FEED Validator

for Atom and RSS and KML

Sorry

This feed does not validate.

line 7, column 17: Undefined description element: p [help]

    <description><p>τέχνες-μουσική-ζωγραφική- -ποίηση-λογοτεχνία </p></descr ...
                 ^

In addition, interoperability with the widest range of feed readers could be improved by implementing the following recommendations.

line 9, column 39: Email address is missing real name [help]

    <managingEditor>info@musicheaven.gr</managingEditor>
                                       ^

line 10, column 34: Email address is missing real name [help]

    <webMaster>info@musicheaven.gr</webMaster>
                                  ^

line 53, column 0: description should not contain iframe tag (3 occurrences) [help]
```
<iframe src="http://www.youtube.com/embed/https://youtu.be/Bc6HSTG90GY?wm ...
```

line 113, column 158: description contains bad characters (17 occurrences) [help]

...  το μελωδικό γάβγισμά του </b><b>Hendrix\x85</b></p>]]></description>
                                             ^

line 251, column 33: description should not contain relative URL references: add-ons/editor/plugins/emotions/img/smiley-eek.gif [help]

<p><strong><br /></strong></p>]]></description>
                                 ^

line 256, column 2: Missing atom:link with rel="self" [help]
```
  </channel>
  ^
```

Source: http://www.musicheaven.gr/html/modules/Blog/rss/feed.php?blogger=thanasispanou

<?xml version="1.0" encoding="iso-8859-7"?>

<rss version="2.0">
<channel>
<title>art-imeros</title>
<link>http://blogs.musicheaven.gr/thanasispanou</link>
<description>τέχνες-μουσική-ζωγραφική- -ποίηση-λογοτεχνία </description>
<language>el</language>
<managingEditor>info@musicheaven.gr</managingEditor>
<webMaster>info@musicheaven.gr</webMaster>
<generator>PHP RSS Feed Generator</generator>
<item>
<title><![CDATA[ «Όταν ο δαίμονας απεβίωσε»]]></title>
<description><![CDATA[<h3></h3>
<h3> </h3>
<h3>Μια φορά ο Stello, ένας απλός καλλιτέχνης ή ποιητής, αποφάσισε να ζωγραφίσει το τέρας μέσα του, να μεταμορφώσει τον δαίμονα, με σάρκα και οστά σε εικόνα αληθινή, μπας και όταν δει με τα μάτια του ότι έτρεμε από μικρός κάπως ηρεμήσει. Τον ζωγράφιζε ζώντας όλες τις στιγμές μαζί του, εστίαζε με μαεστρία πάνω του, σε σημείο που όλα τα άλλα δεν τον ενδιέφεραν καθόλου. Ήθελε μόνο να δώσει με κάθε λεπτομέρεια, με αληθοφάνεια και πιστότητα, του δαίμονα την αληθινή μορφή και ας έτρεμε το μέγεθός της. Στο τέλος όμως, μόνο κάτι κομμάτια φιγούρες σε προφίλ με μαύρα και κόκκινα μάτια έμεναν, μπροστά από μια πράσινη βάση σε ένα φόντο αποτυχίας. Μια ειρωνεία κατέληγε που όλες τις φορές γέλαγε μαζί του. Την άλλη μέρα πείσμωνε όλο και πιο πολύ και άρχιζε τη μάχη. Ξεκίναγε πάντα από τον σκελετό με κόκαλα κίτρινα ογκώδη, τα σωθικά, το στήθος και την σάρκα του, τον έχτιζε σιγά-σιγά αναμειγνύοντας στα χρώματα όλες τις κατάρες του. Στο τέλος, όντας αναγκασμένος να αναγνωρίσει τον εαυτό του στο τέρας που πάλευε, του έφτιαξε και μια καρδιά μεγάλη, μαύρη σαρκώδη και τόσο αληθινή που ηχούσαν οι χτύποι σαν καμπάνες μα πάλι ορατός δεν γίνονταν.</h3>
<h3>Έτσι τα χρόνια πέρναγαν και αυτός εκεί πεισμωμένος, έβλεπε και ξαναέβλεπε την κτηνωδία που καταραμένο ποιητή σε πρόωρο θάνατο τον οδηγούσε. Στο τέλος, σε κάποια στιγμή περισυλλογής θυμήθηκε ότι η τέχνη θα πρέπει να δίνει και μια λύση εναλλακτική που σίγουρα του διέφευγε. Το τρομερό και το όμορφο, το αφύσικο και το πραγματικό εναλλάσσονται μέσα της, συνυπάρχουν σε σύνθεση αδιάσπαστη όπως αυτός και ο δαίμονάς του. Κατάλαβε ότι τα κόκαλα τα σωθικά το στήθος και η καρδιά που τόσο ζωντάνεψαν στην τέχνη του ήταν χωρίς περίγραμμα. Του δαίμονά του το περίγραμμα για να γίνει ορατό χρειαζόταν όλη την θέα, που μέσα της ως άρχοντας κυριαρχούσε και μόνο έτσι ανάπνεε. Οι λόφοι, τα δένδρα, τα χωράφια, η θάλασσα και ο ουρανός, όλο το τοπίο με τα πολλά τα χρώματα που δεν ζωγράφιζε, ήταν αυτός ο ίδιος.</h3>]]></description>
<link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=39152</link>
<pubDate>Fri, 16 Dec 2016 14:53:00 +0000</pubDate>
<guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=39152</guid>
</item>
<item>
<title><![CDATA[Round Midnight]]></title>
<description><![CDATA[Ήταν όλοι παρόντες. Αυτό δεν ήταν όνειρο, ήταν συμπόσιο γιορτινό με όλους τους θαμμένους συγγενείς του. Βλέποντας όλους εκείνους, που μικρό παιδί τον γέμιζαν φιλιά, τσιμπήματα στα μάγουλα και δώρα, στην αρχή χαμογέλασε, μα ποιος ξέρει πόσο ελάχιστα, μιας και στα όνειρα ρέει περίεργα ο χρόνος. Όμως η αίσθηση αυτή δεν κράτησε ολονυχτίς. Σαν να άνοιξε αχτίδα σκοτεινή, τα πρόσωπά τους έγιναν στριφνά, άγριας ασχήμιας τέρατα και δείχνανε σα να θέλανε να τον καταβροχθίσουν. Ακόμη και οι γιοί που δεν έκανε τον κοίταγαν με μίσος.
 Όλη αυτή η απρόσμενη επίσκεψη που εξελίχθηκε σε τρόμο τον έκανε να σπαρταρά μέσα σε ανήλεο πανικό με κλάματα ρυάκια ασταμάτητα. Και αυτοί εκεί, να ουρλιάζουν μοχθηροί και τη νύχτα να κάνουν αναπάντεχα μεγάλη.
Τους φώναξε, τους εξήγησε γιατί, γιατί τα όνειρα τους δεν εκπλήρωσε, γιατί δεν έγινε τρανός συνεχιστής του ονόματος τους. Τους έλεγε και ξαναέλεγε μέσα στα κλάματα του, ότι σήμερα έχουμε πόλεμο σκληρό, ανήθικο χωρίς έλεος, ότι η ζωή δεν είναι όπως τα χρόνια τα δικά τους.
Αφού είπε αυτά και απάντηση καμία δεν πήρε και με όλους ως εχθρικό άρμα να τον πλακώνουν, χωρίς καμιά συγχώρηση απέναντί του, άνοιξε τα μάτια του και συντετριμμένος από τις τύψεις έπεσε νάνος κατάχαμα, ένας άνεργος άνθρωπος μισός, που δεν μπορεί να διαπραγματευτεί ούτε μια συμφωνία ειρήνης με τα ίδια του τα σπλάχνα.
 
