![[Valid RSS]](images/valid-rss-rogers.png "Valid RSS")
This is a valid RSS feed.
This feed is valid, but interoperability with the widest range of feed readers could be improved by implementing the following recommendations.
<managingEditor>info@musicheaven.gr</managingEditor>
^
<webMaster>info@musicheaven.gr</webMaster>
^
... σεις του Last Christmas, είναι καλά να τ\x92 αφήσω;), κάτι γερμανικά παραδο ...
^
... ίνω μηχανικός σε βουλκανιζατέρ...</p>]]></description>
^
</channel>
^
<?xml version="1.0" encoding="iso-8859-7"?><!-- Generated on Sat, 20 Apr 2024 11:44:07 +0000 --><rss version="2.0"> <channel> <title>Τρελαίνομαι γιατρέ μου;</title> <link>http://blogs.musicheaven.gr/sunnybeach</link> <description>Ιστορίες καθημερινής τρέλας και μη.</description> <language>el</language> <managingEditor>info@musicheaven.gr</managingEditor> <webMaster>info@musicheaven.gr</webMaster> <generator>PHP RSS Feed Generator</generator> <item> <title><![CDATA[Καράβια...]]></title> <description><![CDATA[<p>καθόμουν στο μπαλκόνι του γραφείου και τα χάζευα. Μικρά, μεγάλα, καινούρια, παλιά, κρουαζιερόπλοια, φορτηγά. Και όπως είχα κολλήσει και το μόνο πράγμα που είχα στο μυαλό μου ήταν να ανέβω σε ένα και όπου με βγάλει...φλας!</p><p>Τα καράβια είναι σαν τις ανθρώπινες σχέσεις. Τα εμπιστεύσαι και σε οδηγούν στον προορισμό σου. Τι γίνεται όμως αν δεν σε πάνε; </p><p>Για παράδειγμα: Βάζεις στο μυαλό σου ένα νησάκι. Ξέρεις πως το νησάκι μπορεί να μην είναι "Ο" παράδεισος αλλά είναι ο δικός σου παράδεισος. Με τα ωραία του και τα άσχημα του, αλλά εσύ σώνει και καλά θες να πας εκεί. Τα καράβια που μπορούν να σε μεταφέρουν στο νησί σου πολλά. Επιλέγεις ένα και όχι απαραίτητα το πιο γρήγορο ή το πιο κουλ, χλιδάτο, τρέντι κλπ (συμπληρώστε μόνοι σας) αλλά αυτό που θα κάνει το ταξίδι ευχάριστο και ασφαλές...</p><p>Παίρνεις βαλιτσούλες, μπογαλάκια, κεφτεδάκια της μαμάς και επιβιβάζεσαι. Η θαλασσινή αύρα αρχίζει και σου χτυπάει τη μουρή και βλέπεις το νησί σου σε απόσταση αναπνοής. Τρέλα! Απλώνεις πετσετούλα στο κατάστρωμα και απολαμβάνεις τη λιακάδα. Ξαφνικά εκεί που έχεις χαλαρώσει και αφήνεσαι στον παφλασμό των κυμάτων, ο ουρανός σκοτεινιάζει. Ψιχάλες που γίνονται καρεκλοπόδαρα. Η θάλασσα αγριεύει. Και εσύ βλέπεις το νησί σου αντί να πλησιάζει να απομακρύνεται. Πανικοβάλεσαι και πας στον καπετάνιο:</p><p>-"Ρε κάπτεν τι γίνεται δω χάμω. Εμείς για αλλού κινήσαμε και αλλού πάμε"</p><p>-"Κάνε λίγη υπομονή" λέει ο έμπειρος</p><p>-"Ρε κάπτεν που πας από κει; Παίζει μπόρα! Γύρνα πριν πάμε άπατοι"</p><p>Ο καπετάνιος το βιολί του ή για να το πω και καπεταναιΐκα τη ρότα του.