![[Valid RSS]](images/valid-rss-rogers.png "Valid RSS")
This is a valid RSS feed.
This feed is valid, but interoperability with the widest range of feed readers could be improved by implementing the following recommendations.
line 45, column 0: (4 occurrences) [help]
<div><img decoding="async" src="https://magazinhaberci.com/wp-content/upload ...
line 204, column 0: (4 occurrences) [help]
<div class="css-7axq9l" data-testid="optimistic-truncator-noscript"><svg wid ...
line 204, column 0: (4 occurrences) [help]
<div class="css-7axq9l" data-testid="optimistic-truncator-noscript"><svg wid ...
line 256, column 0: (2 occurrences) [help]
<div><iframe src="https://static.nytimes.com/podcasts/2024/02/06/magazine/06 ...
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?><rss version="2.0" xmlns:content="http://purl.org/rss/1.0/modules/content/" xmlns:wfw="http://wellformedweb.org/CommentAPI/" xmlns:dc="http://purl.org/dc/elements/1.1/" xmlns:atom="http://www.w3.org/2005/Atom" xmlns:sy="http://purl.org/rss/1.0/modules/syndication/" xmlns:slash="http://purl.org/rss/1.0/modules/slash/" > <channel> <title>Magazin Haberci – Magazinin Güncel Adresi</title> <atom:link href="https://magazinhaberci.com/feed/" rel="self" type="application/rss+xml" /> <link>https://magazinhaberci.com</link> <description></description> <lastBuildDate>Thu, 29 Feb 2024 21:01:56 +0000</lastBuildDate> <language>tr</language> <sy:updatePeriod> hourly </sy:updatePeriod> <sy:updateFrequency> 1 </sy:updateFrequency> <generator>https://wordpress.org/?v=6.4.4</generator> <image> <url>https://magazinhaberci.com/wp-content/uploads/2022/06/favicon-75x75.png</url> <title>Magazin Haberci – Magazinin Güncel Adresi</title> <link>https://magazinhaberci.com</link> <width>32</width> <height>32</height></image> <item> <title>Bu Bahar Erkek Giyimde Canlı Beyaz Tonlar Geliyor</title> <link>https://magazinhaberci.com/bu-bahar-erkek-giyimde-canli-beyaz-tonlar-geliyor/</link> <dc:creator><![CDATA[admin]]></dc:creator> <pubDate>Thu, 29 Feb 2024 21:01:56 +0000</pubDate> <category><![CDATA[Genel]]></category> <category><![CDATA[Delfin]]></category> <guid isPermaLink="false">https://magazinhaberci.com/?p=5166</guid> <description><![CDATA[<p>Giorgio Armani ceket ve pantolon, istek üzerine fiyat, armani.com.Kredi...Fotoğraf: Widline Cadet. Stili Delphine Danhier tarafından tasarlandıHermès ceket, 3.250 dolar ve şort, 980 dolar, hermes.com.Kredi...Fotoğraf: Widline Cadet. Delphine DanhierZegna'nın tasarladığı ...</p><p><a rel="nofollow" href="https://magazinhaberci.com/bu-bahar-erkek-giyimde-canli-beyaz-tonlar-geliyor/">Bu Bahar Erkek Giyimde Canlı Beyaz Tonlar Geliyor</a> yazısı ilk önce <a rel="nofollow" href="https://magazinhaberci.com">Magazin Haberci - Magazinin Güncel Adresi</a> üzerinde ortaya çıktı.</p>]]></description> <content:encoded><![CDATA[<div><div><div><img decoding="async" src="https://magazinhaberci.com/wp-content/uploads/2024/03/bu-bahar-erkek-giyimde-canli-beyaz-tonlar-geliyor-0-sqGta7l7.jpg"/></div><p> <span> <strong>Giorgio Armani</strong>ceket ve pantolon, istek üzerine fiyat, armani.com.</span> <span> <span>Kredi…</span> <span> <span> Widline Cadet’in fotoğrafı. Delphine Danhier’in hala</span></span></span></div></div><div><div><div> <span> <strong>Hermes</strong>ceket, 3.250 dolar ve şort, 980 dolar, hermes.com.</span> <span> <span>Kredi…</span> <span> <span> Widline Cadet’in fotoğrafı. Delphine Danhier’in hala</span></span></span></div><div> <span> <strong>Zegna</strong>gömlek, 1.450 dolar, zegna.com.</span> <span> <span>Kredi…</span> <span> <span> Widline Cadet’in fotoğrafı. Delphine Danhier’in hala</span></span></span></div></div></div><div><div> <span> <strong>Louis Vuitton</strong> ceket, 4.400 dolar, louisvuitton.com; ve <strong>Dolce Gabbana</strong>Pantolon, fiyat talebi üzerine.</span> <span> <span>Kredi…</span> <span> <span> Widline Cadet’in fotoğrafı. Delphine Danhier’in hala</span></span></span></div></div><div><div><div> <span> <strong>Cesurlar</strong> ceket, 2.320 dolar ve pantolon, 1.490 dolar, courreges.com; ve <strong>Loro Piana</strong>kazak, 2.400 dolar, loropiana.com.</span> <span> <span>Kredi…</span> <span> <span> Widline Cadet’in fotoğrafı. Delphine Danhier’in hala</span></span></span></div><div> <span> <strong>Muz Cumhuriyeti</strong>gömlek, 85 dolar ve gömlek (altına giyilen), bananarepublic.com; <strong>Givenchy</strong>Pantolon, istek üzerine fiyat, Givenchy.com; <strong>Willy Chavarria</strong> Eşarp, istek üzerine fiyat, willychavarria.com; ve <strong>Dior’un Erkekleri</strong>pin, 1.300 dolar, dior.com.</span> <span> <span>Kredi…</span> <span> <span> Widline Cadet’in fotoğrafı. Delphine Danhier’in hala</span></span></span></div></div></div><div><div><div> <span> <strong>Herno</strong>ceket, 740 dolar, herno.com; <strong>Givenchy</strong> kolsuz bluz (alta giyilir), 427 dolar; ve <strong>Amiri</strong>Pantolon, istek üzerine fiyat, amiri.com.</span> <span> <span>Kredi…</span> <span> <span> Widline Cadet’in fotoğrafı. Delphine Danhier’in hala</span></span></span></div><div> <span> <strong>Lanvin</strong> ceket, 3.290 dolar, us.lanvin.com; ve <strong>Loro Piana</strong>kazak, 2.250 dolar.</span> <span> <span>Kredi…</span> <span> <span> Widline Cadet’in fotoğrafı. Delphine Danhier’in hala</span></span></span></div></div></div><div><div><div> <span> <strong>Valentino</strong>ceket, 3.790 dolar, gömlek, 650 dolar, şort, 1.350 dolar ve kravat, 550 dolar, valentino.com.</span> <span> <span>Kredi…</span> <span> <span> Widline Cadet’in fotoğrafı. Delphine Danhier’in hala</span></span></span></div><div> <span> <strong>Louis Vuitton</strong> ceket; ve <strong>Dolce Gabbana</strong>pantolon.</span> <span> <span>Kredi…</span> <span> <span> Widline Cadet’in fotoğrafı. Delphine Danhier’in hala</span></span></span></div></div></div><div><div> <span> <strong>Fendi</strong>ceket, 3.750 dolar, üst, 2.150 dolar ve şort, 1.350 dolar, fendi.com.</span> <span> <span>Kredi…</span> <span> <span> Widline Cadet’in fotoğrafı. Delphine Danhier’in hala</span></span></span></div></div><div><div><p> Modelleyici: Wilhelmina LA’den Ashwell Boyd, Photogenics Media’dan Nyang Reat, New York’tan Devlet Yönetimi Damian Finlayson. Oyuncular: Affa Osman. Saç: Tanya Nena Melendez. Makyaj: Streeters’ta Zenia Jaeger, Submission Beauty’yi kullanıyor. Üretim: Reçine Projeleri. Fotoğraf asistanları: Nicole Jenkins, Mary Osunlana. Stilist asistanları: Rachel Pollen, Junlyn Delas Ne yazık ki. Makyaj yaparken: Katie Mann</p></div></div><p><a rel="nofollow" href="https://magazinhaberci.com/bu-bahar-erkek-giyimde-canli-beyaz-tonlar-geliyor/">Bu Bahar Erkek Giyimde Canlı Beyaz Tonlar Geliyor</a> yazısı ilk önce <a rel="nofollow" href="https://magazinhaberci.com">Magazin Haberci - Magazinin Güncel Adresi</a> üzerinde ortaya çıktı.</p>]]></content:encoded> </item> <item> <title>Bir İş Gerçek Bir Cehenneme Dönüştüğünde</title> <link>https://magazinhaberci.com/bir-is-gercek-bir-cehenneme-donustugunde/</link> <dc:creator><![CDATA[admin]]></dc:creator> <pubDate>Sat, 24 Feb 2024 09:01:13 +0000</pubDate> <category><![CDATA[Genel]]></category> <category><![CDATA[Dır-dir]]></category> <guid isPermaLink="false">https://magazinhaberci.com/?p=5156</guid> <description><![CDATA[<p>Sürekli tükenmişliğin mevcut olduğu bir çağda, sanatçılar ve film yapımcıları artık son teknoloji nihayet patlamalarının nasıl artacağını hayal ediyorlar.</p><p><a rel="nofollow" href="https://magazinhaberci.com/bir-is-gercek-bir-cehenneme-donustugunde/">Bir İş Gerçek Bir Cehenneme Dönüştüğünde</a> yazısı ilk önce <a rel="nofollow" href="https://magazinhaberci.com">Magazin Haberci - Magazinin Güncel Adresi</a> üzerinde ortaya çıktı.</p>]]></description> <content:encoded><![CDATA[<div><div><p> Geçtiğimiz sonbaharda New York şehir merkezindeki Canal Projects’te sergilenen sanatçı Candice Lin’in “Fabrikada Lityum Seks Şeytanları” adlı yerleştirmesine mikroskoplardan birinden baktığınızda, küçük bir yerde saykodelik renklerle canlandırılan, kıvranan, boynuzlu bir yaratık görürdünüz. görüntü ekranı. Alanın kenarlarını kaplayan altı metal tezgahının her birine böyle bir ekran bağlanır; merkezden birkaç metre yükseklikte ahşap bir platform vardı; kayıtları aşağıdaki istasyonlara başkanlık eden bir işverenin perspektifini alabilecek bir gözetleme kulesi. 45 Yıldızlı Lin, 1970’lerde Malezya’da antropolog Aihwa Ong’u kazandı ve araştırmasından ilham aldı. Kadınlar pil fabrikalarında tüketilen emisyona maruz kalıyor ve vardiyaları sırasında yıkıcı öfke nöbetleri geçirmeye başlıyorlardı. Lin’in yeniden anlatımında işçiler, kaotik arzularla dolup taşan şeytanlar olarak diriltiliyor.</p><p> Sömürülen, intikamcı olayların hikayeleri arka planda ve pop oyunlarında bir alt türdür. Yöneticileri tarafından sürekli olarak aşağılanan ve kötü muameleye maruz kalan üçlü ofis drone’unun akrabalarını soymak için bir plan hazırladığı “Office Space” (1999) veya Dolly Parton’ın başrol oynadığı “9’dan 5’e” (1980) gibi filmlerde düşünün. Jane Fonda ve Lily Tomlin, kadın düşmanlarının patronlarını deviren sekreterleri canlandırıyorlar. Geçtiğimiz birkaç yılda, pandeminin son geçmişi en kötü iş krizlerinden birini tetiklediğinden ve tükenmişlik oranlarından beri Amerikalılar arasında rekor seviyelere ulaştığından beri, pek çok yayın benzer şekilde zayıflaştırıcı işletme kaygısını aktardı. FX’in 2022’de gösterime giren “The Bear” serisindeki restoran mutfağı çığlıkları, soba yangınları ve yağ yanıklarıyla dolu saatli bir bombadır. Kanadalı yönetmen Éric Gravel’in 2021 yapımı “Full Time” filmi ise Paris’teki bir annenin lüks bir yıllık baş oda hizmetçisi olarak Fransız hayatı, sürekli bir kalp krizinin gidişatıyla gelişiyor. Bu hikayeler aşırı ama tanıtıcı. (“Ayı”, tüm çılgın temposuna rağmen, yalnızca baş aşçı Carm’ın hayallerini gösteren ara sahnelerde tam anlamıyla gerçeküstücülüğe dalıyor.) Ancak sosyal mesafelerin işçilerinin üzerinden geçen bir buçuk yıl içinde, birçok işçinin çalışma koşulları aynı kaldıkları bir o kadar istikrarsız ve son dönemdeki bir dizi proje şu anda soruyor gibi görünüyor: <em>Tükenmişlikten sonra ne olur?</em>Bu hikayeler, yalnızca farkında değil ve bitkin değil, aynı zamanda çalışan yanan işçileri tasvir ediyor.</p></div></div><div><div><div> <span>Lin’in “Fabrikadaki Lityum Seks Şeytanları” eserinden bir enstalasyon görüntüsü.</span> <span> <span>Kredi…</span> <span> <span> Sanatçının ve François Ghebaly Gallery’nin izniyle. Fotoğraf: Izzy Leung/Kanal Projeleri’nin İzniyle</span></span></span></div></div></div><div><div><p> vizyona girecek olan Rumen filmi “Dünyanın Sonu’ndan Çok Fazla Bir Şey Beklemeyin”de Angela adlı yakında bir film yapımı sürüyor Bükreş’i yakınlaştırıp iş sırasında yaralanan eski fabrika işçileriyle röportaj yapıyor. İronik bir şekilde, kendi geçiş kaynağını tehlikeye atıyor gibi görünüyor: Günde 16 saat çalışıyor ve vardiyasının büyük bir kısmı yerel halkın “Ölüm Yolu” diyor dar, tek şeritli bir yolda bir aşağı bir yukarı araba sürerek kalıyor. (Genişletilmiş bir montaj, bu bölgedeki kazalarda hayatını kaybeden 600’den fazla kişinin mezarlarını gösteriyor). Yönetmen Radu Jude, Angela’nın karakterini gerçek hayatta kalan bir PA’yı düşünerek şöyle yazdı: Direksiyon başında uyuyakaldıktan sonra 22 yaşında bir genç öldü. Kırılma noktası gelen Angela, ancak çevrimiçi olarak ikinci sırada yer alıyor Bobita olarak filme yayılan küfürlü tiradlarla güvenilir bir rahatlama buluyor. Eğer fazla çalışmak bizi tüketiyor ve kişisel hayatlarımızı terk etmeye zorluyorsa, o zaman Jude’a göre son savunmamız yeni, inkar olamayacak kadar çirkin ve öfkeli benlikler inşa etmek olabilir.</p></div></div><div><div><div> <span>Radu Jude’un yakında vizyona girecek filmi “Dünyanın Sonundan Çok Fazla Şey Beklemeyin”den bir kare.</span> <span> <span>Kredi…</span> <span> <span>4 Korumalı Film</span></span></span></div></div></div><div><div><p> Ancak kendini aşağılama iş tanımının standart bir parçası gibi göründüğünde, arkamızda bıraktığımız insan parçalarına ne olacak? Geçtiğimiz yaz, New York Whitney Müzesi’nde sanatçı Josh Kline’a ithaf edilen “Yeni Amerikan Yüzyılı Projesi” adlı retrospektif sergi, o dönemde dikkat çeken senaristlerin ve aktörlerin kaygılarıyla örtüşen bir şekilde örtüşüyordu. Bu hareket, grevcilere göre yaratıcı iş gücünü insanlığı ortadan kaldırmakla tehdit eden yapay zekanın kontrolsüz kullanımıyla karşı kısmen geri adım attı. Kline’ın çalışmaları uzun süredir devam eden teknolojik distopik olanaklarını araştırıyor: Her ikisi de Whitney sergisinde yer alan “İşsizlik” (2016) ve “Mavi Yaka” (2014-20) gibi diziler, 3 boyutlu kesme heykelleri kullanıyor. emeğin cezalandırıcı sonuçları ve otomasyon koşullarının bozulmasının ortadan kalkması. “Mavi Yaka”da alışveriş arabaları ve temizlik arabası plastik gövde parçaları ve on alet rengiyle dolu, ayrıca markalı ürünler ve temizlik malzemeleriyle dolu kutular, parçalara insanları metalarla eşitlemenin kalıntılarını hatırlatıyor. “İşsizlik”te, cenin pozisyonlarında mevcut olan ofis çalışanlarının gerçek boyutlu heykelleri, şeffaf plastik çöp torbalarına sarılarak insan emeğinin kullanılabilirliğine işaret ediyor. Retrospektifin küratörü Christopher Y. Lew, iki serisinin de “bazı işlerin ne kadar güvencesiz olduğunu keskin ve rahatsız edici bir şekilde gösterdiğini” söylüyor. “Ve insanların sırf işlerini sürdürmek için hazır oldukları aşırı uçlardır.” Kline’ın uzuv koleksiyonu, geç dönem kapitalist keşmekeşinde tehlikede olduğunu bir şekilde hatırlatıyor: Kolektif olarak çalışmaya o kadar da bağımlı olduğumuz için, zira işlerimizin hayatta kalması için gerekli olduğunu kesinlikle bildiğini söylüyoruz. .</p></div></div><p><a rel="nofollow" href="https://magazinhaberci.com/bir-is-gercek-bir-cehenneme-donustugunde/">Bir İş Gerçek Bir Cehenneme Dönüştüğünde</a> yazısı ilk önce <a rel="nofollow" href="https://magazinhaberci.com">Magazin Haberci - Magazinin Güncel Adresi</a> üzerinde ortaya çıktı.</p>]]></content:encoded> </item> <item> <title>İmza İçeceğiyle Yeni Bir Baltimore Çikolata Dükkanı</title> <link>https://magazinhaberci.com/imza-icecegiyle-yeni-bir-baltimore-cikolata-dukkani/</link> <dc:creator><![CDATA[admin]]></dc:creator> <pubDate>Thu, 15 Feb 2024 21:01:07 +0000</pubDate> <category><![CDATA[Genel]]></category> <category><![CDATA[Beğenmek]]></category> <guid isPermaLink="false">https://magazinhaberci.com/?p=5144</guid> <description><![CDATA[<p>Artı: LED ampullere ilişkin bir rehber, Mayorka'da zarif bir otel ve T Magazine'den daha fazla öneri var.</p><p><a rel="nofollow" href="https://magazinhaberci.com/imza-icecegiyle-yeni-bir-baltimore-cikolata-dukkani/">İmza İçeceğiyle Yeni Bir Baltimore Çikolata Dükkanı</a> yazısı ilk önce <a rel="nofollow" href="https://magazinhaberci.com">Magazin Haberci - Magazinin Güncel Adresi</a> üzerinde ortaya çıktı.