 
 
Συγγένειες στον ίδιο τόπο κυττάρων,
εγκώμια του ομομήτριου της ιερής και ανίερης καταγωγής
συγγένειες με ράφια γεμάτα ξεθωριασμένες φωτογραφίες,
στα δίχτυα του χρόνου αναμνήσεις πού απαιτούν
πίσω από χλωμά χαμόγελα.]]></description>
<link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=39044</link>
<pubDate>Wed, 09 Nov 2016 12:07:00 +0000</pubDate>
<guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=39044</guid>
</item>
<item>
<title><![CDATA[«Ο ΜΟΝΙΜΟΣ ΤΟΥ ΦΥΛΑΚΑ ΣΤΟΧΟΣ»]]></title>
<description><![CDATA[
 
 
 
 
 
 
Το καλό με αυτό το άσυλο ήταν η απόλυτη βραδινή σιγή.
Τα φάρμακα ισχυρά και μοιρασμένα πλουσιοπάροχα, έκαναν τέλεια την δουλειά τους. Η μόνη παραφωνία σε αυτή τη χημική σιγή ήταν ο Johnny με την φυσαρμόνικα. Κάθε βράδι από το κελί του ταξίδευε μια μελωδία που κρατούσε μέχρι τις πρωινές ώρες. Ένας νωχελικός σκοπός με εικόνες διαφυγής που σερνότανε κάθε βραδιά μέσα σε όλων τα όνειρα. Το blues του Johnny εισχωρούσε απαλά και γλυκά στα σαλεμένα τοπία της ψυχής τα σπαρμένα με νάρκες χημικές και έδινε φτερά ακόμη και στους πισθάγκωνα δεμένους. Το πρωί όταν άρχιζε η τρέλα της ημέρας ο Johnny κοιμόταν φυγάς αόρατος μέσα σε ένα σύννεφο που ήταν μόνιμα κουρνιασμένο πάνω στην οροφή του κελιού του. Γιαυτό και ήταν η μόνιμη του ’συλου πληγή, ο μόνιμος του φύλακα στόχος, που και το σύννεφο και την ανάσα για την φυσαρμόνικα ήθελε να ξεριζώσει.
 
 
<iframe src="http://www.youtube.com/embed/https://youtu.be/Bc6HSTG90GY?wmode=transparent" width="560" height="315" frameborder="0" allowfullscreen=""></iframe>]]></description>
<link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=38350</link>
<pubDate>Mon, 14 Mar 2016 07:50:00 +0000</pubDate>
<guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=38350</guid>
</item>
<item>
<title><![CDATA[ΣΥΝΕΒΗ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ]]></title>
<description><![CDATA[<iframe src="http://www.youtube.com/embed/HY15v_tLucg?wmode=transparent" width="640" height="360" frameborder="0" allowfullscreen=""></iframe>
 


Μέσα σε γνώριμες εικόνες μιας θάλασσας, ενός ουρανού και πράσινων λιβαδιών, υπάρχουν άπειρες μουσικές νότες σαν κύματα, σαν αιθέριες κινήσεις και σαν κραδασμοί, πολύ αδύνατοι για να θεωρηθούν μαγνητικοί, πολύ υποσυνείδητοι για να είναι λογικοί. ’πειρες νότες που κινούνται αργά μέσα σε αυτές τις εικόνες, σχεδόν αόρατες παρουσίες που ζουν και δεν ζουν σαν άνθρωποι. Ένα παλούκι στο χώμα, ένα κουτσουρεμένο δένδρο, μια του σύννεφου σκιά, όλα ζουν και ηχούν σε μια θολή και ακαθόριστη αίσθηση που αν θες την ονομάζεις μοναξιά ή κενή εγκατάλειψη. Και όταν αυτή η ταραχή αυξημένης συναίσθησης με κατακλύζει, μοιάζω με το κούτσουρο, τον πάσσαλο τον κάθε ίσκιο. Μια ήρεμη ταύτιση είναι, με ηχομορφές που υπάρχουν και δεν υπάρχουν σαν άνθρωποι, που κινούνται αργά και αθόρυβα μέσα στα όνειρα , ανάμεσα στα τοπία της ψυχής ανάμεσα στα εσώτερα συστήματα με τις απειροελάχιστες αναταραχές της λογικής. Σε ένα τέτοιο χώρο τέσσερεις πάσσαλοι λιμνάζουν σε ένα πράσινο λιβάδι στρουθοκάμηλοι μόνοι με τον αγέρα , με το κεφάλι μέσα στη γη και αναποδογυρισμένα τα πόδια, χωρίς κανέναν μουσικό ήχο, στρουθοκάμηλοι αδύνατοι και μόνοι για να ονομαστούν λύσεις.
Μετά από ένα τέτοιο κραδασμό, τα δερμάτινα παπούτσια μου στο τέλος της ημέρας σε αυτό το λιβάδι τα έβαλα , με τους τέσσερεις πασσάλους με το κεφάλι μέσα στη γη και αναποδογυρισμένα τα πόδια για χάρη της ιδιοκτησίας που προστάζει άηχα με σιωπηλές εντολές την άνεση σε ψεύτικους τοίχους μιας κατοικίας που ανήκει και δεν ανήκει στον άνθρωπο .
Όταν μια τέτοια δημιουργική εικόνα σιωπής συμβαίνει έστω μία στιγμή στον ορίζοντα, μια ταραχή αυξημένης συναίσθησης κραδάνει τις βαθύτερες δεξαμενές της σκέψης και ανοίγει την όραση της πρώτης αιτίας και πλημμυρίζει την ακοή με την πρωτόλεια μουσική πού όλα τα αναταράζει.






]]></description>
<link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=37709</link>
<pubDate>Wed, 14 Oct 2015 21:06:00 +0000</pubDate>
<guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=37709</guid>
</item>
<item>
<title><![CDATA[ΤΟ ΜΠΑΡ]]></title>
<description><![CDATA[
<img src="https://lh3.googleusercontent.com/n2Gia90GtitKH0FbGsNNKApuTfW8BGDx_JjJau0pqtlab6UwOo9b8AAHWc68KRkWJnNQVhQHEEqfRvTn3CoDS0fq_Uto1HCY5uWTT6FP_SewCtm5xhTGfev9Wt-vP860oKdP_F3BL2jtj3yeuv2b5FRhSC3hsoApdQOC3GLsxdMtLO0zbJ7PdTvCtVN4c8PteQSPI4tnXPMMn5bkBSKI9nVsqqjYu4vblBmZkIC05hUpVrXo4RIXaP4aaovOJkYj7YfwmbRjjBxNGR-ijzZaQl9wHoZqZlnLXhqXOvNSUZSWp6Pbw_69KyiBud_38OuSQm3BxcMrXRxxuW38l6MuZ9qUtc6d5h5Qp7z_1GexIVW6BR7wFVU7GCXYKhKZb5xV7k9oEuBOb7St3FBJ4nJ__kJVrOdcBaA5ZrUzHE-umpsJj7nxQ9zbZxXLvWuECIh8jNQKl7AATu5LtjsBfJzgrgzJ4xeUBjlpSCeetCzOi0tgepBl12EawhhvprlviJ6l0qR2eo5v0kzd4Dx-h-nTsXSzt1GqxlGUqTsaqv2wyKJv=w111-h170-no" border="0" width="111" height="170" style="vertical-align: middle; display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" />



Φίσκα γεμάτος χώρος και όλα μοιάζουν να περιστρέφονται γύρω από τα χείλια των ποτηριών που αναδύουν νότες που σουβλίζουν, και όλα μοιάζουν να σκιρτίζουν στο άρωμα της νύχτας μέσα στον καπνό, μέσα στο μπαρ ,αιχμή της κάθε απόδρασης, στην ακριβή και αναγκαία γωνία της φυγής, εκεί που η μουσική είναι κελαΐδισμα καρδερίνων που τις τυλίγουν αντρίκια παντελόνια γεμάτα αλκοόλ, κι όμως που τόσο τεχνικά σημαίνουν ερωτιάρικα κάτω από το χλωμό φως των προβολέων.
Χταπόδια χέρια, στριφογυρίζουν τα ποτήρια, έκτακτοι και μόνιμοι πότες που γλωσσοκοπανούν γέλια και δάκρυα μέσα στο αλκοόλ , που μαστιγώνουν τα κρύα της εργασίας τα μεδούλια με σούπα από ορμητικό οινόπνευμα πασπαλισμένη με ιδρώτα.
Και εγώ, τσιγάρο 75 , καπνός τρέχοντας κακοντυμένος. Μέσα και δίπλα στα πνευμόνια και τα ήπατα με την σκληρότητα μαρμάρου που επίκεινται ολοκληρωτικά πάνω στην κάθε γκρι απόγνωση και απελπισία.
Κι αυτός ο μπάρμαν, μια βρύση πίσω από το σκαλισμένο ξύλο , βγάζει ψαλίδια από τις τσέπες του, κόβει ποτά σε δόσεις ακριβείας , και από τις χαραμάδες κάθε μπουκαλιού, διπλοκλειδώνει την κάθε οργή , ταύρος που μασκαρεύεται σε ταυρομάχο με χέρια που ρίχνουν απλόχερα ελεημοσύνη σε όλους τους στεναγμούς που ξεφυσούν γύρω από τη μουσική σκηνή του.
Αυτό το προσωρινό κατάλυμα, το μπαρ που λίγο το νοιάζει αν το διασχίζουν ανώνυμοι ίσκιοι, συντρίβει πόνους , ράβει πληγές, και υλοποιεί της κάθε εκκλησιάς τις υποσχέσεις .
 Ένα κάλεσμα είναι , μια ορθάνοικτη αγκαλιά ,στην κάθε γωνιά των πόνων και των χαρούμενων στιγμών ,καμωμένο να ροκανίζει τη νύχτα και το πρωί να κλείνει τα φτερά του.
 
<img src="https://lh3.googleusercontent.com/qhAchuu2-IaJ5SuChuXNIBf7cRFgU-K3oBQrWfWleeEgGxvdNydQl6DrHD4zEzwZBASVOhzFk38ESoJpbhMnl6uIiS-Q7LU5yMxORhoC2Ei5O9LDGFEdMHtrK4nA9PsBJq_0Cn1CChtUUI6RXTGq_MPT7P-YbYWXdPxteG-MK-Ok0Gz9AkdhtX1qTCod3IiImwTLSrjcVpFZYhMBUVvVPprfJo-FSfClhk5C04sl_rI6NlbNR0EF47dJji4BSNQLg4dFNZ7EV175wryUjK5hYwhoQPnPMDMGvlf6dnN-os_u_Cp6tlClyZ3Qf1NOJnQwuxYfosmeimrssCWYawQ7MNxFu8hMvfi1YevLuJEm7fiYr7oUlDn50Orpupo9xdF-YZahAv0Toj4E4guXLezLkvPsD5tAJKDuXKBUNwtaGuLZMrcdyETHC6cvvf5D_cT9eP2W6C-LkVpntqdfMjYtlCNJKzzZxPh4ax-kj4v1S_ZM7o4Qi8qA6bICw8KWT8rRJ8cV2sD_pMHl_zRe7niBW5fhxK4GCqupmYNZNp_o_bCn=w72-h48-no" border="0" width="72" height="48" style="vertical-align: top; display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" />


Το μπαρ, αιχμή της κάθε απόδρασης
στην ακριβή και αναγκαία γωνία , 
αιχμή που προσκαλεί 
και γελαστά ανοίγει την αυλαία 
στης κάθε νύχτας την άναρχη φυγή.
]]></description>
<link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=37707</link>
<pubDate>Wed, 14 Oct 2015 20:35:00 +0000</pubDate>
<guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=37707</guid>
</item>
<item>
<title><![CDATA[ΜΙΑ ΧΟΥΦΤΑ ΧΩΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ HENDRIX]]></title>
<description><![CDATA[Όπως οδηγούσε κοίταξε τη σύντροφό του. 
 -Κλαίς;; 
 
Τα πράσινα μάτια της ήταν μισόκλειστα και η βροχή που κυλούσε στα μάγουλά της έδινε την εντύπωση ότι έκλαιγε . Ίσως και να έκλαιγε πράγματι. Το πρόσωπό της ήταν ήρεμο, αλλά τα μάγουλά της ήταν κατάχλωμα από τον εσωτερικό πόνο. 
 Ο ήλιος πλέον τους χτυπούσε με δύναμη όταν βρέθηκαν στο σημείο της πρώτης τους συνάντησης στο φρέαρ της έρημης κατασκήνωσης. Έδεσαν τα χέρια τους και μαζί βρέθηκαν στην άκρη του λάκκου. 
Τα δύο ελεύθερα χέρια τους έγιναν μια χούφτα που την γέμισαν με χώμα. Χωρίς να πέσει ούτε ένας κόκκος , έσκυψαν αργά σε μια ιεροτελεστία δίχως προσευχές και θρήνους και έριξαν απαλά το χώμα που σκέπασε τα γλυκά μάτια του πιστού τους συντρόφου. 
Δέκα χρόνια και ήσαν οι τρείς ως ένας. Η τρύπα , ήπιε το χώμα και η γη αγκάλιασε το σώμα . Η πρώτη βραδιά χωρίς το μελωδικό γάβγισμά του Hendrix\x85]]></description>
<link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=36522</link>
<pubDate>Thu, 27 Nov 2014 17:10:00 +0000</pubDate>
<guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=36522</guid>
</item>
<item>
<title><![CDATA[ Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΟΥ ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ ]]></title>
<description><![CDATA[ 
 
Αφέθηκα στην παγίδα της θάλασσας. . 
Ο αέρας που υπήρχε μέσα μου, στα πνευμόνια, δεν τροφοδοτούσε πλέον, ούτε με ελάχιστο οξυγόνο τον εγκέφαλό μου. Ο χρόνος αδυσώπητα τσίγκληζε όλο το μυϊκό μου σύστημα, όλο το υδάτινο περίβλημά μου, με ρίγη υψίστης τάσεως από το γλυκό νάζι του νερού. 
Η εντολή ανάδυση, μπροστά στη θέα του πεπρωμένου που μεταμόρφωνε τη ζωή σε θάνατο, ατόνησε και έσβησε. Και\x85 η αιώρηση. Αυτές οι φευγαλέες στιγμές ζητωκραύγαζαν με βραδυκίνητες σκέψεις που έπλαθαν ψευδαισθήσεις αθανασίας.
Τώρα πια σε αυτή την αιωρούμενη θαλασσογραφία, η αποστροφή της πραγματικότητας οδηγούσε σε κάθετη βύθιση με φανταστικούς ήχους ντομινουήτας, στο υδάτινο πέρασμα. Φαντάστηκα το σώμα μου δεμένο με τα πλοκάμια ενός μέγα- χταποδιού σε ένα χορό ή μια μάχη που το αποτέλεσμά της ήταν προκαθορισμένο. Ο χορός μας έγλυφε την υδάτινη γαλήνη, όπως μια παράνοια οδηγεί τις αισθήσεις, μέσα από την ευδαιμονία σε άγνωστες χρονοδίνες .
Σε αυτό το υδάτινο όνειρο, στο ανέγγιχτο του χρόνου, ο κάθε δύτης, βγάζει την γλώσσα στο έκτρωμα της στεριάς που τον γέννησε\x85
Ερωτοκυλίθηκα στον πυθμένα ημίνεκρος και κατέληξα στο σκαμπό ενός υδάτινου πιάνου, ακούγοντας μια άηχη μουσική. Ο Ποσειδώνας, είναι αλήθεια, έχει ένα πιάνο στο βυθό, κάνοντας τα καραβάνια των όρθιων θηλαστικών να φύγουν μετά τον κατακλυσμό σε «χαμένους χρόνους και διπλά επίπεδα».
Οι δυνατές άηχες νότες, ζωντάνευαν το αβέβαιο και ταξίδευαν δια πυθμένος και ύδατος θαλασσινού, σαν τρελές πυγολαμπίδες, στο απέραντο του επέκεινα, του πέρα και πάνω από την ζωή. Από όλα τα βάθη και τις αβύσσους ξύπνησαν οι χαμένοι χρόνοι, τα ναυάγια της ιστορίας και οι ναυτικοί και οι δύτες οι κατατρεγμένοι από Ερινύες, όλοι αυτοί οι τακτικοί πελάτες της θάλασσας , οι πάντα μεθυσμένοι από αλάτι, ρούμι και περιπέτειες. Εδώ αρχίζει και η τελευταία πράξη που σου αναφέρω.
Μου πρόσφεραν από το κρασοπότηρο του Ποσειδώνα μια νέα γεύση σαν από σώμα ερωτικών Αμαζόνων. Στα χείλη μου μέστωσε η άπιαστη αλμυρή ομορφιά που το μεθύσι της έδωσε ήχο στις νότες που ξεπηδούσαν από τα χέρια του Μονόφθαλμου, πάνω στο υδάτινο πιάνο.
 ’ναψα τον φακό μου και με ένα όστρακο χάραξα στη πλάτη του τα τελευταία λόγια. 
«Μη κλαις, δεν είναι τίποτα, δεν είναι τίποτα, η ζωή είναι θα περάσει\x85» χάραξα τους στίχους του αγαπημένου μου ποιητή Αργύρη Χιόνη.]]></description>
<link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=36521</link>
<pubDate>Thu, 27 Nov 2014 16:58:00 +0000</pubDate>
<guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=36521</guid>
</item>
<item>
<title><![CDATA[Η ΤΕΛΕΙΑ ΜΕΛΩΔΙΑ]]></title>
<description><![CDATA[ 
 
Τον πήρε ο εφιάλτης κι άρρηκτα τον ένωσε μαζί του κολυμπώντας γυμνός μέσα σε ξύλα , μαδέρια, σπασμένες κιθάρες από ναυάγια συναυλιών και ιαχές ακροατών σε ένα γιουχάισμα πρωτόγνωρο. Γυμνός, μπροστά στο κοινό των κροκοδείλων έβγαζε από το στόμα του άναρθρες κραυγές μέσα από χάλκινους σωλήνες και η κιθάρα του
- ακόμα και αυτή η αγαπημένη - κρύα μέσα στα χέρια του, προδοτικά αδιαφορούσε και αυτές ακόμη οι χορδές της, φίδια παλλόμενα δίχως έλεος δηλητηρίαζαν τα ακροδάχτυλα του. 
Ξεβράκωτος παλιάτσος, κατατυραννούσε το ακροατήριο , τόσο μα τόσο γελοίος τραγουδοποιός ένοιωθε , με πόδια που τρέκλιζαν αδύναμα και χωρίς κανένα νεύρο. Αδυσώπητη και η νύχτα και ο εφιάλτης της, αδιαφορούσαν να δώσουν ένα τέλος σε μια μουσική άγρια που ορμούσε σαν ρινόκερος σε ότι όμορφο ήθελε να πλάσει.
Τον είχε στοιχειώσει η χιλιομαγειρευμένη συνταγή με τα ίδια υλικά, που φαντάσματα πια γέλαγαν με τις προσευχές του στην αυστηρή μουσική του παιδεία.
Όταν ξύπνησε ένοιωσε άρρωστος όσο ποτέ. Τώρα πια , δεν είναι παρά ένα ανθρωπάκι ελάχιστο, ένα μυρμήγκι θιγμένο από την κατάντια του που προσπαθεί να τακτοποιήσει τα κομμάτια του μαζί με τα κομμάτια τα μελωδικά που κοκορευότανε πως ήσανε μοναδικά. Φόρεσε τη μάσκα της αυτοπεποίθησης σε μια τελευταία προσπάθεια να πείσει το ακροατήριο ότι έχει την νέα ιδέα , την μαγική μελωδία που περιμένανε με αγωνία.
Η αίθουσα γεμάτη , τα φλάς αστράφτανε και όλοι χαμογελαστοί και ευτυχισμένοι περίμεναν να ακούσουν την τέλεια μελωδία. 
Τότε και πάλι απρόσμενα , άρχισε η αδυναμία του χεριού του να ανεβαίνει στον λαιμό, στους μυώνες του προσώπου του και οι πρώτες νότες αποθάρρυναν τις ελπίδες και τα συντρίμμια τα αγιάτρευτα ξεπρόβαλλαν αμείλικτα βουτώντας τον σε δευτερόλεπτα στον αφανισμό, στο μαύρο φόντο της μουσικής σκάλας που καταλήγει στην κρεμάλα. Το συγκρότημα σαν υπνωτισμένο σμήνος μελισσών ακολουθούσε την ολίσθηση \x85 όλα ξέφευγαν όλο και πιο πολύ από της πρόβας την τελειότητα \x85 και ο ιδρώτας και ο πανικός αγκάλιασαν την σκηνή\x85
 
Πλέον η μουσική τους έφυγε από την προσδιορισμένη βάση της και ελεύθερα , ξεχύθηκε στην αίθουσα πέφτοντας με ορμή στο άναυδο ακροατήριο\x85 Όσο ο χρόνος κυλούσε, παίζανε άναρχα σπάζοντας κάθε κανόνα και κάθε φόρμα που τους χαρακτήριζε ως το τέλος, που και αυτό ήρθε μόνο του σαν κάρβουνο που σβήνουν με νερό.
Και τότε , ένας ακροατής σηκώθηκε χειροκροτώντας , με κλάματα και ενθουσιασμό\x85 και όλοι όρθιοι φώναξαν το όνομα τους με μια κραυγή που αναγνώριζε το μεγαλείο του αυτοσχεδιασμού τους\x85 
Αυτή η μελωδία ήτανε μοναδική , τέλεια, αλλά και μια ανεπανάληπτη μελωδία που δεν καταγράφηκε ποτέ\x85]]></description>
<link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=36520</link>
<pubDate>Thu, 27 Nov 2014 16:51:00 +0000</pubDate>
<guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=36520</guid>
</item>
<item>
<title><![CDATA[Sakis Papadimitriou - Georgia Sylleou «Everything Changes»]]></title>
<description><![CDATA[
«Everything Changes»
 
Ballad of The Pirates
Sakis Papadimitriou - Georgia Sylleou
 
Videoart by thanasis panou









Σάκης Παπαδημητρίου 
Bertolt Brecht
Πέτρος Μάρκαρης

"Everything changes"
 
 
You can start again,
You can,
Even on your last breath.
But what\x92s done, is done.
And the water you poured 
Into your wine 
Cannot come out. 
Everything changes. 
But what\x92s done, is done.
 
 
 
 
«Όλα αλλάζουν»

 
Όλα αλλάζουν.
Να ξαναρχίσεις μπορείς
Και με την τελευταία σου πνοή.
Μα ό,τι έγινε, έγινε.
Και το νερό που έριξες στο κρασί σου
Δεν μορείς να το ξαναβγάλεις.
Όλα αλλάζουν.
 Μα ό,τι έγινε, έγινε. 




 
 
 
 
<iframe src="http://www.youtube.com/embed/http://youtu.be/351f-a6xwKU?wmode=transparent" width="640" height="360" frameborder="0" allowfullscreen=""></iframe>]]></description>
<link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=36519</link>
<pubDate>Thu, 27 Nov 2014 16:41:00 +0000</pubDate>
<guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=36519</guid>
</item>
<item>
<title><![CDATA[Η Γλωσική μας μουσταλευριά...ΣΟΛΑΡΩ! ]]></title>
<description><![CDATA[<h1></h1>



 
 ΣΟΛΑΡΩ! 

Ειδικά σε τοπικές διαλέκτους αιφνιδιάζεσαι συνεχώς με το πλάτος και βάθος που κρύβει κάθε λέξη ακόμη και όταν πρόκειται και για υβριστική. Στην πόλη Σόλοι της Κιλικίας , όπου οι Αθηναίοι δεν μιλούσαν σωστά τα Ελληνικά, ο Ηρόδοτος , μιας και έγινε αναφορά και σε προ-ομηρικές λέξεις, χρησιμοποίησε το ρήμα Σολοικίζω, για όποιον δεν μιλούσε σωστά. Πάω να Σολάρω στη κιθάρα λοιπόν και ας θεωρούν ότι είναι ξένη λέξη!! Βέβαια το Σόλο δεν θα είναι σωστό με την έννοια αυτή.

 ΤΟ ΚΕΡΑΤΑΚΙ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΤΑ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ

Από το κεράτιον, υποκοριστικό του κέρας, όπου κεράτια έλεγαν οι πρόγονοί μας τους σπόρους του χαρουπιού με τους οποίους συνήθιζαν να κάνουν ζυγίσεις ακριβείας μικροποσοτήτων , οι ’ραβες (πάλι αυτοί!) κλέπτοντας την ιδέα έφτιαξαν το « κιράτ» ισοδύναμο με τέσσερις σπόρους και από εκεί , ’γγλοι, Γάλλοι και Ιταλοί, απέκτησαν την λέξη για τα καράτια , που\x85δάνεισαν \x96δώρισαν και σε εμάς τελικά. Το κερατάκι στην τούρτα της παγκοσμιοποίησης , δηλαδή πρόκειται για ένα ακόμα αντιδάνειο , όπως λένε οι γλωσσολόγοι!!
 

ΛΟΥΦΑ-ΛΟΥΦΑΡΩ
 

Κατά το λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής (Σταματάκου) το ρήμα «λοφάω», σημαίνει , αναπαύομαι, ησυχάζω. Για τους ναυτικούς , «κοπάζει» και ο άνεμος. Η λέξη είναι δημοφιλέστατη στην Ελλάδα και επισύρει και το χαμόγελο της σύμπνοιας. Αξιοσημείωτη είναι η αντίστοιχη της λούφας , ξενική έννοια «undertime» . Η αστυνόμευση των υπαλλήλων , ώστε να μην λουφάρουν στην εργασία τους, να μην παίζουν παιχνίδια στον υπολογιστή, να μην συνομιλούν και να μην κάνουν κοπάνες, δηλαδή να ζουν μόνιμα με το «overtime» , την λογική της υπερωρίας , επινόησε αυτή την αντίδραση. Να κλέψεις χρόνο , για να αντέξεις την πίεση του «overtime» και γενικά την πίεση από ότι δεν γουστάρεις.

ΕΙΣΑΙ ΤΟΦΑΛΟΣ :::
 
Ο χαρακτηρισμός ενός προσώπου ως «ΤΟΦΑΛΟΣ» είναι υποτιμητικός και υπονοεί πως είναι άγαρμπος χοντρός, γιγάντιος \x96 ατσούμπαλος-η. Κακώς όμως , γιατί ο Δημήτρης Τόφαλος υπήρξε ένα ίνδαλμα της άρσης βαρών που συγκλόνισε την Ελλάδα το 1906 , στο Παναθηναϊκό στάδιο. Ο γιγαντόσωμος Πατρινός αρσιβαρίστας υπερίσχυσε στους αγώνες , νικώντας και τον γερμανό πρωταθλητή, σηκώνοντας 148,6 κιλά απευθείας επάνω από το κεφάλι του.
 


 Η ΜΟΥΝΤΖΑ
 
<img src="add-ons/editor/plugins/emotions/img/smiley-eek.gif" border="0" alt="{#emotions_dlg.eek}" title="{#emotions_dlg.eek}" />
 
Τα εδέσματα , άλλα νόστιμα και άλλα όχι , στην καθημερινή μας επικοινωνία δημιουργούν ένα μενού που έχει μεγάλο ενδιαφέρον η καταγωγή του. Μια τέτοια λέξη είναι και η ΜΟΥΝΤΖΑ , που την χρησιμοποιείς καθώς οργισμένος προσπαθείς να σβήσεις χειρονομώντας τον άλλον από μπροστά σου. Πολλοί κάνουν κοπιώδη χρήση της , κυρίως στις αυτοκίνητες συναντήσεις με ετέρους Έλληνες. Έχει παλαιότατες ρίζες , ίσως και βυζαντινές, κάτι που μπορεί και να ελαφραίνει και τη συνείδηση όταν γίνεται ανέλεγκτα \x96αυθόρμητα. Ήταν η Καπνιά, η μουντζούρα, Κάπο μουντό χρώμα, που πολλές φορές με αυτά γέμιζαν τις ανοιχτές παλάμες τους και στη συνέχεια τις ακουμπούσαν στα πρόσωπα των διαπομπευόμενων. Υπάρχει και η εκδοχή του περσικού muzh= σκοτεινιάζει το οπτικό πεδίο. Για παράδειγμα , μια πατσαβούρα ή κοιλιά ζώου συνηθιζόταν να ρίχνεται στο πρόσωπο κάποιου οριζομένου , ενώ σημαίνει και τα βλέφαρα, που επίσης σκοτεινιάζουν την όραση . (όπως αναφέρει και ο Γιαννουλέλλης στις «Νεοελληνικές ιδιωματικές λέξεις» , εκδόσεις Κείμενα , 1982)
 
 
 ]]></description>
<link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=33878</link>
<pubDate>Mon, 18 Mar 2013 04:35:00 +0000</pubDate>
<guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=33878</guid>
</item>
</channel>
</rss>

Home · About · News · Docs · Terms