</p><p>Και συ τι κάνεις; Κάθεσαι να υπομείνεις τη φουρτούνα τη στιγμή που σου έχει γυρίσει το στομάχι; Κάθεσαι και βλέπεις το νησί σου να απομακρύνεται αντί να πλησιάζει; Κάθεσαι και εμπιστεύεσαι τον καπετάνιο που όχι μόνο τη ρότα στη θάλασσα δεν ξέρει να χαράζει αλλά ούτε τη ρότα στη δική του τη ζωή;</p><p>Όχι αγάπη μου, αρκετά με τη ναυτία. Τα μπρατσάκια μου και πάω κολυμπώντας! Αν είναι να πνιγώ ας πνιγώ μόνη μου, δεν χρειάζεται να με πνίξει άλλος! Χαλάλι σου και τα συμπράγκαλά μου! Εγώ παίρνω φόρα και βουτάω στο νερό! Και στην τελική τα μπρατσάκια μου τα εμπιστεύομαι και είναι και τρέντι! Με φαλαινίτσες!!! Εγώ μια φορά στο νησί θα φτάσω...</p><p>Υ.Γ. κάλλιο αργά παρά ποτέ δεν λένε; Ισχύει για όλα!</p>]]></description> <link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=25292</link> <pubDate>Sun, 11 Oct 2009 22:03:00 +0000</pubDate> <guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=25292</guid> </item> <item> <title><![CDATA[Κλειστό...]]></title> <description><![CDATA[<p>λόγω έργων...</p><p>Αναθεώρησης, επέκτασης, αναδιάταξης, ανασχηματισμού, αναγέννησης, επαναπροσδιορισμού, ανάκτησης δυνάμεων, οριοθέτησης, επαναφόρτισης, θεμελίωσης, ασφαλτόστρωσης, επιχωμάτωσης, σοβαντίσματος, αναγόμωσης, πλακόστρωσης...</p><p>Θα είμαστε κοντά σας οσονούπω!</p><p>Παραμένουμε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε πληροφορία ή δειυκρίνηση χρειαστείτε!</p>]]></description> <link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=22957</link> <pubDate>Wed, 25 Mar 2009 23:14:00 +0000</pubDate> <guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=22957</guid> </item> <item> <title><![CDATA[Αφού το είδα σου λέω...]]></title> <description><![CDATA[<p>Από όπου και να το πιάσεις το όλο θέμα γελοίο είναι αλλά ας όψεται...</p><p>Ας όψεται η καλοπιστία των ανθρώπων, η φυσική μας ροπή προς το ακατανόητο, το υπερφυσικό...</p><p>Ας όψεται η φυσική μου τάση να κάνω πλάκες...</p><p>Γιατί ως πλάκα ξεκίνησε, ως πλάκα συνεχίστηκε και ως πλάκα θα με τρελάνει!!!</p><p>Πρωταγωνιστής της ιστορίας αυτή τη φορά είναι ένα φλυτσάνι... Ένα φλυτσάνι με καφέ, ή μάλλον που είχε καφέ και όταν έμεινε μόνο το κατακάθι, κάποιος το γύρισε ανάποδα...</p><p>Το κατακάθι του καφέ αφού έτρεξε σε όλες τις πλευρές του φλυτσανιού, σχημάτισε μικρές μικρές εικόνες! Για άλλους δεν ήταν παρά κατακάθι του καφέ στους τοιχούς ενός φλυτσανιού, για κάποιους άλλους όμως ήταν εικόνες από το μέλλον...</p><p>Ποιο μέλλον τρομάρα μας; Μες στο γενικότερο κλίμα, το αναποδογυρισμένο φλυτσάνι έφτασε στα χέρια μου...κι εγώ κατακάθι έβλεπα...αλλά έσμιξα λίγο τα μάτια και είδα δρόμο, γλώσσες, άγκυρα, πουλιά και σύννεφα...</p><p>Όχι ότι είχαν κάποια σημασία όλα αυτά...αλλά με ύφος πολλών καρδιναλίων...έβγαλα πόρισμα. Και κάπου εδώ αρχίζει το σόου... χωρίς να έχω ιδέα τις μπούρδες λέω, έπεσα μέσα. Όπως ήταν φυσικό το πήρα στην πλάκα "τυχερή μαντεψιά" και έτσι...</p><p>Δύο μέρες αργότερα, φτάνει όμως δεύτερο φλυτσάνι στα χέρια μου...επαναλαμβάνεται η ίδια ιστορία...ξανά μέσα! Ώπα λέω κάποιος τελικά κάνει σε εμένα πλάκα...</p><p>Την τρίτη φορά όμως που επαναλήφθηκε η ιστορία το ερώτημα ήταν πολύ συγκεκριμένο "Πως θα πάει το ραντεβού;" </p><p>Με τα πολλά απόφυγα να απαντήσω γιατί ήξερα πως δεν θα πήγαινε καλά... Πως το ήξερα; Έλα μου ντε...έδω είναι που κοντέυω να τρελαθώ!</p><p> Την επόμενη μέρα όμως που κλήθηκα να δώσω την απάντηση που όφειλα το ομολόγησα ευθαρσώς "Δεν ήθελα να απαντήσω, γιατί δεν θα πήγαινε καλά. Δεν θα έβγαζε πουθενά και δεν ήθελα να σας χαλάσω τη διάθεση..." Και τι φοβερό; Έπεσα πάλι μέσα!!!</p><p>Ρε μήπως ξέρω τελικά να λέω το φλυτσάνι και δεν το έχω πάρει είδηση; </p><p>Μήπως έχω κληρονομικό χάρισμα και δεν το έχω εκμεταλλευτεί ακόμα;</p><p>Εγώ πάντως ένα γέλιο το ριξα!</p>]]></description> <link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=21783</link> <pubDate>Sat, 17 Jan 2009 13:58:00 +0000</pubDate> <guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=21783</guid> </item> <item> <title><![CDATA[Στης ανατολής τα μέρη...]]></title> <description><![CDATA[<p>Κάποτε ένας αδύνατος ανθρωπάκος χωρίς μαλλιά και με στρογγυλά γυαλάκια, διαμαρτυρήθηκε...</p><p>Διαμαρτυρήθηκε καθιστός κάνοντας απεργία πείνας...άλλαξε τη χώρα του όμως!</p><p>Δεν θα υπερασπιστώ τους καταστηματάρχες...θα υπερασπιστώ τους εργαζόμενους, που πήγαν στη δουλειά τους το πρωί και βρήκαν τις καρέκλες τους καμμένες. Αυτές τις καρέκλες που κάθε μέρα έβγαζαν τα προς το ζην. Γιατί τα μαγαζιά θα ξαναγίνουν. Οι άνθρωποι αυτοί όμως, ο κάθε υπάλληλος, πως θα τα βγάλει πέρα μέχρι τότε; </p><p>Διαμαρτυρηθείτε, βγείτε στους δρόμους, φωνάξτε...αλλά γιατί αυτός ο βανδαλισμός;</p><p>Τον <em><strong>Σεπτέμβριο του 1955</strong></em>, χιλιάδες Τούρκοι με την ανοχή του τουρκικού στρατού εισάβαλλαν στην Κωνσταντινούπολη και διέλυσαν τα πάντα...</p><p>Μαγαζιά, σχολεία, εκκλησίες...νεκροταφεία. Τα Πριγκηπόνησα σώθηκαν από θαύμα. Όσοι Έλληνες δεν είχαν εγκαταλείψει μέχρι τότε...έφυγαν. Σκηνές βίας και τρόμου έκαναν το γύρο τον ειδησεογραφικών πρακτορείων. Εικόνα φρίκης ο Πατριάρχης, χωρίς τη "μήτρα" να κρατάει το κεφάλι του μπροστά σε ένα ανοιχτό τάφο.</p><p><em><strong>Δεκέμβριος 2008</strong></em>...ελεύθεροι πολιορκημένοι στην ίδια μας την πόλη. Τι είναι αυτό που μας διαχωρίζει από τους φανατισμένους Τούρκους του '55; Όταν τώρα πια έχουμε μάθει την ιστορία, τον πολιτισμό, τη δικαιοσύνη...να επιστρέφουμε στο βανδαλισμό;</p><p>Ποια δικαιοσύνη θα μου πείτε και ποιο πολιτισμό; </p><p>Το ότι ΑΥΤΟΙ, οι όποιοι αυτοί καταστρατηγούν τις βασικές έννοιες της παιδείας μας, δεν σημαίνει ότι και ΕΜΕΙΣ, οι όποιοι εμείς θα πρέπει να κάνουμε το ίδιο. </p><p>Το <em><strong>Μάη του '68</strong></em> το σύνθημα που διαδιδόταν από στόμα σε στόμα ήταν "Αν όχι εμείς, ποιοι; Αν όχι τώρα, πότε;"</p><p>Το <em><strong>Δεκέμβριο του</strong></em> <em><strong>'08</strong></em> το σύνθημα ποιο είναι "Διαλύστε τα πάντα τώρα;"</p><p>Ένα παιδί έπεσε νεκρό και αντί να τιμάμε την μνήμη του κατά πως πρέπει, τη σπιλώνουμε;</p><p><em><strong>"Ηττημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί με φωτιά και με μαχαιρί πάντα ο κόσμος προχωρεί" </strong></em></p><p>Που πάμε ρε παιδιά; ’λλο χουλιγκανισμός και άλλο διαμαρτυρία!</p><p><em><strong>"Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ. Καληνύχτα."</strong></em></p>]]></description> <link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=21003</link> <pubDate>Tue, 09 Dec 2008 10:53:00 +0000</pubDate> <guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=21003</guid> </item> <item> <title><![CDATA[Συλλεκτικό...]]></title> <description><![CDATA[<p>γράφω ποστάκι από το νησί!</p><p>Δεν θα σας κουράσω ένα γεια πέρασα να πω!!!</p><p>Από την Μυροβόλο Χίο, με θέα την θάλασσα...πολλά φιλιά και καλησπέρες!!!</p>]]></description> <link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=20919</link> <pubDate>Fri, 05 Dec 2008 13:53:00 +0000</pubDate> <guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=20919</guid> </item> <item> <title><![CDATA[Θα είμαι και εγώ εκεί...]]></title> <description><![CDATA[<p>Ευκαιρία απόδρασης, φυγής, αποτοξίνωσης και φυσικά διασκέδασης...</p><p>Απόδρασης από την πολή και την φασαρία.</p><p>Φυγής από την καθημερινότητα.</p><p>Αποτοξίνωσης από τη χαρτούρα του γραφείου.</p><p>Η διασκέδαση δεν χρειάζεται χαρακτηρισμό...</p><p>Αφορμή ένα τηλεφώνημα πριν λίγο καιρό</p><p>"Γεια σας τηλεφωνώ από το Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Λόγω της απονομής πτυχίων που θα κάνουμε θα γίνουν και εκδηλώσεις για τη λειτουργία των 10 χρόνων του τμήματος. Θα ήταν χαρά μας να παρευρεθείτε"</p><p>Ευκαιρίας δοθείσης και καιρού θέλοντος...φύγαμε.</p><p>Μου έλλειψε πραγματικά το νησί μου (έχω πλέον το δικαίωμα να το αποκαλώ ΜΟΥ, και δεν σηκώνω αντιρρήσεις) αλλά δεν ξέρω τι μου έλλειψε πιο πολύ απ'όλα...</p><p>Στην προσπάθεια μου να "καταρτίσω" μια λίστα, το μυαλό μου στάθηκε σε αρκετά πράγματα...