This feed does not validate.
<description><p>Σκέψεις (λέμε τώρα...), συμβουλές (επίσης λέμε τώρα...), ...
^
In addition, interoperability with the widest range of feed readers could be improved by implementing the following recommendations.
<managingEditor>info@musicheaven.gr</managingEditor>
^
<webMaster>info@musicheaven.gr</webMaster>
^
line 16, column 51: (59 occurrences) [help]
<p>Αυτό ήταν το χθεσινό μου όνειρο-εφιάλτης. Κατά τ\x92 άλλα, όλα καλά. Οι τράπ ...
^
line 180, column 0: (9 occurrences) [help]
<p>Να σας ενημερώσω ότι στο διάστημα που δεν έγραφα, (στο οποίο σίγουρα σας ...
</channel>
^
<?xml version="1.0" encoding="iso-8859-7"?><!-- Generated on Sat, 20 Apr 2024 08:05:51 +0000 --><rss version="2.0"> <channel> <title>Σ.Κ.Α.Β.Ε</title> <link>http://blogs.musicheaven.gr/mpara</link> <description><p>Σκέψεις (λέμε τώρα...), συμβουλές (επίσης λέμε τώρα...), και σχόλια (ααα...όλα κι όλα, αυτό μπορώ να το κάνω!)</p></description> <language>el</language> <managingEditor>info@musicheaven.gr</managingEditor> <webMaster>info@musicheaven.gr</webMaster> <generator>PHP RSS Feed Generator</generator> <item> <title><![CDATA[Tost! Tost!]]></title> <description><![CDATA[<p>Ήμουν λέει στον τελευταίο όροφο ενός κτηρίου και ξαφνικά ακούγεται ο θόρυβος ενός αεροπλάνου που μας πλησίαζε. Κοιτάμε έξω και τι να δούμε; Ένα τεράααστιο άσπρο αεροπλάνο με πορτοκαλί γραμμές και πολύ μεγάλη μύτη να αιωρείται πάνω από το κτήριο. Κάποια στιγμή έφυγα από εκείνο το κτήριο και συνάντησα τον πρώην μου (come pussy to your place!) και κάπου στο δρόμο κάτι, φαντάροι ήταν; αστυνομικοί ήταν; μας σταμάτησαν. Τέλος πάντων, για κάποιον λόγο που δεν κατάλαβα «γάζωσαν» τον πρώην μου. Αυτός σκοτώθηκε (τον σκότωσαν δηλαδή οι σφαίρες, όχι μόνος του). Μετά κοίταξα προς τον ουρανό και είδα το τεράααστιο αεροπλάνο να αιωρείται ακόμα πάνω από το κτήριο που ήμουν. Φανταστείτε ήταν τόοοοσο μεγάλο που κάλυπτε με τη σκιά του σχεδόν όλο το κτήριο.</p><p> </p><p>Αυτό ήταν το χθεσινό μου όνειρο-εφιάλτης. Κατά τ\x92 άλλα, όλα καλά. Οι τράπεζες με θυμούνται σχεδόν καθημερινά -δεν έχω παράπονο- για να μου υπενθυμίσουν πόσα πρέπει να τους καταβάλλω για να μην "τιμωρηθώ". Η έλευσή μου στη δουλειά (που ακόμη έχω, αν και με μειωμένο μισθό) έχει γίνει πρόβλημα για δυνατούς λύτες, από τη μια λόγω απεργιών, από την άλλη λόγω μειωμένων δρομολογίων των Μ.Μ.Μ.. Η Κοκκίνου εξακολουθεί να τα έχει με τον Μπόγρη (ουφ!), και η Χατζηγιάννης μάλλον θα πάρει τον Μακρυπούλια. Απλά, καθημερινά πράγματα που βασανίζουν την πλειονότητα των Ελλήνων ή ο,τιδήποτε άλλο είμαστε τέλος πάντων... Στη δουλειά μου εξακολουθώ να ακούω «παπαριές» του ακόλουθου τύπου:</p><p> </p><p>- Ο Παπαδήμας\x85</p><p>- Παπαδήμος είπαμε</p><p>- Τέλος πάντων\x85είναι πολύ ευγενική φυσιογνωμία. Τον είχα δει και στο Κολωνάκι μια φορά. Καθόμασταν δύο τραπέζια πιο πέρα με τον κουνιάδο μου σε μια καφετέρια. Απλός άνθρωπος. Έφαγε μια πράσινη σαλάτα κι ένα σάντουιτς.</p><p>- Μμμμμ\x85</p><p>- Εγώ πάντως νομίζω ότι με αυτόν θα δούμε κάποια διαφορά. Δεν λέω πως θα μας σώσει, αλλά κάτι θα κάνει. Είναι σοβαρός άνθρωπος.</p><p>- Μμμμ\x85</p><p>- Όπως και η Ντόρα. Πιστεύω πως έχει τα προσόντα να μας εκπροσωπήσει στο εξωτερικό. Έχει τσαγανό.</p><p>- Μμμμμ\x85</p><p> </p><p> </p><p>Ευτυχώς υπάρχει ακόμα η σοκολάτα\x85χμμμ\x85αλλά κι ένα αγόρι μαγικό που κάνει τις ευχές μου πραγματικότητα (μόνο το τεράαααστιο χρέος μου δεν μπορεί να εξαφανίσει-ακόμα), που με κάνει να γελάω, να χαίρομαι, να ανακαλύπτω καινούρια πράγματα, να βλέπω τη ζωή αλλιώς. Που το αγκαλιάζω και γεμίζει η μέρα μου με πεταλούδες, γέλια και πολύχρωμα μπαλόνια!</p><p> </p><p>Υ.Γ Σ' ευχαριστώ...</p>]]></description> <link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=31157</link> <pubDate>Wed, 23 Nov 2011 16:14:00 +0000</pubDate> <guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=31157</guid> </item> <item> <title><![CDATA[Ci vediamo!]]></title> <description><![CDATA[<p>Τη δεύτερη φορά που -μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο- θα χάναμε το αεροπλάνο για την Αθήνα, ήμουν πεπεισμένη πως η Ιταλία δεν θα με άφηνε να φύγω. Δεν υπήρχε άλλη εξήγηση, ήταν καρμικό. Με αγάπησε όπως την αγάπησα κι εγώ. Το Fiumicino θα αποτελούσε την απαρχή της νέας υπέροχης ζωής μου. Θα ζούσα πιθανότατα στο Vinci και θα δούλευα στο μουσείο Leonardiano. Θα έβλεπα τους τουρίστες και θα σκεφτόμουν πόσο τυχερή ήμουν που ερωτεύτηκα τον Claudio Barresi -και που μ\x92 ερωτεύτηκε κι αυτός- και που παίρναμε το πρωινό μας κάθε μέρα (απαραιτήτως με Nutella) στη βεράντα μας με θέα τα απέραντα λιβάδια της εξοχικής Τοσκάνης, μετά από εξαντλητικές νύχτες έρωτα και πάθους. Θα είχα βρει επιτέλους την ευτυχία και, μα τις χίλιες φάλαινες, δεν θα την άφηνα να κουνήσει ρούπι!</p><p>Ωραία θα ήταν όλα αυτά, μόνο που\x85</p><p>Ήταν η μαλακία και όχι η Ιταλία ο λόγος που παραλίγο η Έφη κι εγώ θα πληρώναμε και τρίτο εισιτήριο Ρώμη-Αθήνα (και η Aegean θα αναρωτιόταν γιατί δύο τρελές Ελληνίδες αγόραζαν εισιτήρια κι εξακολουθούσαν να μην ταξιδεύουν).</p><p> </p><p>Αφού λοιπόν χάσαμε το πρώτο αεροπλάνο λόγω μιας γιαγιάς η οποία αποφάσισε να αυτοκτονήσει πέφτοντας μπροστά στο τρένο που θα μας πήγαινε από τη Φλωρεντία στη Ρώμη (μεγάλη ιστορία\x85) και περάσαμε μια νύχτα στην "αιώνια πόλη" \x96τη μισή νύχτα καθισμένες στα σκαλάκια της Piazza di Spagna τραγουδώντας με Ιταλούς και Αμερικάνους και τη μισή ξαπλωμένες στα σκαλάκια της Fontana di Trevi (σημειωτέον: χωρίς να πετάξουμε κέρμα και να κάνουμε ευχή), αγοράσαμε δεύτερο εισιτήριο. Κάναμε check-in και για κάποιο λόγο βρεθήκαμε στις αφίξεις, αγκαλιά με τους οπαδούς της Lazio και με τις κάμερές μας ανοιχτές, να περιμένουμε τον Cissé να σκάσει μύτη. Όταν πια φύγαμε από τις αφίξεις η ώρα ήταν ήδη περασμένη. Ed ora corriamo! Έπρεπε να τρέξουμε. Και το κάναμε. Αλλά όταν φτάσαμε στη θύρα μας ένα αίσθημα κενού αντικατέστησε τη χαρά και τον ενθουσιασμό. Κλειστή. Ήταν γεγονός: Θα χάναμε και το δεύτερο αεροπλάνο για το πάνω δεξιό προφίλ του Cissé \x96αφού μόνο αυτό κατορθώσαμε να δούμε.</p><p> </p><p><em>- Σου το λέω: Εγώ δεν πρόκειται να πω ότι έχασα το πρώτο αεροπλάνο λόγω της γιαγιάς και το δεύτερο λόγω του Cissé ! Στο κάτω-κάτω ούτε καν στον Ολυμπιακό δεν έπαιζε.</em></p><p><em>- Μαρουλάκιιιι!!! Μην στενοχωριέσαι, όλα θα πάνε καλά.</em></p><p> </p><p>Και όντως πήγαν όλα καλά. Είχε αλλάξει η πύλη μας και φτάσαμε λίγο πριν κλείσει. Όμως η Ιταλία εξακολουθούσε να μας βαστάει πίσω. Δίνοντας το εισιτήριό μου στη συνοδό εδάφους, η Έφη ανακάλυψε ότι το δικό της εισιτήριο είχε πέσει κάπου στη διαδρομή από τον έλεγχο έως εκείνο το σημείο. Ούτε λίγο ούτε πολύ δηλαδή, σε μια έκταση ίση με το μισό αεροδρόμιο. Βαθιές ανάσες. Αγωνία. Η συνοδός να μου λέει με ξινό ύφος πως αν δεν της δώσω ΤΩΡΑ το εισιτήριό μου θα χάσω το αεροπλάνο. Όσο κι αν αυτές οι τρεις λέξεις: ΧΑΝΩ-ΤΟ-ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ σχημάτιζαν εικόνες επαιτείας στο μυαλό μου, με την Έφη να τραγουδάει το \x93I will survive\x94 της Gloria Gaynor κι εμένα να δίνω το ρυθμό χτυπώντας ένα πλαστικό κουταλάκι σε ένα άδειο κυπελάκι γιαουρτιού έξω από το αεροδρόμιο, αποφάσισα να μην της το δώσω. Η Έφη ήρθε τελικά και τρέχοντας (run Forrest, run!) μπουκάραμε στο αεροπλάνο με εμένα να λέω \x93Sorry to keep you waiting\x94 στον Έλληνα πιλότο και τις Ελληνίδες αεροσυνοδούς, οι οποίοι με κοιτούσαν απορημένοι μιας και μετά από εμάς τις δύο μπήκαν καμιά εικοσαριά άτομα\x85</p><p> </p><p>Όσο δύσκολη όμως και να ήταν η επιστροφή μας δεν ήταν ικανή να αμαυρώσει τις εικόνες από το Vinci και το μουσείο του Leonardo, ούτε το δέος που νιώσαμε μπροστά στο άγαλμα του David ή την αίσθηση που είχαμε όταν περπατούσαμε στα σοκάκια της Φλωρεντίας. Ούτε το άραγμα στη σκιά του πύργου της Πίζα και τους μουσικούς στη γέφυρα του ’ρνο. Ούτε τη θέα από την Piazzale Michelangelo με τους Ιταλούς να τραγουδάνε (δεν αφήσαμε μουσικό για μουσικό όπως καταλαβαίνετε) και εμάς να χειροκροτάμε ενθουσιασμένες \x93Bravi! Bravi!\x94 πίνοντας Nastro Azzuro. Ούτε καν τη μέθοδο εκμάθησης τριπλοσκαστής τσιχλόφουσκας από τον μετρ του είδους, τον Pier Paolo Troizi, ο οποίος μας έμαθε επίσης ότι στα ιταλικά η τσιχλόφουσκα λέγεται \x93palloncino\x94, και ο οποίος μάλλον «κάηκε» όταν αναφωνήσαμε κι οι δυο με μια φωνή: \x93Palloncino\x85how sweet!!!!\x94, ή όταν αργότερα εγώ έκανα το παρακάτω σχόλιο:</p><p> </p><p>- You speak Italian very well. Like all the Italians\x85</p><p> </p><p> </p><p>Υ.Γ: Παρεμπιπτόντως πράγματι γνώρισα έναν Claudio Barresi. Μόνο που δεν με ερωτεύτηκε. Ούτε κι εγώ βέβαια. Ήταν ξανθός και Βέλγος. </p><p> </p>]]></description> <link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=30411</link> <pubDate>Thu, 28 Jul 2011 15:40:00 +0000</pubDate> <guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=30411</guid> </item> <item> <title><![CDATA[Liposan]]></title> <description><![CDATA[<p> </p><p> </p><p>Πάει μια κρύα μέρα ο Μητροπάνος σε ένα περίπτερο και λέει:</p><p>- Θα ήθελα ένα νερό και ένα liposan.</p><p>- Nερό και ένα liposan; Τι να τα κανεις;</p><p>Και ο Μητροπάνος λέει:</p><p>- Τα χείλη μου ξερά και διψασμένα.....</p>]]></description> <link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=30403</link> <pubDate>Wed, 27 Jul 2011 00:05:00 +0000</pubDate> <guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=30403</guid> </item> <item> <title><![CDATA[Σφίγγουν e-coli]]></title> <description><![CDATA[<p>Εγώ πάντως μια περηφάνια την αισθάνομαι. Ξέρεις τι είναι να διαβάζεις στα top news του Reuters και του Bloomberg κάθε τρεις και λίγο για την Ελλάδα; Παλιότερα ούτε να μας φτύσουν. Τώρα όμως, ε; Μεγαλεία! Όποια ιστοσελίδα κι αν ανοίξεις, πέφτεις πάνω μας. Ευρώπη, Αμερική, Ασία, όλοι ασχολούνται μαζί μας. Μέχρι και η Αυτού Μεγαλειότης ο πλανητάρχης! Για να πω την αλήθεια βέβαια, νοσταλγώ λίγο τις μέρες του νέφους. Τις μέρες που η πρώτη είδηση, ειδικά τέτοια εποχή του χρόνου, ήταν τα επίπεδα της ατμοσφαιρικής ρύπανσης. Τότε που μεσουρανούσε η Μαντόνα στο καλλιτεχνικό στερέωμα και το flying jacket στις ντουλάπες μας. Τότε που νόμιζα πως το μεγαλύτερο κακό που μπορούσε να με βρει ήταν να μην μου μιλήσει στο σχολείο ο Μάριος.</p><p> </p><p>Αχ! Ο Μάριος\x85ξανθός με γαλανά μάτια και γαλλική μυτούλα. Μεγάλος έρωτας! Ήμουν τόσο ερωτευμένη μαζί του που είχα το θράσος να τον διεκδικήσω από την κοπέλα του. Ξανθιά, με καστανά μάτια αυτή, αλλά εξίσου όμορφη με αυτόν. Και παραδόξως (όσο δεν πάει όμως) τον κέρδισα εγώ. Καστανή με καστανά μάτια εγώ, με πατομπούκαλα για γυαλιά και μαλλιά σγουρά με χαίτη - σαν τον Μόρκετ Χάρκετ των A-HA. Τη χώρισε λοιπόν τη Βούλα ο Μάριος γιατί ήθελε να είναι μαζί μου. Μόνο για δυο μέρες βέβαια, αλλά αυτό δεν νομίζω ότι αφαίρεσε κάτι από αυτή τη μεγάλη προσωπική μου επιτυχία. Ο Μάριος μου έδωσε το πρώτο μου φιλί ή, για να ακριβολογώ, εγώ ήμουν αυτή που το πήρα (αν καταλαβαίνετε τη διαφορά). Ομολογουμένως αυτή ήταν μια κακή αρχή, μιας και μετά από αυτό, δεν άφηνα κανέναν άντρα να εκφράσει τα συναισθήματά του ή οτιδήποτε άλλο ήθελε να εκφράσει τέλος πάντων. Δεν τους βαστούσα ή τίποτα τέτοιο, απλά δεν προλάβαιναν. Ήμουν πάντα πιο γρήγορη από αυτούς.</p><p> </p><p>Και μιλώντας για ταχύτητα να πω ότι με εξέπληξε η γρήγορη αντίδραση των εμπόρων στο κάλεσμα του απλού λαού για επανάσταση. Πόσο γρήγορα γέμισαν την πλατεία Συντάγματος οι σαντουϊτσάδες, οι καπελάδες, οι σφυριχτράδες, οι σημαιάδες (γιατί πριν και πάνω απ\x92 όλα είμαστε Έλληνες!). Τώρα τι διάολο σημαίνει αυτό το τελευταίο, μη με ρωτάτε. ’κρη δεν έχω βγάλει ακόμα.</p><p> </p><p>Όπως δεν έχω βγάλει ακόμα άκρη και σε πλείστα άλλα θέματα όπως τα λαχανικά και τα φρούτα: να τρώμε ή να τα αποφεύγουμε; Το σολάριουμ: να κάνουμε ή να προτιμούμε την ηλιοθεραπεία; Το ίντερνετ: να μπαίνω ή θα με κάνει καταθλιπτική; Το μαγιό: να επενδύσω σ\x92 ένα σούπερ-τοσοδούλι-μίνι-διάφανο-και-ροζ-μπικίνι ή να το αποφύγω και να προτιμήσω το «σίγουρο» μαύρο ολόσωμο; (το οποίο αδυνατίζει κιόλας, λένε). Το γάλα: να πίνω ή θα γίνω σαν τον Χουλκ; Ακόμα και για τα μαγνητάκια που κολλάμε στα ψυγεία έχω μια αμφιβολία: να τα αφήσω ή να τα βγάλω από την πόρτα του ψυγείου μου; (Προσφάτως διάβασα πως έχουν λέει μια ηλεκτρομαγνητική -ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων- δύναμη που εισχωρεί στα τρόφιμα και τα μετατρέπει σε δηλητηριώδεις παγίδες). Να λυπηθώ ή να νευριάσω με όσους θεωρούν ότι οι «αξιόλογοι» (την έχω ακούσει με τ΄ αυτιά μου αυτή τη λέξη) κύριοι Παπακωνσταντίνου και Παπανδρέου είναι σωτήρες και θα μας βγάλουν από την κρίση;</p><p> </p><p>Όλα αυτά κι άλλα πολλά με ταλανίζουν τελευταία και μου στερούν τον πολύτιμο \x96για την ομορφιά μου- ύπνο. Ελπίζω εσείς να είστε καλύτερα\x85</p><p> </p><p>Υ.Γ Ο εμπνευσμένος τίτλος είναι δανεικός από το www.enet.gr</p>]]></description> <link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=30055</link> <pubDate>Wed, 08 Jun 2011 14:52:00 +0000</pubDate> <guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=30055</guid> </item> <item> <title><![CDATA[Θλιμμένη σελήνη]]></title> <description><![CDATA[<p>Καλοκαίρι του 1984. Παρασκευή μεσημέρι και οι γονείς μου μαζί με τη θεία και το θείο μου φορτώνουν το κίτρινο φορτηγάκι μας με τα «συμπράγκαλα» του κάμπινγκ. Σκηνή, τραπεζάκια «εκστρατείας», καρεκλάκια, παγούρια, θερμός, τάπερ, γκαζάκια, πτυσσόμενα κρεβάτια, πλαστικά ποτηράκια, πιάτα. Για ένα σαββατοκύριακο θα είμαστε κανονικοί νομάδες. Κάθε εβδομάδα και διαφορετικός προορισμός. Αυτή την εβδομάδα πάμε στην Ωραία Ελένη, κοντά στην Κόρινθο. Εγώ και τα ξαδέρφια μου είμαστε ενθουσιασμένοι γιατί εκεί θα είναι και κάποιοι φίλοι των γονιών μας μαζί με τα παιδιά τους. Μπάνιο, παιχνίδια, θέατρο (ναι, παίζαμε και θέατρο), τραγούδια, αστεία και ανέκδοτα κάθε βράδυ γύρω από τη φωτιά, τζιτζίκια, ύπνος κάτω από τα πεύκα, τα ζεστά μεσημέρια, και μια ανεμελιά που όμοιά της δυστυχώς δεν ξανάζησα.</p><p>Στη μία ώρα που κάνουμε περίπου για να φτάσουμε, περνάμε τέλεια. Ο μπαμπάς μάς βάζει στο κασετόφωνο να ακούμε ό,τι μας αρέσει κι εκείνη την εποχή εγώ έχω τρελό κόλλημα με τον Πάριο κι ο αδερφός μου, αν και μόνο τριών χρονών και πολύ ήσυχο παιδί ομολογουμένως, εκστασιάζεται όταν ακούει «Το μωρό μου» της Αρβανιτάκη.</p><p>Όμως αυτή τη φορά δε μας κάνει το χατίρι. Βγάζει από το ντουλαπάκι του αυτοκινήτου μια κασέτα με ένα πολύχρωμο εξώφυλλο. Διαβάζω: <strong><em>Χαράτσι</em></strong> Νίκος Παπάζογλου. Ο μπαμπάς μου βάζει την κασέτα στο κασετόφωνο κι εγώ τον κοιτάζω με εμφανή δυσαρέσκεια και απογοήτευση.</p><p> </p><p>- Μπαμπά, δε θα ακούσουμε τον Πάριο;</p><p>- ’κου αυτό το τραγούδι που θα σου βάλω.</p><p>- Μα μπαμπάαααα\x85ποιός είναι αυτός ο Παπάζογλου;</p><p>- Είναι ένας φοβερός τραγουδιστής από τη Θεσσαλονίκη. Θα σου αρέσει. ’κου αυτό: λέγεται «Αύγουστος».</p><p> </p><p>Αν και είμαι μόνο 10 χρονών, αισθάνομαι περίεργα στο άκουσμά του. Όμορφα περίεργα. Ακόμα τη θυμάμαι εκείνη τη στιγμή. Ακούμε όλη την κασέτα και μετά την ξαναπαίζουμε. Όταν φτάνουμε στον προορισμό μας ο μπαμπάς μου δε σταματάει να μιλάει στους φίλους του με ενθουσιασμό γι' αυτόν τον τραγουδιστή και τη μοναδική φωνή του. Θυμάμαι χαρακτηριστικά πως κάποιοι τον ειρωνεύονται. «Ασε μας ρε Παναγούλια\x85πού τον βρήκες αυτόν τον Παπάζογλου;»</p><p> </p><p>Από τότε έχουν περάσει 27 χρόνια. Δε σταμάτησα ούτε στιγμή να τον αγαπάω. Κάθε καλοκαίρι, τέλη Αυγούστου με αρχές Σεπτεμβρίου είχαμε ραντεβού στο Κατράκειο της Νίκαιας. Δε μας ξεχνούσε ποτέ. Και τύχαινε (;) όταν τραγουδούσε ο Νικόλας, να έχει υπέροχη βραδιά κι ένα φεγγάρι που λες και περίμενε κι αυτό να τον ακούσει.</p><p> </p><p> </p>]]></description> <link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=29590</link> <pubDate>Mon, 18 Apr 2011 12:09:00 +0000</pubDate> <guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=29590</guid> </item> <item> <title><![CDATA[X-Rated]]></title> <description><![CDATA[<p>Είναι ωραίο να είσαι γυναίκα και να δουλεύεις με άντρες. Σε προσέχουν, σου κάνουν κομπλιμέντα, δεν σε ανταγωνίζονται. Πώς να το κάνουμε ρε παιδιά, η φράση «συναδελφική αλληλεγγύη» παίρνει άλλη διάσταση όταν συνεργάζεσαι με αρσενικά. Όμως, όσο κι αν αισθάνομαι τυχερή που το ζω τα τελευταία 10 χρόνια, τις συζητήσεις για ποδόσφαιρο απλά ΔΕΝ ΤΙΣ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ! Και φανταστείτε πως είμαι από τις γυναίκες που ασχολούνται με το brutal άθλημα. Ξέρω τι είναι φάουλ, κόρνερ, οφ-σάϊντ, fair-play, πλάγιο, τάκλιν. Επίσης ξέρω και πολλούς ποδοσφαιριστές, εγχώριους και ξένους (τυγχάνει να γνωρίζω τους ωραίους βέβαια, αλλά αυτό δεν αλλάζει κάτι).</p><p> </p><p>Πέρα λοιπόν από όσα έχω ακούσει όλα αυτά τα χρόνια, οι τελευταίες δέκα ημέρες είναι συγκλονιστικές: τρώω το κουλούρι μου με τον Σισέ, πίνω τον καφέ μου με τον Γόντικα και τρώω το μεσημεριανό μου με (ποιόν άλλον;) το Μαρινάκη. Τα ξέρω όλα: τι έγινε κατά την άφιξη και την αναχώρηση του Παναθηναϊκού στο Καραϊσκάκη, κατά τη διάρκεια του αγώνα, στο ημίχρονο, στις κερκίδες, μετά τη λήξη, γιατί η Τζουντ (η γυναίκα του Σισέ, άσχετοι!) του πήρε πίπα μετά τον αγώνα, τι πιστεύει ο γείτονας του πατέρα του συνάδελφού μου του Γιώργου για τον αγώνα (ο οποίος παρεμπιπτόντως μένει στο Αγρίνιο, ο γείτονας, όχι ο συνάδελφος), με πόσες αγωνιστικές πρέπει να τιμωρηθεί ο Ολυμπιακός, γιατί δεν τιμωρήθηκε όσο έπρεπε, πού θα πάει αυτή η κατάσταση με τη βία στα γήπεδα, αν θα παραγγείλουμε σουβλάκι από τον Κάβουρα ή από το Θανάση (όπα! αυτό είναι από άλλη συζήτηση)\x85τέλος πάντων, ο κατάλογος είναι ατελείωτος.</p><p> </p><p>Και μετά αρχίζουν οι απειλές:</p><p>- Θα σας γαμήσουμε!</p><p>- Θα μας κλάσετε τ\x92 αρχίδια!</p><p>- Θα σας ανοίξουμε τη σούφρα!</p><p>- Μουνιά!</p><p>- Κολώγαβροι!</p><p>- Παλιοβαζέλια!</p><p> </p><p>Να σας πω την αλήθεια, κι επειδή μόνο σεμνότυφη δε μπορεί να με χαρακτηρίσει κανείς, όλα τα παραπάνω δεν με ενοχλούν. ’λλο είναι αυτό που με ξενερώνει. Πρωί Δευτέρας, είναι η ώρα που καταφτάνουν ένας-ένας οι συνάδελφοι. Προετοιμασμένη να ακούσω τα πρωϊνά μπινελίκια, λόγω του ότι έχει προηγηθεί και ποδοσφαιρικό σαββατοκύριακο, έχω αρχίσει να «βράζω». Αντ\x92 αυτών ακούω τον εξής διάλογο:</p><p> </p><p>- Ρε Γιάννη, μήπως είδες τι έγινε την Παρασκευή στα «Μυστικά της Εδέμ»;</p><p>- Όχι ρε Κώστα, το έχασα. Η γυναίκα μου επέμενε να δούμε τα «Ασημένια Φεγγάρια».</p><p> </p><p> P.S I rest my case</p>]]></description> <link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=29274</link> <pubDate>Tue, 01 Mar 2011 13:46:00 +0000</pubDate> <guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=29274</guid> </item> <item> <title><![CDATA[Ατακτοποίητη]]></title> <description><![CDATA[<p>Μεγαλώνω. Και μαζί με μένα μεγαλώνει και η ανυπομονησία των γνωστών μου να με παντρέψουν. Όλοι θέλουν να με "τακτοποιήσουν". Κατά καιρούς μου έχουν δώσει πολύτιμες συμβουλές για να βρω (και προπαντός να κρατήσω) έναν άντρα ή απλά να ολοκληρωθώ ως γυναίκα. Κι εγώ τις έχω ακολουθήσει, χωρίς μεγάλη επιτυχία ομολογουμένως.</p><p> </p><p><strong>α) Να είσαι γατούλα</strong></p><p>- Τάσος. Χαίρω πολύ!</p><p>- Μάρα, επίσης. Νιάουουου!</p><p> </p><p> </p><p><strong>β) Να βάζεις λίγο νερό στο κρασί σου (ή λίγο κρασί στο νερό σου)</strong></p><p>- Μάρα, τί έγινε με εκείνο τον νεαρό που γνώρισες την περασμένη εβδομάδα;</p><p>- Τζίφος. Αποδείχτηκε ότι τη μέρα που του τηλεφωνούσα και δεν τον έβρισκα, είχε πάει να σκοτώσει τη μάνα του. Ήταν υπό την επήρεια ναρκωτικών.</p><p>- Έλα μωρέ...και τι έγινε; Μην περιμένεις να βρεις τον τέλειο.</p><p> </p><p> </p><p><strong>γ) Μην είσαι οπισθοδρομική</strong> </p><p>- Ωραίο παιδί ο Κορνήλιος. Γιατί δεν κάνεις κάτι μαζί του;</p><p>- Τι να κάνω; Να τον βοηθήσω να περάσει στις πανελλήνιες;</p><p>- Σιγά μωρέ\x85επειδή είναι 17 χρονών; Μην κολλάς σε αυτά τα μικροαστικά.</p><p> </p><p> </p><p><strong>δ) Να αφήνεις τον άντρα να σου κάνει κομπλιμέντα</strong><strong> </strong></p><p>- Ωραία βυζιά! Δικά σου είναι;</p><p>- ??????</p><p><strong> </strong></p><p><strong>ε) Να αφήνεις τον άντρα να παίρνει πρωτοβουλίες</strong></p><p> Ντρινννν!!!!</p><p>- Εμπρός;</p><p>- Έλα μωράκι μου, είσαι έτοιμη να σε περπατήσει ο άντρας σου;</p><p>- Ναι αρκουδάκι μου. Έχω βάλει το κοραλλί μακρύ φόρεμα που μου πήρες στα γενέθλιά μου και τις χρυσές Donna Karan γόβες μου. Πού θα με πας τυρομπουρεκάκι μου;</p><p>- Στα «Μπακαλιαράκια» στην Ψαρόσκαλα.</p><p> </p><p><strong>ζ) Να κάνω ένα μωρό εδώ και τώρα! (τι διάολο περιμένω;)</strong> </p><p>- Τι κάνει το μωράκι της φίλης σου της Ελπίδας;</p><p>- Μια χαρά, μεγαλώνει.</p><p>- ’ντε, ξεκουνήσου κι εσύ! Κάνε ένα μωρό. Τι περιμένεις πια;</p><p>- Σπέρμα(;)</p><p> </p><p> </p><p>Υ.Γ Το blog μου κοσμεί η τελευταία μου εμμονή. Ο James Franco. Τον αγαπώ.</p>]]></description> <link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=29081</link> <pubDate>Thu, 03 Feb 2011 14:45:00 +0000</pubDate> <guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=29081</guid> </item> <item> <title><![CDATA[Με τρώει...]]></title> <description><![CDATA[<p>Είπα να κάτσω να ρημαδογράψω ένα ποστ μετά από τόσο καιρό, μπας και καταφέρω να πιάσω τον σφυγμό του αναγνωστικού κοινού - όσο κι αν η φράση «πιάνω τον σφυγμό», απέχει παρασάγγας από τον ευσεβή μου πόθο.</p><p>Να σας ενημερώσω ότι στο διάστημα που δεν έγραφα, (στο οποίο σίγουρα σας έλειψα, αλλά παρακαλώ ας μην αναλωνόμαστε σε αυτά), δεν άλλαξε κάτι στην ζωή μου. Εκτός ίσως, από το ότι έμαθα πως υπάρχει ψάρι με ονομασία «Ψευτοβουτυρόψαρο» και ένα άλλο που ακούει στο όνομα «Αφρικάνικο δρέπανο» (το οποίο προσωπικά με παραπέμπει κάπου αλλού, αλλά τέλος πάντων). Και για να επανέλθω σε αυτό που έλεγα, συνεχίζω να είμαι ακριβώς το ίδιο - βαθιά συμπλεγματικό - άτομο που όλοι γνωρίσατε και αγαπήσατε (όσοι δεν το μισήσατε δηλαδή). Συνεχίζω να είμαι το συνώνυμο του χαζού αυθορμητισμού και του συνδρόμου <i style="mso-bidi-font-style: normal;">being</i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"> </i><i style="mso-bidi-font-style: normal;">open</i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"> </i><i style="mso-bidi-font-style: normal;">is</i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"> </i><i style="mso-bidi-font-style: normal;">being</i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"> </i><i style="mso-bidi-font-style: normal;">cool</i>. Για παράδειγμα, γνωρίζω κάποιον κι ακολουθεί ο παρακάτω διάλογος:</p><p> </p><p><em><strong>Εγώ</strong>: Μάρα. Χαίρω πολύ!</em></p><p><em><strong>Τάκης</strong>: Τάκης. Παρομοίως!</em></p><p><em><strong>Εγώ</strong>: Τάκης? Φοβερή σύμπτωση! Τάκη έλεγαν κι αυτόν που «πηδήχτηκα» τελευταία.</em></p><p><em><strong>Τάκης</strong>: (??????)</em></p><p><em><strong>Εγώ</strong>: Απίστευτο? Τον γνώρισα σε ένα πάρτι. Ήταν φίλος του γιου του διαχειριστή της πολυκατοικίας του ξαδέρφου μιας πρώην συναδέλφου μου. Ωραίο γκομενάκι, αλλά στο σεξ δεν έλεγε και πολλά. Θα μου πεις, και ποιος «λέει»? Όλοι την πάρτη τους κοιτάνε. Τέλος πάντων, εσύ με τι ασχολείσαι Τάκη?</em></p><p>Μπουχός ο Τάκης...</p><p>Εκτός όμως από αυτό το ακαταμάχητο στοιχείο του χαρακτήρα μου, κυρίαρχο λόγο στην ζωή μου παίζει και η ειρωνεία σε συνδυασμό με την κακοριζικιά. Με μεγάλη μου χαρά λοιπόν, τελευταία ανακάλυψα ότι υπάρχουν κι άλλοι είρωνες και κακεντρεχείς άνθρωποι σαν και μένα. Κι όσο περισσότερο με ρουμπώνουν, τόσο περισσότερο ηδονίζομαι. Για παράδειγμα, ο εξής μικρός διάλογος μεταξύ εμού και μιας φίλης μου, η οποία προσφάτως αρραβωνιάστηκε και συζεί με τον αρραβωνιάρη.</p><p><em><strong>Φίλη</strong>: Το απόγευμα λέμε με τον Ν. να πάμε μια επίσκεψη σε μια ξαδέρφη μου.</em></p><p><em><strong>Εγώ</strong>: Φοβερό! Και\x85αυτό θα είναι το peak της ημέρας σας? (χιχιχι...)</em></p><p><em><strong>Φίλη</strong>: Όχι, το peak της ημέρας μας ήταν σήμερα το πρωί, αμέσως μετά που ξυπνήσαμε.</em></p><p>Όσο κι αν προσπάθησα να εξάρω τον αυνανισμό έναντι του συνουσιασμού, (λέγοντας ότι με τον πρώτο έχεις σίγουρη επιτυχία), η αλήθεια ήταν ότι είχα μόλις υποστεί ένα προσωπικό Βατερλό.</p><p>Φευ!</p><p> </p><p>Υ.Γ :Ευτυχώς όμως που σε αυτή την ζωή, κάποιες φορές, δέχεσαι μηνύματα-οιωνούς, μηνύματα που μπορούν να αλλάξουν την καθημερινότητά σου άρδην, που σε ξυπνάνε από τον λήθαργο σου και σε κάνουν να αναρωτηθείς για την ίδια σου την ύπαρξη. Ένα τέτοιο μήνυμα δέχτηκα προ ολίγου στο κινητό μου από εταιρεία που ασχολείται με πωλήσεις εξ\x92 αποστάσεως και το οποίο έλεγε:</p><p><strong>«Σε περίπτωση που το ξεχάσατε, σας θυμίζουμε ότι το δώρο σας, το μοναδικό γούρι-νόμισμα "χελώνα", σας περιμένει. Μην το χάσετε. Καλέστε μας τώρα στο 211\x85\x85\x85.».</strong></p><p> </p><p> </p>]]></description> <link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=28582</link> <pubDate>Wed, 17 Nov 2010 14:20:00 +0000</pubDate> <guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=28582</guid> </item> <item> <title><![CDATA[Μεσημεριανό γιορτινό παραλήρημα]]></title> <description><![CDATA[<p><font>Το έντονο κουδούνισμα του τηλεφώνου με ξύπνησε από τον μεσημεριανό μου λήθαργο και συνάμα μ\x92 έκανε να ρουφήξω τα σάλια μου.</font><font> </font></p><p><font>- Μάρα?</font></p><p><font>- <strong>Έλα\x85</strong></font></p><p><font>- Τί κάνεις?</font></p><p><font>- <strong> Εδώ\x85.χαζεύω κάτι hamburgers.</strong></font></p><p><font>- ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ?</font></p><p><font>- <strong>Τίποτα μωρέ,βγήκε η νέα σειρά των Goody\x92s,τα western burgers και ρίχνω μια ματιά</strong></font></p><p><font>- Α\x85κατάλαβα\x85τίποτα δεν έχει αλλάξει. Εδώ ο κόσμος χάνεται κι εσύ\x85Παρεμπιπτόντως,πώς έφτασες σήμερα στην δουλειά?</font></p><p><font>- <strong>Πανεύκολα. Πήγα με τον «μπούνια» μέχρι τον Κεραμεικό και μετά περπάτημα.</strong></font></p><p><font>- Είχατε φασαρίες?</font></p><p><font>- <strong>Τι φασαρίες να έχουμε?</strong></font></p><p><font>- Παιδί μου με τις απεργίες και τα τοιαύτα\x85Ωχού\x85πού βρίσκεσαι χριστιανή μου?</font></p><p><font>- <strong> Γιατί ,θα περάσεις για καφέ?... Εν πάσει περιπτώσει,όχι,δεν είχαμε φασαρίες, ήταν όλα ήσυχα. Εμένα άλλο με ανησυχεί πάντως.</strong></font></p><p><font>- Τι????</font></p><p><font>- <strong>Πώς θα καταφέρω να ξεφουσκώσω\x85έφαγα πολύ.</strong></font></p><p><font>- Ρε συ Μάρα,πραγματικά είσαι άνω ποταμών. Δεν σε αγγίζουν οι τελευταίες εξελίξεις στην οικονομία? Οι απεργίες? Οι αναταράξεις? Το μέλλον σου?</font></p><p><font>- <strong>Μόνο το κοντινό.</strong></font></p><p><font>- Δηλαδή?</font></p><p><font>- <strong>Δηλαδή δεν ξέρω αν θα μπορέσω να ταξιδέψω την άλλη Παρασκευή.</strong></font></p><p><font>- Γιατί δεν ξέρεις καλέ?</font></p><p><font>- <strong>Γιατί ξέρεις εσύ? Μη μου πεις\x85τώρα θα συγκινηθώ\x85ΕΒΓΑΛΑΝ ΔΕΛΤΙΟ ΑΛΕΚΑΣ</strong><strong>?</strong></font></p><p><font>- Τι λες παιδί μου? Τι είναι αυτό?</font></p><p><font>- <strong>Είναι το δελτίο που,σε μια ιδανική κοινωνία,θα μας έλεγε αν θα είχε συγκέντρωση το Π.Α.Μ.Ε στο λιμάνι του Πειραιά.</strong></font></p><p><font>- Είσαι άδικη.</font></p><p><font>- <strong>Ναι,εγώ κι η ζωή</strong>.</font></p><p><font>- Καλά,καλά\x85.εσύ είσαι γνωστή Πασόκα. Υποστηρίζεις τον Γιωργάκη φουλ!</font></p><p><font>- <strong>Το σκεφτόμουν κι αυτό ξέρεις. Εγώ πήγα να ρίξω την ψήφο μου στο εν λόγω κόμμα,γιατί νόμιζα ότι ο αρχηγός του είναι κι αυτός Π.Α.Σ.Ο.Κ. Αλλά τελικά δεν είναι\x85</strong></font></p><p><font>- Την πάτησες δηλαδή.</font></p><p><font>- <strong>Μωρέ να την πατούσα μόνο εγώ? Καλά θα ήταν\x85τέλος πάντων. Με θες κάτι,γιατί δεν έχω ακόμα αποφασίσει ποιο hamburger θα πάρω.</strong></font></p><p><font>- Κατάλαβα...στα Goody's θα το γιορτάσεις,ε?Θα καεί το πελεκούδι!</font></p><p><font>- <strong>Μπααα...αυτό θα ήταν το ιδανικό.Απλά θέλω να είμαι έτοιμη για όταν θα πάω.</strong></font></p><p><strong><font></font></strong></p><p><font></font></p><p><font></font></p><p><font>Υ.Γ Όπως ίσως θα καταλάβατε κι εσείς,όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν...</font></p>]]></description> <link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=27775</link> <pubDate>Thu, 08 Jul 2010 17:53:00 +0000</pubDate> <guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=27775</guid> </item> <item> <title><![CDATA[Μην το αναβάλλεις...]]></title> <description><![CDATA[<p><strong><font></font></strong></p><p><strong><font></font></strong></p><p align="center"><em><font></font></em></p><p align="center"><em><font></font></em></p><p align="center"><font></font></p><p align="center"><font></font></p><p align="right"><strong><font></font></strong></p><p align="right"><strong><font></font></strong></p><p align="right"><strong><font></font></strong></p><p align="right"><strong><font></font></strong></p><p align="right"><strong><font></font></strong></p><p align="right"><strong><font></font></strong></p><p align="right"><font></font></p><p align="right"><font></font></p><p align="right"><font></font></p><p align="right"><font></font></p><p align="right"><font></font></p><p align="left"><font></font></p><p align="left"><font></font></p><p align="left"><em><font></font></em></p><p align="left"><em><font></font></em></p><p align="left"><font>Drink wine\x85this is life eternal,</font><br /><font><font>this is all that youth will give you.<br />It is the season for wine, roses and drunken friends.<br />Be happy for this moment;this moment is your life\x85<br /><br /></font></font><font><em>Omar Khayyam</em></font></p><p align="right"><em><font></font></em></p><p align="right"><em><font></font></em></p><p align="left"><font></font></p><p align="left"><font></font></p><p align="left"><font></font></p><p align="left"><font></font></p><p align="left"><font></font></p><p align="left"><font></font></p><p align="left"><font></font></p><p align="left"><font></font></p><p align="left"><font></font></p><p align="left"><font>Υ.Γ Ακούς?</font></p>]]></description> <link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=27457</link> <pubDate>Tue, 01 Jun 2010 14:12:00 +0000</pubDate> <guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=27457</guid> </item> </channel></rss>
