FEED Validator

for Atom and RSS and KML

Sorry

This feed does not validate.

line 5, column 11: Undefined title element: b (2 occurrences) [help]

    <title><b>No Comment</b></title>
           ^

line 6, column 4: Undefined title element: link (2 occurrences) [help]

    <link>http://blogs.musicheaven.gr/philippossm</link>
    ^

In addition, interoperability with the widest range of feed readers could be improved by implementing the following recommendations.

line 16, column 0: description contains bad characters (19 occurrences) [help]

<p><a href="http://www.youtube.com/watch?v=P5ILuyaZIO4"></a><br /><br />«Αυτ ...

line 88, column 22: title contains bad characters [help]

      <title><![CDATA[Η ιστορία της\x85 Susie Q]]></title>
                      ^

line 151, column 0: title should not be blank [help]
```
</rss>
```

Source: http://www.musicheaven.gr/html/modules/Blog/rss/feed.php?blogger=philippossm

<?xml version="1.0" encoding="iso-8859-7"?>

<rss version="2.0">
<channel>
<title>No Comment</title>
<link>http://blogs.musicheaven.gr/philippossm</link>
<description>ΠΕΡΊ ΑΝΕΜΏΝ ...</description>
<language>el</language>
<managingEditor>info@musicheaven.gr</managingEditor>
<webMaster>info@musicheaven.gr</webMaster>
<generator>PHP RSS Feed Generator</generator>
<item>
<title><![CDATA[440Hz ΕΝΑΝΤΙΟΝ 432Hz]]></title>
<description><![CDATA[
Η μουσική συνωμοσία για να μας αποσυντονήσουν από τις φυσικές αρμονικές. Η πλειοψηφία της παγκόσμιας μουσικής έχει ρυθμιστεί στα 440 hertz από το Διεθνή Οργανισμό Τυποποίησης (ISO), που την ενέκρινε το 1953. Οι πρόσφατες επανα-ανακαλύψεις της <a href="http://www.social-consciousness.com/2011/08/spirit-science-thoughts.html">παλμικής / ταλάντωσης</a> στη φύση του Σύμπαντος δείχνουν ότι το πρότυπο των σύγχρονων συναυλιών διεθνώς μπορεί να δημιουργήσει μια νοσηρή δράση ή αντικοινωνική συμπεριφορά στη συνείδηση των ανθρώπων. Η συχνότητα A=432 Hz, που είναι γνωστή ως η "Α" του Βέρντι είναι μια εναλλακτική ρύθμιση η οποία είναι μαθηματικά σύμφωνη με το Σύμπαν. Η Μουσική με βάση τα 432Hz μεταδίδει ευεργετική θεραπευτική ενέργεια, διότι είναι ένας καθαρός ήχος μαθηματικής θεμελιώδους σημασίας για τη φύση. Υπάρχει μια θεωρία ότι η μετάβαση από τα 432Hz στα 440Hz υπαγορεύτηκε από τη Ναζιστική προπαγάνδα από τον υπουργό Joseph Goebbels. Τη χρησιμοποίησε για να κάνει τους ανθρώπους να σκέφτονται και να αισθάνονται με ένα ορισμένο τρόπο, και να τους κρατά φυλακισμένους σε ένα ορισμένο πεδίο συνείδησης. Στη συνέχεια, γύρω στο 1940 οι ΗΠΑ επέβαλαν τα 440Hz σε όλο τον κόσμο, και τελικά το 1953 έγινε ISO 16-πρότυπο. <a href="http://2.bp.blogspot.com/-S6S0L188oUs/UgJBx2e8h4I/AAAAAAAACs8/Ewn1ttPqAWI/s1600/forth+reich.jpg"><img src="http://2.bp.blogspot.com/-S6S0L188oUs/UgJBx2e8h4I/AAAAAAAACs8/Ewn1ttPqAWI/s400/forth+reich.jpg" border="0" width="400" height="250" /></a> Τι είναι τα 440 Hz; Τα 440Hz είναι ένα αφύσικο πρότυπο συχνότητας και συντονισμού, το οποίο αφαιρεί τη συμμετρία των ιερών δονήσεων με μια χροιά που έχει κηρύξει τον πόλεμο στο υποσυνείδητο μυαλό του δυτικού ανθρώπου.<a href="http://www.whydontyoutrythis.com/2013/03/3-censored-ted-talks-the-establishment-does-not-want-you-to-see.html"></a> Σε ένα έγγραφο με τίτλο «Μουσική Αίρεση Ελέγχου», ο Δρ Leonard Horowitz γράφει: «Η μονοπώληση της μουσικής βιομηχανίας χαρακτηρίζεται από αυτή την επιβαλλόμενη συχνότητα που μετατρέπει τους πληθυσμούς σε κοπάδι που "βόσκει" σε μεγαλύτερη επιθετικότητα, ψυχοκοινωνική διέγερση, και συναισθηματικές διαταραχές οι οποίες προδιαθέτουν τους ανθρώπους σε σωματικές ασθένειες...» <a href="http://4.bp.blogspot.com/-fUmWhJDwcxI/UgJB7XSt8oI/AAAAAAAACtE/cZKeyuItSRQ/s1600/7.jpg"><img src="http://4.bp.blogspot.com/-fUmWhJDwcxI/UgJB7XSt8oI/AAAAAAAACtE/cZKeyuItSRQ/s400/7.jpg" border="0" width="400" height="271" /></a> Απλά χρειάζεται να βγείτε στο δρόμο και να ρίξετε μια ματιά γύρω. Τι βλέπετε; Παιδιά του σχολείου, νέους ενήλικες στο δρόμο τους για να εργαστούν, μια γυναίκα σπρώχνει το μωρό της σε ένα καροτσάκι, ένας άνδρας πηγαίνει βόλτα το σκύλο του - και τι έχουν όλοι από κοινού; iPods και MP3 Players! Ευφυές, έτσι δεν είναι; «Αν θέλετε να μάθετε τα μυστικά του Σύμπαντος, σκεφτείτε με τους όρους της ενέργειας, της συχνότητας και των δονήσεων.» -Nikola Tesla Αυτές οι δυνάμεις που υπάρχουν μειώνουν με επιτυχία τις δονήσεις όχι μόνο της νέας γενιάς αλλά και των υπολοίπων από εμάς. Αυτές οι καταστροφικές συχνότητες παρασύρουν τις σκέψεις προς την κατεύθυνση της διαταραχής, την έλλειψη αρμονίας και την διχόνοια. Επιπλέον, θα προκαλέσουν την διέγερση του ελεγκτικού οργάνου του σώματος - τον εγκέφαλο - σε δυσαρμονικό συντονισμό, ο οποίος δημιουργεί τελικά την αρρώστια και τον πόλεμο. Η διαφορά μεταξύ 432 Ηz και 440 Ηz. Ακούστε αυτό, και καταλάβετε: <a href="http://www.youtube.com/watch?v=P5ILuyaZIO4">http://www.youtube.com/watch?v=P5ILuyaZIO4</a>
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=P5ILuyaZIO4"></a> «Αυτή η αφύσικη συχνότητα με πρότυπο συντονισμού στα 440 Hz, μας αφαιρεί από τη συμμετρία των ιερών κραδασμών και την αρμονία, έχοντας κηρύξει τον πόλεμο στο υποσυνείδητο μυαλό του δυτικού ανθρώπου.» -L. C. Vincent <a href="http://2.bp.blogspot.com/-giiRvILeC0Y/UgJCt3mtCSI/AAAAAAAACtU/NoSUOLVuW-Q/s1600/people-fighting.jpg"><img src="http://2.bp.blogspot.com/-giiRvILeC0Y/UgJCt3mtCSI/AAAAAAAACtU/NoSUOLVuW-Q/s400/people-fighting.jpg" border="0" width="400" height="222" /></a> Η κρυμμένη δύναμη της Παγκόσμιας Συχνότητας και κραδασμών Η Συχνότητες και οι κραδασμοί κατέχουν μια πάρα πολύ σημαντική ακόμη κρυφή δύναμη και μπορούν να επηρεάσουν τη ζωή μας, την υγεία μας, την κοινωνία μας και τον κόσμο μας. Η επιστήμη της Κυματικής (που σημαίνει τη μελέτη του ορατού ήχου και της δονήσεως) αποδεικνύει ότι η συχνότητα και η δόνηση είναι τα βασικά κλείδια και η οργανωτική βάση για τη δημιουργία όλης της ύλης και της ζωής σε αυτόν τον πλανήτη. <a href="http://3.bp.blogspot.com/-g1Uu3iNTXR0/UgJC1_uHVwI/AAAAAAAACtc/PkUFGrwLJFo/s1600/droppedImage.jpg"><img src="http://3.bp.blogspot.com/-g1Uu3iNTXR0/UgJC1_uHVwI/AAAAAAAACtc/PkUFGrwLJFo/s640/droppedImage.jpg" border="0" /></a> Όταν τα ηχητικά κύματα κινούνται μέσω ενός φυσικού μέσου (άμμου, αέρα, νερού, κλπ.), η συχνότητα των κυμάτων έχει άμεση επίπτωση στις δομές που δημιουργούνται από τα ηχητικά κύματα καθώς περνούν μέσα από το συγκεκριμένο μέσο. Για να κατανοήσετε καλύτερα τη δύναμη της συχνότητας του ήχου, δείτε το εκπληκτικό βίντεο: <a href="http://www.youtube.com/watch?v=wvJAgrUBF4w">http://www.youtube.com/watch?v=wvJAgrUBF4w</a> «Αν κάποιος επιθυμεί να γνωρίζει εάν ένα βασίλειο κυβερνάται καλά, αν το ήθος του είναι καλό ή κακό, η ποιότητα της μουσικής του, θα παράσχει την απάντηση.» -Κομφούκιος <a href="http://1.bp.blogspot.com/-qDqbEQ_HbhA/UgJBOPtvZnI/AAAAAAAACsw/iXmnF_TMWuw/s1600/Play-it-louder-_-Skull-_-Blood-Level-_-Headphones-T-Shirts.jpg"><img src="http://1.bp.blogspot.com/-qDqbEQ_HbhA/UgJBOPtvZnI/AAAAAAAACsw/iXmnF_TMWuw/s320/Play-it-louder-_-Skull-_-Blood-Level-_-Headphones-T-Shirts.jpg" border="0" width="320" height="320" /></a> Η μουσική έχει μια κρυφή δύναμη να επηρεάσει το μυαλό μας, το σώμα μας, τις σκέψεις μας, και την κοινωνία μας. Όταν η μουσική βασίζεται σε ένα πρότυπο ρύθμισης και σκόπιμα αφαιρεθεί από τις φυσικές αρμονικές που βρίσκονται στη φύση, το τελικό αποτέλεσμα μπορεί να είναι η ψυχική δηλητηρίαση του μαζικού νου της ανθρωπότητας. Όπως το Ντοκιμαντέρ <a href="http://www.knowledgeoftoday.org/2011/11/esoteric-agenda-documentary-produced-by.html#Kymatica">Kymatica</a> του (2009) λέει: «Η επανα-ανακαλυφθήσα γνώση της επιστήμης του ήχου δείχνει ότι ο ήχος είναι κάτι περισσότερο από απλά δονητικά σήματα, όχι μόνο <a href="http://www.social-consciousness.com/2011/10/spirit-science-meditation.html">ο ήχος δεν αλληλεπιδρά με τη ζωή, αλλά την συντηρεί και την αναπτύσσει</a>. Λειτουργεί ως αγωγός της συνειδητής πρόθεσης μεταξύ των ανθρώπων, κοινωνιών και ολόκληρων πολιτισμών.» <a href="http://4.bp.blogspot.com/-j4Y10I_2hcM/UgJKtHcdgtI/AAAAAAAACts/q802w9_ggss/s1600/440hz.jpg"><img src="http://4.bp.blogspot.com/-j4Y10I_2hcM/UgJKtHcdgtI/AAAAAAAACts/q802w9_ggss/s400/440hz.jpg" border="0" width="400" height="223" /></a> Πηγές: <a href="http://attunedvibrations.com/432%20Hz/">Attuned Vibrations</a> (attunedvibrations.com) <a href="http://omega432.com/432-music/the-importance-of-432%20Hz-music">The Importance of 432 Hz Music</a> (omega432.com) <a href="http://www.medicalveritas.org/MedicalVeritas/Musical_Cult_Control.html">The Rockefeller Foundation\x92s War on Consciousness through Imposition Of 440 Hz Standard Tuning</a> (medicalveritas.org) (<a href="http://universalblessing.blogspot.gr/2013/08/440hz.html">Ελληνική Μετάφραση</a>) <a href="http://www.watersoundimages.com/news/432%20Hz.htm">Water Sound Images</a> (watersoundimages.com) <a href="http://www.knowledgeoftoday.org/2012/11/nikola-tesla-secret-movie-free-energy.html#Missing-Secrets">The Missing Secrets Of Nikola Tesla</a> (knowledgeoftoday.org) Βιβλιογραφία: <a href="http://goo.gl/bx8Aq5">The Healing Forces of Music: History, Theory, and Practice</a> <a href="http://goo.gl/SPDdCy">Cymatics: A Study of Wave Phenomena & Vibration</a> <a href="http://amzn.to/13OlCxC">The 440 Enigma: The Musical Conspiracy to Separate Mankind from the Divine</a> <a href="http://www.knowledgeoftoday.org/2012/05/nassim-haramein-sacred-geometry-unified.html">Nassim Haramein - Sacred Geometry and Unified Fields</a> <a href="http://goo.gl/ILJSH4">How ancient Solfeggio Frequencies are Empowering Personal and Planetary Transformation!</a> <a href="http://www.whydontyoutrythis.com/2013/07/the-part-of-our-brains-that-makes-us-like-new-music.html">Revealed: The Part of Our Brains That Makes Us Like New Music</a> [Σημείωση: Για να αντιμετωπίσουμε αυτή την επιβαλλόμενη συχνότητα που μας δηλητηριάζει σε πολλαπλά επίπεδα, ενημερώνουμε τους πάντες, απέχουμε από συναυλίες, όσο το δυνατόν από πηγές "παραφωνίας" και μετατρέπουμε ό,τι μουσική ακούμε μέσω ηχητικών προγραμμάτων/εφαρμογών από 440Hz σε 432Hz. Όσοι ασχολούνται επαγγελματικά ή ερασιτεχνικά με τον ήχο και τη μουσική γνωρίζουν ότι η ρύθμιση αυτή υπάρχει σε όλα τα προγράμματα μουσικής και επιπλέον, οι ίδιοι χρειάζεται να ρυθμίσουν το συντονισμό των οργάνων τους εκ νέου προς όφελος της προσωπικής τους και συλλογικής υγίειας. Σίγουρα είναι μια χρονοβόρα διαδικασία αλλά είναι προτιμότερη από τη χρονοβόρα και επίπονη παραμονή σε νοσοκομεία. Αν αγαπάτε τον εαυτό σας και τους γύρω σας πράξτε συνειδητοποιημένα. Αντισταθείτε και απεμπλακείτε από το ανεγκέφαλο κοπάδι.] Δωρεάν εφαρμογή: <a href="http://truthconduit.weebly.com/convert-music-to-432-hz.html">http://truthconduit.weebly.com/convert-music-to-432-hz.html</a> ΠΗΓΗ: <a href="http://www.whydontyoutrythis.com/2013/08/440hz-music-conspiracy-to-detune-good-vibrations-from-natural-432hz.html">http://www.whydontyoutrythis.com/2013/08/440hz-music-conspiracy-to-detune-good-vibrations-from-natural-432hz.html</a> ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: <a href="https://www.facebook.com/DANAEPLEIADIes?ref=br_rs">Δανάη Πλειάδεια</a> ]]></description>
<link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=35038</link>
<pubDate>Thu, 19 Dec 2013 12:29:00 +0000</pubDate>
<guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=35038</guid>
</item>
<item>
<title><![CDATA[Μπύρα Vs Γυναίκα]]></title>
<description><![CDATA[ -Η μπύρα είναι πάντα υγρή. Η γυναίκα όχι... 1 πόντος για τη μπύρα. -Η μπύρα είναι χάλια όταν είναι ζεστή... 1 πόντος για τη γυναίκα. -Μια κρύα μπύρα σε ευχαριστεί... 1 πόντος για τη μπύρα. -Για τη μπύρα πληρώνεις φόρο.. 1 πόντος για τη γυναίκα. -Αν πιεις δεύτερη μπύρα, η πρώτη δεν θα θυμώσει. 1 πόντος για τη μπύρα. -Για τη μπύρα είσαι σίγουρος πως είσαι ο πρώτος που την ανοίγει. 1 πόντος για τη μπύρα. -Αν ταρακουνήσεις την μπύρα μετά από λίγο θα καλμάρει μόνη της. 1 πόντος για τη μπύρα. -Η μπύρα ξέρεις ακριβώς πόσο κοστίζει. 1 πόντος για τη μπύρα. -Η μπύρα δεν έχει μαμά. 1 πόντος για τη μπύρα. -Η μπύρα δεν θα σου ζητήσει να την αγκαλιάσεις όταν τελειώσει. 1 πόντος για τη μπύρα. - Αν είσαι γυναίκα και θύμωσες που το διάβασες, να ξέρεις πως η μπύρα δεν θυμώνει ποτέ. 1 πόντος για τη μπύρα..........]]></description>
<link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=34855</link>
<pubDate>Wed, 13 Nov 2013 19:38:00 +0000</pubDate>
<guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=34855</guid>
</item>
<item>
<title><![CDATA[When you're strange]]></title>
<description><![CDATA[<iframe src="http://www.youtube.com/embed/jU0FDQ1Fcus?rel=0" width="640" height="480" frameborder="0" allowfullscreen=""></iframe>]]></description>
<link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=34703</link>
<pubDate>Fri, 11 Oct 2013 00:23:00 +0000</pubDate>
<guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=34703</guid>
</item>
<item>
<title><![CDATA[Δέκα σπουδαία αντιφασιστικά φιλμ]]></title>
<description><![CDATA[<h2>Όταν ο κινηματογράφος καταγγέλλει ευφυώς το «αυγό του φιδιού»!</h2>
Η συζήτηση για τον φασισμό, τη νεοναζιστική ιδεολογία και τα ολοκληρωτικά όνειρα των οπαδών τους είναι σήμερα πιο επίκαιρη από ποτέ, πόσο μάλλον στη χώρα μας. Με το ακανθώδες θέμα έχει φυσικά ασχοληθεί και ο κινηματογράφος εκτεταμένα στις τόσες δεκαετίες που εκτρέφεται το ζοφερό αυγό. ’λλοτε πετυχημένα και άλλοτε... λιγότερο πετυχημένα, οι απόπειρες του σινεμά να καταγγείλει, να περιγράψει, να εξηγήσει ή ακόμα και να δώσει λύσεις στο πρόβλημα του φασισμού και της σαγήνης που φαίνεται να προκαλεί στα μυαλά των ακολούθων του στέκουν ορόσημα μιας κοινωνίας που δεν ανέχεται πια τον ολοκληρωτισμό. Από παγκόσμια αντιφασιστικά αριστουργήματα μέχρι και «μετριοπαθέστερες» προσπάθειες, ιδού 10 ταινίες που μίλησαν καθαρά για τον φασισμό, τον ναζισμό και τις ακροδεξιές απολυταρχίες, με τη μοναδική βέβαια κινηματογραφική γλώσσα που έθνη και τάξεις δεν κοιτά... Ο Μεγάλος Δικτάτωρ - Τσάρλι Τσάπλιν (1940) Στο παγκόσμιο κινηματογραφικό αριστούργημα και τη μοναδική πολιτική παρωδία, ο Τσάρλι Τσάπλιν υποδύεται (σε έναν διπλό ρόλο) τόσο τον αρχηγό του φασιστικού κράτους της Τομανίας -με πρόσωπο που παραπέμπει ξεκάθαρα στον Αδόλφο Χίτλερ- όσο και έναν εβραίο κουρέα υπήκοο που είναι σωσίας του δικτάτορα Αντενόιντ Χίνκελ, μπλέκοντας έτσι σε μια σειρά από κωμικοτραγικές καταστάσεις! Η μεγαλοφυής αντιφασιστική σάτιρα του Τσάπλιν που βάζει στο στόχαστρο τα καταπιεστικά καθεστώτα, στην πρώτη του μάλιστα καθαρά ομιλούσα ταινία, στέκει ακόμα και σήμερα φάρος ενός ευρύτερου πολιτικού συμβολισμού... <iframe src="http://www.youtube.com/embed/4sfJxdytYn4" width="640" height="480" frameborder="0"></iframe> Οι Παραγωγοί - Μελ Μπρουκς (1968) Στη σπαρταριστή κωμωδία του Μελ Μπρουκς επιστρατεύεται το χιούμορ ως αντιφασιστικός μοχλός. Ο αποτυχημένος χολιγουντιανός παραγωγός (Ζίρο Μόστελ) και ο φουκαριαράκος λογιστής (Τζιν Γουάιλντερ) σκαρφίζονται ένα ιδιαίτερο σχέδιο για να βγάλουν μια περιουσία: το ανέβασμα ενός μιούζικαλ που θα πάει άπατο. Κι ένας σαλεμένος Ναζί παρέχει το ιδανικό σενάριο, την «’νοιξη του Χίτλερ», έναν φόρο τιμής στον Φύρερ! Πώς να μην κερδίσει Όσκαρ Σεναρίου ο Μελ Μπρουκς για το αντιφασιστικό αυτό αριστούργημα, που σηματοδότησε ταυτοχρόνως και το σκηνοθετικό του ντεμπούτο; <iframe src="http://www.youtube.com/embed/pTW2ZSjG5N0" width="640" height="480" frameborder="0"></iframe> Σαλό: 120 Μέρες στα Σόδομα - Πιερ Πάολο Παζολίνι (1975) Στο μοναδικό αντιφασιστικό «διαμάντι» του σπουδαίου ιταλού σκηνοθέτη, ο Παζολίνι διασκευάζει το ομώνυμο βιβλίο του Μαρκήσιου ντε Σαντ, μεταφέροντας βέβαια τη δράση του στη Δημοκρατία του Σαλό κατά τις τελευταίες ημέρες της φασιστικής εξουσίας στην Ιταλία. Σκηνές απίστευτης ωμότητας συνθέτουν την παζολινική αντίληψη της φασιστικής Κόλασης: μια παρέα ανώτατων αξιωματικών του καθεστώτος επιλέγουν με μεγάλη φροντίδα τις πόρνες, τους φρουρούς και τους ανθρώπους-ερωτικά αντικείμενα που θα τους συνοδεύσουν σε μια απομακρυσμένη έπαυλη. Και βέβαια ακολουθούν μετά (ανοίγοντας και κλείνοντας διαδοχικά) ο κύκλος της τρέλας, ο κύκλος των κοπράνων και ο κύκλος της βίας, τα ονόματα των οποίων είναι κατάφωρα ενδεικτικά του περιεχομένου. Ίσως η σκληρότερη και πιο αριστουργηματική κινηματογραφική ενσάρκωση της ολοκληρωτικής -και τρομακτικότατης- φύσης του φασισμού... <iframe src="http://www.youtube.com/embed/EvqZQPxOV2M" width="640" height="360" frameborder="0"></iframe> Γη και Ελευθερία - Κεν Λόουτς (1995) Το πρελούδιο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ο Ισπανικός Εμφύλιος Πόλεμος, χτύπησε καμπανάκια στην οικουμένη για την επερχόμενη φασιστική απειλή. Ο σπουδαίος κινηματογραφιστής Κεν Λόουτς φιλοτεχνεί με μαεστρία τη συγκινητική ιστορία του εμφυλίου πολέμου της Ισπανίας, καθώς ο στρατηγός Φράνκο προσπαθεί να πάρει τα ηνία της χώρας. Ο άνεργος David από το Λίβερπουλ ακολουθεί τα βαθύτατα δημοκρατικά του αισθήματα και βρίσκεται οικειοθελώς στην Ισπανία για να συνταχθεί με τις αντιφασιστικές δυνάμεις, βιώνοντας από πρώτο χέρι τις φρικαλεότητες του πολέμου. No pasarán! <iframe src="http://www.youtube.com/embed/JQXAU-P8Avo" width="640" height="480" frameborder="0"></iframe> Το Μίσος - Ματιέ Κασοβίτς (1995) Το ατμοσφαιρικό ασπρόμαυρο φιλμ, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Κασοβίτς, αποδεικνύεται σήμερα πιο επίκαιρο ίσως από ποτέ: τρεις νεαροί μετανάστες επιδιώκουν να πάρουν εκδίκηση για τον αδικοχαμένο φίλο τους, που έπεσε θύμα αστυνομικής βίας. Περιφερόμενοι άσκοπα στις παρισινές φτωχοσυνοικίες με ένα περίστροφο στο χέρι, μέλλει να ζήσουν ένα σπαρακτικό 24ωρο, πείθοντας και τον πλέον σκληροπυρηνικό ότι πρέπει να τους σέβεται (αν όχι να τους φοβάται)! <iframe src="http://www.youtube.com/embed/yk77VrkxL88" width="640" height="360" frameborder="0"></iframe> Μαθήματα Αμερικανικής Ιστορίας - Τόνι Κέι (1998) Ο οργισμένος νεαρός μετατρέπεται σε αδίστακτο ρατσιστή, ασπαζόμενος τη ναζιστική ιδεολογία, και ωθείται σε πράξεις βίας κατά της έγχρωμης κοινότητας. Κι όμως, κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του θα δει τη γυμνή αλήθεια και θα μετανοήσει, αν και θα συνειδητοποιήσει κατόπιν ότι το αυγό του φιδιού έχει για τα καλά θρονιαστεί στο σπίτι του. Η δημοφιλής ταινία με τον Έντουαρτ Νόρτον στον πρωταγωνιστικό ρόλο αποτελεί πράγματι μια δυναμική καταγγελία του ρατσισμού και των νεοναζιστικών ιδεολογιών, που εκτρέφονται στο περιβάλλον της μισαλλοδοξίας και του φόβου για καθετί διαφορετικό... <iframe src="http://www.youtube.com/embed/UV0VEstvjMM" width="640" height="360" frameborder="0"></iframe> Dogville - Λαρς Φον Τρίερ (2003) Μια ήσυχη πολίχνη, όχι μακριά από δω, μετατρέπεται στην απόλυτη φασιστική παγίδα! Στις ΗΠΑ της δεκαετίας του '30, η φυγάς Γκρέις βρίσκει καταφύγιο στην πόλη Dogville. Κι όταν η αστυνομία φτάνει στο κατόπι της, οι φιλήσυχοι κάτοικοι αρχίζουν να την εκμεταλλεύονται βάναυσα και βάρβαρα. Η σχεδόν θεατρική αλληγορία του Φον Τρίερ μιλά για το φίδι του φασισμού που φωλιάζει στις ψυχές των καθημερινών ανθρώπων δυνατότερα από όλα τα αντιπολεμικά φιλμ μαζί... <iframe src="http://www.youtube.com/embed/v7L2-R4XhyE" width="640" height="480" frameborder="0"></iframe> H Πτώση - Όλιβερ Χισμπίγκελ (2004) Οι τελευταίες ημέρες του Χίτλερ, τον Απρίλιο του 1945, στο υπόγειο καταφύγιό του στο Βερολίνο, η εμμονή του μέχρι και την τελευταία στιγμή να συμπαρασύρει στην πτώση του όλο το γερμανικό έθνος, οι αιματοβαμμένες μάχες του Βερολίνου και το οριστικό τέλος του Γ' Ράιχ απαθανατίζονται μαεστρικά στο φιλμ, που μας χαρίζει ταυτοχρόνως και ρεσιτάλ ερμηνείας από τον σπουδαίο ηθοποιό Μπρούνο Γκαντζ. Η ταινία ξεσήκωσε βέβαια θύελλα αντιδράσεων καθώς «εξανθρωπίζει» τον παράφρονα δικτάτορα, η αξία της ωστόσο ως ιστορικού ντοκουμέντου παραμένει αδιαφιλονίκητη. Και σε τελική, το φιλμ έχει happy end, καθώς ο Χίτλερ πεθαίνει στο τέλος... <iframe src="http://www.youtube.com/embed/uFG9a1NgfZA" width="640" height="480" frameborder="0"></iframe> V for Vendetta - Τζέιμς ΜακΤιγκ (2005) Στην Αγγλία του δυστοπικού μέλλοντος, όπου τα ηνία έχει αναλάβει ένα φασιστικό καθεστώς, μια ασήμαντη υπάλληλος μυείται στις ιδέες της αντίστασης από τον V, τον περίφημο μασκοφόρο επαναστάτη που έχει ως πρότυπό του τον Γκάι Φοκς, τον διαβόητο συνωμότη του 17ου αιώνα που αποπειράθηκε να ανατινάξει το αγγλικό κοινοβούλιο στις 5 Νοεμβρίου 1605! Η πασίγνωστη διασκευή του κόμικ των Ντέιβιντ Λόιντ και ’λαν Μουρ (από τους αδελφούς Γουατσόφσκι μάλιστα) μεταφέρει την κόμικ αισθητική στο φασίζον μέλλον, σε ένα ενδιαφέρον κράμα πολιτικού μανιφέστου και απελπισμένης κραυγής αγωνίας... <iframe src="http://www.youtube.com/embed/k_13fFIrhPk" width="640" height="360" frameborder="0"></iframe> Το Κύμα - Ντένις Γκάνσελ (2008) Φαίνεται ότι ο φασισμός είναι καλά ριζωμένος μέσα μας και οι κοινωνίες, όσο προοδευτικές κι αν εμφανίζονται, δεν θα απαλλαγούν εύκολα από τη σαγήνη του ολοκληρωτισμού. Αυτό τουλάχιστον ισχυρίζεται το γερμανικό φιλμ του Γκάνσελ, στο οποίο ένας καθηγητής πολιτικής ιστορίας με πρωτοποριακές ιδέες στήνει ένα παιχνίδι ρόλων στην τάξη. Μέσα από το διδακτικό πείραμα επιδιώκει να δείξει στην πράξη την κρυφή γοητεία του φασισμού, τα πράγματα όμως σύντομα θα ξεφύγουν από κάθε έλεγχο... <iframe src="http://www.youtube.com/embed/1HbsHatqKqc" width="640" height="360" frameborder="0"></iframe>

newsbeast.gr]]></description>
<link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=34697</link>
<pubDate>Thu, 10 Oct 2013 14:26:00 +0000</pubDate>
<guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=34697</guid>
</item>
<item>
<title><![CDATA[Η μεγάλη άγνωστη της τζαζ]]></title>
<description><![CDATA[Γεννήθηκε στις 21 Ιουλίου του 1930 στην Νέα Υόρκη από γονείς Κροάτες, μετανάστες από το μικρό νησί Krk στην Αδριατική. To όνομα της ήταν Jelena Ana Milcetic, αλλά στον κόσμο της τζαζ έγινε γνωστή ως Helen Merrill. 
Πολλοί θεωρούν πως στέκεται ισάξια δίπλα στα ιερά τέρατα - την Ella Fitzgerald, την Sarah Vaughan, την Billie Holiday, την Anita O'Day.
’λλωστε η ίδια η ιστορία την έχει τοποθετήσει δίπλα τους - και όσοι την αγαπούν, τολμούν κιόλας να θεωρούν πως είναι η σημαντικότερη τραγουδίστρια που έχει περάσει ποτέ απ' την παγκόσμια σκηνή της τζαζ. Την άκουσα πρώτη φορά να τραγουδάει το "You'd Be So Nice To Come Home Too", ένα απο τα κλασσικά τραγούδια του μεγάλου συνθέτη Cole Porter.
<iframe src="http://www.youtube.com/embed/YM0PhsP7ulk?rel=0" width="420" height="315" frameborder="0" allowfullscreen=""></iframe>
Ήταν κάπου στο τέλος των 80s, και η κασέτα στην οποία είχα ηχογραφήσει το κομμάτι από μια ραδιοφωνική εκπομπή στο 1ο Πρόγραμμα της ΕΡΤ παίχτηκε μέχρι θανάτου, κυρίως επειδή προσπαθούσα να αποστηθίσω το σόλο της τρομπέτας του Clifford Brown. Έμαθα, ψάχνοντας το έργο της, πως δεν ακολούθησε την πεπατημένη. Ήταν εκλεκτική κι επιλεκτική στις ηχογραφήσεις και τις συνεργασίες της, τις οποίες κι έκανε αρκετά αραιά. Ταξίδεψε εκτεταμένα στην Ευρώπη όπου κι έζησε και ηχογράφησε, όπως και στην Ιαπωνία, όπου δημιούργησε, τη δεκαετία του '60, ένα φανατικό κι αφοσιωμένο κοινό, το οποίο υπάρχει ακόμα. Για την ακρίβεια, στην Ευρώπη και την Ιαπωνία, έγινε ακόμα πιο γνωστή ακόμα και από την πατρίδα της, και στην Ιαπωνία ηχογράφησε δίσκους σε ντόπιες εταιρείες, που δε βγήκαν αλλού, και είναι πια συλλεκτικά κομμάτια. Το δίσκο που είχε το πρώτο κομμάτι στην οποίο την άκουσα, σ' εκείνη τη ραδιοφωνική εκπομπή των 80s, τον αγόρασα μετά από χρόνια και τον έλιωσα. Η ηχογράφηση ήταν του 1954, σε παραγωγή του τότε μόλις 21χρονου Quincy Jones - του μεγαλύτερου ίσως Αμερικάνου μουσικού παραγωγού του 20ου αιώνα. Στην ηχογράφηση αυτή, το ταλέντο του τότε πιτσιρικά τρομπετίστα Clifford Brown άστραφτε σαν χρυσός και συνομιλούσε με το εξίσου σπάνιο ταλέντο της Merrill, που κι αυτή ήταν τότε μόλις 24 χρονών - ακριβώς σαν τον Clifford.
<img src="http://www.lifo.gr/uploads/image/465668/0000914350_500.jpg" border="0" width="500" height="500" /> Αργότερα έμαθα το δίσκο που έκανε με τον μαέστρο Hal Mooney το 1955, τη σπουδαία της ηχογράφηση με τον Gil Evans και την σπάνια ηχογράφηση που έκανε στη Ρώμη το 1960, με μια ομάδα από εκλεκτούς Ιταλούς μουσικούς της οποίας ηγείτο ο μεγάλος πιανίστας και συνθέτης Piero Umiliani. Συγκεκριμένα σ'αυτό το δίσκο βρήκα και την πιο όμορφη εκδοχή του "Νιght and Day" που 'χω ακούσει ποτέ μου. Σπάνια, σαν περίπτωση, ήταν και η ηχογράφηση του 1986 που κατέληξε σ'ενα δίσκο που λεγόταν "Music Makers", με τον Steve Lacy στο σοπράνο σαξόφωνο, τον Gordon Beck στο πιάνο και τον Stephan Grapeli στο βιολί.
<iframe src="http://www.youtube.com/embed/o-mDkLIqcQg?rel=0" width="560" height="315" frameborder="0" allowfullscreen=""></iframe>
Στο δίσκο αυτό, η Merrill έγραψε, για πρώτη και τελευταία φορά, στίχους για ένα τραγούδι, που είχε τον τίτλο του δίσκου. Το 2000 με ενθουσιασμό έμαθα ότι είχε βγάλει μόλις νέο δίσκο. Στα 70 της, η μεγάλη κυρία της τζαζ ακουγόταν όσο φρέσκια και μαγική όσο όταν ήταν πιτσιρίκα, και συγκινούσε όταν τραγούδαγε για τον πάτερα της, μαζί με παραδοσιακή ορχήστρα από το νησί της της καταγωγής της στην Αδριατική. Ο δίσκος λεγόταν "Jelena Ana Milcactic a.k.a. Helen Merrill" και ήταν ένας φόρος τιμής στις καταβολές της. Το 2005, είχα την τύχη να δω μια άλλη μεγάλη κυρία της τζαζ, την Sheila Jordan, να μαγεύει το κοινό του Jazz Upstairs στην Πλατεία Θεάτρου. Της μίλησα για λίγο μετά τη συναυλία και της είπα πόσο αγαπώ την Helen Merrill και πόσο θα ήθελα να τη δω live κάποια στιγμή στην Αθήνα, καθώς και ποσό μεγάλο ήταν το ποσό που ζητούσε για κάτι τέτοιο ο ατζέντης της. Kαι μέσα στα υπέροχα 83 χρόνια της, η κυρία Jordan μου είπε χαμογελώντας: "Of course honey... Helen is a diva..." Η Ηelen Merrill σε αιχμαλωτίζει, γιατί δεν δίνει σημασία. Δεν νοιάζεται για τα μέτρα, για τις νόρμες, για τις παραφωνίες της, για τη βραχνάδα της, για τις σπάνιες εμφανίσεις της. Όταν την ακούς να τραγουδάει, ξέρεις πως είναι φυσική, ανεμπόδιστα και συναρπαστικά αυθεντική. Το χαρακτηριστικό της γρέζι ανεβοκατεβαίνει στις οκτάβες χωρίς προσπάθεια, με έναν τρόπο που μόνο η Τζένη Βάνου τολμώ να πω πως έχω ακούσει να κάνει. Αν βγαίνει εκτός ρυθμού, μελωδίας, η αναπνοής, δεν είναι κάτι που την απασχολεί, και η στοιχειωμένη εκφραστικότητα της, μαζί με αυτόν τον τόσο δικό της μινιμαλισμό, τις πεντακάθαρες φράσεις της, το γλυκό βιμπράτο της, τη γήινη χροιά της και αυτό το αποστασιοποιημένο, αλλά αληθινό της συναίσθημα, σε κερδίζει και σε κάνει να καταλαβαίνεις πως έχεις να κάνεις με μια περίπτωση σπάνια και μοναδική. Δεν υπάρχει άλλη Helen Merrill, και αν είχα ποτέ την τύχη να τη συναντήσω, θα ήθελα να την ευχαριστήσω που έχει υπάρξει και υπάρχει ακόμα, με λόγια παρόμοια με αυτά που έγραψε η ίδια, για εκείνο το συγκλονιστικό:

"Music Makers": "Music makers, thanks so much for the songs you bring Music makers thanks so much for the songs we sing Songs that make my heart feel happy, Songs that make me cry. Trumpet's playing up so high, I nearly want to die. Oh, music makers, you're too much Music makers, thanks so much"

 Πηγή: <a href="http://www.lifo.gr/team/discothiki/36470">www.lifo.gr</a>]]></description>
<link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=34689</link>
<pubDate>Tue, 08 Oct 2013 04:02:00 +0000</pubDate>
<guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=34689</guid>
</item>
<item>
<title><![CDATA[Οι 10 χειρότερες διασκευές στη μουσική ιστορία]]></title>
<description><![CDATA[Να κάθεσαι τώρα να γράφεις τραγούδια; Έχει άδεια το συγγραφικό δίδυμο της εταιρείας και δεν ξέρεις τι να κάνεις; Διασκεύασε και συ! Μπορείς να κατεστρεψεις μερικα απο τα καλυτερα τραγουδια. Δεν θα εισαι και ο πρωτος.. Η συνταγή είναι απλή όσο και αλάνθαστη. Αν είναι ακουστικό κάντο ηλεκτρικό και αν είναι ηλεκτρικό κάντο ακουστικό. Αν είναι ροκ κάντο RnB και αν είναι Folk κάντο Pop. Μετά πέρνα και από το ταμείο. Μιλάμε φυσικά για διασκευές τραγουδιών και επειδή έχουμε και πολλά βίντεο πάμε κατευθείαν στη λίστα με τις 10 χειρότερες όλων των εποχών.
10. Sugababes & Girls Aloud - Walk This Way (Aerosmith & Run DMC) «Έχουμε και λέμε λοιπόν. Τέσσερα γκομενάκια αριστερά, τέσσερα δεξιά\x85 κάποιο δε θα μου κάτσει.» Αυτό φαίνεται ότι σκέφτηκε ο παραγωγός της συγκεκριμένης διασκευής. «Και θα βγάλω και λεφτά.» <iframe src="http://www.youtube.com/embed/1Jvrjd8DI-c" width="560" height="315" frameborder="0" allowfullscreen=""></iframe>

 9. Westlife - More Than Words (Extreme) Πόσο μπορείς να σκοτώσεις μια κλασσική ροκ μπαλάντα; More Than Words μπορούν να περιγράψουν. Ένα βίντεο χίλιες λέξεις! <iframe src="http://www.youtube.com/embed/PvepAh-Fkvo" width="420" height="315" frameborder="0" allowfullscreen=""></iframe>
8. Mike Flowers Pops - Wonderwall (Oasis) Η Mike Flowers Pops Orchestra έχει κάνει αμέτρητες διασκευές στην καριέρα της. Μία όμως έχει ιδιαίτερο συμβολισμό και δεν είναι άλλη από το «Wonderwall» των Oasis που μάλιστα ήταν και η πρώτη τους. Στη λίστα μπαίνει για τον εξής λόγο: Όταν ξεφτιλίζεις ένα από τα καλύτερα τραγούδια των Oasis, στο απόγειο της δόξας τους (1995) και ξέρεις ότι αν βρεθείς μαζί τους σε καμιά απονομή μπορεί να φας και ξύλο\x85 Τότε ναι έχεις\x85 @ρχ!δ!@. <iframe src="http://www.youtube.com/embed/Vy1ueZf1WMQ" width="420" height="315" frameborder="0" allowfullscreen=""></iframe> 7. Will Young - Light My Fire (The Doors) Θα βάζαμε δεύτερη συνεχόμενη φορά τους Mike Flowers Pops αλλά το «Light My Fire» έχουν φροντίσει να το σκοτώσουν πολλοί. Ένας από αυτούς ο σαγώνιας, ψευδός νικητής του Pop Idol στην Αγγλία, Will Young, που με το θράσος του τους ξεπέρασε όλους. Ευτυχώς τα περισσότερα βίντεο δεν επιτρέπουν το embedding που θα διέδιδε το αίσχος στον κυβερνοχώρο. Εδώ σε ζωντανή εκτέλεση. <iframe src="http://www.youtube.com/embed/BNwIqFGna2E" width="420" height="315" frameborder="0" allowfullscreen=""></iframe>

6. Celine Dion - You Shook Me All Night Long (AC/DC) Σαν να μην έφτανε η τραγελαφική σκηνική της παρουσία, η Celine Dion θεώρησε καλό να φωνάξει και την Anastacia και να αναστατώσουν τα μουσικά πράγματα όλο το βράδυ. Ευτυχώς δεν τόλμησε -όσο γνωρίζουμε- να το κυκλοφορήσει και δισκογραφικά. Οι ειδικοί του περιοδικού Total Guitar το έχουν ανακηρύξει «Χειρότερη Διασκευή Όλων των Εποχών». Εμείς θα διαφωνήσουμε στις λεπτομέρειες -υπάρχουν και χειρότερες- αλλά θα συμφωνήσουμε με το γενικότερο πνεύμα της βράβευσης. <iframe src="http://www.youtube.com/embed/1niTEkP-6eo" width="420" height="315" frameborder="0" allowfullscreen=""></iframe>

5. Motley Crue - Anarchy in the UK (Sex Pistols) Η υπέρτατη ροκ ύβρις: Μπάντα από το ηλιόλουστο Λος ’ντζελες, που περνάει περισσότερο χρόνο στο κομμωτήριο παρά στη σκηνή και έχει πιο επιτυχημένο single το «Girls Girls Girls» διασκευάζει τον ύμνο της αγγλικής εργατικής τάξης διαπράττει την απόλυτη ροκ ύβρη. Να πούμε κι άλλα; <iframe src="http://www.youtube.com/embed/rqzZ3U74NHU" width="560" height="315" frameborder="0" allowfullscreen=""></iframe>

4. Girls Aloud \x96 I Predict a Riot (Kaiser Chiefs) Δεύτερη συμμετοχή στη λίστα για τις Girls Aloud και το «I Predict a Riot». Έτσι γιατί όταν τραγουδάς «a friend of a friend, he got beaten\x85 he looked the wrong at a policeman» πρέπει να κουνήσεις και λίγο κωλαράκι για να πείσεις ότι το εννοείς. Μεγαλύτερο καραγκιοζιλίκι απλώς δεν παίζει. Ή μάλλον παίζει. Προσέξτε το ρεφρέν. <iframe src="http://www.youtube.com/embed/HxIRaJOn0zw" width="560" height="315" frameborder="0" allowfullscreen=""></iframe>

 3. Britney Spears - (I Can't Get No) Satisfaction (Rolling Stones) Είμαστε κάτι παραπάνω από βέβαιοι ότι το εννοούσε. Έπρεπε όμως να το τραγουδήσει δημόσια; Θα μπορούσε όμως να το κάνει\x85 στο μπάνιο! <iframe src="http://www.youtube.com/embed/3el5veZEv4Y" width="560" height="315" frameborder="0" allowfullscreen=""></iframe>


2. Hilary Duff - My Generation (The Who) Κάθε καλλιτέχνης θέλει να γίνει εκφραστής της γενιάς του! Το ίδιο και η Hilary Duff. Για αυτό μάλιστα διάλεξε ένα ξένο τραγούδι ηλικίας μερικών δεκαετιών. Ευτυχώς η εκπρόσωπος των σιλικονάτων ξανθών γλαμουροειδών που αμφιταλαντεύονται μεταξύ κινηματογράφου και μουσικής προσωπικά διαλέγει το πρώτο. <iframe src="http://www.youtube.com/embed/N2UjjFAeSGQ" width="420" height="315" frameborder="0" allowfullscreen=""></iframe>

1. Sheryl Crow - Sweet Child O'Mine (Guns N\x92 Roses) Είπαμε. Αν είναι ακουστικό κάντο ηλεκτρικό και αν είναι ηλεκτρικό κάντο ακουστικό, είναι η αλάνθαστη συνταγή για κάθε διασκευή. Η Sheryl όμως όχι μόνο αποφάσισε να αφαιρέσει τη μαγική κιθάρα του Slash αλλά και\x85 να το τραγουδήσει η ίδια. <iframe src="http://www.youtube.com/embed/T4lSms1pokA" width="420" height="315" frameborder="0" allowfullscreen=""></iframe>]]></description>
<link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=34656</link>
<pubDate>Sat, 28 Sep 2013 16:50:00 +0000</pubDate>
<guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=34656</guid>
</item>
<item>
<title><![CDATA[Η ιστορία της\x85 Susie Q]]></title>
<description><![CDATA[Από τα πιο γνωστά τραγούδια της ροκ μουσικής, σύνθεση του Αμερικανού κιθαρίστα Ντέιλ Χόκινς, ενός από τους πιονιέρους του ροκ εν ρολ και ιδιαίτερα του ροκαμπίλι.
Ο Χόκινς έγραψε το τραγούδι το 1956, με πηγή έμπνευσης μια γραμματέα που είχε ερωτευτεί και το πρόβαρε με το συγκρότημά του σε διάφορα κλαμπ της Βόρειας Λουιζιάνας, απ\x92 όπου καταγόταν. Όταν αποφάσισε να το ηχογραφήσει δεν έβρισκε στούντιο και αποτάθηκε σ' ένα φίλο του ηχολήπτη, ο οποίος εργαζόταν στον ραδιοφωνικό σταθμό KWKH στο Σρίβεπορτ της Λουζιάνας.
Ο σταθμός διέθετε ένα υπερσύγχρονο για την εποχή εκείνη μαγνητόφωνο και η ηχογράφηση του Susie Q έγινε μέσα σε μία ώρα, ένα χειμωνιάτικο βράδυ του 1956, όταν ο φίλος του ηχολήπτης είχε βάρδια.
Το χαρακτηριστικό κιθαριστικό ριφ του κομματιού οφείλεται στον κιθαρίστα Τζέιμς Μπάρτον, που αργότερα τιμήθηκε με μία θέση στο «Πάνθεον του Ροκ εντ Ρολ» (Rock \x91n\x92 Roll Hall of Fame).
Στη συνέχεια ένας ραδιοφωνικός παραγωγός, ονόματι Τζιν Νομπλς, ανέλαβε να προωθήσει την ηχογράφηση. Πούλησε την ταινία στη δισκογραφική εταιρεία του Σικάγου Checker Records (θυγατρικής της Chess Records), η οποία το κυκλοφόρησε σε σινγκλ στις 5 Ιουνίου 1957, με το τραγούδι Don't Treat Me Τhis Way στην πίσω πλευρά.
Αν και ο Χόκινς έγραψε το τραγούδι μόνος του, ως συνδημιουργοί του Susie Q αναφέρονται και τα ονόματα του Σταν Λιούις (μέλος του συγκροτήματός του) και της Έλινορ Μπροντγουότερ, συζύγου του Νομπλς. Το τραγούδι γνώρισε σχετική επιτυχία φθάνοντας στο Νο27 του αμερικανικού πίνακα επιτυχιών και στο Νο7 του αντίστοιχου πίνακα με τις R&B επιτυχίες.
<iframe src="http://www.youtube.com/embed/vj1jPW1WFvY?rel=0" width="420" height="315" frameborder="0" allowfullscreen=""></iframe>
Στις 25 Φεβρουαρίου 1964 το τραγούδι ηχογραφήθηκε από τους Rolling Stones και συμπεριλήφθηκε στο άλμπουμ «The Rolling Stones No. 2 », που κυκλοφόρησε στη Μεγάλη Βρετανία στις 15 Ιανουαρίου 1965. Η διασκευή διαρκεί μόλις 1'49'' και είναι ένα από τα συντομότερα τραγούδια που έχουν ποτέ ηχογραφήσει οι Rolling Stones.
<iframe src="http://www.youtube.com/embed/b93h6oo58Rk?rel=0" width="420" height="315" frameborder="0" allowfullscreen=""></iframe>
Το τραγούδι έγινε πασίγνωστο και απολαμβάνει την επιτυχία μέχρι και σήμερα στην εκδοχή των Credence Clearwater Revival, που περιέχεται στο ομώνυμο ντεμπούτο άλμπουμ του συγκροτήματος, που κυκλοφόρησε στις 5 Ιουλίου του 1968. Όπως αποκάλυψε ο ηγέτης των CCR, Τζον Φόγκερτι, σε μια συνέντευξή του στο περιοδικό Rolling Stone το 1993, το τραγούδι ηχογραφήθηκε κατόπιν παραγγελίας του ραδιοφωνικού σταθμού του Σαν Φρανσίσκο KMPX, εξ ου και η μεγάλη του διάρκεια, που ξεπερνά τα οκτώ λεπτά.
<iframe src="http://www.youtube.com/embed/GLg2_Et8R54?rel=0" width="420" height="315" frameborder="0" allowfullscreen=""></iframe>
Το Suzie Q έχει παρουσιασθεί ή ηχογραφηθεί και από πολλούς άλλους καλλιτέχνες, όπως οι Τζιν Βίνσεντ, Λόνι Μακ, Σούζι Κουάτρο, Χοζέ Φελισιάνο, Quicksilver Messenger Service, Λίντα ΜακΚάρτνεϊ, Μπόμπι ΜακΦέριν και Velvet Underground. Έχει συμπεριληφθεί στη λίστα με τα «500 τραγούδια που διαμόρφωσαν το ροκ εντ ρολ», την οποία συνέταξε το Rock and Roll Hall of Fame.
ΠΗΓΗ: sansimera.gr]]></description>
<link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=34576</link>
<pubDate>Sat, 07 Sep 2013 05:36:00 +0000</pubDate>
<guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=34576</guid>
</item>
<item>
<title><![CDATA[ Και τελικά......]]></title>
<description><![CDATA[....δεν σου αξιζει ουτε καν να το γραψω.......

Καλη καρδια.]]></description>
<link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=34401</link>
<pubDate>Wed, 10 Jul 2013 00:14:00 +0000</pubDate>
<guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=34401</guid>
</item>
<item>
<title><![CDATA[Ζεϊμπέκικο.....ο χορός του ’ντρα]]></title>
<description><![CDATA[Αρκετά χρόνια πριν είχε πέσει στα χέρια μου ενα κείμενο του Δ.Χαριτοπουλου σχετικά με τον Ζεϊμπέκικο χορό.
Σήμερα ενα αλλο κείμενο ήρθε για να επιβεβαιώσει με τον καλύτερο τρόπο τα γραφόμενα του κ. Χαριτοπουλου, δοσμένο απο τον Σωτήρη Γλυκοφρύδη. Διαβάστε το πρώτο κείμενο <a href="modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=15253">εδω </a>και στην συνέχεια δείτε και το νεο κείμενο του Σωτήρη Γλυκοφρύδη.

<img src="http://www.oneman.gr/keimena/diabasma/opinions/article1746077.ece/BINARY/original/laiko_c.jpg" border="0" width="620" height="465" style="vertical-align: middle;" />
<h3>Η μυσταγωγία του ζεϊμπέκικου...</h3>
του Σωτήρη Γλυκοφρύδη ... χορός του Έρωτα και του Θανάτου...Επ\x92 ευκαιρία της παρουσίας μου σε ένα γάμο, στο τραπέζι του οποίου στο τέλος χτύπησαν τα ζεϊμπέκικα, όπου λίγοι άνθρωποι χόρεψαν... <a name="more"></a>καλά (μεταξύ των οποίων ήταν ο γαμπρός, εύγε, παλικάρι, και ο πεθερός, εύγε και σ\x92 αυτόν), έχω να σημειώσω τα εξής, απευθυνόμενος κυρίως στις γυναίκες: 1. Κάτσε, μωρή, κάτω (μωρή σημαίνει ανόητη) Πρέπει να το ξεκαθαρίσουμε: Το ζεϊμπέκικο είναι χορός για άντρες, όπως το... τσιφτετέλι είναι χορός για γυναίκες. Το ζεϊμπέκικο είναι χορός του Θανάτου που ξεπροβάλλει μέσα από τον Έρωτα, εκεί που αναμετριέται ο Διγενής στα μαρμαρένια αλώνια. Το τσιφτετέλι αντίστοιχα είναι χορός της ζωής και της αναπαραγωγής, που ξεπροβάλλει μέσα από την πρόκληση του θηλυκού Ερωτοσεξικιστικού στοιχείου. Επομένως, όταν βαρά η γκρανκάσα στο ζεϊμπέκικο, κάτσε γλυκιά μου κάτω και ανέβασε τα οιστρογόνα σου, τι δουλειά έχεις και κατά πόσο σε συμφέρει να κάνεις την αμαζόνα; Λυσσάρα\x85 2. Σεβασμός στην παραγγελιά Η παραγγελιά είναι ιερό πράγμα. Εκεί, ο αετός είναι χωρίς φτερά ή πεθαίνει στον αέρα. Εκεί, ο αετός χορεύει το χορό του θανάτου, λαβωμένος στην καρδιά, δεν είναι ο αετός που καθότανε στον ήλιο και λιαζότανε (αν και καμιά φορά μπορεί να συμβεί). Σεβασμός λοιπόν στον αετό, σεβασμός στην ανάμνηση της λαβωματιάς, σεβασμός βρε κανίβαλοι στο μοναχικό ταξιδιώτη της ζωής. Κι εσείς, κανιβάλισσες, καθίστε κάτω, μη του περιορίζετε το ζωτικό του χώρο, χτυπώντας παλαμάκια, γιατί δεν σας βλέπει. Πετάει και είναι καταγής, στριφογυρίζει και χτυπιέται. Σεβασμός στην παραγγελιά, βρεθείτε εκτός πίστας της ζωής του χορευτή, δώστε του ελεύθερο να έχει το χώρο, όλο. 3. Το ζεϊμπέκικο δεν έχει βήματα, έχει ρυθμό και μέθεξη, σε 9/8 φτιαγμένο Τα 9/8 είναι μαγικός αριθμός, άβατος, που σε παρασέρνει η γκρανκάσα, ο υπόηχος, το μεγάλο πολεμικό ταμπούρλο. Αυτό είναι τα 9/8, πολεμικός γυριστός χορός, όπου η ψυχή θερμαίνεται στην αρρυθμία της καρδιάς της, περιβάλλοντας το σώμα. Ξεκινώντας το χορό, τα χέρια βρίσκονται ψηλά, στον ουρανό, ανακατα-διοδεύοντας τα σύννεφα, ενώ τα πόδια πατούν δυνατά στη γη, χτυπώντας το ένα κάτω, στο παλκοσένικο, στου τάφου το σανίδι, για να σηκωθούνε οι νεκροί. Στροφή, ίακχος και επωδός, με μάτια θολά, μισόκλειστα, όπου η ψυχή πετά αλλά και κυλιέται με τον χάροντα στου τάρταρου τις κατηφόριες σκάλες. 4. Πες μου πώς χορεύει ένας λαός για να σου πω ποια είναι η ψυχή του Καταντήσαμε να έχουμε μια ψυχή «τεριλέν», δηλαδή νάιλον, με πλήρη εξαθλίωση και φτήνια στο φυτίλι. Πού είσαι βρε Κοεμτζή, να δεις τον επαναστάτη που κάνει τουμπεκί\x85 Πού είσαι βρε φυλακισμένε στο Γεντί Κουλέ, που δεν σου δίνουν χόρτο\x85 Πού είσαι βρε φουκαριάρη στον τεκέ, που αντί να σκύβεις στην πόρτα για να μπεις, μπαίνεις πλέον όρθιος υπό πολύχρωμα λαμπιόνια\x85 Που είσαι στραβοσαϊτάρη Έρωτα που κάποτε έλυες τας φρένας, χωρίς να υπολογίζεις το τι και πώς, ρουφιάνε, ψεύτη, κλέφτη, γητευτή\x85 5. Το ψυχικό ζεϊμπέκικο το τρώει ο καπιταλισμός, η πλουτοκρατία Κάποτε στα σκυλάδικα υπήρχε μια μικρή πόρτα οδηγώντας σε μια αίθουσα θαμπή, με πίστα απέναντι, στην κεφαλή της οποίας βρισκόντουσαν τρείς ξύλινες καρέκλες. Του ζεϊμπέκη τραγουδιστή, του πεχλιβανίδη ζεϊμπέκη με τον μπαγλαμά που όσο πιο μικρός ήτανε τόσο είχε αξία, και της «γλάστρας» με το ντέφι και τη δεύτερη φωνή, χτυπώντας μια τα κρόταλα αριστερά πηγαίνοντας τα πόδια δεξιά και τούμπαλιν, όπου όταν ήταν να τραγουδήσει, έβγαζε την τσίχλα που τη μάσαγε σαν κατσίκα και την έβαζε πίσω από το αυτί, δίνοντας και μια στα βυζιά της για να πάνε πάνω. Η αίθουσα μύριζε χασίς. Στην παραζάλη του θανατικού χορού σπάζανε και πιάτα, σημείο κατευόδιου του μοναχικού ψυχοπλακωμένου διονυσιαστή προς τον κάτω κόσμο. Καμιά φορά έφευγαν στην πίστα ολόκληρα τραπέζια, ενώ όταν άρχισαν να χορεύουν οι γυναίκες άρχισαν να καίγονται γραβάτες, σημείο ασυνείδητου συμβολισμού. Στον αντρικό χορό, στο πέταγμα του πιάτου έβλεπες ποιος ήταν ο «ξενέρωτος» (που εδώ σημαίνει ο «ξένος του έρωτος»), και ποιος ο όχι. Το πιάτο, κατά τον γνώστη άντρα και πάντα σεβόμενο το γυναικείο φύλο, έπρεπε να φύγει ανάποδα, με την κοιλιά επάνω, ώστε όταν σπάσει τα γυαλιά να κατευθυνθούν σαν σκούπα προς το πάτωμα για να μην τραυματίσουν πόδια γυναικών και ειδικά της τραγουδιάρας. Όταν άρχισαν να σπάζουν πιάτα ψεύτικα, πήλινα, μισοψημένα, άρχισε να ξεφτιλίζεται ο ζεϊμπέκικος χορός, σα να πηγαίνεις σε κηδεία με ψεύτικα λουλούδια. Ήταν τότε η εποχή που ο κόσμος άρχισε να έχει λεφτά. Από κει και πέρα, τον ψυχικό ζεϊμπέκικο άρχισε να τον αλυσοδένει και να τον τραγανίζει η ευμάρεια, ο καπιταλισμός, αυτό που λένε «το σύστημα», υπό την έννοια της υπερεπάρκειας της ύλης.]]></description>
<link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=32573</link>
<pubDate>Sun, 08 Jul 2012 19:35:00 +0000</pubDate>
<guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=32573</guid>
</item>
<item>
<title><![CDATA[Θα γυρίσει ο τροχός θα γα....σει και ο φτωχός ή αλλιώς εκεί που φτυνεις να μην γλυφεις. ]]></title>
<description><![CDATA[Σήμερα θα σας πω μια Ιστορία, τα πρόσωπα στα οποία θα αναφερθώ είναι πέρα για πέρα αληθινά.
and so the story goes......
Ήταν κάποτε ένα καταστηματάρχης, ο οποίος ζητούσε βοήθεια από τους περαστικούς να του φτιάχνουν το μαγαζί κάθε μέρα και μάλιστα χωρίς να τους πληρώνει. Ο κύριος λοιπόν αυτός κάθε πρωί άνοιγε το κατάστημα του, έφτιαχνε τον καφέ του και συσκεφτότανε με τον εαυτό του.... ¨τι να κάνω σήμερα¨.....μμμμ βαριέμαι, θα πω σε κανέναν άλλον να φτιάξει το μαγαζί..... οι υπάλληλοι του μαγαζιού ήταν εκεί σχεδόν απο τότε που άνοιξε αλλά και αυτό τσάμπα δούλευαν, ο κύριος δεν τους πλήρωνε, αλλά καμιά φορά έτσι για τα μάτια του κόσμου τους έλεγε ένα "ευχαριστώ" ή ένα "μπράβο".
Τα χρόνια περνούσαν, άλλοτε ήρεμα και άλλοτε με ίντριγκες και κόντρες ανάλογα με την εποχή.
 Το μαγαζί, λοιπόν ήταν "γωνία" και περνούσε πολύς κόσμος κάθε μέρα, όλοι γνωριζόντουσαν μεταξύ τους και έκαναν καλή παρέα και όπως είπα και πριν όλα αυτά ανάλογα με την εποχή.
Ήρθε λοιπόν η μέρα που πέρασα και εγώ από το μαγαζί αυτό, στην αρχή δεν ήξερα, τι, ποιος, που, πότε , γιατί, όλα ήταν καινούρια, σιγά σιγά μπήκα στο κόλπο και εγώ και χωρίς να το καταλάβω, αλλά με την θέληση μου, άρχισα και εγώ να γίνομαι ένα με τους άλλους, (οχι τους υπάλληλους) τους άλλους τους "εθελοντές" και άρχισα λοιπόν να βοηθάω και εγώ στην διακόσμηση του μαγαζιού.
Κάποια μέρα λέω στο αφεντικό,:
- Μάστορα να σου βάψω το μαγαζί; - και δεν το βάφεις, αλλά θα σου δώσω μαζί για να σε βοηθήσει και τον Χρήστο. - πολύ ευχαρίστως, του λέω και αρχίζουμε να βαφούμε. (πολύ καλό παιδί ο Χρήστος και με πείρα στο ¨βάψιμο¨) Όταν τελειώσαμε το βάψιμο με τον Χρήστο ήρθε το αφεντικό, είδε την δουλειά και λέει: Μπράβο Χρήστο, ωραία δουλειά έκανες.
Το άκουσα και έπεσα από την σκάλα.
-Ναι ρε μάστορα έκανε καλή δουλειά αλλά δεν ήταν μόνος και στην τελική μόνο την σκάλα κράταγε.
και τι γυρίζει και μου λέει ο μαγαζάτορ;;;;.......
- Εντάξει αν δεν ήταν ο Χρηστάκης.....(με νόημα).
Δίνω τόπο στην οργή και λέω από μέσα μου "χεστον τον παπαρα δεν αξίζει, άλλωστε τα ήθελα και τα έπαθα, εγώ του ζήτησα να του βάψω το μαγαζί. δεν μου το ζήτησε αυτός".
Πέρασαν αρκετά χρόνια από τότε, ο Χρήστος έγραψε το μαγαζί στα @@ρια του, αλλά εγώ καθημερινά, πάρων.
Ως που μια μέρα, βλέπω το αφεντικό να κρατάει μια μπατανοβουρτσα και να βάφει το μαγαζί.
Την σκάλα την κρατούσε τώρα ένα άλλο παλικάρι..... εγώ τώρα σε ποιον πρέπει να πω μπράβο στο αφεντικό ή στο παλικάρι που κρατούσε την σκάλα;
 ]]></description>
<link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=32113</link>
<pubDate>Mon, 19 Mar 2012 22:38:00 +0000</pubDate>
<guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=32113</guid>
</item>
</channel>
</rss>

Home · About · News · Docs · Terms