άλλα γενικά, άλλα ειδικά!</p><p>Μου έλλειψε το άρωμα από τα εσπεριδοειδή την άνοιξη στον Κάμπο, το ηλιοβασίλεμα από την προβλήτα του λιμανιού, ο αέρας που σε έπαιρνε και σε σήκωνε στα στενά αλλά και η θαλασσινή αύρα του καλοκαιριού στο Μπούρτζι.</p><p>Η "βρακωμένη" φέτα στο Απόμερο, η γαριδόπιττα στα Μυλαράκια, οι γεμιστές πιπεριές και το ημίγλυκο στο Λουκούμι.</p><p>Τα μεσημέρια που βαριόμασταν στις τεράστιες πολυθρόνες του Remezzo, οι ατέλειωτες ώρες photoplay στο Satva και η μουσική του Γρηγόρη στο Metropolis.</p><p>Το πλακόστρωτο έξω από τη σχολή, τα δέντρα με τα μωβ λουλουδάκια στην Κουντουριώτου, ο περίπατος στην Απλωταριά.</p><p>Οι μπύρες στην παραλία, και τα ταβερνάκια μέσα στο χειμώνα.</p><p>Η εφόρμηση των φιλενάδων μου στο σπίτι ανά πάσα ώρα και στιγμή και η καφετιέρα σε ετοιμότητα. Το πήξιμο μπροστά στην τηλεόραση, οι ύπνοι που έριχνα στις περιόδους εξεταστικής, το κουνκαν και η μπιρίμπα με το τζάκι αναμμένο.</p><p>Το περπάτημα στο λιμάνι, στα στενά, στο Κάστρο, στον Κάμπο με τα παλιά αρχοντικά παρέα με τις σκέψεις μου και με το άρωμα μαστίχας...</p><p> </p>]]></description> <link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=20883</link> <pubDate>Wed, 03 Dec 2008 16:13:00 +0000</pubDate> <guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=20883</guid> </item> <item> <title><![CDATA[Είναι μέρα χαράς...]]></title> <description><![CDATA[<p><font>Το πνεύμα των Χριστουγέννων με χτύπησε, τι με χτύπησε δηλαδή, με σακάτεψε, νωρίς, νωρίς και φέτος. Ήδη το σπίτι μου φόρεσε την εορταστική του αμφίεση και άρχισε να αναβοσβήνει.</font></p><font></font><p><font>Ξέθαψα τις μπάλες μου, τα κεράκια μου, τα φωτάκια μου και διασκορπίστηκαν σε όλο το σπίτι. Η σκαπάνη των ανασκαφών όμως χτύπησε και τα cd μου. </font></p><p><font>Ένα διαφημιστικό από Dixan με χριστουγεννιάτικα, που πέρυσι κατά λάθος το χάλασα (και φέτος αγγάρεψα κάποιον να μου βρει ξανά τα κομμάτια), ένα mp3 με ό,τι χριστουγεννιάτικο μπορείς να φανταστείς (4 διαφορετικές εκτελέσεις του Last Christmas, είναι καλά να τ\x92 αφήσω;), κάτι γερμανικά παραδοσιακά και φυσικά τα μοναδικά, τα αξεπέραστα, τα αξιολάτρευτα Στρουμφάκια.</font></p><font></font><p><font>Δεν ξέρω πότε πρωτοκυκλοφόρησε ο δίσκος «Καλά Χριστούγεννα με τα Στρουμφ» (ναι, εκείνες οι μεγάλες πλακέτες με τις χαραγματιές), από τότε όμως που θυμάμαι τον εαυτό μου φιγουράριζε πρώτος, πρώτος στη συλλογή του μπαμπά μου με τους δίσκους. Είχα περάσει άπειρες ώρες να κοιτάω τις ζωγραφιές με τα μανιταρόσπιτα και τις μπλε φατσούλες και φυσικά ήταν το κατά κόρον άκουσμα του σπιτιού για τις ημέρες των Χριστουγέννων. </font></p><font></font><p><font>Για κακή μου τύχη υπάρχει ηχητικό ντοκουμέντο με εμένα (γύρω στα τρία) να τσακώνομαι με το μπαμπά μου, ενώ στολίζουμε το δέντρο για να ξαναβάλει το δίσκο, να παθαίνω υστερία και να κρατάω μούτρα κλειδωμένη στο δωμάτιο έως ότου ακούσω πάλι τα Στρουμφάκια.</font></p><font></font><p><font>Ο πόλεμος των Στρουμφ συνεχίστηκε και τα επόμενα χρόνια, μέχρι που έμαθα να χειρίζομαι το πικ-απ και έσπασα τα νεύρα ολωνών. Το πικ-απ ξεπεράστηκε, βγήκαν τα cd, το ηχοσύστημα κρύφτηκε στο υπόγειο και μαζί με αυτό και ο Μπαμπαστρουμφ...</font></p><font></font><p><font>Μέχρι το 2007 που ο κάποιος, που μου σώζει το Dixan-christmas edition (ο σωτήρας των cd μου), έκανε τον πολυαγαπημένο δίσκο μου cd!!!</font></p><font><font>Τα Στρουμφάκια πήραν πανηγυρικά την εκδίκησή τους για τα χρόνια που σκονίζονταν στο ράφι. Μέχρι και ήχο κλήσης τα έκανα... Τα βάζω συνέχεια στο repeat και μετακινούμαι εντός σπιτιού σαν ντοπαρισμένο κουνέλι...χοροπηδώντας!!!</font></font><font> </font> <p align="center"><font>«Είναι μέρα χαράς τα Χριστούγεννα για μας, </font></p><p align="center"><font>δίνουν δώρα, παίρνουν δώρα, </font></p><p align="center"><i><font><font>Πάρε αυτό, </font></font></i><i><font><font>Ευχαριστώ, </font></font></i></p><p align="center"><font>όλο το στρουμφοχωριό γέμισε χαρά, </font></p><p align="center"><font>δωράκια γενικά...»</font></p>]]></description> <link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=20847</link> <pubDate>Mon, 01 Dec 2008 12:40:00 +0000</pubDate> <guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=20847</guid> </item> <item> <title><![CDATA[Εις διπλούν...]]></title> <description><![CDATA[<p>Λένε πως αν κάτι γίνει <a href="?name=Blog&file=page&blogger=sunnybeach&pid=12956#vc" target="_blank">μία φορά</a> μπορεί και να μην ξαναγίνει. Αλλά αν κάτι γίνει δύο φορές είναι βέβαιο πως θα τριτώσει...</p><p>Ελπίζω βέβαια πως στην συγκεκριμένη περίπτωση, ο κανόνας θα κάνει μια εξαίρεση για μένα και εώς ότου εκπνεύσει το 2008, δεν θα μου ξανασυμβεί ότι έγινε σήμερα...</p><p>Ο λόγος για σκασμένο λάστιχο...σήμερα ώρα 8 και 57 σε κεντρικότατο σημείο με απίστευτη κίνηση.</p><p>Η συνέχεια λίγο πολύ γνωστή...δεν πανικοβληθήκαμε, δεν πήραμε τηλέφωνο, ξεκινήσαμε και ολοκληρώσαμε τη διαδικασία με απίστευτη επιτυχία και ώρα 9 και 12, έβαζα πάλι το κλειδί στη μηχανή και ξεκίναγα!!!</p><p>Αυτό όμως που μου έκανε εντύπωση ήταν οι ορδές του κόσμου που πέρναγαν δίπλα μου. Αυτοκίνητα, φορτηγά, κύριοι και κυρίες...μα να μη σταθεί κανένας, να ρωτήσει απλά αν χρειάζομαι βοήθεια; Τίποτα! Με κοίταζαν όλοι, κάποιοι μάλιστα με απορία, αλλά ερώτηση ούτε για δείγμα. </p><p>Και αν δεν μπορούσα να το αλλάξω μόνη μου το "σκασμένο", θα ξέμενα εκεί μέχρι να έρθει κάποιος δικός μου να με βοηθήσει; </p><p>Ίσως τελικά να έχω δίκιο που δεν μου αρέσει η απρόσωπη πολιτεία, ίσως πάλι και γι' αυτό δεν μου αρέσει να εξαρτώμαι από τίποτα και κανέναν παρά μόνο από τον εαυτό μου, ίσως πάλι να έπρεπε να γίνω μηχανικός σε βουλκανιζατέρ...</p>]]></description> <link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=20806</link> <pubDate>Fri, 28 Nov 2008 12:45:00 +0000</pubDate> <guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=20806</guid> </item> <item> <title><![CDATA[Η Αίθουσα του θρόνου...]]></title> <description><![CDATA[<p>δεν θυμάμαι να πω αν είδα τρέιλερ της σειράς και αποφάσισω να πάρω το βιβλίο ή μου είχε χτυπήσει στο μάτι το εξώφυλλο με το έντονο μπλε και το καραβάκι...</p><p>Το αποτέλεσμα ήταν ένα...είχα στα χέρια μου την Αίθουσα του θρόνου, του Τάσου Αθανασιάδη!</p><p>Η πρώτη ανάγνωση τέλειωσε σε δύο μέρες. Είχα αγωνία να μάθω τι έγινε με τη Γλαύκη Αρχοντίδου και τον Κοσμά Δελόγγη... Για κάνα χρόνο μετά έμεινε να σκονίζεται στη βιβλιοθήκη μου.</p><p>Μέχρι το καλοκαίρι του 1999 (έχουν περάσει σχεδόν δέκα χρόνια από τότε), που το μικρό αντίτυπο μπήκε στην Polo μου, μαζί με κάτι άλλα τετράδια για ξεκινήσαμε για Νάξο.</p><p>Σε εκείνα τα ζεστά μεσημέρια του Αυγούστου, βάλθηκα να ξαναδιαβάσω, για την ακρίβεια να μελετήσω εις βάθος έναν έναν τους χαρακτήρες αυτού του βιβλίου, με την πολυπλοκότητά τους και τα προσωπικά τους δράματα. Σημείωνα με μολύβι στα κενά, κόλλαγα χαρτάκια στα περιθώρια, έβρισκα παραπομπές από άλλα βιβλία.</p><p>Από τότε μέχρι σήμερα έχω χάσει το μέτρημα των αναγνώσεων, έχω μάθει απ' έξω ολόκληρα κομμάτια, έχω κάνει εργασία στην κοινωνιολογία...και έχω κάνει το βιβλίο φύλλο και φτέρο!</p><p>Και μέχρι σήμερα δεν σταματάω να σκέφτομαι την φράση από όπου ο Αθανασιάδης άντλησε τον τίτλο του βίβλιου του:</p><p><em><strong>"Έρχεται κάποια στιγμή όπου η μεγαλειότητά μας, ο εαυτός μας είναι ανάγκη να περάσει στην Αίθουσα του θρόνου, με τους αυλικούς του, το νου και την καρδιά του, για να αποφασίσει επάνω στον καταστατικό χάρτη της ζωής του..."</strong></em></p><p>Και ίσως αυτόν τον καιρό, περισσότερο παρά ποτέ...</p>]]></description> <link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=20434</link> <pubDate>Wed, 05 Nov 2008 11:20:00 +0000</pubDate> <guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=20434</guid> </item> <item> <title><![CDATA[Σόγια...]]></title> <description><![CDATA[<p>και δεν εννοώ το συμπαθές "δεν ξέρω σε ποια κατηγορία ανήκει" τρόφιμο...</p><p>Εννοώ το αντιπαθές τσούρμο συγγενών εξ' αίματος και μη.</p><p>Ποτέ δεν ήμουν προσκολλημένη στην έννοια "σόι", ούτε ξεχώριζα κάποιον επειδή ήταν συγγενής. Μου κάνεις; Σε κρατάω. Δεν μου κάνεις; Δεν θέλω να σε ξέρω. Δεν είχα κανέναν ενδοιασμό να τσακωθώ με οποιονδήποτε από το "γκρουπ" και ας άκουγα μετά καντήλια από τους γονείς μου. Σε μικρότερη ηλικία το να τσακωθώ ήταν "μαλλί με μαλλί" μεγαλώνοντας εξευγενίστηκε λιγάκι...έγινε σφαλιάρες.</p><p>Δυστυχώς οι γιαγιαδοπαππούδες μου κρατώντας τις παραδόσεις εκείνων των εποχών αράδιασαν παιδιά με το τσουβάλι, με αποτέλεσμα σήμερα να έχω ένα συρφετό απο δευτερο-τριτά και βάλε ξαδέρφια που ούτε τα γνωρίζω. Τα ξαδέρφια, όλων των επιπέδων, βέβαια ποτέ δεν μου δημιούργησαν κάποιο πρόβλημα, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, όπου και αντιμετωπίστηκαν άμεσα.</p><p>Το μεγάλο πρόβλημα ήταν, είναι και παραμένουν οι θείες (το τονίζω γένος θηλυκό)! Από το να αρχίσουν αδιάκριτες ερωτήσεις, κομψά τοποθετημένες παρατηρήσεις και χέρι στη μάνα μου "πολλή αέρα έχει πάρει η μικρή". Και σε αυτό ακριβώς το σημείο είναι που με πιάνει και εμένα το ανάποδο και δώσ'του ανοίγω πόρτες και παράθυρα να "αεριστώ" περισσότερο.</p><p>Δεν μπορώ λοιπόν να κάνω τίποτα άλλο, παρά να αρχίσω να εκνευρίζομαι προκαταβολικά για το grand event της οικογένειας. Πλησιάζουν με ταχύτητα δορυφορού σε εκτόξευση, βαφτίσια μετά άρτων και θεαμάτων, και ορδές οι θείαδες έχουν ήδη αρχίσει το κουτσομπολιό. Δεν μου φαντάζει τίποτα πιο δύσκολο από 5 τουλάχιστον ώρες σε ένα χώρο όπου η κάθε σου κίνηση θα διυλίζεται και θα σχολιάζεται, καθόλου καλοπροαίρετα, πιστέψτε με. Και ουε και αλλοίμονο μη πούνε τίποτα στους γονείς μου, όπου θα ξεσπάσει πάλι ο πόλεμος της Τροίας, όχι βέβαια για την ωραία Ελένη, αλλά για την άσχημη...τη ξαδέρφη ντε.</p><p>Όχι τίποτα άλλο, αλλά θα με πιάσει και μένα το πείσμα το κληρονομικό από το σόι και θα πάει "σόι το βασίλειο". </p><p>Το σόι μου μέσα...</p>]]></description> <link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=19026</link> <pubDate>Thu, 28 Aug 2008 17:04:00 +0000</pubDate> <guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=19026</guid> </item> </channel></rss>If you would like to create a banner that links to this page (i.e. this validation result), do the following:
Download the "valid RSS" banner.
Upload the image to your own server. (This step is important. Please do not link directly to the image on this server.)
Add this HTML to your page (change the image src attribute if necessary):
If you would like to create a text link instead, here is the URL you can use:
