένα που λουφάξανε <br />στ\x92 αζήτητα</em></p><p><em>ο ήλιος π\x92 ανατέλλει πια για μας δεν έχει αξία<br />το φως του φεγγαριού κατρακυλάει ως την πόρτα μας<br />ποιος θέλει μια παρόμοια ζωή δίχως καμία σημασία;<br />σε περιμένει ένα κεράκι φράουλας στο δώμα που δε λέει <br />ν\x92 ανάψει<br />σε περιμένει κι ένα πήλινο κερί του Halloween, που γύρω <br />απ\x92 το φιτίλι του στήσαν χορό παραμονή Χριστούγεννα <br />κομμάτια πεθαμένου έρωτα με άρωμα βανίλια</em></p><p><em>φταίει που καίω τις αναμνήσεις μου στη φλόγα του κεριού<br />κι είναι τα φώτα όλης της γης τώρα σβησμένα<br />είναι τα λόγια της αγάπης ειπωμένα<br />μα τρόπο άλλο δε βρήκανε να ξαναειπωθούν</em></p><p><em>είναι Χριστούγεννα, για δως μου ένα φιλί<br />ίσα ν\x92 ανάψει απ\x92 την αρχή ένα κεράκι<br />απ\x92 των χειλιών σου την πνοή και απ\x92 το δάκρυ<br />που ήξερα να κρύβω πριν στα μάτια σου φανεί<br />φύσα ν\x92 ανάψει ένα κερί<br />να δω που κρύβεις τόση απύθμενη αγάπη<br />σβήσαν τα όνειρα και χάσαμε το χάρτη<br />ενώ ετοιμάζαμε ταξίδια στο χαρτί</em></p><p><em>φύσα ν\x92 ανάψει ένα κερί<br />να δω ακόμα αν αγκαλιάζεις τα κομμάτια μου<br />έτσι μου το \x91γραφες, με νότες ευτυχίας<br />από \x91να έρωτα που πέθανε χωρίς ν\x92 αναστηθεί</em></p><p><em>τ\x92 άφησα, ξέρεις που, στο γωνιακό παρκάκι<br />εκεί που έγραφες \x93μωρό μου σ\x92 αγαπώ\x94 στο ξύλινο παγκάκι<br />κι ήθελα απλά έτσι για λίγο να στο πω.<br /></em></p><p><em>γιώργος_κ</em></p>]]></description> <link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=17804</link> <pubDate>Sat, 05 Jul 2008 23:12:00 +0000</pubDate> <guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=17804</guid> </item> <item> <title><![CDATA[Μαρμαρωμένος Βασιλιάς]]></title> <description><![CDATA[<p><em>Ακόμα αναρωτιέμαι αν μ\x92 αγάπησες<br />μα κι αν αγάπησες, πως μπόρεσες να σβήσεις<br />να λησμονήσεις απ\x92 τη μνήμη, έτσι απλά<br />μέσα στο χρόνο τον ασήμαντο<br />τα δάκρυα της ανημποριάς που κύλησαν στα μάτια σου<br />ν\x92 αφήσεις να χαθεί απ\x92 τα χέρια σου<br />ο,τι είχες αγαπήσει<br />κι ανέβαινα σκυφτά τα σκαλοπάτια, βήμα-βήμα<br />να φτάσω ως τις άκρες των δαχτύλων σου<br />μα εσύ ήσουν πουθενά, εσύ ήσουν πουθενά<br />κι εγώ παντού σ\x92 αγνάντευα<br />στο ξεχασμένο παρελθόν που σμίξαμε οι δυο μας<br />στο πικραμένο τώρα που ξεχείλισε λυγμούς<br />στο τιποτένιο αύριο που θα \x91ρθει κάποιαν ώρα<br />να σε ραπίσει με τριαντάφυλλα και μαύρα λίλιουμ<br />που γέμισαν καπνούς<br />ανέβαινα σκυφτά τα σκαλοπάτια<br />ολόλευκος, ασάλευτος, μαρμαρωμένος βασιλιάς<br />που γύρισα τυχαία και καρφώθηκα στα μάτια σου<br />και τιμωρήθηκα<br />ήθελα βλέπεις χρόνο να σε πάρω απ\x92 το χέρι<br />να σου τα πω με λόγια από τα χείλη μου<br />υπήρξες στη ζωή μου και υπάρχεις, το πιο λαμπερό αστέρι<br />μα εσύ ήσουν πουθενά, εσύ ήσουν πουθενά<br />και ξέχναγα κι ολοένα