</p>]]></description> <content:encoded><![CDATA[<div><div><p>Adım adım</p><p> <b>Hollandalı tasarımcı Sabine Marcelis’in Güzellik Rejimi</b></p></div></div><div><div><div><div><img decoding="async" src="https://magazinhaberci.com/wp-content/uploads/2024/02/imza-icecegiyle-yeni-bir-baltimore-cikolata-dukkani-0-t8QAGF9Q.jpg"/></div><p> <span> Solda: Sabine Marcelis, 2021’den beri La Prairie ile işbirliği yapıyor, genç sanatçılara danışmanlık yapıyor ve marka için nesneler ve kurulumlar üretiyor. Sağ: sol üstten saat yönünde: Davines Oi kremi, 47 dolar, us.davines.com; Diptyque Paris Mimoza mumu, 74 dolar, diptyqueparis.com; La Prairie Cilt Havyarı Harmony L’Extrait, 860 $, laprairie.com; Susanne Kaufmann Duyular Hamamı, 70 dolar, susannekaufmann.com; Byredo Blanche eau de parfüm, 205 dolar, byredo.com; Davines Minu saç serumu, 30 dolar, us.davines.com; MAC Kozmetik MACStack maskara, 28 dolar, maccosmetics.com; Chanel La Palette Sourcils kaş mumu ve kaş pudrası ikilisi 02 Medium’da, 52 $, chanel.com.</span> <span> <span>Kredi…</span> <span> <span> Sol: La Prairie’nin izniyle. Sağda: markaların izniyle</span></span></span></div></div></div><div><div><div><div><div><div><p> <span>Aktarım:</span> <span>Caitie Kelly</span></p></div></div></div></div><p> Duş alıyorum ve yüzümü La Roche-Posay Toleriane Dermo Milky Cleanser ile yıkıyorum. Bana o gezileri hatırlatmak için seyahatlerinden getirdiğim duş jellerini kullanmayı seviyorum: Hindistan’a yapılan bir gezide ülkede ve çok güzel kokan Kokum Badem Temizleyici Duş Yağı var. Saçlarımı boyadığım için oldukça susuz kalıyor; sarıları dışarıda tutmak için L’Oréal Professionnel Purple Şampuan ve Davines Oi Saç Kremi aracıdır. Saçlarımı fönleyip Oi Oil ile bitirdiğimde mutlaka Davines Minu Saç Serumu kullanıyorum.</p><p> La Prairie’nin Skin Caviar Liquid Lift’i ruhu uyandırıyor. Nem için Skin Caviar Luxe Cream ürünü ve ardından her iki veya üç günde bir Skin Caviar Harmony L’Extrait’i sürüyorum. Sanki cildimi besliyormuş gibi büyümek. Makyaj için temel olarak cilt tonunu eşitlemek için yalnızca hafif bir bronzlaştırıcı, maskeara ve biraz kaş çubuğu kullanır. Thin Lizzy adlı bu Yeni Zelanda markasının 18 yıldır kullandığım 6’sı 1 Arada Profesyonel Yüz Pudrası Kompaktı var. Süslü alternatifler bulmaya çalışıyorum ama bunun kadar iyi bir şey yok. Maskara için MACStack ürünleri; kaş çekmek MAC Eye Brows Big Boost Fiber Gel’dir. Dışarı çıkıyorsam, 57 Rouge Feu tonu gibi sert bir vampir kırmızısı renginde, parlak Chanel rujunu sürmeyi seviyorum. Veya gözlerime oldukça yoğun süreceğim bir Chanel kaş ürünüm var. Gün boyu Burt’s Bees Balmumu Dudak Balsamını içerir. Geçenlerde Atlanta’ya bir iş gezisindeydim ve yeni bir lezzet olan Salatalık Nane’yi satın aldım. Byredo Vetyver Losyonu vücudunda kullanılan ve yoğun emek gerektiren işlerin ardından ellere biraz dikkat eğitimi için stüdyoda La Prairie Hücresel El Kremi kayıtlıdır.</p><p> Geceleri yüzümü yıkayıp yıkıyorum ve yatmadan hemen önce Skin Caviar Nighttime Oil’i sürüyorum. Kokusunu seviyorum. Parfüm olarak şu anda Byredo Blanche içerir. Bunun taze pamuksu mektubunu seviyorum. Arkadaşlarımın adı bir marka var ve erkek arkadaşım da Virgin Olive kayıt kullanıyor; sevdiğimiz bir diğer isim ise Grand Rose. kısımları katlanıyor. Ben büyük bir banyo insanıyım ve Susanne Kaufman’dan bu süper güzel yağı satın aldım. Sonrasında çok lezzetlium ve cildim çok besleniyor. Tüm dünyada en sevilen koku mimozadır. O kokuyu çiçeğinden kendisinden alamadığım zamanlarda Diptyque’in mumunu yakmayı seviyorum. Ayrıca aşırı derecede iyi olan bir akçaağaç şurubu mumum var. Pek çok kışın kokusu çeşididir ve bunda bu hiç yoktur; hala tazedir.</p><hr></div></div><div><div><p>Burada kal</p><p> <b>17. Yüzyıldan kalma bir saray, Palma, Mayorka’da Sakin Küçük Otele Dönüştü</b></p></div></div><div><div><div> <span>Palma, Mayorka’da 14 odalı bir şekilde dönüştürülen 17. yüzyılda kalma bir saray olan Portella’nın salonu ve işleyişi açık mutfak.</span> <span> <span>Kredi…</span> <span> <span>Barbara Vidal</span></span></span></div></div></div><div><div><div><div><div><div><p> <span>İle</span> <span>Gisela Williams</span></p></div></div></div></div><p> Mayorka’nın yaratıcı rönesansına, Londra ve Paris gibi Avrupa’dan kısa bir direkt uçuş bağlantısı olan merkezi Palma merkezinden ulaşmak en kolay olabilir. İddialı, birinci sınıf galeriler ve bağımsız butikler Gotik ve Arka Nouveau mimarisi arasında yer alıyor ve son yılda birçok tarihteki palazzo olağanüstü butiklere dönüştürüldü. En sonuncusu, erkek ve kız kardeş ekibi Enrique ve Inés Miró-Sans (daha önce Barselona’da şık bir otel olan Casa Bonay’ı başlatmıştı) tarafından bu hafta açılan ve Paris merkezli tasarım ikilisi Festen tarafından tasarlanan 14 odalı bir mülk olan Portella. . Ortağı Charlotte de Tonnac ile birlikte Festen’in kurucu arkadaşı Hugo Sauzay, çiftin “şehirde sakin ve yeşil bir vaha” yaratmayı amaçladığını söylüyor. Palma’nın 11. yüzyıldan kalma Arap hamamlarının 17. yüzyıldan kalma saraylarından faydalandılar. Yatak odalarının ciltlerinde küçük bir mutfak bulunur, ancak bunun dışında onun biriciktir. Birinde, eski Fas sandalyeleriyle çevrili uzun, kobalt mavisi bir kanepenin üzerinde bulunan bir Joan Miró litografisi var. De Tonnac ve Sauzay, bir dizi ısmarlama parça yaratmak için miras cam şirketi Gordiola gibi yerel eserlerkârlarla çalıştı. Her ikisi de halka kapalı olan zemin kattaki daha büyük açık mutfakta veya yemyeşil avluda vakit geçirebilirler. Inés Miró-Sans, “Konukların evleriymiş gibi hissetmelerini istiyorlardı, ancak bunun en idealist ve hoşgörülü versiyonu.” diyor. <em>Geceliği yaklaşık 320 dolardan başlıyor.</em> <em>portellapalma.com</em> <em>.</em></p><hr><div><div><div><div class="css-7axq9l" data-testid="optimistic-truncator-noscript"><svg width="24" height="24" viewBox="0 0 24 24" aria-hidden="true" class="css-1b5b8u1"> <path fill="currentColor" fill-rule="evenodd" d="M2.5 12a9.5 9.5 0 1 1 19 0 9.5 9.5 0 0 1-19 0Zm8.5 1.75v-7.5h2v7.5h-2Zm0 2v2h2v-2h-2Z" clip-rule="evenodd"> </path> </svg></p><div data-testid="optimistic-truncator-noscript-message" class="css-6yo1no"><p class="css-3kpklk">Makalenin alma konusunda sorunu.</p><p class="css-3kpklk">Lütfen tarayıcı ayarlarınızda JavaScript’i etkinleştirin.</p></div></div><div><hr><p> Erişimi doğrularken gösterdiğiniz sabır için teşekkür ederiz. Okuyucu modundaysanız lütfen çıkın ve Times hesaplarında oturum açın veya tüm The Times’a abone olun.</p><hr></div><div><div><p>Erişimi doğrularken gösterdiğiniz sabır için teşekkür ederiz.</p><p> Zaten abone misiniz? Giriş yapmak.</p><p> The Times’ın tamamlanması mı gerekiyor? Kemik.</p></div></div></div></div></div></div></div><p><a rel="nofollow" href="https://magazinhaberci.com/imza-icecegiyle-yeni-bir-baltimore-cikolata-dukkani/">İmza İçeceğiyle Yeni Bir Baltimore Çikolata Dükkanı</a> yazısı ilk önce <a rel="nofollow" href="https://magazinhaberci.com">Magazin Haberci - Magazinin Güncel Adresi</a> üzerinde ortaya çıktı.</p>]]></content:encoded> </item> <item> <title>Mark Meadows Nasıl Washington’un En Az Güvenilen Adamı Oldu?</title> <link>https://magazinhaberci.com/mark-meadows-nasil-washingtonun-en-az-guvenilen-adami-oldu/</link> <dc:creator><![CDATA[admin]]></dc:creator> <pubDate>Thu, 08 Feb 2024 21:01:06 +0000</pubDate> <category><![CDATA[Magazin Haber]]></category> <category><![CDATA[koz]]></category> <guid isPermaLink="false">https://magazinhaberci.com/?p=5134</guid> <description><![CDATA[<p>Çoğu sabah Pazartesi Mark Meadows, Güney Carolina'daki evinden Washington'daki işyerlerine gidip geliyor. Birinci sınıfta uçuyor ve hafif seyahat ediyor, Reagan havaalanında hızlı hareket ediyor, bazen eşi Debbie'yle birlikte ya da hafta sonları...</p><p><a rel="nofollow" href="https://magazinhaberci.com/mark-meadows-nasil-washingtonun-en-az-guvenilen-adami-oldu/">Mark Meadows Nasıl Washington’un En Az Güvenilen Adamı Oldu?</a> yazısı ilk önce <a rel="nofollow" href="https://magazinhaberci.com">Magazin Haberci - Magazinin Güncel Adresi</a> üzerinde ortaya çıktı.</p>]]></description> <content:encoded><![CDATA[<div><div><p> Çoğu sabah Pazartesi Mark Meadows, Güney Carolina’daki evinden Washington’daki işyerlerine gidip geliyor. Birinci sınıf uçuyor ve hafif seyahat ediyor, Reagan uçuşunda hızlı hareket ediyor, bazen eşi Debbie’yle ya da yakın arkadaşı ve Temsilciler Meclisi Yargı Komitesi başkanı olan baş muhafazakar Temsilci Jim Jordan gibi hafta sonu misafirleri. Daha sonra, Meadows’un Donald Trump’ın görevinden ayrılmasından bir hafta sonra katılma kar amacı gütmeyen sağcı merkez olan Muhafazakar Ortaklık Enstitüsü’nün (CPI) Capitol Hill’e genel olarak götürülür.</p></div></div><div><div><p> <b>Bu Makaleyi Dinleyin</b></p></div><div><div><iframe src="https://static.nytimes.com/podcasts/2024/02/06/magazine/06audm-talented-mr-meadows-draper/240206-talented-mr-meadows-draper-nytmag-audm.mp3"></iframe></div><div><div><div><p> <span>Bu makaleyi aç</span>iOS’taki New York Times Audio’yu kullanabilirsiniz.</p></div></div></div></div><p></div><div><div><p> CPI’nin kocasının yıllık maaşının 847.000 dolar olduğu ve Trump yönetiminin sona ermesinden altı ay sonra Keowee Gölü’ne bakan evinin 1.6 milyon ondan satın aldığı bilgi olmasa bile, Meadows’un, 64 yaşındaki eski Beyaz Saray özel kaleminin durumu iyi. Her ne kadar eskisinden çok daha az olsa da parlamanın çıkışı (ülkenin Temsilciler Meclisi üyesi olmak için yürüttüğü kampanya sırasında Ekim ayında Capitol’de görüldü), Meadows’un emlakçı olduğu günlerde mükemmelliğe ulaştığında aynı dokunsal Güney dostluğu ortaya çıkıyor. Kuzey Carolina’daki ajan. Meadows’un uzun yıllar boyunca uzananlar ve ona karşı güçlü bir antipati besleyenler için onun neşeli refah havası, şu anda üzerinde beliren krizlerle hiç uyumsuz değil. Bildikleri Mark Meadows her zaman yaktığı köprülerin üzerinden tırmanan benzersiz bir kaçış modeli olmuştur.</p><p> Ancak onun tescilli kurnazlığı şimdi en büyük sınavla karşı karşıyadır. Ağustos ayında, Fulton County, Ga.’daki büyük jüri, Meadows’u, Georgia’nın 2020 başkanlık seçimlerini bozmak ve Trump’ı görevde tutmak için bir şantaj planına katıldığı iddiasıyla ilgili suçlamalarla suçlamıştı. İki ay sonra, ABC News’den Katherine Faulders, Meadows’un, Adalet Bakanlığı’nın özel müşavirliği Jack Smith tarafından Trump’a karşı yönetilen federal davada savcılarla gizlice görüştüğü haberini yayınladı. Eski başkanın en yakın Beyaz Saray yardımcısının (başkanın son zamanında Trump’a kolay erişim imkanına sahip bir adam) savcılara lanetleyici bilgi vererek ve hatta belki de duruşmada Trump karşısında ifade vererek daha fazla beladan kurtulmaya çalışabileceği olasılığı olasılığı , Meadows için kaçınılmaz olarak bir seçim önerdi: hapis cezası ya da kariyer intiharı.</p></div></div><div><div><p> ABC News’in haberi duyulur duyulmaz Meadows’un arkadaşı Jordan’ı aradığında bunun doğru olmadığı konusunda ısrar etti. (Jordan, Meadows’la ilgili bir söz yoluyla reddedildi.) Meadows’un avukatı George J. Terwilliger III, hikayenin tutumuna itiraz etti. Trump’a bağlı bazı kişiler bana Meadows’un federal bir mahkemenin celbine uyması için asgarî ile yetindiğini ve bunun tek başına onun bir ücret olduğunu kanıtlamadığını öne sürdü.</p><p> Yine de Meadows’un karanlık durumu Trump dünyasındaki gizemli bir kaynak olmaya devam ediyor. Eski başkanın iki yakın arkadaşı bana, o topluluktaki görüşmelerin Meadows’un sadakati konusunda keskin bir şekilde bölünmüş olduğunu kabul etti. Trump’ın bir başka sırrı bana Meadows’un telkin ettiği şüphesini iletti. Trump, eski genelkurmay başkanının hapis cezasını önlemek için anlaşma yapmış olabileceği ihtimaline değinirken, sosyal medya platformu Truth Social’da kendisine hiç benzemeyen bir şekilde 24 Ekim’de şu paylaşımı yaparak bölgeden ilgili belirsizliğini itiraf etti: “Bazı insanlar bu anlaşmayı yapacaktır ama onları ve Korkaktır ve Başarısız Ulusumuzun geleceği için çok kötüdürler. Mark Meadows’un eğitimli biri olduğundan gerçekten kim bilebilir?”</p><div><div><div><div class="css-7axq9l" data-testid="optimistic-truncator-noscript"><svg width="24" height="24" viewBox="0 0 24 24" aria-hidden="true" class="css-1b5b8u1"> <path fill="currentColor" fill-rule="evenodd" d="M2.5 12a9.5 9.5 0 1 1 19 0 9.5 9.5 0 0 1-19 0Zm8.5 1.75v-7.5h2v7.5h-2Zm0 2v2h2v-2h-2Z" clip-rule="evenodd"> </path> </svg></p><div data-testid="optimistic-truncator-noscript-message" class="css-6yo1no"><p class="css-3kpklk">Makalenin alma konusunda sorunu.</p><p class="css-3kpklk">Lütfen tarayıcı ayarlarınızda JavaScript’i etkinleştirin.</p></div></div><div><hr><p> Erişimi doğrularken gösterdiğiniz sabır için teşekkür ederiz. Okuyucu modundaysanız lütfen çıkın ve Times hesaplarında oturum açın veya tüm The Times’a abone olun.</p><hr></div><div><div><p>Erişimi doğrularken gösterdiğiniz sabır için teşekkür ederiz.</p><p> Zaten abone misiniz? Giriş yapmak.</p><p> The Times’ın tamamlanması mı gerekiyor? Kemik.</p></div></div></div></div></div></div></div><p><a rel="nofollow" href="https://magazinhaberci.com/mark-meadows-nasil-washingtonun-en-az-guvenilen-adami-oldu/">Mark Meadows Nasıl Washington’un En Az Güvenilen Adamı Oldu?</a> yazısı ilk önce <a rel="nofollow" href="https://magazinhaberci.com">Magazin Haberci - Magazinin Güncel Adresi</a> üzerinde ortaya çıktı.</p>]]></content:encoded> <enclosure url="https://static.nytimes.com/podcasts/2024/02/06/magazine/06audm-talented-mr-meadows-draper/240206-talented-mr-meadows-draper-nytmag-audm.mp3" length="54382759" type="audio/mpeg" /> </item> <item> <title>500 Milyon Dolar Buzulu Kurtarılabilir mi?</title> <link>https://magazinhaberci.com/500-milyon-dolar-buzulu-kurtarilabilir-mi/</link> <dc:creator><![CDATA[admin]]></dc:creator> <pubDate>Sat, 06 Jan 2024 21:00:54 +0000</pubDate> <category><![CDATA[Magazin Haber]]></category> <category><![CDATA[Moore]]></category> <guid isPermaLink="false">https://magazinhaberci.com/?p=5126</guid> <description><![CDATA[<p>2016 yılında bir gün, John Moore adlı İngiliz bir buzulbilimci, İngiltere'nin Cambridge'de, Grönland'ın batı yönündeki bir buzulla ilgili bir sunumun da yer aldığı bir toplantıya katıldı. Tipik olarakca Danimarka adı Jakobshavn ile anılır, ancak aynı zamanda ...</p><p><a rel="nofollow" href="https://magazinhaberci.com/500-milyon-dolar-buzulu-kurtarilabilir-mi/">500 Milyon Dolar Buzulu Kurtarılabilir mi?</a> yazısı ilk önce <a rel="nofollow" href="https://magazinhaberci.com">Magazin Haberci - Magazinin Güncel Adresi</a> üzerinde ortaya çıktı.</p>]]></description> <content:encoded><![CDATA[<div><div><p> 2016 yılında bir gün, John Moore adlı İngiliz bir buzulbilimci, İngiltere’nin Cambridge’de, Grönland’ın batı yönündeki bir buzulla ilgili bir sunumun da yer aldığı bir toplantıya katıldı. Tipik olarak Danimarkalı olarak Jakobshavn olarak anılan, ancak aynı zamanda Grönland dilindeki takma adı olan Sermeq Kujalleq ile bilinen buzul, Grönland’ın devasa buz miktarının arasında yer alan ve 30 milyar ila 50 milyar ton buzdağını hareket ettiren bir tür drenaj görüyor. onun yıl adanın dışında. Bazılarının gökdeleni olan bu buzdağları, buzulun ön kısmından düzenli olarak buz kesiyor, derin bir fiyorda çarpıyor ve batıya, Disko Körfezi’ne doğru suluyor. Daha sonra Kuzey Atlantik’e doğru sürükleniyorlar, parçalanıyorlar ve eriyorlar. yoğun aktivite ve nefes kesen konumu, bölgesi, UNESCO Dünya Mirası alanı olarak belirlenmesini sağlamış ve burada Grönland’ın küçük ama canlı turizm ticareti için güçlü bir cazibe merkezi konumunda bulunuyor.</p></div></div><div><div><p> <b>Bu Makaleyi Dinleyin</b></p></div><div><div><iframe src="https://static.nytimes.com/podcasts/2024/01/06/magazine/06audm-glacial-progress-gertner/23tktk-glacial-progress-gertner-nytmag-audm.mp3"></iframe></div><div><div><div><p> <span>Bu makaleyi aç</span>iOS’taki New York Times Audio’yu kullanın.</p></div></div></div></div><p></div><div><div><p> Ancak bilim insanları için Jakobshavn acil bir durum ortaya çıkıyor. Buzulbilimciler onu dünyanın en hızlı bozulan buzullarından biri olarak tanımladılar. Miami Beach ve New York gibi şehirlerin kıyılarında dalgalar yükseldikçe, bu yardımların buz dağılımının nedenidir. Jakobshavn tek başına 20. yüzyılda küresel deniz seviyesindeki artışın yüzde 4’ünden sorumluydu. muhtemelen denizde en az bir metre daha yukarı itmeye yetecek kadar buz içeriyor.</p><p> O gün Cambridge’de Moore’u paylaştılar, yalnızca Jakobshavn’ın potansiyel dağılımları değil, aynı zamanda buzunun çevredeki büyüme şekliydi. Toplantıdaki bir slayt, yüzeyin neredeyse 300 metre altında sıcak suyun Atlantik’ten Disko Körfezi’ne nasıl aktığını ve sonunda fiyorda ve buzul cephesine doğru ilerleyerek buzu parçalayıp çalıştığını gösterdi. Moore, körfezin girişinin gösterdiği ilginç bir noktaya dikkat çekti: Sıcak su bir derinliğin üzerinden akıyor, okyanus çapından birkaç yüz metre yükseklikte yükselen ve üç milden biraz fazla uzunluğa sahip bir sırtı, iki yer arasındaki bir kapının zeminini geçen bir eşiğe benzer. Odalar. Moore, “Eşiğin biraz daha yüksek olmaması çok yazık” diye düşündü. “Çünkü o zaman sıcak suyun içeriye girip buzullara çarpması engellenirdi.” Çok para birimini merak etti: Ya biri yükseklikte yükselirse?</p></div></div><div><div><p> Sonraki yıl Moore bu soru üzerinde düşünüldü. Bu ne kadar zor olurdu? Ne kadar pahalı? Yükseltilmiş bir eşik, ılık su dağılımı ne kadar etkili bir şekilde durdurulabilir ve Jakobshavn’ın buzlanmasını yavaşlatabilir?</p><p> 2018 yılında Moore ve meslektaşı Michael Wolovick, Disko Körfezi’nin zeminine 100 metre kalınlığında veya yaklaşık 328 uygun sıcaklıkta bir deniz duvarı inşa etmeyi öneren bir makale yayımladı. Çakıl ve kum kullanarak seviyesinin yükseltilmesi fiyorttaki sıcak suyunun düşmesi ve Jakobshavn’ın doğal olarak kalınlaşmasına ve dengelenmesine olanak sağlar. Moore, böyle bir deniz duvarının yalnızca Grönland’ın deniz seviyesinin yükselmesine olan katkısının azaltılmasıla kalmayacağına inanılıyordu; Aynı zamanda çok daha büyük hedefler için bir deneme sürüşü olarak da hizmet verebilir. Eğer fikrin Kuzey Kutbu’nda uygulanabilir olduğu kanıtlanırsa, Amundsen Denizi’ndeki çok daha büyük buzulların, özellikle de Thwaites olarak bilinenin, denizde önemli ölçüde büyüme tehlikesi oluştuğu Antarktika’ya da tercüme edilebilir. Moore ve Wolovic, Nature’da “Dünyanın tüm kıyılarını duvarlarla kapatmak için büyük meblağlar mı harcamamalıyız yoksa sorunu kaynağında mı ele alabiliriz?” diye sordu.</p><p> Pratik açıdan ilişkiler planı cüretkârdı; belki de uygulanabilir bir seçenekten alternatif bir düşünce deneyiydi. Jakobshavn’daki bir deniz duvar kağıdı yaklaşık 500 milyon yönünde mal olabilir; Thwaites’te bu rakam 50 milyar doların üzerine çıkabilir. Moore ayrıca evliliğinin insanlığının tarihindeki en zor inşaat projesini temsil edebileceğine sahipti. Ve böyle bir jeomühendislik çabası neredeyse kesinlikle maliyetlerin ve lojistiğin ötesinde sorunlar yaratacaktır.</p></div></div><div><div><div><div><img decoding="async" src="https://magazinhaberci.com/wp-content/uploads/2024/01/500-milyon-dolar-buzulu-kurtarilabilir-mi-0-EvXayFFT.jpg"/></div><p> <span> <span>Kredi…</span> <span> <span>Katalog ağacının illüstrasyonu</span></span></span></div></div></div><div><div><p> “Jeomühendislik” genellikle belirsiz riskler karşısında bile toplumsal faydalar elde etmek amacıyla Dünya’nın doğal sistemlerine yapılan insan müdahalelerini ifade eder. Havadaki CO2’yi absorbe etmek için kayaları kırmak ve toz dağıtmak gibi bazı jeomühendislik tutulur – “geliştirilmiş hava koşulları” olarak bilinen bir uygulama – deneniyor. Güneş ışığını yansıtmak ve Dünya’yı soğutmak için (volkanik bir patlamanın yapılabileceği kadar) üst atmosferdeki hücreleri toplamak gibi diğerleri, şu ana kadar saha testi için fazladan gücü kanıtladı.</p></div></div><div><div><p> Genel olarak jeomühendislik, iklim sıcaklıklarının azalmasını ve sıfır karbonlu bir dünyaya kapanmayı bize daha fazla zaman kazandırmayı amaçlıyor. Bu tür projeler aynı zamanda savunucuları olağanüstü mühendislik ve kapasitenin yanı sıra politik, kültürel ve etik engellerle karşı karşıya bırakılıyor. Moore ve Wolovick tarafından önerilen buzul bariyeri buna bir örnektir. Yeni, pahalı, karmaşık, güçlü olarak özellikleri ve özellikleridir. Ancak pandemi geriledikçe iki bilim adamı, uzaktan bir mesafeden öteye geçemeyeceğini belirlemeye odaklandılar.</p><p> Yaklaşık bir yıl önce Moore’la ilerlemesi hakkında görülüyordu. İlk kez Eylül ayında, Moore’un Laponya Üniversitesi’nde buzul bilimi finansmanı olarak finansal desteğin Rovaniemi’de gruplarla buluştuk. Binanın önünde otururken buzul koruma fikrinin gelişimini izledi. Bana, suyun altı bariyeri araştırmasına yönelik erken yardımsever desteğinin onu cesaretlendirdiğini söyledi. (Akademik öğrencilerin yanı sıra desteğin İskandinavyalı bir milyarderden geldiğini söyledi.) Ve benim için ön izlemesini yaptığı son bilgisayar eklentisi, Batı Antarktika’da bir su altı bariyerinin faydalı olabileceğini öne sürdü. “Sonuç olarak bunun süper iyimser bir durum olduğunu düşünüyorum” dedi.</p><p> Moore, Norveç’in fışkırdığının derinliklerinden başlayarak Grönland’a doğru ilerleyerek daha büyük bölgelere doğru ilerlerken yolun en az on yıl boyunca sıvılaştığını gösteriyordu. O zaman belki Antarktika’da bulunabilir. Kötü kış koşulları ve sürekli zorlukların önüne geçilebilmesi için, bir yıl daha ulaşılabilir bir kurulum yapılabilir. “Son zamanlarda hiç kimse bunun süper çılgınlık olduğunu söylemedi” dedi gülerek. Yine de bazı buzulbilimcilerin şüpheciliğinin yanı sıra güçlü bir karşıtlığı da dile getirildi. Moore ve çalışma arkadaşlarından oluşan bir ekip, yerli Grönlandlıların onun planlarını kabul edilebilir bulup bulmayacağını ya da Antarktika’daki siyasi anlaşmanın inşaata izin vermeyeceğini bilmiyorlardı.</p><p> Yine de projenin uygulanabilirliğinden emindi. Moore, “Herhangi bir tür jeomühendislik yapmaya karşı olağan olayların yaşanması, hafifletme, hafifletme, hafifletme için gerekli olanlardır – bu okların bulunduğu yerdeki üç oktur” dedi. Ancak karbon emisyonlarımızı en aza indirir, tehdit altında bazı buzulların bölümlerini dağıtmak için fazla bir şey yapmayabilir. Moore, felaketten çözüm için neden hafifletme ve müdahale yapılması diye sordu?</p><p> Fikirlerinin ortaya çıkmaması için iyi nedenlerin olup olmadığını görmek isteyen bir yayılmanın uzandığını söyledi. “Hadi kırmızı bayraklarla ilişkiler çalışalım” dedi, su altı bariyeri oluşturmanın doğurabileceği riskleri kastederek. Ve eğer onların olmamasısak ilerlemeye kararlı olduğunu ekledi.</p></div></div><div><div><p> <strong>Aldığımız gibi</strong> Dünya sıcaklığının sanayi çağına göre 1,5 santigrat derece daha yüksek olduğu erişime ulaşmaya yaklaştıkça (bu yıl sonunda muhtemelen ulaşacağımız bir seviyeye), hem hedefte hem de pratikte bir jeomühendislik çağının geleceğinin giderek daha açık görünüyor. , vardı. Ortaya çıkan bileşenler genellikle karmaşıklık ve karmaşıklık gerektirebilir. Örneğin, Dünya’yı soğutmak amacıyla çok sayıda dağıtmak, özel yüksek irtifa uçaklarından oluşan bir filonun hizmetini gerektirebilir. Ancak jeomühendislik çalışmaları düşük teknolojili olabilir. Binaları soğutmak için kenar çatıları beyaza boyamak bir örnektir; Donmuş toprakları veya buzulları serin tutmak için battaniyelerle örtmek de bir başka yöntemle. Bir süre sonra Moore ve ben Antarktika buzullarının kenarlarındaki çitlerin karını yakalayıp deniz savurmasını önleyip önleyemiyor, böylece buzu kalınlaştırmak için kar yığınları oluşturup oluşturamayacağını tartıştık.</p><p> Partiküllerin üst düzey atmosfere koymanın potansiyel risklerini ve faydalarını öğreten önde gelen savunmacılarından biri olan eski bir Harvard oyunu olan David Keith, yakın zamanda Chicago Üniversitesi’nde İklim Sistemleri Mühendisliği girişimini organize etmeye başladı; Önceliklerden biri, çeşitli iklim müdahalelerinin pratik mühendislik güçlerini sistematik olarak değerlendirmektir. Keith bana, son yıllarda birkaç bölgede temiz enerjiye yapılan 1 faaliyet doları küresel yatırımların yanı sıra, yurt dışında atmosferden karbonun uzaklaştırılmasına yönelik artan çabaların kendisini heyecanlandırdığını söyledi. (Doğrudan hava yakalamaya odaklanan Carbon Engineering adlı bir şirketin kurucusudur.) “Bu, gelecek mi?” Keith belirli jeomühendislik türlerine bulunarak şöyle diyor: “Dağıtım yapılıyor.”</p><p> Ancak yine de büyük oranda bir gerçekleşme gerçekleşiyor. Hiçbir kuruluş tek başına jeomühendislik araştırma projeleri düzenlemez veya olası riskleri ve etkilerini değerlendirmez; Hükümetlerin veya diğer paraların bunlarda olduğu, güvenli veya uygun fiyatlı olup olmadığının karar vermesini sağlayacak açık bir süreç de mevcut değil. Bunun yerine, Moore gibi akademisyenler genellikle bağımsız olarak bir şekilde ilerlemeye ve bilgi ve ivme bulmayı ummaya bırakıyorlar. Keith’e göre, Kuzey Kutbu bariyeri fikri verici umut (“buzullar için bugüne kadar en iyi fikir”) ancak gerçek maliyet ve faydalarını öğrenebilmek için en az yıllık bir çalışma gerektirebilir.</p></div></div><div><div><div> <span>Jakobshavn bir buzdağıdır.</span> <span> <span>Kredi…</span> <span> <span>Olaf Otto Becker için New York Times</span></span></span></div></div></div><div><div><p> Jeomühendislikle ilgili riskleri değerlendirme, araştırma ve uygulama arasında büyük olabilirler. Yakın zamanda yayınlanan bir makale, şu anda Almanya’daki Alfred Wegener Enstitüsünde çalışan Moore’un meslektaşı Wolovic, “insanlığın hedefe yönelik herhangi bir buzul bilimini uygulayabilmesinden çok uzun bir yol olduğunu” belirtti. Geçtiğimiz günlerde sohbetlerimizden birinde “burada buzul bilimi, oşinografi, malzeme bilimi, deniz biyolojisi açısından pek çok bilimsel bilinmeyenin” bulunduğunu belirtti. Gerekli mühendislik performansının yanı sıra olağanüstü ayrıntıların incelenmesi gerekiyor. Ve Wolovick şunları ekledi: “Her şeyin yaygınlaşmasıyla koşan kişiler olarak algılanmamız hayati önem taşıyor. Eğer bu konuda çok hızlı davranırsak, insanların haklı olarak şüpheci olacaktır.”</p></div></div><div><div><p> Wolovick, buzul bariyerinin gelişmelerinin Moore’dan daha fazla zaman aralığı olduğunu düşünüyor. Bana, Antarktika’da bir kurulumun nasıl kurulacağını öğrenmenin 20 yıl gerektirmesi halinde şaşırmayacağını söyledi. Ancak büyük buzulların bu 20 yıl boyunca bir şekilde bozulmaya devam etmesi durumunda mühendislik gereklilikleri ve ekosistem etkileri konusunda bu anlayışa sahip olmanın önemli olduğu görülüyordu. Eğer hazırlıklı olmazsak, gelecekteki bir panik durumu, yeterince çalışılmamış bir tehlike planı denenebilir ve bu plan felaketle sonuçlanabilir. Bir su altı bariyeri sıcak suyu hassas bir buzuldan diğerine itilebilir, örneğin farklı bir buzulun dağılımını hızlandırabilir.</p><p> Çeşitli jeomühendislik planlarını değerlendirmek için bazı erken girişimler olmuştur. Geçtiğimiz yaz Moore, Arctic Üniversitesi’nden yaklaşık 200 üniversitenin bağlı olduğu akademisyenlerle işbirliği yaparak 61 jeomühendislik bilgilerini araştırdı ve ön hazırlık olarak sıraladı. Kriterler arasında teknik hazırlık, “ölçekilebilirlik”, maliyete karşı faydalar ve bir patlama tehlikesi oluşması durumunda kolayca çevrilip çevrilemez yer alıyordu. Üniversitenin rektörü Lars Kullerud, Ekim ayındaki çalışmalarda yöneticilik yaptı. Oslo’da buluşmamızın bana amacının jeomühendislikteki “tabudan çıkması” olduğunu söyledi. Bu tür iklimin, iklim değişikliğini durdurmanın tek uzun vadeli çözümü olarak karşılaşılan karbon emisyonlarının ortadan kaybolmalarını engellemeyeceğini söyledi. Ancak dünyanın geri kalanından dört kat daha hızlı ısınıyor gibi görünen Kuzey Kutbu, “acil durum tedavisiyle” acilen ilgilendiğini söyledi.</p><p> Çalışmanın jeomühendislik sınıfı 12 kategoride 1’den 3’e kadar bir mesafede puanlandı; daha yüksek bir ortalama sayı, daha fazla umut vaat ettiğini gösteriyor. Örneğin buzullara su pompalamak 1,25 puan aldı; Yansımayı almak için Kuzey Kutbu bulutlarını deniz suyuyla aydınlatmak 2,27. Moore ve Wolovic’in buzulları yönünde demirli deniz bariyeri kaydedilen değerde bir 2,10 puan aldı. Hiçbir puan 2,5’u aşmadı.</p><p> Yardımcı olan şey, fikrin sert bir çakıl ve taş yığınından esnek bir perdeye dönüşmesiydi. Geçen sene Moore’la ilk konuştuğumuzda, büyük bir gömme dondurucuda bulunan plastik şeritlerin sıcak havayı soğuktan ayırdığı bir şey sızıntısı. Bunun dışında, şamandıralardan sarkmak yerine, tuzlu ılık suyun dolaştığı deniz kenarından yukarı doğru süzülüyordu. Moore, “çok kaygan” olan polietilenden yapılmış olabileceğini belirtiyor, “ve yanınızdan geçen büyük buzdağları varken bu çok önemli.” Moore bu yaklaşım üzerinde düşünürken Kullerud da çok daha fazla mühendislik uzmanlığından faydalanmaya ihtiyaç duyup duymadıklarını merak ediyor. “İşim gereği çok seyahat ediyorum” dedi bana, “ve gittimm her yerde sadece şunu sordum: ‘Su altında büyük bir şey inşa etmek istiyorsanız, yetkinliği neredesiniz?’ Çünkü bir üniversiteden bir akademisyen akademisyeni alıp bunları böyle bir şeyi fiilen uygulayamayız. Mühendislik profesörleri bile oldukça teoriktirler.”</p><p> Herkesin konuştuğu çoğu yerde, kendi arkasında, Norveç’te, Aker Solutions adlı küresel bir mühendislik grubu bakmasını önerdi. “Bunlar petrol endüstrisi için suya büyük çöpçü şeyler inşa eden büyük adamlar” dedi. “Bunu anlayanlar onlardır.”</p></div></div><div><div><p> <strong>Birkaç sene</strong> önce, 2007’den bu yana neredeyse her yaz Grönland’ı ziyaret eden New York Üniversitesi’nden oşinograf David Holland’ın köklerindeki bir araştırmacı ekibiyle Jakobshavn buzulunun dünyasını yakın bir yerde kamp kurdum. Helikopterle uçarak bir haftayı uçurumun üzerinde tutuyor. Güneş gece gündüz gökyüzünde dönerken buz katmanının boyuncaki tozlu arazi. Buzul üzerinde sürekli bakım sağlandı: birkaç mil uzunlukta, fiyort yüzeyinin 300 fit üzerinde yükselen ve 3000 fit aşağıda mavi-beyaz bir duvar. Gümbürdedi ve büyük buz parçaları kırıldı; Raporlarda silah sesi görülüyor.</p><p> Hollanda, su sıcaklıklarını düzenlemek için düzenli olarak fiyorda sondalar attı. Thwaites’te de benzer çalışmalar yaptı. Ona göre su sıcaklığı, Jakobshavn ve Thwaites gibi “okyanusları sonlandıran” buzulların karadaki buzları nasıl döküldüğü ve denizin nasıl yükseltildiğinin anahtarıdır. Neredeyse bir kontrol düğmesi değişir. Hollanda’da geçen bana Jakobshavn’ın fışkırdığının 1990’lardan öncesine göre yaklaşık bir santigrat derece daha sıcak olduğunu – şu anda donma noktasının yaklaşık dört santigrat derece üzerinde – ve aynı hayattaki Thwaites’e yaşadığı suların da muhtemelen önemli derecede ısındığını söyledi. Sürekli devam eden gözlemlerle, “sıcak suların okyanus çıkışındaki buzulları artık ve sıcak suyun kendisinin artan sera gazlarına atfedilebilecek olan, rüzgarlara atfedilebileceğine süt” kanıtların patlamasının sağlam olduğunu söylüyor.</p><p> Konuştuğum bazı buzulbilimciler Moore’un buzullarının korunması teknik ve etik açıdan sorunlu buluyor. Boulder, Colo.’daki Ulusal Kar ve Buz Veri Merkezi’nin baş bilim adamı yardımcısı Twila Moon, bana jeomühendisliğin genel anlamda iklim değişikliği çözümü olarak kabul edilebileceğinden endişe duyduğunu söyledi. en iyi – etkilerinden bazıları. Moon’un bana söylediğine göre daha doğrudan endişe verici olan, Kuzey Kutbu’ndaki deniz yatağı perdelerinin ekosistemleri ve balıkçılığının çoğalacağıydı. Grönland’ın havanın ısınmaya başlaması nedeniyle erime olması nedeniyle, Jakobshavn gibi buzullardan buzdağı üretiminin yavaşlamasının küresel deniz seviyeleri üzerinde pek bir etki olabileceğini söylüyor. Thwaites’in düşüşünü yirmi yıldır takip eden Washington Üniversitesi’nden buzulbilimci Ian Joughin, bana bu bölgenin bölümünün zorluğunu vurguladı: Thwaites’te herhangi bir altyapı yokluğu boyunca en az 500 milyon. “Bu çok zor bir alan” diyor. “Gemilerin oraya tek bir demirleme yeri koymak için girmek bile zor.”</p></div></div><div><div><div> <span>Grönland’daki Ilulissat buz fiord’u, Jakobshavn buzulunun yakınında.</span> <span> <span>Kredi…</span> <span> <span>Olaf Otto Becker için New York Times</span></span></span></div></div></div><div><div><p> Hollanda, Moore’un fikirlerine göre birçoğu. “Grönland’da şöyle bir şey var: Bunu yapmalı mısın?” bana o dedi. “Ama Antarktika daha çok şunu yapabilir mi yanlış?” gibi. Sonraki hakkında şüpheleri var. “Oraya ulaşmak için çok uğraşmak ve bazı şeyleri planlamak yıllar alıyor. Hiçbir şey için ikinci şans yoktur. Orada mümkünda, her yönden yardımınız ve sıcaklığın yeterince sıcak olduğu Ocak ve Şubat aylarında küçük bir çalışma penceresi oluyor ve sonra bum, hava yeniden soğuk oluyor.” Öte yandan, Dünya üzerinde Thwaites kadar önemli birkaç “baskı noktası” mevcut da ekliyor: “Thwaites deniz seviyesi iki metre olabilir – ancak daha sonra komşu buzullarının birkaç metre daha artmasını tetikleyebilir” diyor. “Böylece ona bakıp şöyle diyorsunuz: ‘Florida’nın dünya maliyeti bitti. Bangladeş gitti. Dünya çapında pek çok küçük şehir yok oldu. var.’ Demek istediğim, maliyet olayları veya o kadar büyük ki anlaşılmaz.”</p></div></div><div><div><p> Moore, Thwaites bölgesindeki Dünya’daki herhangi bir yer kadar yasak olduğu fark eder. Oraya yaptığı ilk seyahatlerde bulunarak, “İnsanlar Antarktika’da çalışmanın gerçekten zor olduğunu söylerken bu bir şey, ben de bunu yapıyorum: evet, gemiyi terk ettim çünkü buzun içinde kaldım” diyor. “Bunun ne kadar zor olduğunu biliyorum.” Yine de kayıtlı uzmanlığın mutlaka okyanus mühendisliğinde farklılık göstermediğini kabul ediyor. Bu nedenle Kullerud’un Aker Solutions’ın dışındaki kişilerin çabalarını destekledi.</p><p> Eylül ayındaki Aker’in Oslo’nun eteklerindeki ana ofisinde bir gün. Firma, Kuzey Denizi’ndeki petrol ve gaz tesisleri mühendisliğinin yanı sıra, derin deniz rüzgar türbinleri ve açık deniz balık çiftlikleri için platformlar da tasarlıyor. Aker’in mühendislerinden ikisi, Ole Wroldsen ve Dorthe Julie Kirkeby, Moore ve Kullerud’un bir yıl önce İzlanda’da bir araya gelerek perdeyle ilgili yeri araştırdıkları bir toplantıya katıldılar. Wroldsen bana kaya duvarını ilk söylediğinde negatif olduğunu söyledi. Bunu inşa eden deniz tabanına çok fazla zarar verebileceği ve muhtemelen denize doğru yüzen büyük buzdağları tarafından yok edildiği düşünüldü. Plastik perdeler uygun değildi. Wroldsen, “Bu iyi bir fikir ama kötü bir çözüm” diyor. “Okyanusa plastik atmıyorsunuz, değil mi? Okyanustaki plastikle mücadele ediyoruz.”</p><p> Aşırı okyanus ortamlarına yönelik yapıların tasarlanması ve inşa edilmesi nadir görülen bir alandır. Aker Solutions’ın Kuzey Denizi’nde dünyanın en zorlu çalışma ortamlarından birinde 30 metrelik dalgalara dayanacak platformlar inşa edilmesi gerekiyor. Ancak Wroldsen ve Kirkeby’nin bana söylediği ve daha sonra Aker’deki cam duvarlı bir dalga tankında bana gösterdiği gibi, okyanustaki bir dalganın enerjisi, deniz seviyesindekinin çok küçük bir kısmıdır. Bu son derece zorlu iki ortamlı Grönland ve Antarktika’daki deniz tabanı perdesinin fırtınalara ve gelgit güçlerine dayanabileceği konusunda cesaret verdi.</p><p> Malzemelerin kendi özellikleri sunar. Kayalar ve plastik uygun değilse ne olur? Wroldsen, denizcilik süreçlerinin dayanıklı doğal hayatlar olan sisal veya abacadan oluştuğu sıkı bir ağın yeterince güçlü ve kaygan olup olmayacağını merak ediyor. Aker’in ön katmanı, geniş, sıkı örülmüş bir tenis ağını andıran bir şeye dönüştü. Geminin versiyonu okyanusun en az birkaç yüz metre yukarıya doğru yükselecek ve uzun sürecek, muhtemelen panelli bölümler halinde, Grönland’da birkaç mil veya Antarktika’da 50 mil kadar uzanacaktı. Çeşitli noktalara ağırlıklarla sabitlenecek ancak besinlerin ve balıkların korunmasına izin verecekler. Wroldsen’in ifadesiyle “sallanan bir salon kapısı gibi” esneyebilir. Kurulum için gemilere bir perde yüklenip deniz tabanına indirilebiliyor.</p><p> Wroldsen, bu tasarımın mühendislik bakış açısıyla yalnızca bir ilk çatlak olduğu konusunda uyarıyor ve diğer çözümler Moore’un meslektaşları tarafından akademik makalelerde araştırılıyor. Ancak Wroldsen bana artık etkili bir perde üretmenin ve kurmanın mümkün olduğuna inanmadığını söyledi ki bu onun bu fikrine ilk tepkisi değildi. Düzgün çalışmadıysa ya da deniz yaşamı için kesintisiz sonuçlar doğurduysa diye sordum. Wroldsen, yüzde yüzer olma özelliğinin, yani teorik olarak onu bağlantı noktalarından kesebileceğini, çıkıntıların oluşmasına izin verebileceğini ve tekrar toplayabileceğinizi söyledi. Daha sonra çizim tahtasına geri dönebilirsiniz.</p></div></div><div><div><p> <strong>Geleneksel</strong> Jeomühendislik planlarının engellenmesi, gözlerin bozulması olabilir, ancak siyasi ve kültürel anlaşmazlıkların ortaya çıkması daha da zor olabilir. Antarktika (ülkelerin ve daimi ikamet sahipleri mevcut) karmaşık bir uluslararası anlaşmayla yönetiliyor. Orada herhangi bir deniz yatağı perdesi projesinin, büyük bölümü, oy hakkına sahip iki düzineden fazla ülkenin çoğunluğunun desteğine ihtiyacı olacaktır. Grönland’da da benzer bir müdahale, bolluğu nu içeren Eskimo toplumunun iznine bağlı olacaktır.</p><p> Geçen yıl Moore’un meslektaşları boyunca, en iyi ihtimalle giderek artan bir ilerleme de olsa, ilerleme kaydediliyor gibi görülüyordu. Rovaniemi’deki Lapland Üniversitesi’nden çevreci sosyal bilimci Ilona Mettiäinen bana, bu geçmişteki ilk örnek olması nedeniyle, devam durumunda muhtemelen ciddi ekonomik ve sosyal zorluklara yol açacağını söyledi. Jakobshavn’ın ikonik buzdağlarının üretiminin kesintiye uğrama ihtimali de hassasiyetleri artırıyor. Turizm ve kişisel konulardır. “Bu zengin yerin veya herhangi bir bölgede böyle bir perdeden zarar görmeyi istemeyiz” dedi ve Grönlandlıların Moore’unki gibi bir teklife izin vermeyeceğini küresel kaygıların değil yerel kaygıların belirlemeyeceğini kabul etti. Lars Kullerud benim için durumu şu şekilde özetledi: Kuzey Kutbu’ndaki bir ekosistemi yok etmek, fikrinizin hiçbir yere varmayacağı anlamına gelir – “dünyayı kurtarsanız bile” dedi.</p><p> Grönland’ın başkenti Nuuk’ta eğitim bakanlığında çalışan bir buzulbilimci olan Carl Egede Bøggild, Grönlandlıların şu anda asıl endişesinin iklim değişikliği olmadığını söylüyor. Ada, mali ve siyasi açıdan Danimarka’dan bağımsız olmaya odaklanıyor. Ekonomilerini genişletmeye çalışırken Grönlandlıların Moore’un perdesine şu soruyu sorabileceğini söylüyor: “Neden Batı’nın yarattığı CO2 emisyonu problemsiz için tıslayalım mı?” Grönland ve Danimarka parlamentolarının eski bir üyesi olan ve şu anda kar amacı gütmeyen Inuit Circumpolar Konseyi’nin uluslararası başkanı olarak görev yapan Sara Olsvig de bu endişeyi yineliyor. Olsvig bana, yabancılar daha büyük bir iyilik için harekete geçmekten söz ettiğinde Grönlandlıların temkinli davrandığını söyledi. “Kuzey Kutbu’nun yerli halkları olarak deneyimlediğimiz şey tam olarak bu” diyor, “topraklarımız sömürgeleştirildi, toplumlarımız başka birinin iyiliği için sömürgeleştirildi.”</p><p> Grönlandlıların tutumu bu sonbaharda muhalefete doğru sertleşirken Moore bir sonraki adımlar atmak için planlar yaptı. Kullerud’un bana söylediği gibi, “Sonsuza kadar bilgisayar modelleri yapabilirsiniz, ancak sonunda bir yerde bir şeyler inşa etmeye çalışacağız.” Gelecek yıl Moore, perde malzemelerini denemek için açık havada (belki de Norveç’teki küçük bir fiyortta) onlarca metrelik bir deney yapmak istiyor. Norveç tarafından kontrol edilen küçük bir Kuzey Kutbu takımı olan Svalbard’da belki bireysel metre uzunluğunda daha büyük bir test yapılabilir. Ve sonra – en erken birkaç yıl sonra – o ve ekibi Grönland’da daha büyük bir şeyin dağılışında deneyler yapılabilir. Moore, Jakobshavn sakinlerinin izin vereceğinden ortaya çıkmaya başladıca (“son derece güçlü bir sonuç” diye kabul etti), Grönland’ın uzak mesafeki, 79 Kuzey olarak bilinen muazzam bir çıkış buzulunun bulunduğu başka bir büyük fiyorda odaklanmaya başladı. en çok için. Bana “Orada yerleşim yok” dedi. “Bu, mutlaka kültürleri ve eşitlikleri birbirine bağlamak anlamına gelmez.”</p></div></div><div><div><div> <span>Jakobshavn tek başına 20. yüzyılda küresel deniz seviyesindeki artışın yüzde 4’ünden sorumluydu.</span> <span> <span>Kredi…</span> <span> <span>Olaf Otto Becker için New York Times</span></span></span></div></div></div><div><div><p> Birkaç kez Moore ve meslektaşlarına basit bir soru sordular: Kim tıslayacak? Kullerud bana, ciddi bir oşinografi çalışmasının kolayca 10 milyon, 20 milyon, 30 milyona ulaşabileceğini söyledi. “Üniversitelerin başa çıkabileceği bu tür şeyler sorun değil.” Ve fiyordlardaki küçük ayrıntıların kanıtlanmış bile akademik ve hayırseverlik fonlarının bir yoluyla finanse edilmesi o kadar da zor olabilir; Grubun geçen yıl Reykjavik’teki kardinaller toplantı masraflarını Frederik Paulsen Jr. adlı İsveçli bir milyarder ödedi. Ancak yüzlerce doları toplamak daha karmaşıktır; Ancak bu muhtemelen gerekli olacaktır. Antarktika için gerekli olan buzları da dahil olmak üzere gemileri inşa etmek, 10 milyar boyunca varan şaşırtıcı bir masraf olacaktır.</p></div></div><div><div><p> Perdeye yönelik kaba bir maliyet-fayda analizi, Moore ve Wolovick’in depolama beri temel kapsamı olmuştur: Yerel olarak para harcayın, küresel olarak tasarruf edin. Yakın zamanda yapılan bir araştırma, hem deniz düzeyinde yükselişin hem de yeni kıyı savunmalarının hayırlı zararların küresel maliyetinin yüz milyarlarca dolar olduğunu ortaya koyuyor. Moore, Grönland’da metrenin onda biri kadar bir artış önleyen bir perdenin yılda 5 milyar dolar, Antarktika’da ise iki metrelik yükselişin önleyen bir perdenin yılda 100 milyar dolar tasarruf sağlayabileceğini tahmin ediyor. Perdeler hızla kendilerine tıslayabilirler.</p><p> Moore ve meslektaşları bu nedenle yeni bir ekonomik fikir ileri sürüyorlar: Grönland ve Antarktika’nın buz tabakalarının bütünlüğünü korumanın (Moore’un ifadesiyle onları “küresel bir fayda” olarak kabul ettikleri) dünyanın kıyı ülkeleri için değerli olduğu. Onun çeşitliliği, Amazon yağmur ormanlarının değeri konusunda bir büyük iddiayı yansıtıyor. Son yıllarda, Birleşmiş Milletler’in birliğinin sponsoru olan REDD+ olarak bilinen bir çaba, sanayileşmiş ülkeler aracılığıyla, yağmur ormanlarının korunması ve en teorik olarak karbon emisyonlarının önlenmesi için hükümetlere ödeme yaptı. Benzer şekilde, deniz seviyesindeki artışlara karşı, bölgelerdeki bir perdenin kaynağına yardımcı olabilir. Norveç’teki eski bir hükümet yetkilisi olan ve şu anda perde projesinde Moore ve Kullerud ile birlikte çalışan Marianne Hagen, kıyıdaki ev sahipleri veya işletmeler tarafından yapılan sigorta ödemeleri yoluyla perde için bir miktar fonun sağlanabileceği fikrinden bahsetti.</p><p> Moore bu çabaların çok önemli olduğunu düşünüyor ancak bunların uzmanlığının parçaları geçiyor. Bir gün bana iç çekerek, “Her şeyi hazırlamaya çalışıyorum” dedi. Bilim ve daha az oran da mühendislik üzerinde almayı tercih edeceklerini söyledi. Ve eğer bunların umutları verirse, para birimi ve siyaseti çözmeye hazır başka şeyler da var.</p><p> <strong>Ekim başında,</strong> David Keith’in Chicago Üniversitesi’ndeki yeni girişimi, buzul jeomühendisliği üzerine iki günlük bir çalışmanın sponsoru oldu. Başlamadan bir gün önce dönmedeki bir kafede Moore ve Wolovic ile karşılaştım. Güneşin altında bir piknik merkezinde genel bir kutu konserveden yudumlayan Moore beni çağırdı ve şöyle dedi: “Thwaites için bazı modeller konusunda gerçekten çok heyecanlıyım.” Bunlar Dartmouth’taki bir meslektaşı tarafından yapılan ve bir perdenin sıcak su üretenn buzullara çarpmasını nasıl önleyebileceği simüle eden bilgisayar projeksiyonlarıydı. Ancak Moore, Jakobshavn’a ait bazı bilgilerin kayıtlı olduğunu ve o kadar da iyi görünmediğini sözlerine ekledi. Yüzünü buruşturup başını salladı. Bu tamamen beklenmedik bir durum değildi: Birkaç hafta önce Türkiye’de buluştuğumuzda, güneybatı Grönland’daki hava ve suyun bir perdenin gerçekten etkili olamayacak kadar ısındığı kadar ısınması vardı. Adanın başka bir yerine bakması gerekecekti. Jakobshavn için “Biliyorsunuz, 20 yıl önce bir şeyler yapmak gibi görünen ama artık çok geç.” dedi.</p></div></div><div><div><p> Moore ve Wolovic ertesi gün yaklaşık 30 araştırmacıya hitap ederek sabırla çalışmayı açıkladılar. Grubun perdeyle ilgili tartışmasını dinlerken, toplantıdaki belirli sorunları kullanmaktan ziyade sık sık tekrarlamakla ilgili olarak kullandık: Bu buzulların okyanusla nasıl etkileşime girdiğine veya deniz yatağı perdesinin denizde nasıl değiştirilebileceği hakkında yeterince bilgi sahibiydik? Bir yazılımla özellikle dikkat çekici bir soru sordu: “Diyelim ki buna 50 milyar dolar harcadık ve işe yaramadı mı?” Ancak perdenin “çalışmasının” ne olduğunu anlamadığını bile yanıtlamak zordu. Deniz tabanı perdesi olmadan geleceğin nasıl olacağı, yoksa deniz tabanı perdesi olsa nasıl olacağı öğrenildi.</p><p> Günün sonunda, iki baskın fiziksel güç kaybı içinde görüldü: Çok büyük bir soruna verilen ilgi çekici bir yanıt ve sinir sıkışması düzeyinde eksikti. Ancak bana öyle geldi ki perde, birçok jeomühendislik örneği de dahil olmak üzere, ilk başta kabul edilmek zor görünen manzaralara tepkilerin zaman içinde nasıl gelişebileceğinin iyi bir örnek olarak hizmet ediyor. Henüz cevaplanmamış pek çok bilimsel ve mühendislik sorusuna rağmen, ilk kez yaklaşık beş yıl önce çözülebilen Moore ve Wolovic’in projesi, çok kısa bir sürede önemli ölçüde ilerleme kaydetti. Ve Moore herhangi bir tehlike işareti bulamadığını söyledi.</p><p> Ancak Dünya ısınmayı durdurmamıştı. Belki de jeomühendislik durumu temel soru, insanlık için önümüzdeki yıllarda yalnızca emisyonların yayılması mı yoksa daha sıcak bir dünyaya uyum odaklı odaklanmanın mı daha kapalı olduğu, yoksa araştırmamızı eş zamanlı olarak iklim müdahalelerine de genişletmemiz mi sınırlıdır. Moore, Finlandiya’da bana, güneş enerjisi jeomühendisliği araştırmalarına karşı ortaya çıkan İsveçli çevrecilere karşı bulunarak, “Bu konuda Greta Thunberg’e katılmıyorum” dedi. İklim koşullarının hafiflemeye yönelik hedeflere yoğun yatırım yaptığımızda nedenlerini önleyecek motivasyonu veya kaynakları kaybetmemiz anlamına gelen “ahlaki tehlike” risklerinin de buzul araştırmasını duraklatmak için bir neden saklandığı belirtiliyor.</p><p> Moore adına, Hükümetlerarası İklim İklimi Paneli’nin bu yüzyılın sonuna kadar okyanusların 1,6 ila 1,6 arasında genişleyen hesaplayan tahminleri hız ve hacim açısından oldukça aşılabilecek seviyedeki deniz artışlarına hazırlıklı hale getirilmesi sağlandı. fit ve 3,2 fit daha yüksek. Ayrıca, dünyada önümüzdeki yıllarda CO2 emisyonlarını büyük ölçüde azaltmasa bile (bugün için pek mümkün görünmeyen bir ihtimal), bu sorun çözülmeyebilir. Biri Grönland, diğer Antarktika hakkında olmak üzere yakın zamanda yayınlanan iki akademik makale, düşük emisyonlu bir geleceğin, ufalanan bazı buzulların gelişmiş olabileceği ileri sürüyor. Buzları yine de okyanuslara çarpabilir.</p><p> Chicago şampiyonluğunu yöneten kişilerden biri, disiplinde ileri bir devlet adamı olan ve 69 yaşında yeni emekli olan Doug MacAyeal adında bir buzulbilimciydi. MacAyeal, “1970’lerde, buz tabakalarındaki yazılımın denizde 1000 harften daha kısa bir sürede uzamasının son derece mantıksız olduğunu geliştirdiğiüz yıllarda genç bir buzulbilimciydim” dedi. O zamanlar, bu fikir birliğine yalnızca uçta karşı çıkılıyordu; Özellikle 1978’de Batı Antarktika’daki yıkıcı bir ayrılık iklim değişikliğine kapalı ilk kişi olan Ohio Eyaleti’nden John H. Mercer adlı bir buzulbilimci tarafından. Ancak MacAyeal, bu fikrin radikal bir direnişle karşı çıktığını belirtti. Batı Antarktika’daki buzulların gerçekten de insan ömrü içinde okyanusa kayabileceği için onlarca yıl süren araştırma ve veriler gerekiyordu.</p></div></div><div><div><p> MacAyeal bana perde tekliflerini benzer şekilde kullanıldığını söyledi. İşe yarayacağına mühlet olmadığı değil (değil), benzer inançsızlıkla karşı karşıya olduğunu düşündüğünden. Aktif bir buzulun yanında durmak bir canavarın yanında durmak gibidir. Çok büyük, çok değişir. Ve bir kişinin buna müdahale edip edemeyeceğini değiştirebilir mi? Bu neredeyse akıl almaz görünen bir şey.” Bundan birkaç yıl sonra bu pek de akla hayale sığmaz bir şey olarak görülmeyebilir. “Oraya ulaşıp ulaşamayacağımızı bilgileri” diye sözlerine ekledi, “ama sorunun açıklığa kavuşturulması gerekiyor.”</p><hr><p> <strong>Jon Gertner</strong> 2003 yılından bu yana dergide bilim ve teknoloji üzerine yazıyor. En son ABD uzay kuvvetleri hakkında yazıyordu. <strong>Olaf Otto Becker</strong>Almanya’da yaşayan ve aşırı insani yapılar ortaya çıkıyor, belgelemeye odaklanan bir fotoğrafçı.</p></div></div><p><a rel="nofollow" href="https://magazinhaberci.com/500-milyon-dolar-buzulu-kurtarilabilir-mi/">500 Milyon Dolar Buzulu Kurtarılabilir mi?</a> yazısı ilk önce <a rel="nofollow" href="https://magazinhaberci.com">Magazin Haberci - Magazinin Güncel Adresi</a> üzerinde ortaya çıktı.</p>]]></content:encoded> <enclosure url="https://static.nytimes.com/podcasts/2024/01/06/magazine/06audm-glacial-progress-gertner/23tktk-glacial-progress-gertner-nytmag-audm.mp3" length="36360275" type="audio/mpeg" /> </item> <item> <title>Uygun Bir English Pub Öğle Yemeği Nasıl Ev Sahipliği Yapılır?</title> <link>https://magazinhaberci.com/uygun-bir-english-pub-ogle-yemegi-nasil-ev-sahipligi-yapilir/</link> <dc:creator><![CDATA[admin]]></dc:creator> <pubDate>Sat, 06 Jan 2024 09:00:42 +0000</pubDate> <category><![CDATA[Genel]]></category> <category><![CDATA[Henderson]]></category> <guid isPermaLink="false">https://magazinhaberci.com/?p=5122</guid> <description><![CDATA[<p>Şef Margot Henderson, Somerset'teki Three Horseshoes Inn'de yemek ve mükemmel kış tatlısı için arkadaşlarını bir araya getiriyor.</p><p><a rel="nofollow" href="https://magazinhaberci.com/uygun-bir-english-pub-ogle-yemegi-nasil-ev-sahipligi-yapilir/">Uygun Bir English Pub Öğle Yemeği Nasıl Ev Sahipliği Yapılır?</a> yazısı ilk önce <a rel="nofollow" href="https://magazinhaberci.com">Magazin Haberci - Magazinin Güncel Adresi</a> üzerinde ortaya çıktı.</p>]]></description> <content:encoded><![CDATA[<div><div><p> Şef Margot Henderson, memleketi Wellington, Yeni Zelanda’da o zamanlar 5 yaşında olan küçük kardeşi Robin’in doğum günü kutlaması olan ilk partisini düzenlediğinde 10 yaşındaydı. Henderson, “Annemiz bizi elma sirkesi ve balla besleyen tam bir sağlık delisiydi” diye anımsıyor. “Kardeşimin benim gibi acı çekmesine izin vereceğimim! Bahçeden portakal, jöle ve ayrılmış salyangozlardan sarımsak, maydanoz ve galeta unu ile bir sürü hazırlandım.”</p><div><div> <span>Henderson barın önünde.</span> <span> <span>Kredi…</span> <span> <span>Sandra Mickiewicz</span></span></span></div></div><p> Konukseverlik durumuyla bu ilişkilerden gelen yetenek, Henderson’ın 1984’te İngiltere’ye taşınıp kısa bir süre sonra Londra’nın en beğenilen mutfaklarından bazılarında çalışmaya başlamasıyla başlayarak, gelenekseldaki kırk yıllık kariyerinin temeli olabilir. 90’lı yılların başında, müstakbel kocası, şu anda 60 yaşında olan şef Fergus Henderson ile, yemek pişirmediği geçici bir saklama ona bir tabak güvercin ve yaprak besleme sırasında tanıştırıldı. “Kusursuzdu.” 59 yaşındaki Henderson şöyle diyor: “Yemeğine ve ona aşık oldum. Aynı zamanda yavaş ve değişen nasıl yemek programı arayışını belirlememde yardımcı oldu.” 30 yılı aşkın süredir evli olan ve birlikte üç çocuk sahibi olan çift, yemek pişirmede maddi ve imparatorluklarını vurgulayan cesur ve zarif bir yaklaşımı paylaşıyor. Fergus, et odaklı üç St. Johns restoranını işletiyor. Londra; Henderson, yine Londra’da Rochelle Canteen restoranını işletiyor ve yemek şirketi Arnold & Henderson, iş arkadaşı Melanie Arnold ile birlikte çağdaş İngiliz mutfağının geneline yardımcı oldu.</p></div></div><div><div><div> <span>Özel yemek odasının bir görünümü.</span> <span> <span>Kredi…</span> <span> <span>Sandra Mickiewicz</span></span></span></div></div></div><div><div><div> <span>17. yüzyılda kalma, arabaların mola verdiği eski bir han olan Üç At Nalı’nın ön cephesi.</span> <span> <span>Kredi…</span> <span> <span>Sandra Mickiewicz</span></span></span></div></div></div><div><div><p> Pandemi, Rochelle Canteen’in Londra Çağdaş Sanat Enstitüsü’ndeki ikinci ileri karakolunun 2020’de kapanmasına neden olduğunda, Henderson yeni bir mücadeleye hazırdı ve uzun süredir arkadaşı olan yatırımcı ve eski galerici Max Wigram ona bir teklifle geldi. Aynı yıl, moda rejiminin eşi Phoebe Philo ile Londra ve Somerset arasında yaşayan Wigram, Somerset’in merkezlerindeki Batcombe köyünde, 17. yüzyılda kalma, arabaların mola tarihi eski bir han olan Three Horseshoes pub’ı satın almıştı. Londra. Barın beş rahat yatak odasını yeniden tasarlayan iç mimar Frances Penn ve çevredeki bahçelere yayılmış ve kır çiçekleri eken peyzaj bahçıvanı Libby Russell gibi yerel kapasitesi işe almanın yanı sıra Wigram, Henderson’ı doğurduğu için görevlendirildi. Şu anda Londra ile Bruton’un Somerset kasabasındaki bir apartman dairesi arasında gidip gelen Henderson, “Her zaman seyahat kesiminde bir bara sahip olmayı hayal etmiştim” diyor. Geçen Nisan ayında açılan bar, tavşanlı turta ve yapılı dana güveç gibi doyurucu yemeklerden oluşan menü ve kaldırım taşı zemini, 19. yüzyıldan kalma rustik mobilyalar ve büyük şömineli yemek odasının sıcak sadeliği nedeniyle kalabalıkların yoğunluğu dikkat çekti.</p></div></div><div><div><div> <span>Henderson barınağının bahçesinde mavi yüzgeçli ton balığı kızarıyor.</span> <span> <span>Kredi…</span> <span> <span>Sandra Mickiewicz</span></span></span></div></div></div><div><div><p> Rüzgârlı bir Aralık ailesinden sonra, tıbbi terbiye havası hakimdi. Tavandan ökse otu dalları sarkıyordu ve kapıları Noel çelenkleri süslüyordu. Bu olay, bir kış gününün öğle yemeğiydi; Henderson’un ifadesiyle, “eski yılın sonunu ve yenisinin başlangıcını kutlamak için” bir yemekti. Konuklar barın alçak tavanlı barına girerken, bardaklarda Prosecco ve limonla servis edilen taze soyulmuş Maldon istiridye tabaklarıyla karşılandılar. Öğleden sonra saat 2’de grup yemek yemeği için özel yemek verileri gitti ve akşam saatlerinde taksiler bir kısmını almaya geldiğinde yemek tüm hızıyla devam ediyor. Henderson, bir arkadaşına bir kadeh kırmızı şarap doldururken, “Partilerin sevdiği yanı bu” dedi. “Ne kadar çok kaos ve karışıklık olursa, o kadar eğlenceli olur.”</p></div></div><div><div><div> <span>Öğle yemeğine oturmadan önce şefler Lee Tiernan (ortada sol, kot ceketli) ve Fergus Henderson (orta sağda, ayrılmış ceketli) dahil olan gruplar ve yiyecekler için barda toplananlar.</span> <span> <span>Kredi…</span> <span> <span>Sandra Mickiewicz</span></span></span></div></div></div><div><div><p> <strong>Katılımcılar:</strong> Henderson’lar ve 57 yaşındaki Wigram, yemek dünyasından arkadaşlarını davet etti; Bunlar arasında St. John mezunu şef Lee Tiernan (47) ve Eski adıyla Black Axe Mangal olarak bilinen fabrikalarda çalışan eşi Kate (43); Henderson’ın sık sık bir araya getirdiği Paris merkezli şef Rose Chalalai Singh (43); ve restoran işletmecisi Geoffrey Leong (47) ile özellikler Solange Azagury-Partridge (62) ve kocası Murray Partridge (65); sanatçı Kate Boxer (62) ve Güney Londralı sanatçı Italo’nun sahibi olan kocası Charlie Boxer (61); ve iç mimar ve mobilya satıcısı Jermaine Gallacher, 34.</p></div></div><div><div><div> <span>Bahçelerden demet çiçek açan çobanpüskülü, yaşlı erkek sakalı, üvez meyveleri ve yaban eriği meyveleri toplanıp masanın yanındaki vazolara yüklenir.</span> <span> <span>Kredi…</span> <span> <span>Sandra Mickiewicz</span></span></span></div></div></div><div><div><p> <strong>Tablo:</strong>Henderson’ın 2012 tarihli yemek kitabı “Hepiniz Davetlisiniz”de, masa düzenlemeleri şu şekilde sıralanıyor: “Çiçekler ve mumların düşükta olması, kimsenin saklanmaması için en iyileşmesi. İnsanların bir arada kalabilmesi için masalar uzun, dar olması ve çok geniş olması önemli olan. Buna göre, özel yemek odasıki ortak masa, beyaz keten bir masa örtüsüyle sade bir şekilde giydirildi ve sarı şamdanlar ve çiçekli çobanpüskülü vazoları, yaşlıların sakalı ve bahçelerden gelen yaban eriği meyveleriyle süslendi.</p></div></div><div><div><div> <span>Tereyağı ve maydanozla pişirilmiş Cornwall’dan gelen kerevitler başlangıç olarak servise sunuldu.</span> <span> <span>Kredi…</span> <span> <span>Sandra Mickiewicz</span></span></span></div></div></div><div><div><div> <span>Henderson, aileyi inceleyen ana yemek olarak servis sağladığı büyük av makarnasının hamur birikimini kesiyor.</span> <span> <span>Kredi…</span> <span> <span>Sandra Mickiewicz</span></span></span></div></div></div><div><div><p> <strong>Yiyecek:</strong> Henderson, menüyü barın baş aşçısı Nye Smith (33) ile birlikte planladı ve bunu yerel, mevsimsel olarak istenmeyen en iyilerinin sergilendiği bir vitrin ya da “gökten düşen kuşların ve yerden yükselen sönen kutlaması” olarak tasarladı. aradı. Meze olarak başvurana dumanı tüten sıcak av eti suyu ikram edildi. Daha sonra ekşi mayalı ekmek, bellek ve kerevit, mayonez ve limon yarımlarından oluşan tabaklar geldi. Ana yemek, neredeyse karamele benzer bir kıvama gelinceye kadar kavrulmuş bütün bir balkabağı ve üstü altın, çıtır içyağı hamurlu, devasa bir toprak tabak av makarnasından bulunur. Henderson, “Her şey çok basit” dedi. “Malzemelerin kendilerini ifade etmesine izin vermek istedik.” Peynir kursu için uygulanandan biri olan sistem Westcombe Dairy’nin peynir üreticisi Tom Calver (42), Henderson’ın “neredeyse Glastonbury’deki bir kaya türü” olarak tanımladığı devasa bir Çedar peyniri getirmişti. Tatlı, ayva şerbeti parçalarıyla servis edilen yapışkan pekmezli turtaydı. Daha sonra, barda kalan bir avuç konuğa gece geçiş içeren peynirli ve taze soğanlı hedefe yönelik menüler, poşet cips ve yarım litre organik elma yemeklerinden oluşan bir menü ikram edildi.</p></div></div><div><div><div> <span>Prosecco öğle yemeği öncesi aperatif olarak servis yapıldı</span> <span> <span>Kredi…</span> <span> <span>Sandra Mickiewicz</span></span></span></div></div></div><div><div><p> <strong>İçecekler:</strong> Henderson’ın tanıtımının ardından, St. John restoranları ve Rochelle Canteen’deki ekiplerle düzenli olarak çalışan İtalyan şarap mağazası Passione Vino’nun sahibi 49 yaşındaki Luca Dusi, misafira yemek yemeğinde İtalyan şarapları seçimlerini anlattı. Kerevitlerle eşleştirmek için canlandırıcı bir Pinot Blanc ve Riesling karışımı seçilmişti. Ana yemek için Kuzey İtalya’dan iki farklı kırmızı seçmişti; Valtellina bölgesinden orta gövdeli, dünyevi bir kırmızı ve Val d’Aosta’da üretilen daha yoğun, aromatik bir kırmızı. Pekmezli tarta tatlısı bir Riesling tatlısının evindeydi.</p></div></div><div><div><div> <span>Konuklar masada bir arada.</span> <span> <span>Kredi…</span> <span> <span>Sandra Mickiewicz</span></span></span></div></div></div><div><div><p> <strong>Konuşma:</strong> Konuklardan biri olan ve balkabağının yanında kavrulmuş pancar, kereviz ve yabani havuçları tedarik eden yerel bir bahçıvan olan 64 yaşındaki Charles Dowding, birkaç konukla sunduğu “kazmadan” yetiştirme teknolojisi hakkında konuştu – az müdahale edilebilir, sürdürülebilir bir yöntem Bahçıvanlık konusunda YouTube’da büyük bir takipçi kazandırdı. Tatillerin yakınlığı göz önünde bulundurularak tatil planları da tartışıldı: Keklikler Noel için Somerset’te eğitimler planlanıyordu, Gallacher Marakeş’e gidiyordu ve Henderson’lar Yeni Yılda Singh ile Tayland’a bir gezi planlıyorlardı.</p></div></div><div><div><p> <strong>Müzik:</strong> Henderson, “İnsanların konuşma toplantısını seviyorum, bu nedenle müzik her zaman sonra gelmeli” dedi. Bulaşıklar toplandıktan sonra geceye katılan Nina Simone, Beyoncé, Van Morrison ve Prince’in kayıtlı bir çalma listesi hazırlandı.</p></div></div><div><div><div> <span>Tatlı, barın popüler pekmezli tartıydı.</span> <span> <span>Kredi…</span> <span> <span>Sandra Mickiewicz</span></span></span></div></div></div><div><div><p> <strong>Henderson’ın pekmezli tartının tarifi:</strong> Kısa kabuklu bir taban ve şeker pekmezi, galeta unu ve limondan yapılmış dolgudan oluşan bu tereyağlı, yapışkan tatlı, menüye kayıtlın beri Three Horseshoes’un en çok talep edilen tatlılarından biri oldu. Henderson, “Melasaklı turtanın çok İngiliz bir yanı var” diyor ve “karşı koymanın çok zor olduğunu düşünüyorum.” Kısa hamur böreği yapmak için 500 gram sade un, 250 gram tuzsuz depolama ve 1½ çay kaşığı tuzu bir karıştırıcıda galeta unu kıvamına gelinceye kadar karıştırılır. Bu arada bir kasede 2 yumurta ve ¼ bardak soğuk suyu çırpın. Ayrı bir büyük kapta un ve yumurta karışımlarını fazladan birleştirmemeye dikkat ederek bir araya getirerek bir araya getirin. Hamuru streç filme sarın ve dinlenmesi için en az birkaç saatin bulunduğu veya dondurun. Hamuru açın ve tart kalıbına yerleştirin. Körlemeler, yapma süresi boyunca börekler oluşur. İç harcını depolamak için öncelikle 115 gramlık depolamayı bir tencerede hafif patlama, depolama biriminin değiştirilinceye kadar çalıştırılması. Daha sonra 900 gramlık altın şurubu (bulamazsanız akçaağaç şurubu denemeleri) bir tencerede patlamalar eritin ve kahverengi belleğini ekleyin. 3 yumurta ve 125 gram kremayı geniş bir kapta çırpın, ardından yavaş yavaş şurup ve depolama karışımını ekleyip 170 gram galetasını, 1 çay kaşığı tuz ve 2 limonun suyunu ekleyin. Tartı galetasını karışımıyla doldurun ve 300 derecede 45 dakika, ardından 280 derecede 12 dakika dayanmaz. İyi bir kalın krema veya Crème fraîche ile servis yapın.</p></div></div><p><a rel="nofollow" href="https://magazinhaberci.com/uygun-bir-english-pub-ogle-yemegi-nasil-ev-sahipligi-yapilir/">Uygun Bir English Pub Öğle Yemeği Nasıl Ev Sahipliği Yapılır?</a> yazısı ilk önce <a rel="nofollow" href="https://magazinhaberci.com">Magazin Haberci - Magazinin Güncel Adresi</a> üzerinde ortaya çıktı.</p>]]></content:encoded> </item> <item> <title>T Magazine’in 2023’ün Favori Yemek Hikayeleri</title> <link>https://magazinhaberci.com/t-magazinein-2023un-favori-yemek-hikayeleri/</link> <dc:creator><![CDATA[admin]]></dc:creator> <pubDate>Thu, 28 Dec 2023 21:00:54 +0000</pubDate> <category><![CDATA[Genel]]></category> <guid isPermaLink="false">https://magazinhaberci.com/?p=5115</guid> <description><![CDATA[<p>Tatil kanepeleri, dünyanın kapsamlı tüketilmesi gereken temel yemekler ve daha fazlası.</p><p><a rel="nofollow" href="https://magazinhaberci.com/t-magazinein-2023un-favori-yemek-hikayeleri/">T Magazine’in 2023’ün Favori Yemek Hikayeleri</a> yazısı ilk önce <a rel="nofollow" href="https://magazinhaberci.com">Magazin Haberci - Magazinin Güncel Adresi</a> üzerinde ortaya çıktı.</p>]]></description> <content:encoded><![CDATA[<div><div><p> Liste’nin bu hafta sayıları için, Mexico City ve Paris’te denenecek listemizden oluşan 25 temel yemekten oluşan, profesyonel şeflerin onayladığı tatil ordövrleri tariflerine kadar, bu yıl öne çıkan yemeklere ve yemek trendlerine bakıyoruz. yapılar. Aşağıdaki mutfaktaki kendi projelerinize veya 2024 seyahat planlarınıza ilham kaynağı olabilirsiniz.</p><p> En sevdiğin hikayelerden birini kaçırdık mı? Bize tlist@nytimes.com adresinden bilgi verin ve bu yılın yiyecek haberlerinin geri kalanını tmagazine.com adresinden takip edin. Bizi her Çarşamba gelen kutunuzda bulmak için buradan kaydolun.</p></div></div><p><a rel="nofollow" href="https://magazinhaberci.com/t-magazinein-2023un-favori-yemek-hikayeleri/">T Magazine’in 2023’ün Favori Yemek Hikayeleri</a> yazısı ilk önce <a rel="nofollow" href="https://magazinhaberci.com">Magazin Haberci - Magazinin Güncel Adresi</a> üzerinde ortaya çıktı.</p>]]></content:encoded> </item> <item> <title>boygenius Tüm Eğlenceyi Yaşıyor</title> <link>https://magazinhaberci.com/boygenius-tum-eglenceyi-yasiyor/</link> <dc:creator><![CDATA[admin]]></dc:creator> <pubDate>Mon, 25 Dec 2023 09:00:43 +0000</pubDate> <category><![CDATA[Magazin Haber]]></category> <category><![CDATA[Beğenmek]]></category> <guid isPermaLink="false">https://magazinhaberci.com/?p=5108</guid> <description><![CDATA[<p>“Yardım!” filmin bir sahne var. Beatles'ın bir teraslı eve doğru genişliği ve sıradaki ön kapılarına yaklaştığı yer; Onun biri Beatle için dört ayrı girişte bir tane olmak üzere. Daha sonra kamera içeriyi kesiyor ve dört kapının da içeriye açıldığını görüyoruz.</p><p><a rel="nofollow" href="https://magazinhaberci.com/boygenius-tum-eglenceyi-yasiyor/">boygenius Tüm Eğlenceyi Yaşıyor</a> yazısı ilk önce <a rel="nofollow" href="https://magazinhaberci.com">Magazin Haberci - Magazinin Güncel Adresi</a> üzerinde ortaya çıktı.</p>]]></description> <content:encoded><![CDATA[<div><div><p> “Yardım!” filmin bir sahne var. Beatles’ın bir teraslı eve doğru genişliği ve sıradaki ön kapılarına yaklaştığı yer; Onun biri Beatle için dört ayrı girişte bir tane olmak üzere. Daha sonra kamera içeriyi kesiyor ve dört kapının da Beatles’ın birlikte yaşadığı, 1960’ların ortasında devasa bir tiyatro salonuna açıldığı görülüyor. Bu bir rock grubu fantazisiydi ve hala da öyle: oğlanlar birlikte, kendi yarattıkları bir dünyanın tadını çıkarıyorlar. Beastie Boys. Plaj Çocukları. Arka Sokak Çocukları. Onlar tatlı. Onlar düz. Durum komedisi karakterleri gibi birbirinden ayrılamaz ve neredeyse ayrılamazlar. Kendi ağırlık merkezleriyle seyahat ediyor gibi görünüyorlar. Hepimiz birimiz için, birimiz hepimiz için.</p><p> Boygenius grupları üç grupta “The Boys” olarak adlandırılıyor. Geçen yıl, bu klasik fantezinin yeni bir vücudun kullanıldığı hali olarak ortaya çıktılar: En heyecan verici albüm, en duygusal şovlar ve en coşkulu hayranlarla, tam olarak doğru ve doğru sinerjiye sahip doğru grup. Onun bir parçası klasik bir erkek grubu arketipini bile barındırıyor. 28 yaşındaki Lucy Dacus, düşünceli, rüya gibi bir şairdir; Julien Baker, 28, dövmeli rockçı gönül yarası uzunlukları; ve Phoebe Bridgers (29), alaycı, olağanüstü derecede karizmatik uzun boylular. Müzik basını onları sıklıkla süper grup olarak adlandırıyor; bu teknik olarak doğru çünkü kendi hayran kitlesine sahip başarılı bağımsız solo sanatçılar. Ancak “süper grup”, 1970’lerin ego delisi adam kokain aşamalarındaki görüntülerini çağrıştırıyor ve uykularının nefretini bıraktığını keşfetmeden önce biraz Sihir kaydediyor. Ve bu özel süper grup, aslında birbirini izleyen yedi ve bir rock grubunun birbirine benzediği ve bir grubun nasıl birleştiğini yeniden hayal etmeye çalışan kadınlardan oluşuyor. Dacus, “Erkekler ve rock bileşenleri çok özel bir çerçeveler var” diyor. “İnsanlar bunu biliyor, bu yüzden onunla oynamak çok kolay.”</p><p> Çocuklarla ilk kez Hollywood Bowl’daki son Cadılar Bayramı konserinden bir gün önce, rüya gibi bir turun sonunda tanıştım. Neredeyse bir yıl boyunca Amerika Birleşik resimleri ve Avrupa’yı dolaşarak, Madison Square Garden’ın tüm biletlerini satarak, festivallerin başrollerini üstlenerek ve eleştirmenlerden olumlu eleştirileri toplayarak geçirmişlerdi. Boygenius’un iki haftadan kısa bir süre içinde Timothée Chalamet’in ev sahipliğinde “Saturday Night Live”ın müzikal konuğu olacağı duyurulmuştu; İlk LP’leri “The Record”un, yılın albümünde yer alan yedi Grammy Ödülü’ne aday gösterildikleri yerlerde New York’ta gösteri için kıyafet reddediyorlardı. Baker, Studio City’de meşe sütlü latte ve kahvaltılık tacolar yerken, tur sonu enerjisinin “Macy’s’in bir günlük indirimi” gibi şaka yaptığını bildirdiğini; bu, sonsuza kadar dek var olacak gibi görünen bir olay.</p><p> Çocuklar Bridgers’ın hafta sonu düzenlenen Cadılar Bayramı partisini tartışıyorlardı. Baker, pop yıldızı Ariana Grande gibi giyinmiş, Grande’nin Pete Davidson’la çıktığı dönemde kalma bir paparazzi fotoğrafına dayanıyordu: Disney prensesi at kuyruğu, elbise olarak giyilen kolları saran bir sweatshirt, kanatlı göz kalemi, imza lolipop. Uzun boylu ve son derece zarif olan Dacus, dev bir flanel kapüşonluyla Davidson’a benziyordu. Daha o sabah Instagram’da fotoğraflar yayınlanmıştı – o ve Baker’ın bulunduğuyla, orijinalleriyle yan yana – bu sevgilinin olabileceğine dair sahte bir teklifle hayranlarını çılgına çevirmişti. (Oğlanların potansiyel romantikleşmesini onaylamaktan ne de inkar etmekten hoşlandıkları bir şey gibi görünüyor.) Bir yorumda “Bu, zihnimin bütün bir patlama tamamen yok etti” yazıyordu.</p></div></div><div><div><p> Tutkulu ve son derece heyecanlı bir grup olan grup hayranları, her yerde birlikte bir şeyler yapmaya bayılıyor: gitar çalmak, sahnede sevmek, giyinmek. Sonra hayranlar da bunları yapıyor. Dacus mutlu bir şekilde, boygenius gösterilerinde “bir sürü gey ilerlemesinin” olduğunu belirtti. Grup, bireysel ve kolektif olarak kendisini tanımlıyor ve taraftarların boygenius’u cinsiyet ve cinsel kimliği ayrılmak için bir araç olarak kullanma özgürlüğününden gurur duyuyordu. Bridgers, “Güvenlik ve cinsellik aynı alanda yaşayabilir” dedi. “İkisinin de olması çok zor – sadece eğlence için oynanabilen olması ve aynı zamanda kopyaları gerçekten [küfür eden] insanların olması da çok zor.” Durdu ve yürüdü. “Hava sıcak ve aynı zamanda güvenli.” Diğerleri güldürdü. “Tüm zamanların en ateşlendi, en güvenli grubu!” Dacus şaka yaptı.</p><p> Cadılar Bayramı olmasa bile, hayranların oğlanların son derece özel versiyonları gibi giyinerek boygenius gösterilerine gelmeyi seviyorlar. Üçü, Rolling Stone’un kapağında takım elbise giymiş (Rolling Stone’un 1994’teki kapağındaki takım elbiseli Nirvana’ya gönderme yapıyor) ya da Bridgers, boksörleriyle, Kristen Stewart’ta bir canavar kamyon arenasının ortasında duruyor. rüya gibi, çarpık “Emily Üzgünüm” için yönetilen müzik görüntüsü. Avant-pop’un solisti Haley Dahl, “Kalabalığın erkek çocuk gibi giyindiğinide, bu çocuk rock müzikte ‘için’ giyinecekleri insanlar yerine ‘giyecekleri’ insanların olması harika bir şey diye düşünüyorum” diyor grubu Sloppy Jane ve Bridgers’ın liseden bir arkadaşı. Geçenlerde bir hayran, gitaristin Tennessee’li somurtkan bir lise öğrencisi olduğu bir fotoğrafa dayanarak, 1990’ların patenci kıyafetleri içinde genç bir Baker gibi giyinmişti. “’Rocky Horror’ unsuru hiçbir zaman olmadı; sanki yapamayız. <em>yapmak</em>bu olur” dedi Bridgers. Baker, “Evet, bunu tahmin etmiştim” diye ekledi. “Çocukların sadece normal kıyafetlerle yaşlanıyordum.”</p><p> Bu yılki çocuk dehası gösterileri sanat okulu balosu gibi hissettirdi: samimi, teatral, neşeli bir şekilde yıkıcı. Grubun sesi kesinlikle rock olduğu sürece (gürültülü-sessiz-gürültülü gitar melodileriyle dolu), aynı zamanda misafirperver ve içseldir, şarkılar bazen yumuşak, bazen de sert manzaralı küçük cepleri, hayranlara çoğu zaman mahrumiyet içinde kalacakları bir yer sunar. duygu dünyası. Samimiyet boygenius projeleri, hayranlarını onları taklit etmeye, arkadaşlıklarının nadir ve görülenleri kayıt altına almaya teşvik ediyor. Bu, grup bireylerinin bağ kurabileceği bir duygu çünkü onlar da büyüyü hissediyorlar. Bridgers’ın hali hazırda görülüyor gibi, “Onların yanında kendimi daha çok seviyorum.”</p><p> Oğlanların bazen “boygenius” olarak adlandırdıkları “proje”nin özünde bulunan şey budur: kendini ifade etmek ve ayrılmak için bir kapsayıcı, kimlik için bir izin yapısı yaratmak ve sonra bu çok özel süreci sona erdirmeyi hayretle izlemek. hem en iyi arkadaşlarınıza hem de kendinize. Dacus ve Bridgers onayları şekilde başlamalarını sallarken Baker, “Bu grupların merak ettikleri ayrıntıları yaşama lisansı alıyorum” dedi. “En ülkü versiyonlarımızı kendimiz seçiyoruz. Ve sonra çocuklarımız bizim oluşturduğumuz kişilik gibi giyiniyorlar; çünkü bunda kendilerine ait bir şeyler buluyorlar.”</p></div></div><div><div><div><div><img decoding="async" src="https://magazinhaberci.com/wp-content/uploads/2023/12/boygenius-tum-eglenceyi-yasiyor-0-1mcPTb9G.jpg"/></div><p> <span>Grup Cadılar Bayramı’nda Hollywood Bowl’da sahneleniyor.</span> <span> <span>Kredi…</span> <span> <span>New York Times’tan Maggie Shannon</span></span></span></div></div></div><div><div><p> <strong>Eğer erkek çocuğuysa</strong> oğlanlar hakkında derin sırlar bilen eski arkadaşlar gibi görünüyorlar, çünkü öyleler. Dacus ve Baker, 2016 yılında ilk kez ikisi de 22 kez bir araya geldi. Baker, ilk albümü “Sprained Ankle”ı desteklemek için küçük bir kulüp turu gerçekleştirdi. Dacus’un bir açılış töreniydi. Baker, “Lucy ile DC9 adlı mekanın yeşil odasında tanıştım” diyor. “Lucy ‘Bir Kadının Portresi’ni okuyordu belki? Henry James’ti.” Her ikisi de küçük Güney kasabalarındaki dini evlerde büyümüş çok yeşil, çok genç müzisyenlerdi – Richmond, Va. dışında Dacus, gururla “mısır tarlasının karşısında ve bir keçi çiftliğinin yanında” olarak tanımladığı bir mahallede ve Bartlett, Tenn’de Baker.., Memphis’in bir paketlerisü.Bağlandılar.</p></div></div><div><div><p> Bridgers, Baker’ın turnesindeki bir başka açılıştı. Los Angeles’taki Eagle Rock Rekreasyon Merkezi’ndeki gösteriden önce tanıştılar. Bridgers bu bölgeden olduğu ve o noktada çıkarılan şarkılar Baker’a Baker’ın şarkılarından “daha az amatör” ve “daha gelişmiş” görünmek için Baker’ın daha uzak bir noktasında, “daha kültürlü” birini bekliyor. Ancak Bridgers “deri ceketi ve NASCAR tişörtleriüyle biraz titizdi.” Bridgers anlayışlı ve kibardı, yine de ama en çok göze çarpan özelliği onun “tatlılığı”ydı diyor Baker. Ben şöyle dedim: Gidip biraz pizza ve çörek almak ister misin? Biz de gece geç saatlerde pizza ve donutlara gittik ve gruplardan bahsetmeye devam ettik. Çok saftı.”</p><p> 20’li yaşlarınızın başında (kırılgan, biçimlendirici bir dönem) temel grup arkadaşlarla tanışırsınız. Onlar sizi yetişkinliğin sınırındayken ancak yetişkin bir kişiye karar vermeden önce var olan insanlardır. Onların senin kim olduğu herkesten önce bilen insanlardır <em>Umurunda</em> Kim olabilir, daha sonra ünlü olabilir özellikle değerli bir bakış açısıdır. Çocuklar, en iyi ihtimalle belirsiz, en kötü acımasız ve şüpheli, şüpheli insanlarla dolu bir işte kariyerlerinin göz önünde bulundurulduğu birlikteydiler. Baker şöyle diyor: “Özellikle çevrenizde her şey çok hızlı oluyormuş gibi vücudunuzda, size ayıracak zamanı olan biri varken” diyor Baker; boyut veren numara ve bir dahaki sefere katılmak istemediğini söyleyen biri. aynı şehirde ve o <em>ara</em> Baker bunun onun şey olduğunu söylüyor. Ben şöyle düşündüm: Tamam, bu adamlara gerçekten güveniyorum. Boygenius resmi olarak bir hale gelmeden önce, hakkında konuşulanları sık sık okudu, ara sıra müzik çalmak için aralardı uzun bir kitap kulübü toplantısı gibi hissettiren grupen bir toplantının açılışını yapan bir metin grubuydular. (Mevcut seçimi: Leslie Jamison’un evliliği anısı, “The Recovering.”)</p><p> İlk tanışmalarından sonraki iki yıl içinde üçünün kariyerinde yükselişe geçti. Bridgers’ın ilk solo albümü “Stranger in the Alps”i çıkarırken Baker ve Dacus’un ikinci albümlerini (“Turn Out the Lights” ve “Historian”) yayınladı. Üçü de çılgınlar gibi dönüyor, bir yandan da iletişim halinde kalıyorlardı. 2018 sonbaharında çocuklar kısa bir tur için rezervasyon yaptırırken buldular ve bunu tanıtmak için biraz müzik kaydetmeye karar verdiler. Başladıktan dört gün sonra “boygenius” EP’si haline gelen altı program kaydetmişlerdi. Birlikte turneye çıkışlarında, solo şarkıların ve birlikte şarkıların bir karışımını yaptılar. Hayranları vardı ama Boygenius’un şu anda ilham veren ilgi düzeyi veya kişisel hayranlık gibisi yoktu.</p><p> Bu kişisel cazibenin gelişi tahmin edilebileceği gibi kafa karıştırıcıydı. Örneğin Studio City’de kahve içerken Bridgers’ın tarihinin kaşlarını çatladığı bir an geldi. “Az önce film mi alınıyordu?” Dacus, grup arkadaşının, dimdik oturan, telefon masasının üzerinde, kahvesine yoğun bir şekilde bakan genç bir kadına bakışını takip ederek sordu. Bridgers, “Beğenmedim, beğenmedim” diye öfkelendi. Dacus yakın zamanda Target’ta alışveriş yaparken takip edildi. Baker, CVS’de Cadılar Bayramı şekeri gösterisi sırasında birisinin onu filme öğrendiğini keşfetti. “Komedi vardı” dedi, kıkırdayarak, “çünkü şekerdeki bir toplantıdan çekim yapıyorlardı ve sonra her şey düştü ve [küfür] [küfür] [küfür] [küfür] gibi oldular.” Bridgers gergin bir şekilde yürüyor ama gülüyordu. Kayıt cihazına doğru eğildi: “Ve o kişiye sadece şunu söylemek istiyorum: ‘Öl. Ölmek!”</p></div></div><div><div><p> Bridgers izlenmeye karşı özellikle hassastır çünkü kendisi kötü çoğalmanın daha aralıklı yanını diğer oğlanlardan daha çok deneyimlemiştir. “Boygenius” EP ile “The Record” arasındaki yıllarda Bridgers oldukça meşhur oldu. Bunun pek çok nedeni vardı; İrlandalı aktör Paul Mescal ile olan ilişkisi, Taylor Swift ile olan ilişkisi (Eras Tour’un açılış performanslarından korunmak ve Swift’in “Nothing New” adlı single’ına konuk olmak) ve genel olarak her yerde yer almakta. – National, Lorde ve Paul McCartney gibi sanatçılar için işbirlikçi aranıyor. Ancak bunun nedeni Bridgers’ın şaşırtıcı ikinci albümü “Punisher”ın 2020’nin çıkmasıydı; bu albümde insanlar umursamadı ve huzursuz tıslayarak evde sıkışıp kaldılar ve bu nedenle Bridgers’ın kendine özgü sert güzelliği ve öfke karışımını karşılayarak mükemmel bir şekilde hazırlandılar. 2021’de “SNL”yi solo çalınan sahne ve gitarını parçalamak için eleştirildi. (David Crosby, Twitter’da bu hareketi “acınası” olarak nitelendirdi; Bridgers ise sert bir şekilde “küçük sürtük” diye cevap verdi.) Çocuklar Şubat ayında Grammy kırmızı halısında yürüdüğünde, Bridgers daha önce orada güçlü olacak; “Punisher” dört adaylığa kazandırıldı.</p></div></div><div><div><div> <span>Çocuklar, en iyi ihtimalle belirsiz, en kötü acımasız acımasız bir işte kariyerlerinin başında birlikteydiler.</span> <span> <span>Kredi…</span> <span> <span>Hobbes Ginsberg için New York Times</span></span></span></div></div></div><div><div><p>Yani öyle olması dikkat çekici <em>Köprücüler</em> 2020’de ofislere geri gelen mesaj gönderildi ve aynı haftanın kendisinde yazılan “Punisher” mesajı çıktı. “Yeniden bir grup olabilir mi?” yazdı.</p><p>Pek çok harika aşk romanında olduğu gibi, herkes dahil oldu <em>aranan</em> Birbirine dönmek isteyen ama ikisinin de diğerlerinin aynı şekilde hissetmeyebileceğinden korkması. Bridgers’ın anladığı şey, başarıyı kendi başına sürdürmek ile öğrencilerden biraz yardım alarak idare etmek arasındaki farktı. “Çocuklar topluluğu konusunda gerçekten çok iyiler” diyor. “Ben daha dar görüşlüyüm. Yani mühlet için bileşenlerim var. Ama oğlanların hayatlarında daha çok oda arkadaşı oldu. Bu sayede kurutuldu çok şey öğrendi. Mesela otobüsün ön salonuna gelip ‘[küfür düzenleme], dün gece gerçekten stresli bir mesaj aldım!’ gibi şeyleri söylediği gibi. Ve sadece konuş. Bu en iyisi.”</p><p> Çocuklar bir grup terapistine gider. Bridgers’ın ifadesiyle, yollarda yalnızca “sebepsiz yere şirret” bir gün geçirmişlerdi. Brontë’lerin evini gezerken İngiltere’deydi; belki de bunun, “içimizdeki Charlotte ve Emily Brontë’nin bastırılmış hayaletiyle, kimyasal travmayla” ilgili olduğunu söylüyor. Artık çocuklar ne zaman dönmeye başlasa buna Brontit diyorlar. Dacus, “Bir daha asla müzik yapamayız ve boygenius, sahip olduğumuz bu dostluğun adıdır” dedi.</p></div></div><div><div><p> <strong>Hakkındaki şey</strong> Şimşeğin bir şişede kalması, serbest bırakılmasının ancak bu kadar uzun sürmesidir. Hollywood Bowl’daki Cadılar Bayramı gösterisinden önce, yaklaşık 18.000 kişi sahne arkasında oynamaya hazırlanıyorlardı. Soyunma artan enerji, son derece iyi finanse edilen bir lise tiyatrosu prodüksiyonunun çılgın heyecanını taşıyordu, ama aynı zamanda aynı seviyedeki bir beklenti kederi de vardı: Bu, herkes ölmeden önceki büyük yıl sonu performansıydı ve ne yapılmalı sorusuna kapılmıştı. şimdi uçurumdayız. “İyiyim, üzgünüm!” Dacus, menajeri ona nasıl sorulduğunda makyaj odasının dışında olduğunu söyledi. “Şarkısı şöyle olacak: Ah, bu oğlum sefer.”</p><p> Grup, turun bu son etkinliğinde ne giyecekleri konusunda gizli tutuldu. Boygenius, memnun ve taraftarların arsız görsel ifadelere olan zevkini tatmin edecek şekilde nasıl giyinebilir? El yapımı tabelalarla düzgün bir şekilde etiketlenmiş üç adet dönen sistem rafı planı açıkça ortaya çıkıyordu: Bunlar Kutsal Üçlü – Baba (Dacus), Oğul (Fırıncı) ve Kutsal Ruh (Köprücüler) tarafından. Bir arkadaşı, derin bir Hıristiyan ailede büyüyen Baker’a, annesinin Cadılar Bayramı için İsa gibi giyinmesi konusunda ne düşüneceğini sordu. “Ona söyledim” dedi Baker eğlenerek – ama Baker merak etti: “Ya ben cennete gidersem ve onları şöyle derlerse, ‘Eşcinsel olmayı ve yalan söylemeni sorun görmüyoruz, ama neden buraya gelmek zorundaydın ki?’ Hollywood Bowl’da beni bu kadar mı zorladın?’”</p><p>Kostümü basitti, sadece beyaz bir elbise, sandaletler ve dikenli bir taçtan ibaretti, bu yüzden hızla giyinip koridorlarda dolaşabildi, İsa’nın ayakkabılarının rahatlığı Fırınna hayran kaldı (“Çölde çok uzaklara yürümek zorundasın! ”) grup arkadaşları hala makyaj (Dacus, Elvisesque kutlamalı beyaz) takım elbise giymiş) ve saç (hayalet halesi ve peçesinin buz sarısı yelesine ayrıntılı olarak verilmesi gereken Bridgers) yaparken.</p><p> Daha sonra Dave Grohl’un boyunbağı meselesi vardı. “Bu haçı asabilir misin?” Grubun müşterisi Lindsey Hartman’a sordu. Grohl gecenin özel konusuydu. Hartman sırıtıp başını sallayarak, “Nirvana’nın davulcusuna ben kostümü giydireceğim” dedi. “Budur.”</p></div></div><div><div><div><div> <span><br />Julien Baker ve Lucy Dacus, Kutsal Üçlü gibi giyindikleri Cadılar Bayramı töreninde performans sergilemeden önce sahne boyunca.</span> <span> <span>Kredi…</span> <span> <span>New York Times’tan Maggie Shannon</span></span></span></div></div><div><div> <span><br />Phoebe Bridgers, Hollywood Bowl’daki aynı performanstan önceki sahne arkasında.</span> <span> <span>Kredi…</span> <span> <span>New York Times’tan Maggie Shannon</span></span></span></div></div></div></div><div><div><p> 2017’nin “Wonder Woman” filmi, ekrandaki herkesin kadın olması dışında, düzinelerce diğer aksiyon filminin bilinen sahneleriyle kadın izleyicilerleri düzenli olarak gözyaşlarına boğdu. Hollywood Bowl’daki tablo bende de benzer duygular uyandırdı. Boygenius’un tamamı kadınlardan oluşan bir destek grubu var (melek gibi giyinmişler, beyaz Dickies tulumları ve haleler giymişlerdi) ve hayatta çok sayıda kadın vardı. Sanki neredeyse hiç erkek yokmuş gibi olmuş. Bridgers’ın erkek arkadaşı, komedyen ve müzisyen Bo Burnham, ayrıca aktör Andrew Garfield ile, Cobra Kai karate üniformasıyla ortaya çıktığında, enerji değişimini hissedebiliyordunuz. Grohl iki kızıyla birlikte ortaya çıktığında Burnham, Bridgers’a “Sen işleri yaptın, benim için endişeleniyorsun” dedi. Üstün değişim için soyunma yolunda onlara, “Annem buraya geldiğimde sana mesaj atacağım” dedi.</p><p> Birkaç dakika sonra grup standart yürüyüş müzikleriyle sahneye çıktı: Thin Lizzy’nin “The Boys Are Back in Town” şarkısı. Herkes gibi Grohl da çocuk dehası deneyimine hizmet etmek için oradaydı. İtici “Satanist”te davul çalmak istiyordu, bu da gösteriye sadece birkaç şarkıyla katılmaya katılmaya karar verdi. Grubun sesinin arkalarında Grohl varken çılgın gibi davrandı: büyük ve cesur, sanki grubun gücü anlayan ve bundan tam anlamıyla keyif alacak kadar rahatlamış bir grup gibi – ama o olmadan da sonuçları öyle geliyor. Tamam, dedi Bridgers’ın kişiliğini sallayıp sırıtarak. “Şovun şu anda işlemlerini gerçekleştiriyor. Sanki internete yeni girdim gibi geçiş yapıyorum.”</p><p> Yaklaşık iki saat süren performansın geri kalanında hem sahnede hem de kalabalıkta hafif bir keyif havası hakimdi. Kristen Stewart, nişanlısı Dylan Meyer ve bir grup söğüt gibi motosiklet ceketi verilen Angelenos’la birlikte izlendi, ayaklar yukarıda Modelo içerken şarkı söylenirken görülebiliyordu. Stewart, “Onları iki kez gördüm ve her seferinde kendime sakin olmam bölümünden ama kullanabileceğim” diyor. “Neden bu kadar duygusal olduğunu bilmiyorum. Bence gerçek bir [küfürcü] grup onlar. Müzakere tanımlamalarında bir şeyler var. Sanki ‘anlarsanız’ içeri girmenize izin veriliyormuş gibi hissettiren bir bağın içine yerleştirilmiştir. Ve <em>izin verilmiş</em> .” Birkaç koltuk ötesinde, kız öğrenci kıyafetleri giymiş lezbiyen bir çift sevişme nöbetlerinin ortasında saçma sapan gülümsüyordu. Şarkıların arasında Bridgers, hayranların ünlü boksörü Maxine’i minik bir koyun gibi giyinmiş olarak ortaya çıktı ve “İşte Tanrı’nın kuzusu!” Dacus mikrofonunu almadan hemen önce son tekrardan. “Bütün gece sana ne cildimi bulmakta zorlandım” dedi, sesi dolgundu. “Ama özetlemek gerekirse sizi çok büyütüyor ve sizi sevdiğiniz gerçeği de gözden kaçmıyor. Bu saçmalık bir rüya. Teşekkür ederim.”</p><p> Gösteriden sonra sahne arkasında Grohl, Billie Eilish ve grubun diğer üyeleri yeşil odada toplandılar. Alanın başka bir yerde, resmi parti sonu partisinde Bridgers’ın annesinin ortalıkta geziniyor ve gülümsüyordu: “Liseden bazı arkadaşlar var, kontrol etmek gerekiyor, bu yüzden onlar da bir mesaj alamadıkları için bağırmıyorlar.” (Boygenius turnelerinde sahne arkası alkol yoktur.) Bridgers sonunda Burnham’la birlikte, başına sımsıkı çekilmiş siyah bir kapüşonluyla birlikte yeniden nöbetçi olarak gösterildi.</p></div></div><div><div><p> Geceleri hala gençti, söylenecek pek çok veda vardı, ardından iki hafta sonra “SNL” ve ardından 2024’ün başında Grammy ödülleri vardı. Ancak bundan sonra ne olacağı açık bir soruydu. Boygenius’un yakın zamanda birlikte yeni müziğin yapılmayacağı belli değil.</p><p> Tanıştığımız ilk günde oğlanların bana söylediği ilk şey, kendi eskimelerini sabırsızlıkla bekledikleriydi; gelecekte bir gün, insanların hayattaki müziklerini dinleyebilecekleri, ama bilmeden ya da gerçekten umursamadan. yapımcıları hakkında.</p></div></div><div><div><div> <span>Çocuklar, insanların müziklerini dinleyip yapımcılarını umursamadıklarını, kendi eskimelerini sabırsızlıkla beklediklerini söyledi.</span> <span> <span>Kredi…</span> <span> <span>Hobbes Ginsberg için New York Times</span></span></span></div></div></div><div><div><p> Baker şöyle hayal etti: “İnsanlar şöyle diyorlardı: Ah, evet, bu programı birkaç yıl önce sevdim.” “Bunu sürekli konuşuyoruz çünkü…” Buraya döndü ve Dacus’a sordu: “Louise Glück az önce ölmedi mi?”</p><p>Dacus başını salladı ve Nobel ödüllü şairin yakın zamanda doğruladı.</p><p>“Tamam” dedi Baker, “ama o öldüğünde biz de öyle değildik mi? <em>Zaten ölmemiş miydik?</em>”</p></div></div><div><div><p>Dacus kıvrıldı ve tekrar başını salladı.</p><p>Baker, “Rüyam bu” dedi.</p><p> “Amacım bu” diye aynı fikirde oldu Dacus. “Temel olarak herkesin güneş verebileceğim o kadar memnun olmasını istiyorum ki, meydana gelmişmü düşünsünler.”</p><hr><p> <strong>Lizzy Goodman</strong>Gazete ve 2001-2011 yılları arasında New York City’de sözlü müzik tarihini anlatan “Benimle Banyoda Buluş” kitabının yazarıdır. <strong>Hobbes Ginsberg</strong>Madrid’de yaşayan lezbiyen bir fotoğrafçı, göç ev hayatları ve benliğin evrimini araştıran, aşırı doygun çalışmalar yapıyor.</p></div></div><p><a rel="nofollow" href="https://magazinhaberci.com/boygenius-tum-eglenceyi-yasiyor/">boygenius Tüm Eğlenceyi Yaşıyor</a> yazısı ilk önce <a rel="nofollow" href="https://magazinhaberci.com">Magazin Haberci - Magazinin Güncel Adresi</a> üzerinde ortaya çıktı.</p>]]></content:encoded> </item> <item> <title>Tanrı Ana Kültü Instagram Çağı İçin Yapıldı</title> <link>https://magazinhaberci.com/tanri-ana-kultu-instagram-cagi-icin-yapildi/</link> <dc:creator><![CDATA[admin]]></dc:creator> <pubDate>Wed, 20 Dec 2023 21:00:49 +0000</pubDate> <category><![CDATA[Magazin Haber]]></category> <category><![CDATA[Ö]]></category> <guid isPermaLink="false">https://magazinhaberci.com/?p=5100</guid> <description><![CDATA[<p>Sürekli sergilenen bir ibadet şekli.</p><p><a rel="nofollow" href="https://magazinhaberci.com/tanri-ana-kultu-instagram-cagi-icin-yapildi/">Tanrı Ana Kültü Instagram Çağı İçin Yapıldı</a> yazısı ilk önce <a rel="nofollow" href="https://magazinhaberci.com">Magazin Haberci - Magazinin Güncel Adresi</a> üzerinde ortaya çıktı.</p>]]></description> <content:encoded><![CDATA[<div><div><p> HBO’nun üç bölümlük belgesel dizisi “Aşk Kazandı: Tanrı Ana Kültü” siren sesleri ve çığlıklarla başlıyor. Grenli vücut kamera kayıtları, polis memurlarının Colorado’daki küçük bir evde çiçek şeklinde renkli ip ışıklarla özgürlük bir yatak şekli doğru genişliğini göstermektedir. Yatağın üzerinde uyku tulumuyla örtülü bir ceset var. Sadece bir yüz görünüyor. Derisi mavidir ve gözler yoktur, yuvaları özgürlüklerle çevrilidir. Tarikatlarla ilgili belgeseller çoğu zaman yüksek bir notla bitmez, ancak çok azın liderin parıldayan ışıklarla değişen kendi oluşumda çıkışıyla başlar.</p><p> Bu lider Amy Carlson, diğer adıyla Ana Tanrı’dır. “Barbie”de rol alabilecek genç, sarışın bir kadın olarak başladı. 20’li yaşlarının başında üç çocuğu vardı ve bir McDonald’s işletiyordu. Ayrıca pek çok kült kökenli öykü de mevcuttu: olası zihinsel sağlık sorunları, psikedelik sistemleri, internetteki tavşan delikleri, istismarcı reklamları. Bir gece ailesiyle birlikte akşam yemeğinde Carlson izin istedi ve bir daha geri dönmedi. Yıllardır annesinin, kardeşlerinin ve tıkanıklığı onu görmenin tek yolunun kendisinin ve izlediğinin internetten izlenen videolar boyuncaydı.</p><p> Bu videolarda, küçük bir grup adı Ana Tanrı kimliğiyle baştan çıkararak kendini ilahi bir varlık ilan etti. Pek çok belgesel, olay sonrası röportajlar ve arşiv görüntüleri aracılığıyla tarikatların yükselişini ve düşüşünü tasvir ediyor, ancak “Love Has Won”u yöneten Hannah Olson, grubun kendisi tarafından şaşırtıcı bir içerik zenginliğinden yararlanıyor: Günlük yaşamlarını yayınladılar. Bir realite şovu gibi çevrimiçi, Wi-Fi’si olan herkese, birçok kenar grubun gizleneceğinin ön sıradaki görünümü sunuyor. Onlar teknoloji delileri gibiler, nadiren telefonları veya dizüstü bilgisayarları olmadan, her hareketlerini paylaşıyorlar, aydınlanmaya başlayıncaya kadar beğenilere de odaklanıyorlar.</p></div></div><div><div><p> Ayrıca güvenliklerine uygun biçimde çağdaş, Instagram dönemi eklentilerini de kattılar. Pek çok tarikatın tarihsel gelişimi ve birçoğu popüler kültür kendi inanç sistemlerine sahiptir, ancak “Aşk Kazandı”, kendi çıkarları açısından sürekli güncelliğini korumaktadır. QAnon ve 11 Eylül komplo teorilerinden sürekli bahsediliyor. Üyelerin hem Donald Trump’a hem de Hitler’e karşı sıra zayıf bir noktanın yanı Amerikan kişiliğine karşı da bir güvensizliği var gibi görünüyor. Onlar “Galaktiklerin” Ana Tanrı ile iletişim kurduğu ve bu ruh rehberleri grubu olan Robin Williams, Whitney Houston ve tüm bilgileri Rodney Dangerfield gibi ölen ünlülerden oluştunalar. Ekranlardan önceki bir dünyaya yayılan az sayıdaki inançlarından biri de, onun amacı gücü yeten bir tanrının insanlığını kurtaracağı fikridir: Geçmiş yaşamlarda Marilyn Monroe, Joan of Arc ve İsa olan Ana Tanrı. Bir röportajda El Moyra ismindeki bir takipçi, Monroe olarak mesajını filmleri aracılığıyla, Joan of Arc olarak devrim yoluyla ve İsa olarak da izleyenlerin haberini yaymasını sağlayarak mesajını yaydığını açıkladı. El Moyra, “Ve bu anlarda mevcut durumda” diyor.</p></div></div><div><div><p> <strong>Gerçek şu ki</strong> Love Has Won’un pek çok videosu onların bakkal kolej çocukları gibi parti dönemleri gösteriyor, muhtemelen birkaç yeni üyeye Carlson’un “3 boyutlu” dünya sözlerini terk edip “5 boyutlu” aydınlanmalarına katılma konusunda ilham verdi. Carlson onlara sevgi ve kabullenme, angaryadan kaçma sözü verdi. Ama aynı zamanda influencerlar gibi temizlik yapıyorlar, yemek yapıyorlar ve bu amaca yönelik ürünler satarlardı. Aurora, Hope, Faith, Commander Buddha gibi çekirdek koruyucuların Skype aracılığıyla ürün sattığı videolar var: balkabağı bakım vücut yağı, markalı kapüşonlular ve saç ürünleri. En sevilen ürünler arasında, faydaları Alex Jones (koronavirüsü öldürdüğü iddia edilen bir diş macununda), Mehmet Öz (gargara, boğaz spreyleri) ve Gwyneth Paltrow (şöyle söylüyor) gibi kişiler tarafından başka yerlerde tanıtılan bir madde olan kolloidal gümüş takviyeleri vardı: virüsleri öldürmek için yüzeyleri buğulanıyor). Love Has Won Üyeleri, bunun neredeyse her şeyi iyileştirebileceğini ve ilaç endüstrisini çökerteceğini iddia etti. Bir görüntüde Komutan Buddha, “Kool-Aid’inizi alın!” diye bağırarak ev yapımı koloidal gümüşlerinin tanıtımını yapıyor. – ya da ifadenin Jim Jones’un 1978’de sağladığı akış oranlarından kökene hiçbir fikri olmadığı için ya da oldukça çağdaş bir trolleme tarzıyla zaman geçirdiği için.</p><p> Serinin üç bölümü boyunca Carlson, coşkulu, sakin bir şifacıdan, alkol ve uyumdan harap olmuş, uygunsuz yapılmış bir quesadilla gibi şeyler yüzünden onları azarlayan dengesiz bir kadına dönüşüyor. Daha fazla takipçi geldikçe alkol tüketimi kontrolünden çıkıyor. Onun şarap ve votka bardaklarını dövdüğünü, mantarlara takılıp toplandığını, kıkırdadığını, bağırdığını izliyoruz. Takipçilerinden hiçbiri onu ölüme doğru koşan yanılabilir bir insan olarak algılamıyor gibi görünüyor; filme devam ediyorlar. Ayrıca, “Tüm Yaratılışın Babası” haline gelen, kuyruklu adi suçlu Jason Castillo’nun içerdiği filme devam ediyorlar. Metalin içinde savrulmak için grup yeni nesil elektronik aygıtını kapattığında, diğerlerinin de orada olduğunu hissedebiliyorsunuz. odadan çekinir; o, kötü hislerin yaşayan enkarnasyonudur. Çok iyi niyetli olan Ana Tanrı, izleyicisini mümkün olduğu kadar az yemek yemeleri ve konaklamaları konusunda yönlendirmeye başlar. Huzur ve partinin yeri drama ve Saldırganlık yer alıyor. Carlson, muhtemelen içki içmesinden ölüme bağlı olarak hastalandığında, ona günde birkaç kez kolloidal gümüş “tentür” içiriyor. Cildi mavimsi griye dönüyor ve Castillo’nun performansını bir bez bebek gibi taşıyor. Sonunda şüphelerini dile getiriyor: “Ya bütün bunları ben uyuyorum? Ya ben mutluyum ve her şey sahteyse ve gerçek değil mi?” – ancak bu noktada Hope ve Aurora gibi takipçiler canlı yayınların başrolde oynayanlar oluyor.</p><p> Carlson, Oregon’da alkol desteği, anoreksi ve kronik kolloidal gümüş alımı nedeniyle öldü. Takipçileri Robin Williams veya Jesus’un kişiliğine sahip olmasını beklerken, birisi incece mavi elini hareket ettiren bir görüntüde belirtiyor; birisinin “hala elektrik üretip ürettiğini” görmek için potansiyel alan ölçer kullanıyor. Sonunda cesedini Colorado’ya geri götürenler. Bir sonraki canlı yayına hazırlık, kaygısız sinema okullarında film çekmesi gibi sürüyor: insanların sahne donanımlarını hareket ettirdiğini, repliklerin provasını yaptığını, ışık ayarladığını görüyor. Aurora ve Hope canlı yayına başladığında tezahürat damgasını vurdu “Annem yükseldi” diyorlar. Sohbetin gidişatına göre “onu siz öldürdünüz” yorumunu göreceksiniz. Ayrıca “yippie!” gibi kullanımları da göreceksiniz.</p></div></div><div><div><p> Sonlara doğru, Carlson’un annesi ve kız kardeşi, canlı yayın aracılığıyla onun düşüşünü izleyen, yardım edilebilir ayarları sistemleri, Carlson’un ünlü Galaktik ekibine kolayca katılabilecek sistem bakımı geçiyor: Dr. Phil. Carlson, konukseverliklerinin arttığında hayal ediyor gibi görünüyor ve şöyle diyor: “Beni ve gezegendeki gerçeği ortaya çıkaracak kişi Oprah geliştiğini düşünüyordu.” Hawaii’den Skype aracılığıyla görünüyor; bir deri bir kemik ve mavi, başınızın üstünde küçük bir kız gibi bir kurban var. Dr. Phil’e 100.000’den fazla “ruhani ameliyatı” gerçekleştirdiğini söylüyor. İddialarını çürütmeye ve onu bir sahtekarlık olarak adlandırmaya çalışıyor, ancak bunu reddediyor. Çocuklarını nasıl terk edebildiğini ve neden kendini iyileştiremediğini soruyor ama gerçek bir yardım sunmuyor. Gösterinin bir tanıtımı “Kız Kardeşim Ana Tanrı Olduğunu İddia Eden Bir Tarikat Lideri” unvanını taşıdı. Sonunda Carlson yaratıcı olmak yerine başkasının içeriği haline geldi.</p><hr><p> yukarıdaki gösterim için kaynak fotoğraflar: HBO/Warner Bros. Discovery; Anna Efetova/Getty Images.</p></div></div><p><a rel="nofollow" href="https://magazinhaberci.com/tanri-ana-kultu-instagram-cagi-icin-yapildi/">Tanrı Ana Kültü Instagram Çağı İçin Yapıldı</a> yazısı ilk önce <a rel="nofollow" href="https://magazinhaberci.com">Magazin Haberci - Magazinin Güncel Adresi</a> üzerinde ortaya çıktı.</p>]]></content:encoded> </item> <item> <title>Evet, Kwanzaa uyduruldu. İşte Bu yüzden Harika</title> <link>https://magazinhaberci.com/evet-kwanzaa-uyduruldu-iste-bu-yuzden-harika/</link> <dc:creator><![CDATA[admin]]></dc:creator> <pubDate>Tue, 19 Dec 2023 21:00:34 +0000</pubDate> <category><![CDATA[Magazin Haber]]></category> <category><![CDATA[Oldu]]></category> <guid isPermaLink="false">https://magazinhaberci.com/?p=5096</guid> <description><![CDATA[<p>Gerek mevcut gelenekten ahlaksızca sahtekarlığın alınması, parçaların yapaylığı çıplak bir şekilde kabul edilmesi, benzersiz bir Amerikan yanını barındırıyor.</p><p><a rel="nofollow" href="https://magazinhaberci.com/evet-kwanzaa-uyduruldu-iste-bu-yuzden-harika/">Evet, Kwanzaa uyduruldu. İşte Bu yüzden Harika</a> yazısı ilk önce <a rel="nofollow" href="https://magazinhaberci.com">Magazin Haberci - Magazinin Güncel Adresi</a> üzerinde ortaya çıktı.</p>]]></description> <content:encoded><![CDATA[<div><div><p> Nisan ayını unutun: Ortaokulda Kasım ayı benim için kaçınılmaz olarak her zaman ve acımasızdı. Şükran Günü’nden başlayarak arkadaşlar, tatil sezonu için en iyi stratejiler konusunda birbirleriyle birlikte spor derslerinden sonra soyunma odasına kayıt oluyorlardı. Best Buy ve Circuit City kataloglarının üzerine çömelerek PlayStation 2’nin Xbox’a karşı üstünlüğünü tartışıyorlardı. Dokuz ay içinde modası geçecek bir oyun olan NBA 2K’nın son sürümü için yalvarmalılar mı? Veya Halo’yu?</p><p> bazılarını kıskandım. Benim için hiçbir hediye olmayacaktı; en azından gerçekten göze çarpan şeyler olmayacaktı. Hem 1970’lerin hem de Güney California’nın bir çocuğu olan annesi, İslam’a geçmiş ve Noel’i kutlamadan yıllar önce bırakmıştı; yeni inancından dolayı değil, o tatilin materyalizminden bitiği için. Noel’e, diğer ana akım Amerikan tatillerine karşı olduğu şüphesinin aynısıyla bakıyordu. Şükran Günü’nü veya Cadılar Bayramı’nı da kutlamadık; Muhtemelen Sevgililer Günü’nü kutlamamızın tek nedeni annemin ara sıra çiçek almayı sevmemesiydi. Anladığımız kadarıyla bu günlerde küçümsedik çünkü bizim dünyanın nasıl uğraştığına dair “beyaz” kültürel hikayelere abone olmayı istiyorduk ve biz de bunun bir parçası olmak zorundaydık. Neden yıllık ki? Bizim kendi tatilimiz vardı: Kwanzaa.</p><p> Son 200 yılda Hıristiyanlığın yeni bir kolunu doğuran Amerika’nın büyümesine göre bile Kwanzaa bir bebek. 1966’da Güney Kaliforniyalı bir Siyah Güç aktivisti olan Maulana Karenga, Kwanzaa, Sivil Haklar Hareketi’nin ardından dünyada giderek hayal kırıklığına uğrayan Siyah insanlara hitap eden yeni bir kültürel milliyetçiliğin temeli olmayı amaçlıyordu. Siyahların beyaz kültürel normlardan bağımsızlığını ifade etme yöntemlerini bulduğu bir zamanda – “köle isimlerini” Afrikalı (ya da belki sadece Afrika’dan ilham alan) isimlerle takas etmek, saçlarını uzatmak, Ganalı kente kumaşı giymek gibi – Kwanzaa bir girişimdi. “Beyaz” bir Noel’e alternatif sunarak belirgin bir bilinç Siyahın ortaya çıkması.</p><p> Çeşitli Afrika geleneklerinden bazen ustaca ama çoğu zaman beceriksizce alıntılanan sorular olan tatil, Siyah Amerikalıların kendi hayallerindeki Afrika anavatanı arasında çalışılan birçok köprüden biridir. Kwanzaa, her birinin arasında birlik, kendi kaderini tayin hakkı ve kolektif dağıtımı da kapsayan yedi ilkeden birine anılan yedi gece boyunca ilerliyor. Bazı enfeksiyonlarda ona gece tek bir hediye verilir: Hediyelerin sağlanmasının sağlanması gerekir. Altıncı günde tatilin bir kutlaması şöleniyle sona erer.</p></div></div><div><div><p> Annem bunu sevdi. Her yıl kente bezinin paketini sunuyordu; kinara (menoraya katılan yedi uçlu bir şamdan); kırmızı, siyah ve yeşil mumlar; vatanın hayali bereketini temsil eden plastik meyve ve bereket. Her gece küçük erkek kardeşi, ailem ve ben kinaranın önünde sürekli ve tatilin politikalarını anlatırken bir anne yakardık. Altıncı gün, annem Şükran Günü yemeğine benzer bir şeyler pişirirken babamın arka bahçemizde ve dahildi.</p><p> Bütün bunlar takdire şayanlardır? Evet. Ben bir çocuk olarak bundan çok ilham aldım mı? Hayır. Arkadaşlarım ve sınıf arkadaşlarımın istediği ama alamadığım görüntü oyunlarını almalarını izlemek, bir ortaokul çocuğunun olabileceği en kötü şeyi hissettiğini alevlendirdi: farklı. Farklı olmak istemedim. Görüntülü bir oyun performansı. (Bir yıl annemin ricalarıma PlayStation’ın “Jeopardy!” oyunuyla karşılık vereceksiniz.)</p><p> Diğer gruplar ailemin Kwanzaa’yı kutladığını söylediğimde, insanların çeneli bir anlayışsızlıkla ya da daha kötü, donuk bakışlı alaylarla karşılaştım ve kaçınılmaz soru soruldu: Bu uydurma bir tatil değil mi? New York’ta üniversiteye gittiğimde, Kwanzaa’nın sınıftaki arkadaşları arasında şaka konusu olduğunu fark etmiştin. Pan-Afrikan kültürünün süsleri (daha önce evlerinde her yerde bulunan hisden dashikiler ve kufiler) şüpheciliğin belirtileriydi. Kwanzaa’nın “uydurma” uygulamaları o zaman karşı koyamayacağım ve boyun eğmeyeceğim bir suçlamaydı.</p><p> Yaşım ilerledikçe ailem Kwanzaa’yı azalan bir düzenlilikle kutlamaya başladı. Aile öldü ya da kavga etti ve ayrıldı. Sonunda tatil tatillerinde Los Angeles’a dönmeyiyorlardı. 20’li yaşlarımın ortalarına gelindiğinde, Kwanzaa kutlamalarından alternatif Fısıh sederlerine katılım olasılığım daha yüksekti.</p></div></div><div><div><p> Belki de Kwanzaa’yı takdir etmem bu sederler sayesinde oldu. Arkadaşlarım Fısıh ritüellerini kendi siyasi bağımsızlıklarını yansıtacak şekilde yaygın olarak çözen Yahudilerdi. Eski bir geleneğin üzerine yeni aşılamak bunlara göre hiçbir şey yoktu. Dualar, Kwanzaa’nın yedi ilkesinin okunduğunu hatırlattı. Bana öyle geliyor ki bunların hepsi sadece geçmişi kutlamanın değil, dünyada istenilen geleceği yaratmanın yollarıydı.</p><p> Her zaman şimdiki zamandan daha iyi olan geçmişlere dönmeye takıntılı bir dünyada Kwanzaa’da yeni bir değer ekonomisi. Hem mevcut prosedürden ahlaksızca, hem de yapaylığı çıplak bir şekilde kabul etmesinde benzersiz bir Amerikan (ve muhtemelen Güney California’ya özgü) bir şeyler var. Bu, bir halkın olmayı umduğu herşeyi (özgür, katılım halinde, bağımsız) kutlamak anlamına gelen bir bayramdır, sadece geçmişi anımsamak değil, atalarınız için yaptığınız şeyler bir olaydır. Bunu seviyorum: Geleceğe doğru ilerlemenin, her şeyi yanında taşımak yerine, yalnızca geçmişten gelen faydalı olanı almak amacıyla yapılan fikri ya da fantezisi.</p><hr><p>İsmail Muhammed dergisinin hikaye ağıdır.</p></div></div><p><a rel="nofollow" href="https://magazinhaberci.com/evet-kwanzaa-uyduruldu-iste-bu-yuzden-harika/">Evet, Kwanzaa uyduruldu. İşte Bu yüzden Harika</a> yazısı ilk önce <a rel="nofollow" href="https://magazinhaberci.com">Magazin Haberci - Magazinin Güncel Adresi</a> üzerinde ortaya çıktı.</p>]]></content:encoded> </item> </channel></rss> If you would like to create a banner that links to this page (i.e. this validation result), do the following:
Download the "valid RSS" banner.
Upload the image to your own server. (This step is important. Please do not link directly to the image on this server.)
Add this HTML to your page (change the image src attribute if necessary):
If you would like to create a text link instead, here is the URL you can use:
http://www.feedvalidator.org/check.cgi?url=https%3A//magazinhaberci.com/feed/