έχανα ξοπίσω τη μορφή σου<br />κι ολοένα έφευγε, χανόταν απ\x92 το βλέμμα μου η ματιά σου<br />μπορείς να φανταστείς πόσο σ\x92 αγάπησε αυτό το παλικάρι<br />και πόσο ακόμα μένω ν\x92 αγαπώ σκυφτός<br />μετρώντας ένα-ένα τα σκαλιά της απουσίας σου;<br /><br /><br />γιώργος_κ</em></p>]]></description> <link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=17800</link> <pubDate>Sat, 05 Jul 2008 17:28:00 +0000</pubDate> <guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=17800</guid> </item> <item> <title><![CDATA[Πανόραμα]]></title> <description><![CDATA[<p><em>Το απόγευμα που πρωτοκοίταξα τα μάτια σου<br />και βρήκα μέσα τους, ένα φεγγάρι ολόγιομο<br />γεμάτο, δροσερό, σα ρόδα πορτοκάλι να γυρνάει<br />και τη ζωή να μου γελάει, σαν άλλαζε η δική μου</em></p><p><em>γιατί τον κόσμο, μου τον χάρισες κι άλλη μισή ζωή<br />γιατί δεθήκαμε αυτόματα, από το πρώτο βλέμμα<br />στης αγκαλιάς τη φυλακή, που κλείναμε τα όνειρα<br />μην ορφανέψουν</em></p><p><em>γιατί στην πρώτη μας στροφή, έτσι αντάμα κλάψαμε<br />σα νιώθαμε, ο έρωτας πως σβήνει</em></p><p><em>σα νέοι που γεννήθηκαν ταυτόχρονα, να βασιλέψουν<br />σ\x92 ένα παλάτι, με ρακένδυτους ινδιάνους της φυλής<br />όπου ο ένας, συμπληρώνει τη ζωή που χάθηκε<br />κι ο άλλος ρίχνει ζάχαρη και μέλι, να στεριώσει</em></p><p><em>κι ήθελα τόσα να σου πω, κι άλλα να σου μιλήσω<br />μα δε τα πρόλαβα μικρό μου, ο εφιάλτης με νικούσε<br />και τα μαχαίρια στήσανε χορό, να κόψουν την αγάπη<br />με τα πιστόλια απ\x92 τις θήκες, να τσοντάρουν στο χορό</em></p><p><em>κι ήθελα τόσα να σου πω, κι άλλα να σου μιλήσω<br />μα με την πρώτη αναποδιά, σχίστηκαν τα καλώδια<br />και τώρα κρέμουν στο κενό</em></p><p><em>τώρα, η επαφή ζυγιάζεται απ\x92 τις λέξεις σου<br />κι από τα γράμματα, φαρμάκι χύνεται στο στόμα<br />μα τώρα πια, σε αγαπώ περισσότερο απ\x92 το σήμερα<br />κι από το τώρα κόβω αγάπη, να τη δώσω στο παρόν</em></p><p><em>ποιες αμαρτίες μας πληρώνουμε με δάκρυ;</em></p><p><em>όπως μου σμίγονται τα βλέφαρα, μες στο βουβό λυγμό<br />έτσι ξεκίνησε να βρέχει τη Δευτέρα<br />από \x91να Σάββατο του Ιούνη, με τον ήλιο το ζεστό</em></p><p><em>και δε μ\x92 αντέχει η ψυχή, να υποφέρεις μακριά μου<br />ούτε το άρχισα εγώ, μήτε το θέλησα<br />ειν\x92 ένα διάλειμμα, ας πούμε, τωρινό</em></p><p><em>σαν ξαφνικό μπουρίνι, που πιάνει στο λεπτό<br />κι απλώνεται η ορμή του, ως τη θάλασσα<br />τη γαλανή τη θάλασσα, που πόθησα μαζί σου<br />κι είδα στα μάτια σου, λευκό τον ουρανό</em></p><p><em>ως τη στιγμή, που τα μαχαίρια των βλαχάδων<br />που με τον πλούτο έχτιζαν, στα δυο τον χωρισμό<br />μες στα τσαντίρια τους, δε μάθαιναν γι\x92 αγάπη<br />με τα πτυχία των χρημάτων, προκαλέσαν το θυμό</em></p><p><em>δε φταίω εγώ, μήτε κι εσύ καρδιά μου φταις<br />εσύ ερωτά μου, να κοιτάζεις την αλήθεια<br />όπου κι αν κρύβεται, στα τόσα παραμύθια<br />κι όπου το ψέμα συναντάς, θα το νικώ</em></p><p><em>γίνηκε ολόγιομη, του φεγγαριού η αγάπη μας<br />κι όλες τις νύχτες, που σ\x92 αγκάλιαζα<br />τρομάζαν οι εφιάλτες</em></p><p><em>τώρα, η επαφή ζυγιάζεται σε ξύλινες τραμπάλες<br />που παρασέρνεις με το διάβα σου<br />και σχίζεις τα όνειρά μου</em></p><p><em>δεν προτιμώ, μήτε να φύγεις<br />ούτε και να \x91ρθεις πιο κοντά μου<br />γιατί τα όνειρα είναι τόσα, που μπερδεύω το σκοπό</em></p><p><em>μόνο γιατί σ\x92 αγάπησα, με πάθος θα φωνάζω<br />όπου υπάρχει ανθρώπου αυτί, να το ακούσει<br />κι άμα ξυπνήσω ένα πρωί, να λείπεις μακριά μου<br />πρώτος θα δώσω έναυσμα, στο Χάρο να δοθώ</em></p><p><em>μόνο, που όσο θα \x91χω το θάνατο για εχθρό<br />δε θα μ\x92 αρέσει να τον βλέπω<br />μετά θα γίνω φίλος του, να τον προσμένω</em></p><p><em>κι ο πόνος, αν θα σβηστεί απ\x92 το μυαλό να τριγυρνάει<br />πάει να πει, πως δεν αξίζαμε ένα στρέμμα<br />απ\x92 αυτό τον ουρανό</em></p><p><em>που τον κοιτάζαμε βραδιές, να φέγγει με τ\x92 αστέρια<br />και στην αγκάλη του να λάμπουνε<br />τ\x92 ανθάκια του, σωρό</em></p><p><em>κι από τα λίγα που με γνώρισες<br />μ\x92 αγάπησες, με πόθησες<br />πρώτη μου κράτησες το χέρι, πρώτη με ζωγράφισες<br />πρώτη μου έδωσες το πρώτο μας φιλί</em></p><p><em>κι άρχισε ο κύκλος να διαγράφεται<br />με μαύρη κιμωλία<br />μέρα τη μέρα, σε ζωγράφιζα με λέξεις κι υποσχέσεις<br />πρώτος σου μίλησα, το πρώτο σ\x92 αγαπώ</em></p><p><em>τώρα μου λείπει, κοίτα με<br />να με ζαλίζουνε τα χείλη σου, μου λείπει<br />ειν\x92 ένα διάλειμμα, ας πούμε, τωρινό</em></p><p><em>με τις κινήσεις της παλάμης μας<br />και των στραβών δακτύλων<br />στα νοτισμένα τζάμια των γυαλιών, μιλούσαμε<br />όπως μιλούν οι ερωτευμένοι</em></p><p><em>τα ηδονισμένα μάτια μας, φωνάζανε<br />όπως σχεδιάζαμε τον πόθο, μ\x92 ένα τρόπο ερωτικό</em></p><p><em>Τώρα, Μαρία τι μένει;<br />ένα στερνό, κλεφτό φιλί για καληνύχτα<br />κι ένα χαρτί τσαλακωμένο, στο κλειστό συρτάρι<br />μελανωμένο από στυλό, που βράχηκε με δάκρυα</em></p><p><em>γιατί η αγάπη δεν τελείωσε, μόλις γεννήθηκε<br />κι ούτε που βρέθηκε το φάρμακο, να πνίξει τον καημό<br />γιατί η αγάπη μας μεγάλωσε, δυνάμωσε<br />κι από το διάλειμμα θα σβήσουμε, στου πάθους το χορό</em></p><p><em>μα δε μ\x92 αντέχει η ψυχή, να υποφέρεις μακριά μου<br />ούτε το άρχισα εγώ, μήτε το θέλησα<br />ειν\x92 ένα διάλειμμα, ας πούμε, τωρινό.<br /></em></p><p><em>γιώργος_κ</em></p>]]></description> <link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=17799</link> <pubDate>Sat, 05 Jul 2008 17:27:00 +0000</pubDate> <guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=17799</guid> </item> <item> <title><![CDATA[Το λιβάδι με τις παπαρούνες]]></title> <description><![CDATA[<p><em>πρόσεξε! αυτή η πόρτα έχει φτιαχτεί να την ανοίξουμε<br />έχει χτιστεί κι ένα γιοφύρι από μετάξι, να διαβούμε<br />στον πάτο θα κυλά το γάργαρο νερό, στο πλάι τριαντάφυλλα<br />οι ώριμες, ζεστές, οι πορφυρές, του κόσμου οι χλωμές και βαθυκόκκινες δικές μας παπαρούνες<br />και πίσω από την πύλη, ποιος να ξέρει να μας πει τι θα μας ξημερώσει;<br />για σήμερα γεννιέται μια αγάπη, κι απ\x92 αύριο πεθαίνει ένα φιλί<br />γατζώνεται μια αγκαλιά στο μπράτσο σου και σβήνει<br />σαν νιόβγαλτο, ανάπηρο, νιογέννητο παιδί και σβήνει με το χρόνο<br />κρατιέται άραγε κι αυτό από ένα θόλο βυσσινί;<br />πιάσε το χέρι μου και πάμε, ποιος ξέρει να μας πει τι θα μας ξημερώσει;<br />θέλω ν\x92 ακούω την πνοή σου στο ταξίδι, για τώρα να σου πω μια καληνύχτα<br />που ίσως δεν προλάβω όταν πρέπει να τη βγάλω απ\x92 τα χείλη<br />γι\x92 απόψε μας αρκεί ένα Αντίο, που ίσως δεν προλάβουμε κανείς μας να το πούμε απ\x92 τα χείλη<br />μα θα \x91ναι μια αλήθεια, που εσύ να μην πιστέψεις<br />με τόκο κάποια προκαταβολή, για ένα όνειρο που ζήσαμε και πάει<br />θα \x91ναι ένα ψέμα που στο λέω απ\x92 την καρδιά μου όταν σβήνω<br />μα εσύ να μη μιλάς, όπως και τώρα, παρά μονάχα να συλλέγεις μία-μία τις πνοές μου<br />παρά μονάχα να συλλέγεις στοργικά ανάσες, ως την τελευταία<br />σβήσε τα δάκρυα απ\x92 τα μάτια σου και πάμε, θέλω μονάχα να γελάς<br />πιάσε το χέρι μου! ! αυτή η πόρτα έχει φτιαχτεί να την ανοίξουμε..</em></p><p><em>γιώργος_κ</em></p>]]></description> <link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=17788</link> <pubDate>Sat, 05 Jul 2008 07:58:00 +0000</pubDate> <guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=17788</guid> </item> <item> <title><![CDATA[Η καρφωμένη προσευχή]]></title> <description><![CDATA[<em>Ξεκίνησα μιαν ώρα για ένα μακρύ ταξίδι<br />πιο μακριά να φτάσω απ\x92 τη δική μου Ιθάκη<br />εφόδια δεν κράταγα στους ώμους, μήτε στις τσέπες μου ψωμί<br /><br />αγάπη είχα φορτώσει τις βαλίτσες μου<br />λατρεία απ\x92 τη λατρεία μου, στο κόκκινο δισάκι<br />τεράστια τ\x92 αποθέματα υπομονής κι ελπίδας μες στα σπλάχνα μου<br />κομμάτια εφημερίδας μες στις τσέπες<br />που λέγανε για μια χαμένη αγάπη, που άργησε να \x91ρθει<br /><br />ο δρόμος που περπάτησα, χιλιόμετρα<br />με ορθάνοιχτα τα μάτια και τ\x92 αυτιά να μη τον χάσω<br /><br />κι όπου έβρισκα μικρές τριανταφυλλιές<br />προσκύναγα το χώμα τους, κάνοντας μιαν ευχή<br />να φτάσω μ\x92 όση δύναμη μου απόμεινε τα μάτια σου<br /><br />θα έμοιαζα, αλλοτινούς καιρούς, σαν κυνηγός πολύτιμων κι αστραφτερών πλασμάτων<br />που όμοια τους δεν γέννησε η γη μες στους καιρούς<br />σαν ένας κλέφτης διαμαντιών στο όρος του Καυκάσου<br />εκεί που είναι αδύνατο να βρεις τριανταφυλλιές<br /><br />τα πέταλα συνέλεγα μ\x92 αγάπη ένα προς ένα<br />τα φύλασσα σ\x92 ένα πουγγί πιο ροζ κι από τα χείλη σου<br />πιο κόκκινα λουλούδια κι απ\x92 το αίμα του κορμιού σου<br />πιο πορφυρά κι απ\x92 τα φιλιά που μ\x92 έκαναν παιδί<br /><br />αρώματα δε φτιάχνονται μ\x92 οσμή παραδεισένια<br />γιατί όποιος το άρωμά σου έφτασε να πιει<br />στη ζάλη απ\x92 το μεθύσι του, κόλλησε η σκιά σου<br />και γίνηκε κομμάτι απ\x92 το κορμί σου, το κορμί<br /><br />συνέλεγα στους σάκους μου αρώματα<br />να δένουν, να παντρεύονται μ\x92 αγάπη απ\x92 την αγάπη<br />να σμίγουνε, να ενώνονται λατρεία με γινάτι<br />κουράγιο να βαπτίζονται, καρτέρι, επιθυμία<br />κι εμείς κάποια νυχτιά να τα φορέσουμε στο σώμα<br /><br />μα ο δρόμος που κινήσαμε, λέγεται Αθανασία<br /><br />πολλά τα σταυροδρόμια και μας πλάνεψαν<br />δεξιά φραγκοσυκιές και βάτα με κοχύλια<br />πιο πέρα η μαύρη θάλασσα, στην άκρη η ελπίδα<br /><br />στ\x92 αριστερά ένα κάστρο με ξερόλες αυλικούς<br />ιπτάμενους γαϊδάρους, χιμπατζήδες μ\x92 αλυσίδα<br /><br />στο δρόμο μου δεν είδα μήτε ιππότες ή σοφούς<br />πριγκίπισσες με στέμματα, παρά με μια χλαμύδα<br />που έκρυβε ανεκτίμητα διαμάντια απ\x92 τους εχθρούς<br />τριγύρω απ\x92 την καρδιά, μιαν ηλιαχτίδα<br /><br />τι άλλο να σου πω; περπάτησα χιλιόμετρα<br />τ\x92 αυτιά μου τυμπανίζουνε ακόμα από φωνές<br />σκληρά τα λόγια που είπανε σε μι\x92 άγραφη σελίδα<br />καλύτερα να μου έσχιζαν το σώμα από πετριές<br /><br />αλλά τι λέω! έτσι δε θα \x91βλεπα ποτέ ξανά τα μάτια σου<br />δε θ\x92 άκουγα τον ήχο απ\x92 τη φωνή σου<br />θα έμοιαζα με άγγελο τριγύρω απ\x92 το κορμί σου<br />να σου φυλάω όνειρα που φτιάχναμε μαζί<br />τα κάλλη σου να κρύβω, σα γυμνώνεις την ψυχή σου<br />στον τοίχο, η καρφωμένη προσευχή<br /><br />τώρα που ζω δε θα γιορτάσω, γιατί λείπεις<br />λείπω κι εγώ, σαν πεινασμένος σκύλος απ\x92 το σπίτι σου<br />τώρα κι αν ζω είμαι νεκρός, μακριά απ\x92 τη φωνή σου<br />κι απ\x92 των χειλιών σου το φιλί, όσο δεν πίνω, σβήνω<br /><br />είμαι νεκρός γιατί πλησίασα το άπιαστο κι ήθελα να τ\x92 αρπάξω<br />κι αφού το άπιαστο δεν πιάνεται, κοίτα πως καταστράφηκα<br /><br />κράτα μονάχα το πουγγί να με θυμάσαι<br />κι όταν θα βρίσκεις τμήματα απ\x92 τις σάρκες μου στους δρόμους που διαβαίνεις<br />πρόσεξε! τ\x92 άπιαστα όνειρα να μη μου τα ζηλεύεις<br /><br />τώρα που ζω δε θα γιορτάσω, γιατί λείπεις<br />είμαι νεκρός πάνω στον τοίχο, η καρφωμένη προσευχή!<br /><br /><br />γιώργος_κ</em>]]></description> <link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=17787</link> <pubDate>Sat, 05 Jul 2008 07:55:00 +0000</pubDate> <guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=17787</guid> </item> </channel></rss>If you would like to create a banner that links to this page (i.e. this validation result), do the following:
Download the "valid RSS" banner.
Upload the image to your own server. (This step is important. Please do not link directly to the image on this server.)
Add this HTML to your page (change the image src attribute if necessary):
If you would like to create a text link instead, here is the URL you can use:
